สอบถามเรื่องการบริจาคร่างกายครับ เกิดชาติหน้าจะพิการจริงหรอ?

คนโบราณเค้าบอกว่าถ้าเราบริจากร่างกายแล้ว
พอตายไปเราจะไม่มีร่างกายหรอครับ
ถ้าเกิดชาติหน้าก็จะพิการจริงไหมครับ เช่นตาบอด แขนด้วนฯลฯ
ผมก็อยากบริจากน่ะเพื่อจะได้เป็นประโยชน์ต่อการแพทย์
ตายไปก้เอาไปเผ่าไฟ คิดว่าน่าจะทำประโยชน์ได้มากกว่าการเอาไปเผ่าไฟเพระพระท่านบอกมา ตายไปเอาไปเผ่าไฟจะมีประโยชน์อะไร ไหนๆก็ตายแล้วน่าจะเอาไปทำประโยชน์ให้คนรุ่นหลังได้วินิจัยจะมีประโยชน์มากกว่า
แต่ก็กลัวๆที่คนโบราณเค้าเล่ามาครับ

 

ผมคิดว่าคงไม่เป็นความจริงครับ เพราะว่าถ้าเราทำความดีก็คงจะไม่มีผลแบบนั้น ถ้าชาติหน้าเราเกิดมาแล้วพิการ มันก็น่าจะมาจากกรรมเก่าของเรามากกว่า

 

ได้ยินครูบาอาจารย์ท่านได้เทศนาสอนไว้นะครับว่า การบริจาคร่างกายเป็นทานเมื่อตายไปแล้ว อานิสงค์เท่ากับเราบริจาคเสื้อผ้าที่ไม่ใช้แล้วหละครับ.....ท่านว่าเท่ากัน.....

ส่วนที่ว่าไปเกิดใหม่ไม่ครบนั้นเป็นไปไม่ได้หละครับ....เราทำความดี...แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เราใช้มา..จนเราไม่ใช้แล้ว....ก็ยังชื่อว่าเราได้ทำความดีครับ....เพราะเขาเอาตัวเราเป็นครูเพื่อช่วยคนอื่นอีกเป็นร้อยเป็นพันคน....

บริจาคส่วนใหน....ชาติหน้าได้อานิสงค์พิเศษ..คือส่วนนั้นจะดีเป็นพิเศษ.....

 

อย่ากังวลเลย บริจาคเถอะค่ะ..ดิชั้นก็จะบริจาคเช่นกัน

 

อานิสงค์สูงมากๆ เปรียบเสมือนเราได้ช่วยต่อชีวิตคนอื่นอีกเป็นร้อยเป็นพันชีวิต การเวียนว่ายตายเกิดไม่ใช่ของสนุกนะครับ อย่ากลับมาเกิดอีกเลยครับ อธิฐานขอไปนิพพานกันให้หมดทุกคนนขครับ

 

ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ แต่จะมีใครมารับรองได้ แต่เรายังไงก็ไม่บริจาคอยู่ดีล่ะ

 

ไม่จริงครับ
ยิ่งให้เรายิ่งได้ครับ อานิสงส์บางทีไม่ต้องรอชาติหน้า ชาตินี้อาจจะได้รับด้วยซ้ำ

 

เมื่อลมไม่พัด ไฟก็ดับ เมื่อไฟดับน้ำที่เราต้มไว้ก็ไม่เดือด เมื่อน้ำไม่เดือดเนื้อที่เราตัมไว้ก็เน่าเปื่อย
แล้วอย่างผมได้บริจาคไปทั้งร่าง จะเป็นอย่างไรบ้างล่ะ

 

ครูบาท่านไหนว่าล่ะครับ มีงี้ด้วย
การบริจาคอวัยวะถือเป็นการต่อชีวิตช่วยชีวิตคน ได้อานิสงส์มากนะครับ
เหมือนการบริจาคเลือดอ่ะแหละ ผู้ที่สละได้แม้อวัยวะขณะที่ตายไปแล้ว
ส่วนนึงคือการที่ท่านตัดการยึดมั่นในร่างกายได้ คือไม่ยึดติดกับร่างกาย
ร่างกายก็คือขันธ์5 ประกอบด้วยดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่มีเค้า ไม่มีเรา
เป็นแค่สิ่งสมมติขึ้นมา ใครบริจาคอวัยวะได้แม้ใครก็ตามได้บุญทุกคน
ไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดมามีอวัยวะไม่ครบหรอก ท่านน่าจะกลัวการเกิดมากกว่า

ขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่บริจาคเลือดเนื้อและอวัยวะกับทุกท่านด้วยครับ......
ผมเองบริจาคเกร็ดเลือดอยู่ ถ้าไม่สิ้นลมหายใจ
ผมก็จะบริจาคต่อไป

 

คงไม่จริงหรอกครับ เมื่อครั้งพระสมณโคดมบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ก็

ทรงมอบดวงตาเป็นทานมหาศาล ทรงสละศีรษะเป็นทานเป็นกองภูเขา ในชาติ

สุดท้ายด้วยอาศัยทานบารมีนั้น จึงได้กายมหาบุรุษ


การบริจาคร่างกายในวาระสุดท้ายที่เราไม่ได้ใช้นั้น จะหาทำชาติไหนได้บ้าง

ในอดีตเทคโนโลยีไม่ก้าวหน้า การบริจาคชีวิตหรืออวัยวะเป็นทานก็เพียงการ

สละให้เดรัจฉานกินของตนแทนกินลูกบ้าง ตัดศีรษะถวายเป็นพุทธบูชาบ้าง แต่

ปัจจุบันการสละอวัยวะเหล่านั้นเป็นการต่ออายุ ต่อชีวิตของมนุษย์ ไม่ใช่เพียง

เดรัจฉาน การสร้างทานอุปบารมีอย่างนี้ ควรทำเป็นอย่างยิ่ง

 

เราก็บริจาคดวงตาไปแล้วเหมือนกัน พ่อแม่พี่น้องก็ไม่เห็นด้วยนะ ว่ากันไปว่าชาติหน้าจะพิกลพิการ แต่เราเวลาเห็นคนตาบอดเดินเร่ร่อนร้องเพลงขอทาน ก็สลดใจคิดเดี๋ยวนั้นว่าถ้าเสกได้จะเสกให้เขามีดวงตาตอนนั้นเลย เขาจะได้ไม่ต้องมาทุกข์ยากลำบากแบบนี้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ไง เราก็ทำได้แค่ตอนที่เราไม่ใช้แล้วบริจาคไป อวัยวะมนุษย์นี่บางทีมีเงินยังซื้อไม่ได้เพราะไม่มีคนขาย แต่ลองคิดดูสิว่าเราให้ฟรี จากจิตที่เราไม่หวงไม่ห่วงในกายนี้อีกแล้ว มันมาจากจิตที่เป็นกุศลน่ะ แล้วชาติหน้ามันจะพิกลพิการได้ไง เราศรัทธาในพระพุทธองค์ เราก็ต้องเชื่อแบบมีเหตุผล ทำดีได้ดีแน่นอน

 

ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้บริจาคร่างกายมาสักพักแล้ว ตอนที่ตัดสินใจบริจาคร่างกาย ทำให้ผมรู้สึกปล่อยวางได้มากขึ้น ไม่ยึดติดกับสังขาร แม้ว่าร่างกายที่ผมบริจาคไม่ได้นำมาใช้ตอนนี้ก็ตาม (ต้องรอให้เราสิ้นชีวิตเสียก่อน) แต่ตอนที่ผมได้ตัดสินใจที่บริจาคนั้น ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาในใจมาก
อนุโมธนาสาธุ ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ได้บริจาคร่างกายไปหลายปีแล้วด้วย เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าชาติหน้าจะพิการ แต่ไม่สนใจค่ะ ถือว่าเราทำบุญและไม่เชื่อด้วยว่าจะเกิดมาพิการ

 

อานิสงส์อุทิศดวงตาและอุทิศศพ

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง​

​

ผู้ถาม: ถ้าเราจะไม่เกิดอีกแล้ว และเรา อุทิศดวงตา ให้สภากาชาด แต่ถ้าบางทีเราไม่ถึงซึ่งพระนิพพานและเราต้องมาเกิดอีก อยากทราบว่า ตาเราจะบอดหรือไม่ครับ .?

หลวงพ่อ: บอดแน่ ๆ เลย เสร็จ..ไม่มีตาดูน่ะซิ

ผู้ถาม: ก็นั่นนะซิครับ กลัวจังเลยว่าจะไม่มีตาดู

หลวงพ่อ:ต้องตอบว่า ตาจะแจ่มใสดีกว่าตาเดิม เพราะอานิสงส์อุทิศลูกตาเป็นทาน ไม่ใช่ตาบอดนะ

ผู้ถาม:ลูกเคยตั้งใจไว้ว่า การบริจาคดวงตาและร่างกายเมื่อหลังจากตายแล้ว จะได้ประโยชน์ หลวงพ่อว่าดีไหมคะ ..?

หลวงพ่อ: บุญน้อยไปให้เมื่อตายแล้ว ต้องให้เมื่อเป็น

ผู้ถาม: ก็ตาบอดซิคะ

หลวงพ่อ: ใส่ตาใหม่ ใส่ตาแก้วมันสวยกว่าตาเก่า ตาใสแจ๋วแต่มองอะไรไม่เห็น อย่างนี้พระพุทธเจ้าสมัยเมื่อเป็น พระเวสสันดร ไงล่ะ เขามาขอของภายนอกก็คิดว่า ทำไมไม่ขอดวงหทัย.. ทำไมไม่ขอดวงตา ..ทำไมไม่ขอแขนซ้ายแขนขวา ..ถ้าขอดวงตาเราจะควักให้ ขอแขนซ้ายจะตัดให้ ขอแขนขวาจะตัดให้ เป็นต้น
แต่ว่าการตั้งใจแบบนั้นก็เป็นกุศลนะ กุศลย่อมเกิดตั้งแต่เริ่มคิด ตัดสินใจว่าจะให้ เวลาตายไปแล้วก็ได้บุญแน่ แต่สงสัยซิ .. ไปเกิดใหม่ตาจะโบ๋ เพราะมีคนสงสัยหลายคนมาถาม

ผู้ถาม: แล้วจริง ๆ โบ๋ไหมครับ ..?

หลวงพ่อ: ไม่โบ๋ เพราะไปเกิดใหม่ ไม่ได้เอาตาดวงเก่าไปด้วยกายเก่าไม่ได้ไป เกิดใหม่ก็อาศัยบุญใหม่ การเกิดนี่ต้องมีบุญนะ คนไม่มีบุญเลยเกิดเป็นมนุษย์ไม่ได้ ต้องมีบุญช่วยให้เกิด แต่ว่าต้องสร้างกายใหม่ ไม่ใช่กายเก่า
แต่ว่าตามหลักของการปฏิบัติท่านบอกว่า ถ้าคนเจริญสมาธิจิตอยู่ คือทรงสมาธิ เวลาตายถ้าจิตออกทางตา ตาทิพย์ จิตออกทางหู หูทิพย์ จิตออกทางปาก ปากทิพย์ จิตออกทางจมูก จมูกทิพย์ ถ้าจิตออกมือ มือทิพย์ ออกทางหน้าท้อง ถ้าท้องทิพย์ละแย่เลย

ผู้ถาม:ทำไมหรือครับ ..?

หลวงพ่อ: เลี้ยงไม่อิ่มนะซิ

ผู้ถาม: “อ๋อ ..” (หัวเราะ)

หลวงพ่อ: คำว่า “ทิพย์” หมายความว่าเกิดประโยชน์แก่สายนั้นตาดี อาจจะได้ทิพจักขุญาณ หรือว่าเป็นคนที่มีหูดีไว เป็นพิเศษ แก่เฒ่ามากแล้วคนอื่นเขาหูตึง เราก็ไม่ตึงไม่พร่า ปากดีพูดแล้วคนอื่นชอบฟังเกิดประโยชน์จากปากอย่างนี้เป็นต้น

ผู้ถาม: แล้วที่บอกว่ากายทิพย์ออกจากร่าง ความจริงออกทางไหนครับ ..?

หลวงพ่อ:ที่เขาฝึกเอากายออกไปใช่ไหม ..?

ผู้ถาม :ครับ

หลวงพ่อ: ไม่ต้องหาช่องละ นั่นไปเลย เวลาออกแบบนั้นก็เหมือนกับเข้านั่นแหละ เข้าไม่เลือกช่อง ออกก็ไม่เลือกช่อง เพราะเป็นนามธรรม อย่างกลางคืนเรานอนอยู่ห้องแคบ ๆ ถ้าผีมาหรือเทวดามาตั้งพันเราก็เห็นได้ แต่ไม่มีห้องกั้น เพราะว่าสภาพเป็นทิพย์

ผู้ถาม: ทีนี้ก็มีคนคนหนึ่งได้ทำพินัยกรรมไว้ว่า ถ้าตายแล้ว ขออุทิศศพ ให้โรงพยาบาล ทีนี้ลูกหลานก็ไม่สบายใจ เพราะถ้าอุทิศให้โรงพยาบาลแล้ว กลัวพ่อจะไม่ไปผุดไปเกิดเพราะไม่ได้เผาศพ หลวงพ่อมีความเห็นว่าอย่างไรครับ .. ?

หลวงพ่อ:ความจริงถ้าฉันเป็นลูกเป็นหลานฉันจะดีใจมาก ไม่ต้องเปลืองเงินทำศพ มีผลเท่ากันนะ พอตายลงไปปั๊บ ไอ้จิตนี่มันก็ไปตามสภาพตามกฎของกรรมอยู่แล้ว มันไม่อยู่หรอก มันไม่มานั่งห่วงซากศพ ไอ้ที่ว่านั่นห่วงซากศพน่ะไม่จริง

ผู้ถาม: เวลาคนตายไปแล้วใหม่ ๆ กี่วันถึงจะรู้ว่าตายครับ. ?

หลวงพ่อ: เอาตัวรู้หรือว่าใจรู้ ถามให้ถูก แต่ความจริงนะ ถ้าตายเดี๋ยวนั้นก็รู้เดี๋ยวนั้น ไม่ใช่กี่วัน ฉันเคยตายหลายวาระฉันรู้ ไม่ต้องไปถามชาวบ้านที่ไหนหรอก พอมันออกจากร่างปั๊บก็เห็นร่างกายเนื้อนอนอยู่แล้ว อารมณ์จิตนึกรังเกียจทันที ไม่ใช่พอใจ ไม่ใช่เสียดายนะ แต่รังเกียจไอ้ตัวนั้น
ฉะนั้นไอ้เรื่องตายแล้วจะเผาหรือไม่เผา ไม่ต้องวิตกกังวล จิตใจเป็นไปตามสภาพของมันอยู่แล้ว ถ้าฉันเป็นลูกเป็นหลาน ฉันยุส่งเลย เอาไปให้เขาเถอะ ตายปุ๊บเราก็ยกไปโรงพยาบาลไม่ต้องนิมนต์พระมาบังสกุลด้วย


จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญญาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม 4


การบริจาคโลหิตและการบริจาคร่างกาย - ลานธรรมเสวนา - หน้า 1.8​

 

บริจาคโลหิตเป็นทาน​

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง
​

ผู้ถาม: ทีนี้การ บริจาคโลหิตเป็นทาน นั้น อยากจะเรียนถามว่าเป็นทานขั้นไหนครับ .? ​

หลวงพ่อ: เขาเรียกว่า “ทานภายใน” นะ จะถือว่าเป็นปรมัตถทานไม่ได้ เขาเรียกทานภายใน คือให้ของในกายนี่เป็นทานภายใน ให้ของนอกกายเขาเรียกว่า "ทานภายนอก" นะ ยังจะถือว่าเป็นปรมัตถทานไม่ได้นะ ถ้าเป็นปรมัตถทานต้องอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านทำ ​

ผู้ถาม: เป็นยังไงครับหลวงพ่อ.? ​

หลวงพ่อ: เชือดเนื้อเอาไปเลี้ยงเขาเลย ​

ผู้ถาม: ถึงขนาดนั้นเชียวหรือครับ.? ​

หลวงพ่อ: ใช่ นั่นเป็น ปรมัตถทาน เราถือว่าเป็นปกติทานก็แล้วกัน แต่เป็นทานภายในเพราะอานิสงส์สูงมากอาจจะสูงกว่าทานภายนอกสักหน่อยหนึ่งนะ ​

ผู้ถาม: แล้วการบริจาคโลหิต กับ การอุทิศร่างกายให้กับโรงพยาบาลเป็นทาน อันไหนจะมีอานิสงส์มากกว่ากันครับ .? ​

หลวงพ่อ: อุทิศเลือดให้ขณะที่ยังไม่ตายมีอานิสงส์สูงกว่าเมื่อตายแล้ว ตายแล้วเหมือนของเขาทิ้งแล้ว ร่างกายใช้อะไรไม่ได้ มีประโยชน์เพียงแค่วัตถุทาน จะให้มีอานิสงส์เท่ากับให้เลือดตอนมีชีวิตนั้นไม่ได้แน่ ใช่ไหม ..
ดูอย่างพระพุทธเจ้าสมัยเมื่อเป็น พระเวสสันดร ตอนนั้นที่คนเขามาขอช้างหรือของต่าง ๆ พระองค์ก็คิดว่าทำไมไม่ขอดวงตา ถ้าขอท่านก็จะให้ ไม่ว่าจะเป็นแขนซ้ายหรือแขนขวาก็จะให้ นี่ทานตั้งใจให้ตอนมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่ตอนตายแล้ว ฉะนั้นถ้าให้ได้ก็เป็นปรมัตถบารมี​

ผู้ถาม: ทีนี้ถ้าบริจาคร่างกายให้นักศึกษาแพทย์เขาศึกษาต่อเมื่อเราตายแล้ว แต่อธิษฐานไว้ว่า “ตายเมื่อไรขอพ้นจากวัฏสงสาร” อย่างนี้จะมีโอกาสไม่ให้มาเกิดอีกใช่หรือเปล่าครับ ?​

หลวงพ่อ: ถ้าเวลาจะตายนะ จิตตัดกิเลสแน่นอน ไม่อยากมาเกิดอีก หรือเมื่อนั้นเมื่อเวลาจะตาย จิตตัดความรักในระหว่างเพศ ตัดความโกรธ ก็ไม่มาเกิดอีก มันไม่แน่นะ เดาส่งไม่ได้ มันเฉพาะจิตใช่ไม่…จะเดาไม่ได้ แต่บังเอิญก่อนที่จะตาย เวลานี้ทรงอารมณ์ของพระโสดาบันได้นะ และก็ตัดสินใจไว้เสมอทุกเช้าว่า “ร่างกายนี้ตายเมื่อไร ขอไปนิพพานเมื่อนั้น” อันนี้จิตทรงตัวแน่นอน อย่างนี้ไปได้ทันที ​

จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญญาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม 4 ​

การบริจาคโลหิตและการบริจาคร่างกาย - ลานธรรมเสวนา - หน้า 1.8​

 

ครูบาอาจารย์ท่านข้างบนนี้หละครับ.....ท่านกล่าวไว้...ผมก็ว่าตามท่าน....

ท่านว่าเป็นทานอานิสงค์น้อย.....ผมก็ต้องตอบตามท่านหละครับ.....

คุณพอใจจะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็เป็นสิทธิของคุณนะ.....

 

หนูจี๊ดก็บริจาคไปแล้ว แต่กำลังจะไปทำการยกเลิก ด้วยเหตุผลบางอย่างค่ะ ทุกอย่างมีเหตุและผล

 

สาธุ โมทนาด้วยนะครับ
ที่บอกว่าคนโบราณ บอกนะ เป็นแค่พูดกันต่อๆๆๆกันมานะครับ ไม่มีจารึกว่านานแค่ไหน แต่คงไม่ถึง ๕๐ กว่าๆๆๆ ปีหรอกมั้งครับ เพราะการบริจาคศพให้การแพทย์พึ่งจะมีนะครับ

จริงๆๆแล้ว การบริจาคร่างกายให้ นศ.แพทย์เพื่อศึกษานั้น เป็นการดีมาก เพื่อให้ นศ.แพทย์เรียนรู้และศึกษาเกี่ยวโครงสร้างทั้งหมดภายในร่างกายของคน ซึ่งเป็นประโยชน์มาก เท่ากับว่าท่านเองได้ให้ปัญญาความรู้แก่ นศ.แพทย์ทุกๆๆอย่างเลยนะครับ

ฉะนั้น อานิสงส์ที่ท่านจะได้ในชาติหน้า คือ รูปงามและได้ปัญญา นะครับ

 

สาธุ อนุโมทนาด้วยนะครับ
ท่านกล่าวถูกแล้วครับ

ผมเองก็ บริจาคร่างกาย(หลังจากเสียชีวิต)แล้วเหมือนกัน และผมเองก็โทรไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่า " ดีแล้วลูก จะได้เป็น ครูใหญ่ให้ นศ.แพทย์นะลูก "

 

ต้องขออภัยด้วยครับที่ผมอ่านแล้วไม่เคลียร์เอง ถ้ายกตัวอย่างที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำที่ผมก็เคารพรักมากที่สุดมาตั้งแต่ตอนแรกก็น่าจะกระจ่างกันทุกท่านครับ..