ประสบการณ์สยอง ตอนที่ 2 "รับน้องใหม่"

ประสบการณ์สยอง ตอนที่ 2 "รับน้องใหม่"

1ปีหลังจากอบุติเหตุครั้งนั้นทำให้ผมไม่อยากจะไปไหนตอนกลางคืนเลย แต่ก็ไม่ใช่อยู่บ้านแล้วจะหายกลัวนะครับ บางทีอยู่บ้านคนเดียวเหมือนมีใครมาอยู่ด้วยเลยความรู้สึกมันเหมือนมีคนมาอยู่กับเราจิงๆหลายครั้ง บางวันผมก็นอนไม่รับจนต้องตื่นมาหาอะรัยกินเพื่อนให้นอนหลับง่ายขึ้น...

"รับน้องใหม่"......

ผมเป็นคนที่กลัวผีขึ้นสมอง ตั้งแต่เจอวันนั้นผมก็เริ่มคิดว่าจะทำวิธีไหนให้หายกลัวจากเรื่องอย่างงี้ ผมก็เลยไปปรึษากับพี่รู้จักเพราะพี่เค้าทำงานเกี่ยวกับอาศากู้ภัย
ผมก็เลยตัดสินใจไปถามเค้า เค้าก็เลยบอกว่า"โถ่..เรื่องแค่นี้ยังกลัวอยู่อีกหรอ?"ผมก็บอกเต็มปากว่า"ก็กลัวนะสิ ใครบางละจะไม่กลัว"พี่แกก็ยังทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่กลัว แกก็เลยบอกว่า"เอางี้..ลองมาทำงานกับพี่ดูถ้าอย่างไงหายไม่หายก็ให้ไปวัดลองไปทำบุญดู" ผมก็คิดในใจว่า"ถ้าไม่ลองแล้วเมื่อไหร่จะหายกลัว?" ตอนนั้นผมยังไม่ได้ตอบพี่แกไป จน2-3วัน ผมนั่งคิดอยู่นานแล้วว่าต้องลองดูละกัน ผมเลยไปหาพี่เค้าลองไปเป็นอาศากู้ภัยดู พอไปถึงพี่เค้าก็บอกว่า"ก่อนอื่นเลย..ที่นี่มีกฏต้องทำตาม" ผม"กฏอะไรพี่?" พี่แก"ไปเอาธูป เทียน ดอกไม้ แล้วก็เงิน9บาท เพื่อทำพิธีรับน้อง"จากนั้นผมก็หามาจนครบแล้วพี่แกก็พาไปวัดไปหาหลวงพ่อเพื่อทำบุญแล้วฝากตัวให้แก่หลวงพ่อให้ดูแลจิต(พี่แกพูดอย่างงี้ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกแต่พอถึงเวลา..ผมก็เข้าใจ)บางที่การรับน้องไม่เหมือนกันนะ(อันนี้ผมก็ไม่รู้นะ แต่ที่ทำงานพี่แกทำอย่างงี้)พอเสร็จแล้วพี่แกก็พาไปหาเพื่อนพี่ ตอนนั้นมีเด็กใหม่เหมือนกันมันชื่อ"ต้า"ผมกับมัน เป็นเด็กใหม่แค่2คนพี่แก ก็เอาไอ่ต้านั้นแหละมาจับคู่กับผม ให้ไปรับน้องที่โรงพยาบาล....
---------พอไปถึงโรงพยาบาล พี่แกก็เอาเสื้อมาให้ผมมันคล้ายๆเสื้อช็อปมาให้ผมกับไอต้า โดยพี่แกจะรอข้างล่างจะไม่มีการแกล้งกันหรืออย่างไร พอผมเอาเสื้อมาพี่แกก็บอกผมว่า"ขึ้นไปชั้นที่13-15 ชั้นนั้นจะเป็นชั้นเก็บศพผู้ที่ตายไม่มีญาติ"ผมได้ยินแค่นี้ ก็แทบจะเป็นลมเลยละครับ ไอต้านะหรอไม่ต้องพูดถึงมันเป็นคนกลัวยิ่งกว่าผมซะอีก มันยังยืนขาสั่น"กิ๊กๆ"ข้างๆผมอยู่เลย แล้วพี่แกยังมีการพูดปลอบใจอีกนะว่า"ไม่เป็นไรพี่ขออณุญาติพนันงานให้แล้ว" ผมก็ยังกลัวอยู่นะถึงพี่แกจะพูดอย่างงี้ แกคงเห็นสีหน้าผมไม่สู้ดีเลยบอกอีกว่า"เอางี้เดียวพี่ขึ้นไปเป็นเพื่อนแต่พี่จะอยู่ชั้น9-10นะ" ผมก็ค่อยอุ่นใจนิดหน่อย พอเข้าโรงบาลไปผมก็ค่อยสบายใจขึ้นมา40% เพราะคนเยอะมากๆ มีแต่คนไข้ ผมก็ถามพี่แกว่า"ทำไมคนไข้ไม่นอนกัน นี่มันก็5ทุ่มกว่าแล้วนะ?" พี่แกก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมหันไปถามไอต้า"ต้ากลัวใช่ม่ะ?"ต้ามันมองหน้ามองแล้วตอบมาว่า"หรือว่ามุงไม่กลัว?" ผมก็ยิ้มตอบกลับไปว่า"กลัวสิ แต่ไม่กลัวเท่าหน้ามุง ฮ่าๆ" ตอนนั้นผมพูดเล่นกับไอต้าให้มีอารมณขันเยอะๆจะได้กลบเกลือนความรู้สึกกลัว..พอเข้าลิฟไปผมก็ยืนทางช้ายของประตู พี่แกยืนตรงกลางส่วนไอต้ามันยืนอยู่ข้างหลังผม ต้ามันก็วัยเดียวกับผมแค่พี่มันมาฝากให้ช่วยทำงาน แล้วงานของมันก็เป็นวันแรกเหมือนกับผม...

ในขณะที่ขึ้นลิฟอยู่พี่แกก็บอกว่า"เอ่อ..ลืมไป เสื้อที่พี่ให้อ่ะให้ทำการบางอย่าง"ผมก็งงว่าทำอะไรหว่า? ผมถามพี่แก"ทำไร งงไม่เข้าใจ" พี่แกบอกว่า"พอขึ้นไปเสร็จใช่ไหมให้สวดนะโม3จบก่อน แล้วหาศพที่เราต้องการพอเจอศพแล้วก็ให้สวดนะโมอีก3จบแล้วพูดกับเค้าดีๆ"ผมได้ยินอย่างงี้ก็แทบขาสั่นอีกตามเคย ผมก็ถามแกอีกว่า"ให้พูดอย่างไง?" พี่แก"อย่างไงก็ได้ขอแค่ให้พูดดีๆ พอพูดจบนะให้เอาเสื้อลูบที่ตัวเค้าตั้งแต่หัวจรดเท้าแค่นั้นก็เสร็จละ" ไอต้ามันร้องขึ้นมาว่า"โหย..เล่นงี้เลยหรอพี่ แล้วพวกผมจะทำได้ไหม?" พี่แก"ได้ไม่ได้ก็ต้องทำไหนๆก็ขึ้นมาละอย่าให้เสียเวลาการมาทำงานของพี่ละ" ผมทำหน้าตาเศร้าๆเพื่อให้พี่แกเห็นใจ จะได้ให้แกขึ้นไปเป็นเพื่อน คำพูดแกหลังๆเหมือนจริงจังผมก็เลยพูดในใจว่า"เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!" ผมหันไปบอกไอต้าว่า"ต้าถ้ามุงกลัวอย่างไงก็ขออย่าให้วิ่งนะ" ไอต้ามันบอกว่า"ทำไมวะ?" ผม"ก็เดียวก็วิ่งตามมุงไม่ทันไง" ได้ยินอย่างงี้ ผมกับพี่แกแล้วไอต้าพากันหัวเราะ เพราะคำพูดของผม"ฮ่าๆ" พอถึงชั้น9 พี่แกก็ออกไปพร้อมกับคำพูดว่า"โชคดีไอน้องรักทั้งคู่!" ผมเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย...แล้วลิฟก็ขึ้นไปที่ชั้น10-11-12 ชั้น12ประตูลิฟเปิด แต่ไม่มีใครเข้า ผมก็งงหันไปมองหน้าไอต้าบอกมันว่า"ไม่มีใครก็รีบเปิดดิวะ" ต้า"เออๆ" พอประตูลิฟจะปิดก็มีมือชี้ดๆเข้ามาทำให้ประลิฟเปิด ผมก็ไม่ได้สนใจคิดว่า"พี่แกเปิดแล้วไม่รู้ว่าลิฟจะมาละมั้ง" เป็นพี่ผู้หญิงใส่ชุดคนไข้ ผมคิดว่าแกคงไม่สบายอาการเอาการเหมือนกันถึงได้ชี้ดไปทั้งตัว เพราะชั้นที่12 ยังเป็นชั้นคนไข้อยู่มีพยาบาลสาวดูแลอยู่ด้วย พอเข้ามาให้ลิฟเสร็จ จู่ๆอากาศในลิฟเย็นจนทำให้ผมนั้นรู้สึกเหมือนกับวันที่เจอดีวันนั้น ผมก็เลยให้ไอต้าถามว่าพี่เค้าจะไปไหน พอไอต้าจะถามพี่เค้าก็เอามือไปกดลิฟที่ชั้น14ผมก็คิดว่าพี่แกเค้าไปเยี่ยมญาติแน่ๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดว่าชั้น14เป็นชั้นเก็บศพ พอลิฟถึงชั้น14 พี่เค้าก็ออกไปพร้อมกับความเย็น ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็กดปิดลิฟไปขึ้นไปชั้น15 ตอนแรกผมคิดว่ามีแค่ชั้น15เท่านั้นแหละที่เป็นชั้นเก็บศพ โดยไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วชั้นเก็บศพคือชั้น13-15 พอถึงที่หมายผมกับไอต้าก็ยืนขาแข็งอยู่ในลิฟ แล้วก็กดลิฟเล่นให้มันปิดตลอดๆ จนผมพูดปลอบใจไอต้าว่า"ต้าป่ะ เป็นไงเป็นกันวะ ไหนๆก็มาแล้ว" คำพูดผมเหมือนจะปลุกใจไอต้าขึ้นมามากเลย ไอต้ามันก็บอกว่า"เอาสิวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วป่ะ!!" จากนั้นผมก็เดินตามทางไปโดยเตียงของศพนั้นจะอยู่ทางด้านซ้ายแล้วก็ด้านขวา มีศพเต็มไปหมดเลยแล้วอากาศก็เย็นซะจนฉี่แทบเล็ด ผมมองหาศพที่ผมต้องการ เดินอยู่กับไอต้าเหมือนเป็นผัวเมียเลยกัลมีจับไม้จับมือกันด้วย"ฮ่าๆ" พอเจอศพแล้วโดยส่วนตัวผมจะเลือกศพผู้หญิงมากกว่าเพราะคิดว่าผีผู้หญิงจะคุยง่ายกว่าผีผู้หญิง(คิดขำๆนะครับ) ผมเลยบอกต้าว่า"ต้าๆกุเจอแล้ว"แค่นี้แหละไอต้าก็แทบวิ่งเลย มันคิดว่าผมเจอดีเข้าให้แล้ว ยังไม่ทันบอกมันก็บอกว่า"ไหนๆ ไหนๆ"พูดเร็วจนฟังไม่รู้เรื่องเลย ผมก็เลยตบหัวมันให้มันตั้งสติ ส่วนตัวผมนั้นกลัวนะแต่เพียงแค่ว่ามีเพื่อนมาด้วย ผมก็พามันไปถึงศพที่ผมต้องการ ศพที่ผมเลือกเป็นผู้หญิงน่าจะประสบอุบัติเหตุ ส่วนไอต้าก็เป็นศพผู้หญิงเช่นเดียวกัน ยังดีนะครับที่พยาบาลเค้าแต่งหน้าศพให้แล้วยังดูดีอยู่ ไม่ค่อยเละสักเท่าไร ผมก็อุ่นใจที่เห็นสภาพดีอยู่ต่อจากนั้นผมกับไอต้าก็เริ่มทำพิธี ผมก็สวดนะโมเบาๆพร้อมกับไอต้า แล้วก็พูดว่า"พี่ครับ ผมมาสมัครเป็นอาศากู้ภัยจะได้ช่วยคนครับ ถ้าพี่อณุญาติให้ผมเป็นดูแลผม ผมก็จะทำบุญไปให้ครับ" ผมพูดแค่นี้ ส่วนไอต้าพูดอะไรไม่รู้โตครยาวเลย อย่างกับของห้วยแนะ!
ผมก็บอกว่า"ต้าเร็วๆสิ จะได้รีบๆไป" ต้า"เออๆรู้แล้วๆ" พอพูดเสร็จผมกับไอต้าก็นำเสื้อที่ใส่อยู่ถอดออกมาแล้วลูกที่บนตัวพี่เค้าตั้งแต่หน้าจรดเท้า พอลูบเสร็จผมก็บอกว่า"ขอบคุณครับที่ยินยอม" จากนั้นผมก็สวดแพร่เมตตาให้พี่เค้าแล้วก็ศพอื่นๆพอทำพิธีเสร็จก็เดินไปที่ลิฟ ในใจก็สบายใจแล้วว่าจะได้ไม่กลัวอีกแล้วเหตุการณ์ปกติ จนกระทั้งเข้าลิฟไป ลิฟกำลังปิดอยู่ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครเรียงผมเลย"น้องๆ น้องค่ะลืมเสื้อ" ผมก็มองที่ตัวนะ "เออวะ เสื้อไปไหนวะ?" ทันใดนั้นเองก็มีมือพร้อมกับเสื้อช็อปของผมมาจากด้านนอกตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดเพียงแต่ว่าจะได้หายกลัวแล้ว พอลิฟเปิดออกผมก็เอามือไปยีปเสื้อมาใส่ พอเสื้อจะเสร็จแล้วไอต้าก็ร้องว่า"เห้ย!" ผมก็ตกใจเนอะว่าทำไมมันร้อง พอหันไปดูมันก็ชี้นิ้วไปที่ประตูลิฟ ผมเลยหันไปดูก็พอว่า.......เป็นพี่ผู้หญิงคนนั้น นั้นเองผมเห็นก็ตกใจสุดขีดเลย ตัวผมกระเด็นไปติดประตูลิฟด้วยความตกใจ จากนั้นประตูลิฟก็ปิดลง ผมกับไอต้ายืนช็อกในลิฟไปถึงชั้นที่ 9 พี่แกก็เปิดลิฟมาบอกว่า"อ้าว..เห้ยเป็นไร?" ผมไม่ได้พูดอะไรแต่ไอต้านะสิพูดออกมาไม่เป็นคำพูดเลย"ผะ..ผะ..ผี..ผี! พี่" พี่แกก็หันไปข้างหลัง พร้อมพูดว่า"ไหนวะ? มีผีที่ไหนไม่มี" ตอนนั้นผมก็ยังช็อกอยู่นั้นครับ แค่ตอนที่ผมมองก็จำหน้าตาพี่เค้าได้เพราะพี่เค้าจ้องหน้าผมพร้อมกับยิ้ม แต่ตัวผมนั้นช็อกอยู่เลยไม่ได้ยิ้มตอบกลับไป...

พอจบเรื่องราวทั้งหมดผมก็รีบไปทำบุญกับไอต้าแล้วก็พี่แก ตอนทำบุญผมคิดว่าจะทำบุญให้เยอะๆเลย ปล่อยนกปล่อยปลา ถวายสังสัณฐาน พอกลับไปที่บ้านผมด้วยความเหนื่อยสุด เลยอาบน้ำแล้วเข้านอนตอนนั้นก็ประมาณตี1จะตี2ได้แล้วพอหลับไปผมก็ฝันเห็นพี่เค้า เหมือนจะมาขอบคุณแต่พี่เค้าก็พูดไม่ได้....
--พอรุ่งเช้าผมตื่นมาอาบน้ำแล้วแต่งตัวจะไปโรงเรียนต่อ ผมก็หันไปมองเสื้อช็อปของผมที่ได้มาจากความกล้าและความสมัครใจ พร้อมยิ้มดีใจกับตัวเอง"ในที่สุดก็จะได้หายกลัวซะทีนะเรา!"......ขอบคุณครับ

 

ประสบการณ์โชกโชนจริงๆ สำหรับผม ซักนิดก็ไม่เคยได้เห็น หรือสัมผัสได้ แต่ขอซักอย่างแล้วกันนะ เรื่องตัวอักษรบางตัว เขียนผิดเยอะ พยายามแปลไทยเป็นไทย อย่างเหนื่อยเลยครับ...แต่เรียบเรียงเรื่องราวได้ดี...

 

5กระโลก:boo:

 

ขอโทษนะครับที่เขียนผิด ผมจะพยายามละกันครับ เวลาเขียนผมมันจะนึกสิ่งเหล่านี้เสมอมันทำให้ผมนั้นใจเต้นเลยทีเดียวครับ

ขอบคุณครับ

 

นั่งอ่านเพลินเลย น่ากลัวดีครับ

 

เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวดีนะ แต่ก็ดีที่ทำวิกฤติให้เป็นโอกาสแถมยังได้บุญด้วยอยากขอให้ทำต่อไปนะ เพราะอาจจะยังมีศพที่ไม่มีญาติต้องการความช่วยเหลืออีกเยอะ

 

น่ากลัวดีค่ะ อ่านไปก็ตื่นเต้นไป เอิ๊ก ๆ

 

สนุก ตื่นเต้นทั้งสองเรื่องเลยนะครับ ขอบคุณที่แบ่งปันให้อ่านนะครับ

 

น้องเขียนเก่งดี, มาเล่าอีกนะ
ฉากผีในลิฟท์เนี่ย สุดคลาสสิคเลย..

 

โอย ได้เราก็กลัวเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ไปทำแบบนั้นด้วย ไม่ไหวแน่เรย

ขอบคุณนะคะที่มาแชร์ให้ได้อ่าน

(smile) (smile)

 

ขอบคุณครับ
อ่านแล้วตื่นเต้นมาก

 

สุดยอดจริงๆค่ะ เอาชนะความกลัวที่มีำได้ นับถือๆ อ่านแล้วตื่นเต้นจริงๆค่ะ ลุ้นตลอดว่าจะเจออะไรบ้าง ^^ ;ปรบมือ

 

สนุกดีค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ

 

<TABLE class=tborder id=post4589958 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 14-04-2011, 01:27 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #7 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->kawasaki_ksr_club<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4589958", true); </SCRIPT>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
​

รูปที่ใช้แทนตัวเอง รอยสักสวยดีนะครับ

 

อยากลองไปทำงานแบบนี้มั่งจัง ต่อไปจะได้เลิกกลัวผี

 

ความกลัวแก้ด้วยความกล้าในครั้งเดียวโชคดีจริงๆค่ะ