เมื่อสามีขอเลิกเพราะรักหญิงอื่นที่คุยกันทางmsn

ลูกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อยู่เพื่อลูก สู้เพื่อลูก
ผู้ชายที่ไม่สามารถเป็นพ่อของลูกที่ดีได้ก็ปล่อยเขาไปเถอะ


เข้าใจและเห็นใจในความเจ็บปวด
ขอให้เข้มแข็ง เอาชนะตัวเองให้ได้

ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมนะ....

 

เรื่องราวช่างเหมือนกันอะไรอย่างนี้

 

"ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ" สู้ๆๆ
​

 

ขออนุโมทนากับคุณ ddman ที่มีข้อคิดดีๆ ให้กับพี่เจ้าของกระทู้และผู้เข้ามาอ่านทุกคนค่ะ คำสอนขอพระพุทธเจ้าเป็นความจริง และมีเหตุผลเสมอ ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยจริงๆค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้พี่เจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ ดังคำที่ท่านเคยบอกจริงๆค่ะ ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ เมื่อคิดจะรักก็ควรรักให้เป็นค่ะ ชีวิตเรายังมีค่าอีกมากนัก คิดเสียว่ามันก็แค่เหตุการณ์หนึ่งที่เราต้องเจอ
เข้มแข็งไว้นะคะ หนูเอาใจช่วยค่ะ

 

แวะมาให้กำลังใจค่ะ
อนุโมทนาทุกความคิดเห็น...นับเป็นน้ำใจอันประเสริฐของกัลยาณมิตร

ทุกคนต่างมีกรรมสัมพันธ์จึงทำให้ได้มาพบกัน วิบากกรรมที่เกี่ยวข้องกันมา
หลายภพหลายชาติ บ้างก็เกิดจากแรงอธิษฐานแห่งจิต

ไม่มีสิ่งใดเป็นของเรา อย่าว่าแต่สามีเลยค่ะแม้แต่ตัวเราเอง สักวันก็ต้องจาก
กายขันธ์นี้ไป "การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์" การที่ต้องทนอยู่กับคนที่สิ้นรักเรายิ่งเป็นทุกข์กว่า

คุณต้องลุกขึ้นยืนหยัดอย่างทระนง แล้วก็ทำตัวให้สดใสร่าเริงมีความสุข ทำชีวิตให้มี
คุณค่าเมื่อเราเห็นค่าชีวิต ดูแลตัวเองให้ดีเข้มแข็ง ให้สวยสดใสด้วยแสงธรรมส่องใจ
และวางแผนชีวิตในวันข้างหน้าจะอยู่อย่างไร ? และต้องอยู่ให้ได้ด้วยสองขาเราเอง..
ต้องทำให้เขาเห็นว่าเราเก่งจริง...ให้เขาเสียใจและเสียดายเรา....เมื่อสำนึกได้

พยายามอย่าอยู่คนเดียวโดยไม่ทำสิ่งใด หางานทำอย่าให้ว่างจะคิดมากและฟุ้งซ่าน พยายามทำกิจกรรมต่าง ๆ มิให้จิตว่างและเพลินกับสิ่งที่ทำ กาลเวลาจะช่วย
เยียวยาบาดแผลหัวใจได้ดีที่สุด บางคนทุกข์หนักกว่าเรายังมีอีกมากมาย...คิดถึงคนที่แย่กว่านะคะ แล้วเราจะสบายใจ

โชคดี บุญรักษาพระคุ้มครอง อยู่และสู้เพื่อลูกนะคะ

 

มันเป็นกรรมที่เราได้ทำร่วมกันมา (ไม่จากเป็น ก็จากตายครับ)
อย่าเอาใจของเราไปติดอยู่กับคนอื่นเลย (โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้รักและแคร์เรา)
รักตัวเราเองดีกว่า (ทำตัวเองให้ดี ใครไม่ดีปล่อยเขาเถอะ กรรมของเขา)
จงคิดเสียว่าเขาไม่ใช่ของเรา ที่เราทุกข์กันทุกวันนี้ก็เพราะคิดว่าสิ่งนั่นสิ่งนี้เป็นของๆเรา พอมันสูญเสียเราก็ทุกข์กับมัน
แต่ตรงกันข้ามถ้าสิ่งเหล่านั่นมันไม่ใช่ของเรา แม้ว่ามันจะสูญเสียขนาดไหนเราก็เฉย เราก็ไม่ได้ทุกข์ไปกับเขาด้วยใช่ไหม..!
..เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้รักตัวเองมากขึ้นนะครับ..

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ และขอบคุณเป็นยิ่งยวด กับคุณ ddman ...
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
อนุโมทนา สาธุค่ะ

 

ตอนงานแต่งงานเรา พระพยอม ได้เทศน์ให้ข้อคิดไว้ว่า "ให้พึงระลึกอยู่เสมอว่า เดี๋ยวมันก็ไปมีคนอื่น ให้ทำใจยอมรับไว้ตลอดเวลา เดี๋ยวมันก็ไปมีคนอื่น เมื่อกาลเวลาผ่านไป ถ้าสามีไม่มีผู้หญิงอื่นก็นับว่าเป็นบุญของเรา แต่ถ้าสามีไปมีหญิงอื่นจริง ๆ ก็ให้บอกกับตัวเอง ว่า นึกแล้วไม่มีผิด เดี๋ยวมันก็ไปมีคนอื่น" แต่ในความเห็นส่วนตัวเรา ก็คิดว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้หรอก สามีก็เหมือนแปรงสีฟัน ไม่อาจใช้ร่วมกันกับใครได้ ถ้าเป็นเราก็คงจะเสียใจให้กับวันเวลาดี ๆ ความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีด้วยกันมา แต่ก็จะบอกกับเค้าว่า ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์ซะ หมดเวรหมดกรรมต่อกันแต่เพียงชาตินี้ เพราะเค้าไม่รักเราแล้ว ยื้อไว้ก็ป่วยการ ตัวอยู่กับเราแต่ใจให้คนอื่น อย่าอยู่กันเลยดีกว่า มันเจ็บปวดทั้งสองฝ่าย แล้วจะกรวดน้ำคว่ำขันให้เค้าไปเลย ถือว่าเราหลุดพ้นเวรกรรมในอดีตแล้ว นี่เป็นความคิดไว้นะ แต่ถ้าตัวเองต้องถึงวันนั้นจริง ๆ ก็ไม่รู้จะทำใจได้หรือเปล่า แต่เราคิดว่าเรายังมีหน้าที่ที่ต้องทำ คือการเป็นแม่ที่ดีของลูก ต้องทำเพื่อคนที่เรารักคนนี้ให้มีความสุขที่สุด มีธรรมะหล่อเลี้ยงชีวิตจิตใจ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร เราเกิดมาเพื่อทำความดีให้หลุดพ้นจากบ่วงกรรม รักแท้คือตัวเราเอง รักแท้ไปจนวันตาย เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นคืนวันอันโหดร้ายนี้ไปให้ได้เร็ว ๆ นะคะ

 

พี่ที่ทำงานผมก็เป็น
เล่นเอ็มเอสเอ็น
คุยกับฝรั่ง
เลิกกับสามีเลย
ไปคบกับฝรั่งแทน
มันอาจจะเป็นกรรมก็ได้นะครับ
ที่คุณเคยอาจจะทำกับเขาในอดีต
ทำบุญเยอะๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้
ผมก็เคยเสียของรักไปเหมือนกับคุณ
ผมเข้าใจในความรู้สึก

 

เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ..การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์ แต่มันคือความเป็นจริงค่ะ ต้องยอมรับให้ได้ แล้วมันจะผ่านพ้นไป..

 

ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ นะค่ะ ดิฉันก็โดนค่ะ ทรมาณมาก เกือบเสียคนไปเลย ไม่มีลูกค่ะ ยิ่งไม่มีกำลังใจ ใช้เวลานานกว่าจะคิดได้ว่า เราก็นั่งเอาความแค้น ความน้อยใจเผาตัวเองอยู่นี่ เค้าสองคนก็คงกำลังฉลอง ตกลงนี่ เราคงไม่มีปัญญาเหมือนพระพุทธเจ้าท่านว่า ต้องใช้ปัญญา ก็เริ่มต้นใหม่ค่ะ ไม่สมบูรณ์แต่ อยู่ได้ สู้ต่อนะค่ะ

ขอขอบพระคุณ คุณ ddman นะค่ะ อ่านแล้วมีสติ มีกำลังใจขึ้นมาเยอะแยะเลย คำแนะนำของคุณให้สติกับหลาย ๆ คน อนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ทุกอย่างมีเหตุและผล ไม่ใช่เหตุบังเอิญ เราคงเคยแย่งของเขามาชาตินี้เขามาทวงคืน อโหสิกรรมให้เขาด้วยใจที่เมตตา มันทำยากสักหน่อยถ้าทำได้พี่เองก็จะได้ความสบายใจ หมั่นอุทิศบุญให้เขาทั้งสองคนจะได้ไม่จองเวรซึ่งกันและกัน ถ้าว่างพยายามรักษาศีล8 และเจริญพระกรรมฐาน ให้เจ้ากรรมนายเวรที่เกี่ยวกับความรักคู่ครอง
แล้วก็ทำสังฆทานให้กับเนื้อนาบุญที่ประเสริฐก่อนทำให้เชิญเจ้ากรรมนายเวรเรื่องความรักคู่ครองมาร่วมทำด้วย ตอนพระให้พรอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรที่มีปัญหาเรื่องคู่ครอง เราสำนึกผิดในกรรมที่ได้ทำ ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันอย่าได้เบียดเบียน งนึงพอครอบครัวเริ่มดีขึ้นก็ทำอีกครั้งค่ะ ขอให้พี่โชคดีน่ะค่ะ

 

กำลังใจทุกกำลังใจช่วยให้วันนี้อยู่ได้ดีขึ้นมากๆ

ผ่านไปอีกวันกับการตัดสินใจตัดสามีออกจากชีวิตไป
บอกตามตรงอยู่ได้ยากมาก ร้องไห้ตลอดเวลาที่มีโอกาส
วันแรกๆอ่านกระทู้ทุก ๆ แทบจะ 2 ชั่วโมงเลยเพราะไม่มีใคร
ลูกก็เพิ่งขวบเดียว ระบายความรู้สึกใด ๆก็ไม่ได้ เดี๋ยวเค้าจะซึมซับเอา
ความเศร้าโศก หน้าชื่นอกตรม
อ่านกระทู้ไปร้องให้ไป
แต่วันนี้ดีขึ้นมาก ทุกกำลังใจที่มอบให้โดยไม่หวังผลตอบแทนมันซาบซึ้ง
แรกๆคิดว่าอยู่โดยไม่มีเค้าไม่ได้ แต่ตอนนี้คิดจะตัดต้องตัดให้ขาด
ลูกคือกำลังใจที่มีค่า.............
เวลาจะช่วยให้เราดีขึ้นกว่านี้แน่ ๆ บอกกับตัวเองอย่างนั้น
ยังมีคนเหมือนเราอีกมาก บางคนแย่กว่าเป็นไหน ๆ
เราใช่ว่าไม่มีทางเดินที่สวยงาม เพียงแค่จากนี้ไปเดินไปกับลูกเพียง 2 คน
เท่านั้นเอง อดีตสามีเค้าจะเลือกเดินข้างใครก็ช่างอย่างน้อยเค้าก็ไม่มีลูกที่น่ารักคนนี้เดินไปด้วย
เย้ เย้ เย้ ขอบคุณที่อย่างน้อยๆก็ได้ให้ลูกที่น่ารักไว้เป็นเพื่อน
และความสุขที่เคยมอบให้กันมาเกือบๆครึ่งชีวิต
จากนี้ฉันจะขว้างก้อนหินในมือที่กำไว้จนเจ็บปวดไปให้ไกลๆซะที



ขอบคุณทุก ๆคนค่ะ จะเข้ามาอ่านธรรมทานเพื่อขจัดความโง่เขลาเบาปัญญา
จากกัลยาณมิตรตลอดจะได้หลุดจากความคิดถึงสามีเลว ๆ ได้ไวๆ

 

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ถือซะว่าใช้กรรมต่อกันไปนะคะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเรา
ในเมื่อเขาเป็นคนเช่นนี้ก็คงเหมาะกับผู้หญิงแบบเดียวกัน ขอให้ทำใจได้เร็วๆนะคะ
ความทุกข์ในใจเราจะได้ลดลง เพื่อตัวเราและลูกค่ะ

 

เห็นด้วยค่ะ เพราะถ้าเราคิดมากไปก็ตัวเราเองที่จะแย่ลง ยังไงก็ขอให้นึกถึงลูกแล้วก็คนที่รักเรานะคะ สู้ๆค่ะ

 

การมีหรือไม่มีเรากำหนดเอง แล้ววันพรุ่งนี้จะเศร้าน้อยกว่าวันนี้แน่ ๆ

 

ต้องขอโทษกัลยาณมิตรทุกท่านด้วย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของการก้าวเข้าสู่สังคม online เพราะเราปฏิเสธการใช้สื่อนี้ตั้งแต่รู้ความจริงว่าสามีติดแชท จนทิ้งไป คำแรกที่เค้าพูดออกมาคือ ก็แค่ Internet (ก็แค่นี้แหละ ที่ทำให้ครอบครัวเราแตกแยก แค่แชทนี่แหละถึงได้นัดเจอ เวลาแชทแค่นี้แหละก็ลึกซึงมากมายเจอปุ๊ปก็มีอะไรกันปั๊ป)ทำให้เราไม่คิดจะเข้ามาในโลกนี้เลยจนหมดที่พึง เราจึงอยากรู้ว่าในนี้มีอะไรดี และแล้วเรา ก็เจอกัลยาณมิตร อาจทำอะไรผิด อ้างอิงไม่เป็น อัพรูปไม่เป็น เอาไว้มีเวลาจะศึกษาค่ะ แต่ตอนนี้เวลาทั้งหมดให้ลูกถ้าเค้าเรียกหา ซึ่งก็เป็นเช่นนี้ตลอดเวลานับจากวันแรกที่ลูกเกิด
แต่ก็แปลกนะคะที่ตั้งแต่ลูกเกิดสามีก็เปลี่ยนไป แต่ลูกรักเค้ามากมาย เรียกป๊าได้ก่อนแม่ โหยหาป๊า จนบางทีรู้สึกน้อยใจ

 

ขอบคุณอดีตสามีที่ชักพาให้รู้จัก palungjit.com

ที่สมัครเป็นสมาชิกเพราะอดีตสามีเข้ามาดูหน้าเว็ปนี้ทุกวัน เวลามีเรื่องน่าสนใจก็ชวนให้อ่าน หรืออ่านให้ฟัง และเค้าเป็นคนชอบพระเครือง และสนใจศึกษาเรื่องราวของพระเกจิ เราเลยลองเข้ามาอ่านดู แรก ๆก็อ่านแบบเป็นสมาชิกทั่วไป แต่พอเกิดปัญหาจนยากเยียวยา เลยสมัคร
อนุโมธนาสำหรับอดีตสามีผู้แนะนำให้มาเจอกัลยาณมิตร
และเราขออาศัย Internet เป็นผู้ช่วยตัดขาดจากคุณ:boo::boo::boo:

 

นั่งทานกาแฟไป ก็กลับมาอ่าน ก่อนจะไปทำตามหน้าที่ คุณแม่ม่ายค่ะ อย่ากลัวโลกเนตเวริค เลยนะค่ะ ตอนที่ดิฉันเศร้าไม่มีใครคุย ก็ได้เวปพลังจิตนี่แหละค่ะ ปลอบใจ ด้วยการหาคำตอบให้คำถามตัวเอง กำลังใจเกิดก่อน กำลังกายมันก็ตามมา พอท้อ ก็ตั้งคำถาม แล้วเข้ามาอ่านมันก็จะเจอคำตอบบ้าง ถูกใจเราบ้าง ได้สติบ้าง ความหวังดีของเพื่อนสมาชิก เป็นแรงใจค่ะ นั้นคือสิ่งสำคัญมากในตอนนี้ ขอให้โชคดีนะค่ะ เศร้าได้ ร้องไห้ได้ แต่ห้ามท้อ