ใครมี (มโนกรรม) แบบผมบ้าง !!!!!!!!!!

กรุณาอ่านให้จบ และ ทำความเข้าใจให้ดี ก่อน แสดงความเห็น

ส่วนตัวเองผมเป็นคนที่ชอบสวดมนต์ไหว้พระทำสมาธิ แบ่งเวลาไปทำบุญที่วัดบ้าง ถึงแม้จะไม่บ่อยครั้งก็ตามที (เพราะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ก็เป็นธรรมดาที่ยังไม่ได้สนใจและจริงจังกับเรื่องเหล่านี้เป็นหลัก) แต่ก็ถือว่าสนใจพอสมควรเมื่อเทียบกับคนวัยเดียวกัน
รู้สึกว่าพักหลังมานี้มีเรื่องประหลาด ๆ สร้างความสับสนให้กับตัวผมเองเป็นอย่างมาก ที่เกิดขึ้นใน “มโนความคิด” ของผมเองในลักษณะต่อไปนี้

1. การใช้ชีวิตประจำวันปกติเริ่มมีความลำบากพอสมควร เพราะ ชอบเห็นภาพของการ ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ โดยไม่รู้ตัวและควบคุมตัวเองไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าหากไปที่วัด หรือ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ จะเป็นหนัก คือมโนภาพในความคิด เช่น เห็นสัตว์อัปมงคล หรือ เท้าของผม ไปพาดกับเทวรูปบ้าง พระพุทธรูปบ้าง (ซึ่งล้วนแล้วแต่ ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของผมเลย และหนักใจไปกว่านั้น มักจะควบคุมภาพเหล่านั้นให้เกิดขึ้นในใจไม่ค่อยได้)

2. ในช่วงที่มีการตั้งอธิษฐานจิต จะเป็นหนักหน่อยคือมักจะมีเสียงแทรกเข้ามาด่า พระ ด่าเจ้า เช่น เวลาผมตั้ง นะโม 3 จบ มักจะมีเสียงแว่วในใจขึ้นมาว่า ตั้งนะโมทำไมวะ คือนี่แค่ ตัวอย่างบางส่วนนะครับ (เหมือนกับมีคนมาพูดยุแยงให้การไหว้พระ หรือ การตั้งอธิษฐานจิตต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ ไม่เป็นผลสำเร็จ)

สรุป ปัญหาของผมคือ การใช้ชีวิตประจำวันในปัจจุบันค่อนข้างลำบากมากโดยเฉพาะการต้องผ่านไป สถานที่ ๆ ศาสนสถาน ศาสนวัตถุ จะพยายามเลี่ยง เพราะเกรงว่าจะควบคุมตนเองไม่ได้ ความคิด และ จิตใจ เหมือนจะพยายามให้ตัวผมเกิด ผลกรรมขึ้น โดยที่ไม่เจตนา ( ขอย้ำนะครับ เจตนาของผม ไม่เคยมีความคิดที่จะลบหลู่ต่อสิ่งศักดิ์สิทธิเลย) แต่มันเหมือน มี มาร มายุให้ผมสร้างกรรมแบบ Automatic โดยไม่รู้ตัว

ซึ่งเรื่องเหล่านี้ ผมก็เคยไปถามพระอาจารย์ที่่่่ชอบไปทำบุญด้วยอยู่เป็นประจำ ก็ได้ความเห็นว่า เกิดจากจิตใจที่เริ่ม “ละเอียดขึ้น” แล้วมักจะมีมารมายุแหย่ ให้การทำความดีไม่ประสบความสำเร็จ หรือ เกิดจาก ความเป็นคนขึ้สงสัย ก็เลยเกิด การลบหลู่แบบมโนากรรม เกิดขึ้น การแก้ไขท่านก็แนะนำมาว่า ให้ ขอขมากรรมพระรัตนตรัยบ่อย ๆ ถึงจะดีขึ้น

* เรื่องที่เล่ามาทั้งหมด ขอยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง 100 % ครับ เพราะเป็นเหตุการณ์ส่วนตัว ไม่ใช่ สมมุติ และขอย้ำ อ่านให้ดี ๆ ก่อน จะ Comment นะครับ ผมไม่ได้เจตนาจะทำสิ่งเหล่านี้ให้เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นโดย AUTOMATIC (อัตโนมัด) หวังว่าคงจะเข้าใจ และรบกวนเพื่อน ๆ ในเว็บ ช่วยคลายเป็นหาข้อสงสัย พร้อมทั้ง (แนวทางการแก้ไข อย่างถูกต้อง ขอย้ำนะครับ ถูกต้อง และ รู้จริง ) จะเป็นพระคุณอย่างมาก ๆ เลยครับ

 

ผมก็เคยเป็นครับ โดยจะเป็นในช่วงของจิตที่มีการพัฒนาไปมาก มีความเพียรมาก และรู้สึกว่ามีการเจริญในธรรมมากยิ่งขึ้น แต่วันนึงในขณะสวดมนต์ อาการด่าว่าพระ ครูบาอาจารย์ มันก็เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเอง ไม่สามารถควบคุมได้ จนกระทั่งตัวผมไม่กล้าที่จะทำความเพียรต่อไป
ผมได้ไปหารือครูบาอาจารย์ ท่านบอกว่ามันเป็นเรื่องของมารที่จะมาขวางกั้นการทำดี ท่านแนะนำให้เราพิจารณาว่าความคิดนั้นเป็นสิ่งที่เรามีเจตนาหรือไม่ ถ้าไม่มีก็ให้เราวางอุเบกขาต่อความคิดนั้น แล้วเร่งความเพียรให้มากยิ่งขึ้น ความคิดนั้นจะหายไป แต่ถ้าไม่สบายใจก็ให้กราบขอขมาต่อพระ ผมลองทำดู ปรากฎว่าแรกๆ จะยากมาก แต่พอนานเข้าความคิดนั้นจะหายไปเองแบบที่เราไม่รู้ตัว แล้วการปฏิบัติของเราก็จะมีความเจริญก้าวหน้าต่อไป
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

เมื่อก่อนเป็นนะ แต่หลังๆมา เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่คิดถึงจิตแบบนี้ จิตผมมันก็จะ เป็นปรกติ แต่ถ้าฉุกคิด ได้ขึ้นมาเหอะ นรกจริงๆ น่ะ ด่าพระในใจ โดยไม่ได้อยาก ด่า บาปซ้ำเติม อีก แย่จัง โชคดี จิตมาร แบบนี้ ไม่เกิดกับผมมานาน พอสมควรแล้วครับ

 

พระท่านบอกว่า เราห้ามจิตไม่ให้คิดชั่ว ไม่ได้

พระท่านบอกว่า แต่เราห้ามจิต ไม่ให้คิดคล้อยตามได้

ทำบ่อยๆ ก็จะหายไปเอง

มารตัวใหม่ ก็จะเข้ามาทดสอบเราอีก

ระวัง จงอย่าประมาท

ไปแหละครับ หุหุ

 

เป็นครับ เป็นทุกครั้งที่เริ่มจะลังเลสงสัยว่ามันจะปรามาสอีกไหม ของผมถ้าจิตเรากลัวมันจะปรามาสอีก มันจะเกิดทันทีเลยครับ เวลามันปรามาสผมก็โยโทโส ขอขมาไปตามระเบียบ แล้วก็มองไปรอบๆ ให้ใจสงบ อีกครั้ง แล้วเริ่มใหม่ครับ ขอบคุณครับ อนุโมทนาสาธุครับ

 

ท่องไว้ เสมอ ว่านั่นไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา
ให้สังเกตุ เห็นการเกิด การดับ โดยไม่เข้าไปจัดแจง อยากให้มันไม่มี เราคุมไม่ได้ เพราะไม่ใช่เรา ให้ตามดู ตามรู้เท่านั้น

 

ก็ต้องมีสติครับ ฝึกสตินั่งสมาธิครับ มันจะช่วยให้มีสติ เ
ดี๋ยวมันก็จะเริ่มรู้ตัวแล้วก็ห้ามได้เองหยุดได้เอง
เป็นเหมือนผมครับ ฮ่าๆ แต่มันก็ยังหลุดอยู่บ้าง ก็ต้องฝึกไปเรื่อยๆ
เดี๋ยวก็ดีเองครับ

 

เป็นมารมาทดสอบครับ

พวกเค้าไม่อยากให้เราได้ดี พยายามจะขัดขวาง

ขนาดผมไม่ได้เคยปฏิบัติแบบจริงจัง พูดง่าย ๆ ว่าทำแบบเล็ก ๆ น้อย ๆ นาน ๆ ครั้ง(แทบจะนับครั้งได้) ยังเกิดอาการแบบที่จขกท.เป็นเลยครับ คือ ปรามาสสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ โดยที่ตนเองไม่ได้มีจิตคิดเรื่องแบบนี้เลย เป็นออโตเมติคแบบที่จขกท.ว่าไว้ บางครั้งได้ยินเสียงสวดมนต์ยังรู้สึกรำคาญขึ้นมาเฉย ๆ (ครั้งล่าสุด ไม่กี่วันมานี่เอง)

วิธีแก้แบบพื้นฐานก็คือ ในขณะช่วงกำลังเกิดปรามาสให้หยุดปฏิบัติทันที(อย่าพยายามไปฝืนปฏิบัติต่อในช่วงแรก ๆ เพราะจิตยังอ่อนต่อพวกเค้าอยู่) พักไปชั่วครู่ ทำให้ใจสงบ ๆ ก่อนสักพัก แล้วค่อยปฏิบัติต่อ หากยังเกิดอีกให้หยุดไปก่อน วันต่อไปค่อยเริ่มปฏิบัติใหม่ หรือพูดง่าย ๆ ให้หยุดทันทีหากเริ่มมีอาการ ทำใจให้สงบ แล้วเริ่มใหม่ในวันต่อไปหรือครั้งต่อไป ทำแบบนี้สลับกันไป จิตจะเริ่มเข้าที่ไปเอง

ไม่ต้องเป็นห่วง อาการนี้เป็นกันทุกคนครับ มันเป็นสิ่งยืนยันให้คุณปฏิบัติต่อไป มารทำให้เราไข้วเขวและอ่อนแอ แต่มารสู้สติที่แข็งของเราไม่ได้ครับ ฝึกสติให้ชำนาญเป็นมาตราฐาน มารก็แทรกเข้ามาไม่ได้ แต่มารไม่ได้หมดไปนะครับ จะมาเรื่อย ๆ และตลอด สติตัวเดียว ถ้ารักษามาตราฐานของจิต(มีสติ)ได้ ทุกอย่างผ่านฉลุย ส่วนวิธีแก้แบบเชิงลึกต้องให้ผู้ชำนาญการให้คำแนะนำครับ

 

เข้ามาอ่านขอแชร์ประสบการณ์บ้างนะค่ะ
วันนั้น นั่งสมาธิแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร (ของพ่อ) ช่วงแรกที่สวดมนต์ แผ่เมตตา ยังไม่มีอะไร แล้วอยู่ๆ ก็เกิดอาการ หมุน เวียนหัว(คิดว่า น้ำในหูคงไม่เท่ากัน 555) เลยฝืนนั่งต่อ ไปเรื่อยๆ แล้วก็เกิดอาการ ขย่อนท้อง อยากอาเจียร
ฝืนต่อไปอีก หมุนแรงขึ้นเรื่อยๆๆ ทนอยู่นานมาก จน กลายเป็น เสียง อ๊วก ออกมา เพราะทนไม่ไหว (พร้อมกับลืมตาโพลงเลย) แล้วก็เหนื่อยมาก แบบสุดๆ หอบหายใจทางปาก แขนทั้ง 2 ขา แข็ง ตั้งแต่ หัวไหล่ จนถึง ปลายนิ้ว ขยับไม่ได้ เท้าก็ไม่ได้ แล้วก็ฝืนตัวเองไปห้องน้ำ เพื่อไป อ๊วกต่อ อีกที เดินออกมาแทบ หมดแรง แล้วก็ล้มตัวลงนอนไปเลย เพราะทนไม่ได้จริงๆ

ตอนนั้นบอกได้เลย ว่า กลัวมาก เพราะไม่รู้เกิดจากอะไร ไม่ได้คิดไปเอง แต่หาคำตอบไม่ได้

แต่ปัจจุบัน ไม่มีอาการอะไรเกิดขึ้นแล้ว

อยากทราบวิธีแก้แบบเชิงลึก อย่างที่คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->The Jude<!-- google_ad_section_end --> บอกบ้างค่ะ

 

เข้าใจครับเพราะเคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ตอนแรกกลุ้มใจและโมโหให้ตัวเองมากพยายามที่จะควบคุมไม่ให้มันคิดแบบนี้ แต่ก็ไมสามารถควบคุมได้มันเกิดโดยอัตโนมัติเหมือนเจ้าของกะทู้บอกจริงๆ แต่เราก็สวดมนต์ไหว้พระขอขมาต่อพระรัตนไตรเป็นกิจวัตรและทำบุญให้ทานตามโอกาส และในที่สุดจิตที่เป็นแบบนี้มันก็หายไปโดยอัตโนมัติเหมือนกัน แต่ก็ต้องอาศัยเวลานานเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ก็มีบ้างเป็นบางครั้ง (ในเวลาที่จิตอ่อนกำลังและเวลาที่เผอลสติคิดปรุงแต่งฟุ้งซ่านไป)

 

เป็นเหมือนกันครับ ผมเองนำเอาที่หลวงพ่อสมปอง สอนไว้มาคอยเตือนสติ เพื่อจะได้ไม่ยังจิตให้เศร้าหมอง แบบที่พี่ หมูดิน1 ได้ตอบไว้แล้วล่ะครับ
ใจเศร้าหมองมันจะลากเราลงอบายภูมิสิครับ

 

ขอบคุณ ทุก ๆ ความเห็นในกระทู้นะครับ เป็นประโยชน์กับผมอย่างมากต่อไป สรุปเลยละกันนะครับ จากที่อ่านมาทั้งหมด แนวทางการแก้ไขของผมต่อไปก็คือ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก จะวางตัวให้เป็นอุเบกขา แล้วก็พิจารณาว่านั่นไม่ใช่ ตัวเรา ไม่ใช่เจตนาของเรา ฉะนั้นถือว่า ไม่บาป เพราะถ้า ใหวไปตามมันมาก ไม่เป็นอันทำการทำงาน เครียดเปล่า ๆครับ

 

ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา เป็นพละห้า เครื่องมือสำหรับใช้ในการปฏิบัติตน พัฒนาตน ขึ้นสู่ความเป็นอริยะ อนุโมทนากับทุกท่านในการคิดดี พูดดี ปฏิบัติดี

 

ผู้ที่ใฝ่หาธรรม ย่อมมีมารมาผญจ กิเลสทั้งหลายอยู่รอบตัวเรา ณโลกกายหยาบนี้ ตั้งจิตให้มั่นน้อมนำคำสอนพระพุทธองค์มาไว้ในใจ ก็จะเป็นเกราะแก้วคุ้มภัยไปจนถึงที่

 

เป็นเเหมือนกันเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงดี เมื่อก่อนไม่เคยเป็น พอมาเริ่มศึกษาธรรมเริ่มเป็นขึ้นเรื่อยๆ T^T

 

จริงค่ะ เป็นอยู่เหมือนกัน กลุ้มใจมากเวลาเป็น เพราะบางทีชอบพลั้งเผลอคิดมโนภาพไม่ดีกับพระอาจารย์ที่เคารพ บางทีทำเอาท้อเลยเหมือนกัน ส่วนเมื่อวาน นั่งสวดมนต์อยู่แล้วรู้สึกเวียนหัว(นั่งหลับตาสวดมนต์)เหมือนแผ่นดินไหวเลย กว่าจะสวดจบทั้งหมด เล่นเอาเกือบจะเลิกสวด

 

เข้ามาอ่านแล้วได้ความรู้ขึ้นมากเลยค่ะ เพราะบางครั้งอาการนี้ก้อเกิดกับตัวเองเหมือนกัน..

 

ช่างหัวมัน

ถ้าเป็นเราจะปรามาศต่อพระรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ พระที่ปฏิบัติดีแนวๆ ว่า

ไม่แน่จริงร้อก ตอนแรกก็กลุ้มแต่ก็ไม่หยุดนะ ตอนไปเวฬุวัน(เราอยู่บุรีรัม กับเรียนที่สารคาม เลยไปที่นี้สดวกดี) พระอาจารย์ท่านก็บอกว่า เราไม่ได้ตั้งใจก็ปล่อยไป มันคิดขึ้นมาก็ปล่อยไป

หรือลองเอากรรมฐานมากำหนดดูครับ คิดหนอ รู้หนอ

จากคนธรรมดาครับ

 

เป็นเหมือนเราเลย คำพูดหยาบคายมันผุดขึ้นมาเองเลย ถามผู้รู้รุ่นพี่ที่เคยปฏิบัติเขาบอกว่าไม่บาป เพราะเราไม่ได้ตั้งใจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านรู้ว่าจิตเบื้องลึกของเรานั้นไม่มีเจตนาจะลบหลู่ ท่องบทขอขมาพระรัตนตรัย เมื่อคิดขึ้นมาแล้วให้หยุดคิดทันที