ตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น

​

“ก็สาวกของพระโคดมผู้เจริญ เมื่อพระโคดมได้กล่าวสอนพร่ำสอนอยู่อย่างนี้ ทุกๆองค์ได้บรรลุนิพพาน อันเป็นผลสำเร็จถึงที่สุดอย่างยิ่ง หรือว่าบางองค์ไม่ได้บรรลุ ” พราหมณ์คณกโมคคัลลานะ ทูลถาม.​

พราหมณ์ ! สาวกของเรา แม้เรากล่าวสอน พร่ำสอนอยู่อย่างนี้ น้อยพวกที่ได้บรรลุนิพพาน อันเป็นผลสำเร็จถึงที่สุดอย่างยิ่ง, บางพวกไม่ได้บรรลุ.​

“พระโคดมผู้เจริญ ! อะไรเล่าเป็นเหตุ อะไรเล่าเป็นปัจจัย,ที่พระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่, หนทางเป็นที่ยังสัตว์ให้ถึงนิพพานก็ยังตั้งอยู่, พระโคดมผู้ชักชวน (เพื่อการดำเนินไป) ก็ยังตั้งอยู่,ทำไมน้อยพวกที่บรรลุ และบางพวกไม่บรรลุ ”​

พราหมณ์ ! เราจักย้อนถามท่านในเรื่องนี้ ท่านจงตอบตามควร, ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญในหนทางไปสู่เมืองราชคฤห์ มิใช่หรือ,มีบุรุษผู้จะไปเมืองราชคฤห์ เข้ามาหาและกล่าวกับท่านว่า
“ท่านผู้เจริญ ! ข้าพเจ้าปรารถนาจะไปเมืองราชคฤห์ ขอท่านจงบอกทางไปเมืองราชคฤห์ แก่ข้าพเจ้าเถิด” ท่านก็จะกล่าวกะบุรุษนั้นว่า“มาซิท่าน, ทางนี้ไปเมืองราชคฤห์ ไปได้ครู่หนึ่งจักพบบ้านชื่อโน้นแล้วจักเห็นนิคมชื่อโน้น จักเห็นสวนและป่าน่ารื่นรมย์ จักเห็นภูมิภาคอันน่ารื่นรมย์ สระโบกขรณีน่ารื่นรมย์ ของเมืองราชคฤห์”ดังนี้. บุรุษนั้น อันท่านพร่ำบอกพร่ำชี้ให้อย่างนี้ ก็ยังถือเอาทางผิดกลับหลังตรงข้ามไป, ส่วนบุรุษอีกคนหนึ่ง (อันท่านพร่ำบอกพร่ำชี้
อย่างเดียวกัน) ไปถึงเมืองราชคฤห์ได้โดยสวัสดี.​

พราหมณ์ ! อะไรเล่าเป็นเหตุ อะไรเล่าเป็นปัจจัย, ที่เมืองราชคฤห์ ก็ยังตั้งอยู่, หนทางสำหรับไปเมืองราชคฤห์ ก็ยังตั้งอยู่,ท่านผู้ชี้บอก ก็ยังตั้งอยู่, แต่ทำไมบุรุษผู้หนึ่งกลับหลังไปผิดทาง,ส่วนบุรุษผู้หนึ่งไปถึงเมืองราชคฤห์โดยสวัสดี ​

“พระโคดมผู้เจริญ ! ในเรื่องนี้ข้าพเจ้าจักทำอย่างไรได้เล่า,เพราะข้าพเจ้าเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น”.​

พราหมณ์ ! ฉันใดก็ฉันนั้น, ที่พระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่, ทางเป็นเครื่องถึงพระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่, เราผู้ชักชวน ก็ยังตั้งอยู่,แต่สาวกของเรา แม้เรากล่าวสอน พร่ำสอนอยู่อย่างนี้ น้อยพวกได้บรรลุนิพพาน อันเป็นผลสำเร็จถึงที่สุดอย่างยิ่ง, บางพวกไม่ได้
บรรลุ. พราหมณ์ ! ในเรื่องนี้เราจักทำอย่างไรได้เล่า, เพราะเราเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น.​

( ​

​

​

​

​

​

​

​

​

บาลี คณกโมคคัลลานสูตร อุปริ. ม. ๑๔/๘๕/๑๐๑, พุทธวัจน์​

ตรัสแก่พราหมณ์ชื่อคณกโมคคัลลานะ ที่บุพพาราม ใกล้กรุงสาวัตถี. )
ที่มา หนังสือ พุทธวจน ตามรอยธรรม

 

พระองค์ท่านเป็นเพียงผู้ชี้แนะให้ทำตามคำสั่งสอนนะคะดิฉันคิดดังนั้นสิ่งที่ดิฉันพูดก็ขออภัยนะคะถ้าความคิดของดิฉันผิดก็สามารถแจ้งลบได้คะ พระองค์คือผู้ชี้แนะเพื่อให้แนวทางแก่เราให้ปฎิบัติบางสิ่งก็ทำได้ บางสิ่งก็ทำไม่ได้ ดังนั้นความอยากของคนเราไม่มีที่สิ้นสุดความคิดของเราก็ไม่มีขอบเขตจำกัด ดังนั้นการที่เราจะห้ามความอยากนั้นก็อาจห้ามได้ถ้าเราตัดใจไม่ทำแต่การที่ คนเราจะห้ามความคิดนั้นเราไม่สารถล่วงรู้ความคิดของใครคนใดคนหนึ่งได้ หรือว่าท่านรู้คะว่าเขาคิดอะไร ปากกะใจยังไม่ตรงกันนับอะไรกับปากจะตรงกับใจได้ละคะ แนวทางก็กคือแนวทาง ชี้แนะก็คิอชี้แนะแต่ใครจะทำหรือไม่ทำเราจะไปบอกเขาอย่างไรดี แต่ถ้าเป็นคนในครอบครัวของเราเราก็สามารถพูดกันได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่น หรือคนที่ไม่รู้จักเราจะไปบอกเขาอย่างไร เดี๋ยวก็มีเรื่องมีราวไปกันใหญ่ ดังนั้นดิฉันคิดว่าตัวของใครก็ของมัน เพราะเราไม่รู้ว่าถ้าตายไปจะเกิดอะไรเพราะคนที่บอกก็ขาบอก แร้วเราจะเอาอะไรมาเชื่อ ต้องลองตายเองแร้วเราถึงจะรู้ว่ามีหรือไม่จิงมั้ยคะ^^เราก็ไม่อยากตายกันทั้งนั้นแหละเพราะกลัวบางสิ่งที่คนเขาเล่ากัน แต่เราจะรู้ตัวหรือป่าวหล่ะว่าเราจะตายวันไหน วันที่เท่าไหร่ ตายอย่างไร หรือว่าคุณรู้ ถ้าคุณรู้ว่าวันนี้คุณจะต้องตายแร้วคุณทำใจได้หรือป่าว ครอบครัวจะมีความเศร้าแค่ไหน นั่นแหละคนเราถึงรู้แค่ว่าวันเกิด แต่วันตายเราไม่รู้ ถ้ารู้คงจะวุ่นวายกว่านี้อีกเนาะ ขนาดไม่รู้เพียงแค่คำทำนาย บางคนเชื่อบางคนไม่เชื่อ ยังเป็นแบบนี้เรยแร้วถ้ารู้มันจะเป็นแบบไหนน้อ มีแต่รักตัวเองๆๆ ทำยังไงดี ทำยังไงดี ก็เป็นกังวลใจ เผลอๆๆเป็นบ้าก็มี เพราะฉธนั้นแหละคะดิฉันคิดว่าการที่เราไม่รู้อะไรบ้างก็ดี จะได้ทำให้เรามีกำลังใจ ถ้าเรารู้แร้วเราคงหมดกำลังใจ ดังนั้นท่านเป็นเพียงผู้ชี้แนะให้เราปฏิบัติตาม เล้วเราจะได้มีสติ มีความคิด ว่าถ้าคิดดีก็ย่อมส่งผลดี แต่ถ้าคิดร้ายอาจไม่มีที่ให้เหลืออยู่เรย นอกจากท่านจะรู้เองว่าท่านจะไปยืนอยู่นะที่ใด ใครรู้ช่วยตอบด้วย อ๋อก็บ้านเรางัยไม่กล้าออกไปกลัว 55+ ดังนั้นเด้วนี้ดิฉันคิดนดว่ากรรมมันตามทันจิงๆๆ ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากตัวเราเอง ว่าเราทำกรรมดีหรือกรรมชั่ว เพราะฉะนั้นดิฉันคิดว่า คนเราทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว แปบเด้วเองเด้วนี้หน่ะ ใช่มั้ย วิวัฒนาการมันล้ำยุค ไปปล้น ไปจี้ วันเด้วจับได้แร้ว คนเราคิดจะทำชั่วก็กลัวๆๆกันไว้บ้างก้ดีเนาะ กลัวๆๆๆ ^^