ไม่มีคนถ่อย ไม่มีคนผิด "งานจับผิดเป็นกิจของพญามาร"

โลกย่อมมีสมมุติเป็นธรรมดา เพื่อการดำรงอยู่ร่วมกัน
คนที่ทำสิ่งผิดไปจากสมมุตินั้น ก็เรียกว่า "ผิดจาก
สมมุติ" เพราะอ้างอิงสมมุติเป็นเกณฑ์ เช่น อ้างอิง
ตำรา, อ้างอิงหลักการ, อ้างอิง ฯลฯ


สิ้นซึ่งสมมุติแล้ว จะหาคนผิดที่ใด จะหาคนถ่อยที่ใด?

 

จงดูตนของตนเองเถิด...

 

ถ้าไม่อ้างสมมุติแล้ว จะหาตัวตนที่ไหนเจอ
ไม่รู้สิ่งปรุงแต่ง แล้วเราจะรู้ความจริงแท้ได้อย่างไร

 

การตำหนิติเตียนผู้อื่น
ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเอง
ให้ขุ่นมัวไปด้วยความเดือดร้อน
วุ่นวายใจที่คิดแต่ตำหนิผู้อื่น จนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น

นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรมไม่มีดีเลย
จะเป็นโทษให้ท่านได้สิ่งไม่พึงปรารถนามาทรมานอย่างไม่คาดฝัน
การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง
เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์
จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน
งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย

ความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัว
แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง
เมื่อเกิดมาอาภัพชาติแล้ว อย่าให้ใจอาภัพอีก
ผู้เกิดมาชาตินี้อาภัพแล้ว อย่าให้ใจอาภัพ
คิดแต่ผลิตโทษทำบาปอกุศลเผาผลาญตน
ให้ได้ทุกข์เป็นบาปกรรมอีกเลย

คนชั่ว ทำชั่วได้ง่าย และติดใจไม่ยอมลดละแก้ไขให้ดี
คนดี ทำดีง่าย และติดใจกลายเป็นคนรักธรรมตลอดไป



... หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต

 

อนุโมทนา...คิดเห็นเช่นนั้นด้วย...

 

เยี่ยมครับ ขอบคุณมากครับ อนุโมทนาสธุ...

 

การสอนมนุษย์เช่นนี้จะสร้างความคลาดเคลื่อนในหลักธรรมหากเป็นการแสดงภูมิรู้แล้ว ควรไม่ปรากฏตนจักพ้นสมมุติแท้ ความพยายามโยนตำแหน่งบาปให้ผู้อื่นเป็นการสลัดความผิดชอบที่มี ยังจะส่งพ้นร้ายต่อสาวกที่เข้าใจคลาดเคลื่อนโดยหลักคือทำดีได้ดี
แต่ทำอย่างนี้ อาจจะมีคนเข้าใจผิด หากพ้นสมมุติแท้แล้วจงเลิกตั้งตนเป็นครู จึงจะสำฤทธิ์

 

ขออภัยที่ไม่อาจควักนัยตาออกได้ นั่นเพราะเมตตา

 

...ศาสนาคือ การรู้จักตนเอง ให้หายใจนาทีละ5ครั้ง ลองทำดู...อนุโมทนากับจขกท."คิดเห็นเช่นกัน"สาธุ