สมาธิระดับใดจึงได้บุญ

ค่ะ

ค่ะ

ค่ะ เเต่ในการละชั่วนั้น มันหมายถึงการไม่ลงไปกระทําใน สิ่งที่ ชั่วๆ มีสติเพื่อรู้ทัน ความชั่ว ศึกษาธรรมเพื่อที่จะได้เท่าทันในความชั่ว เเต่เราก็ไม่ได้ทําดีอะไรเพิ่มขึ้นนี่ค่ะ หรือว่าเเค่การละ ใน สิ่งที่ชั่ว มันก็ก่อตัวเป็น บูญ ได้เลยหรือเจ้าค่ะ


เช่น เราไม่ออกไป อา ซี เอ ในคืนนี้
เพื่อพรุ้งนี้เช้าจะได้ตื่นไปวัด กับ เเม่
เเต่ปรากฎว่า เเม่มาเรียกเเล้ว เเต่เราไม่ยอมตื่น ไปวัดกับเเม่

เเล้วเเบบนี้เราจะได้บุญ ด้วยหรือเจ้าค่ะ หรือว่าจะเป็นบุญจาก มโนกรรม ที่ทําให้จิต เบิกบานเเจ่มใส เหมือนพระอาทิตย์ ยามเเรกเยิ้ม เป็นภาพที่เสพได้ทางโสตรับรู้ ไม่รู้ว่าทําไมมันถึงสวย
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้ เพียงเเต่ว่ามันสวย มันสวย เเล้วมันก็สวย
สวยเเล้ว สวยอีก สวยเเล้วต้องดี เเน่ เพราะมันสวย สรุปเเล้วมันสวยเพราะอะไรกันเเน่น๊าาาาา

สอบถามด้วยความเคารพค่ะ ขอบคุณในความรู้มากมายเจ้าค่ะ

สรุปได้ว่า บุญ นั้นสามารถได้มาจาก กาย วาจา ใจ ทําด้วยสิ่งใหน ก็เป็นบุญเป็นกุศลอยู่ดี จะต่างกันก็เพียงเเค่ ผล ของการกระทํา
จะเอาให้รวย นั่งสมาธิอย่างเดียว ทานไม่เคยให้ ก็อาจจะไม่รวย
จะเอาให้สวย ไปทําทานเยอะๆ ก็คงไม่ได้ต้อง เจริญด้วยศีล
เเต่หากอยากได้ปัญญา ก็ เจริญสมาธิ ถึงจะได้ปัญญา

เเบบนี้ไหมน๊าา



ขอบคุณค่ะ

 

สมาธิเป็นกุศลทุกระดับครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะนำไปใช้ได้อย่างถูกต้องเหมาะสมหรือไม่

อย่างในชีวิตประจำวัน ทำงานกิจการต่าง ๆ ขณิกสมาธิเป็นสมาธิอ่อน ๆ ก็ทำให้เราปฎิบัติการงานได้สุขุมรอบคอบ ใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างไม่หลงตามกิเลสมากไป ไม่ถูกครอบงำโดยโลภ โกรธ หลง ซะทีเดียว กล่าวคือ ก็ยังเห็นเงาของกิเลสบ้าง

อุปจารสมาธิ ก็อยู่ในระดับดี ในระดับที่ใช้ได้ มีกำลังเพียงพอ ที่จะยกมาวิปัสสนาทำให้เกิดปัญญาที่จะสามารถสมุทเฉทกองกิเลสออกไปจากใจ ก็ตามฐานะ ทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ตามลำดับ ความตื้นลึกของกองกิเลสตัณหา

ส่วนอัปปานาสมาธิ ก็ไว้สำหรับสงบพักใจ สร้างกำลังสมาธิที่จะเอามาเป็นบาทฐานสำหรับวิปัสสนา เอาไว้สำหรับพิจารณากิเลสละเอียด ๆ กิเลสขั้นสูง อาสวะที่เพ่งเล็งหยั่งได้ยาก

สรุปได้ว่าสมาธิเป็นกุศลทุกระดับ มีส่วนโดยตรงในการละกองทุกข์ทั้งหลาย และสามารถสร้างความสุขความสงบให้ชีวิตได้ ฉะนั้นควรหันมาทำสมาธิตามรูปแบบ ตามกำลัง ตามโอกาส จะได้เป็นปัจจัยสะสมไว้ เพื่อออกจากสงสารวัฎต่อไป

 

เห็นด้วยจินนี่
ควรฝึกทำสมาธิตามรูปแบบ ให้เป็นกิจวัตรประจำวัน
ให้รู้จักพนมมือ กราบไหว้พระ สวดมนต์ด้วย

ลำพังการรับรู้อารมณ์ต่อหน้าจอคอมฯ โดนกิเลสลากจูงไปหมด

 

สมาธิ คือการทำให้จิตว่างจากความคิด
ภาวนา (ไม่ใช่การท่อง) คือการพัฒนาตนเอง ให้มีปัญญารู้เท่าทันอารมณ์ และความคิด ซึ่งทำได้โดยการอ่าน ฟังเทศน์ฟังธรรม บ่อยๆ และพิจารณาอยู่เนืองๆ จิตก็จะละจากอกุศลได้เอง ซึ่งอาจจะพิจารณาในขณะที่จิตเป็นสมาธิ

ความเห็นส่วนตัว คิดว่าหากการทำสมาธิแล้วขาดฐานความรู้ที่จะพัฒนาตนเองให้มีปัญญา การทำสมาธิก็เป็นเพียงความสงบระงับชั่วคราวค่ะ

แต่ถ้าทำสมาธิแล้ว ความคิดเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น จิตใจเบิกบานแจ่มใส ให้อภัยคนอื่นได้ง่าย เข้าใจความเป็นไปของโลก ของธรรมชาติมากขึ้น รู้จักความทุกข์ รู้ว่าอะไรคือเหตุที่ทุกข์ แล้วดับเหตุนั้นได้ อันนี้สมาธิระดับไหนก็ได้บุญค่ะ ต้องลองสังเกตุตัวเองนะคะ ถ้ายังทุกข์วนเวียนอยู่ก็เปลี่ยนวิธีค่ะ

 

ต้องใส่หัว ไปด้วยนี่นะ ถึงจะเป็นหาง

 

สมาธิแปลว่า "การตั้งใจ" การตั้งใจถ้าฟังดูก็เป็นคำกลาง ๆ คือตั้งใจทำดีก็ได้(ตั้งใจชอบ) ตั้งใจทำชั่วก็ได้(ตั้งใจชั่ว ตรงตัว) แต่ถ้าเป็นความหมายที่เราเข้าใจกันดีก็คือ "การนั่งสมาธิ ภาวนา" นั่นเอง และไม่ว่าเราจะทำสมาธิแนวไหน ๆ ก็ตาม เป็นทางมาแห่ง"บุญ"ทั้งนั้น
คำว่า"บุญ"คือความสะอาดแห่งใจ (แปลแบบง่าย ๆ )ลองพิจารณาดูว่าในขณะที่นั่งสมาธิภาวนานั้น จิตเรามีราคะ(รัก)ไหม?มีโลภะ(โลภ)ไหม?มีโทสะ(โกรธ)ไหม?หรือยังหลงตัวหลงตนอยู่ไหม?(นั่นคือรากเหง้าของกิเลส) ในเมื่อขณะนั้นจิตใจเราไม่มีรักโลภโกรธหลง(แม้ชั่วขณะเดียว)จิตใจเราจะสะอาดหรือสกปรก แล้วถ้าเรานั่งสมาธิภาวนาแม้กายนิ่งสงบเงียบแต่จิตใจฟุ้งซ่านไปด้วยสิ่งเหล่านี้ คนนั้นสวยจัง คนนี้หล่อจริง เงินไม่มีเดี๋ยวขโมยของไปขายดีกว่า อ้าวคนนั้นทำไมด่าเรา เดี๋ยวต้องด่ามันกลับไปมั้ง เป็นต้น จิตใจเราจะสะอาดหรือรกรุงรังไปด้วยเครื่องพันธนาการแห่งใจ สมาธิมีอยู่ 3 ระดับคือ ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ และอัปนาสมาธิ
หลวงปู่ฤาษีวัดท่าซุงบอกเอาไว้ว่า สมาธิทุกระดับถ้าทำแล้วได้บุญได้ปัญญาทั้งนั้น (ในขณะทำสมาธิต้องข่มนิวรณ์ 5อย่างให้ได้แม้ชั่วขณะเดียวก็ดี)และในขณะที่ทำสมาธิภาวนานั้นหลวงปู่ยังบอกอีกว่า บารมี 10 ครบ (ครบแต่ยังไม่เต็มนะ)
นิวรณ์ 5 ก็คือ
1.ความรักใคร่พอใจใน รูปเสียงกลิ่นรสสัมผัส(ทั้งคน สัตว์ สิ่งของ)
2.ความโกรธ พยาบาท ความไม่พอใจ ขัดใจอย่าให้มี
3.ความง่วงเหงาหาวนอน ซึมกระทื่อ
4.ใจฟุ้งซ่าน ไม่อยู่กับการภาวนา คิดโน้นคิดนี่ตลอดเวลา
5.ลังเลในผลของการปฏิบัติ คิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่นี่มันจะเป็นบุญเป็นกุศลไหม เป็นต้น

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะคุณ"นราสภา"

 

ตามพระสูตร พระพุทธองค์ไม่ได้ทรงเน้นเรื่องสมาธิแต่เน้นเรื่องการเจริญสติด้วยการวิปัสสนาให้รู้เห็นตามความเป็นจริง เช่น ให้เห็นความไม่เที่ยง แม้ชั่วเวลาสั้นๆ แต่ได้บุญมากกว่าการทำอย่างอื่น ดังรายละเอียดในพระสูตร คือ

คหบดี การที่บุคคลเจริญอนิจจสัญญาชั่วลัดนิ้วมือเดียว มีผลมากกว่าการที่เวลามพราหมณ์ได้ให้ทานเป็นมหาทาน มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิตั้งร้อยให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นสกทาคามีผู้เดียวให้บริโภค มากกว่า
การที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นสกทาคามีตั้งร้อยให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคล
เชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นอนาคามีผู้เดียวให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นอนาคามีตั้งร้อยให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นอรหันต์ผู้เดียวให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญบุคคลผู้เป็นอรหันต์ตั้งร้อยให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลเชื้อเชิญภิกษุสงฆ์ มีพระพุทธเจ้าเป็นประธานให้บริโภค มากกว่าการที่บุคคลสร้างวิหารอุทิศถวายสงฆ์ผู้มาจากทิศ
ทั้ง ๔ มากกว่าการที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ มากกว่าการที่บุคคลมีจิตเลื่อมใสสมาทานสิกขาบท คือ การงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯ การงดเว้นจากการเสพของมึนเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นเหตุแห่งความประมาท และมากกว่าการที่บุคคลเจริญเมตตาจิตอย่างน้อยชั่วสูดดมกลิ่นหอมนั้น”

เวลามสูตรที่ ๑๐

สุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
หน้าที่ ๔๗๔/๕๖๔

 

แม้ระดับอุปจารสมาธิก็ได้กุศล เป็นกุศล มีวิบากเป็นกุศล ตั้งด้วยโสภณจิตญาณสัมปยุตต์
ยิ่งเป็นระดับฌานยิ่งเป็นกุศลหนัก เป็นมหัคคตกุศล มีวิบากเป็นใหญ่...

อย่าลืมนะครับ บุญนั้นสร้างได้ ๑๐ วิธี... ภาวนาก็เป็น ๑ ในบุญกิริยาวัตถุครับ

 

กราบขอบพระคุณพี่ๆทุกท่านครับ

 

เรื่องหัว

เรื่องหัวที่ว่ามาน่ะ ยังหาไม่ได้ต้องรอให้ หมา มันหมดอายุไขเสียก่อน จึงจะเข้าไปอาศัย เข้าไปครองได้

ตอนนี้ที่เข้าไป ยึดไว้ได้ก็เห็นจะมี ก็เเต่ปาก เนี้ยยยเหล่ะเจ้าค๊าาาาาาา
(deejai)(deejai)(deejai)

 

ขอบบบบบบบบบบบบบ

 

......
ชะอุ๋ย แหะ แหะ ปกติไหว้พระในใจ ไม่ได้รดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยนานแล้วแฮะ

 

-ผมชอบที่คุณไปเที่ยวแล้วยังไปวัด ส่วนผมกินเหล้า3/4แบนแล้วนั่งสมาธิ ในสมาธิไม่เมา (45 นาที) ออกจากสมาธิปกติคือเมา จึงรู้ว่าทำไมศีลข้อที่ 5 นี้เป็นเหตุแห่งเจตนาทั้งหลาย เพราะคุมสติไม่ได้ ไหลไปตามขันธ์ 5 เลย
-ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มีแต่ปัจจุบัน บุญมาก แต่ถ้ามีภาวนาหลังจากไม่มีอาการทั้งสองคือ มหาบุญมหากุศล

 

ถึงว่า ดูเพี้ยนไปมาก ฟุ้งซ่านเป็นกิจวัตร ระวังอุดมการณ์แรมบ้า ขึ้นสมอง

สิบนิ้วยกมือประนม ไม่ถึงกับตายหรอก จะช่วยระงับความฟุ้งซ่านลงได้

 

แค่คิดที่จะทำก็ได้แล้วแหละ ถ้าจิตดีอะไรอะไรก็จะดีเอง

 

ผมอ่านไม่ครบอะนะ แต่ผมว่า มันอยู่ที่ความตั้งใจหรือเปล่าครับ ว่าคุณสมาธิ เพื่อสิ่งใด สมาธิ เพราะ ประชดชีวิต เพราะอวดคนอื่น ก็อย่าหวังเลยฮะ

ถ้าหากสมาธิ เพราะ จะได้ขอหวยเทวดา นี้ก็บ้าไปแล้ว

ถ้าสมาธิ เพื่อความสงบ เพื่อระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย ระลึกสิ่งดีๆ อันนี้ เอาไปเต็มๆ ครับ

ความคิดผมน้า ~~

 

......................................................
โอ๋ย ..ถ้าไม่ได้พี่ๆคอยช่วยเขียน ช่วยจัดตำแหน่งป้ายบอกทาง ธรรมดีที่ควรเรียนรู้ ผมก็คงแย่หนัก ตกอบายแน่นอน
ขอกราบขอบพระคุณมากนะครับ อนุโมทนาสาธุ

 

หากยังเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ ก็ไม่ต่างอะไรกับหมู ที่โดนเบ็ดเกี่ยวจมูก
จะลากจะจูงไปไหน ก็โดยง่ายดาย