หลวงปู่จันทร์ดี เกสาโว เล่าเรื่องหลวงปู่มั่นสยบฤทธิ์เหล็กไหล

เมื่อไหร่จะมาเขียนต่อครับ อยากอ่านมากๆๆ

 

เรื่องเล่าเกี่ยวกับพระอาจารยบ์เสาร์นั้นหาอ่านได้ยากยิ่ง โชดดีที่หลวงปู่จันทร์ดี เกสาโวท่านได้เล่าไว้ ดังต่อไปนี้


พระอาจารย์พาธุดงค์

หลวงปู่จันทร์ดี ได้เล่าถึงเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง ในครั้งที่ธุดงค์กับ
หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล ว่า

เป็นเรื่องของพระผู้ใหญ่ท่าน คือเราอาศัยท่านอยู่ เราติดสอยห้อยตามปรนนิบัติท่าน ได้ไปเห็นชีวิตและประสบการณ์ของท่าน ก็เล่าให้ฟังอีกต่อหนึ่ง

อย่างไปจากบ้านหนองไหล ไปยังบ้านขี้เหล็กใหญ่ ต้องผ่านแม่น้ำมูลกับพระอาจารย์เสาร์นี่
โดยมากอาตมาจะไปกับท่านมากกว่าพระอาจารย์องค์อื่นพระอาจารย์เสาร์ท่านเป็น ภูไท
ย่อกะเลิง ท่านมีฤทธิ์มาก

คือว่า เมื่อไปถึงลำห้วยแม่น้ำมูล จะข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ท่านอาจารย์เสาร์ พาโยมไปงานบุญเทศน์มหาชาติ

แม่น้ำมูล

ชื่อ "เอาบุญเวสสันดร" ที่ทางอีสานเขาเรียกกัน

"เรือฟากโน้นเค้าล่ามโซ่อยู่นะ ปีนั้นตรงกับปี พ.ศ. 2485-2488 นี่แหละ

หลวงปู่เสาร์ ท่านเอาผ้าอาบน้ำฝนปัดๆ ในน้ำ 2-3ที เรือที่อยู่ฟากโน้น ก็หลุดจากโซ่ที่เขาผูกเอาไว้ แล้วก็ลอยมาทางท่าน หลุดจากกุญแจมาเลย อุบาสก อุบาสิกา พร้อมทั้งพระเณร ก็ได้นั่งเรือข้ามฟากไปฝั่งโน้น"

เมื่อไปถึงฝั่งโน้นแล้ว หลวงปู่เสาร์ก็ใส่กุญแจให้เขาตามเดิม แล้วท่านก็พาคณะไปถึงหมู่บ้านที่มีงานทันเวลาพอดี ญาติโยมเขาทั้งดีใจและแปลกใจที่พระผู่ฃ้ใหญ่มาในงาน

"หลวงปู่ได้รับการฝึกอบรมกรรมฐานจากใครบ้าง ระหว่างหลวงปู่เสาร์กับหลวงปู่มั่น ท่านสอนอะไรบ้าง " ผู้เขียนกราบเรียนถาม

"ทุกท่าน โดยมากท่านสอนให้ภาวนาพุทธเป็นหลัก นอกจาก พระอาจารย์เสาร์และพระอาจารย์มั่นแล้ว ก็มีสมเด็จพระพุทธาจารย์ (พระพิมลธรรม) นี่แหละ เจ้าคุณธรรมธีรราชมหามุณี (โชดก) หลังจากนั้นมาก็อยู่วัดเพลงวิปัสสนา ฝั่งธนบุรีไปอยู่กับพระอาจารย์ประเดิม ไปอยู่วัดป่าปากน้ำไปทุกแห่ง ที่มีการสอนวิปัสสนาเพราะชอบทางนี้" หลวงปู่กล่าว

"การเจริญกรรมฐานใช้เวลานานไหมครับ กว่าจะเกิดผลสำเร็จในด้านนี้" ผู้เขียนถาม

"คือมันไปเรื่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ ไม่หยุด ตั้งแต่บวชเณรมาจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ ก็ยังเจริญภาวนาอยู่ ยังปฏิบัติเรื่อยๆไม่หยุด ส่วนจะได้ผลยังไงนั้น ก็บอกไม่ได้ รู้เฉพาะตัวผู้ปฏิบัติเอง"

​

 

อ่านแล้วเพลินดีขอบคุณครับ แล้วมาลงให้อ่านอีกบ่อยๆๆน่ะครับ

 

หลวงปู่ชม คือหลวงปู่ชม ฐษนะธัมโมหรือเปล่าครับ

 

สยบควายป่า​

หลวงปู่จันทร์ดี เกสาโว ได้เล่าให้ฟังถึงเรื่องคาถาอาคมว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาเอาคาถาอาคมมาให้ท่าน พอเขาเอามาให่ท่านแล้ว ท่านก็ลองเอาไปอ่านดู คือ ท่านลองอ่านดูเฉพๆ ไม่ได้ท่องคาถาแต่อย่างใด​

"ขณะที่อ่านคาถา ไม่รู้ตัวต่อมาจากไหน มารุมเต็มตัวเลย ขนาดเอายาดีดีที ทาผ้าจีวรก็ยังมาจับอยู่ ตอนนั้นอยู่ในป่า ภูกระดึง มีบ้านฝรั่งอยู่ 3 หลัง บ้านคนไทย 3 หลัง อาตมาไปขอยา ดีดีที เขามาเพียงอ่านดูเฉยๆ ไม่ได้เอามาใช้หรอก พอพูดจบแค่นั้น ตัวต่อก็หายไปเลย"​

"ด้านคาถาอาคม หลวงปู่เรียนรู้จากใคร"​

"เรียนกับพระ คือเราเรียนมูลกัจจายน์กับท่านแล้ว ท่านก็บอกไปด้วย ท่านชื่อ อาจารย์รอด อยู่บ้านหนองกุงกระต่าย อำเภอพยัคภูมิพิสัย จังหวัด มหาสารคาม และอีกองค์หนึ่งชื่อ อาจารย์ทุ่ง เป็นพระเขมร ท่านสอนว่า ตอนนั้นใช้อย่างนั้น ตอนนี้ใช้อย่างนี้ ท่านจะบอกเอง แต่เป็นตัวขอมอยู่ในใบลาน"​

ท่านสอนไปก็บอกไปว่า ดีอย่างนั้น เรียนไปแล้วบอกด้วยว่าใช้อย่างไร บางทีไปนวดขาให้ท่าน นวดไปท่านก็บอกว่า ปัจจัยตัวนั้นใช้อย่างนั้น บทนั้นใช้อย่าง
นี้ สมัยนี้ไม่เห็นมีใครเรียน คงจะไม่มีคนสอนแล้ว คงจะหมดไปแล้วแถวจังหวัดอุบล ที่เป็นต้นตำหรับก็ไม่มี คือพอเรียนมูลกัจจายน์จบแล้ว ก็ไปอินเดียสบายเลย คือพูดกับเขารู้เรื่องหมดทุกอย่าง เช่นสมมุติว่าพูดว่า เอกะ ซึ่งเท่ากับ หนึ่ง เขา(อินเดีย) ก็พูดว่า เอ๊กรูปี เขาสะกดเลย​

ต่อไปนี้ให้จำให้ดี (ผู้โพสต์)​

"นอกเหนือจากการเรียนวิชาอาคมทางไสยศาสตร์แล้ว หลวงปู่ได้เรียนวิชาทางเมตตามหานิยมบ้างหรือไม่"​

"เรียนเหมือนกัน เรียนกับพระอาจารย์มั่น ท่านสอน มี ๑๑ ตัว​

คือ สะปะ ปะพะ อะทิกะ เมจะ สะกะ ​

ในกรณียเมตตสูตร" พระอาจารย์มั่นว่า ทุกคนเรียนได้ ไม่มีค่าครู เมื่อเรียนท่องแล้ว จะไม่มีศัตรูเลย"​

คือแคล้วคลาดจากศัตรูหมู่มารทั้งปวงได้เป็นอย่างดี แม้แต่สัตว์ก็ไม่ทำอันตรายเราได้ ​

หลวงปู่เล่าว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านเดินธุดงค์ไปกับหลวงปู่มั่น ผ่านไปที่อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด ได้มีควายป่าฝูงหนึ่งแห่กันเข้ามาจะทำร้าย หลวงปู่มั่น ท่านก็ว่า​

"เณร อย่ากระดุกกระดิกนะ"​

พูดจบท่านก็ยืนนิ่ง ​

​

แล้วเอาร่มกาง พรึ่บ ควายต่างก็ล้มระเนระนาด ล้มลงหมดเลย เหยียบกันร้องระงมไปหมด พระอาจารย์มั่นท่านใช้คาคาเมตตาบทนี้แหละ คือมีประสบการณ์มาแล้ว มีประสบการณ์เยอะ ที่เล่ามานี่ยังไม่ถึงครึ่ง ​

อายุ 70 กว่าปี มาพูดในนาทีเดียวชั่งโมงเดียวไม่หมดหรอก เพราะว่าอาตมาเป็นพระไม่อยู่กับที่ พระไม่มีวัด เพิ่งจะมีนี่แหละ ท่าน เสธ. พ.อ. ปัญญวุฒิ พยัคฆนิธิ กับคุณโยมพงพริ้ง
ไปบำรุง ไปบูรณะเมื่อปี 2525 เพิ่งจะมีวัดอยู่กับเขา​

เมื่อก่อนไม่เคยเป็นเจ้าอาวาสเลย ไม่เกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้น เพราะว่าแก่เล้ว ญาตฺโยมเขาให้อยู่กับที่เสียที เมื่ออยู่แล้วก็ได้รับพระบรนราชานุญาต โปรดเกล้าฯ ให้สนณศักดิ์ที่ "พระครูโกศลสารกิจ" เป็นข้าราชการคนหนึ่งแล้ว ​

 

เราก็มีหน้งสือที่ลูกศิษย์ หลวงปู่มั่นเขียนถึงปฏิปทาและความศักดิ์สิทธิ์ของท่านเหมือนกัน ต้องไปดูก่อน เดี๋ยวจะคัดเอาเรื่องที่อ่านแล้วสนุก ๆ แบบนี้มาให้พวกเรา พรรคธรรมะ อ่านกันมั่ง

 

อนุโมทนาบุญ อีกครั้งครั้ง ตั้งแต่อ่านมาทำให้ รุ้สึกถึงข้อดี ในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เยอะขึ้นกว่าเดิมอีกครับ สาธุ สาธุ สาธุ ขอสิ่งดีๆจงบังเกิด กับเจ้าของกระทู้เช่นเดี่ยวกับที่ให้สิ่งดีๆ กับเพื่อนๆครับ

 

ที่แหละท่านผู้ทรงอรรถ ทรงธรรม ท่านจะไปทิศทางไหนก็มีแต่แสงสว่าง


ลูกขอกราบบูชา องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ บูรพาจารย์ใหญ่ ทั้งปวง ด้วยเศียรเกล้า

 

ขอบคุณทุกเรื่องมากครับ

อ่านแล้วทำให้รู้สึกดีมากๆ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

ผีเดินจงกลมตาม


ภาพสมมุติ

หลวงปู่จันทร์ดี ท่านเล่าว่า ท่านไปนั่งกรรมฐานในระยะแรกๆนั้น ก็ไม่พบเห็นนิมิตอะไร แต่พออยู่นานไปสองปี ก้ได้พบสิ่งต่างๆเช่นกัน เพราะเราไม่มีคว่ทโลภอยู่ในสันดาน เทวดาอารักษืที่รักษาป่าแห่งนั้นท่านก็นิมิตให้เห็น เป็นห้องทองคำบ้าง เป็นพระพุทธรูปทองคำต่างๆบ้าง เพราะที่นั่น (บริเวณวัดป่าหินเกิ้ง) เป็นที่ตั้งของกองทัพเก่า เป็นพวกผีวิญญานต่างๆ เป็นคนขาว ขาวเหมือนลำลี

มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาตมาทำทางไว้เดินจงกลม พอตกกลางคืนก็เดินจงกลม หัวทางจงกลมอยู่ทางทิศตะวันออก และท้ายอยู่ทางทิศตะวันตก อาตมาจุดเทียนไว้ทั้งสองทางเลย


ขณะจงกลม ผีก็เดินตาม คือ เดินเคียงคู่กับอาตมา แล้วถามอาตมาว่า 'ทำอะไร"
ผีเดินมาถาม พอเดินไปใกล้ไฟ เขาก็เดินตัดหน้าวูบไปเลย ทีแรกก็ดูลักษณะสูงเท่าเรา พอไปทางทิศตะวันตก จะถึงเทีนยที่ตั้งไว้ทางนั้น ก็เดินตัดหน้าอีกและถามว่า
"ทำอะไร เดินเพื่ออะไร"

อาตมาก็ตอบไปว่า 'เพื่อ มรรค ผล นิพพาน"

พออาตมาไปเดินจงกลมในวันต่อมา ก็เลยกรวดน้ำแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลในการปฏิบัติธรรมให้ฝูงวิญญานไป และหลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏให้เห็นอีกเลย



​

 

อัศจรรย์​

​

ผู้เขียนได้ถามหลวงปู่ว่าในช่วงเกิดสงคราม มหาเอเชียบูรพา ในปี 2485-2486 นั้น ​

ในช่วงสงครามท่านยังออกธุดงค์อยู่หรือไม่?​

หลวงปู่ หยุดแล้วทีนี้หลบภัยก่อน เพราะว่าสงครามเกิดรบ แต่ก็หลบอยู่ในป่า อยู่ขอนแก่นนี่แหละ แถวๆ อำเภอมัญจาคีรี​

หลวงปู่ได้เรียนมูลกัจจายน์สูตรบ้างไหม?​

หลวงปู่ ก็ได้เรียนจนจบ ถ้าเทียบก็ไม่มีใครสู้หรอก ใช้เวลาเรียนแค่ 3 ปี ธรรมดาก็ 5 ปี​

ในด้านวิชา ไสยศาสตร์ คาถาอาคมหลวงปู่เคยเรียนบ้างไหม และ เรียนกับใคร?​

หลวงปู่ พอมีบ้างแต่ไม่มาก เรียนจากพระอาจารย์ต่างๆ เรียนจากเขมรมาก็มี คนอยู่ใกล้จึงจะรู้ อย่างพวกโยม คุณหญิงพงพริ้ง เป็นต้น ท่านเคยเห็นท่านรู้ดี​

เรื่องอัศจรรย์ที่เคยปรากฏแก่สายตาของโยมคุณหญิงนั้นกล่าวกันว่ามีอยู่วันหนึ่ง หลวงปู่ท่านเดินไปเก็บผลไม้ที่หล่นลงสระน้ำในวัด สระน้ำนั้นมีคว่มลึก 12 เมตร ซึ่งขณะนั้นน้ำท่วมจนเต็มสระ​

ภาพที่โยมคุณหญิงเห็นกับตาว่า หลวงปู่ท่านเดินลงไปในสระเพื่อเก็บผลไม้ น้ำท่วมแค่หลังฝ่าเท้าท่านเท่านั้น ทั้งๆที่น้ำมีความลึกถึง 12 เมตร จนโยมคุณหญิงร้องขึ้นอย่างตกใจว่า "หลวงพ่อขึ้นๆ น้ำลึกกลัวจม"​

ทีแรกเขานึกว่าอาตมาเหยียบไม้อยู่ หลวงปู่กล่าว​

หลวงปู่ใช้กสินหรือไม่ ?​

ถ้าจะว่าใช้เดี๋ยวเขาหาว่าอุตริฯ เพราะทางกสิณเป็นโลกียะ ท่านตอบ​

 

ขอบคุณครับอ่านแล้วได้ความรู้ดีจัง..แล้วจะรอตอนต่อไป

 

จงอางหลบ<O</O


<O</O


หลวงปู่เล่าว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านเดินธุดงค์ไปถ้ำป่าหวายได้ผ่านเหตุการณืท่าน่าอัศจรรย์หลายอย่าง และพบกับอุปสรรคต่างๆนาๆ ในขุณเขาลำเนาไพรท่านได้เผชิญกับผีป่าและรุกเทวดา ตลอดจนสัตว์ร้ายนานาชนิด<O</O





<O</O


ถ้ำป่าหวาย แห่งนี้ อยู่บนเขากระดึง (ภูกระดึง)อาตมาธุดงค์ไปกับอาจารย์บุญสาน ตอนนี้ท่านอยู่ที่ โนนผีบาน กิ่งอำเภอแกดำ (ปัจจุบันเป็นอำเภอ) จังหวัดมหาสารคาม เราไปนั่งกรรมฐานอยู่คนละแห่งอาตมานั่งอยู่บนถ้ำหันหน้าไปทางทิศเหนือ ถ้ำนั้นเป็นถ้ำเล็กๆ ปากถ้ำเล็กแต่ใหญ่กว่าประตูบ้าน คือคนเข้าไปได้ คือมีแต่เข้าไม่มีทางออกเป็นที่อยู่ของพวกงูจงอาง งูเหลือม และงูต่างๆ ถ้ำทึบมากมองไม่เห็นข้างในจึงไม่รู้ว่าในถ้ำมีอะไร<O</O


<O</O


พออาตมาถอนจากนั่งสมาธิ ก็ลงไปบิณฑบาตในหมู่บ้านที่ปลูกตามเชิงเขางูก็เลื้อยออกจากถ้ำไปหากินของมัน มีสวนทางกับอาตมา เป็นงูจงอางตัวใหญ่มากพอเห็นอาตมามันก้เลื้อยหลบไป คือเราลงมันขึ้นมาพอดี<O</O


​

เจ้าจงอางมันผงกหัวให้ หลีกทางให้ มันหลบให้อาตมา แล้วหมอบกราบ คือ ผงกหัว สัตว์มันรู้ภาษา​

ทีนี้อาตมานั่งกรรมฐานอยู่ งูมันขึ้นต้นไม้ ขึ้นไปอยู่บนต้นตะแบกและต้นตะเคียนใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆแล้วเลื้อยลงมาบนบ่า แล้วมาหยุดหายใจอยู่ข้างหูอาตมา มันหายใจเหมือนแมว เสียงดังคอกๆแคกๆ จากนั้นก็เลื้อยขึ้นต้นไม้ไป กระดุกกระดิกไม่ได้กลัวมันจะตกใจ อาตมาก็เลยเข้ากรรมฐานเรื่อยไป แล้วมันก้เลื้อยขึ้นบนกิ่งไม้ตามเดิม แต่มันเอาหางยัน ยันแรงเหมือนกัน ถูกสังฆาฏิรู้สึกได้เลย พอมันขึ้นต้นไม้แล้วก็ร้องโง้งๆ ฝ่ายไอ้เหลือมที่อยู่ข้างล่าง ก็ร้องงิ้งๆเหมือนเสียงกระดิ่ง​

งูเห่าร้องทีแรก ฟังเหมือนเสียงน้ำเดือดปุดๆๆ พอฟังไปอีกหน่อยเสียงมันดังโง้งๆเลย​

อาตมาอยู่ที่ถ้ำป่าหวายสามเดือน คืออยู่ก่อนพรรษา พอออกพรรษารับกฐินแล้วก็หนี หนีจากที่นั่น แต่ของไม่มีนะ ไม่เอา ไม่ห่วงอะไรทั้งนั้น มีคนถวายของมาก็รับ แต่รับแล้วก้เอาไว้ที่นั่น ใครอยากได้ก็เอาไป สมัยนั้นไม่ห่วงชีวิตจริงๆเลย ตอนนั้นเป็นพระหนุ่ม จุดที่อาตมาอยู่นั้น เป็นอำเภอภูกระดึง แต่ก่อนเป็นอำเภอภวังสะพุง จังหวัดเลย ​

เรื่องที่เล่ามานี้ เป็นเรื่องส่วนตัว เป็นเรื่องอัศจรรย์ของพระผู้ใหญ่ ที่อาตมาได้ติดตามท่านไป และได้พบเห็นนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง หลวงปู่กล่าวแยกแยะ​

<O</O
<O</O

 

ถูกโจรดักยิง

หลวงปู่เล่าว่า ด้วยเหตุที่ท่านเป็นนักเทศน์ฝีเอก มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง จึงเป็นภัยแก่ตัวเองเช่นกัน เพราะเขาเข้าใจว่าเป็นนักเทศน์ชื่อดัง คงจะมีเงินมีทองมาก จึงจ้องจะเล่นงาน

"ขนาดไปเทศน์ที่ช่องสามขอนแก่น ต้องขี่ม้าไปเทศน์ โจรมาดักยิง พวกพระเณรที่ไปด้วยต่างก็ถอยหลังกันหมด เพราะกลัวโจร ส่วนอาตมาอยู่สู้โจรคนเดียวแต่ยิงไม่เข้า ทำอะไรก็ไม่เข้า "

ลูกพี่โจรที่เป็นหัวหน้าชื่อนายสวย จึงร้องบอกลูกน้องว่า เฮ้ย! อย่าทำอะไรอาจารย์กูๆ ไอ้เสือหนีเว้ย

แล้วเขาก็รีบหนีไป คงเป็นเพราะเดชะบุญที่ปกป้องคุ้มครองจึงไม่เป็นอันตราย

อีกครั้งหนึ่งไปเยี่ยมญาติพี่สาวที่อำเภอ บรบือ จังหวัด มหาสารคาม ผู้ร้ายชื่อ นู จะเข้ามาแย่งย่าม เขาเห็นว่าเป็นพระนักเทศน์ชื่อดัง ทั้งๆที่เงินก็ไม่มีนะ เข้ามาจี้ถึงตัว แต่ได้มีโยมผู้หญิงสองคนแม่ลูก เดินผ่านมาพอดี อาตมาไปกันสององคฺ พระอีกองค์หนึ่งชื่อพระแสง ตอนนี้ยังบวชอยู่ ปีนั้นตรงกับปี 2489 ขณะโจรเข้ามาจี้ โยมผู้หญิงคนนั้นร้องตะโกนว่า "ไอ้หนูอย่าทำพระเลย "

คนร้ายนี้มารู้ทีหลังว่า อยู่บ้านหม้อลาน อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย ไปมีเมืยอยู่ที่โน่น ที่รู้เพราะโยมตะโกนบอกมานั่นเอง

คนร้ายก็ตะโกนบอกว่า ฉันไม่ใช่บักนู

ทางโยมผู้หญิงก็บอกว่า ทำไมจะไม่ใช่ แกไปทำพระทำไม

ขณะนั้นกำลังแย่งย่ามกันอยู่อาตมามีมีดโกนอยู่ในย่ามที่ถือไว้ ส่วนคนร้ายมีปืน เขายิงนะ แต่ยิงไม่ออก โยมผู้หญิงก็เลยดึงคนร้ายไปที่บ้าน ไปผูกข้อไม้ข้อมือให้ อาตมาก็ไม่ได้หวั่นวิตกอะไร ก็ไม่ใช่ว่ากลัว และก็ไม่ใช่ว่ากล้า คือมันเฉยๆ ท่านกล่าว
​

 

สนุกจังเลย ใกล้จบยังเนี่ย

 

โมทนาบุญด้วยครับที่เผยแพร่ปัญญา จะนำคาถาของหลวงปู่มั่นไปใช้ครับ

ขอบุญกุศลเกิดกับผู้โพสด้วยครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ............... องค์อรหันต์ท่านรู้ไม่มีประมาณจริงๆๆ อะไรที่ผ่านมาหรือผ่านไปท่านฮู้เหมิดเลย สาธุๆๆ ครับ

 

ให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง ขออำนาจแห่งพระรัตนตรัยจงบันดาล
ให้ท่าน เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเถิด

ขออนุโมทนา.....สาธุ

 

จรรโลงใจเป็นอย่างยิ่ง อนุโมทนากับธรรมทานในครั้งนี้ครับ

 

จำได้สิครับ คุณแม่ผมสบายดีครับ แม่พี่ปั๊มสบายดีไหมครับ
อนุโมทนากระทู้ดีๆอย่างนี้ จะติดตามต่อเรื่อยๆนะครับ