แก้วมณีโชติ สิ่งวิเศษสูงสุดในโลกิยภูมิ

พ่อจิตราบอกว่า “มึงมันบ้า เขาอยากพบเห็นแต่ของสวย ๆ งาม ๆ แต่มึงอยากเห็นของน่าเกลียดน่ากลัว เออ...กูให้มึงได้ แต่ต้องรอหน่อย แต่ให้รับรู้ไว้ด้วยว่า ถ้ามึงไม่กำหนดเวลา มึงจะถูกมันรบกวนตลอด แม้หลับนอนก็ยังไม่วายเว้น” ผมยอมนะครับ เพราะผมเบื่อมนุษย์ ตั้งแต่นี้ผมจะเป็นเพื่อนกับผี ผมอยากเป็นแบบพระอาจารย์เกษม อาจิณณสีโล วัดป่าสามแยก ตำบลวังกวาง อำเภอน้ำหนาว เพชรบูรณ์ ซึ่งผมได้เรียบเรียงคำสอนของท่านแจกจ่ายพร้อมกับแผ่นซีดีมามากมายแล้ว ท่านช่วยเหลือภูตผีเปรตเป็นเทวดามานักต่อนักแล้ว
องค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรารับปากกับผมว่าจะช่วยรักษาคนเจ็บป่วย และผู้มีปัญหาเดือดร้อนตามที่ผมต้องการ แต่ต้องติดต่อผ่านองค์ญาณของท่านก่อน มีคนโทร.ไปหาองค์ญาณมากมาย ทุกคนทึ่งที่องค์ญาณสามารถทำนายทายทักได้โดยไม่ต้องบอกวันเดือนปีเกิด แม้คนที่โทร.อยู่ต่างจังหวัด เธอก็สามารถบอกถึงรูปร่างหน้าตา ใส่เสื้อผ้าสีอะไร เจ็บป่วยด้วยโรคอะไร แต่ถ้าจะรักษาก็ต้องไปหาองค์พ่อที่ตำหนัก เมื่อเขาไปหา ท่านสามารถรักษาโรคเรื้อรังที่เขาเป็นให้หายภายในวันนั้น อย่างช้าก็ไม่เกินอาทิตย์ ซึ่งเป็นเรื่องเหลือเชื่อ โรคที่หายเร็วที่สุดคือคนถูกคุณไสย ดื่ม และอาบน้ำทิพย์ของท่านจะอาเจียนเอาของออกจนหมด และหายภายในวันเดียว คนตายแล้วท่านยังทำให้ฟื้นขึ้นมาได้ คนเป็นอัมพาต ท่านทำให้ลุกขึ้นเดินได้ คนตาบอดหูหนวก ทำให้หายได้ นี่คือความศักดิ์สิทธิ์ขององค์เทพผู้รักษาแก้วมณีโชติ และองค์เทพชั้น 16
ท่านผู้อ่านหลายท่านคงอยากถามว่า แล้วคนจนทำให้หายจนได้หรือไม่ ผมตอบแทนทันทีว่า ได้เป็นบางคน ถ้าเป็นคนชอบทำบุญให้ทาน ไม่เป็นคนเห็นแก่ตัวตระหนี่ถี่เหนียว ท่านทำให้หายจนได้ ทุกอย่างเป็นไปตามวิบากกรรม ท่านบอกผมเอง ครับ
มันก็ตรงกับที่พระอาจารย์เกษมได้พูดสอนไว้มากในแผ่นซีดีที่ผมแจกไปแล้ว คนไหนอยากร่ำรวย ให้ทำบุญแล้วอุทิศให้เทวดาที่รักษาตัวเอง เทวดาที่รักษาที่อยู่อาศัยของตัวเอง อุทิศให้ญาติทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว ให้แก่เจ้ากรรมนายเวร ให้แก่เทวดาผู้เป็นใหญ่ในภูมิภาคที่ตัวเองอาศัยอยู่ เมื่อเขามีบุญมากเขาก็มีฤทธิ์อำนาจมากขึ้น เขาก็สามารถช่วยเหลือเราได้เอง
แต่ในที่นี้ เทพที่เราไปอาศัยเป็นเทพผู้ยิ่งใหญ่ เราไปเคารพนบนอบท่าน ฝากตัวเป็นศิษย์ ท่านก็คุ้มครองเราได้ ให้โชคเราได้ แต่ให้เฉพาะคนมีบุญที่สร้างไว้ดีแล้วเท่านั้น ไม่สามารถแหวกกฏแห่งกรรมไปได้

 

ให้เลขแม่นยำ
ผมตั้งข้อสังเกตดูการบอกเลขของท่านที่ผ่านมา 3-4 งวด งวดไหนที่ผมทราบและบอกกระจายไปสู่คนหลาย ๆ คน งวดนั้นตัวเลขจะไม่ออกมา แต่ถ้างดไม่บอก เลขจะออกมาตรง ๆ จึงพอสรุปได้ว่าท่านต้องการให้แก่สานุศิษย์ผู้ใกล้ชิด และผู้มีบุญบารมีที่จะถูกเท่านั้น ถ้าบอกไปมาก คนที่ไม่มีบุญผสมเข้ามาซื้อด้วย มันก็ทำให้เกิดขัดโชคขัดลาภกันเสียเอง ผมจึงตัดใจว่าต่อไปจะไม่บอกใครอีก เพราะมันเกิดผลเสีย 2 ทางคือ ขัดโชคคนที่ควรจะได้โชค และทำให้คนซวยต้องซวยซ้ำอีก เพราะเสียเงินทองซื้อเลขแล้วมันไม่ออกตามนั้น
ถ้าผู้ใดมาเป็นศิษย์ ถึงคราวจะได้โชค ท่านก็ดลจิตใจให้ซื้อเอง และขอเรียนให้ทราบว่า ถ้าไม่มีวาสนาผูกพันกันมา ไม่มีโอกาสได้เป็นสานุศิษย์ของท่านหรอกครับ แม้จะพยายามโทร.ติดต่อกับองค์ญาณกี่ครั้ง ๆ ก็ไม่ติดอยู่ดี และเมื่อโทร.ติด องค์ญาณได้รับญาณวิเศษจากองค์พ่อ ๑๖ ท่านจะรู้จิตคนที่กำลังคุยด้วย ถ้าไม่บริสุทธิ์ใจท่านจะไม่คุยด้วย หรือไม่รับเข้ามาเป็นสานุศิษย์ ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับตำหนักหรอกครับ

ถ่ายรูปไม่ติด
หลังจากผมเขียนเรื่องนี้จบ ก็ต้องมีการถ่ายรูปเหล็กไหลโกฏิปีสีปีกแมลงทับลงปกหนังสือเพื่อเป็นหลักฐาน
แต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนถ่ายเอง ผมเคยคุยกับองค์ญาณมาก่อนว่าอยากได้รูปถ่ายของเหล็กไหลโกฏิปีมาดูบ้าง องค์ญาณบอกว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะเคยถ่ายท่านจนกล้องพังไป 2 กล้องแล้ว ก็ไม่ติดภาพ ต่อมาซื้อกล้องดิจิตอลอย่างดี เวลาถ่ายเสร็จเปิดดูก็เห็นภาพอยู่ในกล้อง แต่เมื่อนำมาล้างอัด ก็พบแต่ความว่างปล่า แต่เคยได้อยู่รูปหนึ่ง เป็นภาพที่อยู่ไกล องค์ญาณได้นำมาให้ผมดูด้วย ผมใช้กล้องของผมถ่ายอีกครั้ง แต่ภาพนั้นสูญหายไปจากคอมฯ ของผมอีก คราวนี้ผมจึงให้กล้องของผมแก่องค์ญาณไปถ่ายอีกครั้ง คนถ่ายคือหลานชายที่องค์ญาณรักเหมือนลูก คนที่ถูกวัยรุ่นเอามีดดาบฟันแล้วไม่เข้านั่นแหละ หลานชายคนนี้ถ่ายรูปเก่ง ก่อนถ่ายแกก็ทำพิธีกราบแล้วกราบอีก แกก็มั่นใจว่าต้องมีภาพในกล้อง เพราะแกทดสอบดูแล้วว่ามีภาพจริง ๆ จึงถ่ายลงแผ่นส่งมาให้ เมื่อผมเปิดในคอมพิวเตอร์ ผอบขี้ผึ้งที่วางเหล็กไหลองค์พ่อจิตราไว้ก็มีแต่ความว่างเปล่า เห็นแต่ผอบและสำลี หามีภาพเหล็กไหลโกฏิปีสีปีกแมลงทับไม่ ดังภาพที่นำลงมาประกอบให้ดูแล้ว
ผมก็จนใจนะครับ มีหลายคนที่เสนอองค์ญาณว่าอยากได้ภาพถ่ายขององค์พ่อจิตรามาไว้บูชา แต่องค์ญาณก็พยายามแล้ว ท่านไม่ยินยอมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมก็มานั่งหาเหตุผลว่าทำไมท่านจึงไม่ยอมให้ภาพของท่าน ก็คงมีประการเดียว ภาพถ่ายครูบาอาจารย์ต่าง ๆ ที่ลงหนังสือนิตยสารต่าง ๆ ถูกทิ้งถูกขว้าง เมื่อวางขายตามแผงต่าง ๆ ก็เอาไปวางกับหนังสือโป๊ หนังสือดารา หนังสือสัตว์เลี้ยง ไก่ชน กีฬา นักมวย เมื่อเป็นหนังสือเก่าก็เป็นหนังสือวางแบกะดิน ไอ้เจ้าคนขายหน้าโง่มันเอาหนังสือดาราโป๊วางบนโต๊ะสูง ๆ เอาหนังสือพระวางแบกะดิน ผมยังไปต่อว่าเขาเลย เขาบอกว่าจัดไม่ทัน ต่อมาผมไปพบอีก คนเดียวกัน ที่เดียวกัน มันก็เอาพระสงฆ์องค์เจ้า พระพุทธเจ้า วางแบกะดิน คนเดินผ่านไปมา ชายกระโปงพะเยิบพะยาบคลุมหัวพระอยู่แล้ว ถ้าใครกล่าวหาว่าผมพูดเกินไปก็ลองไปเที่ยวดูตามแผงหนังสือต่าง ๆ เถิด
บันทึกเสียงไม่ติด
ต่อมา เมื่อผมมีโอกาสพบองค์ญาณอีกครั้งในสถานที่อันเหมาะสม เพื่ออัญเชิญองค์พ่อจิตราลงมาสนทนา ก่อนอื่นก็ขอบันทึกเสียงไว้ ท่านก็ยิ้ม ไม่ตอบว่าอนุญาตหรือไม่ ท่านว่ามึงจะถามอะไรก็ถามมา อย่าถามเรื่องสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่ใช่เรื่องของมึง ผมจึงสอบถามเรื่องถ่ายภาพไม่ติด องค์ท่านตอบว่า ลูกเอ๊ย...คนในโลกนี้มีทั้งคนดีคนชั่ว มีทั้งเลื่อมใสและไม่เลื่อมใส ถ้ารูปของพ่อกระจายเรี่ยราดออกไป ถูกเหยียบย่ำไม่ยำเกรง มันจะทำให้บารมีพ่อตกต่ำ แม้องค์ญาณก็อยู่ไม่เป็นสุข มันก็ตรงกับที่ผมได้คาดการณ์ไว้ว่าทำไมท่านจึงไม่ยินยอมให้ภาพของท่านลงหนังสือ เมื่อผมขออนุญาตนำภาพไว้ให้สานุศิษย์บูชาประจำตัว ท่านว่าให้พ่อคิดอีกที จะให้คำตอบหลังวันไหว้ครู

 

ขับภูตผีปีศาจได้ทันใด
ที่พักของผมเป็นสถานที่เปลี่ยว ล้อมรอบไปด้วยป่า มีนกมากมายหลายชนิดส่งเสียงเจื้อยแจ้วทั้งวันทั้งคืน ยามค่ำคืนจะสงัดเงียบ คนขี้กลัวไม่สามารถมาอยู่ตรงนี้ได้ องค์พ่อบอกว่าที่ตรงนี้เข็ดขลังมาก นอกจากเองแล้วยากที่จะมีใครมาอยู่ได้ ถึงกระนั้นผมก็ไม่เคยหวาดกลัว คืนวันหนึ่งผมออกจากที่พักไปเดินจงกรมอยู่ลานหน้าที่พักกลางดึก เกือบเที่ยงคืน เดินไปก็ส่งบุญให้ภูตผีปีศาจที่ตกทุกข์ได้ยากไปด้วย ทันใดขนหัวของผมก็ลุกตั้งชัน บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือก ผมก็ถามตัวเองว่าเรากลัวหรือ ก็ได้คำตอบว่าไม่กลัว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร มันเหมือนมีวิญญาณชั่วร้ายเป็นร้อยเป็นพัน พากันมามะรุมมะตุ้ม เหมือนลิงพากันมายื้อแย่งอาหารจากมือ จนขนลุกเกรียวไปหมด จึงระลึกถึงองค์พ่อ ๑๖ องค์พ่อเหล็กไหลทุกองค์ โปรดมาขจัดวิญญาณชั่วร้ายออกไปที
อาการต่าง ๆ ที่ผมเป็นก็หายไปฉับพลัน ผมได้รับคำตอบว่าคือวิญญาณชั่วร้าย จะเป็นพวกไหนก็ไม่ทราบ ที่ทำให้ผมเกิดอาการเช่นนี้ ผมจึงกราบเรียนถามองค์พ่อ ท่านว่า วิญญาณที่อาศัยตรงนี้ล้วนเป็นพวกจิตต่ำช้า ปีศาจอสุรกาย มันไม่เป็นมิตรกับผู้ใด มึงส่งบุญให้มันอย่างไรก็ไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นหรอก เพราะอะไร เพราะดวงมึงตก ถึงแม้บุญบารมีของมึงจะมีมากมายมหาศาล แต่ถ้าดวงตก กระแสบุญมันก็ไม่เกิด เปรียบเหมือนสายไฟฟ้ามีไฟฟ้าแล่นอยู่ แต่ถ้าหลอดไฟในบ้านขาดเสียหาย มึงจะเปิดอย่างไรมันก็หามีแสงเกิดขึ้นไม่ นี่คือช่วงชีวิตมีจุดบอด มึงต้องเข้าใจว่าชีวิตคนมันมีขึ้นมีลง ยามดวงตกก็คือช่วงที่เราต้องเสวยวิบากกรรมเก่า บุญบารมีของตัวเองให้ผลไม่เต็มที่ อย่าคิดเลยว่าจะส่งบุญให้ผู้อื่นสัมฤทธิ์ผล ถ้าพ่อมาช่วยไม่ทัน ป่านนี้มึงเป็นบ้าสติแตกไปแล้ว ต่อไปอย่าออกไปเดินนอกที่พักยามค่ำคืนเด็ดขาด
มึงรู้มั้ย ถ้าบุญเก่าบารมีเดิมของมึงไม่มี ป่านนี้มึงเป็นศพอยู่ที่ไหนก็ไม่สามารถคาดการณ์ได้ แต่เพราะบุญเก่าบารมีเดิมของมึงนั่นเองที่ทำให้พ่อต้องดึงมึงมาที่นี่ คอยช่วยชุปอุปถัมภ์ไม่ให้ทุกข์ร้อน ต่อผ่านวันเกิดไปแล้วดวงจะดีขึ้น บารมีจะกลับมา ให้อดใจรอไว้
ผมคุยกับท่านแบบพ่อลูกนั่งคุยกัน มีอะไรถามท่านก็ตอบ ไม่ถามท่านก็นำเรื่องนั้นเรื่องนี้มาเล่าให้ฟังมากมายหลายเรื่อง และเพิ่งได้รายละเอียดขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่ง องค์พ่อจิตราคือท้าวยมบาล หรือท้าวกุเวร ซึ่งครั้งก่อนที่ผมฟังท่าน ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียดก็เลยเล่าผิดไป แต่คราวนี้ท่านบอกตรง ๆ เลย ส่วนท้าวเวสสุวรรณเป็นอีกองค์หนึ่ง เป็นกษัตริย์เหนือท่านขึ้นไปอีก และสถิตย์อยู่ชั้นที่ ๑๖ เมื่อท่านทำอะไรผิดนอกลู่นอกทาง ท่านจะได้รับการพิพากษาจากองค์ท้าวเวสสุวรรณ ก็คือองค์พ่อ ๑๖ นั่นเอง
หลังจากผมได้ศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติม ทั้งจากพระไตรปิฏก และหนังสือเทวกำเนิด ก็ได้ความรู้เกี่ยวกับเทพขึ้นเป็นอันมาก แต่มีทั้งตรงกันและผิดแผกกันไปบ้าง จึงได้เขียนเพิ่มเติมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง โปรดอ่านเรื่อง”ท้าวเวสสุวรรณ” ท่านจะเข้าใจได้ดี
แต่เรื่องบ้านเรื่องเมืองผมไม้กล้านำมาเขียน บอกได้เพียงว่าท่านรักไอ้แป๊ะยิ้ม หรือไอ้ 30 บาท เวลาท่านพูดถึงคนท่านจะตั้งฉายานามให้เอง เรียกผมว่าไอ้เทวดา เรียกองค์ญาณว่า คำก้อน เรียกเจ๊เล็กว่าผีเขื่อนตา เรียกครูพรว่าอีคำแพง เรียกพี่ดาบว่าไอ้หมูตอน แต่คำว่าไอ้ขันที ผมไม่รู้ว่าหมายถึงใคร
ท่านคุยกับผมเกิน 2 ชั่วโมงจึงลากลับ ผมเอาเครื่องบันทึกเสียงมาเปิดฟัง มีแต่ความว่างเปล่าอีกแล้วครับ ท่านไม่ทิ้งร่อยรอยอะไรให้เป็นหลักฐานไว้เลย เสียดายภาษาเทพที่ท่านพูดกับผม เมื่อผมถามความหมาย ท่านแปลให้ฟังประโยคต่อประโยค ถ้อยคำชัดเจน ไม่ใช่บาลี ไม่ใช่สันสกฤต ท่านเรียกว่า “ภาษาโมยะ”เป็นภาษาที่เทพชั้นสูงใช้พูดกัน องค์ญาณจึงไม่ได้ฟังภาษาเทพที่ออกจากปากของตัวเอง นี่แหละคือความศักดิ์สิทธิ์ที่เห็นง่าย ๆ พิสูจน์ง่าย ๆ

 

งานไหว้ครูประจำปี
เชื่อมั้ยครับ ผมไม่เคยไปบ้านองค์ญาณ ไม่เคยเห็นตำหนัก ทั้ง ๆ ที่ผมสนิทกับองค์พ่อเหล็กไหล และรู้ว่าท่านโปรดปรานผม เพราะชีวิตของผมไม่อยากยุ่งกับผู้คน อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ที่ใดที่หนึ่งที่ไม่มีใครรู้ และท่านผู้อ่านหน้าใหม่ก็ดี หน้าเก่าที่รู้จักผมแล้วก็ดี ถ้าไปบ้านองค์ญาณ ไม่พบหน้าผม แม้งานไหว้ครูซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุดขององค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหล ก็ไม่พบหน้าผมไปร่วมงาน ท่านอย่าแปลกใจ นี่คือนิสัยแท้จริงของผม ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับประเพณีรีตองอะไรทั้งสิ้น ผมเคารพรักพ่อ ๑๖ เคารพรักพ่อจิตรา และพ่อเหล็กไหลทุกองค์ แต่ผมไม่ชอบจุ้นจ้าน
งานวันไหว้ครูใหญ่ปี 2550 ตรงกับวันที่ ๑๕ มีนาคม ใครอยากไปร่วม อยากไปพบอิทธาภินิหาริย์ขององค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหล ก็ขอเชิญนะครับ ที่ตำหนักองค์ญาณ ผมรู้เพียงว่าอยู่ใกล้ ๆ กับที่ว่าการอำเภอโชคชัยนั่นเอง
และขอเรียน...กราบเรียน... กราบนมัสการ.... เพราะมีพระหลายรูป...หลายคน..ที่โทร.หาองค์ญาณ เพื่อขอร้อง ขอความช่วยเหลือ ให้ไปโปรดคนตกทุกข์ได้ยากที่วัดนั้นวัดนี้ บางท่านก็บอกว่าวัดนั้นวัดนี้กำลังก่อสร้าง ขอความช่วยเหลือไปหาเงินสร้างวัดหน่อย
เหอๆๆๆ พ่อ ๑๖ และพ่อจิตรา ท่านไม่ได้ลงมาเพื่อจะช่วยเหลือมนุษย์ผู้เต็มไปด้วยกิเลสตัณหาสร้างชื่อเสียงและลาภสักการะแก่ตัวเอง ท่านลงมาเพื่อช่วยขจัดปัดเป่าความทุกข์ของผู้คน แต่ถ้าท่านผู้ใดมีทุกข์ใจ ทุกข์เพราะกิเลสตัณหาทะยานอยากอันเกินพอดี ท่านควรหาที่สงบ นั่งมองกายมองจิตของตัวเองทุกเวลานาที ความทะยานอยากของท่านก็จะหาย ความทุกข์ดิ้นรนอันเกินขอบเขตก็จะหายไปเช่นกัน อย่าทำอะไรเกินตัวมันก็ไม่ทุกข์ ถ้าเป็นพระจริง ๆ อยู่กับกรรมฐานจริง ๆ ก็ไม่ทุกข์แน่นอน
เกิดมาเป็นคนทั้งทีจะเอาอะไรนอกจากคุณงามความดี ทุกสรรพสิ่งเป็นมายาลวงโลก ตายแล้วต้องทิ้งทุกอย่าง เมื่อเข้ามาอาศัยพระศาสนาดำรงอยู่ ก็จงทำกิจอันควรแก่พระศาสนา อย่าให้เทพยดาดูหมิ่นดูแคลน จงสร้างบุญ ละบาป ทำจิตใจให้ผ่องใส นี่คือคำสอนของพระศาสดา
เรื่องศักดิ์สิทธิ์อภินิหารขององค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา เทพเจ้าผู้รักษาเหล็กไหลโกฏิปีสีปีกแมลงทับ ผู้เป็นเทพที่เหนือเหล็กไหลทั้งปวงในปฐพีนี้ มีมากมายเกินจะนำมาเขียนได้หมดในหนังสือเล่มเดียว ผมนึกได้ถึงตอนไหนก็นำมาเขียน และจะหามาเขียนเล่าให้อ่านกันอีก
องค์ญาณเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสืออะไรเลย ไม่ชอบสวดมนต์ไหว้พระ ไม่รู้คำสวดมนต์ไหว้พระ ไม่รู้เรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีอะไรเลยเกี่ยวกับชาวพุทธ เพราะเธอมาจากครอบครัวมุสลิม ดังนั้น เรื่องอะไรต่ออะไรที่ออกจากปากเธอ แม้กระทั่งภาษาเทพ และคำสวดมนต์ บทคาถาบางบทที่พ่อจิตรา และพ่อ ๑๖ บอกลูกศิษย์นั้น เธอไม่รู้เรื่องหรอกครับ เชื่อผมเถอะ และเดี๋ยวนี้ถึงแม้เธอมอบกายถวายชีวิตเป็นชาวพุทธเพราะองค์พ่อจิตราและองค์พ่อ ๑๖ แต่เธอสวดมนต์ได้เพียง นโม ตัสสะ ...และคาถาที่องค์พ่อมาสั่งสอนในความฝันเท่านั้น
เผลอแพล็บเดียวแก้วมณีโชติก็ผ่านไป 3 ตอน 3 ฉบับแล้วครับ กลายเป็นเรื่องที่ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมายจริง ๆ ตั้งแต่ผมเขียนหนังสือมาไม่รู้กี่เรื่อง กี่ฉบับ เขียนถึงพระสงฆ์องค์เจ้าไม่รู้กี่องค์ต่อกี่องค์ ไม่รู้กี่เล่มกี่ค่ายหนังสือ ยังไม่มีเรื่องใดที่ได้รับการตอบรับหรือสนใจจากคนอ่านเท่าเรื่องแก้วมณีโชติ มันร้อนแรงเสียจนแก้วหูองค์ญาณผู้รับโทรศัพท์จะไหม้อยู่แล้ว ตั้งแต่ตื่นนอน จนค่อนดึกจะเข้านอน โทรศัพท์สองเครื่องไม่เคยว่าง บางครั้งก็แกล้งเซ่อไม่ยอมรับเสียงั้นแหละ (ใครจะทำไม) ตามประสาองค์ญาณผู้ไม่เคยงอนง้อใคร ผู้ไม่ประจบสอพลออ้อล้อใคร ไม่สนใจทรัพย์สินเงินทองของใคร จะยากดีมีจนไม่เกี่ยว ถ้าพอใจจะรับก็รับ พอใจจะพูดคุยด้วยก็พูด ถ้าไม่อยากพูดไม่อยากคุยก็ไม่รับเอาเสียดื้อ ๆ
บางคนโทร.แล้วโทร.อีก ไม่ยอมติด ถึงติดก็ไม่มีคนรับสาย แต่ความที่อ่านติดต่อกันมา 2-3 ฉบับ ก็รู้เคล็ดลับ เพราะมีเรื่องเดือดร้อนต้องขอบารมีองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหล จึงอยากพบองค์ญาณใจจะขาด เข้าห้องพระ จุดธูป ๙ ดอก ระลึกถึงองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหล ขอให้องค์ญาณรับสายหน่อยเถิด เท่านั้นก็ได้เรื่อง องค์ญาณไม่อยากรับก็ต้องรับ เพราะองค์พ่อ ๑๖ สั่งให้รับครับ เพราะท่านต้องการช่วยเหลือคนเดือดร้อน หรือคนเจ็บป่วยที่รักษาไม่รู้หาย เมื่อมาหาท่านด้วยจิตศรัทธาเต็มร้อยก็หายจริง ๆ
องค์ญาณไม่ใช่คนเย่อหยิ่งจองหองหรอกนะครับ ท่านพูดเพราะ ถ่อมเนื้อถ่อมตัวเสมอ เพียงแต่ท่านไม่ได้ใส่ใจกับทรัพย์สินเงินทอง แต่การคิดค่าครูนั้นเป็นไปตามเทพเบื้องบนท่านกำหนดไว้ แต่ถ้าคนไหนลำบากยากจนท่านก็คืนให้ คือรับเป็นพิธีแล้วคืนให้ ถ้าท่านคิดจะร่ำรวยด้วยอาชีพนี้ วัน ๆ คงรับสานุศิษย์ตั้งแต่เช้ายันเย็นจนไม่พักผ่อน คงได้ทรัพย์หลายหมื่นหลายแสนต่อวัน แต่ส่วนมากองค์ญาณจะได้จากผู้เลื่อมใสศรัทธามอบให้ด้วยความเคารพศรัทธามากกว่า ไม่ใช่จากขันครูหรือบายศรี เพราะบายศรีนั้นต้องจ้างเขาทำ ในอัตราที่องค์ญาณบอกนั่นแหละครับ ไม่ได้มีกำรี้กำไรอะไร แม้ได้ทรัพย์มาก็ใช้จ่ายไปทางช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากเสียมากกว่า

 

ถ้าผมลงที่อยู่ขององค์ญาณ น่ากลัวท่านไม่มีเวลาพักผ่อนแน่ ๆ คนที่รู้ที่อยู่ก็จะตรงไปหาตามที่อยู่ ไม่รับก็ไม่ได้แล้ว ก็จะหาเวลาเป็นของตัวเองไม่ได้ คนเป็นจำนวนมากที่เป็นคนทรง เป็นอาจารย์ไสยเวทวิทยาคม เป็นพระเป็นชี ที่ลงหนังสือก็อยากให้คนหลั่งไหลไปหาเป็นร้อย ๆ คนต่อวัน แต่องค์ญาณกลับไม่อยากให้คนมามากมาย อยากอยู่อย่างสงบ ๆ ผมเองกลับทำให้ชีวิตขององค์ญาณขาดความสงบสุข แต่องค์พ่อ ๑๖ ท่านก็อยากโปรดปรานสัตว์ผู้ตกทุกข์ได้ยาก ส่วนองค์พ่อเหล็กไหล ท่านอยากคุยกับผู้ที่ท่านพอใจ และคนที่พอใจจะคุยกับท่านจริง ๆ ด้วยความเคารพเชื่อมั่นจริง ๆ ส่วนมากแล้วจะเป็นผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับท่านมาแต่ชาติปางก่อน เช่นเคยเป็นลูกหลาน เป็นศิษย์ของท่านมาก่อน เป็นต้น ถ้าคนทั่ว ๆ จะเป็นเศรษฐีมหาเศรษฐีก็แล้วแต่เถอะมาอัญเชิญลงท่านจะไม่ลงมาประทับร่างองค์ญาณ เพราะไม่มีความเกี่ยวข้องกับท่าน
แต่ผมจะบอกเคล็ดลับให้ ใครอยากอัญเชิญองค์พ่อเหล็กไหลลงพูดคุยด้วย ต้องซื้อวิสกี้แบล็คเลเบิ้ลไปถวาย นั่นเป็นเครื่องวัดว่าคนผู้นั้นเคารพเลื่อมใสท่าน อย่างแรงกล้า แม้แบล็คขวดละพันกว่าบาทก็ลงทุนซื้อไปถวาย ท่านก็จะลงประทับร่างองค์ญาณมาสนทนาด้วย แต่คุณต้องทำใจและเข้าใจท่านด้วย เพราะท่านใช้ภาษาโบราณ กู ๆ มึง ๆ และท่าทางนักเลงโต ยิ่งมีนักเลงไปหา ท่านท้าตีท้าต่อย ท้ายิงท้าฟันเอาทีเดียว นักเลงใหญ่ขนาดไหนไปพบท่าน ได้สนทนากับท่านกลับชอบอกชอบใจ รักเคารพท่านเสียนักหนา แต่องค์ญาณก็ไม่กล้าให้ท่านประทับร่างต่อคนแปลกหน้า คน ๆ นั้นต้องไปหาแล้วอย่างน้อย 2 ครั้ง ยกเว้นถ้าท่านกำลังลงประทับคุยกับเจ๊เล็กเพื่อปรึกษาหารือปัญหาบางประการ เมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามานมัสการตอนนั้น ท่านก็จะคุยด้วย แต่ต้องรับมุขให้ดีนะครับ เพราะท่านดุจริง ๆ ชอบพูดยียวนกวนประสาท “มึงมาหาใคร มาทำไม ใครบอกให้มึงมา มึงรู้จักกูแต่เมื่อไหร่ถึงอยากมาหากู มึงเก่งหรือ เป็นนักเลงหรือ เอามั้ย มายิงกับกู มาฟันกับกู “ ลีลาแบบนี้พูดกับนักเลง กับมือปืน ไม่ใช่พูดกับคนทั่วไป และท่านพูดว่า ”มึงมาหากูมึงไม่ตายด้วยลูกปืนหรือคมหอกคมดาบ ใครก็ทำอะไรมึงไม่ได้ แต่มึงจะวิ่งชนตอตาย” นักเลงก็นักเลงเถอะ มือปืนก็มือปืนเถอะ กราบท่านประหลก ๆ ให้ท่านเป่าหัวพรวด ๆ แต่ใครได้ชิดใกล้ก็จะเข้าใจว่าท่านรักและเมตตา พูดเย้าแหย่แบบกันเอง คุยไปคุยมาก็ฮากันไม่หยุด

 

การมากราบขอบารมีองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา ต้องมาด้วยหัวใจจริง ๆ มาด้วยความเชื่อมั่นว่าเป็นที่พึ่งได้จริง อย่าคิดมาทดลองหรือมาทดสอบ เพราะท่านไม่ได้ใส่ใจคนไร้ศรัทธา ถ้าไม่เชื่อก็ไม่ต้องมาหาท่านให้เสียเวลาและเงินทอง หรือถ้าคิดจะมาทดสอบองค์พ่อจิตรา(พ่อเหล็กไหล) มันก็ไม่คุ้มกับการอยากรู้อยากเห็น เพราะท่านอาจทำให้คุณเจ็บตัวและเสียทรัพย์ รถของคุณอาจเสียระหว่างทาง รถอาจวิ่งลงข้างทาง คุณอาจหลงทางวกวนจนไม่รู้จะไปไหน นั่นคือผลตอบแทนแด่ผู้ไร้ศรัทธาแต่อยากลองดี ท่านชอบพูดว่า “มาดีก็ขอให้ได้ดี ถ้ามาไม่ดีก็ขอให้สำลีพันหัวกลับไป กูไม่ได้พันหรอก อีชุดขาวจะพันให้มึง...”
ในโลกนี้ไม่ว่ายุคไหนกาลไหน มนุษย์ไม่มีสิทธิ์ทดสอบความศักดิ์สิทธิ์ของเทวดา ไม่สามารถทดสอบความเมตตาปราณีของเทวดา มีแต่เทวดาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทดสอบมนุษย์ ถ้าท่านอยากแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ใด ๆ ก็เพราะท่านต้องการโปรดมนุษย์คนใดคนหนึ่งที่ท่านอยากโปรด เช่นเดียวกับพระพุทธเจ้า พระองค์เสด็จท่องเที่ยวแสดงธรรมโปรดสัตว์โลก คนไหนมีบารมีถึง เหมาะสมที่พระองค์จะไปโปรดให้เป็นพระอริยเจ้า พระองค์จะไปแสดงฤทธิ์ให้เห็น ให้เขาเลื่อมใสศรัทธา จนมาเป็นพระสาวก แต่พวกนักบวชนอกรีตบางคนที่อวดดี ได้ยินกิตติศัพท์ของพระองค์ก็อยากไปลองภูมิบ้าง ลองฤทธิ์บ้าง ไปถามปัญหาบางปัญหา ทั้งที่พระองค์ตอบได้พระองค์ก็นิ่งเสีย หาได้ตอบไม่ บางคนไปขอให้พระองค์แสดงฤทธิ์ให้ดู พระองค์ก็นิ่งเสีย หาได้แสดงให้เห็นไม่ ทั้งนี้เพราะมันไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ ที่จะไปต่อความยาวสาวความยืดกับคนไร้บุญบารมี พูดให้มันฟังทั้งปีมันก็ไม่เข้าใจ แสดงฤทธิ์ให้มันเห็น มันก็คิดไปอีกเรื่องหนึ่ง ยกตัวอย่างง่าย ๆ ผมเขียนความศักดิ์สิทธิ์ปาฏิหาริย์ขององค์พ่อ ๑๖ แลองค์พ่อเหล็กไหล เชื่อมั้ยว่าคนอ่านบางคนมีความคิดที่อยากฉกชิงเหล็กไหลจากองค์ญาณไปครอบครอง แทนที่จะเกรงกลัวบารมีกลับมีความโลภอยากได้เข้าครอบงำ แต่ใครอยากลองฉกชิงดูก็ทดลองได้นะ เพราะท้าวกุเวรนั้นเป็นที่เคารพยำเกรงของภูตผีเทวดาทั้งหลาย มนุษย์คนไหนโง่พอที่จะลองก็ทดลองดูได้ ท่านไม่ทำให้ตายหรอก อาจบ้าใบ้ พิการ อย่างใดอย่างหนึ่ง ขอร้องให้ตายก็ไม่มีใครทำให้ตายได้ แต่อยู่อย่างทนทรมาน คุ้มมั้ย ?

 

แต่สำหรับองค์พ่อ ๑๖ หรือท้าวเวสวัณแล้ว ถึงแม้ท่านจะมีพระพักตร์อิ่มเอิบ ยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจาราบเรียบ แต่ท่านจะไม่พูดเล่นพูดหัวกับใคร ท่านพูดเป็นการเป็นงาน “ที่พ่อพูดมาเข้าใจมั้ย มีอะไรจะถามอีก” เมื่อคนถามปุ๊บท่านจะตอบปั๊บ บางทีเขาถามยังไม่ทันจบประโยคท่านก็ตอบแล้ว และตอบได้ตรงกับที่ผู้ถามต้องการ เมื่อเจ็บป่วยท่านก็ประทานพรให้หายป่วย ทำน้ำทิพย์ให้ดื่มและอาบ เอาหัวใจพุทธองค์(เหล็กไหล)อธิษฐานแล้วจี้ตามจุดต่าง ๆ ที่เจ็บป่วย หยิบดอกรุ่งเรืองมณี(ดาวเรือง)มาอธิษฐาน มอบให้ บอกว่าอยากให้พ่อช่วยอะไรให้ยกดอกรุ่งเรืองมณีขึ้นจบหัวคิดถึงพ่อ แล้วพ่อจะไปช่วย
ดอกรุ่งเรืองที่ท่านมอบให้นี้วิเศษนัก อย่าทิ้งขว้างละเลย เมื่อถึงบ้านให้วางบนหิ้งบูชา เวลาออกจากบ้านไปไหนก็นำไปด้วย ก่อนออกจากบ้านไปไหน ก็ยกขึ้นจบหัว ขอความคุ้มครองจากท่าน หรือขอโชคลาภจากท่าน ขอให้มีลูกค้ามาก ๆ ทำมาค้าขายคล่อง จะไปติดต่อธุระกับใครก็ยกขึ้นจบหัว ขอให้พบคนนั้น ขอให้เจรจาประสบผลสำเร็จ ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกว่าพระเครื่องราคาล้านเชียวนาจะบอกให้ ผมกำลังรวบรวมดอกไม้บูชาพระต่าง ๆ ที่ตำหนัก อีกไม่นานจะทำเป็นพระรูปของท่าน และขององค์พ่อจิตรา (ท้าวกุเวร) เป็นเทวรูปสองหน้า ต้องรอให้ได้ดอกไม้มาก ๆ ก่อนนะครับจึงจะทำออกมา แค่องค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหลอธิษฐานจิตก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องมีพิธีใหญ่โตอะไรอีก เพราะวัตถุมงคลจะศักดิ์สิทธิ์ก็ด้วยท้าวจตุโลกบาลสั่งให้เทพองค์ใดองค์หนึ่งคอยติดตามคุ้มครองรักษา ถ้าไม่มีเทพรักษา ก็ไม่ต่างจากวัตถุธาตุทั่ว ๆ ไปหรอก

 

แต่ตอนนี้ก็มีผู้มีจิตศรัทธาได้นำพระรูปของพระองค์พ่อ ๑๖ มาถวายจำนวนหลายองค์ด้วยกัน เป็นเทวรูปเก่าแก่ มาจากกรุไหนไม่ปรากฏ เจ้าของไปพบเข้าจึงเช่าเก็บไว้ แต่ไม่รู้จักว่าเป็นรูปอะไร เมื่อมาอ่านเรื่องที่ผมเขียนจึงรู้ว่าเป็นท้าวเวสวัณ จึงนำไปฝากไว้ที่พุทธามหาเวท ให้ถวายองค์พ่อ ๑๖ เพื่อมอบให้ผู้เลื่อมใสศรัทธา นำทรัพย์มาสร้างตำหนัก หรือสำนักกรรมฐาน ท่านผู้นั้นคือคุณรัตนชัย รัตนภาณุมงคล ก็ขอขอบพระคุณท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วย วันที่ได้รับมานั้น คุณปานได้ฝากคุณปารณี มีบุญ ไปพร้อมกับหนังสือ องค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา ได้รับเทวรูปนี้กับมือ ท่านพอพระทัยมาก ทั้ง 2 พระองค์ตรัสว่า ไอ้คนไหนที่มันถวายรูปนี้มากูจะแผ่บารมีให้มันรวย กูอยากให้มันมาหากูสักครั้ง จึงขอฝากความนี้ถึงคุณรัตนชัย ผู้ถวายด้วย
องค์พ่อเหล็กไหลหรือองค์พ่อจิตรา เวลาพูดเสียงจะใหญ่และห้าว หนักแน่น ชอบเล่นศัพท์ เช่น “เพ-ลิด-เพ-ลิน, แป-ลก, ปรา-รถ-นา, บางทีก็พูดภาษาอังกฤษ แต่เชิงพูดให้ตลกสนุกสนาน แต่ส่วนมากชอบพูดภาษาเทพ (ภาษาโมยะ) ภาษาสันสกฤต และภาษาบาลี ซึ่งเป็นภาษาพูด ไม่ใช่บทสวดมนต์ต่าง ๆ ที่พวกเราใช้สวดกัน ท่านพูดเป็นสำเนียงแขก พูดเร็ว เหมือนแขกเปี๊ยบเลย ท่านร้องเพลงแขกได้ไพเราะมาก ร้องไปรำไป ร้องอย่างมีความสุข ตรงกับที่มาในพระบาลี (พระไตรปิฎก) ว่า“ทรงโปรดปรานการร่ายรำและขับร้อง” แม้องค์พ่อ ๑๖ ท่านก็ร่ายรำและขับร้องในพิธีไหว้ครู
ภาษาเทพ ภาษาสันสกฤต และภาษาบาลีที่องค์พ่อจิตราท่านกล่าว และเขียนด้วยอักษรเวสาลี พร้อมกับเพลงที่ท่านร้อง ผมเขียนไว้ในเรื่องท้าวเวสวัณมหาราช ในฉบับหน้า เพราะฉบับนี้เขียนไม่ทัน จะได้มั่นใจว่า “ท่านไม่ใช่เทพเก๊ ไม่ใช่มนุษย์เสแสร้ง” ถ้าองค์ญาณสามารถแสดงได้โดยไม่มีเทพลงประทับผมก็ขอกราบงาม ๆ สักร้อยทีแล้วครับ ยอมรับว่าเป็นมนุษย์อัจฉริยะ เก่งเสียจนนักจับผิดอย่างสันยาสียังไม่สามารถจับได้
ช่วงชีวิตที่ผ่านมาผมก็เคยท่องไปตามสำนักทรงเจ้าเข้าผี จับเท็จได้บ่อยครั้ง แม้พระสงฆ์องค์เจ้า หมอดูหมอเดา ผมก็ไปทดสอบมามากต่อมากแล้ว บางครั้งก็เผลอเชียร์ก็มี เข้าทำนองลูบหน้าปะจมูก พูดมากก็ไม่ดี คนอื่นเสียหาย แต่ถ้าใครได้รับความเสียหายเพราะเชื่อข้อเขียนของสันยาสีในบางเรื่องที่ผ่านมาก็กราบขออภัยงาม ๆ เป็นอดีตที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก เดี๋ยวนี้ต้องเฟ้นแล้วเฟ้นอีก ถ้าไม่จริงจะไม่ยอมเขียน เพราะไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของใคร สงสารคนอ่านจริง ๆ ครับ เขาเชื่อเรา เราเขียนถึงใครเขาก็ต้องไปหาพึ่ง ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะดี เสียเงินตั้งมากมายก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น ทุกข์หลายซับหลายซ้อน มันเจ็บกะดองใจ

 

เรื่องขององค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา ผมรับประกันว่าเป็นเรื่องจริง ของจริงที่พิสูจน์ได้ ไม่มีการโกหกหลอกลวง องค์ญาณไม่เคยเรียกร้องเอาเงินหมื่นจากใคร แต่ที่เขาให้เป็นหมื่นเป็นแสนนั้นเป็นเรื่องของความสิเนหา แต่ใช่ว่าองค์ญาณจะรับของใครง่าย ๆ มีหลายคราที่คนเอาเงินแสนใส่ซองให้ องค์ญาณเปิดดูแล้วยื่นกลับคืนทันที บอกว่ารับไม่ได้ มันมากเกินไป แต่ก็ไม่ทำให้เขาเสียใจ บอกว่า “วันหลังถ้ามีความต้องการจะบอกนะ” แต่ถ้ารู้ว่าเขาร่ำรวยจริง ๆ มีเงินหลายร้อยหลายพันล้าน และเคารพเลื่อมใสจริง ๆ องค์ญาณก็ไม่ขัดศรัทธาเช่นกัน เพราะผู้ให้ไม่เดือดร้อน นี่คือองค์ญาณ ผมจึงนับถือท่าน นับถือองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา และทุกท่านก็เมตตาผมมาก เพราะท่านรู้ใจผม รู้ว่าผมเสียชีพไม่เสียสัตย์ ยึดมั่นในอุดมการณ์ ห้ำหั่นอลัชชีและคนลวงโลก
โปรดทราบว่าผมไม่ได้รับจ้างองค์ญาณในการเขียนเรื่องลงหนังสือ ท่านไม่ได้ขอร้องผม และปฏิเสธคำขอของผมมาก่อน แต่ผมขอร้องท่านเพื่อนำเรื่องของท่านลงหนังสือ ทั้งนี้เพราะผมประจักษ์แก่ตาตนเองว่าองค์เทพ ๑๖ และองค์เทพจิตราสามารถช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากจริง ๆ แต่ผมมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะการช่วยเหลือขององค์ญาณและองค์เทพที่มาอาศัยท่าน เพราะท่านเมตตาผม แสวงหาตัวผม นำผมมาชุบอุปถัมภ์ ก็เพราะเห็นว่าผมเป็นคนดี และเป็นลูกของท่านมาแต่อดีตชาติ เมื่อผมละทิ้งทรัพย์สมบัติทั้งหลาย แล้วเร่ร่อนหาที่ปฏิบัติธรรม ท่านก็สมเพทเวทนา ไม่อยากให้ผมตกทุกข์ได้ยาก จึงสั่งให้องค์ญาณติดต่อผม นำผมมาอาศัยในสถานที่ท่านจัดสรรไว้ เพื่อไม่ให้ตกทุกข์ได้ยาก เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ผมจึงเป็นข้าทาสรับใช้พระองค์ท่านทั้งสอง และเผยแพร่เรื่องราวของพระองค์ท่านให้เป็นที่รู้จักกันทั่วหน้า
องค์พ่อจิตรานั้นท่านไม่อยากยุ่งกับมนุษย์มะนาคนไหนหรอก นอกจากลงมาคุยกับลูกหลานชิดใกล้ ท่านคิดแบบเดียวกับองค์ญาณ แต่องค์พ่อ ๑๖ หรือท้าวเวสวัณ ท่านอยากช่วยเหลือผู้คน โปรดสัตว์ผู้ตกทุกข์ได้ยาก ท่านต้องการสร้างบารมีเพื่อเข้าถึงนิพพานให้เร็วที่สุด การกระจายข่าวให้คนรู้จักจึงเป็นความปรารถนาขององค์พ่อ ๑๖ ซึ่งองค์พ่อจิตราก็ไม่สามารถขัดได้ เพราะท้าวเวสวัณเป็นเจ้านายเหนือหัวของท้าวยมราช (ท้าวกุเวร)
แต่พึงทราบประการหนึ่งว่า เทพทุกพระองค์มีประเพณีรีตองมาก มีกฎระเบียบของเทพ ถ้าจะไปหาท่านก็ต้องเป็นไปตามกฎระเบียบที่ท่านวางไว้คือ ต้องนำดอกบัวไป ๑ กำ (10 ดอก) ดอกดาวเรือง ๑ กำ ผ้าขาว 1 สำรับ ส่วนธูปเทียนองค์ญาณได้จัดไว้ให้แล้ว ส่วนเรื่องขันครูนั้น ถ้าเป็นขององค์พ่อ ๑๖ ต้องใส่ขันครู 499 บาท ขององค์พ่อจิตรา 999 บาท เงินจำนวนนี้ ถ้าสำหรับชาวบ้านทั่ว ๆ ไปก็อาจเป็นเงินมาก บางทีองค์ญาณรับแล้วก็คืนให้ ท่านก็พิจารณาเป็นคน ๆ ไป
ถ้าเจ็บป่วยหนัก ต้องการให้ท่านรักษาให้หาย ต้องขึ้นบายศรีเทพและพรหม ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้น ต้องสอบถามองค์ญาณโดยตรง เมื่อท่านรับปากว่าหายก็หายจริง ๆ ผมเห็นกับตามาหลายคนแล้ว

 

เมื่อหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา มีญาติของผู้ป่วยมะเร็งขั้นสุดท้ายมาอัญเชิญไปอวยพรให้คนป่วยถึงห้องพิเศษที่โรงพยาบาลสีคิ้ว องค์ญาณก็ไป แล้วบอกให้ญาตินำบายศรีไปถวายที่ตำหนัก เขาก็ทำตาม เดี๋ยวนี้คนป่วยลุกเดินเหินได้ กินข้าวกินน้ำได้ อาการเจ็บปวดก็ทุเลาเบาบางลงมาก แพทย์ให้ออกจากโรงพยาบาลกลับไปอยู่บ้านแล้ว พวกเขาจะพากันมากราบองค์พ่ออีกในไม่กี่วันนี้
อีกรายหนึ่งเป็นโรคหัวใจโต เมื่อ 3 เดือนก่อนก็เข้าหองไอซียู ทางญาติไปขอพรจากพระองค์ท่าน ท่านก็ต่ออายุให้ จนสบายดี ออกจากโรงพยาบาลมาอยู่บ้าน แต่ท่านว่าเมื่อถึงวันไหว้ครูใหญ่ ( ๑๕ มีนาคม) ให้ไปหาท่านที่ตำหนัก คนป่วยไม่ไป องค์พ่อจิตรา (ท้าวยมราช) ลงมาบอกว่า “กูนั่งรอมันใต้ต้นขนุน มันก็ไม่ยอมมาหาดุจที่มันรับปาก “ ท่านก็ไม่พอใจ เมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา คน ๆ นี้ก็ล้มป่วยลงอีก และหนักกว่าเดิม ทั้งโรคหัวใจโต ม้ามโต ตับโต แพทย์นำเข้าห้องผ่าตัด ลงมีดลึกไปนิดเดียวไปกรีดเอาตับเข้า เพราะตับก็โตขึ้นเช่นเดียวกัน ปรากฏเลือดไหลทะลักไม่หยุด พวกญาติพี่น้องระดมกันมาให้เลือดเพิ่ม ให้เลือดเข้าไปก็ไหลออกจากปากและจมูก ดูท่าจะจบชีวิตเสียในคืนนั้น พี่สาวซึ่งสนิทกับองค์ญาณจึงไปที่ตำหนัก ขอพรองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา องค์พ่อจิตราลงประทับร่างองค์ญาณ บอกว่ามันตระบัดสัตย์ มึงจะให้กูช่วยมันหรือ พี่สาวคนป่วยก็อ้อนวอนขอความเมตตาจากท่าน ท่านว่า กูเห็นแก่มึงที่ดีกับกูมาตลอด รับใช้กูด้วยความซื่อสัตย์ กูจะให้โอกาสอีกสักครั้ง มึงจะไม่ให้มันตายใช่มั้ย พี่สาวคนป่วยก็รับตามท่านถาม ท่านว่า กูจะให้มันอยู่ต่อไปอีก
เชื่อมั้ยครับ ถึงวันนี้น่ากลัวผ่านมาประมาณ 5 อาทิตย์แล้ว คนป่วยคนนี้ยังไม่ตาย แต่นอนทนทรมานอยู่ในโรงพยาบาล ทั้งหมอและนางพยาบาลต่างแปลกใจไปตาม ๆ กันว่าสภาพแบบนี้ทำไมจึงมีชีวิตอยู่ได้
ความจริงเรื่องนี้ยืดยาวมาก มีอดีตเป็นมาที่เกี่ยวพันกับองค์ญาณและองค์พ่อเหล็กไหล ไม่สามารถนำมาขีดเขียนได้ ขอเล่าเพียงให้ทราบว่า ท่านจะให้ใครตายก็ได้ จะให้ใครอยู่ก็ได้ จะทำให้หายป่วยก็ได้ ทำให้ทุกข์ทรมานสมใจท่านก็ทำได้ บางเรื่องที่เกี่ยวพันกับองค์พ่อเหล็กไหล แม้องค์พ่อ ๑๖ ต้องการช่วยเหลือให้หายป่วยก็ไม่สามารถขัดความต้องการขององค์พ่อเหล็กไหล หรือพยายมราชได้ องค์พ่อ ๑๖ (ท้าวเวสวัณ)ถึงกับตรัสว่า “ท้าวกุเวรนั้นเป็นเทพที่ทรงอิทธิฤทธิ์มาก บางเรื่องพ่อก็ไม่ก้าวก่ายเรื่องของท่าน”
มีอยู่วันหนึ่ง ผมนำดินน้ำมันมาปั้นพระรูปของพ่อจิตรา มีพระวรกายสีเขียวอ่อน ประทับนั่งชันเช่าแบบท่าของท้าวกุเวร มีเครื่องประดับเป็นสร้อยแดง และขาว คือทับทิมล้อมเพชร กางเกงสีแดง ชฎาสีแดงทับทิม แต่ใส่เครื่องหมายตราชั่งไว้ด้านหน้าของชฎา เมื่อท่านลงมาสนทนากับผม จึงทูลถามท่านว่า พ่อครับ ลูกปั้นพระรูปขององค์พ่อถูกรึเปล่า ท่านว่า “ใกล้เคียง แต่ท้องต้องใหญ่กว่านี้”(ท้าวยมราชมีอีกพระนามหนึ่งว่า พฤโกทร แปลว่าผู้มีท้องใหญ่ ซึ่งเป็นลักษณะของท้าวกุเวรที่เขาปั้นกัน จิตรา ก็เป็นอีกพระนามหนึ่งที่ปรากฏในตำนาน )
ผมถามว่า “ผมใส่เครื่องหมายตราชั่งบนชฎา ถูกต้องมั้ยครับ”
ท่านว่า “กูไม่ชั่งอะไรกับใครทั้งนั้น กูรักใครก็กูช่วยถึงที่สุด กูชังใครกูก็ทำลาย เรื่องของกู”

 

ใครคือศิษย์คนโปรด
อาจมีคนอยากรู้ว่า แล้วพ่อจิตรารักใครที่สุด (ไม่นับองค์ญาณ) ตอบว่า ท่านรักผีเขื่อนตาที่สุด ผีเขื่อนตาของท่านคือเจ๊เล็ก เจ้าของร้านเงินไหลมา ใกล้สี่แยกโชคชัย เจ๊คือคนที่เคารพรักพ่อ ๑๖ รักพ่อจิตรา และองค์ญาณที่สุด เสมอต้นเสมอปลาย ท่านจึงให้เจ๊ถูกเลขบ่อยที่สุด ทุกวันนี้เจ๊มีอาชีพขายนิตยสารต่าง ๆ ได้กำรี้กำไรไม่กี่บาท แต่เจ๊ไม่จน เพราะเจ๊ถูกเลขแทบจะทุกงวด ระดับหลักหมื่นถึงหลักแสน
งวดที่ออกเลข 374 คืนก่อนนั้นพ่อลงมาสนทนากับเจ๊ที่ตำหนักใหญ่ พอดีมีเพื่อนของผมคนหนึ่งชื่อสันติ พะวง ไปกราบท่านพร้อมกับนำสุราต่างประเทศไปถวาย พอดึกคืนนั้นเป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ วันสรงน้ำเหล็กไหล ท่านลงมาทำพิธี และพูดคุยกับลูกหลานใกล้ชิดไม่กี่คน อยู่ไม่นานท่านก็ลากลับ บอกว่า วันพรุ่งนี้กูจะให้ผีเขื่อนตาถูกเลข พร้อมกับเพื่อนของไอ้เทวดา กูสงสารมัน มันเอาเหล้ามาถวายกู แต่เหล้าอะไรไม่รู้กูไม่เคยดื่ม ใครอยากเอาไปดื่มก็เอาไป วันนี้กูแจกเหล้า กูจะไปแล้ว พรุ่งนี้จะไปกองสลาก จะเอาเหล้าและบุหรี่ไปฝากไอ้พวกผีที่กองสลากด้วย” ว่าแล้วท่านก็ให้เขาหยิบเอาเหล้าที่ไม่ใช่แบล็คเลเบิ้ลมาแจกลูกหลานจนหมด
วันต่อมา เมื่อหวยออกแล้ว เจ๊เล็กและเพื่อนของผมถูกเลข 3 ตัวคนละ 300 บาท เจ๊ถูกทั้ง 3 ตัวและ 2 ตัว
ส่วนตัวผมเองไม่ได้ใส่ใจเรื่องทรัพย์สมบัติเงินทอง ไม่ซื้อเลขซื้อเบอร์อะไรกับใคร ท่านก็รู้ดี ท่านจึงหยอกผมว่า “มึงปวารณาตัวไม่ยึดถือทรัพย์สมบัติเงินทอง กูก็ไม่ให้มึง เกิดมาเป็นคนไม่เอาทรัพย์สินเงินทอง ไปกินขี้ซะ”
งวดที่ ๑๖ พฤษภาคม ที่ผ่านมา ท่านหมายมั่นปั้นมือจะให้สานุศิษย์ใกล้ชิดร่ำรวยหลักล้าน ท่านสั่งสันติว่าให้ซื้อเหล้าขาว 40 ดีกรีมาให้สองขวด และบุหรี่ใบตองด้วย ไอ้พวกผีกองสลาก กูเอาเหล้าฝรั่งไปฝาก มันกินไม่เป็น มันว่าไม่เคยเห็นไม่เคยกิน มันจะเอาเหล้าถูก ๆ มึงซื้อมาให้พ่อ พรุ่งนี้พ่อจะไปกองสลากเอาไปฝากพวกมัน”
ผมถามว่า “พ่อครับ ไอ้ผีพวกนั้นล้วนเป็นลูกน้องของพ่อทั้งนั้น พ่อจะสั่งอย่างไรก็ได้ไม่ใช่หรือ”
ท่านตอบว่า “ผีมันก็เหมือนคน เราจะไปใช้พระเดชอย่างเดียวไม่ได้หรอกลูก มันเป็นลูกน้องบริวาร เราก็ต้องเลี้ยงดูมัน ผีเกเรก็มี ใช่ว่ามันจะเชื่อฟังเราทุกคน พ่อจะไปใช้อำนาจบีบบังคับมันก็ไม่เหมาะไม่ควร ทำอะไรเกินไปก็ถูกองค์พี่ ๑๖ ลงโทษอีก แต่เรื่องเลขนี่นะ พวกมึงจำไว้ อย่านำไปบอกใคร ถ้ารู้มากไป คนไร้วาสนาบามีมาร่วมด้วยมันก็ขัดโชคที่ควรจะได้ รู้ไม่กี่คนเฉพาะพวกมึงก็พอ”
ก่อนหน้าวันหวยออก 2 วัน มีสานุศิษย์อีกคนหนึ่งที่พ่อโปรดปราน ท่านว่าชอบความเป็นนักเลงของมัน คือคุณตี๋ ดอนเมือง ท่านก็เขียนใส่กระดาษให้ ก่อนหน้านั้นประมาณ 2 อาทิตย์ องค์ญาณไปรักษาคนป่วยที่ศรีราชา องค์พ่อ ๑๖ ก็เขียนให้เจ๊เจ้าของบ้าน และกำชับว่าอย่าบอกใครเป็นอันขาด รู้เฉพาะตัวเจ้าเท่านั้น
วันหวยออก มีทุกคตะ 2 ผัวเมียขี้เมาที่คอยมารับใช้ทำนั่นทำนี่ให้ ก็มาคะยั้นคะยอกราบขอโชคขอเลขจากองค์ญาณ ท่านรำคาญก็เลยซื้อให้มัน 100 บาท แต่ไม่ให้รู้ว่าเป็นเลขอะไร พอตอนเย็นทุกคนถูกกินเรียบ จาก 865 กลายเป็น 897 หน้าจืดไปตาม ๆ กัน เลข 2 ตัวล่าง จาก 26 กลายเป็น 25 ก็เพราะคนไร้วาสนาบารมีเข้ามามีส่วนได้ส่วนเสียด้วยนี่เอง
คนมีวาสนาหลายคน แต่ถูกคนไร้วาสนาคนเดียวถ่วงดึง เรื่องนี้มีมาในพระไตรปิฎก

 

มีคนขึ้นเรือลำใหญ่ข้ามแม่น้ำคงคาหลายสิบคน พอเรือไปถึงกลางแม้น้ำก็หยุดกับที่ ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร มีคนหนึ่งพูดว่า ในเรือนี้ต้องมีคนกาลกิณี (คนซวย) ที่ทำให้เกิดเหตุเช่นนี้ พวกเราจับไม้สั้นไม้ยาวดู ถ้าใครจับได้ไม้สั้นสุด คนนั้นคือคนซวย ต้องจับโยนน้ำ เรือจึงจะไปได้ พวกเขาจึงจับไม้เสี่ยงทาย ปรากฏว่ามีหญิงคนหนึ่งจับได้ไม้นี้ทั้ง 3 ครั้ง จึงถูกจับโยนลงน้ำ จมน้ำตายในที่นั้น และเรือก็แล่นจนถึงฝั่ง ในเรือลำนี้มีพระภิกษุอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ท่านเดินทางไปกราบพระพุทธเจ้า เมื่อถึงพระเชตวันจึงกราบทูลถามพระพุทธเจ้าเรื่องนี้ พระองค์จึงตรัสถึงกรรมเก่าของหญิงคนนั้นว่าเอาก้อนหินผูกเชือกและผูกคอสุนัขที่ตนเองเลี้ยงโยนลงน้ำจนขาดใจตาย ผลกรรมจึงตามสนอง
ดังนั้น ผู้อ่านโปรดทราบ ต่อไปอย่าคะยั้นคะยอขอเลขจากท่าน ถ้าท่านพอใจท่านก็ให้เอง เมื่อทราบว่าคนนั้นมีบุญบารมีที่สมควรได้ และคนที่ได้ไปแล้วก็อย่าไปบอกเล่าเก้าสิบให้ใครรู้อีก โปรดจำไว้ว่าท่านให้คนใดก็คือให้คนนั้น ไม่ได้เผื่อแผ่ถึงคนอื่น ถ้าคุณซื้อตัวละหมื่น แล้วไปกระซิบบอกเพื่อนคุณด้วย ก็เท่ากับคุณมีเจตนาที่จะสละทรัพย์ก้อนนั้น แล้วอย่ามาโวยวายทีหลัง
เจ๊เล็กรู้เคล็ดลับดี ใครอย่ามาถามแก ไม่มีปริปากหรอก
กว่าจะมาเป็นผีเขื่อนตาที่พ่อรักเมตตามาก ๆ ทุกวันนี้ เจ๊ต้องถูกทดสอบมาไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยครั้ง จนท่านรู้ว่าผีเขื่อนตาจริงใจ มิใช่จริงโจ้ ท่านว่า ไอ้พวกจริงโจ้นี่มันกระโดดไปกระโดดมา เอาความแน่นอนไม่ได้ กูจึงไม่ชอบไอ้พวกจริงโจ้ กูรักผีเขื่อนตา เพราะมันเคารพรักกูอย่างสม่ำเสมอ ถึงแม้จะถูกโขกถูกสับมันก็ไม่เคยปริปากบ่น กูแกล้งมันสารพัด นึกว่ามันจะโกรธและถอยห่าง แต่ยิ่งแกล้งมันก็ยิ่งเข้าใกล้ คนอย่างนี้กูชอบ ใจมันนักเลงดี มันคือลูกที่กูรักที่สุด ท่านว่าอย่างนั้น จึงไม่แปลกที่เจ๊เล็กมีอาชีพถูกเลข โดยไม่ต้องไปทำงานให้เมื่อย
ท่านเคยบอกว่า องค์ญาณก็คือกู กูก็คือองค์ญาณ ใครรักองค์ญาณก็คือรักกู ใครรักกูก็คือรักองค์ญาณ กูก็โปรดปรานคนนั้น แต่บางครั้งท่านก็โกรธให้องค์ญาณเช่นกัน ท่านว่า อีคำก้อนมันดื้อ บางทีพ่อก็โกรธที่พ่อสั่งสอนมันไม่ฟัง พ่อจะทำโทษมันพ่อก็ทำไม่ได้ เพราะองค์ญาณคือลูกขององค์พี่ ๑๖ พ่อทำอะไรมัน องค์พี่ ๑๖ ก็ลงโทษพ่ออีก

 

ฤทธิ์เหนือเครื่องใช้ไฟฟ้า
ไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมไปเที่ยวเชิงเขาแห่งหนึ่ง ได้หินดำมะเมื่อมตะปุ่มตะป่ำมาก้อนหนึ่ง ใหญ่กว่าหัวแม่มือนิดหน่อย คล้ายหินตับเหล็กลองของหลวงพ่อครูบาสมจิต หรือโคตรเหล็กไหล นำมาพลิกดูจนทั่วก็ดูคล้ายองค์ท่าน คือมีท้องใหญ่ เห็นแขนขาเลือนราง จึงไปจุดธูปบอกขออนุญาตแกะเป็นพระรูปของท่าน จึงนำเครื่องเจียรของนายทุกคตะใส่กระดาษทรายทดลองเจียรนัยปรับให้ได้รูปทรงก่อน ทีแรกก็ใช้เครื่องได้ดี พอทำไป ๆ เครื่องก็ดับ นึกว่าไฟดับ แต่พัดลมก็ยังใช้ได้นี่นา ลองขยับปั๊กไฟดู ก็ไม่ติด พอวางก้อนหินเพื่อทดสอบเครื่อง เครื่องก็ใช้ได้ แต่พอหยิบก้อนหินนั้นจะมาเจียร เครื่องก็ดับอีก ทำอย่างไรก็ไม่ทำงาน จึงถอดปั๊กเก็บ คิดว่าเครื่องคงเสีย ก็ใช้หินกากเพชรที่ใช้ลับมีด นำหินชุบน้ำแล้วถูไปมาเพื่อปรับสภาพ ก็พบว่าเนื้อหินเหมือนเหล็ก ดำมะเมื่อม แข็งไม่ต่างจากนั่งลับมีดที่ทำด้วยเหล็กกล้า ลองเอาตะไบที่ใช้แต่งใบเลื่อยมาถูก็เกือบไม่ระคายผิว เป็นหินที่แกร่งมาก
เมื่อนายทุกคตะมาหาจึงให้ตรวจเช็คดูเครื่อง แกก็ถอดดูถ่าน เห็นว่าปกติ ก็ลองเปิดสวิชดู เครื่องก็ทำงานตามปกติ จึงยื่นก้อนหินให้ บอกว่าแกช่วยปรับด้านหลังให้ราบหน่อย พูดแค่นั้นแหละเครื่องก็ดับอีก ผมก็ดึงก้อนหินกลับคืน นายทุกคตะก็ลองเครื่องอีก เครื่องก็ทำงานเป็นปกติ พอยื่นก้อนหินให้ปรับ เครื่องก็ดับอีก ทดลองอยู่ 3 ครั้ง จนแน่ใจว่าท่านไม่ต้องการให้ใช้เครื่อง ผมก็ก้มหน้าก้มตาชุบน้ำถูกับหินเจียรนัย และใช้กระดาษทรายปรับแต่งไปทีละนิด พอเป็นรูปร่างคร่าว ๆ พออีกวันหนึ่งก็เข้าเมืองไปแสวงหาเครื่องเจียรนัยแกะสลักหิน แต่ไม่มีร้านไหนจำหน่าย จึงซื้อหัวเจียร์อมยิ้มขนาดเล็กมา 2 หัว ใส่ในเครื่องสว่าน ค่อย ๆ ปรับแต่งไปเรื่อย ๆ แต่เครื่องสว่านทำงานตลอด ไม่มีปัญหาใด พอนายทุกคตะเดินมาทักเข้าเท่านั้น ขณะนั้นผมกำลังเจียรส่วนพระเศียร ทำเอาพระเศียรหักครึ่งไปเลย ก็ต้องหากาวติดหินมาติดอีก ได้ข้อสรุป ท่านไม่ต้องการให้นายทุกคตะมามีส่วนร่วม แม้เครื่องมือของเขาท่านก็ไม่ยินยอมให้ใช้ เวลาพระองค์ท่านกำลังประทับร่างองค์ญาณ ถ้านายทุกคตะมาที่ตำหนัก ท่านจะบอกว่า อย่าให้มันเข้ามานะ กูไม่ชอบ มันไม่โสภา มันอยากได้อะไรก็เอาออกไปให้มัน
อยู่มาวันหนึ่ง ผมไปต่างจังหวัด 2-3 วัน ก่อนออกจากที่พักก็ปิดไฟถอดปั๊กทุกอย่าง เมื่อกลับมาถึงที่พักเป็นช่วง 4-5 ทุ่ม ไฟหลังบ้านเปิดสว่างจ้า จึงทราบว่าองค์พ่อช่วยเปิดไฟให้ (สวิชไฟอยู่ในบ้าน)
อีกคราวหนึ่ง ผมใช้กระทะไฟฟ้าปรุงอาหาร เสียบทิ้งไว้แล้วไปนั่งเขียนหนังสือจนเพลิน พอนึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งไปดู ปรากฏว่าปั๊กไฟถูกถอดเรียบร้อย กระทะเกือบไหม้ เพราะน้ำแห้งหมดแล้ว จึงยกมือไหว้ขอบพระคุณท่าน คราวหนึ่งองค์ญาณมาเยี่ยมที่อาศรม แล้วใช้กระทะไฟฟ้าปรุงอาหาร ทำอีท่าไหนไม่รู้ถูกไฟดูดแทบหงายหลัง สวิชกระทะเด้งทันที องค์ญาณจึงปลอดภัย แต่กระทะก็ธรรมดา สวิชก็ธรรมดา ไม่ใช่ออโต้ มันเด้งได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่ฝีมือขององค์พ่อจิตรา

 

คราวหนึ่ง องค์ญาณชวนเป็นเพื่อนเข้ากรุงเทพ เพื่อทำธุระสำคัญในสถานที่ที่ไม่เคยไป ผมชำนาญกรุงเทพฯทุกซอกมุมจึงรับอาสา เมื่อถึงหมอชิตก็พาขึ้นรถไฟฟ้า ก็หยอดเหรียญซื้อตั๋วรถ หยอดกี่ที ๆ เหรียญก็ตกลงมา ไม่ได้บัตรสักที เห็นอื่นเขาทำได้ง่าย ๆ โดยใช้ตู้อื่น ผมก็ไปใช้ตู้นั้น ก็เหมือนเดิมคือไม่ได้ตั๋ว จึงให้องค์ญาณเดินหนีไปไกล ๆ ผมจึงได้ตั๋ว แต่เมื่อองค์ญาณเสียบการ์ด ที่ประตูทางเข้า ประตูก็หาเปิดไม่ ร้อนถึงเจ้าหน้าที่ต้องไปเปิดประตูพิเศษให้ผ่าน ท่านหยอกล้อเราเล่นเท่านั้น เพื่อแสดงให้ทราบว่าท่านมาด้วยนะ และมีฤทธิ์ที่จะบังคับควบคุมเครื่องไฟฟ้าได้ทุกชนิด
มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งเขียนต้นฉบับท้าวเวสวัณ เขียนได้ 16 หน้า ไฟฟ้าก็ดับ เครื่องสำรองไฟก็ทำงานอยู่ แต่คอมพิวเตอร์กลับปิดอัตโนมัติ และไฟฟ้ามันก็ดับเพียงเสี้ยวนาทีก็มาเหมือนปกติ ผมจึงเปิดเครื่องใหม่ เรื่องที่ผมเขียนไว้ 16 หน้า สูญสลายไปพริบตา โปรแกรมกู้คืนไม่ยอมทำงาน ผมต้องมาเริ่มต้นเขียนใหม่ทั้งหมด เนื้อหาสำนวนก็เปลี่ยนไปหมด ท่านไม่ชอบใจบทความที่ผมเขียนทีแรก จึงแกล้งล้างบทความของผม เมื่อท่านลงมาประทับร่างองค์ญาณ ณ วันหนึ่ง ท่านก็รื้อฟื้นเล่าเรื่องนี้ ท่านว่า “ถ้ากูให้เขียนมึงก็เขียนได้ ถ้ากูไม่อนุญาตมึงก็เขียนไม่ได้ จำได้มั้ย วันนั้นกี่หน้านะ 16 หน้าใช่มั้ย หายไปพริบตา เฮอะ ๆ ๆ”
อีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์คือ ท่านติดตามคุณประมินไปสนามบินสุวรรณภูมิ ไปแกล้งเขาโดยทำให้ไฟฟ้าในสนามบินดับเกือบ 2 ชั่วโมง ทำเอาโกลาหลอลหม่านกันหมด แต่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดจากอะไร มีแต่ท่านมาเล่าให้ฟังว่าท่านไปแกล้งทำให้ไฟฟ้าในสนามบินดับ
คุณสันติ พะวง เป็นช่างอิเล็คโทรนิคโรงงาน ส่วนมากจะเป็นโรงงานผลิตเส้นด้าย แกมาขึ้นบายศรีเป็นสานุศิษย์ขององค์พ่อตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ไปที่ตำหนักใหญ่ บ้านสวนโชคชัย จากนั้นมาแวะคุยกับผมที่อาศรมส่วนตัว เมื่อออกจากโชคชัย รถของแกก็เกิดอาการติดขัดบางอย่าง แต่ก็สามารถขับมาหาผมในระยะทาง 100 กิโลเมตรได้ เมื่อเวลาจะออกจากอาศรมของผมนั้นผมได้บอกให้จุดธูปบอกองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อเหล็กไหลก่อน เมื่อแกไปสตาร์ทรถ ก็ปกติดีทุกอย่าง สามารถขับจนถึงบ้านรังสิต แล้วอาการผิดปกติก็เริ่มเกิดก่อนจะเข้าบ้าน วันต่อมาจึงให้ช่างเช็คเครื่องดู ปรากฏว่าน้ำมันพาวเว่อร์แห้ง แต่พ่อก็พาไปจนถึงบ้าน โดยไม่มีอันตรายใด ๆ
ต่อมาคุณสันติประสบปัญหาการซ่อมเครื่องมือซึ่งควบคุมด้วยระบบคอมพิวเตอร์ ของโรงงานใหญ่แห่งหนึ่งแถวสมุทรสาคร แก้อย่างไรก็แก้ไม่ตก ระดมเพื่อนที่เก่งกล้าสามารถทุกคนที่รู้จักมาช่วยก็ไม่สามารถแก้ไขได้ เป็นเวลา 3 เดือนกว่า วันหนึ่งจึงนึกขึ้นได้ว่าต้องอาศัยบารมีขององค์พ่อ จึงยกดอกรุ่งเรืองมณีขึ้นจบหัว น้อมระลึกถึงองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตรา โปรดช่วยลูกให้แก้ไขปัญหาให้เสร็จในวันนี้ เพราะเป็นวันสุดท้ายแล้ว
เมื่อแกไปถึงโรงงาน แกก็ทำเช่นเดิมที่เคยทำมาแล้วแต่มันไม่ดีขึ้น แต่วันนี้ เครื่องกลับดีขึ้น ติดพร้อมกันทั่วโรงงาน แกตะโกนชัยโยก้องโรงงาน แล้วแกก็พูดออกมาว่าจะซื้อเหล้าไปถวายพ่อในอีกไม่กี่วันนี้ ซึ่งต่อมาแกก็ซื้อเหล้าไปถวายองค์พ่อเมื่อต้นเดือนพฤษภาคม ก่อนหวยออกวันหนึ่ง แล้วพ่อให้แกถูกเลข 3 ตัว 300 บาท ตามที่เล่ามานั่นแหละ
คุณสันติ เป็นคนที่แสวงหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่เป็นเด็ก เป็นศิษย์ไสยเวทสายอาจารย์ชุม ไชยคีรี แต่เป็นศิษย์ของลูกอาจารย์ชุมอีกทีหนึ่ง แกก็ไม่ใช่คนเชื่อง่าย แต่เมื่อมารู้จักองค์ญาณและองค์พ่อทั้งสองท่าน แกก็เชื่อและเลื่อมใสศรัทธาจริง ๆ พ่อจึงโปรดปรานแก และบอกว่าสักวันกูจะให้เหล็กไหลมึง แต่ไม่ใช่วันนี้ นั่นหมายความว่าท่านกำลังทดสอบดูใจสานุศิษย์คนใหม่ ว่าจะจริงใจหรือจริงโจ้

 

ส่วนคุณตี๋ ดอนเมือง ไปหาองค์พ่อด้วยความเคารพเลื่อมใสเต็มเปี่ยม ท่านก็โปรดปรานแกมาก ถ้าไม่มีคนบุญน้อยด้อยวาสนาเข้ามามีส่วนร่วม ในงวดที่ผ่านมาแกคงได้เงินหลายล้านอยู่ แม้คุณสันติก็จะได้ด้วย องค์พ่อจิตราท่านเป็นนักเลง ท่านจึงชื่นชอบนักเลง ชอบคนจริง ซึ่งไม่จำเป็นว่าต้องร่ำรวยหรือยากจน แม้องค์ญาณก็ชอบนักเลง ตัวองค์ญาณก็นักเลงน้อยเสียเมื่อไหร่ และเป็นนักเลงมาตั้งแต่เป็นเด็ก ถึงมาตรว่าเป็นเด็กออทิสติกก็ตามเถอะ ใครรังแกองค์ญาณหรือเด็กหญิงโบตั๋นได้บ้าง เด็กผู้ชายคนไหนชอบรังแกเด็กหญิง จะโดนเด็กหญิงโบตั๋นเล่นงานเสียงอมพระราม จึงถูกยกเป็นหัวหน้าชั้นเรียนมาตั้งแต่เป็นเด็ก ญาติผู้ใหญ่ถึงกับพูดว่า”ไอ้เสือเอี่ยวมันมาเกิดตั้งแต่ตัวมันยังไม่ตาย” ประวัติช่วงเป็นเด็กขององค์ญาณน่าทึ่งมาก เสือเอี่ยวเป็นใคร ฉบับต่อไปจะเขียนให้อ่านกันสนุก ๆ มีนักสร้างภาพยนตร์มาขออนุญาตสร้างเรื่องลูกเหล็กไหลแล้ว 2 ราย รอให้ผมเขียนประวัติองค์ญาณเสร็จสมบูรณ์ก่อนค่อยว่ากัน จะเขียนบทให้ด้วย

 

ก่อนจบฉบับนี้ ขอต่อท้ายด้วยนิสัยองค์ญาณ มีหลายท่านที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ เป็นเศรษฐีร้อยล้านพันล้าน มาปวารณาตัวต่อองค์ญาณ อยากได้อะไร อยากสร้างอะไร อยากซื้อที่ตรงไหน อยากได้รถยี่ห้อไหน ให้บอก เขาจะมาทำให้หมดเท่าไรไม่ว่า แต่องค์ญาณก็หาได้ติดต่อติดตามไม่ ไม่โทร.ถามไถ่ถึง หาใช่เพราะองค์ญาณเย่อหยิ่งจองหอง แต่องค์ญาณมีความละอายที่จะโทร.หาคนร่ำรวย กลัวเขาคิดว่าไปประจบประแจงเพราะเห็นเขาร่ำรวย แต่ถ้าเขาโทร.ถึงองค์ญาณก็ต้อนรับขับสู้ดี พูดจาไพเราะอ่อนหวาน คนร่ำคนรวยชักชวนไปเที่ยวบ้าน องค์ญาณไม่นึกอยากไป แต่บางคนไม่ได้ร่ำรวยอะไรองค์ญาณกลับไปหาเขา บอกว่ามันสบายใจ ไม่ตะขิดตะขวางใจ แต่มีน้อยครั้งนักที่องค์ญาณจะออกจากพื้นที่ไปหาใคร คนที่เคารพนับถือองค์พ่อต้องมาหาที่ตำหนักเอง แต่ถ้าคุ้นเคยมาก ๆ ไม่ว่ายากดีมีจนองค์ญาณก็จะไป ชวนไปไหนก็จะไป เอาความรู้สึก ความรัก และความจริงใจต่อกันเป็นที่ตั้ง ทรัพย์สมบัติไม่เกี่ยว นี่คือองค์ญาณ ท่านมีนิสัยของพ่อเหล็กไหล แม้องค์พ่อเหล็กไหลก็มีนิสัยขององค์ญาณ

 

วันที่ 2 เมษายน เป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เที่ยงคืนมีพิธีสรงน้ำพระจันทร์เพ็ญให้เหล็กไหลทุกองค์ ค่ำคืนนั้นมีภาพแปลกประหลาดเกิดขึ้น นอกจากภาพของดวงเทพซึ่งมีมากมายทุกครั้งแล้ว คืนนั้นมีภาพสว่างคล้ายคนมีปีกลอยอยู่ เมื่อองค์พ่อจิตราลงมา ท่านบอกเองว่ามีพญาครุฑมาร่วมงานด้วย ก็ภาพที่เองและอีคำก้อนเห็น และสงสัยกันอยู่ว่ามันคืออะไร นั่นแหละพญาครุฑ มันเหาะลงมาจวนจะชนหัวองค์ญาณอยู่แล้ว

.ติดต่อนัดหมายวันและเวลากับองค์ญาณ
โทร. 085-0274968 087-4582500

 

เครดิส เวป

 

ไม่มีคนเข้ามาเยี่ยมตั้งปีกว่าเนอะ เชิญมาอ่านและโพสต์กันหน่อยครับ

 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านดู