"ท่องแดนมหัศจรรย์ (นรก สวรรค์ บาดาลและหิมพานต์) กับข้าพเจ้า

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณมากๆๆครับ ......................

 

ขอบคุณมากครับ ..

 

ขอบคุณมากครับ ^^

 

ถ้าเป็นหญิง จะชอบท้องผูก มีกลิ่นตัวหรือกลิ่นปาก เวลานอนหลับจะหลับง่ายแต่ก็ตื่นง่ายเหมือนกัน และชอบเป็นโรคภูมิแพ้ ถ้าพญานาคนั้นสูงศักดิ์ขึ้นมาอีก ก็จะแพ้อากาศหนาวเป็นอย่างมาก ถ้าเป็นผู้ชาย ที่สัมมาทิฐิ ก็จะนิยมบวชเรียน ศึกษาธรรม แต่ถ้าไม่บวชก็จะตัดจาก ความรัก ความใคร่ไม่ค่อยได้ เรียกว่ารักมากแค้นมาก // เอ่อ หนูเข้าข่ายค่ะ ติดแค่ไม่แพ้อากาศหนาว แถมชอบหนาวๆอิกต่างหาก ถ้าเลือกได้ขอเกิดเป็น พญานาค หรือไม่ก็เกิดในป่าหิมพานต์ค่ะ ชอบเรื่องราวแปลกๆลึกลับแบบนี้ ไม่รู้ทำไม ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่มาบอกเล่าให้รู้นะคะ^^

 

สาธุ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

 

อนุโมทนา สาธ ค่ะ ขอให้เจริญในธรรมสูงยิ่งๆขึ้นไปนะคะ เรื่องที่ล่ามาเป็นประโยชน์ต่อผู้คนมากเลยค่ะ

 

เนื่องจากสวรรค์ชั้นสี่ เขาห้ามก็ขอเล่าเรื่องตอนที่บวชเป็นพระภิกษุสงฆ์แทนแล้วกันนะครับ คืนก่อนที่จะบวชนั้น ฝันไปว่ามีหลวงพ่อองค์หนึ่งท่านมาบอกว่าให้นำวัตถุมงคลของท่านติดตัวไปด้วยนะครับ ข้าพเจ้าเลยนำวัตถุมงคลนั้นนำติดตัวตามความฝัน หลวงพ่อนั้นชื่อหลวงพ่อเงิน จ.พิจิตร
พอบวชเป็นพระภิกษุสงฆ์ เย็นวันนั้นก็สวดมนต์กับพระรูปอื่นๆในวัด ข้าพเจ้าตอนนั้นเป็นเวลาช่วงใกล้ค่ำ ข้าพเจ้ามองไปที่หน้าต่างของอุโบสถ
มองเห็นวิญญานที่อยู่รอบๆกำแพงวัดนั้น ตรงที่เข้านำอัฐธินั้นมาเก็บไว้
วิญญานพวกนั้นรอพระในวัดสวดบทแผ่เมตตา แล้วพวกเขาก็อนุโมทนากันนะครับ ข้าพเจ้าถึงเข้าใจว่า ทำไมคนโบราณถึงนำอัฐทิของบรรบุรุษมาไว้ที่กำแพงวัดนะครับ เพราะวิญญานจะได้ผลบุญที่พระทำวัด
สวดมนต์เย็นทุกๆวันครับ ค่ำวันนั้นข้าพเจ้าเข้าฌานถามหลวงพ่อเงินว่า "วัตถุมงคลของหลวงพ่อนั้น ขออนุญาติเหน็บไว้ที่อังสะ ตรงหน้าอกก็แล้วกัน" หลวงพ่อเงินตอบมาว่า"วัตถุมงคลกับพระภิกษุสงฆ์นั้น ใครดีกว่ากัน ให้เหน็บไว้ที่สายประคต" ทุกๆวันเวลาตีห้า ข้าพเจ้าจะเข้าฌานเรียนธรรมะกับหลวงพ่อเงินทุกวันครับ อยู่มาวันหนึ่ง
ข้าพเจ้าพูดเปรยๆกับหลวงพ่อเงินว่า" หลวงพ่อเงินครับ พวกเขาพูดกันว่า ถ้ามีวัตถุมงคลของหลวงพ่อแล้วจะมี ลาภสักการะ จริงไหมครับ" ท่านตอบข้าพเจ้าในฌานว่า"เดี๋ยวจะจัดให้" วันนั้น ช่วงเช้ามีงานขึ้นบ้านใหม่ สายๆมีคนบวชพระใหม่ บ่ายมามีงานศพต่างตำบล ค่ำมา มีงานศพที่เพิ่งนำมาไว้ที่วัด เจ้าภาพขอสามรอบ เรียกว่า ข้าพเจ้าเหนื่อยแทบขาดใจครับ ไหนจะสวดมนต์เย็นอีกครับ คืนนั้นเข้าฌานบอกกับหลวงพ่อว่า"แบบนี้ไม่เอาครับ เหนื่อยแทบขาดใจครับ" หลวงพ่อเงินตอบว่า" มันเป็นกิจของสงฆ์ ต้องทำเป็นพระขอข้าวชาวบ้านกิน ทำแค่นี้เหนื่อย ตอนข้ารดน้ำมนต์ ญาติ โยม เหนื่อยกว่านี้อีกเป็นร้อยเท่าโว้ย" อยู่ต่อมาพระที่บวชรุ่นเดียวกันชอบนอนกลางวัน คืนนั้นหลวงพ่อเงินบอกว่า
" เดี๋ยวจะทำให้มันย้ายวัด ไม่ไหวมาบวชแล้วนั่งกิน นอนกิน" บ่ายวันนั้น พระรูปนั้นจำวัด(นอนหลับ)ตอนกลางวัน จุดธูป เทียนไว้ ไฟเลยไหม้กุฏินั้น ข้าพเจ้าและพระรูปอื่นๆช่วยกันดับไฟ เย็นวันนั้นพระรูปนั้นก็ย้ายวัดจริงๆครับ

 

อยู่ต่อมา พระรุ่นพี่มาเรียกข้าพเจ้าให้ไปดูของดีให้หน่อย เพราะเห็นว่า ข้าพเจ้าว่างเมื่อไหร่ ข้าพเจ้านั่งทำสมาธิทั้งวัน เรียกว่ากิจอย่างอื่นไม่ทำครับ เมื่อข้าพเจ้าเปิดประตูห้องเข้าไป พระกลุ่มนั้นนั่งล้อมวงกินเหล้าแถมมีกับแกล้มพร้อม ของที่ให้ดูนั้นเป็นสีผึ้ง ข้างในนั้นมีวิญญานอยู่ ข้าพเจ้าเลยบอกเขาไปตามนั้นครับ คืนนั้นข้าพเจ้าบอกหลวงพ่อเงินว่า"อยากย้ายกุฏิ ไม่ไหว อยู่ใกล้พระถือศลีไม่ครบ เดี๋ยวไม่ครบตามไปด้วยครับ" หลวงพ่อเงินตอบข้าพเจ้าว่า
"ได้ ของแค่นี้เอง" ข้าพเจ้าคิดอยู่ในใจว่า หลวงพ่อเงินทำไม่ได้แน่ การย้ายกุฏิไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ห้องก็เต็มหมดแล้ว ย้ายวัดยังจะง่ายกว่าอีกครับ เช้าวันนั้นมีพระรุ่นพี่บวชมาตั้งห้าพรรษา ย้ายของสัมภาระ ออกจากวัด โดยไปอยู่ที่วัดอื่นนะครับ แต่ข้าพเจ้าก็ยังคิดว่าข้าพเจ้าเป็นพระบวชใหม่ ไม่มีทางที่ท่านเจ้าอาวาสนั้นจะให้ย้าย เพราะพระที่บวชมานานนั้นก็ขอย้ายครับ แต่สายวันนั้นหลังจากฉันท์เช้าเสร็จ เจ้าอาวาสเรียกคนไปตามข้าพเจ้าให้ย้ายกุฏิมาอยู่แทนพระที่ย้ายออกไปนะครับ

 

ข้าพเจ้าเข้าไปทำความสะอาดห้องนั้น ซึ่งเป็นชั้นล่างแบบบ้านสองชั้น โดยเขาเอาตู้กั้นตรงกลางแบ่งเป็นสองห้องแต่ทางเข้านั้นเข้าทางเดียวกันครับ มีห้องน้ำอยู่ในห้องพร้อมครับ เรียกว่าสะดวกสบายกว่าเดิมครับ ข้าพเจ้าอยู่คนเดียวครับ ข้าพเจ้าไปทำความสะอาดห้องนั้น ข้าพเจ้าเจอรูปหลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัวที่พระรูปที่ย้ายทิ้งไว้ ข้าพเจ้าก็นำมาไว้ที่หิ้งพระครับ และเสาหน้าห้องน้ำนั้นข้าพเจ้าสัมผัสได้ว่ามีนางไม้อาศัยอยู่ครับ ข้าพเจ้าเลยพูดเปรยๆกับพระรุ่นพี่ว่า "มีนางไม้อาศัยอยู่ในเสานี้ครับ" พระรุ่นพี่บอกข้าพเจ้าว่า"ขอหวยให้ด้วยนะครับ อย่าลืมครับ"ข้าพเจ้าเลยพูดว่า"เป็นพระเล่นการพนันไม่ได้ครับ" พระรุ่นพี่บอกข้าพเจ้าว่า" คนรู้ก็ไม่ต้องเล่น เมื่อนางไม้มาหาก็ขอ แล้วมาเล่าให้ฟังก็พอครับ" คืนนั้นหลังจากสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ ข้าพเจ้าก็ทำสมาธิ แล้วพูดว่า" ถ้ารู้หวยออกตัวไหน อยากบอก ก็มาบอกก็แล้วกันครับ " ข้าพเจ้าดูนาฬิกาเป็นเวลาประมาณ ห้าค่ำ ข้าพเจ้าเลยจำวัด(นอนครับ) คืนนั้นเป็นคืนเดือนหงายแถมฝนก็ตกปรอยๆอีก อากาศเย็นสบายดีครับ ข้าพเจ้าตื่นมาดูนาฬิกาแบบข้อมือที่วางไว้ใกล้ๆ ซึ่งเป็นแบบเข็มครับ บอกเวลาว่าเป็นเวลาตีห้าสี่สิบห้านาทีแล้ว ข้าพเจ้าบอกตัวเองว่า "วันนี้ตื่นสายไม่ได้เข้าฌานเรียนธรรมะกับหลวงพ่อเงินเลย ขอให้หลวงพ่อยกโทษให้สักวันนะครับ"

 

สุดยอดครับ

 

จบแล้วเหรอ กำลังสนุก

(อ้อ ขอเสนอ...ถ้าเล่ายาวๆ ช่วยเว้นวรรคหน่อยก็ดีนะคะ จะได้อ่านง่าย อิอิ)

โมทนา สาธุกับผู้มีบุญค่ะ

 

ข้าพเจ้ารีบทำกิจธุระส่วนตัวให้เสร็จ ข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่า เหมือนข้าพเจ้าไม่ได้นอนเลย ข้าพเจ้าเดินอุ้มบาตรออกมารอหน้าห้องซึ่งเป็นที่ฉันท์เช้านั้นข้าพเจ้า มองดูนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่ข้างเสานั้นเป็นเวลาหกโมงสิบห้านาทีครับ ข้าพเจ้าพูดเปรยๆกับตัวเองว่า"วันนี้มีแต่พระ ตื่นสายไม่เห็นมีใครตื่นมาเลยสักรูป เดี๋ยวหลวงตาน้อยผู้ที่ทำหน้าที่ก็จะมาตีระฆังเพื่อให้พระทุกรูปเตรียมพร้อมไปบิณฑบาต ข้าพเจ้าเดิน ไปมา สัก 10นาที ก็เลยอยากเดินจงกรมบ้างทั้งๆที่ไม่เคยทำ ข้าพเจ้าเดินจงกรมได้ครบสามรอบ ข้าพเจ้าคิดขึ้นได้ว่า
ยังไม่ได้อาราธนาหลวงพ่อเงินเลย ข้าพเจ้าว่าพระคาถาอาราธนาหลวงพ่อเงินเสร็จ ข้าพเจ้ามีความรู้สึกว่า เหมือนคนตื่นใหม่ๆ มองไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่ข้างเสานั้น เข็มยาวชี้เลขสิบ เข็มสั้นนั้ชี้ใกล้เลขสองครับ เป็นเวลาตีหนึ่งห้าสิบนาที ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ที่บอกไม่ถูกครับ ประตูห้องนั้นห่างจากที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ประมาณสามก้าวครับ
ก้าวแรกข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า"เราเป็นศิษย์คถาคต คถาคตสอนเราว่า ให้เรากลัวแต่กิเลส ตัณหาอุปาทาน นอกนั้นไม่ให้เรากลัว"
ก้าวที่สอง ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า" เราเป็นศิษย์คถาคต คถาคตสอนเราว่า ให้เราถือศลีให้ครบ 227 ข้อ ศลีนั้นจะคุ้มครองเรา"
ก้าวที่สาม ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองว่า"เราเป็นศิษย์คถาคต คถาคตสอนเราว่า ถ้าเราไม่กลัว จะไม่มีสิ่งไหนที่น่ากลัว" ข้าพเจ้าใช้มือขวาจับไปที่ลูกบิดประตู แล้วบอกกับหลวงพ่อเงินว่า"อย่าได้เจออะไรนะครับ" หลวงพ่อเงินตอบว่า"เออ"คำเดียวสั้นๆ ข้าพเจ้าเปิดประตูออก แล้วหลับตา ค่อยๆลืมตาขึ้น พบว่าไม่มีอะไร ข้าพเจ้าเก็บบาตรไว้ แล้วจำวัดใหม่(นอน) โดยเอาพระวัดปากน้ำรุ้นหกที่นำมานั้นมาถือใส่มือไว้ครับ ข้าพเจ้าภาวนา"พุทโธ" ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าฝันหรืออยู่ในกำลังของฌานครับ เห็นพระภิกษุสงฆ์ รูปร่างเล็ก ผิวคล้ำ นั้นจ้องมองข้าพเจ้าอยู่ แล้วท่านก็เดินถอยออกไป แล้วก็มีนางไม้นั้นชี้ให้ดู คนปั่นจักรยานมีทางแยก แล้วป้ายทางแยกนั้นมีตัวเลขสามตัวติดอยู่ ข้าพเจ้าก็บอกว่าไม่อยากได้แล้วตัวเลขนั้นนะ ต่างคนต่างอยู่แล้วกันครับ ข้าพเจ้ากำหนดจิตเรียกเทพธิดาสุชาวดีให้ลงมาช่วย เรียกอยู่สามครั้ง เทพธิดาก็มาครับ ข้าพเจ้าดีใจมาก และบอกว่าให้ช่วยหน่อยครับ เทพธิดากลับลงกราบข้าพเจ้าแล้วพูดว่า"พระภิกษุสงฆ์ ที่ถือศลีครบ 227 ข้อนั้น สูงกว่าเทวดาชั้นสี่ ช่วยไม่ได้หรอก" ข้าพเจ้าเลยพูดว่า "ช่วยก่อนอีกสักครั้งครับ" แต่เทพธิดากลับหายไปบนสวรรค์ ข้าพเจ้าลืมไปว่าเทวดาพูดคำไหนคำนั้นนะครับ ข้าพเจ้าไม่รู้ทำอย่างไร รู้สึกว่าเป็นคืนที่ยาวนานเหลือเกินครับ ข้าพเจ้ามองดูรูปพระวัดปากน้ำรุ่นหก ซึ่งเป็นรูปพระพุทธองค์ แล้วข้าพเจ้าก็เข้าฌานสาม เมื่อเห็นนิมิตพระพุทธองค์ ข้าพเจ้ารีบเข้าฌานสี่ ข้าพเจ้าเห็นแสงสีทองออกมาจากองค์พระนั้น แสงนั้นเป็นพระพุทธองค์ทรงยิ้มพระสรวลเล็กน้อย พระภิกษุรูปนั้นก็ก้มลงกราบแล้วหายไป ส่วนนางไม้ก็หายกลับไปอยู่ในเสาต้นนั้นครับ ข้าพเจ้ารีบถอยฌาน แล้วออกจากฌาน เป็นเวลาแค่ตีสามเล็กน้อยครับ ข้าพเจ้าสวดมนต์ถึงเวลาตีห้า ก็เข้าฌานเรียนธรรมะกับหลวงพ่อเงิน หลวงพ่อเงินพูดว่า"เป็นไง หวยนั้นได้ยัง จะขออีกไหม" ข้าพเจ้าตอบว่า"ไม่ครับ เข็ดแล้วครับ" หลวงพ่อเงินพูดกับข้าพเจ้าว่า"อะไรที่สงสัยไม่แน่ใจ ให้ถามก่อน แล้วค่อยทำก็ได้" ข้าพเจ้าเลยขอให้หลวงพ่อเงินช่วยหาคนมาอยู่เป็นเพื่อข้าพเจ้าทีครับ หลวงพ่อเงินบอกข้าพเจ้าว่า"ได้" สายวันนั้น มีหลานรองเจ้าอาวาสที่จะบวชอีกห้าวันนั้น บอกว่าอยู่บ้านไม่ไหว ขอมาอยู่วัดดีกว่า เจ้าอาวาสเลยให้มาอยู่ห้องเดียวกับข้าพเจ้าที่ตู้กั้นกลางนะครับ ส่วนหวยนั้นออกมาจริงครับ แต่ข้าพเจ้าเล่าให้พระรุ่นพี่ฟังไม่หมด โดยข้ามตัวเลขสามตัวนั้นไป หลวงพ่อเงินบอกกับข้าพเจ้าในวันหลังว่า ผู้ที่ได้ฌานสองขึ้นไป ทำอะไรก็ให้ระมัดระวัง อย่าประมาทโดยเด็ดขาด เพราะสิ่งนั้นจะมีโอกาสเป็นจริงกว่าคนธรรมหลายร้อยเท่านะครับ

 

อนุโมทนา สาธุ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้น ครับ
ขอติดตามอ่าน ในตอนต่อไปครับ

 

อยากทราบว่า พญานาคที่แข่งกันทั้ง 5 สี มีสีอะไรบ้างคะ พอจะจำได้ไหมคะ

 

อนุโมทนาครับท่าน ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ทางธรรมครับ รอตอนต่อไป

 

สาธุ ขอคุณมากเลยนะคะที่เล่าให้อ่านกัน เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ... ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป

 

ขอตอบถามที่เห็นนะครับ พญานาคมีห้าสีครับ คือ สีทอง สีเขียว สีรุ้ง สีดำและสีเทา เหมือนงูทั่วไปๆครับ

 

อยู่มาวันหนึ่ง มีศพเข้าวัดที่ข้าพเจ้าอยู่ ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเดินขึ้นบันไดที่ศาลาพักศพนั้น ข้าพเจ้าเห็นผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ใต้ต้นไม้ ข้าพเจ้ารู้ว่าเป็นดวงวิญญานเพราะเท้าของเขานั้นลอยจากพื้นดินครับ เมื่อขึ้นไปบนศาลานั้น ข้าพเจ้าเห็นรูปในงานนั้นเหมือนคนที่ข้าพเจ้าเห็นเมื่อสักครู่นี้ครับ หลังจากสวดบังสุกุลเสร็จ ข้าพเจ้าก็กลับมาที่ห้องพัก คู่ของข้าพเจ้านั้นนอนหลับแบบสนิทเรียกว่าเป็นคนนอนขี้เซาครับ ไม่ค่อยสนใจอะไรเลย ข้าพเจ้าทำสมาธิถามดวงวิญญานนั้นว่าเขาเป็นอะไรตาย วิญญานร้องไห้แล้วตอบว่า"เขาเป็นเด็กวัยรุ่น ทะเลาะกันกับเพื่อน แล้วถูกเพื่อนวิ่งเอามีดไล่ฟันเขา เขาเลยจะวิ่งข้ามถนนตรงหน้าโรงงาน เขามองไม่เห็นรถทัวร์ที่กำลังวิ่งมา รถทัวร์นั้นชนเขาเข้าเต็มๆ "
ดวงวิญญานบอกกับข้าพเจ้าว่า "เขาไม่มีที่ไป ไม่รู้ว่าจะไปไหนครับ ช่วยเขาด้วยครับ อยากไปจากสภาพนี้ครับ" ข้าพเจ้าทำสมาธิถามหลวงพ่อเงินว่าจะให้ทำอย่างไร หลวงพ่อบอกกับข้าพเจ้าว่าให้ไปบอกโลกวิญญานมารับเขาไปอยู่ด้วยครับ ข้าพเจ้าก็ทำตามนั้น
คืนนั้นข้าพเจ้าก็ทำสมาธิไปดูจุดเกิดเหตุ ข้าพเจ้าเห็น ศาลเจ้าแม่โรงงาน เห็นผู้หญิงตัวใหญ่มากๆขนาดรถพ่วงสิบแปดล้อนอนอยู่ เจ้าแม่นั้นกราบไหว้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าสงสัยเลยถามไปว่า "ทำไมกายทิพย์ ถึงได้ใหญ่โต ขนาดนั้น"
เจ้าแม่โรงงานตอบข้าพเจ้าว่า" นางมาจากพวกยักษ์ จึงมีร่างกายทิพย์นั้นใหญ่ตามแหล่งที่มา" ข้าพเจ้ามองดูศาลเจ้าที่ต่างๆที่อยู่รอบๆนั้น ข้าพเจ้าเห็นเป็นดวงวิญญานสีส้มบ้าง สีขาวบ้าง บางดวงก็สว่างมาก บางดวงก็สว่างน้อยครับ
ข้าพเจ้าสงสัยเลยถามเจ้าที่ว่า"ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น" เจ้าที่คนหนึ่งตอบข้าพเจ้าว่า"เกิดจากการที่มนุษย์นั้นแบ่งบุญ กุศลให้ ถ้าเขาแบ่งให้มากก็สว่างมากและมีฤทธิ์มากตามไปด้วย ก็จะช่วยเหลือเจ้าของบ้านนั้นมากตามไปด้วยครับ"
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าการบวชเป็นพระภิกษุสงฆ์นี้ดีอย่างไปไหนก็มีแต่คนกราบไหว้ แม้นแต่เจ้าที่ พวกยักษ์ก็ยังเคารพพระภิกษุสงฆ์ ข้าพเจ้าอยากไปเที่ยวสวรรค์แต่คิดขึ้นได้ว่าท่านเจ้าอาวาสสั่งห้ามข้าพเจ้าถอดจิตออกจากกายไปเที่ยวเล่นอีก ข้าพเจ้าเลยกลับมาที่พักครับ