วันหนึ่งๆ คุณใช้เงินกันกี่บาท ผมใช้ประมาณ 30 บาทต่อวัน

ถูก แต่ ไม่ดี

ดี แต่ ไม่ถูก

ท่านเลือกทำอย่างไร

ต้องพยายาม ด้วยหรือ

 

ขอบคุณครับ
มัก ข้าวเหนียว อยู่แล้ว
ปรับตัวเอง ตอนนี้อยู่สบายขึ้นมากแล้วครับ
ขอบคุณจริง ๆ

 

ต่อไป สถานการณ์จะยิ่ง "ถูกบีบ" มากขึ้น
เป็นลางสังหรณ์ของผมนะครับ มีทั้งแรงจาก
ภายนอก มากระทำ และแรงจากภายใน ดังนั้น
ถ้าเราไม่อาจหนีออกจากสถานการณ์นั้นได้ เรา
ก็จำเป็นต้องปรับตัว เพื่อที่จะอยู่กับมัน แต่หลายคน
ทำได้ดีอยู่แล้ว เมื่อได้แล้วขั้นหนึ่ง มันก็จะหนักขึ้นไป
อีกขั้นหนึ่ง ปกติ ก็เป็นแบบนี้ ...


ต่างคน ต่างก็ถูกบีบคั้น ต่างโจทย์ต่างปัญหากันไป นี่ละชีวิต

 

เลือกทำดีไว้ก่อน ส่วนเรื่องถูก บางครั้งต้องดูด้วย ว่าถูกของใคร ถูกของคนชั่ว ถูกของคนโกง กับถูกของคนดี ถูกของคนซื่อ มันคนละอย่างกัน

เรื่องพยายามทำดี บางครั้งต้องพยายาม เพราะ

1. กิเลสยังมี ต้องพยายามไม่ตามใจกิเลส

2. แรงเสียดทาน รึปัจจัยภายนอก เช่น ชาวบ้านมองว่า เอ๊ะ...ยังไง ทำไมถึงคิด พูด ทำ ต่างจากสังคัง เอ๊ยย!! สังคมรอบข้าง เป็นไรมากป่าว? นะ...ก็ต้องท่องว่า " ช่างมันฉันไม่แคร์ "

 

เกมชีวิต มันก็พอๆ กับเกมคอมพิวเตอร์แหละ แรกๆ ก็เล่นด่านง่ายๆ พอเล่นไป ระบบมันก็จัดหนักมาเรื่อยๆ

 

จริงๆ แล้วผมก็ถูกบีบเหมือนกันนะ
คือ ถูกบีบให้ยากจน ไม่มีงานทำ
และไปหาทาง "เกาะเมียกิน" แต่
ผมไม่เอา คิดว่าเราจะต้องอยู่รอด
ให้ได้ด้วยตัวเอง เรามีบุญบารมีของ
เราเอง แต่ถ้าเราไปเกาะเมียกิน เมื่อ
นั้น เราจะถูก "ตีตราไปตลอดชีวิต"
ว่าเราเกาะเมียกิน หรือได้ดีเพราะเมีย


นั่นคือ สาเหตุหนึ่งที่จะต้องยืดหยัด
อยู่อย่างที่เป็นอยู่ต่อไปให้ได้ ครับ

 

ครับผม ........ต้องปรับตัว จะลางสังหรณ์ หรือ ลางสังหาร ก็ต้องลุยครับ
ผ่านมาหลายด่านแล้ว คลุกฝุ่นแล้ว ผ่านเส้นยาแดง แบบหวุดหวิดก็แล้ว

มันคืิอละครของชีวิต ทั้งนั้น

เรียนรู้กันไป จะได้ไม่เสียชาติเกิด

โดนทิ้งดิ่งลงมานี่นา..

 

มีเคล็ดลับให้นะ


หา "เนื้อนาบุญ" เอาไว้ เหมือนมีนาไว้ทำ
เมื่อทำบุญในนานั้น อาศัยผลบุญ ทำให้รอดได้ครับ


ผมยังอาศัยแม่เป็นนาบุญ แม่ก็อาศัยผมเป็นนาบุญ ถึงยังอยู่ได้ครับ

 

บีบจนจะเป็นสาโทครั้นกันแล้วมั่งเนี่ยลุง ฮู้ฮู้

 

ร่างแยกของใครอีกหละนี่....

 

อเมริกาก็ถูกสถานการณ์บีบคั้น
ถ้าไม่ถูกบีบคั้น คงไม่มาพม่าแน่


ยุโรปก็ถูกสถานการณ์บีบคั้น
พอๆ กับกลุ่มโลกมุสลิม


ต่อมาก็แถบเอเชีย กำลังจะถูก
บีบคั้นต่อ เรียกว่าบีบกันทั้งโลก

 

ตอนนี้มี พ่อ แม่ เป็น นาบุญ

และกำลังเลี้ยงบุตร ธิดา อีกสามคน ก็หวังจะสร้าง นาบุญ กับเขาด้วย

 

ถ้ามีญาติคนไหน ตกงาน ว่างอยู่
และพร้อมบวช ก็ลองชวนให้เขา
เอาดีทางธรรม เป็นเนื้อนาบุญให้
ตระกูล เราก็อุปถัมภ์เขาได้นะครับ


ถ้าโชคดี ญาติคนนั้นเป็นผู้มีบุญบารมี
มาเกิด ก็จะยิ่งโชคดีกว่าถูกหวยอีกครับ

 

เห็นด้วยนะ คนที่ขับรถคันละหลายล้าน แต่จิตใจไม่ยึดติดกับรถคันนั้น กับคนที่ไม่ใช้รถเพราะกลัวว่าจิตใจจะยึดติดกับรถคันละหลายล้าน

ผมว่าคนที่ใช้รถแล้วไม่ยึดติดนั่นแหล่ะคือคนที่มีจิตใจไม่ยึดติด

 

เอาแบบ Osho ใช่ไหม?
บางที จิตวิญญาณละโมบ
ก็อยากได้สังขารที่มีมากๆ
มีสมบัติเยอะๆ สังขารนั้นก็
จะถูกรุมเหมือนยุงที่ตอมหมา
เลยละ สังขารบอกไม่ยึดแล้ว
แต่ตัวดำๆ มืดๆ นี่มารุมเพี้ยบเลย

 

พระธุดงค์แรกๆ ก็ธรรมสูงมากๆๆๆ เชียว
หลังๆ รับเงิน รับทอง ไปเยอะ มีมาก ทั้ง
ลาภสักการะ ทั้งบริวารบ่าวไพร่ ผมไปหา
ที่ไร ยังกะไปเข้าเฝ้าพระราชา บ่าวไพร่
จ้องแบบว่าอย่าผิดเชียวนะ เดี๋ยวเอ็งโดน
อะไรแบบนั้น


หลังๆ เพราะ "มีปัจจัยเป็นเหตุ" นั่นแหละ
ความเสื่อมของธรรม ก็ตามมา ฝูงซาตาน
ก็ชุมนุมกันละ เทวดาเหล่ามาชุมนุมแบบมืดๆ
นะ ไม่ใช่พวกสว่าง ลากกันลงไปถูลู่ถูกังไป
ไหนต่อไหน เตลิดเปิดเปิง จนคนเดินตามงง
ว่า "พระพุทธศาสนาแท้จริง" มันอยู่ตรงไหน?


เสียดายพระศาสดาสอนให้ "พิจารณาก่อนรับ"
สอนแล้วแท้ๆ แต่ปัจจุบัน ไม่ทำกันเลย ...


ทำไงได้ "รับเงิน" มันเพลินมือดีนี่นา 555

 

เรามักจะได้ยินเรื่องนี้บ่อยๆ ในการอธิบายถึงการยึดติด

มีพระเซ็นอยู่ 2 รูป กำลังเดินทางกลับวัดด้วยกัน
เดินมาถึงแม่น้ำ ซึ่งต้องเดินลุยข้ามไป เจอหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังเดือดร้อน ต้องการข้ามแม่น้ำไปอีกฝั่ง แต่ไม่กล้าข้ามไป เพราะว่ายน้ำไม่เป็น
พระเซ็นผู้อาวุโสกว่า อาสาอุ้มหญิงสาวผู้นี้ข้ามแม่น้ำไป ทำให้พระอีกรูปรู้สึกตะขิดตะขวงใจเป็นอย่างมาก
กลับมาถึงวัด พระเซ็นผู้อาวุโสไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเลย ทำให้พระเซ็นหนุ่มอดรนทนไม่ได้ต้องเข้าไปถาม
"ท่านเป็นพระ แล้วไปอุ้มหญิงสาวผู้นั้น เป็นเรื่องถูกต้องหรือ" พระหนุ่มถาม
"นี่ท่านยังไม่วางนางผู้นั้นลงอีกหรือ" พระอาวุโสกล่าวตอบ "อาตมาวางนางลงที่ริมเม่น้ำนั่นตั้งนานแล้วนะ"

พระเซ็นคนที่อุ้มผู้หญิงไม่ได้ยึดติดกับผู้หญิง ถึงอุ้มผู้หญิงก็ไม่รู้สึกอะไร

ถ้าการไม่ยึดติดคือการละทิ้ง
การไม่ยึดติดกับวัตถุคือการละวัตถุ แล้วทำไมการละกามจึงไม่ละเครื่องเพศทิ้งไปล่ะ

การละการยึดติดกามไม่ใช่การละเครื่องเพศฉันใด ผมคิดว่าการละการยึดติดวัตถุก็ไม่ใช่การละวัตถุฉันนั้น

การยึดหรือไม่ยึดอยู่ที่จิตใจ ไม่ใช่การแสดงออกภายนอก

 

ครั้งหนึ่ง พระเจ้าเหลียงบู๊ตี่ มีอาจารย์สองท่าน
1. พระจี้กง 2. นักพรตหมวกดำ นักพรตฯ สอน
ว่าไม่ยึดติด แล้วก็กินเนื้อ กินเหล้า ไม่สนใจอะไร
ต่อมา ตายแล้วไปเกิดเป็น "ควาย" พระจี้กงก็พา
ไปดู แล้วพระเจ้าเหลียงบู๊ตี่ ไม่แน่ใจ ท่านก็เลยให้
พิสูจน์ ควายตัวนั้น ระลึกชาติได้ เสียใจที่คิดผิด ก็
เลย วิ่งชนต้นไม้ตายเลย


เรื่องแบบนี้ เคยได้ยินไหม?

 

ผู้ใหญ่เดินในหมวดของเล่น เดินๆ ไปก็เบื่อเพราะไม่อะไรกับของเล่นแล้ว ต่างกับเด็กที่ยังอยากเล่นของเล่นอยู่ ก็นั่งเล่นได้ทั้งวัน

คนที่ไม่ชอบอเมริกันฟุตบอล ไปนั่งดูในสนามก็ไม่สนุก แต่คนที่ชอบนั่งดูไปเฮฮาไป

คนชอบเล่นเกมอยู่ในร้านเกมได้เป็นวันๆ คนไม่ชอบเล่นเกม นั่งอยู่ในร้านเป็นวันๆ ก็เบื่อ

ทั้งๆ ที่รอบตัวมีของเหมือนกัน คนที่ไม่ชอบ(ไม่ยึด)ก็จะไม่อะไรกับมันมาก ถึงอยู่กับมันก็เหมือนกับว่ามันไม่มี

คนที่ไม่ชอบเล่นเลโก้ถึงจะเอาเลโก้มาวางรอบๆ ตัวก็เหมือนกับไม่มี

เด็กที่ยังไม่รู้เรื่องของถูกของแพง จะใส่ของถูกหรือแพง มันจะเลอะจะเปรอะจะขาดก็ไม่อะไรมาก ผู้ใหญ่ที่ยึดกับของถูกของแพง ของยิ่งแพงยิ่งยึดติด เป็นรอยขีดหน่อยจะเป็นจะตาย ผู้ใหญ่ที่ไม่ยึดกับของถูกของแพง ของแพงจะมีรอยหน่อยก็ไม่เป็นไร



คนที่ถือศีล 8 มักมีกังวลในเรื่องของหอมเพราะกลัวจะผิดศีล แล้วสบู่ก็มักจะมีกลิ่มหอมซะด้วย จากที่อ่านๆ มา สรุปได้ว่าถึงเราจะถูสบู่หอมแต่ใจเราไม่ได้ยึดในความหอมนั้น ก็ไม่ผิดศีล

การผิดหรือไม่นั้นก็อยู่ที่ว่าใจเราไปยึดหรือเปล่าไม่ใช่ว่ากายเราทาเครื่องหอมหรือเปล่า

http://palungjit.org/posts/1164590

สอบถามเรื่องการรักษาศีล 8 - ลานธรรมเสวนา

 

โห จขกท โหดมากมาย เสื้อผ้าไม่ค่อยซัก กกนไม่ใส่ ไม่มีรถมีแต่ จักรยาน
ทํางานอะไรเหรอคับเนี่ย หรือไม่ได้ทํา แล้วภรรยาว่าไงบ้าง