--*ปัญหาส่วนตัวครับ (แค่ตอนนี้รู้สึกแย่ อยากได้กำลังใจ)*--

และแล้้ว เธอก็ไปคบกับ Upline ที่ทำงานด้วยกัน

เหมือนอย่างที่ผมเคยบอกไว้ไม่มีผิด

 

ดิฉันเลิกกับคนรัก ที่ใช้ชีวิตด้วยกันมา 17 ปี ดิชั้นเฝ้ารอด้วยความหวัง ว่าสักวันเค้าจะมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว สร้างเนื้อ สร้างตัว เลิกชีวิต รักสนุก ชั้นอภัย ครั้งแล้วครั้งเล่า ตามใช้หนี้ พนันบอลที่เค้าเล่น เพียงเพื่อ อยากรักษาชีวิตคู่ของเราไว้ เพียงเพื่อ อยากให้ลูกๆมีพ่อ แต่วันแล้ววันเล่า ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง สุดท้าย ดิฉัน ต้องใช้ความเข้มแข็งในชีวิตของลูกผู้หญิง เพื่อจบความเจ็บปวดทั้งหลาย ดิฉันกำลังจะบอกคุณว่า
ความรักคือความเสียสละ ความเข้าใจ ความอดทน มากมาย เพื่อ พิสูจน์ ความรักที่แท้จริง คุณกับแฟน คิดไม่เหมือนกัน เลือกปลายทางต่างกัน ไม่ใช่ว่ารักกันไม่ได้ ลองคิดว่าเพราะอะไร เค้าผิดเหรอ ที่คิดไม่เหมือนคุณ เค้าไม่ได้ไปฆ่าใคร ไม่ได้ทำผิดบาปต่อใคร คุณยังทนไม่ได้ เพราะอะไร ไม่มีอะไรวิเศษเท่าคนที่เรารักเข้าใจและเคียงข้างตลอด เส้นทางไม่ว่าสุขหรือทุกข์ คนทุกคนมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ ในเมื่อเค้าไม่ปรับเข้าหาคุณ แล้วคุณปรับเข้าหาเขารึเป่า เขาไม่เข้าใจคุณ แล้วคุณพยายามที่จะเข้าใจเขาบ้างรึเป่า เขาอาจไม่รู้ว่าที่ทำไปผิด หรือ ถูก แต่ ที่แน่ๆๆเค้าคิดดี อย่ากมีชีวืตที่ดี อย่างที่พวกนั้นบอกเขา ผิดมากเหรอ คุณรักเค้าจริงหรือ ทำใมถึงไม่พร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง เข้าใจ ให้กำลังใจ ให้ความรัก ดูแลเค้าเคารพการตัดสินใจเค้าเขาอาจทำได้ หรือไม่ได้ เค้าก็มีคุณเคียงข้างเสมอ อย่าเอาอารมณ์ มาบดบังตา บังใจ เลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นคนรักกัน เข้าใจกัน ดีว่า โกรธกัน ทะเลาะกันค่ะ ขอให้คุณโชคดี รู้จัก รัก รู้จักอภัย และ มีดวงตาเห็นธรรมนะคะ

 

ขออนุญาติอีกนิดนะคะ ทุกอย่างเกิดขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคลค่ะ ถ้าเค้าจะมีใหม่ ต่อให้ทำงานอะไร ที่ไหนเค้าก็มีใหม่ได้ ถ้าคนเกิดมาพบแต่เพื่อนร่วมงานไม่ดี ในวงการงานไหนๆก็มีทั้งคนดีและคนไม่ดีทั้งนั้น ถ้าต้องเสียงินพื่อได้มุมมองใหม่ ความรู้ใหม่ๆ เพราะ ธุรกิจครือข่าย ถามกลับว่า กว่าคุณจะเรียนจบ ตรี คุณหมด เงินเท่าไหร่ คุณทำงานแล้ว จน่ป่านนี้ คุณมีเงินเก็บมากมายเท่าไหร่ จน่ป่านนี้คุณดูแลคนที่มีพระคุณมาทั้งชีวิตหรือยัง ไม่แปลกที่แฟนคุณจะหลงไป กับเขา เพราะเขาเอาเรื่องราวเหล่านี้มาบอก งานอะไรก็มีทั้งดีและไม่ดีทั้งนั้น อยู่ที่วิสัยทัศน์ของแต่ละคน และขึ้นอยู่กับตัวบุคคลค่ะ เข้มแข็งนะคะ ตัวจริงก็คือตัวจริงค่ะ เลิกกันมันเจ็บ แต่ ก็ไม่ถึงตาย แล้วเวลาจะทำให้เราแข็งแรงนะคะ บางทีเราก็ฝืนอะไรไม่ได้ค่ะ หยุดโทษ และ ให้ อภัยนะคะ แล้ว ใจจะเป็นสุข ค่ะ ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ล้วนมีเหตุ และผล ในตัวเองทั้งนั้นค่ะ เป็chearr:VOนกำลังใจให้นะคะ

 

ขายตรงตั้งขึ้นมา

เพราะเจ้าของมีโครงการดี แต่ไม่ต้องการให้เงินหมดไปกับการทำโฆษณาปีละหลายพันล้าน ไม่ต้องมีหน้าร้าน จ้างคนสวย ๆ มาเดินไปมา ทำ event แล้วและอีก ไม่ต้องออกบู๊ทเอาเงินไปให้เจ้าของบู๊ทรวยเละ โดยแนวคิดโดยการนำเอาเงินส่วนต่างนี้ มาเฉลี่ยแบ่งให้คนที่พยายามทำการตลาดให้ เลยเปนก้อนโต ประมาณ 40-50%

คนทำได้เงินก็มี ทำไม่ได้เงินก็มี ธรรมดาของการทำงาน ที่ รู้หลัก และอดทน

ญ มักเริ่มต้นขายตรงก่อน พอเริ่มดี รายได้งามขึ้น ชายหรือสามีก็จะเข้ามาช่วย
พอคู่เข้ามาช่วยก็รุ่งเรือง ดังไปเลย อย่างนี้เขาเรียกว่า ดวงสมพลกัน ทำแล้วรุ่ง

เราจะต้องทำอย่างไร ที่จะเข้ากันได้ ไม่ทะเลาะกัน
การนึกเอาเองว่าขายตรงไม่ดี ก็ฟังดูแล้วไม่ใช้ปัญญาเท่าไร
การจะบอกว่าดีหรือไม่ น่าจะต้องได้พิสูจน์กัน
เข้าไปช่วยดีกว่า เพราะเรืองราวบอกแล้วว่าทำคนเดียวไม่รอด
หากเข้าไปช่วยแล้วไม่รอดอีก ก็น่าจะยอมรับกันได้แล้วตอนนั้น

ตั้งเงื่อนเวลาไว้ ว่าจะลองทำดูกี่เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปี
หากไม่รุ่งจะเลิก ก็ดีกว่าเลิกกันเพราะเราเอาตัวเรากำหนดทุกอย่างของครอบครัว

ไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ก็ได้ค่ะ ไม่ว่ากัน
สาธุ

 

อย่าไปเกี่ยวข้องดีที่สุดครับ

 

เราก็สมัครมาหลายตัว เกรงใจบ้าง ลองทำบ้าง แต่ไม่ไปประชุม สัมนา ค้างคืนเพราะคนอยู่ด้วยไม่ชอบ ทำแค่พอได้ค่าสมัครคืนก็พอใจแล้ว ผลิตภัณฑ์บางตัวดีนะแต่แพงระยับเลย อัพไลน์เรารวยไปแล้วไปเที่ยวมาไม่รู้กี่ประเทศ เขาทำหลายตัว พอทำตัวไหนรวยพอแล้วก็หยุดไปทำตัวใหม่ ทิ้งดิ่งลูกทีมเลย ข้างล่างทำขึ้นมาก็ไม่มีผลอะไร เราก็ตั้งใจจะทำนะแหละแต่เขาพูดว่า จบปริญญายังสู้เขาไม่ได้เลยประโยคนี้ยอมรับจิ๊ดมากหยุดทำเลย แต่ยังพอมีลูกค้าเก่ายังใช้ของอยู่ก็จัดให้ทั่งๆที่ไม่อยากยุ่งอีก แต่เราต้องรับผิดชอบต่อลูกทีมนะ ตอนนี้เพื่อนเราออกจากงานมาทำประสบความสำเร็จไปเที่ยวเมืองนอกกันอีกแล้ว ถูกเลิกจ้างนะ แต่เรายังทำงานประจำอยู่ เราดีใจกับเพื่อนจะได้มีเงินเลี้ยงชีพ แต่ไม่ศรัทธาแม่ทีมใหญ่ เราไม่ทำก็ไม่มีใครว่าแต่แม่ทีมกล้าว่า กล้าตำหนิหาว่าไม่อยากรวยหรือไง พอเราหยุดทำไม่มองหน้าเราเลย เงินไม่ขึ้นสายแม่ทีมนะซี่ รวยกับดีชอบดีกว่ารวย เพราะถีงยังไงเราก็อยู่ได้ถ้าไม่ทำธุรกิจร่วมกับแม่ทีมเพราะเราจบปริญญาไงล่ะ แต่แม่ทีมขึ้นมาทำเงินเดือนจากปริญญาอย่างเราไม่ได้ ต้องรอชาติหน้า

 

ขออ้างอิงหน่อยนะครับ มันต้องมีมูลสิครับที่เป็นแบบนี้ลองคิดทบทวนดี ๆว่ามันเกิดอะไรกันขึ้นครับ ผมก็เป็นอีกรายที่ คบแฟนมาเกือบ 6 ปี แล้วต้องเลิกกันไป ให้กำลังใจนะครับ

 

เหตุการณ์ของผมก้ไม่ได้ต่างจากคุณซํกเท่าไหร่ แต่เหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดความพรัดพรากอาจต่างกัน หากเป็นไปได้ผมอยากขอให้คุณลองทำดังนี้ดูนะครับ
1. หากคุณยังไม่มีใคร และ ยังพอที่จะคุยขอคืนดีกับแฟนคุณได้ ผมอยากให้คุณนั้นขอคืนดีกับแฟนก่อน
2. เมื่อคืนดีกันได้ ให้คุณลองค่อยๆคุยกับแฟนคุณ โดยอาจจะชวนกันไปทานข้าวแล้วบอกทิ้งเรื่องงานไว้ซัก 2-3 ชม. นั่งคุยกันในฐานะแฟน คนครอบครัวเดียวกัน แล้วลองค่อยๆคุยให้เขารับรู้ดังนี้ว่า
2.1 คุณนั้นรักแฟนคุณมาก แต่ปัญหาหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณ 2 คน จากที่เคยให้ความรักความเอาใจใส่ดูแลกัน ตอนนี้กลายเป็นใครก็ไม่รู้ที่เดินไปเดินมาไม่ทักทายในไม่รู้จักกัน เพียงแต่อยู่บ้านหลังเดียวกันเท่านัเน โดยบัญญัติสรพพรามขึ้นมาว่า "แฟน" มันต่างจากเมื่อก่อนที่เราเอาใจใส่คำว่าครอบครัว ไม่ใช่ว่าคุณไม่ยอมรับที่เธอทำงานเช่นนี้ แต่บางเรื่อง หากสูญเสียไปแล้วจะไม่อาจได้กลับคืนมาอีกเลย จะทำให้มานั่งเสียใจในตลอดชีวิตในภายหน้า สิ่งที่เรียกคืนมาไม่ได้นั่นก็คือความรัก ความอบอุ่น และ คำว่า "ครอบครัว" งานทุกงานมันดีหมดมันก่อให้เกิดเงินเข้ามาจุนเจือครอบครัว แต่หากงานบางสิ่งที่ทำให้เราสียสิ่งที่ไม่อาจจะเรียกกลับคืนมาได้ เสียความเป็นส่วนตัว เสียความเป็นครอบครัว เสียความรัก เสียทุกอย่าง โดยแลกกับงานที่ตนเองคิดว่าดี มันคงไม่คุ้มกัน
2.2 เมื่อเธอโต้อย้งบอกว่าคุณไม่เข้าใจอะไรเธอเลย ให้คุณตั้งสติแล้วคุยกับเธอด้วยความห่วงใย อบอุ่น อย่างที่เคยมีเมื่อก่อนแก่เธอ โดยห้ามใช้อารมณ์ขัดข้อง ขุ่นเคืองใจเป็นอันขาด แล้วกล่าวกับเธอว่าไม่ใช่คุณไม่เข้าใจเธอ เงิน งาน ไม่ตายก็หาใหม่ได้ แต่อาจจะจับพลัดจับผลูบ้างเพื่อให้มันลงตัว แต่ก็ไม่เสียคำว่า "ครอบครัว" ไป สิ่งที่เธอกำลังทำและดำเนินไปอยู่ตอนนี้ มันทำให้เธอเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัวมากกว่าที่จะเปิดประตูออกมามองคนรอบข้างที่รักและห่วงใยเธอ หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงให้ทิ้งงานนี้ไปเสียก่อน แล้วค่อยๆหางานใหม่ ที่ไม่ทำให้ระหว่างเรามันต้องขาดส่วนที่เป็นครอบครัวไป เวลาเธอป่วย บริษัทเขามาดูแลรักษาเธอไหม หรือ ให้เธอรักษาตัวเอง อาจจะมีค่าพยาบาลหากเป็นประกันสังคม เงินนั่นมันคือเงินเราที่ต้องจ่ายทุกเดือน ไม่ใช่บริษัทให้ แต่คนที่จะคอยดูและเธอนั้นมีเพียงคุณ พ่อ-แม่เธอ นั่นก็คือ ครอบครัวนั่นเอง ให้เธอลองทบทวนดู
2.3 เมื่อเธอยอมอ่อนลงแล้วพูดกับคุณ หรือ อาจจะระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจเธออยู่ คุณก็ควรที่จะรับฟังเธอ แล้วพิจารณาตามเพื่อที่จะมองหาทางออกที่มันดีแก่ทั้ง 2 ฝ่าย โดยไม่ต้องมีการสูญเาสียใดๆ (อาจจะต้องใช้ความพยายามและอดทนมากหน่อย แต่หากคุณทำได้ผมเชื่อว่ามันคุ้มกันกว่าครับกับสิ่งที่คุณต้องใช้ความเพียรอดทนพยายาม)
ลองทำเช่นนี้ดูก่อนนะครับ ได้ผลลัพธ์เช่นไรแล้วกลับมาคุยปรึกษากันต่ออีกครั้งครับ
3. ส่วนในขณะนี้นั้น ตัวคุณควรพึงเจริญใน เมตตาจิต กรุณาจิต และ ทานจิต ให้เธอเป็นที่สุด นั่นคือ
3.1 จิตที่ความปารถนาให้ผู้เธอนั้นเป็นสุขทั้งกายและใจ มีความปิติยินดี อิ่มเอมใจด้วยสุข
3.2 เมื่อมีความรู้สึกในช้อ 3.1 ขึ้น จิตคุณก็จะเกิดความปารถนาให้เธอนั้นพ้นจากทุกข์ด้วยความเอื้ออาทร อนุเคราะห์ แบ่งปัน จุนเจือแนะนำและคอยมอบสิ่งที่ดีๆ ให้แก่เธอ นั่นก็คือ ความที่เราต้องเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเพื่อพร้อมที่จะปกป้องดูแลเธอ ให้ความเข้าใจเธอ เป็นกำลังใจให้เธอ แบ่งปันความสุข ความรู้สึกและการกระทำที่ดีๆให้แก่เธอ
3.3 เมื่อความรู้สึกตามในทั้ง 2 ข้อ ข้างต้นนี้เกิดขึ้นแก่คุณ ใจคุณจะเกิดคำว่า ทานจิต ขึ้นมาทันที นั่นก็คือ การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆกลับคืน ให้เพื่อหวังให้เธอมีความสุขทั้งกายใจ ให้เพื่ออยากให้เธอใช้ประโยชน์สุขจากการใหก้นั้นของคุณ ให้แล้วไม่กลับมาเสียใจหรือเสียดายในภายหลัง ให้แล้วไม่มาคิดอยากได้กลับคืน
3.4 เมื่อคุณได้กระทำตามทั้ง 3 อย่างข้างต้นแล้ว เมื่อเธอได้รับความสุข ความสำเร็จดีงามที่ทำให้เธอเป็นสุขแล้วนั้น คุณก็ควรยินดีกับเธอด้วยใจจริง
3.5 หากคุณทำทั้ง 4 ข้อ ข้างต้นนี้แล้วมันไม่สามารถทำให้เธอดีขึ้นได้หรือเธอไม่ยอมปฏิบัติปรับทำให้ดีขึ้น คือ ไม่ยอมเปิดใจเหมือนเคย ให้คุณพึงระลึกวางใจกลางๆไว้เสียว่า
- คนเราทุกคนไม่ได้ตามปารถนาไปหมดทุกอย่าง ยิ่งปารถนาให้เป็นดั่งใจมากยิ่งทุกข์มาก ดั่งพุทธวจนะที่ว่า "ปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นนั่นก็เป็นทุกข์"
- คนเราทุกคนย่อมประสบกับสิ่งอันไม่เป้นที่รักที่พอใจเป็นประทำทุกวัน ทุกวินาทีใจชีวิตนี้ และไม่อาจจะไปบังคับให้มันเป็นไปตั่งใจต้องการได้ ได้แต่ปล่อยให้มันดำเนินไปตามการกระทำโดยเจตนาและสิ่งที่เราพอจะทำได้นั้นคือช่วยประครองเธอและใจเราเองไม่ให้วู่วามในภายภาคหน้าจนทำให้เกิดความเสียหายแก่คุณและเธอ นั่นคือต้องมีใจกลางๆไม่หยิบจับเอาความไม่พอใจยินดีนี้เข้ามาตั้งเป็นความสำคัญมั่นหมายแก่ใจ ดั่งพุทธวจนะที่ว่า "ความประสบกับสิ่งอันไม่เป้นที่รักที่พอใจทั้งหลาย นั่นก็เป็นทุกข์"

- เมื่อคุณยอมรับตามสัจธรรมนี้ จิตคุณจะปลงวางใจกลางๆมากขึ้น พร้อมกันนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดของคุณในตอนนี้คือ
รู้จักหยุด รู้จักประมาณตน รู้จักพอ
ข้อนี้จะใช้ความมี สติ ปัญญา สัมปชัญญะ สมาธิ ศีล พรหมวิหาร ๔ และ ขันติ รวมเข้าด้วย มีวิธีการปฏิบัติดังต่อไปนี้
๑ รู้จักหยุด คือ รู้จักหยุดก่อนที่จะลงมือทำอะไร ให้ใช้สติระลึกรู้พิจารณาก่อนจะลงมือทำอะไร ให้รู้แยกแยะถูก-ผิด แยกแยะดี-ชั่ว
๒ รู้ประมาณตนเอง คือ ต้องมองย้อนดูตนเองว่าผิดพลาด บกพร่องตรงไหนบ้าง ไม่สำคัญตัวเองจนมากเกินไป เหมือนว่าตัวเองเป็นคนสำคัญในทุกอย่างกับทุกคน แล้วพิจารณาแก้ไขตนเองให้ดีขึ้น
๓ รู้จักพอ คือ พอใจในสิ่งที่มีอยู่ ไม่ใช่ได้คืบจะเอาศอก ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น ไม่ละโมบโลภมาก อย่าอยากได้ต้องการไม่รู้หยุด ถ้าไม่รู้จักพอก็จะยิ่งสืบสานทะยานอยากไม่สิ้นสุด พอไม่ได้ตามปารถนานั้นก้อเป็นทุกข์ คิดว่าสิ่งที่ตนมีอยู่ก็มีค่ามากแล้วไม่ควรละเลย
- ตรงนี้จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติรู้จักใช้สติ แยกแยะ ไต่ตรอง ตรึกนึก คำนึงถึง สิ่งที่ถูกที่ควรก่อนการลงมือกระทำการใดๆมากขึ้น


4. หากที่สุดแล้วไม่สามารถคืนดีกันได้ ให้ลองดูวิธีวางใจกลางๆ เพื่อการละความติดข้องใจที่เกิดขึ้นแก่ตึณตาม Link นี้เพิ่มเติมดูครับ หวังว่าจะเป็นประโยชน์แก่คุณครับ วันนี้หากช่วงที่จิตใจคุณยังไม่สู้ดี สิ่งนี้อาจจะยังไม่ก่อประโยชน์ใดๆให้แก่คุณ แต่หากเมื่อคุณพร้อมเพื่อที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าแล้ว รับรองว่ามันเป็นประโยชน์อย่างมากครับ

http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=7455.0

 

มีคนเคยมาชวนไปทำแล้วเอา CD ของคนระดับสูงๆมาให้ดูว่าเขาทำกันอย่างไรจากไม่มีอะไรเลยจนมีทุกอย่าง แต่เขามีข้อคิดอยู่ว่า <ไม่เถียงไม่ถามทำตามอย่างเดียว> เลยไม่ทำ
ยังไงก็ขอให้เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ารักเค้าจริงวันนึงที่เค้ารู้ตัวว่าไม่ไม่ใช่อย่างที่คิดไว้ คุณจะได้ช่วยประคองให้เค้าไม่เสียหลักไปมากกว่านี้เพราะคิดว่า ไม่เหลืออะไรแล้ว