หลวงพ่อมหาวิบูลย์ พุทธญาโณ พระอริยเจ้าผู้มากไปด้วยบุญฤทธิ์ แห่งวัดโพธิ์คุณ

วันนี้คิดว่ารูปหลวงพ่อมหาวิบูลย์คงถึงกับบ้างแล้วนะครับ

 

ความเมตตาของหลวงพ่อ

จากพี่วรายุทธครับ
เพื่อนๆสมาชิกที่นับถือ
วัตถุมงคลต่างที่องค์หลวงพ่อมอบให้ผมมา มองดูเยอะแยะมากมาย
คงเป็นเพราะเมตตาธรรมที่องค์ท่านมีต่อลูกศิษย์แทบทุกคน
องค์ท่านมอบให้ตามกาละ เทศะอำนวย
สำหรับตัวผมเองนั้น องค์ท่านมอบให้ องค์ท่านถามเสมอว่ามีรึยัง ได้รึยัง
บ้างครั้งผมก็ถือวิสาสะหยิบเอาจากพานองค์ท่านบ้าง (ต่อหน้าท่าน ท่านก็เมตตาหัวเราะ)
ผมก็คิดว่า เพื่อนสมาชิกที่อยู่ในห้องนี้คงได้รับเมตตาเช่นนั้นเหมือนผม
แต่สิ่งที่ผมเอามาให้เพื่อนสมาชิกรับชม หาให้เพราะต้องการประกาศอ้างความเป็นศิษย์
ประกาศอ้างความสนิทใกล้ชิดในองค์ท่าน เพราะทราบดีด้วยกันว่า "หลวงพ่อท่านมีเมตตาธรรมในศิษย์ทุกๆคนเท่าเทียมกัน อย่างไพศาลไม่มีขอบเขต" เพียงนำมาเผยแพร่ให้พวกเราซึ่งต่างยอมรับว่าเป็นศิษย์ท่านได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนชื่นชมเมตตาธรรมขององค์ท่านด้วยกัน
ด้วยหลวงพ่อได้...ชื่อว่าเป็นผู้ให้อุปถัมภ์ชีวิตนี้ต่อผมทั้งท่านกายและทางใจ
นับแต่วันที่ท่านละสังขารไป ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เคยคิดถึงองค์หลวงพ่อ การได้เข้ามาสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดความรู้กับคนที่คิดรู้เรื่องเดียวกัน(เรื่องหลวงพ่อ)กับผม จึงเป็นเสมือนทำให้ผมคิดว่า องค์หลวงพ่อท่านยังมีชีวิตกับพวกเรา ท่านจากไปแต่กายสังขาร แต่เมตตาธรรม พลังธรรม พลังแห่งจิตของท่านยังคงแผ่บารมีอยู่ในองค์พระแต่ละองค์ที่ท่านเมตตามอบให้พวกเรามา
การเข้ามาพูดคุย นำพระของท่าน รูปของท่านมาลง มันทำให้จิตใจผมน้อมนึกถึงเมตตาธรรมท่านไม่มีเสื่อมคลาย หาได้มีเจตนาจิตในเชิงพานิชย์ไม่

 

น้องท่านนึงไปกราบหลวงพ่อที่วัด ท่านเมตตาหยิบพระจากย่ามให้ครับ หยิบอะไรได้ให้อย่างนั้น ไม่เลือกศิษย์เอก ศิษย์รัก ไม่คำนึงเรื่องราคาค่างวด ทุกคนที่เป็นคนดี ประกอบกรรมดี หลวงพ่อท่านให้ความเมตตาหมดทั้งสิ้นครับ

 

จากบทความของพี่วรายุทธ ที่ได้มอบเรื่องราวต่างๆและรูปภาพเป็นวิทยาทาน และเพื่อเผยแพร่เกียรติคุณของหลวงพ่อมหาวิบูลย์ จากนี้สืบไปครับ
รูปที่นำมาลงนี้ เป็นรูปหลวงพ่อ ถ่ายราวปี พ.ศ.2520 - 2522
สืบเนื่องจากผมได้ยิน (ขอสงวนนามผู้เล่า) เล่าว่า ในช่วงวางศิลาฤกษ์
อุโบสถวัดโพธิคุณใหม่ๆ สมัยนั้นยังไม่มีกล้องดิจิตอล ผู้ประสบการณ์เล่าว่า
ได้พยายามถ่ายรูปหลวงพ่อในอิริยาบถต่างๆระหว่างทำพิธีและขณะที่องค์หลวงพ่อเดินรอบๆฐานอุโบสถ
เมื่อล้าง-อัด รูปมาปรากฎว่าถ่ายไม่ติด ?
ผมก็เก็บเรื่องนี้ไว้ไม่ได้คิดอะไรมาก ต่อมาได้พบกับคุณลุงท่านหนึ่ง (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) นั่งคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณลุงผุ้นี้ได้เมตตาเล่าเรื่องการถ่ายรูปองค์หลวงพ่อให้ผมฟัง ว่า
"...ครั้งหนึ่งระหว่างที่คุยกับหลวงพ่อทั้งเรื่องธรรมะ การทำสมาธิและอื่นๆ ภายในห้องพักกุฏิของท่าน
ผม(คุณลุง)ได้ขออนุญาตถ่ายรูปหลวงพ่อมหาไว้เป็นที่ระลึก ท่านก็ยิ้ม พร้อมครองผ้าจีวรพาดสังฆาฏิแล้วท่านก็นั่งให้ถ่าย ปรากฏว่าผมกดชัตเตอร์หลายครั้ง กดไม่ลง แต่เมือหันมุมกล้องไปที่อื่นกลับกดลง
หันไปมองหลวงพ่อ องค์ท่านยิ้มอย่างเมตตา แล้วบอกว่า "...ไม่ขออนุญาตจะกดได้หรือ?..."
แล้วองค์ท่านเมตตาหยิบธูปให้ 5 ดอก บอกว่า "...ให้ไปจุดขออนุญาตที่หน้าพระประธาน..."แล้วท่านก็กลับมานั่งให้ถ่ายอีกครั้ง สมัยนั้นฟิล์มกดได้ทั้งหมด 35 ภาพ แต่สามารถกดได้ครังเดียว
เมื่อกดชัตเตอร์ได้ครั้งเดียว นำไปอัด-ล้าง ผลปรากฏว่า ถ่ายติด "...แต่ไม่เห็นองค์พระประธานที่โต๊ะหมู่บูชาเป็นแสงสว่างจ้าไม่ติด ขณะที่องค์ประกอบอื่นๆ รวมทั้งองค์หลวงพ่อติด..." เมื่อคุณลุงเมตตาเล่าให้ผมฟัง ท่านยังเมตตามอบภาพดังกล่าวให้ผมเก็บไว้ และนำมาให้เพื่อนสมาชิกพิจารณา รับชม และวิเคราะห์ตามอัธยาศัยครับ
พร้อมแนบไฟล์รูปมาให้เพื่อนๆสมาชิกได้เก็บไว้บูชาอีกครั้งครับ

 

จากพี่วรายุทธครับ
เลยเอารูปเก่าของพระทศพลญาณมาฝากท่านสมาชิกครับ.
รูปนี้เป็นรูปที่ผมอาราธนาหลวงพ่อขอถ่ายรูป ต้นฉบับฟิล์มหาไม่เจอ
หลวงพ่อเมตตาให้ถ่าย และมีภาพหลวงพ่อที่นั่งหน้าพระทศพลญาณ
ในอิริยาบถนั่งสมาธิ มีบาตรตั้ง มีที่กรวดน้ำและมีหนังสือวางข้างองค์หลวงพ่อครับ
ซึ่งภาพดังกล่าว เป็นต้นแบบสร้างเหรียญ 2 รุ่น คือ เหรียญพระแก้วมรกตและพระพุทธสิหิงค์
ซึ่งด้านหลังเป็นรูปเหมือนองค์ท่านเต็มองค์ <!-- / message --><!-- attachments -->

 

โล่ห์บูชา

ฉลองอายุ๖๐ปี กองกษาปณ์ สร้างถวายครับ
ขอบคุณพี่วรายุทธที่เอื้อเฟื้อภาพครับ

 

ได้พระครบกันหรือยัง

ช่วงหลวงพ่ออาพาทใหม่ๆท่านพักที่ห้องด้านล่าง

ผมและเพื่อนๆไปกราบท่านด้วยความเป็นห่วง

เมื่อไปถึงท่านเมตตานั่งบนเตียงแล้วพูดคุยด้วย

โดยท่านจะทักทีละคนทำให้พวกเราปลื้มใจว่าท่านยัง

แข็งแรงดี ความจำยังดี หลังจากร่วมถวายค่ารักษาพยาบาล

ท่านแล้ว ท่านก็ยังเมตตาให้พรแบบยาวตามแบบท่าน

เมื่อให้พรเสร็จท่านก็ให้ศิษย์หยิบเอาย่ามที่หัวเตียง

แล้วล้วงลงไปเพื่อหยิบพระขึ้นมาแจก แต่ศิษย์ท่านบอกว่า

พระไม่มีแล้วครับ หมดแล้วครับ ท่านก็หัวเราะแล้วควาน

อยู่นานพร้อมกับพึมพำว่า ขอเหรียญหน่อย

แล้วก็ล้วงขึ้นมาทีละเหรียญจนแจกเกือบครบท่านก็หยุดควาน

เหลือคนสุดท้ายนั่งข้างหลังยังไม่ได้จึงบอกหลวงพ่อ

หลวงพ่อท่านก็หัวเราะแล้วเอามือควานลงไปพร้อมกับพูดว่า

ขออีกเหรียญหนึ่ง อีกคนยังไม่ได้

เป็นอันว่าวันนั้นได้กันครบหมดทุกคน

แต่ที่แปลกใจสุดๆคือ เหรียญที่ท่านแจกวันนั้น

ไม่เหมือนกัน คนที่เคยได้แบบไหนไปจะไม่ได้ซ้ำ

คนที่ยังไม่เคยได้แบบลงยาก็จะได้แบบลงยา

คนที่เคยได้แบบลงยาไปก็จะได้ของใหม่แทน

 

ขอบคุณท่านตกกะไดฯมากครับ คิดถึงหลวงพ่อมากๆ เสียดายไม่ได้ไปกราบท่านในระยะหลังๆ อยากได้ของดีกับเค้าบ้าง แต่ยังไงเสีย ผมก็ยังโชคดีที่ได้กราบท่านใกล้ๆ ในชีวิตนี้มีความสุขอีกเรื่องนึงก็ตรงนี้แหละครับ

 

ขอบคุณครับพี่

เรื่องราวความประทับใจของหลวงพ่อยังมีอีกมาก

เรื่องราวอภินิหารก็ยังมีอีกเยอะต้องค่อยๆนึกครับ

ตอนนี้จะไล่จากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดก่อนเพราะยังจำได้แม่นครับ

พี่ยังดีครับได้กราบหลวงพ่อหลายครั้งครับ

หลวงพ่อท่านก็เมตตาพี่และครอบครัวมากๆเลยนะครับ

 

จริงครับ หลวงพ่อมหาวิบูลย์ ใครอยู่ใกล้แล้วรู้สึกสงบ ผ่อนคลาย พระของท่านเมื่อแขวนแล้วรู้สึกจิตใจเยือกเย็นลงอย่างประหลาดครับ

 

สวัสดีครับ ท่านอาจารย์มันตรัย วันนี้มาเช้านะครับ

 

ผมได้รับรูปและสายสิญจ์หลวงพ่อแล้วครับ ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

สาธุ สาธุ เคยไปวัดครั้งหนึ่งนานมาแล้ว แต่ไม่ได้เจอท่านครับ

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องหลวงพ่อมหาวิบูลย์ครับ ดีใจที่ได้เผยแพร่เกียรติคุณของท่าน

 

ได้รับรูปหลวงพ่อแล้วครับ ขอ อนุโมทนาบุญกับคุณมันตรัยครับ

ขอบคุณมากครับ ขอให้ได้รับสิ่งดีๆกลับคืน สมหวังทุกเรื่องครับ

ขอบคุณครับ
ประเสริฐ

 

ครับ

ยินดีครับ

 

อาตมากลับวัดได้หรือยัง

อาทิตย์แรกที่ท่านเข้าโรงพยาบาล

หมอได้ให้ยาแก้ปวดชนิดแรงที่สุดกับท่าน

เนื่องจากเชื้อร้ายได้เริ่มลุกลามเข้าที่สมอง

ทำให้ท่านมึนงงกับยาไม่สามารถลุกนั่งได้

คงทำได้แต่เพียงหันหน้าไปมาบนเตียงคนไข้

กลางดึกสงัดภิกษุสูงอายุรูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วน

เดินก้าวมาอย่างช้าๆที่เค้าท์เตอร์พยาบาล

พยาบาลที่อยู่เวรเมื่อเห็นหน้าท่านก็ตกใจรีบยกมือไหว้

แล้วถามท่านว่าต้องการอะไร แล้วท่านออกมาจากห้องได้อย่างไร

ท่านไม่ตอบแต่ถามพยาบาลสั้นๆว่า อาตมาจะกลับวัดได้หรือยัง

พยาบาลระล่ำระลักตอบคำถามท่านด้วยความตกใจเกรงว่าท่านจะล้มหรือเซด้วยฤทธิ์ยา(มอร์ฟีน)

ที่เพิ่งให้ไปเมื่อหัวค่ำว่าต้องรอถามแพทย์ก่อน

เมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้นท่านก็เดินจากไปอีกทาง

พยาบาลจึงรีบไปตามเพื่อนพยาบาลด้วยกัน

แล้วตรงไปยังห้องพักของท่าน เมื่อเปิดประตูเข้าไป

สิ่งที่เห็นต่อหน้าคือ ร่างท่านนอนอย่างสงบอยู่บนเตียง

โดยมีผ้าห่มคลุมอย่างเรียบร้อย เหมือนไม่ได้ไปไหนมา

ในขณะเดียวกันศิษย์ที่นอนเฝ้าอยูข้างเตียงก็ตกใจที่พยาบาลเข้ามากัน

พยาบาลจึงถามเชิงตำหนิว่า ทำปล่อยให้ท่านเดินออกไปข้างนอก

ศิษย์ที่นอนเฝ้าก็ตอบเป็นเสียงเดียงกันว่า

หลวงพ่อนอนอยู่ตรงนี้ตลอดเวลาตั้งแต่หัวค่ำ

ไม่ได้ออกไปไหนเลยแม้ลุกนั่งก็ไม่มี ท่านหมดสติเพราะฤทธิ์ยา

เรื่องนี้เป็นที่เล่าขานกันในหมู่ศิษย์ที่ไปเยี่ยมท่านในช่วงนั้นครับ



ขอขอบคุณภาพเหรียญรุ่นแรกเนื้อทองคำขัดเงามีจารจากบ้านสารพัดดีครับ

 

ข่าวดีครับ ทางวัดนำวัตถุมงคลที่ค้นพบในกุฏิท่านมามอบให้แก่

ท่านที่ร่วมสมทบทุนเข้าทุนนิธิวัดโพธิืคุณ

ที่หลวงพ่อได้ตั้งเอาไว้ 10 ล้านบาท

จุดประสงค์เพื่อไว้ดูแลวัดและช่วยเหลือเด็กนักเรียนครับ

ท่านใดสนใจติดต่อได้โดยตรงกับที่วัดอย่างเดียวเลยนะครับ

 

มีล็อกเก็ตรูปพระพุทธเจ้าให้บูชาหรือเปล่าครับ

 

ที่วัดมีแค่ที่ลงประกาศครับ

ต้องติดต่อทำบุญเข้าทุนนิธิกับที่วัดโดยตรง

ทางวัดไม่รับส่งทางไปรษณีย์ครับ

เบอร์โทรยังไม่มีครับ