บันทึกปรากฏการณ์พิเศษตลอดการปฎิบัติธรรมมา๔๐ปี !!

คุณ Mareo ได้ความสงบหน่ะดีมากแล้วนะครับ ผมว่าการปฎิบัติธรรมเหมือนเราเดินขึ้นบันได หรือเหมือนการปลูกต้นไม้ คือค่อยๆทำเหตุให้ดีไปเรื่อยๆ ไม่รีบครับ

ส่วนวิชชาแปด ถ้าเป็นสมาบัติแปดนี่ผมก็ไม่ถึงแน่ครับ ตรงสมาบัติแปดนี่รู้ตามคำสอนมาเฉยๆ แต่ไม่สามารถทำได้ และคิดว่าผมไม่มีวิสัยทางนี้เลยครับ จึงรู้สึกว่ายากเกินไปสำหรับผม

แต่ถ้าเป็น ญาณแปด ที่แตกออกมาจาก ทิพยจักขุญาณ อันนี้เคยเรียนมาดังที่ผมได้เล่าไว้นะครับ ญาณแปด ก็คือทิพยจักขุญาณแต่เรียกแยกกันไปตามอาการเช่น นำทิพยจักขุญาณไปดูอดีตชาติของตัวเอง เรียกว่า "บุปเพนิวาสานุสสติญาณ" ถ้านำทิพยจักขุญาณไปดูอดีตของบุคคลอื่นหรือสิ่งอื่นก็เรียก "อตีตังสญาณ" อย่างนี้เป็นต้นหน่ะครับ

แต่ญาณที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนี้ ผมก็ยังทำไม่คล่องนะครับ คือแค่พอรู้บ้างเล็กน้อย บางทีก็ผิดมากกว่าถูก ผมจึงต้องหาพยานอยู่เรื่อยๆยังไงหล่ะครับ แต่สรุปจริงๆแล้วตอนนี้ผมไม่ได้ใช้ญาณอะไรเลย คือผมเพียงอยากไปสงบแบบแม่ผมเท่านั้นเอง จึงพยายามทำตามที่หลวงพ่อฤาษีท่านสอนให้บ่อยๆหน่ะครับ และเชื่อมั่นว่าท่านช่วยได้จริง ผมเชื่ออย่างยิ่งครับ

 

ตัวผมเองยังไม่ดีอย่างที่กล่าวนะครับ เพียงแค่มีโอกาสในช่วงกุศลหนุนให้ก็เลยถือว่าพอจะมีโชคอยู่บ้างก็ด้วยความเมตตากรุณาจากครูบาอาจารย์ท่านต่างหากครับ แต่พอช่วงอกุศลส่งให้ ผมก็แย่ไม่น้อยทีเดียว

คือบางท่านอาจคิดว่าตัวเองมีบุญวาสนามาน้อย อย่างนี้ผมกลับมองอีกแบบหนึ่งคือ หากมองจากนอกจักรวาลลงมายังโลกใบนี้ จากโลกใบนี้มาเป็นทวีปนี้ ประเทศนี้ ศาสนาพุทธนี้ ช่วงเวลาที่ยังมีศาสนานี้ มีพระอรหันต์ให้เราได้รู้จัก มีคำสอนที่ได้คัดสรรให้เราเดินตามท่านได้แล้ว

ผมว่าทุกๆท่านในนี้เป็นผู้มีบุญวาสนาอย่างยิ่งๆแล้วหล่ะครับ และผมเชื่อว่า หากท่านได้ปฎิบัติตามเส้นทางของพระอรหันต์นี้ไปเรื่อยๆท่านก็จะพบว่า จริงๆแล้วท่านเองก็เป็นผู้มีวาสนาบารมีมากพอที่จะพบความสุขเช่นพระอรหันต์ได้เช่นกันนะครับ และผมก็ปราถนาอยากให้ทุกๆท่านเป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะครับ....สาธุ

 

ผมขอโมทนาด้วยนะครับ อย่างนี้ที่เรียกว่า "เกิดธรรมผุด" ใช่มั้ยครับ อืมส์...ผมว่าจริงด้วยการข่มอารมณ์ไว้ พอถึงจุดระเบิดก็พังเลย คือต้องใช้ความเข้าใจธรรมชาติอย่างนี้ แล้วค่อยๆคลายมันไปอย่างคุณศุภกรว่า จริงๆครับ...สาธุ

 

เรื่องที่ ๑๔... นางฟ้ามาส่งข่าวเรื่องน้ำจะท่วม แต่วิบากกรรมทำให้เข้าใจผิด

(พิมพ์ค้างไว้ตั้งแต่บ่าย ผมขออนุญาตเล่าต่อไปเลยนะครับ)


ผมเคยมีนิมิต ๒ ครั้งก่อนน้ำจะท่วม ซึ่งครั้งแรกช่วงกลางๆปี ๒๕๕๔ ผมนิมิตเห็นตัวเอง หนีอะไรก็ไม่ทราบไปอยู่โรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งภาพที่เห็นตอนนั้นคือ ตัวเองกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหารแล้วหันหน้ามองออกไปทางระเบียงห้อง

เห็นตึกสูงๆอยู่ไกลๆ บนตึกมีป้ายเขียนว่า "ริชมอนด์ โฮเต็ล" จากนั้นอารมณ์มันก็ถอยออกมา ตอนนั้นผมก็เข้าใจว่า "เป็นนิมิตเหลวไหล" จึงไม่สนใจอะไร

ต่อมาปลายๆเดือนกันยายน ๒๕๕๔ ในเช้าวันหนึ่งผมเคลิ้มๆ เห็นนางฟ้าชั้นจาตุมฯท่านมาปรากฎในลักษณะคล้ายๆกำลังจะย้ายที่อยู่ ซึ่งผมส่งจิตไปถามท่านก็ไม่ได้พูดอะไร

ตอนนั้นผมก็เข้าใจว่า ท่านนางฟ้าคงจะเดือดร้อนที่อยู่เพราะเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้านกำลังจะตัดต้นกล้วยแถวๆนั้นซึ่งอยู่บริเวณห้องนอนผม


แต่อันที่จริงนางฟ้าท่านคงมาเตือนให้ผมหนี แต่นี่อาจเป็นวิบากกรรมเก่าที่คงเคยเป็นนักรบทำสงครามมาในอดีต ซึ่งทำให้ผู้อื่นต้องเสียทรัพย์ เศษกรรมนี้จึงให้ผลกลับคืนมา ทำให้ผมเข้าใจความหมายผิดไปครับ

 

เรืองที่ ๑๕... ประตูบ้านติดล๊อค แต่หนีน้ำออกมาได้ ด้วยพระพุทธานุภาพ

(เรื่องนี้เป็นเรื่องกุศลกรรมสลับกับอกุศลกรรมครับ ซึ่งน่าสนใจครับ)


ตอนแรกนี้น่าจะเป็นกุศลกรรมช่วยไว้

๒ วันก่อนน้ำท่วมหมู่บ้านผมนั้น เกิดมีฝนตกหนักมากทำให้น้ำรั่วซึมลงไปช๊อตสวิทช์ไฟ ทำให้ไฟดับหมดทั้งบ้าน เป็นเหตุให้ผมตามช่างไฟฟ้ามาดูก็พบว่า สิ่งที่สำคัญกว่าสวิทช์ช๊อตก็คือ เบรกเกอร์

(คัทเอาท์) ที่แยกตัดไฟชั้นบนและชั้นล่างนั้นยังมีไฟรั่วด้วย ซึ่งตรงนี้หากผมไม่ทราบและทำการตัดไฟเฉพาะชั้นล่างอย่างเดียวขณะเกิดน้ำท่วมก็ยังมีไฟฟ้ารั่วลงน้ำอยู่ดี (อาจเป็นอันตรายกับชีวิตได้ครับ)


ตอนสองนี้เป็นอกุศลกรรมให้ผล

ต่อจากคืนฝนตกหนักทำให้น้ำระบายออกจากถนนภายในหมู่บ้านไม่ทัน คนในหมู่บ้านก็ระดมกำลังนำกระสอบทรายมาป้องกันบ้านของตนเป็นการใหญ่และก็บังเอิญมีเพื่อนบ้านผู้หวังดี ช่วยนำกระสอบทรายมาทิ้งลงตรงหน้าบ้านของผมให้ด้วย

แต่ด้วยความตกใจหรืออย่างไรไม่ทราบ กระสอบทรายที่ทิ้งลงมาหน้าบ้านผมนั้น ไปโดนท่อน้ำประปา(ที่มิเตอร์น้ำ)หน้าบ้านหักทำให้น้ำไหลพุ่งไม่หยุด

ผมเลยเป็นช่างจำเป็นที่ต้องรีบซ่อมท่อประปาที่หักเพื่อหยุดน้ำที่ไหลนั้นตลอดคืน เป็นเหตุให้อ่อนเพลียมากกอร์ปกับไม่ได้นอนติดต่อกันมาหลายคืน

สายๆของวันนั้นผมจึงหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย และเมื่อผมหลับได้ยังไม่ถึง ๓ ชั่วโมงก็ได้ยินเสียงตะโกนว่า "น้ำเข้ามาแล้ว" ผมจึงวิ่งลงมาดูก็ปรากฎว่าน้ำขึ้นเร็วมาก เพียงไม่กี่นาทีน้ำท่วมถึงประตูรถเปิดไม่ได้เสียแล้ว

ผมจึงตัดสินใจฝากแมวสองชีวิตพร้อมกรงและแม่บุญธรรมให้น้องสาวที่มาจากกรุงเทพพาออกไปก่อน

ส่วนผมก็กลับขึ้นไปเตรียมแพ็คของสำคัญๆจริงๆที่จะต้องนำติดตัวไปหากสถานการณ์เลวร้ายลงก็จะขอให้น้องนำรถขนาดใหญ่มาช่วยในภายหลัง แต่ในอีกทางหนึ่งหากน้ำท่วมไม่สูงมากและไม่นาน

ผมก็ได้เตรียมน้ำดื่มและน้ำใช้ พร้อมต่อไฟฟ้าสำรองเอาไว้แล้ว พอที่จะอยู่ได้สัก ๒ สัปดาห์ (คือตอนนั้นคิดว่าไม่มีทางท่วมเกินนี้ เพราะจริงๆแล้วหมู่บ้านผมอยู่บนพื้นที่สูงซึ่งน้ำไม่เคยท่วมได้เลย)


ตอนสามนี้ผ่านอุปสรรค์ด้วยพระพุทธปาฎิหารย์


จากวันที่ ๖ ตุลาคม น้ำสูงขึ้นเรื่อยๆผมมองดูจากระเบียงชั้นสอง ปรากฎว่าท่วมรถผมถึงที่ปัดน้ำฝนแล้ว น้ำที่ท่วมนี้เป็นน้ำสกปรก เพียงแค่ลงมาดูใกล้ๆก็รู้สึกแสบตา หายใจไม่ออก แถมมีฝื่นคันอีกด้วย

ถึงวันที่ ๘ ตุลาคม แม่บุญธรรมส่งข่าวว่า หารถขับเคลื่อนสี่ล้อและเรือได้แล้วจากกรุงเทพ กำลังเดินทางจะมาช่วย ซึ่งผมก็ได้เก็บของสำคัญของทุกๆคนเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

ถึงคราวจำเป็นต้องลงมาเปิดประตูชั้นล่างแล้วจึงจำต้องลุยน้ำ ผมได้ยินเสียงดังโครมใหญ่ ปรากฏว่าตู้ขนาดใหญ่ที่วางซ้อนกันนั้นเกิดล้มลงด้วยแรงยกของน้ำ แต่ที่สำคัญคือตู้ล้มลงมาขัดกับผนัง

คือถ้าตู้ล้มลงบนน้ำ น้ำก็จะช่วยพยุงน้ำหนักไว้ซึ่งจะผลักออกได้ง่าย แต่นี่ล้มลงมาขัดกับผนังปูนค้างไว้อย่างนั้น ซึ่งผมยกอย่างไรก็ยกไม่ขึ้นคือหนักมาก ซึ่งตอนนี้เองผมคิดถึงพระพุทธบารมี

อธิษฐานว่า "ขอพระพุทธบารมีช่วยสงเคราะห์ข้าพระพุทธเจ้าด้วยเถิด หากยังพอมีกุศลที่จะอยู่ต่อก็ขอให้รอดเพื่อให้ได้ทำกิจให้จบด้วยเถิด" ในจิตก็เห็นภาพพระชัด พอยกขึ้นอีกทีคราวนี้ขึ้นได้ง่ายอย่างน่าอัศจรรย์

แต่..แต่ยังไม่จบแค่นั้น ผมเดินลุยน้ำสูงประมาณลิ้นปี่ผ่านเศษแก้วที่แตกและอะไรอีกสารพัด ไปถึงประตูหน้าบ้านซึ่งเป็นกระจก พอเปิดประตูกระจกออกได้ก็มีประตูเหล็กแบบประตูม้วนอีกชั้นหนึ่งซึ่งถูกล๊อคไว้

รูกุญแจล๊อคก็อยู่ด้านล่าง ผมตัดสินใจเอื้อมมือข้างหนึ่งลงไปหารูกุญแจในความมืดของน้ำอย่างสุดมือใบหูเฉียดน้ำหวุดหวิดๆ เวลาผ่านไปนานพอสมควรจึงพบรูกุญแจ

ผมจึงแหย่ลูกกุญแจเข้าไปได้แต่พอหมุนก็หมุนไม่ออก คล้ายมีเศษอะไรติดค้างอยู่มันแข็งมาก ผมต้องนึกถึงพระพุทธบารมีอีกครั้ง (อ้อ! ผมลืมเล่าไปว่า ตรงผนังผมแขวนรูปหลวงปู่ปานไว้

และก็ก่อนที่ผมจะก้มลงไปไขกุญแจ ผมส่องไฟฉายไปพบหนังสือต่างๆที่ลอยน้ำอยู่ แต่มีหนังสือที่ปกมีรูปหลวงพ่อฤาษีพอดี และยังพ้นน้ำอยู่ผมจึงหยิบให้สูงขึ้นไปอีก และนึกถึงหลวงพ่อฤาษีก่อนที่จะเอื้อมลงไปไขกุญแจ) พอผมนึกถึงพระพุทธบารมีพร้อมนึกในใจว่า "พุท-โธ" พอสิ้นคำว่าโธ ล๊อคก็หลุดอย่างอัศจรรย์ครับ

จากนั้นก็เปิดประตูและนำเรือมาช่วยผ่านออกไปได้ จนกระทั่งมาถึงจ.นนทบุรี ราวๆตีหนึ่งก็ได้ที่พักแห่งหนึ่งพอที่จะพักให้หายเหนื่อยก่อน ตอนรุ่งเช้าผมนั่งรับประทานอาหารและมองออกไปตรงระเบียงก็เห็นตึกสูงๆเขียนว่า "ริชมอนด์ โฮเต็ล" จึงนึกได้ว่า ภาพนี้เคยเห็นแล้วนี่เองครับ

อาจยาวหน่อยนะครับ พอดีอยากสื่อให้เห็นภาพความลำบากของน้ำท่วมด้วยนะครับ เพราะเมื่อก่อนตอนเด็กๆผมเข้าใจว่าน้ำท่วมก็แค่น้ำมาก น้ำใสๆแค่เดินลุยน้ำเอง แต่จริงๆแล้วมันลำบากกว่านั้นมากครับ

สรุปเรื่องนี้ เป็นเพราะพระพุทธบารมีและพระบารมีขององค์ครูบาอาจารย์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ล้วนๆครับ ไม่ใช่อำนาจสมาธิอะไรของผมเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่ผมใช้ความศรัทธาอย่างเต็มหัวใจนั่นเองครับ

 

เรื่องที่ ๑๔ และ ๑๕ ก็ผ่านไปแล้วนะครับ จริงๆแล้วตอนน้ำเริ่มท่วมเข้ามาบนพื้นบ้าน ในจิตแว็บแรกผมเห็นภาพระดับน้ำจะสูงถึงประมาณชั้นพักของบันได ซึ่งก็คือประมาณ ๑.๕ เมตรในตัวบ้านผม แต่ถ้านอกบ้านระดับน้ำจะอยู่ประมาณ ๒ เมตรครับ คือมิดหลังคารถผมพอดี แต่ตอนนั้นผมก็ไม่เชื่อจิตที่เห็น คิดว่าเป็นอุปาทานครับ

เรื่องนี้คงเป็นอุทาหรณ์สำหรับท่านผู้อ่านหลายๆท่านได้นะครับ ตอนใดที่ท่านเห็นแล้วว่าเป็นข้อบกพร่องก็คงจะได้ป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นแบบที่เกิดกับผมนะครับ แต่ที่แน่ๆก็คือคุณพระรัตนตรัยนั้นสามารถคุ้มครองทุกๆท่านที่มีศรัทธาได้จริงครับ

แต่บทสรุปของทั้งหมดนี้ก็คืออำนาจของกรรมจัดสรรให้นั่นเองครับ ดังนั้นจึงเป็นอุทาหรณ์ว่า เราควรที่จะละความชั่วทั้งปวง ทำความดีให้ถึงพร้อม และกระทำจิตให้สะอาดปราศจากเครื่องเศร้าหมองทั้งปวง ตามคำสอนขององค์สมเด็จพระบรมศาสดานะครับ

 

โมทนา สาธุครับ

พี่ปาริสัชชา ได้ สมาทาน ไว้หรือเปล่าครับ ถึงได้พบลางบอกเหตุ

เช่น หากสิ่งใดจะพึงบังเกิดปรากฎ ขอให้รู้ได้โดยไม่ต้องกำหนดจิตแม้แต่ประการใด

 

สงสัยจะเป็นไปได้นะครับ คุณอำไพพันธุ์ ผมสมาทานพระกรรมฐานแบบนี้จริงๆด้วยครับ แสดงว่าได้ผลนะครับ แต่ถ้าพูดถึงในแง่ของนักปฎิบัติแล้ว ครั้งนี้ผมคิดว่าผมสอบตกนะครับ ที่ผ่านมาได้เพราะพระพุทธบารมีแท้ๆเลยครับ

 

ไหนๆก็เล่าเรื่องภัยทางน้ำแล้ว เดี๋ยวผมจะขอเข้ามาเล่าถึงการทูลถามพระพุทธองค์เกี่ยวกับภัยในปี ๒๕๕๕ ต่อเลยนะครับ และรวมทั้งนิมิตที่ผมเห็นตัวเองในอนาคตด้วยนะครับ(ถ้าหากไม่ลืม)

 

อนุโมทนาด้วยนะค่ะ สำหรับเรื่องราวที่ดีมาก ๆ ตัวหนูเองอ่านแล้วรู้สึกปิติมากมาย (

ตั้งแต่เรื่องเมื่อคราวที่เกี่ยวกับคุณแม่ของพี่ ) มาหนนี้ เรื่องของพี่ ที่เล่าถึงการที่เว้นการ

ปฏิบัติมโนมิยิทธิไป หนูเคยเว้นไปเนื่องจาก ใจมันเพลีย ๆ เศร้า ๆ เกี่ยวกับภาระหน้าที่ใน

ช่วงน้ำท่วม พอกลับมาปฏิบัติอีกครั้ง รู้สึกว่าทำไม่ได้เลย จนกลับมาปฏิบัติได้อีกครั้ง ( ขออนุญาติข้ามไปนะค่ะ เรื่องที่กลับมาปฏิบัติได้อีกครั้ง )

 

อนุโมทนาบุญครับ ก็คงจริงอย่างท่านบอกนะครับ เพราะถ้าไม่มีบุญวาสนาแล้วคงไม่ได้มารับรู้รับฟังหรือได้มาเกิดในดินแดนที่เต็มไปด้วยพระอรหันต์และดินแดนที่พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง

 

สำหรับบางคนแล้ว นางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิกหาโอกาสพบเจอได้ยากยิ่งนัก !!!!

ไม่ได้ผ่านมาห้องอภิญญา xp มานาน กระทู้คุณปาริสัชชา ไหลพรวดๆ ไปหลายตอนแล้ว อย่างไรก็รักษาร่างกายบ้างก็ดีนะครับ หักโหมมากไป เดี๋ยวจะเสียงาน เสียการ แต่ถ้ายังไหวอยู่ ก็ไม่เป็นไร

เข้ามาอ่านเฉพาะตอนนางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิก เพราะสนใจประเด็นนี้อยู่ (ส่วนตอนอื่นๆ ยกยอดไปก่อน เพราะไม่มีเวลา)

ชั้นจาตุมหาราชิก ส่วนใหญ่เป็นแดนของนักรบในสังกัดของท้าวมหาราชทั้งสี่ ที่ผ่านมาจะคุ้นเคยกับเหล่ารบเสียเป็นส่วนใหญ่ คงจะเป็นเพราะวิสัยของเราเป็นไปในทางนั้น คือชอบบู๊สะบั้นหั่นแหลก จะหาพบ หาเจอ นางฟ้าในชั้นจาตุมหาราชิกได้ยากยิ่งนัก หรืออาจเป็นเพราะท่านไม่ค่อยจะแสดงตัวก็เป็นได้

ถือเป็นนิมิตหมายที่ดี ที่ท่านเจ้าของกระทู้ได้มีโอกาสพบนางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิก ส่วนผมหาโอกาสได้ยากเต็มที

แต่สงสัยว่า ทำไมนางฟ้าท่านนี้ถึงมาอยู่ที่ต้นกล้วยได้ล่ะนี่ หรือว่าผมอ่านแล้วไม่เข้าใจที่ท่านสื่อความหมาย เป็นถึงอากาศเทวา แต่มาอยู่ติดดิน ชักจะยุ่งยากกันใหญ่ คิดเรียบเรียงแล้วยิ่งงง เพราะไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง อย่ากระนั้นเลย รบกวนเจ้าของกระทู้ขยายความในส่วนนี้อีกสักเล็กน้อย ก็จะขอขอบคุณอย่างยิ่ง

 

ขอขอบคุณ และ อนุโมทนา คุณ ปาริสัชชา ที่แชร์ประสบการณ์เป็นธรรมทาน

 

ขออนุโมทนากับธรรมทาน ที่ท่านจขกท ตั้งใจให้ประโยชน์และ เรื่องราวที่จะนำมาลงในกระทู้นี้จะเป็นกำลังใจ แก่ผู้ปฎิบัติให้มุ่งมั่นต่อไป ด้วยเห็นว่ามีรุ่นพี่ๆ ที่ท่านปฎิบัติจริงจัง แล้วเกิดผล

ขอขอบคุณ และโมทนาในกุศลจิต ของท่าน จขกท ค่ะ

 

โมทนา สาธุ กับบุญกุศลของทุกๆ ท่านครับ

รออ่าน(อย่างใจจดใจจ่อ) เรื่องภัยพิบัติปี 2555

รอลุ้นว่าจะมีเลื่อนไปหรือเปล่าครับ _/\_

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับการให้ธรรมทานของคุณปาริสัชชาทั้งหมดทั้งมวลค่ะ

 

ผมขออนุโมทนากับคุณปิยคุณ ด้วยเช่นกันนะครับ ที่สามารถปฎิบัติกลับมากได้อีกครั้ง หากสะดวกใจที่จะเล่าก็คงจะได้ประโยชน์และเป็นกำลังใจ สำหรับหลายๆท่านที่สนใจนะครับ...สาธุ สาธุ สาธุ

 

รอฟังเรื่องภัยพิบัติเหมือนกันครับ...

 

อนุโมทนาคะ ขอให้พี่ปาริสัชชามีสุขภาพแข็งแรงอย่าเจ็บอย่าป่วย นำประสบการณ์ที่เกี่ยวธรรมะและปาฏิหารย์มาเป็นธรรมทานให้พวกเราได้อ่าน เป็นแรงบรรดาลใจที่ดีทีเดียวคะ มารอติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้พี่ด้วย ^-^ จะตั้งใจปฏิบัติธรรมคะ

 

ขอบคุณที่ยังไ่ม่ลืมกันครับพี่ ผมอ่านเรื่องของพี่แล้ว ผมก็เกิดปิติอย่างมากเช่นกัน จริงๆแล้วผมมีเรื่องที่สนทนากับพี่เยอะเหลือเกินครับ เป็นเรื่องที่ไม่สามารถบอกผ่านทางนี้ได้ เนื่องจาก มันยาวมาก และเกรงว่า หากมีผู้ที่ไม่เชื่อถือ แล้วบางทีอาจจะเป็นการปรามาสได้ครับ อาจจะเกิดปาบกรรมได้ครับ

เรื่องบางเรื่องอยากจะเล่า แต่เล่าไปจะกลายเป็นอวด และไม่เกิดผลดีกับใครๆเลยไม่อุบไว้เล่าเฉพาะคนที่มีประสบการณ์ทางด้านนี้เสียดีกว่าครับ เหมือนผมไปเล่าให้ครอบครัวฟังเรื่องไปนรกสวรรค์ เขาหาว่าผมบ้า ทุกวันนี้ก็เลยเฉยๆครับ


ปีนี้ภัยเรื่องภัยพิบัติน่าเป็นห่วงนะครับ หากไม่มีหลวงปู่หลวงพ่อทิ้งขันธ์เพื่อยืดระยะเวลาออกไป ปีนี้ อ่วมหนักครับ ไม่ทราบว่าพี่ปาริสัชชาเห็นเหมือนกันไหมครับ...? หรือว่าเป็ํนอุปาทานผมเอง ^ ^

โมทนาในกุศลกรรมของพี่ด้วยนะครับ ชาิตินี้คงเสร็จกิจเสียทีนะครับ ยังไงก็รอผมด้วยนะครับ ^ ^

ธรรมรักษาครับ