เห็นผีเห็นเทวดา เห็นนรกเห็นสวรรค์ เห็นพระพุทธรูป เห็นอันนั้นมันเป็นมายาของจิตใจ

อันนี้ไม่มีใครเค้าบอกกันนะ แต่เราจะบอกนะ

...เวลาเราเดินจงกรม คนส่วนมากทำไง... เค้าใช้วิธีเหมือน"ท่อง" เหมือนสวดมนต์หน่ะ...บลาๆๆๆ... เป็นผู้ตามอิริยาบท เป็นผู้ตามความคิด แบบเพลินๆ
"ตามความเคยชิน" เลย ย่างหนอ... ยกหนอ...เนี่ย คนส่วนใหญ่คือท่องตามมัน ตามหลังนะ คือเท้ามันยกแล้วก็บริกรรมยกหนอ...ใช่มั๊ย อันนี้คือลง "สมถะ" เรียบร้อย ไม่ได้อะไร ทำๆไป ได้ความสงบรึเปล่าไม่แน่ใจ บางคนได้บางคนไม่ได้ อันนี้ก็ไม่รู้ แต่ปัญญา(วิปัสสนา)ไม่เกิดแน่นอนเรียกว่าไม่เท่าทัน เรียกว่า "ดู" แต่ไม่ "เห็น"

ทีนี้ แต่ถ้าเรา "ทัน" มันนะ เราต้องเห็นว่าไอ้อิริยาบท...ยกหนอ...อะไรต่างๆ นี่มันมาทีหลังนะ หลังอะไร ก็หลังความคิดที่ว่า "เราจะเดินจงกรม" ยังไงล่ะ!!!

จงกรมไปๆๆๆ..... จนหยุด แล้วยังไง ทันรึยัง เกิด-ดับ เห็นรึยัง คนส่วนใหญ่ก็ท่องกันได้ทั้งนั้นนะ เกิด-ดับ

รู้หมด อะไรๆฉันก็รู้หมดหล่ะ แต่ถามว่าคุณ "เห็น" รึยัง...???

งง...มั๊ย นี่แหล่ะ สิ่งที่ไม่เคยมีใครบอกแต่เราจะบอก
...พูดไปก็เท่านั้น ท่านถึงว่าของแบบนี้ต้องเห็นเอง.... ปัจจัตตังฯ

ถ้าใคร "เห็น" แล้วก็เป็นประโยชน์อย่างใหญ่หลวงนะ ก็เลยต้องบอกกันไว้

 

......... มีสติระลึกรู้เท่าทัน อภิชฌา และโทมนัส ยินดี ยินร้าย ที่เกิดขึ้น จากเหตุ หรือ การไม่มีเหตุที่ปัจจุบัน

 

({) เห็นอุรุเวลา ตั้งกระทู้ บ่อยๆ ตั้งหัวข้ออยู่ เรื่อย ในรูปหันหลังให้ เหมือนสิงค์ ใต้ เป็นฆราวาส หรือนักบวชกันแน่ น่าหดหู่ใจนัก เวลาเอาหัวข้อ ไม่ดีเอามาตั้งใหม่ ให้คนใหม่ได้รู้จักเรื่อย ไป หรือจะไปจับเหยื่อคนไหนอีก เข้าไปดูหลายกระทู้แล้ว บางทีต้องออก เลยไม่อย่ากเจอ ถ้าเป็นลูก ตถาคต อย่าเอาพ่อมาเล่น เลย มันไม่เหมาะสม ใช้เวลาไปทำความดีเถอะนะ

 

มันหยาบคายตรงไหนอ่ะ คำว่าโคตรพ่อโคตรแม่ มันหมายความว่าต้นตระกูลอะไรประมาณนั้น มันต้องดูคำร่วมและจุดประสงค์ และเจตนาในการใช้นะ

ความจริงธรรมะหน่ะ ท่านให้มีไว้สอนตัวเราเอง ไม่ได้ให้เราไปสอนคนอื่น เพราะเราก็ยังเป็นแค่ฆารวาส

แต่ที่ต้องเอามาเผยแพร่กันมากมายขนาดนี้ ก็เพราะเห็นใจเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน

รู้ว่า หากมีทุกข์แล้วไม่รู้จักธรรมะ มันแย่ขนาดไหน

ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น...

ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่...

ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป...

 

คนหน่ะ ถ้าไม่เห็นทุกข์ก็ไม่เห็นธรรมจริงๆนะ หลวงปู่มั่นท่านบอกว่าถ้าเป็นแบบนั้น คนก็อยู่ส่วนคน ธรรมก็อยู่ส่วนธรรม...
"เหมือนเทน้ำใส่หลังหมา มันสลัดออกเกลี้ยง ไม่มีเหลือ"

โดนด่าร้อยคนแต่มีคนได้ประโยชน์แค่น้อยนิดเท่านี้ก็พอใจ ไม่เสียใจเลย

คิดดูสิ ทำไมตอนพระพุทธองค์ตรัสรู้ธรรมใหม่ๆท่านไม่อยากสอนเลย ท่านส่ายหัวเลย ทำไมหล่ะ หึ หึ

ก็อย่างที่เห็น.....

 

น้ำมันกับน้ำ

พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

น้ำมันกับน้ำท่ามันต่างกัน
เหมือนกับคนฉลาดก็ต่างกับคนโง่

พระพุทธเจ้าก็ทรงอยู่กับเสียง รูป กลิ่น รส โผฏะฐัพพะ ธรรมารมณ์
แต่พระองค์ทรงเป็นพระอรหันต์
พระองค์จึงทรงเห็นสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสิ่ง “สักว่า” เท่านั้น
พระองค์ทรงปล่อยวางมันไปเรื่อย
ตั้งแต่ทรงเข้าพระทัยแล้วว่า

ใจก็สักว่าใจ
ความคิดก็สักว่าความคิด

พระองค์ไม่ทรงเอามันมาปนกัน
ถ้าคิดได้รู้สึกได้อย่างนี้ เราก็จะแยกมันได้

ความคิด ความรู้สึก อยู่ทางหนึ่ง ใจก็อยู่อีกทางหนึ่ง
เหมือนกับน้ำมันกับน้ำท่าที่อยู่ในขวดเดียวกัน
แต่มันแยกกันอยู่


(ที่มา : เหมือนกับใจคล้ายกับจิต : รวบรวมคำอุปมาของ
พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท), หน้า ๖๐)

คัดลอกมาจาก แสดงกระทู้ - น้ำมันกับน้ำ : พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท) • ลานธรรมจักร

 

อยากเห็นเทวดา หรืออะไร ก็ ทำให้เข้าถึง สมาธิ สูงสุด ที่เรียก ว่า ฌาณ ก็ได้เห็นแล้วหนิครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=oKIQ-uglSIk]เจาะข่าวเด่นสรยุทธ พระเกษม ตอน2 [26 01 55] - YouTube[/ame]

คุณอุรุแล้วแบบพระเกษมแบบนี้ละ555 อุปทานไปเองรึเปล่า555

 

เขาเรียก "ฌาน" ครับ ถ้าใช้ "ฌาณ" ฝันเอาพอได้อยู่ครับ

 

หลวงพ่อเกษมท่านเห็นจริงครับ อย่าถามเหตุผลนะท่าน โฮดี้โจนส์ ผมพูดได้เท่านี้ครับ

 

ที่เค้าเห็นหน่ะ เขาเห็นจริง เค้าก็พูดไปตามที่เขาเห็น เขาไม่ได้มุสา

แต่สิ่งที่เห็นนั้น ไม่จริง

นี่ๆท่านผู้เจริญทั้งหลาย ขอถามหน่อย
ขนาดขันธ์ทั้ง๕ยังไม่ใช่เรา แล้วมันยังจะมีอะไรอี๊กกกก ที่เป็นเรา เป็นของเรา หือออออ

เรื่องแค่นี้ก็คิดกันไม่ออก ปัญญาหนอ ปัญญาอยู่หนใด......

 

บัวสี่เหล่า

พาลชน คนหนา ก็ต้องสอนอย่างนึง

นรกสวรรค์ ผี เทวดา เอาไว้สอนปุถุชนคนหนา คือหนาด้วยกิเลสนะ พวกนี้จะเห็นธรรมของพระพุทธองค์เป็นของพิศดาร วิจิตรพิศดาร สอนไปก่อนนรกสวรรค์ เป็นพื้นฐาน พอเชื่อแล้วพระพุทธองค์ไม่ได้ให้หยุดแค่นั้น ยกภูมิจิตขึ้นไปอีก ท่านก็จะสอนว่าสวรรค์ก็ทุกข์ พรหมก็ทุกข์ ท่านไม่ได้ว่ามันไม่มี

แต่สำหรับอริยะชน ท่านไม่สอนแล้วนรกสวรรค์ มันของต่ำ สุขในสวรรค์ก็เป็นแค่โลกียสุข ไม่ทรงสรรเสริญ

ถ้าสอนอริยะชน
อย่างใน"คิริมานนทสูตร" นะ
ไม่มีอะไรทั้งนั้น นรกสวรรค์ ผีสางเทวดา บุญบาปทั้งหลาย ล้วนมาจากจิตทั้งนั้น นรกสวรรค์แม้แต่นิพพาน อะไรๆก็ล้วนออกมาจากจิต ทั้งนั้น

http://palungjit.org/threads/คิริมานนทสูตร.252572/

 

แปลกๆกับท่อนสุดท้าย รู้สึกขัดแย้งๆนิดๆ

เพราะแบบนี้ละมั้ง เห็นพวกคนธรรมดาๆที่ไม่ใช่อริยะชน อย่างที่เห็นเป็นอยู่เยอะแยะในปัจจุบันซินะ พวกที่ทำอะไรที่มันดูผิดมันดูขัดแย้งก็อ้างสั่วๆไปบอกว่า สิ่งต่างอยู่ที่จิตอยู่ที่ใจอย่างเดียว วินัย ธรรมต่างๆ ไม่สนใจ คงดูไม่ต่างจากพวกเรียนอภิธรรมมั่วๆ ไม่ก็พวกนิกายเซน ไรแบบนี้ซินะ เอะอะๆอะไรๆก็อ้างว่าอยู่ที่จิต แบบนี้ไม่ต้องกิน ไม่ต้องขับถ่ายไม่ต้องนอน กันซะให้หมดเลยท่าจะดี ในเมื่อมันอยู่ที่จิตๆๆๆๆแล้วก็จิต พวกที่สักบอกว่าทำอะไรอย่ายึดๆๆแต่ก็ยังทำในสิ่งที่คนเขายึดกันอยู่

แต่ก็นะพระพุทธเจ้าท่านยังบอกว่าให้มีธรรมเป็นที่พึ่งเลย ไม่ว่าจะอริยะชนในระดับไหนก็เถอะ
แต่ถ้ามันง่ายๆลัดขั้นตอนได้อย่างงั้น พอใครฟังธรรมท่าน บรรลุเป็นพระโสดา ท่านคงบอกให้มีจิตเป็นที่พึ่งแล้วละมั้ง ให้จ่อไปที่จิตอย่างเดียวเลยไม่ต้องสนใจอะไร ธรรมวินัยอะไรต่างๆไม่ต้องมีต้องบัญญัติไว้ให้วุ่นวาย หรือไม่ก็คงบอกว่าผู้ที่เป็นอริยะชนแล้วว่าไม่ต้องถือตามที่ท่านบัญญติไว้ก็ได้


" บุญบาปทั้งหลาย ล้วนมาจากจิตทั้งนั้น นรกสวรรค์แม้แต่นิพพาน อะไรๆก็ล้วนออกมาจากจิต ทั้งนั้น "

นรก สวรรค์ นิพพาน มาจากจิต ยังงั้น จิตก็ต้องไปอยู่ ที่ นรก สวรรค์ และก็ที่นิพพาน อย่าบอกนะว่าเอาจิตไปอยู่ที่นิพพาน (||)

จะว่าไปเมื่อก่อนผมก็เคยฟังนะ คิริมานนทสูตรไรนี่ ยังเอาคำจากสูตรพวกนี้มาเถียงคนนั้นคนนี้อยู่เลยเมื่อก่อน แต่พอต่อมาลองหาดูในพระไตรปิฏก มีเขียนไว้อยู่นิดเดียวเอง ไม่มีเยอะเหมือนที่เคยโหลดมาฟังมาอ่าน ก็เลยไม่อยากจะเชื่อมากซักเท่าไร เห็นว่าเขียนมาทีหลังไรนี่ละมั้ง ก็คงไม่ต่างจากความคิดหรือคำพูดต่างๆของผู้คนทั่วๆไปแหละ ที่บางทีมันอาจจะเขียนหรือสื่ออะไรไม่ชัดเจนให้กับคนอ่าน

แต่ที่เจอมาใกล้เคียงคำพูดข้างบนเห็นมีแค่

 

คงเป็นเรื่องของสัมมาทิฎฐิ...สัมมาทิฎฐิไม่ใช่เรื่องง่าย พระวจนะที่ว่า" ความเห็นชอบ เป็นอย่างไร? ภิกษุทั้งหลายความรู้ในทุกข์ ความรู้ในเหตุให้เกิดทุกข์ ความรู้ในความดับไม่เหลือของทุกข์ ความรู้ในหนทางที่เป็นเครื่องให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ อันใด นี้เราเรียกว่า ความเห็นชอบ".....ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรู้ใน อริยสัจทั้งสี่...ถ้ารู้จริงจริงคงเข้า ใจ คำว่า " ทิฎฐิ"ดี..อะไร อะไร ก็เป็น ทิฎฐิ...มีสติระลึกรู้ไปเลย

 

พระอาจารย์สายวิปัสนากรรมฐาน (สุขวิปัสโก) เน้นให้ตัด ให้วาง สิ่งภายนอกดูเพียงกายตัวเรา ใช้ความศรัทธาเข้มข้นเป็นที่ตั้งเพื่อไปถึงปลายอุโมงค์ ลักษณะตาบอดคลำทาง ฉะนั้นจะไม่เห็นสิ่งระหว่างทาง จนกว่าจะถึงปลายอุโมงค์ ซึ่งพวกครึ่งๆกลางๆ ปฎิบัติได้ไม่ถึงปลายอุโมงค์ จะไม่มีวันได้เห็นแน่นอน... ในสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ทั้งเทวดา นรก สวรรค์ กี่ตำราก็อ้างกันไป...ไม่ได้รู้เห็นด้วยตนเองหรอก..

 

จิตมันเป็นของโลก โลกมนุษย์โลกพรหมมันก็ยังคือโลก นี่โลกแบบภาษาธรรมนะ

ถ้ายังมีจิตย่อมต้องมีที่ตั้งที่อาศัย ย่อมต้องมีภพ และถ้ามันเป็นภพมันย่อมไม่ใช่นิพพาน

ทำไมถึงว่าอะไรๆล้วนออกมาจากจิต อย่าลืมว่าพระพุทธเจ้าก็เป็นมนุษย์เหมือนเรา ธรรมทั้งหลายไม่ออกมาจากจิตพระพุทธองค์แล้วมันจะมาจากไหน แล้วก็เพราะมันคือสมมุติบัญญัติทั้งนั้น รูปธรรมกับนามธรรม กายกับจิต มันรวมลงแค่นั้น

ถ้าไม่มีจิตก็ไม่ต้องมีธรรม ไม่ต้องมีนิพพาน ไม่ต้องมีความหลุดพ้น แค่นั้นเอง เหมือนแผ่นดิน ผืนฟ้า ไม่มีจิตครองก็ไม่ต้องรู้ธรรม ไม่ต้องมีธรรม เพราะตัวมันคือธรรมอยู่แล้วนั่นเอง ธรรมดา... ธรรมชาติ...

ดูนะ... แผ่นดินมันไหว คนตายเป็นเบือ... น้ำท่วม คนตาย บ้านพัง วัดพัง
ถามว่าแผ่นดินแผ่นน้ำมันบาปมั้ย มันมีนรกสวรรค์ มีบุญมีบาปสำหรับมันมั้ย คำตอบคือ"ไม่มี" เพราะอะไร ก็เพราะมันไม่มีจิต มันเป็นธรรมโดยตัวมันเองอยู่แล้วยังไงล่ะ มันก็สักแต่ว่าเป็นธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามแต่เหตุปัจจัย ก็เท่านั้นเอง


ละรูปไม่ละนามก็ไปเป็นอรูปพรหม ไม่มีรูปแต่เหลือจิต

นิพพานไม่มีจิต

 

มรรคข้อแรก สำคัญที่สุดเหมือนสารตั้งต้นนะ

คนส่วนใหญ่ชอบคิดว่ามรรค๘รวมลงที่ศีล->สมาธิ->ปัญญา

ที่จริงมรรคข้อแรกเป็นตัวปัญญา คือต้องมีปัญญานำมาก่อนเลยนะ ต้องมีความเห็นที่ถูกว่า ขันธ์๕นี้ไม่ใช่เรา เราไม่มีในขันธ์๕ รูปคือร่างกาย จิตคือนามขันธ์ เวทนาสัญญาสังขารเป็นนามธรรมก็คือจิตใจ การรับรู้อารมณ์ เสวย ยึดติดว่าเป็น"เรา" ตัวกูของกูก็ตัวจิตนี้แหล่ะ ตัวสืบภพสืบชาติก็ตัวจิตนี้แหล่ะ

ถ้าไม่เข้าใจมรรคข้อแรกให้ได้แบบนี้ก่อน เดินมรรคข้ออื่นต่อไป ก็ไปแบบผิดทาง ไม่ว่าจะรักษาศีล ให้ทาน ทำอะไรๆ ก็หวังแต่จะให้มีตัวกูเป็นผู้ได้ เป็นของกูผู้เสวย ก็จะมองไม่เห็นประโยชน์อันแท้จริงตามธรรม ตามที่ควรจะเป็นได้เลย

ท่านให้ทำเพื่อละเพื่อวาง พวกก็จะไปทำเพื่อยึดเพื่อเอากันท่าเดียว มันจะไปได้นิพพานมาแต่ไหนกัน โน๊ะ

 

พรหมลงมากินง้วนดิน->เนยเหลว->เนยข้นฯ

=จิตยึดว่าธาตุ๔ขันธ์๕นี้คือเรา หลงมากขึ้นๆ->หนักขึ้นเรื่อยๆ

=เหตุแห่งทุกข์

.........->ทางออกจากทุกข์

->ความดับทุกข์<-

 

ไม่ต้องสุดโต่งขนาดไม่กินไม่นอนไม่ขี้ไม่เยี่ยวอย่างนั้นดอกนายจ๋า

มันเป็นเรื่องนามธรรม ธรรมะต้องทำในใจด้วย ถ้าทำแต่ตัวไม่ทำในใจ ให้ทานก็มือควักให้ไปแต่ใจนี่เสียดายอยู่(นิดๆ^-^) มันก็เรียกว่าไม่ได้รับประโยชน์ในการให้ทานที่แท้จริง หรือจะถือศีลก็ถือไป แต่ในใจมัวหมองแล้วศีลมันจะทำให้คุณบริสุทธิ์ผุดผ่องขึ้นได้อย่างไร

ธรรมะมันเน้นที่นามธรรม แค่กายละเอียด คนธรรมดายังเห็นได้ยาก เข้าใจได้ยาก นามธรรมยิ่งยากเข้าไปใหญ่

ปรมัตถ์มันก็มีอยู่ในสมมุตินั่นแหล่ะ ถ้ามองเป็นก็เห็นธรรม สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งเห็นทองคนหนึ่งเห็นโคลนตม

บางทีของมันอยู่ใกล้ๆแต่เราไม่รู้จักไม่เคยเห็น นึกไม่ออก ได้ยินเค้าพูดกันว่าเลอเลิศก็รู้แต่ว่าอยากได้ๆ แต่ไม่รู้จัก ไม่รู้ว่าหน้าตามันเป็นยังไง ต่อให้เดินผ่านเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็ไม่มีทางรู้ ไม่มีทางได้มาได้เลย ฉันใดก็ฉันนั้น

จิตที่สงบจากกิเลสก็มีแก่เราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้ในบางขณะ ท่านจงเพียรทำให้เห็นแจ้งยิ่งขึ้นเถิด

 

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ไปนั่งสมาธิเพื่อเห็นเทวดา นรก สวรรค์
ที่หลวงพ่อบอกว่าเป็นมายาของจิตใจ เพราะเห็นจริงแต่ไม่เป็นของจริง
เพราะไม่ใช่หนทางพ้นจากทุกข์ พ้นจากวัฏฏะ เห็นตามความเป็นจริง
คือ ต้องเห็นโดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยความเป็นทุกข์ เห็นอนิจจัง
ทุกขัง อนัตตา เห็นแบบนี้เห็นตามความเป็นจริงครับ