จิตออกตอนนอนหลับแต่ไม่รู้ว่าจิตออกตอนไหน

ผมอยากทราบว่าทำไมเวลานอนหลับจิตมักจะออกไปยังแดนทิพย์ต่างๆ
และทุกครั้งจะรู้ตัวเมื่อถึงที่นั่นๆแล้ว อยากจะรู้วิธีที่จะรู้เท่าทันขณะจิตออก
จะทำอย่างไร

 

เจริญสติเท่านั้นครับ

ทำตามนี้ครับ ทำให้มากเข้าไว้ แล้วจะเห็นผล
ตัวอย่างการเจริญสติในชีวิตประจำวัน - ธรรมะทั่วไป - www.indraphong.com - Powered by Discuz!

 

ฝันหรือว่าจิตครับ
ช่วยอธิบายถึงความเข้าใจว่าจิตเขาหลุดออกไปได้
อย่างไรอีกนิดหน่อยได้ไหมครับ

 

พอจะมี วิธี แยกแยะได้ไหมครับว่า ขณะนั้น
เป็นแค่ความฝันที่จิตคิด หรือ เป็นอาการ
จิต ออกไปแดนทิพย์ ผู้รู้ทุกท่านช่วยแน่ะนําทีครับ

 

อยู่ในท่านอนไม่มีทางที่จะรู้เท่าทันตอนจิตกำลังออกได้ครับ ถ้าคุณรู้ทันได้ตอนจะออกมันก็ไม่ออกครับ เพราะมันจะติดนิวรณ์ตัวใดตัวหนึ่งอยู่ครับ...ไม่ว่าคุณจะอยู่ในท่านอนแล้วทำสมาธิ เพราะจิตปกติมีนิสัยชอบท่องเที่ยวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว..ซึ่งเป็นเรื่องปกติครับ....
ยกเว้นอยู่ท่านั่งสมาธิ และคุณฝึกเจริญสติ จนมีสติทางธรรมพอสมควรถึงจะบังคับไม่ให้เข้าออกได้ แต่ตอนที่เค้าแยกจากกันกับกายคุณก็ไม่มีทางทันเค้าหรอกครับ ถ้าทันเค้าก็ไม่แยกกันครับ..หรือ ถ้าเค้าออกไปข้างนอกก็ไม่ทันอยู่ดีเพราะว่า เค้าจะไปตอนที่เราเผลอ แต่ตัวสติทางธรรม เราจะสามารถตามเค้าไปได้ ชนิดที่ว่าไปไหนไปด้วยครับ..
แต่ถ้าคุณนอนหลับแล้วเค้าออกได้เป็นปกติ ถ้าจะให้นานขึ้นกว่าเดิมและรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ต้องไม่ให้เกิดนิวรณ์ และคุณก็ต้องฝึกเจริญสติเหมือนเดิมครับ
​

ส่วนสถานที่ที่คุณไปนั้นเป็นเขตหรือดินแดนที่คุณเคยมีความสัมพันธ์ในอดีตชาติมาก่อนแล้วทั้งสิ้นครับ​

 

อาการที่ว่าเขาหลุดออกไปมีความนรู้สึกอย่างไรครับ
คือหลุดทั้งตัวเหมือนยกไปทั้งแท่ง
หลุดเหมือนดิ่ง
หลุดเหมือนลอย
แล้วหลุดไปนั้นมีสติรู้อยู่กำกับอยู่หรือไม่
หรือเลื่อนๆลอยๆไปเหมือนฝันตอนกลับมาคือตื่นจากฝัน

แล้วอาการที่ว่าหลุดไปหลุดอย่างไรขอรับ
ขอทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้ว

ถามต่ออีกนิดครับพอหลุดไปแล้วหากเขาคิดอยากแล้วการตอบสนองเป็นอย่างไรเหมือนอยากไปโน่นไปนี่
เขาเดินออกทางประตูหรือ
หรือเขาวิ่งไปผ่านข้างฝาไป

 

ยังไงก็ให้เจ้าตัวมากล่าวนะครับ ผมแค่สังเกตุจากกิริยาทางจิตที่เจ้าตัวเล่าให้ฟังแค่นั้นครับ..
ขอบคุณครับ

 

................................

เข้ามาแชร์ประสบการณ์...บ้าง
ของตัวเราเอง...หลุด มันทุกรูปแบบที่หัวถึงหมอน 555
คือ หลุดทั้งแท่งบ้าง ลอยบ้าง ดิ่งบ้าง พุ่งบ้าง(เหมือนจรวดเลยล่ะ)ตะลอนๆๆๆๆ ไปไหนต่อไหน สาระพัดจะไป...แต่...เวลานั่งสมาธิ กลับไม่เคยหลุดออกมาเลยสักครั้ง

และตอนนี้ ...ใช้วิธีแก้โดยการสวดมนต์ คือ ก่อนๆนั้นไม่ค่อยชอบสวดมนต์ ถึงเวลาจะนั่งสมาธิ ก้อ นโมตัสสะ 3 จบ แล้วนั่งเลยยยย...เสร็จสับ ก้อหลับต่อ แล้วก้อหลุดออกตามระเบียบ แบบไม่มีแผน..... เพราะบังคับไม่ได้

แต่...หลังจากที่มีผู้แนะนำ ให้สวดมนต์เป็นกิจวัตร ไม่สั้นไม่ยาวเกินพละเรา คือ กำลังพอดี
และพยายามให้เกิดสมาธิในการสวด ผลที่ได้รับคือ นอนหลับสบายมากกกกกก ไม่ออกไปตะลอนๆๆพบญาติ เหมือนก่อน และรับรู้อาการชัดเจน คล้ายกับว่า กำลังจะเคลื่อนออกแระ แต่เหมือนโดนรั้งไว้ ฉุดไว้ ประมาณนี้... ค่ะ

ช่วงนี้..ไม่ค่อยได้นั่ง และไม่ค่อยได้สวดมนต์ (ขี้เกียจ อิอิ)
ก้อกลับมาตะลอน เหมือนเดิมอีก 55

 

ในหัวข้อ จิตออกตอนนอนหลับแต่ไม่รู้ว่าจิตออกตอนไหน<!-- google_ad_section_end -->

ผมก็พอรู้แค่ งูๆ ปลาๆครับ ผิดขออภัยครับ คนที่จะรู้ ตลอดได้ และบังคับได้ มันต้องค่ลอง ฌาณ ๔ หรือได้ ฌาณ ๔ หยาบ ไปได้บ้างไม่ได้บ้าง ถ้าละอียด คล่องตลอดเวลา เขาเรียก อัตโรมัต อยากจะไปเมื่อไหร่ ไปได้ ทันทีทันได จะไปไหนก็ตาม มันรู้ ออกอย่างไร ออกตอนไหน รู้หมด ออกทางหัวหรือ ทางตัว เห็นชัดไม่ชัด อยู่ที่ วิปัสนาของคน คนนั้น ยังอ่อน อยู่ ถ้า วิปัสนาญาณ เข้มแข็ง ของเขาจะชัดเจนครับ

ในกรณีของคุณ 11501 บอกอธิบายมาไม่ชัดเจนเท่าไหร่ครับ เห็นอย่างไรเป็น อย่างไร คนไป เจ้าของ กระทู้ มันต้องรู้ ไม่มากก็ น้อย และยิ่งไปบ่อยๆ มันก็จะรู้ มาก และไปแดน ใด มา คุณพูดมาเหมือน ยกเมฆ เสียส่วน ใหญ่ ขนาด ฝัน บางครั้ง ยังจำได้ชัดเจน แต่มันไม่จริง บางทีคล้ายจริง แต่ก็ไม่จริง อีกแหละ กับมา เหนื่อยหอบเกือบตาย ความฝันส่วน ใหญ่ มันไปจริง แต่ถ้าเราฝึก ฝนให้คล่อง รู้เท่าทันมัน และเอามันออกมาใช้ จะใช้ได้จริง ถ้าฝันแบบครึ่งหลับ ครึ่ง ตื่น อันนั้นจะจริง มากครับ แต่ ถ้า นอนหลับ ไปได้ ขณะนั้น แสดงว่า วิปัสนาคุณอ่อน ถ้ารู้เรื่องทุกอย่าง ขณะไป นั่นของจริง ถ้าไม่รู้เรื่อง ผมว่าของไม่จริง หรอก ออกไม่รู้ไม่ เป็นไร แต่ไปรู้ เมื่อถึงแล้ว สภาพจิต มันไปเร็ว ออกจากร่างปุ๊บ ถึงเลย แสดง แสดงว่า มันได้มา ของเก่าของคุณ และของที่คุณ เคยคุ้น มาก่อน มันจึงไปได้ ดังที่คุณ ว่า

คุณไม่แสดง รายละเอียดให้ชัดเจนครับ จึงอธิบายยากสักนิด แต่ผมก็ อธิบายคุมมาแล้ว พอสมควรครับ บ้างครับ เมื่อทุกคนอ่าน ก็จะเข้าใจบ้างไม่มากก็ น้อยครับ

 

ของพี่ บุญทรงพระเครื่อง ใจดีเนี่ย พูดรวมแบบยกกายละเอียด นี่ครับ..

 

ไปตอนไหนอย่าลืมสตินะครับว่านั่งหรือนอนอยู่บนโลกนี้อยู่
เอาเป็นว่าตรงนี้ก่อนครับ

 

กายฝันเขาว่าเป็นกายมนุษย์ละเอียด
กายทิพย์หยาบกายทิพย์ละเอียด ละเอียดกว่ากายฝัน

ส่วนกายวิญญาณ อาจจะเป็นกายฝันก็ได้มั๊ง??
Kayadham(กายธรรม)เป็นคนดีด้วยสำนึกดี!! โดยวิชาหลวงพ่อวัดปากน้ำ - ผู้ใดเห็นดวงธรรม 12

 

เล่นให้เบื่อแล้วเลิกหรือไม่ขอรับ
หากมัวเสียเวลาอยู่ตรงนั้นนานจะเสียการ กาล การณ์ หรือไม่
เพราะไม่ใช่หนทางสูงสุด
สร้างบารมีทั้งสิบเพิ่ม
แล้วลองลุยต่อไหมครับ
ลองว่าจะเกิดอะไรขึ้น

หากท่านจะแสวงทางต่อนะครับ

ท่านช่วยแบ่งปันเล่าเรื่องโลกอีกด้านที่พบเจอ
เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้ผมสร้างบุญเพิ่มและจะตั้งใจทำความดีครับ
ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

...............................

สภาวะที่เกิดต่างๆ...นั้น มันเกิดขึ้นเอง ตั้งแต่เด็ก...จนกลายเป็นความเคยคุ้นเคยโดยธรรมชาติ ไม่ได้มีการอยากเล่น อยากลอง หรือ ใดๆ และก้อไม่ได้มีความรู้ในเรื่องของสภาวะธรรมมากนัก... เป็นเพียงแค่คนปฎิบัติสมาธิตามปกติ ที่ทำไปเรื่อยๆอย่างต่อเนื่องเท่านั้นเอง..ค่ะ

และ...สิ่งที่ได้เห็น ได้พบเจอต่างๆนั้น ส่วนใหญ่ก้อทำความรู้สึกแค่รับรู้ว่า...เห็น พบ เจอ แบบนี้ อย่างนี้ แต่ไม่นำพา เพราะไม่สามารถแยกแยะได้แจ้งตามภูมิรู้ที่ตนมี
และทีสำคัญมันเกิดขึ้นเป็นกิจวัตร ฉะนั้นเรื่องราวมันจึงมีสม่ำเสมอ...
เหมือนพวกเราๆที่ดำรงชีวตในแต่ละวันและผ่านๆไป จนไม่รู้ว่าจะเล่าหรือบอกเรื่องรัยดี...ค่ะ

ส่วนเรื่องสภาวะทางธรรม ก้อ ค่อยๆไต่ไปเรื่อยๆ แล้วแต่เหตุ และบุญกรรม ..
หากแต่ คุณมะหน่อ มีข้อแนะนำอื่นใด ก้อยินดีรับฟังค่ะ

 

คือบางท่านบอกไปเจอนรก
บางท่านบอกไปเจอสวรรค์
บางท่านตามคนที่ท่านมาตามไป
บางท่านเล่าเรื่องบูญเรื่องกรรมที่ตามมาแล้วได้รับผลหรือส่งผลต่อโลกนั้นหรือภพภูมินั้นที่ท่านไปพบเจอ

ผมโชคไม่ดีครับ
เขาเหยียบกระต๊อบที่ผมนอนเอียงวาบไป
ตัวดำๆใหญ่มาก
แล้วลองกำลังกันพักหนึ่ง
พอพี่ท่านหลุดไปได้..........พวกเผ่นแนบไป
หมาข้างบ้านหอนบรู้เลย
ตั้งแต่วันนั้นไม่เห็นเขามา

และผมก็ไม่อยากไปยุ่งเรื่องสวรรค์นรก
เลยหันมาดูเวทนาดูจิตครับพอจบเวทนาก็มาเจอจิต
ความจริงเขาควบรวมกันมาแต่เราไม่สังเกตุเองหรือไม่

แต่อย่างไรเราก็ต้องยอมรับว่า
ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเราวันหนึ่งเราต้องทิ้งเขาไปสู่อีกภพหนึ่ง
และต้องขยันหมั่นทำกรรมดีหรือไม่

และสิ่งที่แยกออกไปนั้นรู้ตัวทั่วพร้อมหรือไม่

หากรู้บ้างไม่รู้บ้างเบลอๆก็เหมือนความฝัน
คือเราหลับไปหลังอาการเหล่านี้หรือไม่ต้องแยกดูว่า

ท่านที่ไปไวมากนั้นหูอื้อหรือเปล่าได้ยินเสียงลมไหม
ท่านทะลุผนังไปหรืออย่างไร
หรือออกตามประตูหน้าต่าง
คนรู้มีเยอะครับเรื่องธรรมดาๆที่เขาไม่กล่าว
แต่ตรงนี้สำคัญ
ผลของการปฏิบัติมีจริง

ท่านเป็นแต่เด็ก
บุญบารมีทางนี้มีมากนะครับก็เพิ่มเข้าไปอีก
ไปถึงก่อนรู้ก่อนถึงไหนก็ทำเองไหมครับ
ผมก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองไปได้อะไรมาจากการปฏิบัติ

ผมก็ทำของผมไปเรื่อยๆเมื่อมีโอกาสเท่านั้นเองขอรับ

และอยากถามว่าที่ว่าหลุดไปได้คือจิตหรือคือวิญญานครับ
เพราะตายังเห็นอยู่
รู้สึกอยู่ว่าตัวเบาๆ
หูสัมผัสได้
อายาตนะแทบกล่าวได้ว่าอยู่ครบ

และที่แน่นอนที่สุดเวลาต้องเป็นปัจจุบันขณะนั้นหรือไม่
ก่อนที่ท่านจะไปจะมา
หากไม่ใช่เจอแล้วครับ
ตัวหลอก

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วครับ

 

ท่านมะหน่อครับ อยากฟังธรรมของท่านมะหน่อบ้าง แต่แบบปกติมันยาวเหลือเกิน + ขี้เกียจแปล
ขออีก version นึง เอาแบบสั้นๆ ง่ายๆ ตรงเป้าได้ใจความเพิ่มด้วยได้ไหมครับ

 

ขอบคุณ คุณมะหน่อ..ที่ชี้แนะ ค่ะ
คือ จริงๆแล้วไม่รู้ว่า สภาวะที่เรียกว่า หลุดของตัวเองนั้น แท้จริงแล้ว คือ อย่างรัย หรือ เรียกว่าประเภทไหน จึงขอแยกประสบการณ์..หลุดแบบหลักๆ ของตัวเอง ออกเป็นหัวข้อ เพื่อขอคำชี้แนะจาก คุณมะหน่อ หรือผู้รู้ท่านอื่นๆ ที่ได้แวะเวียนมา..ค่ะ ยกตัวอย่างเช่น

- ถ้าช่วงไหนนั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอ เวลานอนหลับ....แล้วหลุด จะพุ่งฉิวๆๆ เหมือนต้านลมอย่างแรงๆ หูเหมือนอื้อ ความรู้สึกคล้ายในอุโมงค์... แล้วก้อจะหล่นพลั่วะ แบบไม่เป็นท่า คือ มันเร็วและแรง เวลาถึงที่หมาย(ที่ไหนไม่รุ๊)จะเหมือนหล่น.... กระแทกบ้าง ลัมบ้าง ทิ่มบ้าง เจ็บและแสบตามปกติ หรือการสัมผัสต่างๆก้อปกติ บางครั้งหากเห็นว่ามีคนอยู่ก้อจะสอบถาม พูดคุยบ้าง เช่นว่า ที่นี่ที่ไหน หรือ เรียกว่าอะไร หรือ ถ้าเป็นที่แปลกๆบรรยากาศขะมุกขะมัว จะมองดูรอบๆ แลัวถ้ากลัวมากๆก้อจะหลับตานึก....กลับๆๆๆ
....บางครั้งผู้ที่เราพบเจอ..ก้องงๆ กับการหล่นตุ๊บ..ของเรา เหมือนกับว่า มายังงัยใครหว่า ส่วนตัวเราเองก้อกลัวๆ งงๆ ว่าที่เห็นนั่นน่ะ ผีหรือคน สรุป ต่างคน ต่างงง มองกันไปมองกันมา แถมจะเข้ามาจับเราไว้ซะอีก 55....สภาวะแบบนี้การรับรู้ และสัมผัสเต็ม100

- สภาวะต่อมา คือ นอนหลับ..แล้วรู้สึกว่า ค่อยๆเลื่อนหลุดออกมาทางหัว แบบ ไม่ช้าไม่เร็ว แล้วก้อลอยยยยย เหมือนอยู่ในอุโมงค์เช่นกัน ไปเรื่อยๆในท่านอนนั่นแหละ แต่เวลาลงจอด จะสามารถบังคับให้ลงในท่ายืนได้ คือลงจอดแบบโอเค สภาวะการรับรู้เต็ม100 แต่การสัมผัสเหมือน 70 คือ ไม่หนักไม่เบา.... อธิบายความรู้สึกไม่ถูกค่ะ
สภาวะนี้จากการประเมินที่ผ่านๆ...มา ส่วนใหญ่จะเป็นการพบ-เจอญาติ จากชาติภพก่อนๆที่ได้เคยผ่านมา

- อีกสภาวะนึง คือ นอนหลับ...แล้วรู้สึกว่า มาตื่นอยู่ที่ไหนหว่า เพราะจะไม่รับรู้เลยว่ามายังงัย สภาพไหน จะรู้สึกตัวก้อต่อเมื่อลุกขึ้นนั่งจากท่านอน แล้วจะมองสำรวจไปรอบๆก่อนว่า น่ากลัวมั๊ย ถ้าโอเคก้อจะลุกยืนเดิน ถ้าน่ากลัว...ก้อเหมือนเดิม กลับๆๆๆๆๆ สภาวะการรับรู้และสัมผัส เต็ม 100 คือ เหมือนปกติ อันนี้ส่วนใหญ่จะเป็นสถานที่ตามธรรมชาติ พวก ป่า เขา แม่น้ำ ทะเล

- และสภาวะหลุด แบบมีผู้นำพา คือ นอนหลับ....แล้วจะลอยเคลื่อนออกมาทั้งตัว ทางกายขณะหลับ คือจะเคลื่อนสมานกันในท่านอน แล้วลอยออก ไปโน่น...นี่..นั่น แบบเบาหวิว ตามเหตุที่ผู้พาจะนำไป ส่วนใหญ่เป็นการไปทำธุระ...อะไรทำนองนั้น สภาวะการรับรู้เต็ม 100 แต่การสัมผัส เบาๆบางๆ

ยังมีย่อยๆ...อีก หลายสภาวะ ที่เกิดในขณะที่หลับ..สรุปง่ายๆคือ เวลาหัวถึงหมอน ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน สภาวะแบบนี้ก้อจะหมุนเวียน-วนอยู่แบบนี้ การเห็น การสัมผัสต่างๆ ก้อเกิดจากตรงนี้...คือการนอนหลับ... ไม่ได้เกิดจากการทำสมาธิโดยตรง จึงไม่กล้าที่จะเขียนอะไรให้อ่าน เพราะไม่มีความชัดเจนในเหตุที่เกิดของการรับรู้...น่ะค่ะ

...เหมาแบบรวมๆ เรียกว่า ความฝันที่เหมือนจริง แล้วกันค่ะ...

 

หากรู้ตัวทั่วพร้อมแล้วไม่ใช่อาการหลับครับ
บอกได้เท่านี้ก่อนนะครับ
หวังว่าท่านคงไม่ละพละห้าของพุทธอค์นะครับ
และสร้างทาน.....บารมี......เพิ่มด้วยขอรับ
เจริญให้มาก
ปฏิบัติต่ออีกนะครับเจออะไรก็มาเล่าให้เพื่อนฟังบ้าง
แต่ตามความเป็นจริงแล้ว
พระอาจารย์ผมท่านเล่าให้ฟังเรื่องนี้มาตั้งนานสักยี่สิบปีสามสิบปีแล้ว
ทุกวันนี้อยู่ที่เดิมเพราะมัวแต่ไปเที่ยวหาญาตินี่แหละครับ
ลองกลับมาดูตัวเองไหมครับแทนที่จะไปดูนอกตัว

หากในการปฏิบัติหากท่านกลับมานั่งดูตัวเองแล้วมีผลไปทางนั้นแสดงว่าท่านถูกจริตไปทางนั้น

ทางโลกหากท่านสังเกตุความรู้สึกของตัวเองแล้วตามด้วยจิต
หากท่านถูกกับทางนี้ท่านก็มาทางนี้
มีมากมายหลายหนทางครับ

นอกบ้างในบ้าง
เดี๋ยวก็ดีครับ

ขอเพิ่มอีกหน่อยครับ
ท่านมีไว้เพื่อให้รู้เท่านั้นเองครับ
เพื่อกลับมาเจริญธรรมในโลกนี้ไม่ได้ไปหาเอาในโลกนั้น
จะเป็นการหลงโลกไหมครับหากเราเพลิน

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วครับ

 

กงล้อที่แท้จริงผมว่าพระพุทธองค์ท่านกล่าวว่ามันกลมครับ
หากกล่าวว่าแบนเหมือนกงล้อสมัยโบราณ
ผมไปดูหนังอินเดียเก่ามากเรื่องหนึ่ง
กงล้อของเขาเหมือนล้อจักรยาน
เพราะไม้หากเจาะรูตรงกันที่แกนต้องแตก
หมายถึงที่ดุมนะครับ
ท่านเจาะสลับกันที่คนละด้านของแกนดุมล้อ

พระพุทธองค์ท่านกล่าวเรื่องขันธ์กับนิวรณ์ก่อน
หากเราจับคู่ตรงกลางได้คู่หนึ่งเหลือแปดขาแล้วครับ
เปลี่ยนกันจับคู่ตรงกลางในหัวข้อทั้งห้าของขันธ์และนิวรณ์

วิญญานเขากอดกามอยู่กลมดิกเลยขอรับผมชอบคู่นี้มากๆ
ที่ดุมล้อมีแขนแปดแขน

ต่อเอาเองนะครับ
กราบขอบพระคุณครับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วครับ

 

ตั้งแต่สวดมนต์ภาวนามาแบบจริงๆ จังๆ มาประมาณ 5 ปี และก็ควบคู่การนั่งสมาธิในช่วงวันที่ว่างจากกิจวัตร จะทำได้บ่อยและนานหลายชั่วโมง การออกของจิตดิฉันจำได้หมดทุกครั้งที่ไป เยอะมาก พอหลังจากสวดมนต์เสร็จกำลังจะเคลิ้มหลับนั่นแหล่ะทันที ช่วงแรกๆมันจะไปแบบหมุนก่อน เจอทั้งเจ้ากรรมนายเวร( นี่ดิฉันจะได้ยินเขาพูดทุกอย่างข้างๆหูเลย ) สัมภเวสี วิญญานมาขอส่วนบุญบ้าง ไปเจอภพภูมิที่เราไม่เคยคิดว่าจะเจอ และช่วงหลังๆมา ก็จะเป็นแบบแนวดิ่งพุ่งไปเหมือนจรวด มีคนมาพาไปบ้าง สาระพัดที่จะพบ สะดุ้งตื่นมา สามารถจดจำได้ และจะลุกขึ้นมาบันทึกไว้ ไม่ต่ำกว่า 50 เรื่อง เพราะช่วงที่เราไปจะใช้เวลาประมาณ 5-10 นาที่ บางครั้งเราพยายามฝืนแต่ไม่เคยเป็นผล ก็เลยปล่อยเลยตามเลย บางครั้งไม่อยากพบหลังสวดมนต์ก็จะเข้าห้องน้ำบ้างอ่านหลังสือบ้าง ฆ่าเวลา นาน 10-20 นาทีก็ยังไม่วายต้องเจอ บางวัน 2-3 ครั้งตอนจะเคลิ้มนั่นแหล่ะ คนนั้นมา คนนี้มา ชินมานานแล้ว ช่วงนี้เพลาๆ ลงบ้าง ช่วง ปีแรกๆ แทบจะเสียสติ เจอในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอ ตอนนั้นยังไม่รู้จะปรึกษาใครเพราะไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพราะเขาจะหาว่าบ้า