เพียงหลับตาสู่ความว่างเปล่า

เพียงหลับตาก็เข้าสู่ความว่างเปล่าที่ไร้ขอบเขต ไร้กาลเวลา ไม่มีคำภาวนา ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไรหลงเหลือ เหมือนกับว่าไม่ได้อยู่ ณ ที่ตรงนั้น แล้วต้องทำอย่างไรต่อไป

 

ลอง อ่านดูครับ โอวาทสั้นๆหลวงปู่ฝั้น อาจาโร



... อย่าปล่อยให้จิตมันว่าง ...

ความหมายของท่านตีความหมายว่าอย่างไร
บางท่านอาจจะว่าไม่ปล่อยให้จิตว่างนี่
มันจะต้องคิด
ต้องสวดมนต์
ต้องท่องอะไรอยู่ไม่หยุดไม่หย่อน
อย่าไปเข้าใจเช่นนั้น

คำว่าอย่าปล่อยให้จิตมันว่างนี้ หมายความว่า
ให้มีสติกำหนดรู้จิตอยู่ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

ทำไมหนอท่านผู้นี้จึงสอนว่าอย่าปล่อยให้จิตมันว่าง
แล้วให้มีสติกำหนดจิต ท่านเอาความรู้และหลักฐานมาจากไหน

ในเมื่อมองไปในหลักปริยัติ มีพุทธภาษิตที่ทรงตรัสไว้ว่า

เอฐะปัสสะติมัง โลกังจิตตัง ราชะระถู ปะมัง ยัตฐะ พาราวิสีรันติ
ระฐิสังโฆ วิจานะตัง เอจิตตัง สัญญะเมตสันติ โมกขันติ
มานะปัณฑะนา

สูทั้งหลายจงมาดูโลกนี้
อันวิจิตรบรรจง ดุจราชรถทรง
ของพระราชา ที่พวกคนเขาหมกอยู่
แต่ผู้รู้หาข้องอยู่ไม่
ผู้ใดจักสำรวมซึ่งจิต ผู้นั้นจักพ้นจากบ่วงแห่งมาร

ชัดเจนหรือเปล่า อย่าปล่อยให้จิตมันว่าง

คือ มีสติสำรวมจิตอยู่ตลอดเวลา
ผู้มีสติสำรวมจิตผู้นั้นจักพ้นจากบ่วงแห่งมาร

นี่หลวงปู่ฝั้นท่านอาศัยหลักฐาน ตามพุทธโอวาทตอนนี้

อธิบายโอวาทหลวงปู่ฝั้น อาจาโร โดยหลวงปู่พุธ ฐานิโย

 

ลืมตาก็ได้ จะได้ ชัดๆ
พิจารณาอีกที คงเป็นความหมาย ของ การปล่อยวาง มากกว่า

 

มีเราทั้งที่ไม่มีเรา หาร่างกายเราไม่เจอใช่ไหมครับ เหมือนเราเป็นผู้สังเกตุการ์ณ แต่ไม่มีอะไรให้สังเกตุการ์ณ เพราะทุกอย่างมันโล่งโปร่งตลอด รู้สึกถึงขอบเขตแต่ไปถึงขอบนั้นไม่ได้หรือเปล่าครับ

 

ธรรมชาติของจิต จะไม่ว่างจากอารมณ์
ถ้าขาดอารมณ์เสียแล้วจิตก็เกิดไม่ได้
ถ้าใครบอกจิตว่าง โม้ชัดๆ (ยกเว้นพระอริยะเข้านิโรธสมาบัติ)
นักปฏิบัติที่ดีต้องหาอารมณ์ให้จิตอาศัยเกิด
ถ้าไม่หาอารมณ์ให้จิตเกิด จิตจะไปหาอารมณ์เอาเองตรงนี้เสียหายแน่

 

เป็นเช่นนี้มานานหรือยังครับ ถ้าหากยังไม่นาน ก็ต้องปฎิบัติต่อไป เพราะเมื่อถึงเวลาแล้ว

จิต หรือ การรับรู้จะตื่นขึ้นครับ และ ในสภาวะที่กล่าวมานั้น ยังมีความรู้สึก และ การรับรู้อยู่

แต่ไม่ค่อยเด่นชัดเท่าไหร่ จะเหมือนหลับก็ไม่เหมือน จะว่าไม่หลับก็คล้ายๆ

ในช่วงนี้ต้องรอเท่านั้นครับ และ ไม่สามารถตอบได้ว่าเมื่อไหร่ด้วยครับ

สาธุครับ