เราโกรธใครสักคนหนึ่ง อย่าไปแช่งเขา ให้ทำสมาธิ ให้แผ่เมตตาให้เขามาก ๆ

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

ถาม : พลังจิตสามารถใช้ประโยชน์อะไรบ้าง

หลวงพ่อ : อันนี้ก็แล้วแต่พลังจิตของเรา ถ้าเรามีพลังจิตสามารถบังคับจิตใจคนอื่นได้ มันก็เป็นไปได้ดี
แต่ก็ด้วยประการใดก็ดี ผู้ที่มีสมาธิแล้วคำพูดมักจะศักดิ์สิทธิ์ สามารถที่จะโน้มน้าวจิตของผู้อื่นได้

ถ้าหากสมมติว่าเราโกรธใครสักคนหนึ่ง อย่าไปแช่งเขา ให้ทำสมาธิ ให้แผ่เมตตาให้เขามาก ๆ
ในเมื่อเราแผ่เมตตาให้เขามาก ๆ มันจะเกิดผลขึ้นมา ๒ อย่าง

อย่างหนึ่งเขามาดีกับเรา อย่างที่ ๒ ถ้าเขาไม่ยอมมาดี เขาก็พังไปเอง เราไม่ต้องแช่ง
ถ้าแช่งแล้วเราก็เป็นบาป แล้วก็ทำให้เราเสื่อมคุณธรรมด้วย

คัดลอกมาจาก http://www.palapanyo.com/dham/files/cddhamma.net/%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%89%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%9A%20CD%20%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%B0/100-149/CD109%20%20%20%20%20%20%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%A5%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%20%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9E%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%98%20%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%A2/answer09.html

 

คำสอนครูบาอาจารย์นั้นเป็นจริง ดั่งทองเนื้อแท้ ขออนุโมทนาค่ะ สาธุ

 

ขอบคุณข้อคิดธรรมดีดีค่ะ เป็นประโชน์นำไปเตือนจิตเตือนใจตนเอง ขออนุโมทนา สาธุ สาธุ ด้วยค่ะ

 

อานิสงค์การแผ่เมตตา

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=350 background=../pics/banner350.gif align=center height=70><TBODY><TR><TD>อานิสงส์การแผ่เมตตา

<TABLE border=0 cellSpacing=1 cellPadding=5 bgColor=#cccccc align=center><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE border=0 width="90%" align=center><TBODY><TR><TD class=T15 vAlign=top>ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงตรัสปรารภเมตตาสูตรว่า

"ภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ของการแผ่เมตตามี ๑๑ ประการ คือ​

๑. หลับเป็นสุข
๒. ตื่นเป็นสุข
๓. ไม่ฝันร้าย
๔. เป็นที่รักของมนุษย์ทั้งหลาย
๕. เป็นที่รักของอมนุษย์ทั้งหลาย
๖. เทวดาย่อมรักษา
๗. ไฟ ยาพิษ ศัสตรา ไม่ล่วงเกิน
๘. จิตได้สมาธิเร็ว
๙. สีหน้าผ่องใส
๑๐. ไม่หลงตาย
๑๑. เมื่อยังไม่บรรลุ ธรรม ย่อมเข้าถึงพรหมโลกชั้นสูง​

ภิกษุทั้งหลาย พึงเจริญเมตตาไปในสัตว์ทุกชนิดโดยเจาะจงและไม่เจาะจง พึงเจริญ กรุณา มุทิตา อุเบกขา แม้ไม่ได้มรรคผลก็ยังเข้าถึงพรหมโลกได้" แล้วได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า... ​

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วพระโพธิสัตว์เกิดเป็นฤาษีชื่ออรกะ บำเพ็ญเพียรอยู่ป่าหิมพานต์ ได้เป็นอาจารย์สอนหมู่ฤาษี พร่ำสอนอานิสงส์เมตตาว่า

"ธรรมดาพรรพชิตควรเจริญเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เพราะเมื่อจิตถึงความแน่วแน่แล้ว ย่อมบังเกิดในพรหมโลกได้"

แล้วกล่าวเป็นคาถาว่า​

"ผู้ใดอนุเคราะห์สัตว์โลกทั้งมวล ด้วยเมตตาจิตอันหาประมาณมิได้ ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำและเบื้องล่าง โดยประการทั้งปวง จิตเกื้อกูล หาประมาณมิได้ เป็นจิตบริบูรณ์อันผู้นั้นอบรมมาดีแล้ว กรรมใดที่เขาทำแล้วพอประมาณ กรรมนั้นจะไม่เหลืออยู่ในจิตของเขานั้น"

เมื่อกล่าวคาถาจบ ได้พาหมู่ฤาษีบำเพ็ญเพียรไม่เสื่อมจากฌาน ได้ไปบังเกิดในพรหมโลก ไม่ได้กลับมาเกิดในโลกมนุษย์อีก เป็นเวลา ๗ สังวัฏฏกัป​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

การแผ่เมตตา

การแผ่เมตตานี้จะทำให้

ผู้ปฏิบัติเป็นประจำมีจิตใจอ่อนโยน เยือกเย็นลงได้
และทำให้มองเห็นว่าการที่มนุษย์หวังดีต่อกันนั้นเป็นทางนำให้โลกเกิดสันติสุขได้
และเมื่อตัวเองได้รับความสุขแม้เพียงเล็กน้อย
ก็ต้องการให้เพื่อนร่วมโลกได้รับความสุขอย่างนั้นบ้าง
จึงได้แผ่กระแสจิตอันเยือกเย็นและอ่อนโยนนั้นไปยังผู้อื่น

ผู้ได้รับเมตตาจิตนั้นแล้วก็จะพลอยมีจิตอ่อนโยน เยือกเย็น
และได้พบกับความสุขทางใจไปด้วย
ด้วยเหตุแห่งการแผ่เมตตาไปยังเพื่อนมนุษย์เช่นนี้จึงทำให้มนุษย์และสัตว์
อยู่กันด้วยความมีน้ำใจดีต่อกัน
รักใคร่กันฉันพี่น้อง และหันหน้าเข้าหากันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

ทำให้อยู่กันด้วยความอบอุ่นไว้วางใจกัน
ปราศจากความระแวงกันและกัน เป็นเหตุให้ไม่เบียดเบียนกัน
แต่จะอุดหนุนเกื้อกูลกันและกันด้วยน้ำใสใจจริง

"ผู้ใดอนุเคราะห์สัตว์โลกทั้งมวล ด้วยเมตตาจิตอันหาประมาณมิได้
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำและเบื้องล่าง โดยประการทั้งปวง
จิตเกื้อกูล หาประมาณมิได้ เป็นจิตบริบูรณ์อันผู้นั้นอบรมมาดีแล้ว
กรรมใดที่เขาทำแล้วพอประมาณ กรรมนั้นจะไม่เหลืออยู่ในจิตของเขานั้น"

 

"การแผ่เมตตา 1 ครั้ง

ได้กุศลมากกว่าสร้างโบสถ์ 1 หลัง

ขณะจิตที่แผ่เมตตานั้น จะเกิดอารมณ์แจ่มใส

สรรพสัตว์ไม่มีโทษภัย ตัวท่านก็ไม่มีโทษภัย"

.....สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

 

เมื่อก่อนเวลาโกรธใคร ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ อารมณ์โกรธก็จะแรงมากแบบพยาบาท จะทำให้คนนั้นรู้สึกแย่ให้ได้
เคยโกรธเกลียดอาฆาตคนๆหนึ่ง แช่งให้เขาตายทรมาน ไม่มีความสุขสมหวังไปตลอดชีวิต เพราะเขาทำให้เราและพ่อแม่ทุกข์ เสียใจมาก
รู้เลยว่าผลของกรรมคือ ผิวพรรณไม่ดีจริงๆ สิวขึ้น ผื่นขึ้น หนังลอกที่เท้า แล้วก็ที่เห็นชัดเจน ณ อารมณ์นั้นคือ ใจรุ่มร้อน ไม่มีความสุข มีแต่ทำลายตัวเองให้ใจไม่ผ่องใส ตายตอนนั้น ก็ลงนรกแน่นอน อีกทั้งยังทำให้ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ไม่ได้ดี เพราะมัวแต่โกรธ ฟุ้งซ่าน ด่า แช่ง บ่น ทะเลาะ ทุกอารมณ์อบายภูมิที่เป็นอกุศลกรรมพาไปนรก...แล้วยังเบียดเบียนให้คนรอบข้างให้ทุกข์ใจไปด้วย ผิดศีลข้อ 1

พระพุทธเจ้าท่านก็สอนว่า กรรมผิวพรรณเกิดจากกรรมโทสะ แล้วก็ได้อ่านคู่มือหนีกรรมผิวพรรณ
(http://www.baansuanpyramid.com/images/column_1271520062/KamaPilPan_Guidance_100dpi.pdf)
เลยทำให้ได้พิจารณาใจตัวเอง ได้ยกจิต เลิกโกรธ
ทำอภัยทานทุกดวงจิตเพราะเป็นทานสูงสุด
รักคนที่เราเกลียดได้โดยปราศจากเงื่อนไข สงสารทั้งเขา เรา และพ่อแม่ครอบครัว ที่ตกเป็นทาสของโทสะกิเลสขัดขวางความหลุดพ้น ความสำเร็จในทางโลก ทำให้สร้างบาปกรรมเพิ่มแทนที่จะได้สร้างความดี
ตอนนี้ ใจเราเบาสบายกว่าเดิมมาก แต่บางครั้งก็ยังมีอารมณ์ไม่พอใจ พอรู้แล้วก็ระงับทันที

ขอกราบขอบพระคุณพระธรรมอันงดงามของพระพุทธองค์ที่ช่วยเหลือลูกค่ะ สาธุ

 

ดูกรมาณพ บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นคนมักโกรธ
มากด้วยความแค้นเคือง ถูกเขาว่าเล็กน้อยก็ขัดใจ โกรธเคือง พยาบาท มาดร้าย
ทำความโกรธ ความร้าย และความขึ้งเคียดให้ปรากฏ เขาตายไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต
นรกเพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อมสมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต
นรก ถ้ามาเป็น มนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีผิวพรรณทราม ดูกรมาณพ
ปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีผิวพรรณทรามนี้ คือ เป็นคนมักโกรธ มากด้วยความแค้นเคือง ถูกเขาว่า
เล็กน้อยก็ขัดใจ โกรธเคือง พยาบาท มาดร้าย ทำความโกรธ ความร้าย และความขึ้งเคียด
ให้ปรากฏ ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๔ หน้าที่ ๒๘๙/๔๑๓

 

ขออนุโมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ ด้วยค่ะ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เมื่อก่อน เคยโกรธเกลียดคนๆหนึ่งมากๆ ทั้งด่า แช่ง นินทา ด้วยคำหยาบ ระบายโทสะกับข้าวของก็มี
แต่จริงๆแล้ว ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
เพราะเขาก็ยังคงไม่ดีกับเรา แม้ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน
มีแต่เราที่ใจรุ่มร้อน เศร้าหมอง แบกทุกข์
แล้วผลกรรมที่เห็นได้ชัดคือ เขาก็ทำร้ายจิตใจเราตลอด หักหลังเรา พูดจาให้เจ็บช้ำน้ำใจ ทั้งด่าทั้งแช่ง
แล้วกรรมผิวพรรณ เกิดจากกรรมโทสะจริงๆตามที่พระพุทธเจ้าบอก
เพราะเราชอบแพ้ง่าย บางทีผื่นขึ้นตามตัว ผื่นขึ้นหน้า สิวขึ้น เห็นเส้นเลือดฝอยชัดเจนบนใบหน้า ผิวหน้งลอกที่เท้า

แต่ตอนนั้นให้ยกจิต ทำอภัยทานก็ทำไม่ได้จริงๆ เพราะวิบากกรรมขวางกั้น ทำให้ไม่เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม
แต่หลังจากนั้น ได้ลองปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าทำทาน ศีล สมาธิ ภาวนา และอภัยทานมีอานิสงส์สูงที่สุด ก็เลยทำอภัยทาน เลิกโกรธทุกคน
ตอนนี้หน้าก็ดีขึ้น สิวไม่ขึ้น แทบไม่มีอาการแพ้อะไรแล้ว ผิวหน้งที่เท้าก็เริ่มสมาน ชีวิตก็ดีขึ้นในทุกด้าน
ขอกราบขอบพระคุณพระพุทธองค์ค่ะ สาธุ

 

ของผม ไม่ได้โกรธครับ แค่บอกกลับไปว่า ลองเป็นแบบผมดูบ้างก็แล้วกัน จะรู้ว่าเป็นไง แค่นั้น

 

"จงทำใจให้เหมือนแผ่นดิน เพราะว่าแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้เคยโกรธใคร ทำอะไรใครเลย
จงทำใจเหมือนน้ำ เพราะธรรดาของน้ำย่อมเป็นของสะอาด ชำระของสกปรกได้ทุกเมื่อ
และเป็นของดื่มกินเพื่อมีชีวิตช่วยเหลือแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
จงทำตนให้เหมือนผ้าเช็ดเท้า เพราะธรรดาของผ้าเช็ดเท้าย่อมไม่มีความรักความชังฉันใด
ใจเราก็ทำเหมือนกันฉันนั้น เมื่อเราตั้งใจฝึกฝนอบรมได้เช่นนี้แล้ว ไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่ความสุข
ความทุกข์ในใจก็จะไม่เกิด"

หลวงปู่ขาว อนาลโย