อดทนต่อถ้อยคำล่วงเกินของผู้อื่นได้ "ประเสริฐยิ่ง"

อนุโมทนาสาธุด้วย เกิดปัญญาขึ้นมาเลย เข้าใจโลกมากขึ้นเลย

 

อันนี้เห็นจะเป็นเรื่องที่จริง และถูกต้องนะขอรับ

อนุโมทนาบุญด้วยขอรับ

 

ไพเราะมากคับ ไพเราะจริง ๆ
^^

 

อนุโมทนา

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ สุขทุกข์อยู่ที่ตัวเรา ทุกข์ทั้งหลายเราทำร้ายตัวเองทั้งสิ้น

 

<TABLE border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=200><DD><DD>








</DD></TD><TD>








</TD><TD vAlign=top width=200>
<TABLE style="WIDTH: 446px; POSITION: relative; HEIGHT: 170px" align=center><TBODY><TR><TD>๏ หมาใดตัวร้ายขบ</TD><TD>บาทา</TD></TR><TR><TD>อย่าขบตอบต่อหมา</TD><TD>อย่าขึ้ง</TD></TR><TR><TD>ทรชนชาติช่วงทา-</TD><TD>รุณโทษ</TD></TR><TR><TD>อย่าโกรธอย่าหน้าบึ้ง</TD><TD>ตอบถ้อยถือความ ฯ</TD></TR></TBODY></TABLE>

โคลงโลกนิติ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อสุรินทกสูตร

ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน เมืองราชคฤห์
พราหมณ์ท่านหนึ่งชื่อ "สุรินทกะ" ได้ทราบว่า เพื่อนรักไปบวชในสำนักพระพุทธเจ้าแล้ว ก็เกิดรู้สึกแค้นเคืองพระองค์มาก ด้วยความโกรธ
พราหมณ์สุรินทกะก็ไปเข้าเฝ้าถึงที่ประทับ เมื่อพบพระพุทธเจ้าแล้ว ก็ระดมกล่าวคำด่าบริภาษด้วยวาจาหยาบคายใส่พระองค์ไม่หยุด

พระพุทธเจ้าท่านก็เพียงแต่ทรงนิ่ง ไม่ได้กล่าวตอบใด ๆ
จนพราหมณ์สุรินทกะพอใจแล้ว เห็นทรงนิ่งไป ก็คิดว่าพระพุทธเจ้า
ทรงยอมแพ้แล้ว
จึงได้กล่าวว่า "พระสมณะ! เราชนะท่านแล้ว พระสมณะ! เราชนะท่านแล้ว"

จากนั้น พระพุทธองค์จึงได้ตรัสตอบด้วยพระเมตตาว่า

"คนพาลกล่าวคำหยาบด้วยวาจา ย่อมสำคัญว่าชนะท่าเดียว
แต่ความอดกลั้น ไม่ได้ตอบโต้ เป็นความชนะของบัณฑิต
ผู้ใดโกรธตอบคนที่โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นคนเลวกว่าผู้โกรธก่อน
ผู้ไม่โกรธตอบคนที่โกรธแล้ว ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก
ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบอยู่ได้ ย่อมเกิดคุณทั้งสองฝ่าย"


พราหมณ์สุรินทกะได้ฟังดังนั้น
ก็เกิดแจ่มแจ้งและเลื่อมใสในธรรมของพระพุทธองค์ยิ่งนัก
จึงได้ทูลขอบวช ครั้นบวชไม่นาน ปลีกตนไปบำเพ็ญเพียร ที่สุดก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ (เนื้อหาจาก พระไตรปิฎก ฉบับดับทุกข์ โดยท่าน ธรรมรักษา)



พระพุทธองค์ก็มีแนวทางที่ทรงชี้แนะไว้ใน "มหาสติปัฏฐานสูตร"

เมื่อจิตมีโทสะก็รู้ว่าจิตมีโทสะ
เมื่อจิตปราศจากโทสะก็รู้ว่าจิตปราศจากโทสะ

ขอขอบคุณ

http://dungtrin.com/mag/?8.editor

 

การอดทนอดกลั้นจากคำด่าทอ การพูดเสียดสี จากคนอื่นคนที่เป็นศัตรูกับเรานั้น ก็สามารถเปลี่ยนศตรูให้กลายเป็นมิตรได้นะคะ อันนี้เชื่อจริงๆเกิดกับตัวเองมาแล้ว ถึงเขาจะด่าจะว่าเราอย่างไรก็นิ่งเฉย พูดดีกับเขาเหมือนเดิมเป็นปกติ ก็เปลี่ยนเขาจากคนที่เกลียดเรา กลับมารักและเห็นใจเราได้นะคะ

 

ผมเห็นบางคนที่ชอบธรรมะ ศึกษาธรรมะ แต่ไม่มีคนคบ วันๆเอาแต่เล่น์Net ชีวิตจริงไม่มีใครคบเพราะใครพูดว่าเขาไม่ดี เขาก็จะโกรธ จนเพื่อนๆไม่ยอมสุงสิงด้วย ส่วนคนที่ไม่ได้ศึกษาธรรมะกลับเพื่อนฝูงเยอะแยะ ใครพูดด่าว่าอะไรเขาก้ไม่ถือสา แถมชอบทำอะไรตลก ไม่เห้นเขาจะเครียดเลยที่เวลาคนอืนว่าเขา แถมเพื่อนฝูงรักเขาทั้งนั้นเลย ทำไมเป็นแบบนั้นละครับ ผมงง

 

เคยอ่านเจอค่ะ เค้าบอกว่า.....หากใครกล่าวร้ายเรา ถ้าเป็นจริงตามที่เค้าว่า ก็ควรจะปรับปรุงแก้ไข อย่างน้อยก็จะได้รู้ผลที่ตามมาว่า เค้าติเพื่อก่อ หรือจงใจจะว่าให้เราเสีย (ใจ) ถ้าไม่เป็นความจริง ก็ปล่อยไป .... "สิ่งไม่ดี" ที่หลุดจากปากใครก็เป็น "สิ่งไม่ดี" ของคนนั้น ใช่ว่ามันจะกลายเป็นของเราซะเมื่อไหร่
และแทนที่ใจคุณจะว้าวุ่นรุ่มร้อนกับวาจาร้าย ๆ นั้น ลองพยายามแปรมาเป็นการครุ่นคิดเพื่อทำความ "เข้าใจ" ถึงสาเหตุที่ทำให้เค้าพยามยาม "ให้ร้าย" เรา เมื่อ "เข้าใจ" แล้ว คุณอาจจะ "เห็นใจ" เค้าด้วยซ้ำ (เค้าอาจจะมีอะไรที่ด้อยกว่า และไม่สามารถ หรือไม่มีวันที่จะ "มี" เทียบเท่าเรา ก็อาจจะเป็นได้) นั่นแหละ คุณก็จะเกิด "เมตตา" อยากช่วยเหลือให้เค้ามีความสุข (เผื่อว่าคุณจะได้อยู่อย่าง "เป็นสุข" บ้าง) พูดหรือทำอะไรก็ได้ให้เค้ารู้สึกว่าตัวเค้ามีคุณค่า เช่นยินดีด้วยเมื่อเค้าประสบความสำเร็จ..ฯลฯ
ฟังดูเหมือนว่าจะง่ายนะคะ...แต่ขอบอกว่า มันสุดชอกช้ำระกำใจจริง ๆ กับคนประเภทนี้ ....แต่สุดท้าย ถ้าเราเป็นฝ่ายชนะ คือชนะใจเค้าได้ รับไปเต็ม ๆ เลยค่ะ ทั้ง "เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา" และมหาทานที่ยิ่งใหญ่ "อภัยทาน" ....
ขอแก้ไขใหม่ ต่อให้คุณไม่ชนะ (ใจ) แต่อานิสงส์แห่งบุญนั้น คุณได้ไปเต็ม ๆ อยู่แล้วค่ะ....ขออนุโมทนาล่วงหน้า...

 

คำนำfficeffice" /><O></O>

<O></O>
เหลาจื้อองค์พระผู้นำศาสนาเต๋า<O></O>
<O></O>​

โดยเสด็จประทับทรงเขียนคำนำที่ศาลาเซี่ยเฮี้ยงตึ๊งแห่งนครไทจุงเมื่อครั้งโลกอยู่รวมกันยังไม่แยกเป็นสวรรค์กับพิภพ จิตวิญญาณทั้งหลายต่างเสวยสุขรวมกันอยู่บนแดนสุขาวดี ต่อเมื่อมีการแยกออกเป็นสวรรค์กับโลกขึ้น จิตวิญญาณจึงลงมาสู่การเกิดเป็นมนุษย์ เมื่อแรกที่ลงมาอายุขัยแล้ว ดวงวิญญาณจึงกลับไปสู่สวรรค์ตามเดิมได้ แต่ว่าเมื่อลงมาเกิดในทางโลกมากครั้งและนาน ๆ เข้า พฤติการณ์ของความเป็นมนุษย์เป็นแปลงไปในทางชั่วร้าย และนับแต่สมัยกลางเป็นต้นมา จิตใจของมนุษย์ยิ่งโหดเหี้ยมป่าเถื่อน เป็นเหตุให้สวรรค์ต้องสร้างขุมนรกขึ้น เพื่อใช้เป็นสถานที่สำหรับอบรมกล่อมเกลาจิตใจของพวกวิญญาณ ถึงแม้กระนั้นก็ตาม สัตว์โลกกลับมัวเมาฝังลึกอยู่ในความโลภโกรธหลงติดเป็นนิสัย ทั้งยังจะจมดิ่งลึกลงไปอีกทุกเมื่อเชื่อวัน<O></O>
<O></O>
นันทนาการ เด็กวิถีชีวิต

 

ขออนุโมทนา ทุกท่านที่แนะนำทางแห่งการระงับบาปต่อผู้ที่มีกิเลสอยู่ ขอบุญทั้งหลายจงส่งผลให้ท่านผลบ่วงแห่งอาสวะกิเลสทั้งหลายทั้งปวงโดยเร็วเทอญ สาธุ

 

ขออนุโมทนา กับธรรมทานในกระทู้นี้ด้วยครับ

ผมเองจะพยายามทำให้ได้ดีกว่านี้ ตามคำสอนของพระพุทธองค์

ขอนอบน้อมแก่พระรัตนไตร

 

โมทนาบุญจ้ะ พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าประเสริฐยิ่ง