เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

ฟังดู เรื่องที่ อ. นำมาเล่า เรื่องนี้ มัน คุ้นๆ ยังไง ไม่รู้

ยางไง ก็ ห้ามชวนไป ขุดสมบัติ นะ
ระยะนี้ งานชุก รถแมคโคร ไม่ว่าง จ๊ะ.....55
​

 

เรื่องของคุณ พันธ์ไม้ ในช่วงที่ ๒

ในช่วงนี้ ขอมกำลังเรืองอำนาจ พี่ท่านเที่ยวสร้างประสาทหินไปทั่วอานาเขตุที่ครอบครอง
ในช่วงเวลานี้คุณพรรณไม้และคุณกล้วยไม้มาเกิดร่วมสมัยกันอีก ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันอีกเช่นเคย(ไม่ได้เป็นพี่น้องร่วมพ่อแม่เดียวกัน)
เธอกำเนิดบนดินแดน จ.กาญจน์บุรี แถวๆอำเถอเมือง

ช่วงนี้มีโองการจากกษัริย์ขอม(พระเจ้าชัยวรมันที่ 7)ให้สร้างปราสาทเมืองสิงห์ ณ ดินแดนสุดปลายสายรุ้ง
ซึ่งคำนวนตามเลขผาพยากรณ์ในทิศทางและระยะทาง ตกต้องลง ณ ดินแดนกาญจน์บุรี ปัจจุบัน
ขอมก็ยกพหลพลโยธาทั้งแม่ทัพนายกองช่าง มากันเป็นทิวแถว
มีระดับแม่ทัพมา ๑ ท่าน รองแม่ทัพ ๒ ท่าน (เรียกว่า ท่านรอง ๑ กะท่านรอง ๒ ก็แล้วกันนิ)
และหัวหน้านายกองก่อสร้างอีก ๑

ในระหว่างการก่อสร้าง พ่อหัวหน้ากองช่าง รูปหล่อหน้าตาดี ก็คว้าเอาอีนางพรรณไม้ มาเป็นเมีย
และไม่นานก็ได้อีนางกล้วยไม้มาเป็นเมียอีกหนึ่ง(ด้วยความสมยอม)

ในช่วงการก่อสร้างนี่ ไอ้หัวหน้ากองช่าง มันเป็นใหญ่นิ สั่งงานเอาสั่งงานเอา แม้ท่านแม่ทัพที่คุมทัพมาก็ยังต้องอ่อนข้อให้ ดูเหมือนใหญ่ซะไม่มีละ

อีนางกล้วยไม้ก็มีความคิดว่า ถ้าได้เป็นเมียหัวหน้าช่างเพียงผู้เดียวก็จะดี

กอบกับ ก่อนที่อีนางพันธ์ไม้จะตกเป็นเมียไอ้หัวหน้าช่าง ท่านรองแม่ทัพคนที่ ๒ ก็เหล่ๆอยู่เหมืนกัน แต่ก็ช้าไปต๋อย ไอ้หัวหน้าช่างมันคว้าไปเสียก่อน
แต่ความชอบในรูปร่างหน้าตา อีพรรณไม้ยังติดตราตรึงใจ ท่านรอง ๒ อยู่
เรื่องนี้ อีนางกล้วยไม้มันก็รู้อยู่ จึงวางแผนให้ไอ้รองแม่ทัพคนที่ ๒ สมหวัง
จะได้พรากอีนางพรรณไม้ไปซะไกลๆ

แต่อีงานนี้สรุปแล้วมันเกินคาดไปหน่อย
เรื่องจึงกลายเป็น "การข่มขืน แล้ว ฆ่า ทิ้ง" ซากศพก็ถูกฝังอยู่ในกำแพงเมืองเมืองสิงห์ที่กำลังก่อสร้างอยู่ไม่ทันเสร็จ

แล้วเรื่องก็กลายเป็นว่า อีนางพรรณไม้นี่คบชู้สู่ชาย หนีตามกันไป
ไม่นานเรื่องก็เงียบหายไปกับสายหมอก

เรื่องก็จบเอวังเพียงเท่านี้ ไม่มีอะไรในกอไผ่อีกเช่นเดิม
มีเพียงความเสียใจ เจ็บปวด แค้นใจ ของผู้ถูกฝังอยู่ใต้พื้นดิน
(ทำไงดี แค้นนี้ ต้องชำระ หรือช่างหัวมัน หรือ ฯลฯ)

 

เรื่องของคุณ พรรณไม้ในช่วงที่ ๓

ในช่วงเวลานี้ ตรงกับสมัยพระนเรศ ขึ้นครองราชย์ พอดี

แหล่ไปเหล่มาไม่ยักกะมีนางพรรณไม้มาเกิด พบแต่นางกล้วยไม้มาเกิดเป็นชาวมอญเมืองทะวาย
เมื่อครั้งตีเมืองทวายได้ ในช่วงแรก ก็ได้กวาดต้องผู้คนจากเมืองทวาย มาที่อยุธยา นางกล้วยไม้ก็ติดมากับขบวนนี้

ต่อมา พม่าได้เกณท์ไพร่พลมารบกับอยุธยาอีกหลายครั้ง
และครั้งหนึ่งหลังจากพ่ายแพ่ในกลศึก จึงต้องยกทัพกลับ
ทหารพม่าระดับแม่ทัพนายหนึ่งเป็นชาวมอญเมืองทวายเป็นผู้เชียวชาญในการรบและคาถาอาคม ได้พบกับนางกล้วยไม้ผู่เป็นชาวเมืองเดียวกัน
นางกล้วยไม้จึงขอติดทัพกลับสู่เมืองทวายด้วย

เมื่อเดินทางกลับผ่านมาทาง กาญจน์บุรี(ปัจจุบัน-บริเวณใกล้น้ำตกไทรโยคน้อย)
ทัพไทยได้ติดตามทัน และได้เข้าตีทัพพม่า
ด้วยความเชียวชาญในการรบและพระเวทย์ของทัพย์ไทย
แม่ทัพพม่ารามัญ นายนี้จึงตายในที่รบ พร้อมบริวารอีกจำนวนมาก

นางกล้วยไม้แม้ไม่ได้รบด้วยก็อยู่รอนายทหารพม่า กลับมารับ แต่ก็รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่กลับ
ไม่นาน นางก็อดตายอยู่ในป่าแถวนั้นนั่นเอง

เรื่องก็จบลงเพียงเท่านี้
เรื่องนี้ยิ่งบ่อมิไก้ ไม่มีอะไรในกอไผอีกเช่นเดิม
มีแต่ความทุกข์ที่ต้องอดข้าวอดน้ำจนตาย

 

เรื่องของคุณ พรรณไม้ ในช่วงที่ ๔ กาลปัจจุบัน

ก็ยกเรื่องที่เธอมาเล่าให้ไอ้หมอมันฟังก็แล้วกันนะ ยกมาให้อ่านอีกรอบ

ก็สรุปเลยนะ ประมาณ ๗ ปีกว่าๆ นางไม้ตนหนึ่งได้มาขออยู่กับเธอ
ซึ่งนางไม้ติดมากับเครื่อประดับบางอย่างที่เขาเอามาวางโชว์ ในงานแสดงสินค้า
แม้คุณพรรณไม้เธอไม่ได้ซื้อ แต่ก็ได้จับต้องสัมผัส
ด้วยเหตุแห่งกรรม ทำให้เธอชอบใจคุณ พรรณไม้ จึงตามมา และขออยู่ด้วย
และด้วยบุพกรรมที่มีต่อกันจึงเป็นเหตุให้นางไม้ตนนี้ ปฏิบัติต่อคุณพรรณไม้ดีบางร้ายบ้าง
และด้วยอำนาจแห่งนางไม้ตนนี้ได้ชักนำเธอให้ซื้อบ้านหลังใหม่(ที่อยู่ปัจจุบัน)
ชักนำให้เธอไปท่องเที่ยวหาความจริงที่เมืองกาญจน์บุรี แถวน้ำตกไทรโยค และพยายามชักนำเธอไปที่ปราสาทเมืองสิงห์

คุณพรรณไม้เธอได้ไปที่น้ำตกไทรโยคน้อยแล้ว ซึ่งนางไม้ได้บอกว่าบริเวณนี้เป็นถึ่นกำเนิดของเธอ
และพยายามจะให้เธอเห็นอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง เช่นการรอคอยการกลับมาของคนรัก การทรมารจากการอดตาย ฯ(ความจริงเป็นเรื่องของนางไม้)
และพยายามจะให้เธอไปที่ปราสาทเมืองสิงห์ ซึ่งยังไม่ได้ไป

เมื่อกลับบ้านที่กรุงเทพฯ อะไรแปลกๆก็เกิดขึ้นอีกหลายอย่าง จนคุณพรรณไม้ชักงง ความฝันที่พอจะรู้เรืองบ้างมันก็กลับเป๋ไปเป๋มา จนจับทิศไม่ถูก

เรื่องก็มาเปิดเอาตอนที่ไอ้หมอมันขยิบตาให้ข้าไปตาม พวกกองปราบพิเศษและ DSI เข้าปิดล้อม และควบคุมตัวทั้งหมดมา

ความจึงปรากฏ
ไอ้นางไม้นั่นก็คือ อีนางกล้วยไม้สุดแสบนั่นเอง มันอดตายที่เมืองกาญฯตอนรอแม่ทัพพม่ามารับตัว หลังจากตายแล้วจึงเกิดเป็นนางไม้
ส่วนแม่ทัพพม่ารามัญผู้ขมังเวทย์ ที่ถูกทัพไทยฆ่าตาย มันก็คือ ไอ้เจ้ารองแม่ทัพคนที่ ๒ ที่มาสร้างปราสาทเมืองสิงห์ ที่ก่อคดีฆ่าข่มขืน
และปัจจุบันก็ยังคงเป็นสัมภเวสีอยู่แถวนั้น

ส่วนไอ้ยักษ์เฝ้าสมบัติปลอมๆอันเป็นคนรักเก่าของนางพรรไม้ ก็นั่งเฝ้าสมบัติอยู่ใต้ถุนบ้านหลังใหม่ที่นางมาซื้อนั่นเอง
ที่ฝังร่างและสมบัติล้วนอยู่ใต้อาคมและคุณไสย์
บ้านที่ปลูกทับ ไม่ต้องอาคมและคุณไสย์ด้วยก็แปลกแล้ว

ส่วนเรื่องแปลกที่เกิดขึ้น ก็มาจาก พวกเหล่าทหารพม่ารามัญที่ตาย ณ สนามรบเมืองกาญแถวไทรโยคน้อยนั่นเอง
พวกมันตามมาอยู่กับนางไม้ที่ออกอุบายชวนคุณพรรณไม้ไปหาความจริงที่ไทรโยคน้อย (อยู่ด้วยกันที่บ้านใหม่หลังนี้ เป็นก้วนเบ้อเริ่มเลยวุ้ย)
แถมไอ้แม่ทัพพม่ารายนี้มันมีอาคม ได้ผูกจิตชักชวน นาคสีดำและเขียวจากขุนเขาตะนาวศรีมาร่วมก้วนด้วย
เรื่องแปลกล้วนมาจากอาคมของไอ้แม่ทัพพม่าท่านนี้
เช่นคาถากำบังไพร ทำให้มองเห็นเป็นที่รกร้างไร้ผู้คน(วิชานี้ใช้ออกศึกดีนิ)
ความเจ็บไข้ได้ป่วยแปลกๆที่มาจากผีพม่าและพิษนาค

แต่ทว่าหลังการสอบสวน ความผิดแล้ว
นางไม้ก็ถูกส่งลงเบื้องล่าง
ไอ้เจ้ายักเฝ้าสมบัติ ก็ถูกส่งไปเป็นบริวารของท่านท้าวเวสสุวรรณ
ส่วนไอ้เจ้าเจ้าทหารพม่าถูกกวาดจับมา ถึง ๗๖ ท่าน
ถูกส่งลงเบื้องล่างซะ ๔๐กว่าท่านแล้ว
อีก ๓๐ กว่าท่าน ให้ไต่สวนอีกครั้ง มีนัยว่าต้องถูกประหาร

ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นรุ่งเช้าหน่วย DSI แจ้งมาว่า ไอ้หัวหน้าแม่ทัพพม่ารามัญ มันแหกคุกหนีที่คุมขังได้ พร้อมด้วยลูกน้องอีก ๓๐ กว่าตนนั้น ขณะนี้ยังตามหาไม่เจอ
เรื่องนี้ เป็นที่ฮือฮา กันอีกแล้ว (เทวดาต้องคาถากำบังไพรหรือ)

คุณพรรณไม้คงต้องนอนผว่าอีกแล้ว มันจะกลับมาไหมเนี่ย

 

อ้อ...มีคนอยากได้ วิธีการฝึกสมาธิแบบ เกษา โลมา ฯ ของไอ้หมอมัน

 

ดีนะเนี่ยที่เจอท่านเปา 555

 

นานๆ..อาหมอ จะมาเหลาๆๆ สักที..
อ่านแล้ว เพลินเลยยยยย..ครบถ้วน จบกระบวนความ

แค่..สัมผัสสิ่งของเท่านั้น กระบวนการในอดีตพากัน แห่..แหน
อบพยพ มาเป็นขบวน... นี่แค่ไม่กี่ภพชาติเองนะเนี่ยะ...ยังครอบครองซะ..

ลักษณะที่เกิดแบบนี้...คงมีอีกเยอะแยะ
พอ...ครอบครอง แล้วก้อสร้างภาพให้หลง ว่า เคยเป็น....โน่น นี่ นั่น ..

ในกรณีอย่างนี้...ถ้าเจ้าของร่าง หมั่นทำกุศล...ผลบุญ อานิสงค์นั้นจะช่วยเป็นเกาะป้องกัน ให้หลุดพ้นจากพวกวิญญาณ..มิจฉาทิฐิ ทั้งหลายเหล่านี้ หรือป่าวคะ???

 

ห่างหายไปนานนนนนน วันนี้มีโผล่ที่นี่ ยินดีๆ

 

แหม๋ๆๆๆ....มาแซวเค้า..นะ!!
พี่เต่า... อุกกาบาต จะชนโลกแร๊ว..!!!
พี่ว่า...มันจะกระเด็นมาโดนหลังคา สังกะสี บ้านเรามั๊ยยย... ??

 

หนูก็รู้ พี่เป็นเต่า อยู่ในกระดอง ไม่เคยรู้อะไรเลยยยยยย
รอผู้รู้ทั้งหลาย เค้ามาเล่า มาเฉลยกันเหอะ :d

 

ฮิฮิ........โตะจายหมกเลยะ นึกว่าพวกหนีไปได้จริงๆ

ก็ DSI สอบสวนแล้วพบว่า มีแก๊งอั่งยี่อีกกลุ่ม กำลังจะเซ็นสัญญาสมานฉันท์เป็นพัทธมิตรกะไอ้พม่ารามัญกลุ่มนี้
หากมันสมานฉันท์กันได้นี่ คงมีผู้เดือดร้อนอีกแยะ
จึงให้คนแอบปล่อยไอ้พม่ารามัญตนนี้ออกไป เพื่อให้แนบเนียน ก็ทำเหมือนกับต้องมนต์กำบังไพรของไอ้หัวหน้าแม่ทัพพม่ามัน
แต่ตอนสอบสวนนี่ก็ติดตั้งระบบ GPS เป็นซิบชิ้นเท่าอณู เข้าไปในร่างของไอ้หัวหน้าแม่ทัพรายนี้
มีหรือจะรอด ตอนแรกก็ไปแอบกันอยู่แถวๆไทรโยคน้อย
แล้วก็กลับกันมารวมก้วนกันที่บ้านของคุณ พันธ์ไม้ อีกครั้ง พร้อมอั่งยี่คณะใหม่

พอมันรวมตัวกันได้ที่ดีแล้ว(คงฉลองการเซ็นสัญญาอยู่มั้ง)
หน่วปราบปรามพิเศษ ที่ซุ่มอยู่ ก็ส่งซิกให้หน่วยเหนือ ปล่อยขีปณาวุธสกั๊ต ลงกลางวง
เห็นพวกเก็บกวาดมาคุยๆให้เข้าหูว่า เก็บซากมาได้ มากกว่า หกสิบตน ทั้งพม่และอั่งยี่
สรุป หมดสิ้น ความเดือดร้อนของชาวประชาไปอีกหนึ่งเรื่อง

แต่เรื่องของคุณ พรรณไม้ ยังไม่สิ้นเนาะ

ในเรื่องที่ ๑ เรื่องของไอ้ยักษ์
ความรักและแค้นแน่นอก ความโกรธและน้อยใจ นั่งเฝ้านอนเฝ้าสมบัติไปใหนไม่่ได้ ณ ที่นั้นเป็นพันๆปี
เรื่องนี้เธอจะสะสางอย่างไร ไม่ให้เป็นวัวพันหลัก ตัดให้ขาด
เพราะไม่นานเกินรอ อาจซัก พันสองพันปี ไอ้ยักษ์ตนนี้ก็คงหมดพันธะ กับท่านท้าวแล้ว และก็คงออกตามหาสุดที่รัก (ตอนนี้อีคงมีฤทธฺ์ มากโข)

ในเรื่องที่ ๒
เรื่องของความแค้นที่ถูกหลอกให้มาโดนข่มขืนแล้วฆ่า ความเสียใจ เจ็บปวด แค้นใจ ของผู้ถูกฝังอยู่ใต้พื้นดิน
ทำไงดี แค้นนี้ ต้องชำระ หรือช่างหัวมัน หรือ ฯลฯ ทำอย่างไรจึงสลาย แค้นนี้ให้เป็นทานได้
งานนี้มีมีตังละครอยู่สามตัว ผู้เลียหาย ผู้หลอกลวงสมรู้ร่วมคิด และผู้ลงมือ


ในเรื่อง ที่๓
เป็นเรื่องการชดใช้กรรม แสดงให้คุณพันธ์ไม้ดูเล่นแก้กลุ้ม
อ้อ.. ได้ข่าวว่าความผิดบาปของนางไม้ไม่สูงนัก จึงถูกปล่อยกลับขึ้นมาใช้กรรมต่อในสถานะสัมภเวสี(ถูกลดชั้นไปแยะวุ้ย)


ในเรื่องที่ ๔
ก็ เป็นไอ้หนังเรื่องเก่า กลับเอามาสร้างใหม่ ใส่สีตีไข่ให้เรื่องเปลี่ยนไปสักหน่อย เรื่องก็สนุกไปอีกแบบ
คุณพันธ์ไม้จะเอาไงดี ดูมันไปแล้วเข้าร่วมเล่นด้วย
หรือจะตัดวงจรอย่างไรดี

ทั้งหมดนี่คือสภาพธรรมที่คุณพันธ์ไม้ ต้องวางจิตลงศึกษา
ตัดสินใจเองนะ
ตรงนี้ไม่มีใครช่วยใครได้

 

เดี๋ยวนี้เขาปราบกันด้วยขีปนาวุธกันแล้วหรือครับอาจารย์ เมื่อก่อนรู้จักแค่พระขรรค์ ตะบอง จักรแก้วหรืออะไรทำนองนี้ แล้วพวกที่ตาย(หรือเปล่า)นั้นจะไปเกิดที่ไหนต่อครับเนี่ย

 

ได้สอบถามได้ความว่า
ไอ้พระขรรค์หรือตะบองนะ มันเหมือนอาวุธประจำตัว อาไว้ใช้แสดงวาสนาบารมี
เวลาใช้งานจริงนะ พระขรรค์นะจิ้มได้ทีละจึ๊ก ตะบองก็หวดได้ทีละตุ้บ กวาดล้างได้ไม่มากนัก ไม่เหมาะแก่การปราบปรามขนาดกลางและใหญ่
ส่วนจักรแก้ว แม้จะค่อนข้างเหมาะสมในงานแบบนี้
แต่ก็มีข้อแม้ว่า การใช้จักรแก้วนะ มันมีศักดิ์ศรีของมันอยู่ เหมือนสงครามชนช้างระหว่างแม่ทัพกับแม่ทัพ
ไม่ใช่วามีจักรแก้วแล้วจะใช้จักรแก้วกับพลทหารทั่วไป มันไม่สมศักดิ์ศรีนะ เหมือนผู้ใหญ่รังแกทารก(ยิ่งกว่ารังแกเด็กอีกวุ้ย)

และงานนี้เขาว่า ไม่อาจรู้กำลังคนที่แท้จริงของเหล่าพม่ารามัญและอั่งยี่ได้
วิธีง่ายๆก็ส่งเกี่ยมซุบ(ภาษาโบราณนะ - ปัจจุบันเรียกขีปนาวุธ มันทันซามัยก่ากันเยะเลย) เข้าถล่มที่เดียวเลย เรียบวุธ (ก็พวกนี้มีคำสั่งประหารอยู่แล้วนิ)


แต่ๆๆๆๆๆๆๆ
หลังจากคุยอยู่พักใหญ่ก็ได้ความว่า
หน่วยชันสูตร ไม่พบซากของไอ้แม่ทัพพม่ารามัญ ตนนั้น จึงรายงานขึ้นไป

ว้า...มันคงรอดไปได้(อีกแล้ว) ไหงเป็นเช่นนั้น เจ้าหน้าที่ทั้งหลายก็งุนงงเช่นกัน

แต่ในตัวไอ้นายทหารพม่ามันมีชิบ GPS ฝังอยู่ จึงมีคำสั่งให้ติดตามดู ได้ความว่า

แม่ทัพพม่า จับมือกะอีนางไม้ ทำหน้าซื่อๆ ไปขออยู่กะคุณพันธ์ไม้อีก แถมขอโทษขอโพย ขออยู่ด้วยโดยอ้างความสัมพันธ์เก่าๆ
แต่เห็นว่า นางพันธ์ไม้ เธอไม่ยอม
แต่ไอ้แม่ทัพพม่ากะนางไม้ มันถือภาษิต "ด้านได้อายอด"
มันก็แอบซ่อนอยู่ในบ้านนั้น แถมยังเรียก นาคเขียวกะนาคดำมาอยู่ด้วย

เฮ้อ....งานนี้ หน่วยเหนือท่านตรวจสอบแล้ว สรุปได้ว่า

"กรรมมุนาวัตตีโลโก" สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
แม้ผู้มีอำนาจสูงสุดแห่งหน่วยปราบปราม ก็ไบ้กิน ทำอะไรไม่ได้
เพราะนี่เป็นกรรมที่ทำกันมา และต้องชดใช้ให้กัน
และเพราะนี่เป็นการอธิษฐาน ที่ต้องมาชำระหนี้กรรมซึ่งกันและกัน

เฮ้อ.....แม่นางพันธ์ไม้เอย เธอจะทำอย่างไร ในกรรมที่ผูกพันธ์นี้ ให้สลายสิ้นเชื้อ ไม่เหลือเศษ


พอเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ไอ้หมอมันฟัง มันก็เกิดสงสัยสองประการ
๑ ไอ้ทหารพม่า มันมีอาคมมีฝีมืออยู่ เมื่อมาอยู่กับแม่นางพันธ์ไม้นี่ แม่นางพันธ์ไม้นีคงเสียเปรียบนิ(แต่นางไม้นี่หมดฤทธิ์แล้ว เป็น แค่สัภเวสีธรรมดา
๒ ไอ้นาคเขียวกะนาคดำนี่ มันเกี่ยข้องอะไรกะเขา ที่ต้องมาชดใช้กรรมอะไรด้วย ก็ตัวละครเด่นมีเพียง สามตัวเท่านั้น(มีนางไม้ แม่ทัพพม่า และนางพันธ์ไม้)

 

เพียงชั่วข้ามคืน ความทั้งหมดก็กระจ่าง
การที่หน่วยเหนือ ยอมให้ทั้งหมดมาอยู่ร่วมกันนั้น ดูๆแล้วเหมือน นางพรรณไม้ จะเสียเปรียบ
แต่ท่านก็ ถอนอำนาจ ของไอ้ทหารพม่ารามัญตนนั้นเสียสิ้น มีสถานะเดียวกับนางไม้ตกอับ คือเป็นเพียง สัมภเวสี ที่ไร้พิษสง
และนาคทั้งสองก็ถูกถอนพิษในตัวออกสิ้น เป็นเพียงงูใหญ่ไร้พิษ
เออ...ค่อยยังชั่วนิ ค่อยสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย

คิดดูนะนาคที่อยู่ดีๆ ก็ไร้ซึ่งพิษไปดื้อๆนี่ มีสภาพอย่างไร หากินก็ยาก ไม่มีใครกลัวเกรง จากย่ำยีผู้อื่น เป็นถูกผู้อื่นย่ำยีเอา
ใครเคยเห็น นาค ถูกหมาไล่กัดบ้าง ที่บ้างนางพรรณไม้นี่มีให้ดูนะ น่าฉงฉานแท้
เฮ้อ.................

นาคทั้งสองนี่ จะหนีกลับบ้าน ก็กลับไม่ได้ ด้วยติดบ่วงโซ่แห่งกรรม รอคนให้อโหสิอยู่นะ
แต่หากขึนดันทุรังกลับไป ก็ขายขึ้หน้าพรรคพวกเพื่อนฝูง เป็นนาคที่ไร้พิษ...ไร้น้ำยา .... ก็คงถูกไล่ไม่ให้อยู่ในสมาคมด้วย

 

เพิ่งรู้นะ ว่ามีวัดเก่าแก่ อยู่สองวัด ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านนางพรรณไม้
หนึงในสองวัดนี้ มีนาคอาศัยอยู่ตนหนึ่ง เป็นนาคสีขาวอมทอง จะเรียกว่านาคเผือกก็พอจะได้นะ (สีสวยทีเดียว)
ไอ้นาคดำนาคเขียว ถูกหมาไล่กัด ไล่เห่าเอานี่ อีคงอัดอันตันใจมาก อีเลย กูก้องร้องออกไปด้วยรันทดและกำสวรน

ไอ้เจ้านาคเผือกคงได้ยิน จึงมาดู จึงรู้ความรัญทดใจของไอ้เจ้านาคทั้งเขียวและนาคดำ แลคิดหาทางช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติพันธิ์
คุยกันไปมาสักพัก ไอ้แม่ทัพพม่า มันก็เสนอความคิดว่า

เจ้าของบ้านหลังนี้มีตาที่สาม มีอำนาจมากคงเป็นผู้เก็บเอาพิษนาคไว้ หากทำลายตาที่สามนี้ได้ ก็น่าจะได้พิษคืนมาโดยง่าย

และแล้วขบวนการทำลายตาที่สามก็เริ่มด้วยวิธีง่ายๆ
เพียงให้นาคเผือกทองตนนี้คายแก้วประจำตัวพร้อมพิษนาค พุ่งเข้าใส่ตาที่สามกลางหน้าผากของนางพรรณไม้ เรื่องก็จบ

ฮู้..ยังกะเทพนิยาย เลยวุ้ย
เรื่องนี้ต้องติดตามตอนต่อไป ระนาดรัว ตามด้วยเพลงเฉิด ตะลุ่มตุมเม้ง

 

จะกล่าวฝ่าย พญายักษ์นามเสมาผู้มั่นคงในรัก แลกล้าหาญ
ครั้นเสร็จสรรพจากถวายงานพระทรงศรี ด้วยใจรักห่วงไยจึงรีบจรรี
มายังบ้านนางพรรณไม้ที่ตนปรงใจรัก ไม่เว้นวัน

มาเห็นความเป็นอยู่ รอบข้างล้วนศัตรู มุ่งร้ายทำลายขวัญ
น้ำเนตรตกไหลพราก สงสารมากไม่อาจอยู่กู้ภัยให้แก่นาง
ด้วยติดงาน อารักษ์จอมเทวัญ

มาวันหนึ่ง ไอ้นาคขาวได้ท่า เห็นนางพรรณไม้ ไม่ระวังตน
จึงพ่นดวงแก้วใส่ กลางหน้าผากโดยพลัน
พ่อยักษ์ มาพอดี จึงปัดออกได้ทัน
นางจึงปลอดภัย ได้ด้วยเหตุฉะนี้ ฉะนั้น และฉะโน้น

พญายักษ์ได้ท่าจึงขูด้วยวาจา ว่ากูนี้ เป็นข้าแห่งองศ์พระเวสสะภูมี
หากพวกมึงทำร้ายนางอีก คงจะได้เห็นดีกัน
แฮะๆ...คนโดนขู่หงอยครับหงอย
จะหงอยไปสักกี่น้ำว้า ด้วยนิสัยแล้ว พอมีจังหวะก็คงหาเรื่องอีก

เอ....จบดีไหมหว่า
ก็ไอ้นาคขาว ยังช่วยเพื่อนไม่ได้เลยนี่ หากถอนตัวไปก็เสียสัจจะซิ

 

นางพรรณไม้ ถามถึง "ลูกแก้วกลมๆขุ่นๆมีแสงสีขาวๆฟ้าๆขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสัก 2นิ้วครึ่ง มาจากไหนก็ไม่รู้ตกใส่หน้าผาก"
ถามว่าเป็นอะไร มาจากใหน

ไอ้หมอเลยต่อจิต เข้าไปถามหา เพื่อจะดูว่าเป็นอะไร

ฮู้...ดวงแก้วสีขาวประกายออกฟ้านิดๆ พุ่งเข้ามาหาทันที จิตสัมผัสได้ว่า มีพิษนะ ระวังด้วย
มันจึงใช้พลังดันต้านไว้ เหล่ดูอึดใจหนึ่งจึงรู้ว่าเป็นดวงแก้วประจำตัวของนาค มีพิษติดมาด้วยเต็มพิกัด
อ้อ ดวงแก้วประมาณ ๒-๓ นิ้ว พิษไม่เท่าไหร่ เคยรับดวงแก้วจากนาค ขนาดใหญ่กว่าลูกฟุตบอล ยังรับได้เลย(พิษแยะกว่ามากนัก)

ว่าแล้วก็เลยคว้าเอามาเก็บไว้หน้าตาเฉย แถมทำไม่รู้ไม่ชี้ บ่ฮู้บ่หัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พักเดียวก็มีนาคสีขาวประกายทองปรากฏตนทำท่าทางกระลิ้มกระเหลี่ย เข้ามาหา
ไอ้หมอเห็นท่าทางมันแล้ว ใจให้กระหวัดคิดถึงพ่อนาคน้อย
ก็ท่าทางมันทำเหมือน พ่อนาคน้อยที่เวลาจะเข้ามาประจบ อ้อนขอไปเที่ยวด้วย หรือขออะไรบางอย่างที่ต้องการ

เออ...สีสวยดีนะ ท่าทางก็พินอบพิเทาดี เห็นท่าทางคล้ายพ่อนาคน้อย จิตไอ้หมอเกิดเอ็นดู
จะมาขอดวงแก้วคืนหรือ
นาคขาวก็ ผงกหัวรับ
ก็เลย เอาดวงแก้ว ทีเก็บไว้คืนให้ไป (แต่ได้เก็บพิษที่ดวงแก้ว เสียสิ้น)
เจ้านาคก็ดีใจกระดี้กระด้า กลืนดวงแก้วลงท้อง
และแสดงท่าขอบอกขอบใจ แล้วก็สบัดหางหายไป

อีกพักใหญ่ผ่านไป เจ้านาคขาวเผือกตนเก่าก็ปรากฏกายขึ้นอีก แสดงท่าอ้อนและขอพิษคืนด้วย
เป็นนาคหากไม่มีพิษนาคติดตัว ก็ไร้ศักศรี ใจนึกเอ็นดูแต่แรก ก็เลยแบมือขอดวงแก้วจากเขา เขาก็คายดวงแก้วใส่มือมาให้
ไอ้หมอจึงเอาพิษนาคที่แยกเก็บไว้ ใส่คืนให้ไป เขาก็รับแล้วกลือลงท้อง แล้วก็จากไป

ผ่านไปอีกพักใหญ่ ครานี้นาคขาว นาคดำ นาคเขียว ล้วนปรากฏตนขึ้น
ไอ้เจ้านาคขาว ทำตนเป็นหัวหน้า เจ้ากี้เจ้าการกระดี้กระด้าเข้ามาประจบ ขอพิษคืนให้แก่นาค ดำและนาคเขียวด้วย
ไอ้หมอหัวเราะหึๆ เจ้ากี้เจ้าการดีนักนะเรานะ
มองไปมองมา เห็นท่าของไอ้นาคขาวแล้ว ออกจะเกินๆอยู่
พอพิจารณาเข้าไปรู้แล้ว ไอ้หมอก็หัวเราะ
ก็ไอ้เจ้านาคขาวนะ มันเป็นนาคเพศชาย ส่วนไอ้นาคดำ กะ นาคเขียวนะ เป็นนาคสาว วัยกำลังเปล่งปลั่งเชียว
มิน่าไอ้เจ้านาคขาวจึงเจ้ากี้เจ้าการเกินเหตุ
ไอ้หมอถึงกะหัวเราะหน้าระรื่น แล้วรีบคืนพิษนาคให้กับไอ้เจ้านาคเขียวและนาคดำ
ก่อนคืนก็มีการอบรมกันเล็กน้อย(เรื่องกรรมมุนาฯ) พอหอมปากหอมคอ
แล้วไอ้เจ้านาคขาวก็พานางนาคดำและเขียวไปอยู่วัดด้วยกัน

ฮิฮิ...อีกไม่นาน วัดแถวนั้นคงมีนาคเด็กๆมาวิ่งกันครึกครื้นแน่ๆ

ไม่รู้ว่าก่อนไป นาคทั้งสามได้ไปลำลานางพรรณไม้หรือไม่
(อย่าลืมอโหสิให้เขาด้วยนา ที่ก่อให้เกิดโรคจากพิษนาค และความเดือดร้อนหลายๆอย่างให้)

 

อ่านแล้วก็อมยิ้ม น่าจะ happy ending นะคะ

 

ยางง... ยัง ๆๆๆๆ
ยัมี ไอ้สัมภะเวสีแอบซ่อนในบ้านอีก ๒ ตน

งานนี้ถ้าเจ้าของบ้านไม่มีตาที่สามเอง แต่เที่ยวถามคนโน้น คนนี้ คนนั้น ละก็
ป่านนี้ไอ้แม่ทัพพม่า กะอีนางไม้ ได้รับการอุปโหลก กลายเป็นพระภููมิ หรือเจ้าที่ไปแล้ว

 

ได้บทเรียน อย่างนึงว่า การผูก นี่มันไม่ดีเลย ไม่ว่า ผูกดี (รัก) หรือ ผูกร้าย (เกลียด แค้น) เรื่องราวต่างๆ เกิดเพราะผูกไว้...ไม่ปล่อย เฮ้อ...

*****
อันนี้ไม่เกี่ยวกะใครนะ ตู...คนเดียวเลยยย "เหมือนจะรู้ เหมือนจะเข้าใจ แต่เอาจริงๆ ทำไม่ได้ 555"

ไม่เคยหวังถึงนิพพาน
เพราะเกินสุดสายป่าน จะเอื้อมถึง...
อีกทั้งยังมีสัญญาผูกตรึง
ให้คำมั่น...คนนึง ให้รอ
ชาติหน้า ขอชดใช้ให้
ตอบแทนใจรัก ไม่ทดท้อ
......
......
แต่ชีวิต มันเหนื่อยนัก...
สุขไม่ยั่งยืน ทุกข์หนัก แบกไม่ไหว
ขอพบพระนิพพาน...ถ้าทำได้
ขออโหสิไว้ หากได้ถึงนิพพาน... สาธุ สาธุ สาธุ