ทำบุญใส่บาตร

ขอถามค่ะ พระมีสิทธิ์เลือกรับบาตรไหมคะ

พอดีว่าหลานชายชอบใส่บาตรค่ะ คุณย่าของหลาน(คุณแม่ของ จขกท) ซื้อขนมเปี๊ยะชิ้นเล็ก ๆ มาให้หลานใส่ แต่พระท่านไม่เปิดฝาบาตรให้ใส่บาตรค่ะ หลานก็รู้สึกเก้อค่ะ เพราะอายุ 6 ขวบเอง พอเวลาจะใส่บาตรท่านก็ไม่เปิดฝาบาตรอีก หลานงงค่ะไม่รู้จะวางตรงไหน คุณแม่ต้องบอกว่าวางบนบาตรลูก แล้วออกมาหาคุณย่า ท่านจึงให้พร ซึ่งในตอนแรกท่านไม่สวดอะไรให้เลย คุณแม่บอกว่าหลานอยากใส่บาตรมาก เห็นพระก็รีบเดินเข้าไปหา แต่พระท่านไม่สนใจค่ะ คุณแม่ต้องพูดว่า นิมนต์เจ้าค่ะ ท่านจึงหยุด

ปกติทุกครั้งเวลาใส่บาตร พระคุณเจ้าทุกรูปก็เปิดฝาบาตรให้ใส่ หรือบางทีก็หงายฝาแล้วให้ใส่บนฝาบาตรแทน แต่พระคุณเจ้ารูปนี้ไม่แม้แต่จะเปิดฝาบาตรให้ค่ะ คุณแม่บอกว่าสีหน้าท่านไม่ค่อยสู้ดี คือเหมือนไม่อยากรับบาตร ท่านแสดงออกเลยว่าไม่ค่อยจะพอใจ แต่คุณแม่ไม่อยากคิดมากค่ะ เพราะเมื่อก่อนก็ใส่บาตรท่านค่อนข้างบ่อย แต่หลัง ๆ ไม่สะดวก เพราะหลานต้องเดินทางไปเรียนในเมือง คุณแม่ต้องไปส่ง เลยใส่บาตรบริเวณที่สะดวกแทน ก็ไม่ทราบว่าท่านไม่พอใจหรือว่าอย่างไร ที่เคยใส่บาตรท่านแล้วต่อมาไม่ได้ใส่ แล้วกลับมาใส่ใหม่ หรือว่าของที่ใส่น้อยเกินไปเป็นแค่ขนมเปี๊ยะธรรมดา ท่านเลยไม่อยากรับบาตรคะ

เราไม่ได้ตั้งใจจะปรามาสท่านนะคะ เพียงแต่เราสงสัยว่าเวลาใส่บาตร เราสามารถใส่ของอะไรก็ได้ที่เราคิดว่าจำเป็นต่อพระสงฆ์ หรือทุกครั้งที่ใส่ต้องเป็นพวกข้าว กับข้าว ของหวานให้ครบสูตร

แต่ตอนนี้คุณแม่ไม่ค่อยสบายใจค่ะ ส่วนเราก็สงสารหลานกลัวหลานจะเข้าใจสิ่งที่ผิดๆ จากการทำบุญใส่บาตรค่ะ

ขอโทษที่มาบ่นให้ฟัง หากความคิดเราไม่ตรงใจต้องขออภัยด้วยค่ะ

 

พระท่าน ก็คือชาวบ้านธรรมดานี่แหละ ถ้าท่านยังไม่เป็นอริยะเจ้า คือ โสดาบัน ขึ้นไป ให้รักษาใจเราเอง ก่อน ขณะทำ และ หลังทำบุญ ไว้ดีที่สุด ท่านไม่รับก็ถวายองคือื่นแทน อย่าไปเจาะจง จะได้บุญสังฆทาน บุญใหญ่

พระบางท่านก็เคร่งวินัย ต้องเข้าใจท่านนิดนึง ทางที่ดีควรศึกษาเรื่องเกี่ยวกันสงฆ์ ยิ่งที่เนื่องด้วยการทำบุญ เราชาวพุทธต้องทำให้ถูกต้องนะครับ

เมื่อตอนผมบวช ขากลับวัดของเต็มบาตร (ในวันนั้นตั้งใจจะรับบาตรแค่พอเต็ม คือไม่โลภในลาภสักการะ) ก็มีแม่ชีท่านนึง นิมนต์ ผมซึ่งเป็นพระในตอนนั้นก็บอกว่า โยมบาตรเต็มแล้ว รอใส่องค์ต่อไปนะ ได้บุญเหมือนกัน โยมแม่ชีก็ผิดหวังเล็กน้อย

บางทีพระเจอข้าวสารถุงนึง สังฆทานถัง พระก็เป๋ได้เหมือนกันนะโยม

 

เข้าใจว่าพระอาจกลัวเด็กซนดึงบาตรในมือของท่านคว่ำลงมาที่พื้น ท่านอาจเคยมีประสบการณ์มาแล้วก็ได้ เพราะเคยมีพระบางรูป มีเด็กเล็กๆใส่บาตร เด็กๆเขาอยากรู้อยากเห็นว่ามีอะไรในนั้น เลยใช้มือดึงบาตรพระ พระไม่ทันระวังบาตรก็กลิ้งโ่ค่โล่ลงพื้น อาหารหกกระจาย ทั้งคนใส่บาตรและพระ ต่างตกใจพอๆกัน ..

ดังนั้นหากนิมนตร์แล้ว หรือเห็นว่าท่านไม่เปิดฝาบาตรก็ไม่ต้องใส่ของให้ท่าน อาจรอพระรูปอื่นต่อไปน่าจะดีกว่า..

ส่วนพระ ที่แท้จริง(หมายถึงบวชด้วยความรู้ว่าบวชเพื่ออะไร หรือบวชแล้วศึกษาพระวินัย ไม่ใช่บวชตามประเพณี หรือบวชเพื่อสะเดาะห์เคราะห์ ฯลฯ) จะไม่เลือกรับบิณฑบาตรอะไรๆหรือของใครเลย เพราะการทำเช่นนั้นไม่ถูกตามพระวินัยบัญญัติด้วยว่า ท่านย่อมประพฤติตนเป็นผู้เลี้ยงง่าย เพราะต้องอาศัยข้าวของที่ผู้อื่นถวายให้ ไม่ใช่ทำมาหาเลี้ยงตนด้วยอาชีพอะไรๆ..

สำหรับการสวดให้พรนั้น อย่าได้ถือเอาเป็นสาระสำคัญเลย .. ขอให้เข้าใจว่า บุญไม่ได้อยู่ที่คำสวดให้พรของพระหรือใครๆ ..บุญเกิดที่ใจ เมื่อตั้งใจนำข้าวของไปใส่บาตร ถวายแล้วด้วยความเคารพ.. แม้หลังทำแลัวก็ยังปลื้มใจยินดีในบุญนั้น ..แม้พระจะไม่สวดให้พร... ผลคืออายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณและสิ่งดีน่าปรารถนาอื่นๆสารพัดย่อมเกิดขึ้นแล้วโดยฉับพลัน นั่นเทียว เพียงรอปัจจัยพร้อมเพื่อการส่งผลให้ได้เสวยเท่านั้น..

 

พระมีสิทธิ์เลือกครับ แต่ไม่ควรทำ

--------------------------------
ขอเล่าเรื่อง ทานแห่งธุลี

ครั้งหนึ่งเมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จไปกับพระอานนท์เพื่อบิณฑบาตร มีเด็ก 2 คนกำลังเล่นฝุ่นกันอยู่ (สมมติว่าฝุ่นเป็นอาหาร เล่นขายของ อะไรประมาณนั้น เด็กเดี๋ยวนี้คงไม่เข้าใจ ต้องแก่ๆ เท่านั้นถึงจะรู้ 555)

เด็กหนึ่งในสองคนนั้นเห็นพระพุทธเจ้าเสด็จพระดำเนินมาก็เกิดความเลื่อมใส จึงนำฝุ่นทรายที่ตนสมมติว่าเป็นอาหารใส่บาตร พร้อมกับตั้งเจตนา
"ขอกุศลกรรมนี้ นำให้ข้าพเจ้าเกิดเป็นพระราชา และสามารถนำโลกพิภพให้อยู่ใต้เศวตฉัตร"

พระพุทธเจ้าทรงเห็นดังนั้นก็ไม่ได้รังเกียจที่เด็กเอาฝุ่นมาใส่บาตร แต่ทรงรับฝุ่นนั้นลงในบาตรด้วยความเคารพ(พระองค์เคารพธรรมคือ เมตตาจิตของเด็กน้อย) พร้อมกับทรงแย้มพระโอษฐ์(ยิ้มเล็กน้อย)

พระอานนท์ทรงสงสัยว่าแย้มพระโอษฐ์เพราะเหตุใด?(ตั้งแต่พระพุทธเจ้าบรรลุก็แทบไม่เคยแย้มพระโอษฐ์เลย มีน้อยครั้งมาก พระอานนท์จึงสงสัยว่าทรงปลื้มใจอะไร?)

พระพุทธเจ้าจึงตรัส

"อานนท์ ด้วยกุศลกรรมอันนี้แล ร้อยปีแต่ที่ตถาคตปรินิพพานแล้ว เด็กคนนี้จะได้เป็นพระราชา ทรงมีพระนามว่าอโศก จะทรงแจกสารีริกธาตุแห่งเราไปทั้งทางกว้างและทางไกล และจะได้ทรงสร้างธรรมราชิกเจดียสถานแปดหมื่นสี่พัน ที่ทรงบำเพ็ญราชกรณียะทั้งหมดนี้ ก็เพื่อประโยชน์สุขของมหาชน"

ป.ล. ฝุ่นธุลีนั้นพระพุทธองค์ทรงนำไปผสมกับมูตรโค แล้วเอาทาทางเดินสำจงกรม

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คุณอิติปิโส
คุณกับคุณแม่ รวมคุณหลานต้องทำความเข้าใจในศาสนาพุทธให้ดี
พระบ้าน(วัดบ้าน)มี26000กว่าวัด พระป่า (วัดป่า)มี2000กว่าวัด
เมื่อชั่งแล้ว พระป่า มีอริยะสงฆ์มากกว่า มีการปฏิบัติมากกว่าพระบ้าน
พระบ้าน เกือบร้อยทั้งร้อย มีน้อยมากที่ปฏิบัติ(หมายถึงธุดงค์)นอกนั้น ไม่เคยเดินป่า
พระบ้านจึงเป็นแค่"สมมุติสงฆ์"เป็นส่วนใหญ่ บ้างมีฤทธิ์ทางอภิญญา แต่ก็ไม่ใช่อริยะสงฆ์ตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป
เมื่อมาเจอพระบ้านแบบนี้ ก็งงเป็นไก่ตาแตกกันไป
แต่ผมไม่งง เพราะผมเลือกไปทำบุญกับพระป่า ฮา

 

ขอบคุณท่านผู้รู้ทุกท่านค่ะ จขกท.ก็บอกคุณแม่กับคุณหลานไปค่ะว่า ให้ทำในสิ่งที่สบายใจจะดีที่สุด

 

ขอขอบคุณนะคะ วันนี้วันพระค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีขออนุโมทนานะคะ