เรื่องเล่าวิญญาณเด็กเรื่องหนึ่งจากพี่ชายผม

ผมจะมาแชร์ประสบการณ์ของพี่ชายผมครับ คือบ้านผมเนี่ยจะเป็นคนศาสนาคริสรวมทั้งตัวผมเองด้วย(แต่ผมชอบศาสนาพุทธนะผมว่าลึกซึ้งดี ดีทุกศาสนาครับ)
ต้องบอกก่อนว่าพี่ชายผมเนี่ยเป็นคนที่มีเซ้นเรื่องวิญญานนะครับ เพราะพี่ชายผมจะพบเจอวิญญานเรื่อยๆแต่ไม่บ่อยนะครับ แต่พี่ชายผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวผีเท่าไหร่เวลาเจอเค้าจะแค่ถามผมว่า เห็นรึเปล่า ผมบอกไม่เค้าก็จะโอเค วิญญาณ สินะเท่านั้น
มีวันนึงผมกลับมาที่บ้านเป็นช่วงเที่ยงคืน พี่ผมก็เดินมาเล่าว่า ตะกี้เจอเด็กมานั่งทีตัวผมจึงถามว่า"แล้วทำไงล่ะ" พี่ชายผมบอกว่า "ก็บอกกับเค้าตรงๆว่าออกไปนอนไม่หลับ" แล้วเค้าก็ไป ผมก็งงว่าง่ายขนาดนั้นเลย

ผ่านมาอีกซักสัปดาห์ตอนที่ผมกลับจากการไปเที่ยวพี่ผมเดินมาบอกว่า "มาอีกละเด็กคนเดิม" ผมก็"มาแบบไหนอีกล่ะ" ต้องขออธิบายว่าผมและพี่นอนห้องเดียวกันแต่คนละเตียง พี่ผมเล่าให้ฟังว่าตอนที่เค้าปิดไฟและกำลังนอนเค้าเห็นเด็กคลานจากเตียงผมมาหาเค้าแต่ใกล้ยังไงก็ไม่เห็นหน้า แล้วเด็กคนนั้นก็มาร้องไห้ข้างๆตัวพี่ชายผมและเริ่มมานอนทับ
คำถามแรกเลยที่ผมถาม"จากเตียงกุเหรอ เอาจริง แล้วทำไงเนี่ย"
พี่ผมบอกว่าเค้าก็พูดตรงๆกับเด็กนะว่า"หยุดร้องได้ไหมแล้วช่วยออกจากตัวด้วยนอนไม่ได้ ออกไปแล้วพรุ่งนี้ทำบุญไปให้ออกไปได้แล้ว" เด็กคนนั้นก็ลุกและหายไปผมงงว่าทำไมพี่ผมเค้าไล่ง่ายจังหรือเพราะเค้าเป็นคนไม่กลัวจึงมีสติพูดตรงๆกะวิญญาณได้ผมงงมาก ไม่ได้เจอในฝันด้วย คืนนั้นผมตัดสินใจครับโทรหาเพื่อนขอไปนอนด้วยเหตุเพราะบอกมาจากเตียงผมขอเวลาทำใจ1คืนครับ เช้าอีกวันนึงผมเล่าให้แม่ฟังแม่รีบทำบุญให้แทนพี่เลยครับเพราะแม่ผมเคยเป็นพุทธมาก่อนครับ

ผมงงว่าบ้านผมเนี่ยเป็นบ้านใหม่และไม่เคยมีคนตาย แต่ก็มีเรื่องแบบนี้แม้กระทั่งเคยมีคนทุบประตูห้องนํ้าหลายครั้งแล้วก็หายไป เป็นแค่ไม่กี่รอบมีเรื่องแบบนี้นานๆครั้ง แบบนี้คือวิญญาณเร่ร่อนใช่หรือเปล่าครับ

 

ไม่ใช่วิญญานเร่ร่อนครับ..เป็นวิญญานที่เคยมีสัมพันธ์กันมาก่อนกับพี่ชายคุณในอดีต.กล่ำกลึ่งเป็นภูต.แต่วาระจิตเค้ายังไม่ยกระดับ..เทียบชั้นเทวดาหรือวิญญานบรรพเรียกว่าเป็นน้องๆชั้นนี้ก็ได้..ส่วนมากแบบนี้จะไม่เป็นอันตรายครับ.เราจะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยงก็ได้เพราะเค้าไม่ได้ต้องการอาหาร.และพูดตรงๆแล้วรู้เรื่อง..และไม่เกี่ยวว่าบ้านสร้างใหม่ หรือสภาพแวดล้อมจะนับถือศาสนาอะไรมาก่อนและไปอยู่ที่ไหนเค้าก็ตามไปได้หมดครับ..​

 

อันนี้เป็นอีกเรื่องเล่านะครับที่มาจากรุ่นพี่ที่ทำงานผม เค้าเป็นคนที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดบ่อยและเค้าจะพักโรงแรมแบบเน้นถูกเค้าบอกเค้าอยู่ได้หมดแหละเรื่องผีตามโรงแรมเค้าบอกก็เจอบ่อยนะแต่เรื่องที่ผมเล่าเป็นเรื่องที่เค้าบอกว่าเค้าว่าเรื่องนี้เป็นที่ๆเค้าเจอแล้วกลัวจริง

เรื่องมีอยู่ว่าเค้าต้องไปทำงานที่ภาคใต้ที่จังหวัดไหนผมจำไม่ได้ครับต้องขออภัย เค้าบอกว่าวันนั้นเป็นวันที่ฝนตกแรงและเป็นตอนกลางคืนแล้วเค้าจึงเลือกโรงแรมไหนก็ได้ที่ใกล้ๆไว้ก่อนเพื่อพักแค่คืนเดียวแล้วจะไปลุยงานต่อ เค้าก็ไปเจอโรงแรมแห่งนึงไม่บอกชื่อนะครับ เค้าก็เข้าไปและขอเช่า 1 ห้องโดยเค้าก็เลือกห้องจากราคาที่ถูกที่สุดเพราะปกติเค้าจะไม่ค่อยกลัวผีเท่าไหร่

เมื่อเค้าได้กุญแจห้องมาเค้าก็เดินไปหาห้องที่เค้าจองไว้ ช่วงนั้นเป็นช่วงบอลยูโร เค้าก็เข้าไปดูบอลก่อนเลยดูไปซักพักก็เกิดสิ่งผิดปกติขึ้นเค้าเห็นลูกแมวเดินออกมาจากห้องนํ้า 3 ตัวและเดินไปรอบๆห้อง เค้าก็งงว่ามาได้ไงใจนึงเค้าคิดแล้วว่า แมวผีป่าววะเนี่ย เค้าก็มองแมว 3 ตัวเดินไปเดินมาก่อนที่แมวทั้ง 3 นั้นจะเดินกลับห้องนํ้าไป เค้ารีบไปดูในห้องนํ้าทันที

ตามคาดครับห้องนํ้าว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยแต่เค้าก็ไม่ได้กลัวอะไรมากจึงไม่สนดูบอลต่อ พอบอลจบ ขณะที่เค้านั่งพิงหัวเตียงอยู่..มาละครับเค้าบอกประตูห้องนํ้าเปิด เค้าหันไปมองทันทีสิ่งที่พบคือ รอบนี้ไม่ได้เป็นแมวแต่เป็นผู้ ญ วัยรุ่นเดินเรียงออกมา 3 คนพี่เค้าบอกว่า 2 คนแรกเนี่ยเป็น ญ สาวแต่งชุดเหมือนจะไปเที่ยว แต่คนที่ 3 เนี่ยเค้าบอกหน้าเนี่ยดูไม่ได้เลยเหมือนศพซะมากกว่า เค้าอึ้งครับขยับตัวไม่ได้ๆแต่มอง ผู้ ญ 3 คนเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งและเริ่มทำเหมือนแต่งหน้าทำผมกันแต่ผู้ ญ คนที่ 3 เนี่ยหันมามองเค้าแล้วแล้วถามเค้าว่า " เห็นใช่มั้ย ๆ " แล้วค่อยๆเดินมาที่เตียงรุ่นพี่ผมและคลานขึ้นมาบนเตียง รุ่นพี่ผมไม่รู้จะทำไง สวดครับบทไหนจำได้กี่บทที่คิดได้ออกมาหมดแต่ก็ตามคาดครับสิ่งที่เห็นก็ยังคงเห็นและจ้องหน้ารุ่นพี่ผมอยู่ใกล้ๆ รุ่นพี่ผมจึงบอกกับ ญ คนนั้นว่า " ไปเถอะขอร้องๆๆไปเถอะนะ " แต่ ญ สาวคนนี้ก็ยังจ้องรุ่นพี่ผมอีกซักพักแล้วพูดออกมาว่า " ไปก็ได้เข้าใกล้ไม่ได้ " แล้วก็เดินกลับเข้าห้องนํ้าไปทีละคนๆ หลังจากนั้นพี่ผมออกเลยครับไปนั่งอยู่ที่ล๊อบบี้จนถึงเช้าและได้สอบถามทางล๊อบบี้ว่าห้องนั้นเกิดไรขึ้น น้องที่ล๊อบบี้ก็ไม่รู้เรื่องแต่มีแม่บ้านคนนึงเข้ามาบอกว่าห้องนั้นเค้าห้ามอยู่ให้กุญแจเค้าไปได้ไงจริงๆกุญแจนี้น่าจะถูกเก็บไปแล้วด้วยซํ้า เพราะห้องนั้นเคยมี ญ วัยรุ่นถูกฆ่าตายในห้อง 3 คน พี่ผมบอกว่าที่เข้าไม่ได้อาจเป็นเพราะพระท่านช่วยไว้มั้ง หลังจากนั้นเค้าจึงต้องเลือกห้องให้ดีกว่าเดิมเวลาไปที่โรงแรมไหนก็ตาม เรื่องก็จบเท่านี้ครับ

 

แบบนั้นเป็นวิญญานที่ตายก่อนสิ้นอายุไขครับ..คือตายก่อนที่ร่างกายปกติจะเสื่อมไปตามธรรมชาติ จะด้วยเหตุใดก็ตาม ปกติวิญญานแบบนี้จะผูกพันธ์ อยู่แค่ 2 ที่ คือ 1.ที่บ้านเกิด 2.ที่ๆเค้าเสียชีวิต​

สาเหตุที่บางคนหน้าตายังเละ(หน้าตอนที่เค้าเสียชีวิตนั้นหละครับ หรือ สภาพสุดท้ายที่เสียชีวิต) เพราะว่าญาติๆคิดว่าทำบุญให้เค้าแล้ว..คิดว่าเค้าจะไปเกิดใหม่..แต่เป็นความเข้าใจที่ไม่เสียหายอะไรแต่ก็ไม่ถูกเสียทีเดียว สำหรับในกรณีแบบนี้..​

เพราะอะไรนั่นหรือ เพราะการตายลักษณะแบบนี้ ถ้าเราทำบุญให้เค้าจะไม่ได้รับทั้งหมดจะได้รับแค่เพียงบางส่วน...บางดวงวิญญานไม่มีใครทำให้เลยก็มี..เพราะว่ามันจะมีตัววิบากกรรมที่ยังมีกำลังบิดบังเค้าอยู่ทำให้เค้าไม่สามารถบอกได้ว่า นาย ก หรือ นาย ข เป็นคนทำร้ายเค้านอกจากจะใช้ประเด็นอื่นๆ และจะแยกเป็น 2 ประเด็นดังนี้ เค้าถึงสามารถเปลี่ยนภพภูมิได้​

1. ต้องรอจนกว่าวิบากกรรมตัวนี้จะออกไป และสิ้นอายุไขจริงๆของเค้า
2. หรือไม่ก็ต้องทำบุญให้เยอะๆ จนกระทั้งมากกว่าวิบากกรรมตัวที่ทำให้เค้าเสียชีวิตซึ่งระยะเวลายากที่จะบอกได้..และยากที่จะมีใครก็ตามที่จะสนใจทำในเรื่องนี้ให้ต่อเนื่อง
ระยะสุดท้าย..พอผ่านข้อที่กล่าวมาแล้วข้างต้น

ถ้าผ่านข้อ 1. ส่วนมากญาติอาจจะเสียชีวิตไปแล้ว และก็ไม่มีใครทำบุญให้ อย่างนี้จะกลายไปเป็นสัมพะเวสี ซึ่งถ้าโชคดีไปเจอคนที่อุทิศส่วนกุศลให้ จะสามารถเปลี่ยนภพภูมิได้..ขึ้นอยู่กับบุญและกำลังสมาธิของผูอุทิศส่วนกุศลเป็นเกณฑ์ ​

ถ้าผ่านข้อ 2. ขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้น ดวงวิญญานนั้นวางใจเป็นกลางได้หรือยัง ถ้าวางได้แล้วก็จะได้ผลบุญเล็กๆน้อย.ที่มีคนทำให้ตลอดจะมาสะสมกันส่งให้ไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น.แต่ถ้ายังวางใจไม่ได้ เช่น มีความอาฆาตพยาบาทอยู่ หรือ มีนิสัยส่วนตัวในทาง โลภ หลง ก็จะลงไปอบายภูมิก่อน...​

ประเด็นต่อไปเป็นลักษณ์ทั่วไป

ที่เค้าพอพูดกับเราได้เป็นประโยค เพราะว่าเสียชีวิตมานานแล้ว เลยพอมีกำลังจิตบ้าง และที่เข้าใกล้ไม่ได้ เพราะเทวดาประจำตัว หรือไม่ก็พระเครื่องประจำตัว แต่สังเกตุว่าเค้าจะไม่พูดให้เราอุทิศส่วนกุศลให้ แต่จุดนี้เราควรต้องทราบเอง เพราะว่าถ้าเกิดเค้า อยู่ในช่วงใกล้ๆวิบากกรรมจะหมด หรือ ใกล้เวลาจะสิ้นอายุไขจริงๆของเค้า เค้าจะสบายขึ้น หน้าตาดีขี้น จะอยู่ไม่ลำบาก .​

ปล. .และถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้แบบนี้บ่อยๆเราจะได้มิตรที่ดีในทางภพภูมิเพิ่มขี้น.ไม่ควรมองว่าเค้าเป็นผีแล้วเราจะต้องไปกลัว.ลองคิดดูว่า ถ้าเค้าเป็นญาติเรา และตัวเราก็มีโอกาสที่จะเป็นอย่างเค้าได้เหมือนกัน.การหนาวโดยที่ไม่มีอะไรมาห่มมันหนาวขนาดไหน..เราเป็นชาวพุทธควรมีเมตตา ไม่ว่าต่อคนด้วยกัน แต่สัตว์ร่วมโลกด้วยกัน ไม่ควรละเว้นแม้กระทั่งในกรณีแบบนี้เพราะเราไปได้รับการปลูกฝั่งมาแบบเข้าใจคลาดเคลื่อน มาแบบเข้าใจกันผิดๆ..ประมาณนี้ครับ..

 

ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ คุณ nopphakan