เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

อิอิ ชอบจังเรื่องราวแบบนี้

 

เห็นว่าชอบ...เลยจัดเต็มให้ พี่กะไว้ว่าจะรวมเล่ม แจกตอนตาย :d

ไม่เคยหวัง ถึงนิพพาน...
เพราะเกิน สุดสายป่าน จะเอื้อมถึง
อีกทั้งยัง มีสัญญา ผูกตรึง
ให้คำมั่น คนหนึ่ง... ให้รอ
ชาติหน้า ขอชดใช้ให้
ตอบแทนใจรัก ไม่ทดท้อ
ขอเป็นฝ่าย ดูแลเธอ... ขอให้รอ
เพื่อขอ ตอบแทนใจ...
แต่ชีวิต บางครั้ง มันเหนื่อยนัก
สุขไม่ยั่งยืน... ทุกข์หนัก แบกไม่ไหว
เบื่อชีวิต วนเวียนทุกข์-สุข อยู่ร่ำไป
ชีวิตนี้ ชีวิตใหม่ (ชาติหน้า) ก็คงเหมือนเดิม
...................
ไม่อยากเกิดอีกแล้ว...
ขอถึง วิมานแก้ว จะได้ไหม...
ขอพบพระนิพพาน ถ้าทำได้...
ขออโสหิไว้... หากได้ถึงนิพพาน<!-- google_ad_section_end -->

ขอแนวๆ ตามเค้า...ว่า "สงวนลิขสิทธิ์ ห้ามจำหน่าย 555"

 

การอโหสิกรรมครั้งนี้ ไม่สมบูรณ์
เขามาขอโทษ ขออภัยแล้ว
ไม่มี คำกล่าว ให้อภัย ไม่มีคำกล่าวอโหสิกรรม
โซ่ตรวนแห่งการผูกกรรมยังรัดตรึงแน่น

ในโลกมนุษย์เขาใช้เงินในการแลกเปลี่ยน
แต่ในโลกแห่งมิตื เขาใช้บุญ กัน

การตัดโซ่แห่งกรรม ให้สิ้นเชื้อ ไม่เหลือเศษ ต้องใช้บุญเป็นต้นทุนในการทำงาน

ใช้คำอธิษฐาน อโหสิกรรม เป็นประดุจมีดเล่มใหญ่ ที่สามารถทำลายโซ่ตรวนนี้ได้

และต้องมีกำลังสมาธิตั้งมั่นที่มากพอเป็นกำลังหนุนเนื่อง ให้คำอธิษฐาน(อโหสิ) สัมฤทธิ์ผล

เริ่มฝึกสมาธิเถิด
ฝึกให้มีความสามารถควบคุมการรู้เห็นให้เป็นดังใจนึก
ไปศึกษาวิธีทำบุญให้ได้บุญมากที่ไอ้หมอเขียนเอาไว้ในกระทู้ "ปรึกษาปัญหาสารพัดโรคฯ
เพื่อให้มีต้นทุน(บุญ)จำนวนมากเกินพอที่จะใช้งาน
ศึกษาเรียนรู้วิธีการใช้บุญ ให้เป็น "บุญฤทธ์" ที่หมดจด อธิษฐาน ทำสิ่งใดก็ได้ให้สมปรารถนาดังใจนึก
ฝึกให้ได้ดวงแก้วแห่งบุญ(มณีโชติรส) บุญฤทธิ์จะบังเกิด

เมื่อนั้นทุกสิ่งก็จะสำเร็จได้โดยง่าย

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พรรณไม้งาม
อ.สุวิคะ

แล้วการที่ยักษ์เสมาถูกลงโทษครั้งนี้เค้าถูกลดชั้นจากเทวดาไปเป็นอื่นรึเปล่าคะ
ตอบ
ยังเป็นเทวดาอยู่ แต่ถูกลดชั้น ลดตำแหน่ง และหน้าที่

ตอนนั้นที่ อ.สุวิช่วยปลดปล่อยเค้าจากการเฝ้าสมบัติเค้าไม่ได้มาลาหนูเลย หายไปเฉยๆ
แล้วราวสัปดาห์ก็กลายเป็นยักษ์รูปงามมากๆ(เหมือนคนเรานี่แหละค่ะ ไม่มีเขี้ยวแล้ว)มาหา มายิ้มให้แล้วบอกขอบใจเจ้านะ...แล้วก็ไป(ถึงเค้าจะเปลี่ยนยังไงแต่แววตา น้ำเสียงและกลิ่นกายหอมอ่อนๆของเค้าไม่เคยเปลี่ยน)
ตอบ
ตอนนั้น กวาดจับหมดสิ้น เขาก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
หลังไต่สวน และทำลายอาคมคุณไสย์แล้ว
เขายังได้บุญจากเจ้าของสมบัติเดิมที่นั่งเฝ้านอนเฝ้าให้
ซึ่งมากพอต่อการเปลี่ยนภพภูมิเป็นเทวดาชั้นจาตุมฯ
จึงถูกส่งตัวให้เป็นข้ารับใช้ท่านท้าวเวสสุวรรณ(นี่เป็นเจตนาของไอ้หมอมัน)

หนูนึกว่าหนูกับเค้าคงไม่ได้เจอกันแล้วเสียอีก
มาเห็นเค้าอีกครั้งในสวนและในบ้านตอนกลางวัน
แต่คราวนี้กลายเป็นยักษ์แบบในวัด ตัวสีขาวๆ
(นึกว่าตาฝาดไป)
ตอบ
หนีหน้าที่การงานมาโลกมนุษย์อยู่เป็นนิจ(จะด้วยเหตุใดก็แล้วแต่ หนีราชการล้วนผิดทั้งสิ้น)
ท่านจึงให้ย้ายที่ทำงานมาอยู่ในโลกมนุษย์ซะเลย จะได้ไม่ต้องหนีงานอีก (เป็นพระเมตตาอย่างหนึ่ง)

อาจารย์คะ
ที่หนูแอบสามีมาเจอเค้าอย่างนี้ ความจริงก็ไม่ได้แอบนะ ก็เจอในฝัน ในมโนภาพ มันผิดศีลข้อ๓มั้ยคะ
การกระทำของเรามันจะเป็นบาปต่อทั้งเค้าและหนูรึเปล่าคะ
ตอบ
ผิดแน่นอน ไอ้เจ้ายักษ์ รู้เรื่องนี้ดี
ตอนไปเป็นเทวดาชั้นจาตุมฯนี่ เขามีสัมนาธรรมแห่งการเป็เทวดานะ ได้รับรู้เรื่องของศีล และบุญที่หล่อเลี้ยงความเป็นเทวดา
หากผิดศีล และหมดบุญ จะไม่อาจทรงความเป็นทวดาได้เลย
ไอ้ยักษ์ ผ่านการอบรมมาแล้ว เคยลำบากแสนเข็ญมาก่อน มันไม่อยากกลับเป็นอย่างเดิมอีก
จะเห็นได้ว่า ตอนเป็นเทวดานี่ มันไม่กล้า แม้จะนั่งใกล้เธอผู้เป็นที่รัก
มันพยายามรักษาระยะห่างไว้พอควร แม้ใจจะไฝ่หา แม้ใจจะคำนึงถึง
หน้าที่เธอ อย่าตกหลุมพรางของมาร ทำให้เจ้ายักษ์ ถูกลงโทษหนักกว่านี้(รวมทั้งตัวหนูเองด้วย)




</TD></TR></TBODY></TABLE>

ด้วยเห็นมีประโยชน์ต่อชนหมู่มาก
ขอนำข้อความนี้ ทั้งถามและตอบไปโพสในกระทู้นะ

นี่เป็นบุญอย่างหนึ่ง มองสภาพธรรมนี้ออกหรือไม่

ให้อธิษฐาน อย่างนี้นะ
นีเป็นวิธีการของไอ้หมอมัน ให้ใช้ปัญญาดัดแปลงให้เข้ากับสภาพธรรมที่เกิดขึ้น(ปัญญาใครปัญญามันนะ)

ระลึกถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วกล่าวออกเสียง
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

แล้วนึกเรื่องราวต่างๆ ดังที่ปรากฏในข้อความดังที่ผ่านมา มีทั้งทำผิดและทำถูก
ทั้งที่ปรากฏเป็นสังขารธรรมแล้ว และที่ยังไม่สำเร็จเป็นสังขารธรรม
ใครผู้ใด ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆของข้าพเจ้า ได้เกิดธรรมสังเวชแล้ว ได้เห็นซึ่งความทุกข์ในการผูกเวรนี้ ได้เห็นแล้วซึงความหนักแห่งโซ่ตรวนแห่งกรรม
ได้ปัญญาในการที่จะตัดเสียซึ่งการผูกเวรในลักษณะเช่นนี้ แล้ว
นี่เป็นการยอมสละซึงความน่าอับอาย บอกให้ทุกคนได้รู้ได้เห็น ในเรื่องอันไม่น่ายินดีน่าอับอาย ให้เปิดเผยออกมา
นี่เป็นธรรมทาน ที่พระพุทธองค์ได้ตรัสยกย่องแล้ว ว่าเป็นธรรมอันเลิศ

ด้วยอำนาจแห่งบุญ อันเกิดจากการให้ธรรมเป็นทานนี้ มากเท่าใดก็ตาม
ข้าฯขอยกบุญนี้ขึ้น
น้อมบูชาองค์พระผู้มีพระภาคเจ้าทุกๆพระองค์อันมีจำนวนมากกว่าเมล็ดทรายในท้องมหาสมุทรทั้งสี่
น้อมบูชาซึ่งพระปัจแจกพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์
น้อมบูชา ซึ่งพระอรหันต์เจ้าทุกๆพระองค์

บุญอันใดที่เกิดขึ้นจากการน้อมบูชานี้ จงสำเร็จแก่
๑ ........(ให้ตัวเองก่อน-แล้วแต่จะอธิษฐาน เช่นให้มีปัญญามีดวงตาเห็นธรรม ฯลฯ).........จะได้ไม่เป็นเตี้ยอุ้มค่อม
๒....ลูกเต้าสามีในปัจจุบัน........
๓. ด้วยอำนาจแห่งบุญนี้จงสำเร็จแก่ .......(เจ้ายักษ์เสมา........อะไรก็ว่าไป)
๔. นึกให้อโหสิกรรม ถ้าใจพร้อม(ถ้าใจไม่พร้อมก็ให้ผ่านไปก่อน อย่าให้เป็นแบบก่ำกึ่งครึ่งๆกลางๆ)

และสุดท้ายของให้อำนาจแห่งบุญนี้ จะยังประโยชน์แก่ตัวเองและยักษ์เสมา ให้อยู่ในศีลอันบริสุทธิ์ ตามครรลองแห่งธรรมอย่าได้คิดผิดทำผิด ฯ........(ให้เป็นไปตามธรรมมะจัดสรร)

<!-- google_ad_section_end -->

 

แปลกจริงๆๆ เรื่องที่น่าจบแต่ไม่อยากจบ
เป็นเรื่องของ คนในอยากออกคนนอกอยากเข้าแท้ๆ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พรรณไม้งาม
อ.สุวิคะ ยักษ์เสมาตอนนี้เค้าเป็นเทวดาชั้นไหนคะ แล้วทำไงจะได้กลับไปอยู่ในชั้นจาตุม อีกครั้งละคะ
อ.สุวิคะ ยักษ์เสมาตนนี้มีฤทธิ์มากแค่ไหนคะ
ตอบ
ยังคงเป็นเทวดา ชั้นจาตุมหาราชิกาอยู่ ถูกส่งลงมาทำงานพิเศษในโลกมนุษย์ (ปกติจะไม่มีผู้อยากลงมา)
เขาลงมาพร้อมพรพิเศษ ทำให้มีกำลังและฤทธิ์ สูงกว่าตอนอยู่บนชั้นจาตุมซะอีก
เมื่อเสร็จงาน ก็น่าจะได้กลับขึ้นไป


อ.สุวิคะ หนูคิดว่าดวงจิตของเสมานั้นอยู่ใน
รูปปั้นยักษ์จักวรรดิ์ ในวัดxxxxx ใช่มั้ยคะ
ตอบ
ถูกต้องแล้ว เพียงเข้ามารับหน้าทีทำงาน ผ่านไปแค่ วันเดียว ก็มีผู้มาลองของแล้ว
เมื่อคืนวานคืนวันที่ ๒ ตุลา ๕๕ ก็โดนลองของซะ เห็นว่า ถึงกะบาดเจ็บเชียวนะ
แต่หมอรักษาให้ เป็นปกติแล้ว

อ.คะ ชื่อเดิมของเค้าใช่ชื่อมั่นรึเปล่าคะ
ตอบ
ชื่อเดิมเขาก่อนถูกฝังเฝ้าสมบัติ ไม่ได้ชื่อนี้
แต่จากการตั้งใจจริง ในทุกสิ่ง ในการทำงาน ฯของเขา
สัจจะที่ให้ไว้ ทำให้เขาเป็นผู้ที่มั่นคงในคำพูดและหน้าที่
คำว่ามั่นคงจึงเป็นประดุจสัญญาลักษณ์ประจำตัวเขา
วันที่ถูกฝังจึงได้ชื่อนี้ เป็นดังตราตั้งประจำตัว
และรู้สึกว่าเขาชอบชื่อนี้นะ
แต่ความเหมาะสมระหว่างชื่อกะ การจุติเป็นยักษ์ชั้นจาตุม ชื่อมั่น ได้เพียง ๗๐% เท่านั้น
ชื่อเสมา เหมาะกว่ามาก ได้ถึง ๑๐๐%

และอ.คะหลายวันมานี้หนูเข้ากระทู้ของ อ.ไม่ได้ และส่งข้อความถึง อ. ก็ไมได้คะ เกิดอะไรขึ้น ใครทำคะ
ตอบ
ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ไอ้หมอพยายามจะตอบกระทู้ กะตอบ PM มาสองวันแล้ว ก็ยังทำไม่ได้
รู้แต่เพียงว่า ทางเวปเขากำลังย้ายข้อมูลไปที่เซิบเวอร์ตัวใหม๋อยู่
เมื่อเสร็จแล้ว คงเหมือนเดิมกระมัง


</TD></TR></TBODY></TABLE>

ตอนนี้ โพสข้อความต่างได้แล้วนะ ทั้งทาง PM และหน้ากระทู้

 

อ่านเรื่องของคุณพรรณไม้งาม อดน้ำตาที่จะไหลไม่ได้ซาบซึ้งและปลาบปลื้มที่มีผู้ที่จงรักภักดีแถมดูแลไม่เสื่อมคลาย ไม่ว่าจะผ่านมากี่ภพกี่ภูมิก็ตาม. รู้ได้ถึงความรักเอื้ออาทรณ์อย่างเปี่ยมล้น. ความเจ็บปวดและทรมารร่วมด้วย. สงสารในชะตากรรมของทุกท่าน
คุณพรรณไม้ยังโชคดีที่ได้มีโอกาสรับรู้และเข้าใจรู้ความเป็นไปมาแล้ว. ความเบาบางของความทุกข์ทั้งหลายก็จางไปบ้างๆไม่มากก็น้อย. ขอใหโชคดีและก้าวหน้าในการปฏิบัตินะคะขอเอาใจช่วยด้วยคะ.

 

พี่ยินดีด้วย กับ ความสามารถพิเศษของน้อง แต่ความยินดีมัน มีบางสิ่งติดๆ อยู่ เพราะ ถ้าพี่เข้าใจไม่ผิด น้องมีครอบครัว (สามี) ในโลกปัจจุบัน ถ้าอยู่กับอดีตมาก จนลืมปัจจุบัน ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง ทำร้ายคนในปัจจุบันรึเปล่า...

พระท่านสอนให้อยู่กับปัจจุบัน ไม่ใช่รึ... อดีตก็ดี อนาคตก็ดีเป็นสิ่งที่ควรละวาง ต้องอยู่กับโลกปัจจุบัน แต่ถ้าสิ้นจากนี้ไป เป็นอีกเรื่องนึง อย่าทำลาย ทำร้ายปัจจุบัน

 

อีหนูเอ้ย ไอ้ "(เกือบถึงฝั่งแล้วค่ะ)" ของหนูนั้นนะ มันฝั่งใหนกันแน่
เป็นฝั่งที่เพิ่งลงไป หรือ ฝั่งตรงข้าม

นี่เป็นเพียงจุดเรื่มต้นเท่านั้น ระยะทางที่ต้องว่ายน้ำยังอีกยาวไกลนัก

ไอ้สิ่งที่หนูได้รับ หรือความสามารถที่เกิดขึ้น มันไม่ได้เกิดจากการฝึกฝนของตัวเอง
แต่เป็นอำนาจที่ท่านประทานให้ เพื่องลองใจ เท่านั้น

ด้วยมันมีเสียงครหาในหมู่เทวากันว่า
กายทิพย์ของมนุษย์(ร่างมนุษย์ยังอยู่สมบูณ์)จะรักษาศีลข้อ ๓ ได้หรือไม่ หากมีเทวดาเพศตรงข้ามอันเคยเป็นที่รัก เทียวไล้เทียวขื่อ อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
มันจะทนได้สักกี่น้ำกันว้า

เรืองแบบนี้มันหาคำตอบจากรู้หนอ ได้ไม่กระจ่าง ดังนั้นจึงต้องทดลอง
สงสัยนะอีงานนี้เขามีต่อรองกันหรือไม่ ว่าใครแพ้ใครชนะ ใครได้ใครเสีย

อ้อ..หากหนูผ่านด่านนี้ได้ อำนาจนี้จะอยู่คู่ตัวหนู อย่างถาวร

 

เมื่อคืน ไอ้ suwi2 มันก็ออกท่องเทียวอีก พายักษ์ไปหลายตน รวมทั้งไอ้เสมากับเพื่อนด้วย(ไม่รู้ว่าจะไปรบกับใคร)
ทิ้งข้า suwi1 ให้นอนกอด ผบทบ. เฝ้าบ้านอยู่เดียวดาย

ตัวมันนะ(สุวิ2) ไปสร้างอีกครอบครัวกับเจ้าหญิง ธิดาแห่งจอมกษัตริย์อสูร ในจักรวาล
เห็นมันว่าได้รับฉันทานุมัติ จากฝ่ายปกครอง ไม่รับก็ไม่ได้
ถามมันว่าเป็นการเมืองหรือไม่ มันก็ไม่ตอบทำบ่ฮู้บ่หัน

สรุป วันๆ ไอ้สุวิ2 ไม่เคยอยูติดร่างข้าเลย แวปหาย แวปหาย

ที่ปูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ด้วยกลัวใจไอ้เสมา มันจะทำตามอย่างไอ้ สุวิ2 (ห้ามเอาทั้งเยี่ยงและอย่างนะ)

หากทำตามอย่างนี่ เมืองเบื้องล่างโพ้น(นรก) คงเปิดประตูรับแน่นอน

นางพรรณไม้เอย ว่างๆก็ให้ไอ้เสมา พาไปหา สุวิ 2 ให้มันพาทัวร์ ชมบ้านเมืองเบื้องล่างโพ้นดูบ้างนะ
มันมีตั๋วทัวร์เมืองนี้เป็นปึกเลย มีทั้งแบบไปกลับและแบบโฮมสะเตร์ เลือกเอาได้ตามใจชอบ

ใหนๆก็ถอดกายทิพย์ได้แล้วนี่ จะได้ซึ้งในอรรถรสแห่งการท่องเที่ยว

 

ไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆ ไยหาทางออกกันยากเย็นนัก
ทำให้เสียประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นอันเกิดจากความรู้ของเรา
จงจำไว้
จงยังประโยชน์ตน ประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อม ด้วยความไม่ประมาท

เมื่อมีความมั่นคงในรัก หาวิธี(มีอิทธิบาทสี่)ให้รักมั่นคงได้
ไยไม่ใช้ วิธีเดียวกัน ทำให้ศีลข้อ ๓ มั่นคงซะ

แล้วไยไม่ใช้วิธีการเดียวกัน ทำให้รักมั่นคง และมีศีลข้อ ๓ มั่นคงในเวลาเดียวกันให้ได้

เพียงเท่านี้ ก็พบปะพูดคุยได้ ร่วมงานกันทำได้ ความรักก็ซึ้งในอก ศีลก็บริสุทธิ์
จงแสดงสิ่งนี้ให้ประจักษ์แก่สามโลก

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ
ใจย่อมเป็นใหญ่
ใจย่อมเป็นประธานในการกำหนดสังขารทั้งปวงให้เป็นไป

นั่งสมาธิให้หมั่นดูจิตไว้ ให้รู้ทันทุกขณะว่จะคิดจะทำอะไร
ให้รู้ตัวล่วงหน้าอย่างน้อยก็สัก(กินเวลา)แค่กระพริบตา

นางพรรณไม้ เธอต้องหัดพิจรณาธรรมในสมาธิบ้างนะ
ไปอ่านลิ้งนี้นะ คงพอจะเข้าใจในธรรมบ้าง
http://palungjit.org/.4/พรหมวิหารสี่-ความประมาท-และโพธิสัตว์-111372-post974359.html

.

 

เออ........ทำให้ได้ดังที่พูดนะ
กุนซือที่หนุนหลังอยู่จะได้หายใจโล่งอก

ไอ้เสมา ตัวข้า กลับไม่หวงเท่าไหร่
มันเคยตกระกำลำบากมาแล้ว มันคงไม่อยากเป็นอย่างเดิมอีก
และด้วยความรักของมัน มันคงไม่คิดพาผู้เป็นที่รักไปตกระกำลำบาก เช่น นางกล้วยไม้และแม่ทัพพม่า(หากผิดมาก ก็จะยิ่งทุกข์หนัก)

ให้ใช้ความรู้แลอำนาจที่ท่านประทานให้ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ถูกเบียดเบียน
ก่อกองบุญให้ท่วมฟ้า เป้าหมายเพื่อเอาไปดาวน์บ้านสักหลัง ในแดนดาวดึงษ์
ที่นี่จึงจะเป็นสถานที่ที่น่าอยู่ของคู่รักที่มีรักมั่นอย่างแท้จริง
ผู้ที่จะอยู่ในแดนนี้ได้นะ ศีลต้องบริสุทธิ์ บุญต้องเป็นกองพะเนิน
บอกไอ้เสมาให้ตั้งเป้าหมายไว้
ฮิฮิ....ยังกะนิยายเรื่องกามนิต วาสิฐี เลยนิ

ฮิฮิ...อีกรอบ แล้วจะรู้ว่าสวรรค์มีจริง
ฮิฮิ...อีกที แล้วจะรู้ว่า ความพลัดพรากเป็นทุกข์(เมื่อมีผู้หมดบุญไปก่อน)
ฮิฮิ...อีกแล้ว เมื่อนั้นจะไดรู้ว่า สังขารทั้งหลายไม่อาจยึดถือว่าเป็นของเรา(สัพเพสังขาราอนิจจา)
ฮิฮิ...เมื่อนั้นก็จะได้รู้ว่า สังขารทั้งหลาล้วนก่อทุกข์ทั้งสิ้น(สัพเพสังขาราทุกขา)
ฮิฮิ...หลังจากนั้น ก็จะได้รับรู้ว่า สภาพธรรม อันเกิดจากสังขารทั้งปวงล้วนไร้สาระให้ยึดถือ ทุกสิ่งล้วนเกิดจากความว่างทั้งสิ้น ด้วยมโนกำหนดสร้างขึ้น
นี่คือสุดท้ายแห่งธรรม(สัพเพธรรมาอนัตตา)

ฮิฮิ....อีกสักร้อยรอบ
ผู้มีปัญญา ได้รู้ได้เห็นเพียงเท่านี้ เขาก็ไม่ต้องไปทดลองรับรู้ ลิ้มรสสุขแลทุกข์ ในสภาพเทวดาชั้นดาวดึงษ์ แล้ว
เขาจะโดดหนีเข้าสู่แดนอริยะเลย

 

เฮ้อ........สักร้อยครั้ง

อีหนูนี่ ฝึกเอาแต่อภิญญา แต่ปัญญาญานกลับด้อยกว่ามากนัก

ที่เขาฝึกๆกันนี่ เมื่อรู้เห็นอะไร เขาก็ให้ทิ้งๆเสีย อย่าสนใจใส่ใจมัน
แต่หากฝึกแบบ อ.บาส ก็จะเป็น ดู รู้ เห็น แล้วก็วางเสีย (รู้ เห็น วาง)
แต่ถ้าเป็นของ หมอสุวินี่ ก็จะเป็น ดู รู้ เห็น แล้วก็ลองใจกล้าๆเข้าไปเล่นกะมัน จนเบื่อแล้วก็วางเสีย (รู้ เห็น เป็น แล้วจึงวาง)

อีหนูลองศึกษาดูนะ นิสัยชอบแบบใหน แล้วเลือกเอาสักแบบ
ถ้าจะคิดช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์นี่ ต้องได้แบบ อ.บาส เป็นอย่างน้อยนะ

แล้วไอ้ที่ตอบๆมานะ มันไม่ get กับคำว่า วาง เลย
ยังยึดมั่นถือมั่นกับสังขารธรรมที่ปรากฏรัดหัวใจจนแน่นเอียด

เฮ้อ....อีกสองร้อนครั้ง
มันไปอ่าน พรหมวิหารสี่ฯ มาแล้ว มันเข้าใจ คำว่า วาง และคำว่า อุเบกขา บ้างหรือไม่หนอ

 

ก็เคยบอกไว้แล้วว่า มนุษย์ เขาหาเงินและใช้เงินกัน
ทุ่มแททั้งชีวิต ทั้งแรงกายแรงใจ เพื่อเสาะหามาครอบครอง
บางคนรู้ว่าผิด ก็ยังตะกายหา ยอมทำผิด แม้ตกนรกก็ยอม

ในมิติก็เช่นกัน ไม่ว่า อสูร ยักษ์ นาค พรหม ฯลฯ ต่างก็ทุ่มเทกำลังกายกำลังใจ เสาะหาบุญกันตัวเป็นเกลียว
บ้างก็เสาะหาอย่างถูกต้อง น่าอนุโมทณา
บ้างก็เสาะหากันแบบผิดๆ แม้แต่เสี่ยงต่อนรกก็ยอม ด้วถือว่ากูมีอำนาจ ใครจะทำอะไรกูได้
บ้าง ฯลฯ

แต่เป็นเพราะเขาทำบุญเอง สร้างบุญเองไม่ได้ จึงต้องเสาะหาจากมนุษย์ ให้ทำบุญอุทิศให้เขา

บางท่าน ก็เกื้อกูลแก่มนุษย์ มนุษย์ก็อุทิศบุญให้ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน น่ารักนิ
บางท่านก็ถือแก่อำนาจ บีบบังคับเอา สร้างเรื่องราวให้เกิดโรคและภัย แล้วมนุษย์ที่โง่เขลา ก็วิ่งซอกๆรีบไปทำบุญอุทิศให้เขา ด้วยหวังจะหายจากโรค
พออีใช้บุญหมดแล้ว ก็เวียนมาใหม่อีก มนุษย์ก็วิ่งซอกๆอีก น่าอนาจ

สรุปแล้ว ใครๆ ก็อยากได้บุญ

ดังนั้นหากต้องทำงานถวายท่านจริงๆ
หนู กับเสมา ต้องก่อกองบุญให้ล้นฟ้า

วิธีการมีไว้ให้แล้ว ไปศึกษาซะ
เวลา จิตวิญญานต่างๆมาขอ จะได้มีให้เขา

เหมือนที่เจ้านาค มาขอพร(บุญ) ให้บุตรเขา จะได้มีให้
และต้องมีให้ล้นฟ้านะ จะได้แผ่อุทิศบุญให้เขาได้มากพอใช้ และไม่มีหมด

 

@ คุณพรรรไม้งามคะ กระทู้นี้เงียบไปนาน จนมีเรื่องคุณพรรณไม้งาม ตอนแรกก็ตามอ่านอย่างสนุกสนาน หลัง ๆ ก็เริ่มไม่สนุกละ มันเกิดความรู้สึกนะว่าการยึดติดความยึดมั่นในความรัก ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ขนาดเป็นแค่ความจำยังทำเราร้องไห้ได้ขนาดนี้ แต่เมิลเข้าใจนะ ถ้าจิตไม่ได้พิจารณาจนยอมรับได้จริง ๆ มันปล่อยวางไม่ได้หรอก ปล่อยได้ตอนมีสตินะ พอเผลอก็เอากลับมากอดใหม่อีกละ ยังไงเมิลก็เป็นกำลังใจให้คุณพรรณไม้งามและยักษ์เสมานะคะ ขอให้เดินไปด้วยกัน ถึงจะต่างภพ ให้มีศีลคลุมใจ รู้ถึงหน้าที่ของเราในภพนี้ ชาตินี้ ค่อย ๆ ไป
@อ.สุวิคะ เมิลสงสัยว่าก่อกองบุญให้ล้นฟ้าคืออะไรคะ ทำยังไงคะ แล้วเราจะรู้ได้ไงคะว่ากองบุญเราล้นฟ้า

 

ย้ำอีก ห้าร้อยรอบ
อีหนู กลับไปอ่าน พรหมวิหารสี่ อีกสักพันเที่ยว

อีหนูเข้าใจ คำว่า "วางเสีย" และคำว่า"อุเบกขา"หรือไม่

ทำความเข้ใจเสียให้กระจ่าง
เมื่อเข้าใจ สักนิด ไอ้ข้อความที่ตัดพ้อเบื่อหน่ายต่างๆ จะหยุดและไม่เกิดขึ้นอีก

 

ความรัก ความแค้น ล้วนเป็นโซตรวนมหึมาที่ล่ามผู้ก่อ ไว้ในกองทุกข์
หากไม่รู้จักหยุด ไม่รู้จักวาง หากเอาแต่ดิ้นรน จะให้หลุดพ้น ด้วยความเขลา
มันไม่มีทางเป็นไปได้ ยิ่งดิ้น ยิ่งพันแน่น ดังลิงติดแห
สร้าภพสร้างชาติ เพิ่มมากขึ้น แต่ละภพแต่ละชาติที่เกิดใหม่ก็ยิ่งพันยิ่งผูก ยิ่งตรึงขมึงเกลียว จนหาต้นหาปลายไม่ได้
ยากนักที่คนทั่วไปจักได้รู้ต้นแลปลายของเหตุ จึงไม่มีทางแก้ ต้องวนอยู่ในกองทุกข์

แต่คนผู้นี้ โชคดีมาก ที่ได้รู้ต้นแลปลายแห่งเหตุ
ไยไม่ศึกษาทางคลี่คลาย ตัดโซ่ตรวนแห่งกรรมเสียให้สิ้น
มัวแต่ร้องครำครวญในทุกข์ มันก็ยิ่งทุกข์
ไยไม่หยุด ศึกษาให้รู้ แล้ว วางเสีย เรื่องก็จบ

เรื่องนี้ ต้องใช้ปัญญาเป็นอาวุธ พิจารณาในความนิ่ง(สมาธิ) ให้เห็นชัด รู้ชัด
แล้วตัดมันเสีย อย่าให้เหลือเศษ(เริ่มจาก การนิ่งให้ จิตดูจิต จนเป็นปกติวิสัย)
เรื่องจึงจะจบได้


เมื่อมนุษย์หาเงินมาได้ แล้ววางไว้ เงินนั้นก็ไร้ประโยชน์
เงินจะมีประโยชน์ได้ก็ต่อเมื่อ เงินได้ถูกใช้ ในสิ่งที่ประสงค์ ในสิ่งที่ต้องการ

บุญก็เช่นกัน เมื่อได้ก่อกองบุญขึ้นแล้ว บุญจะมีประโยชน์ ก็เมื่อได้ใช้บุญให้ได้สิ่งที่ปรารถนา

การใช้บุญก็คือการอธิษฐาน

จะได้มากได้น้อย ก็ขึ้นอยู่กับกำลังในการอธิษฐาน

ได้สอนการอธิษฐานบุญไว้แล้วในกระทู้ ปรึกษาปัญหาสารพัดโรคฯ <!-- google_ad_section_end -->
การก่อกองบุญให้ล้นฟ้า ก็เขียนไว้แล้วในกระทู้ ปรึกษาปัญหาสารพัดโรคฯ ลองศึกษาดู

http://palungjit.org/threads/ปรึกษา...ใช้พลัง-ปราณยาม-ในการรักษาโรค.110817/page-133

อ่านและพิจารณาให้ดี ใช้ปัญญาให้มาก ในนั้นซ่อนเรื่องราวต่างๆไว้หลายชั้นนัก

 

มาเล่าเรื่องของนาคขาว ดำ และเขียว ต่อสักหน่อย

ให้สงสัยแต่แรกแล้วว่า นาคขาวมาอยู่ที่วัดกลางเมืองได้อย่างไร
นี่ไม่ใช่นิเวศอันเหมาะสมที่นาคจะมาอยู่
เรื่องนี้ต้องมีเหตุในเหตุอยู่ ไม่มีเรื่องบังเอิญ แน่นอน

เมื่อนาคขาว นาคดำ และนาคเขียวมาขอพร ให้ลูกของตน และขอพรเพื่อการเดินทางไปยังขุนเขาตะนาวศรี
เมื่อให้ไปครั้งที่ ๑ แล้ว ให้รู้สึกว่ายังไม่พอ จึงให้ไปครั้งที่ ๒ ก็ยังไม่พออีก (นี่มากเกินแล้วนะ)

เอะ....ชักยังไง อ่านจิตไอ้เจ้านาคขาวดู ปรากฏว่ามันจะไปปกครองเหล่านาคทั้งหลายที่ขุนเขาตะนาวศรี ต้องใช้พรที่เป็นอำนาจและกำลังฤทธิ์สูง

บ๊ะ....ไอ้นี่คิดการใหญ่ เป็นนาคในกรุงอยู่ดีๆ ริจะไปเป็นเจ้า เข้าครอบครองขุนเขา
เอ...แต่ไอ้นี่เป็นนาควัด ได้เรียนรู้ธรรมมาดีพอควร ไยมักใหญไผ่สูง จะไปเป็นเจ้าแห่งนาค
เองจะไปเป็นใหญ่ ใครเขาจะยอม คงโดนนาคเจ้าถิ่นยำเละแน่ๆ อย่าว่าจะไปปกครองเลย ไปอยู่เป็นลูกบ้านก็ยังลำบาก
นั่งพิจารณาอยู่พักใหญ่

อ้อ..เหตุที่เกิดทุกสิ่ง หาใช่เรื่องบังเอิญไม่

ก็ไอ้เจ้านาคขาวตนนี้ ท่านท้าวผู้เป็นประธานแห่งมหาจาตุราชิกา ท่านนำมาฝากฝังให้ภิกษุผู้หนึ่งเลี้ยงและอบรมสั่งสอน เพื่อเรียนรู้ในธรรมและการปกครอง
เมื่อถึงเวลาแล้วก็จะให้ไปปกคองเหล่านาคที่ขุนเขาตะนาวศรี ให้อยู่ในศีลแลธรรม

อ้อ...นี่เอง มันจึงต้องขอพรปริมาณมหาศาล เพื่อเป็นบุญฤทธิ์ในการปกครอง
อ้อ...นี่เองที่พวกมันไปขอพรกับนางพรรณไม้ ด้วยคิดว่านางพรรณไม้ อาจประสาทพรให้มันได้ ด้วยนางเพิ่งได้ไปเฝ้าแทบบาท ท่านผู้เป็นใหญ่มา
เมื่อตูข้าเข้าใจแล้ว ก็มิได้ว่ากล่าวอันใด
สิ่งใดที่ท่านท้าวกำหนดไว้แล้ว ย่อมเป็นไปตามนั้น พรก้อนที่ ๓ จึงเริมสำเร็จแก่นาคขาว ด้วยประกาละฉะนี้

อีกนิด
นาคสายพันธ์นี้ ออกลูกเป็นตัว หลังจากสมสู่ตั้งท้องแล้ว เพียง ๗ วันก็คลอดแล้ว
เช้ามืดวันที่ ๑๒ ตุลาคม นี่ก็ถึงกำหนดคลอดแล้ว


ฮิฮิ ..ยังจำได้นะ เคยให้สุวิ2 เล่าไว้ในกระทู้นี้
มีมนุษย์หญิงผู้หนึ่ง สมสู่กับนาค เพียงคำคืนเดียวก็ตั้งครรภ์แล้ว รุ่งเช้าก็คลอดบุตรแฝดหญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง มีรูปเป็นมนุษย์ วิ่งกันเจี้ยวจ้าวเลย

 

ลองไปช่วยคนที่กระทู้ข้างๆ "ทุกข์และปัญหาชีวิต" ชิมลางไปก่อนก็ได้นะคะ

 

จากข้อความข้างบน พบเรื่องผิดปกติอยู่
ลูกนาคที่จะเกิด ฤกษ์เดิม คือรุ่งเช้าวันที่ ๑๒ ตุลา และจะไปคลอดกันในถ้ำที่ขุนเขาตะนาวศรี
แต่พรรณไม้ ว่านาคมาหาในเช้ามืดวันที่ ๑๒ ตุลา พร้อมลูกๆ
นี่คือความผิดปกติ

ความผิดปกตินี้ทำให้สุวิ ต้องถ่อสังขารไปตามหานาคพวกนี้ เพื่อยืนยัน และได้พบว่า
นาคทั้งสาม ได้ไปอยู่กันในถ้ำแห่งหนึ่งในขุนเขาตะนาวศรี และนี่อาจเป็นวิบากกรรมของเขา ที่ถ้ำแห่งนี้มีเจ้าของผู้มีฤทธิ์มากนั่งรักษาสมบัติอยู่
นาคทั้งสามจึงตกอยู่ใต้อำนาจแห่งอสูรตนนี้
สมบัติของนาครวมทั้งพลังชีวิต(บุญ)ที่ติดตัวไป ถูกอสูรยึดไปสิ้น
ด้วยเหตุนี้ การคลอดลูกนาคจึงเลื่อนออกไป เป็นช่วงสายๆวันที่ ๑๒ ตุลา
ลูกนาคที่ออกมาล้วนไม่สมบูรณ์
นี่เป็นความดีความชอบของนางพรรณไม้ที่ปูดเรื่อนี้ขึ้นมา ทำให้นาคครอบครัวนี้ได้รับความช่วยเหลือ(จากใครก็ไม่รู้วุ้ย หมอไม่เกี่ยว)