ใครรู้เรื่องวิญญานขอความเห็นด้วยค่ะ

วิญญานที่พยายามจะเข้าแทรกทางหน้าอกส่วนใหญ่มาจากภพภูมิไหน ใครพอจะรู้ช่วยด้วยค่ะ คือพยายามจะแทรกเข้ากินกลางหน้าอก ส่วนใหญ่มาจากภพไหนกัน

 

งงครับขอแบบละเอียด...

 

กิเลสกำลังเกาะกินใจคุณอยู่ครับ

 

เจ็บปวดตามร่างกายมาพักนึง(ไปตรวจทั้งอัลต้าซาวแต่ปกติ) บางทีเป็นลูกๆวิ่งไปมา พอหลับจะฝันว่าหลงทางบ้างโดนกักเอาไว้บ้างแต่มีผู้ปฎิบัติดีที่เคารพมาตามกลับได้ถึงสามครั้งติดๆกันครั้งหลังที่ฝันเห็นพวกนั้นมันตามท่านไป สุดท้ายท่านนั้นกลับป่วยหนักเมื่อคืนมีเสียงเรียกในหูลุกไปดูท่านนั่งนิ่งเพราะอาการไม่ดี

 

และเมื่อตีสี่นี้เองเจ็บอีกครั้งมันเจ็บเป็นจุดๆในท้องไปห้องน้ำมานอนเคลิ้มๆ เหมือนกำลังจะโดนอะไรเบียดเข้ามาในกลางอก ไม่ใช่โดนทับเหมือนผีอำ แต่มันเบียดแบบพยายามจะแหวกหน้าอกเข้ามาแล้วรู้สึกเหมือนมันมากุมที่อวัยวะในช่องอกหัวใจก้อตุ๊บๆเหมือนนอนฟังจังหวะ ตัวเราได้แค่นอนมองเห็นในห้องเห็นเพดานแต่มืดๆทุกอย่างเพราะปิดไฟ ได้แต่กำหนดจิดและเพ่งว่าออกไป ออกไป อย่าเข้ามาออกไปอยู่พักนึงได้ยินเสียงคนเคาะประตูสามครั้งเลยหลุดลุกมาได้เปิดประตูไม่มีใครทุกคนอยู่ห้องชั้นล่างทั้งหมด
ไม่เหนื่อยอะไรด้วยไม่เหมือนผีอำ

 

ไม่ใช่ วิญญาณ อะไรผูัอื่นที่ไหน

แต่เป็น วิญญาณ ที่แปลว่า ผู้รู้ หรือ เจ้าของเองนั่นแหละ

คือ บางครั้ง บางที นานๆ ที นักปฏิบัติ ที่ สนใจสดับธรรมะ มีการสำรวมในศีล
มีการปฏิบัติธรรม ทาน และ ภาวนามาบ้าง เวลาเจ็บป่วยขึ้นมา หลายรายทีเดียว
เขาเรียกว่า องค์ภาวนา มาให้เห็น

องค์ ในที่นี้ไม่ได้แปลว่า พวก หมา แมว เทพ เทอบ อะไรที่ไหน คำว่า องค์ใน
ทีนี้คือ "วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัคคตา"

จิตที่ เพ่งเข้าไปที่ การสั่นระรัวเบาๆ เหมือนระลอกคลื่นน้ำ ถี่ยิบ คือ วิตก

ความใส่ใจ พิจารณาเห็นความสืบเนื่องไม่ขาดสาย ไหวระริก เกิดดับอยู่ คือ วิจาร

เพราะมี วิตก วิจาร กายขณะนั้นมี ปิติ

เมื่อกายมี ปิติ พระพุทธองค์ให้ปักศรัทธาเข้ามาเห็นว่า นี่แหละคือทาง ที่พระพุทธ
องค์ทรงชี้ ใครสร้าง หรือบันดาลให้เกิดไม่ได้ เน้นนะว่า ใครสร้างหรือบันดาลให้
เกิดไม่ได้ เป็น ของคนนั้นๆ รู้เอง เห็นเอง เกิดเอง ตัวเองก็บังคับให้มี ให้หายไป
ไม่ได้

และ ปิติ นั้น หากมีแล้ว กายขณะนั้นเรียกว่า รำงับ กายรำงับ หากพิจารณาดีๆ จะเห็น
ว่า ความเจ็บ ป่วย ปวด ไข้ ถูกกันแยกออกไปห่างๆ เห็นอยู่ว่ามี แต่ กุมจิตใจเราให้แส่
ส่ายไม่ได้ เว้นแต่ เราลังเลสงสัยในมรรค คือ ไปลังเลว่า ไหวๆกลางอกคืออะไร
แล้วมันจะตามด้วย รู้ไหวๆกลางอกไปเรื่อยๆ แล้วจะได้อะไร ก็เท่าสงสัยในผล ด้วย

พอเป็นอย่างนี้ ก็อาจจะแฉลบไปโดน เวทนากายรุมล้อม กระแด่วๆ หากทันเข้ามาก็
อาจจะหัวเราะ กับ อุปทานที่เรากระแด่วๆ ไปก่อนหน้า ทั้งๆที่ เราก็เห็นว่า กายระงับ
สังขารระงับ สงัดจากราคะ ตะกี้มีอยู่ ( จิตสงบ กายสงบ มี วิตก วิจาร ปิติ )

ทีนี้ หากไม่ยกว่านี่กำลัง ภาวนา ความปราณีตที่เรียกว่า สุข ทุกข์ ก็จะไม่ได้ยกขึ้นเป็น
องค์ฌาณ ถ้าไม่ได้ยก ก็จะทำให้ "วิตก วิจาร" หายไปไม่ได้

เมื่อวิตก วิจาร ไม่หายไป ยังเห็นเป็นอาการสั่นไหวแล้วเพ่งอยู่ ไม่ยุบยวบเข้ามา
ไม่ยุบยวบเข้ามา ไม่ยุบยวบเข้ามา ไม่ยุบยวบเข้ามา ไม่ยุบยวบเข้ามา ไม่
ยุบยวบเข้ามา มันก็ ยกไปสู่ "ปิติ สุข เอกัคคตา" ตติยฌาณ(เฉียดๆ) ไม่ได้

แต่ถ้า ยกเสียหน่อยว่า อ๋อ นี่คือ หนทาง แล้วพิจารณาเสียหน่อยว่า ปิติ เนี่ยะ
ทำให้ กายสังขารระงับจริง ราคะรำงับจริง ก็จะเกิด สุญญตา ไม่สำคัญว่ามี ตัว
ตนอยู่ เมื่อนั้น กายส่วนกาย เวทนาส่วนเวทนา แล้ว ยุบยวบมาพิจารณาเห็น
"จิตผู้รู้" แยกออกอีกส่วนหนึ่ง กำลังก้าวข้าว จุดและต่อมแห่งโลก มาสุดขอบ
โลก จ่อๆ อยู่ตรงกลางอก เล็กๆ จิ๊ดๆ แต่ไม่ใช่ ก้อนๆ ใหญ่ๆ ( ถ้าเป็น ก้อนๆ
ใหญ่ แปลว่า เผลอไปสร้างสภาวะการภาวนา ไม่ได้รู้ตามความเป็นจริง ก็ให้รู้
ไปตรงๆว่า สร้างสภาวะการภาวนา แต่ ไม่ต้องไปแก้ ไปห้าม มันเป็นเรื่อง ราคะ
กำเริบนิดๆ หน่อยๆ ไม่ว่ากัน )

พอยกได้ คราวนี้จะรู้สึกว่า กายไม่เจ็บไม่ปวด ( แต่ต้องรักษาไปตามทางการแพทย์
นะ ) ที่ไม่เจ็บไม่ป่วย เพราะเข้าถึง สภาวะ ตกติญฌาณ เสวยสุขด้วย นามกาย

ภาวนาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เห็นอย่างนี้เนืองๆ จนเห็น การคลายไป ซึ่ง จะมีสองอย่าง
คือ คลายเพราะจิตหมดกำลัง กับ คลายเพราะเหมือนนมสิการเห็นสภาพทุกขสัจจ
ได้แล้วเกิดการละ คลาย เห็นนิโรธนเล็กน้อย ถึง ปานกลาง

ถ้าเห็น นิโรธเต็มๆ ก็จะ ทราบเองว่าเห็นหรือไม่ ใครก็สรุปให้ไม่ได้ นอกจาก

ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย เท่านั้น ที่จะช่วยรักษาต่อไป

 

ช่วงเวลา จะขึ้น ตติญฌาณ ช่วงนี้ ครูบาอาจารย์จะเรียกว่า อุปจารสมาธิ

ซึ่งท่านหมายจะบอกว่า ไอ้ช่วงการภาวนานี้ นิมิต ทาง หู ตา จมุก ปาก กาย
และ ใจสัมผัส ภาพนิมิต เหาะเหิน เดินอากาศ มุดฟ้า ดำดิน ...ไปสวรรค์
ไปนรก เกิดกสิณอารมณ์ เยอะมาก แล้วแต่ เวรกรรมที่เคยประกอบ เพื่อ
เอาตัวรอดแบบมวยวัดในกาลก่อนๆ มัน สำแดงออกมา ให้ กำหนดเห็น
ความแปรปรวนของนิมิตไปเรื่อยๆ จนกว่าจิตจะละ นิมิต เห็นสักแต่ว่าเห็น
ยินสักแต่ว่ายิน .... กาลนั้นแล จิตจะละจากนิมิต เป็น อนมิติสมาธิ กลับ
มา วิตก วิจาร หรือ เพ่งเฉพาะ หทัยวัตถุ ( ไม่ใช่ หัวใจ นะ แต่เป็น กลาง
อกนี่แหละ ) พิจารณาเห็น ความสั่น ระรัว ระริก ละเอียดขึ้น ไปเรื่อยๆ

พิจารณาเห็น ความสั่น ระรัว ระริก ละเอียดขึ้น ไปเรื่อยๆ จนกว่า จะสักแต่
ว่าเห็น ระริก ก็จะขึ้น อัปปณิหิตสมาธิ โดยที่ ร่างกายอาจจะประกอบกิจ น้อย
ใหญ่ตามปรกติ แต่ มันมี จิตที่ได้รับการอบรมไว้แล้ว เขาแยกตัวไป ภาวนา
ของเขา

หากตรงนี้ไม่เสื่อมหายไปเลย ผู้ภาวนาจะรู้เองว่า เข้าถึงแก่นสาร สาระ ของ
ศาสนาได้มากน้อยแค่ไหน โดยไม่ต้อง ฟังสิ่งใดข้างนอกอีก นอกจากฟัง
ภายในนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่า จะสิ้นทุกข์ !

 

ทีนี้ บอกก่อนนะว่า ช่วงนี้ น้ำขึ้นให้รีบตัก อย่าไปสนใจนิมิต เพราะ มันจะเยอะมาก!

และ เวลาหายป่วยแล้ว ก็มีความเป็นไปได้ ที่จะ ลืมการภาวนาแบบนี้ไปเลย ไม่สามารถ
เพียรพิจารณาได้อีก หากไม่กระทำให้มากๆ เอาไว้แต่ เนิ่นๆ เพราะไป ตื่นเต้น ยินดี ยิน
ร้ายกับ กาลก่อน( นิมิต อารมณ์กรรมฐานกาลก่อนๆ ปุญาภิสังขารก็เรียก อภิสังขารมาร
ก็เรียก ซึ่งก็คือ ตัวตนของตัวเอง ที่ติดดีในดี )

การภาวนา หากไม่เห็นอีก ก็ไม่ต้อง ใส่ใจ ปริวิตกมาก ก็แค่ รู้ไปซื่อๆว่า

อจลศรัทา ย่อมมีเป็นธรรมดา สำหรับ ปุถุชน

เจริญ แล้ว เสื่อม

เดี๋ยวภาวนาได้ เดี๋ยวก็เพลินไปกับโลก ลืมภาวนา

ปล่อยให้รอยเท้านกในอากาศ เลือนหายไป

 

เรื่องแบบที่คูณเป็นนี้ มันเข้าลักษณะ ของ คนที่ ถูก จิต (ผมไม่เรียก วิญญาณ ผมเรียกว่า จิตอื่น จิตคนอื่น แทนก็แล้วกัน) จิตนี้ ถ้ามาดี ก็ คือ มาสอนธรรม ถ้ามาไม่ดี ก็คือ เหมือน มาเข้าสิง เพื่อชักนำให้ คุณ ทำในสิ่งที่มันต้องการ ส่วนมาก จะด้าน ความไม่ดี และ ถ้าคุณ จะเอา สภาวะนี้ มารู้ทันจิตที่มันพยายามเข้าสิงคุณ หล้วคุณ ต้อง มีสติ รู้ตัวตลอดเวลา ว่า คุณคือคุณ มันคือมัน อย่าให้ คุณหลง เป็นมัน เด็ดขาด (อย่าประมาท อย่าย่ามใจ)

มันอาจเป็น เจ้ากรรมนายเวรเก่า หรือ เจ้ากรรมนายเวรใหม่ หรือ จิตคนอื่น ตามปกติที่ ฝึกมาดี แล้ว อยากได้ อะไรจากคุณ ในบางสิ่งบางอย่าง

ระวังได้ด้วย สติที่รู้ตัว อย่าเผลอ อย่าประมาทครับ

 

คุณต้อง อยู่กับสติรู้ กาย รู้ตัวเอง ให้หนัก เผลอไม่ได้ เลย เหมือนคุณ ตอนนี้ ได้เข้าสู่ สนามรบ ที่ แทบจะไม่มีเวลาให้คิด เลย รู้ตัว หลีก หลบ รับมือด้วยความนิ่ง รู้ตัว หลีก หลบ นิ่ง ทุกอย่าง ที่เกิด มันมี จริง แต่ เรารู้คนเดียว มันเลยไม่จริง สำหรับคนอื่น

ถ้าหากว่า คุณ รับมือมันได้ มันสิงร่าง นำพาจิตคุณไม่ได้ บทต่อไป มันก็ จะเข้าคนรอบข้าง นำพาจิตคนอื่น เข้ามาหาเรื่องคุณ

นี่คือ การผจญมาร หรือ เจ้ากรรมนายเวร หรือ บททดสอบ ตัวคุณเอง

คุณทำได้เพียง ระลึก คุณ พระพุทธเจ้า และ ก็นิ่ง รู้ หลีก หลบ นิ่ง รู้ หลีกหลบ

ห้าม ต่อกร ห้าม ทำอะไรทั้งสิ้น

 

ระลึกถึงคุณ บิดา มารดา สิครับ มันช่วยได้ มากเลยทีเดียว

ผมเคยเจอ มันมา ปิดจมูก ผม ทั้ง สอง รูเลย แบบ ไม่ไห้ เราหายใจได้ สุดท้าย กะว่า จะเรียก คนร่วมห้อง ที่หลับอยู่ให้มาช่วย แต่ เสียงเรียกที่ ดังออกมา นั้นคือ พ่ออออออออออออออออออออออออออออออ มันก็หายไปเลย ได้ยิน แต่เสียง นกเค้าแมว ร้อง กู้ฮูก กู้ฮุก เย็นยะเยือก

ขอคุณพระคุ้มครอง ครับ ไม่ต้องกลัว ยิ่งกลัว มันยิ่ง ชอบใจ

 

มีคนเคยเปรียบเทียบว่า

ระดับจิต ที่ดีงาม หรือไม่ ที่เข้ามาหา

1.ต่ำกว่าเอว คือ จิตไม่ดี
2. เข้าตัว จิตเท่าเรา
3. เข้ามาทางศรีษะ คือ เก่งกว่าเรา แต่จะดีหรือไม่ เราเท่านั้นที่ ต้องรู้ ให้ทัน

เผลอเมื่อไหร่ มันคือเรา เราจะไม่เป็นเรา

 

เคยมีคนขอบคุณ ศรัตรู เพราะ ศรัตรู คือ ยากำลัง

ทำให้เรา มีสติระมัดระวัง ไม่ประมาท เป็นการ ฝึกตนเอง อีกแบบหนึ่ง

ไม่ต้อง เอา ใจเรา ไปอยู่ กับ สิ่งภายนอก

ให้เอาใจหรือสติ อยู่กับตนเอง แบบ ระวังตัว ทุกวินาที แม้จะหลับ ก็ อย่าเผลอ ครับ

สู้สู้ครับ มันไม่ไช่เรา ก็ เท่านั้นเอง ระวังง่ายมาก เพราะ มันไม่ไช่เรา มันไม่มีในเรา

มันคือมัน บางที นานนานไป มันก้อ อาจ ได้รับกรรม คืนสนอง ของมันเองครับอ ตามวาระ

เอาความดี เข้าสู้ครับ

 

ผมว่าเป็นอาการทางจิตครับควรไปหาจิตแพทย์

ดูจากการพิมพ์แล้วกระบวนการคิดก็น่าจะเสียเพราะการเรียบเรียงคำมีปัญหา แล้วยังมีอาการ somatic delusion คือมีความรู้สึกแแปลกๆกับร่างกาย บางคนอาจรู้สึกเหมือนถูกสิงได้ และยังมีอาการหูแว่วภาพหลอนอีกด้วย

ไม่ต้องห่วงครับกินยาเดี๋ยวก็หาย

ปล. ถ้าเป็นวิญญาณส่วนใหญ่จะเข้าฝัน หรือปรากฏกายให้เห็นเพื่อขอส่วนบุญ อาจดลจิตดลใจได้บ้าง ถ้าเข้าสิงก็จะไม่รู้สึกตัวไปเลย แต่ไม่ได้มีอาการอย่างที่เล่ามา หรือถ้าเป็นไปได้จริงก็คงเกิดน้อยมากๆ(เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อน) ยังไงนึกถึงสาเหตุที่แก้ไขได้ก่อนคือความผิดปกติทางจิตเวช และควรหาจิตแพทย์โดยตรงดีกว่าไปหาแพทย์ทางกายเพราะจะแค่ตรวจร่างกายทั่วไป ไม่ก็ให้ยาคลายเครียดเฉยๆ

 

เอ่อ คุณ เอื้อมบุญ อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลยนะ

ผม ขอแนะนำให้รู้จักคุณ "กายเดียว" ไว้หน่อย

เขาคือ "ไอ้แมงมุม" ที่ทุกคนในห้องวิทย์ ก็ตามหา

โมโดเรเตอร์ 2+4=6 ก็ตามหา เจอเมื่อไหร่ แจก ซุปไก่ เอาไปบำรุง

 

อันนี้ คุณ เอื้อมบุญ ก็พิจารณา หากมี จิตแล่นไป คืนสนอง สนองคืน
ก็ให้ทราบไปว่า เกิด "วิหิงสาวิตก" ซึ่งจะเกิดเมื่อ จิตรู้ไม่ถึงฐาน

ฐานอยู่ตรงไหน ต้องบอกอีกไหม !

 

อันนี้ คุณเอื้อมบุญ หากเห็นการไปตรึก หาคนช่วย ลำดับแรก
เนี่ยะ ให้ระลึกเห็นเป็น "พยาบาทวิตก" มันจะเกิดขึ้น เมื่อคุณ
ขาดศรัทธาการเห้น "ปิติ" ที่เป็นส่วนบอกว่า "สังขารรำงับ"

กล่าวคือ พอศรัทธาง่อนแง่น จิตไม่อยู่กับ บริกรรม ( วิตก วิจาร หาย)
ก็จะเกิดอาการ สำคัญในสังขาร พอสำคัญในสังขาร "พยาบาทวิตก" ก็
แทรกเป็นธรรมดา ถ้าจะผ่านพยาบาทวิตกไปให้ได้ ก็กลับมา บริกรรม
แล้ว ต้องยก องค์ปิติ ขึ้นสู่สภาวะสมาธิที่สูงกว่า แต่ ก็ไม่ต้องสำคัญ
มั่นหมายอะไร

อย่าลืม สิ่งที่สำคัญ คือ การรู้เห็น พฤติจิต อาการของจิต ....ก็เพื่อ
จะเพิกจิตออกไปสู่ "อปัปณิหิตสมาธิ" เหลือแต่จิต ถ้าไม่ฝึกตัวนี้
ก็มักจะแล่นไปเห็น นิมิต ก็จะเสียเวลาพอสมควร(แก่ธรรม)

 

ถ้าคุณคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่มันก็จะเป็นปัญหาที่บานปลาย
ถ้าคุณคิดว่าเป็นแค่เรื่องของกรรมก็จบแค่นั้น

 

ที่จริง กระทู้ นี้ ท่านนี่แหล่ะ น่าจะเป็นคน ช่วย เจ้าของกระทู้ได้

ทำไม ไม่ ทำหน้าที่ล่ะครับ

เพราะ ท่านเอง ก็รู้ และ เคยโดน แบบนี้ มาตลอด จนแจ่มแจ้ง เลยก็ว่าได้

(เอกทัคคะ เลยนะเนี่ย) ท่านลอง ช่วยหน่อยปะไร

พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับ ความรับผิดชอบ ที่ ยิ่งไหญ่ไง

 

มันเป็นการฝึกวิชาอย่างหนึ่ง เพราะผมผ่านการระเบิดพลังซุปเปอร์ไซย่ามาแล้ว (แค่ทำให้สู้โรคได้ดีขึ้นหนะอย่าคิดมากตามการ์ตูนละ)
เขาอยากให้ท่านเป็นซุปเป็นเพื่อนผมมั่งละมั้งครับ ขอให้ท่านหายจากโรคที่เป็นอยู่ไวๆนะ นั่งสมาธิเยอะๆอย่าคิดมากละ