กินเนื้อสัตว์บาปหรือไม่?

พระภิกษุไม่พึงเลือกบริโภค ยกเว้นเนื้อ 10 อย่างที่พระองค์ทรงตรัสห้าม
คนโง่ และเต็มไปด้วยมานะ คิดว่าตนดีกว่าคนอื่นเขา จิตหยาบกระด้างสุด ๆ จะพึงเอาการกระทำ กิริยาของตน ที่คิดไปเองว่าดีมาลบหลู่ ดูหมิ่นถากถางคนอื่น
จะบริโภคเนื้อสัตว์หรือไม่ แต่หากไม่พึงปฏิบัติแน่วแน่ ในทาน ศีล ภาวนา พรหมวิหาร 4 บารมี 10 อิทธิบาท 4 หิริ โอตตัปปะ สิมมาทิฐิหรือธรรมทั้งหลาย สิ่งที่ทำก็จะเป็นเพียงฉากหน้าของความเลวในสันดานของตนเท่านั้น
แต่ละคนมีสิทธิในการปฏิบัติแตกต่างกันไป แบบไหนก็ได้ แต่ของให้ถูกต้อง แท้จริง และจริงใจ ไม่ใช่เรื่อยเปื่อย ฉาบฉวย หาดีจริง ๆ ไม่ได้
จะบริโภคเนื้อสัตว์ แต่ทำดีสุด ๆ ก็มีทางหลุดพ้น
จะบริโภคมังสวิรัติ แล้วปฏิบัติดี เมตตาจริง ก็มีทางหลุดพ้น
แต่บริโภคเนื้อสัตว์ ไม่ทำดีจริง หัวใจหยาบด้าน พอใจในการฆ่า ก็หาดีไม่ได้
แต่บริโภคมังสวิรัติ ไม่ถือศีล อวดเบ่งในการกระทำคิดว่าดี ก็หาดีไม่ได้

คนอวดดี จะหาดีไม่ได้
อนุโมทนากับทุกท่านในกุศลกรรม

 

เห็นด้วยครับ พระองค์ทรงมีพุทธดำรัสตรัสไว้เป็นการยุติแล้ว ถ้าพวกเรายอมรับนับถือในพระปัญญาและคำสอนของพระองค์ท่าน ก็น่าจะยุติลงที่คำของพระองค์ท่านเช่นกัน

ส่วนเรื่องการกินเนื้อไม่กินเนื้อพระองค์ก็ทรงตรัสแสดงไว้อย่างชัดเจนอีกครั้งเมื่อสมัยใกล้ปรินิพพาน ในขณะทรงประทับอยู่ ณ พระเวฬุวันวิหาร กรุงราชคฤห์ กับพระเทวทัตซึ่งทูลขอให้ภิกษุทั้งหลายยุติการฉันเนื้อและปลา ว่า

"อย่าเลยเทวทัต... เราอนุญาตปลาและเนื้อที่บริสุทธิ์ด้วยอาการ ๓ อย่าง คือ (๑)ไม่ได้เห็น (๒)ไม่ได้ยิน (๓)ไม่ได้รังเกียจ"

(ที่มา พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑)

แต่สำหรับพระภิกษุ ก็มีที่พระพุทธเจ้าทรงมีพุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อไว้เป็นพิเศษ ๑๐ ชนิด คือ (๑)เนื้อมนุษย์ (๒)เนื้อช้าง (๓)เนื้อม้า (๔)เนื้อสุนัขบ้าน (๕)เนื้องู (๖)เนื้อราชสีห์หรือสิงโต (๗)เนื้อเสือโคร่ง (๘)เนื้อเสือดาว (๙)เนื้อหมี (๑๐)เนื้อสุนัขป่า

 

ขึ้นอยู่กับเจตนา มั้งครับ

 

เรารู้จักร้านค้าที่ขายอาหารสัตว์และยาสัตว์ เห็นเค้ารับฉีดยาหมูด้วย ทั้งยาเร่งโตไว ยาเร่งเนื้อแดง ยาวัคซีน และเห็นข้อมูลที่ว่าเดี๋ยวนี้เนื้อสัตว์เป็นตัวก่อมะเร็งด้วย น่ากลัวจัง เราเลยเลิกทานเนื้อสัตว์นานแล้ว สุขภาพเราก็ดี ไม่เห็นขาดสารอาหารตรงไหนเลย แถมลดการฆ่าสัตว์ด้วย ช่วยลดการเกิดภัยพิบัติด้วย

 

เรื่องอาหารเจ เหมือนเนื้อสัตว์ ทำให้ยั่วกิเลส ผิดไหม เหมาะสมไหม ?

อ่านแล้วหากคิดดี ๆ นะครับ .... เขาจะทำอาหารเจ เหมือนเนื้อสัตว์อย่างไร ยั่วกิเลสหรือไม่ ? มันทำลายวัตุประสงค์ของ การกินเจ หรือไม่

ผมขอถามเพื่อน ๆ ให้คิดตามสักหน่อยว่า .. หากผมทานเจ ผมไปสั่งเขาปรุงแบบนี้หรือไม่ ใครเขาจะทำมาดี ยั่วให้น่าทานอย่างไร นั่นมันเรื่องของแม่ค้าเขา คนทานเขากินเพื่อไม่เบียดเบียนสัตว์เป็นเรื่องเมตตาใช่ไหม ..

และถึงเขาชอบเพราะเหมือนเนื้อจริง ก็อีกนั่นแหละ ... เรื่องของกิเลสพาไป ... มันเลือกได้หรือเดี๋ยวนี้ขายเหมือนกันหมด แต่มันไม่ผิดวัตถุประสงค์ของเจนะ .. กิเลสลดข้อไหน ไม่รู้ล่ะ ขอลดการฆ่าสัตว์ช่วงนี้แล้วกัน สงสารมันสักหน่อย ... เมตตามันสักนิด กินอาหารเจ เหมือนจริงนิ น่าทาน ๆ ๆ แล้วมันผิดประเด็นหรือไม่ ... มองไปเป็นเรื่องอื่นที่ใกล้กัน

 

มิจฉาวณิชชา อาชีพต้องห้าม

มิจฉา วณิชชา คือ การค้าขายที่ผิด หรือไม่ชอบธรรม หมายถึง บุคคลไม่ควรค้าขายสิ่งเหล่านี้ ซึ่งถือว่าเป็นอันตรายต่อเพื่อนมนุษย์ต่อสัตว์และต่อสภาพแวดล้อม ประกอบด้วย

๑. สัตถวณิชชา คือ การขายอาวุธ

๒. สัตตวณิชชา หมายถึง การค้าขายมนุษย์

๓. มังสวณิชชา หมายถึง ค้าขายสัตว์เป็น สำหรับฆ่าเพื่อเป็นอาหารเป็นการส่งเสริมให้ทำผิดศีลข้อที่ ๑

๔. มัชชวณิชชา หมายถึง การค้าขายน้ำเมา ตลอดจนการค้าสารเสพติดทุกชนิด

๕. วิสวณิชชา หมายถึง การค้าขายยาพิษ ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ รวมทั้งเป็นอันตรายต่อสัตว์

การส่งเสริมให้ผู้อื่นทำผิดศีล ถือว่าเราผิดศีลขั้นมัชฌิมศีล เสมือนเราสั่งฆ่าคน โทษที่ได้รับหนักยิ่งกว่ามือปืนเสียอีก

 

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต สอนเรื่องการกินเจ

"คนเรามันไม่ได้วิเศษเพราะการกินผักกินเนื้อนะ แต่มันวิเศษด้วยการกินเพราะการพินิจพิจารณาโดยแยบคาย อันผักหญ้าเนื้อนั้นมันไม่ได้รู้เรื่องดี เรื่องชั่ว เหมือนคนเรา จิตเราดอก

พระธรรมคำสอนแง่หนักเบาต่างหาก ที่เรานำมาพินิจพิจารณา แล้วนำมาสอนตนจะทำให้เราดีขึ้นได้ เรื่องกิน อยู่หลับนอน อะไร ๆ พระพุทธเจ้าพระองค์ก็ทรงบัญญัติไว้หมดแล้ว ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรกับกินเจไม่กินเจ กินเนื้อ ไม่กินผัก กินแต่ผักไม่กินเนื้อ อันไหนกินได้ ฉันได้ ท่านก็บัญญัติไว้หมดแล้ว

ถ้าท่านคิดว่าการกินแต่ผักทำให้ท่านเลิศเลย เป็นผู้วิเศษขึ้นมาได้ อันนี้ผมก็สุดปัญญาที่จะสอนท่าน ถ้าการกินแต่ผักอย่างท่านว่า เป็นผู้บริสุทธิ์สิ้นกิเลส จบพรหมจรรย์ได้ มนุษย์ไม่ได้สิ้นกิเลสหรอก วัวควายเป็นต้นนั่นแหละมันจะสิ้นก่อน เพราะมันไม่ได้กินเนื้อ มันกินแต่ผักแต่หญ้า เต็มปากเต็มพุง มันกินแต่ผักแต่หญ้า ทำไมลูกมันถึงเต็มท้องไร่ทุ่งนา

ถ้าการกินแบบท่านว่าเป็นของเลิศ วัวควายมันเลิศก่อนแล้ว เพราะมันเกิดมามันก็กินแล้ว โดยไม่ต้องมีใครคอยสอน ถึงท่านกินยังไง มันก็ไม่เท่าวัวเท่าควายกินหรอก เพราะวัวควายมันปฏิเสธเนื้อโดยประการทั้งปวง กินแต่ผักแต่หญ้า

ถ้าจะกินเจ ฉันเจ กินผักไม่กินเนื้อ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่การไปหาตำหนิคนโน้นคนนี้ ว่ากินเนื้อเป็นเปรตเป็นผี มันไม่สมควร แล้วก็มาหลงตน ยกยอตนว่าเป็นผู้ประเสริฐกว่าคนอื่นเขา ท่านดูใจของท่านเองก็ได้นี่ ว่ามันประเสริฐตรงไหนหรือยัง ถ้ายังไม่ประเสริฐให้รีบแก้ ราคะ โทสะ โมหะ ที่เผาหัวอยู่นั่นล่ะ มันเป็นสิ่งที่ท่านต้องแก้เสียโดยเร็วพลัน ไม่ใช่วัน ๆ เที่ยวแต่ชวนหาคนมากินผัก ไอ้ผักนั้นผมก็กิน

คนเรามันประเสริฐเลิศได้ด้วยความประพฤติ มิใช่เพราะการกิน ส่วนเรื่องการกินเป็นเรื่องรอง ๆ อย่าเอามาเป็นเรื่องเอก ท่านจะกินก็กินเถอะเจ ผักของท่านนั้น ผมไม่เอาด้วยหรอก"

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เทศน์แก่พระอาจารย์อุ่น กลฺยาณธมฺโม ซึ่งเป็นลูกศิษย์ผู้ใหญ่ของท่าน เมื่อท่านพูดจบลง คณะญาติโยมที่มาด้วยเงียบกริบ มองตากันปริบ ๆ ไม่มีใครกล้าพูดกล้าแสดงอะไรอีก บางคนคงจะรู้สึกว่า เหมือนฟ้ามันผ่าลงที่กบาลฤดูแล้ง บางคนก็คงจะเห็นเหตุผล ที่ท่านแสดงอย่างคมคาย แต่สำหรับบางคนที่จิตใจไม่ยอมรับความาจริง ก็ถือว่าเป็นกรรมของสัตว์ไป


ที่มา : จากประวัติ หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง

 

ในวัฏฏสงสารอันไม่มีใครทราบที่สุดในเบื้องต้นนี้ สัตว์ผู้มีชีพได้เวียนว่ายตายเกิด ไม่มีสัตว์ แม้แต่ตัวเดียวไม่เคยเป็นพ่อ แม่ พี่น้องชาย พี่น้องหญิง ลูกชาย ลูกหญิง หรือเครือญาติแก่กัน สัตว์ตัวเดียวกันย่อมถือปฏิสนธิ ในภพต่างๆ ซึ่งนับได้ว่าเป็นเ...ครือญาติ ของเราโดยตรง เธอทั้งหลายผู้เห็นอยู่ว่าสัตว์เหล่านี้ล้วนเป็นเครือญาติฉันพี่ น้องของตน แล้วจะเชือดเนื้อเถือหนังของเขาอีกหรือ"..

เหล่า สรรพสัตว์ ๆไม่ว่า เล็ก หรือใหญ่ ต่างหวงแหน รักชีวิต เฉกเช่น เรา ๆ ท่าน ๆ โปรดเมตตา และหยุดคิดสักนิด ก่อนบริโภค

 

ขอ อนุโมทนา กับทุกท่านด้วยครับ
เรื่องบาป ไม่บาป ดูที่เจตนาเป็นหลักครับ
ถ้าพิจารณาเห็นว่า เป็นไปเพื่อการอยู่รอดของกายสังขาร
ไม่ใช่เป็นไปเพื่อ ปรุงแต่ง หลงในรส จนสนองต่อกิเลส
ไม่ฆ่าเอง ไม่สั่งเขา ไม่มีส่วนรู้เห็นใด ๆ ในการตาย
ไม่ว่า เจ หรือ ไม่เจ ก็ไม่บาปครับ
บางท่าน ที่มีเมตตาจิตต่อสัตว์โลก
ท่านก็งดเนื้อ และทานมังฯ ก็มี
บางท่าน ก็ทานเพื่อสุขภาพ ก็มี
นานาจิตตัง ครับ บางเรื่องก็เกินสุดจะหยั่งรู้ได้
ตราบใดที่สัตว์ทั้งหลาย ยังคงมีกรรมเป็นของ ๆ ตนอยู่

 

กินเนื้อสัตว์ไม่บาปครับ (แต่มันจะบาปตรงที่ไปจ้างฆ่าเพื่อเรา) เหตุใดคนนับถือพุทธถึงกินเนื้อสัตว์ - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

อ่านดูครับ แต่ผมลองคิดเล่นๆดู ไม่รู้จะจริงหรือเปล่า คนกินเจ สมมุติก่อนเค้าจะตาย นึกถึงความดี แล้วไปนึกถึงตอนตัวเองกินเจตามที่พระท่านบอก ตายแล้วไปสวรรค์ เพราะเป็นอนุสติ (ไม่ใช้ไปสวรรค์เพราะการกินเจนะครับ ไปสวรรค์เพราะนึกถึงพระท่าน)

ที่บาปเนี่ยรากเหง้าของมันคือ ราคะโทสะโมหะ อ่าครับ


CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it




CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it

 

กราบอนุโมทนา

 

บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกิน
รังเกียจที่มาของเนื้อนั้นก็ไม่ต้องกิน

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=nKQoKsacDVo]Fresh Fish Menu - มันบาปทั้งคนกินคนทำ - YouTube[/ame]

 

มีความคิดเห็นดีๆมากมายในกระทู้นี้ ขออนุโมทนากับความดีของท่านทั้งหลาย
สำหรับผมแล้วมีกฎกติกาง่ายๆสำหรับตัวเอง
ข้อแรก ถ้าเลือกได้ ก็เลือกทานในสิ่งที่ไม่เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น เพราะไม่มีใครอยากตายเพื่อเป็นอาหารให้ใครหรอก ทุกชีวิตต่างรักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งสิ้น
ข้อสอง บริโภคในสิ่งที่ไม่เบียดเบียนชีวิตตนเอง คือทานแล้วไม่เป็นโทษภัยแก่ร่างกายตนเอง
ข้อสามถ้าเลือกรับประทานไม่ได้จริงๆ ก็ให้ทำใจว่า กินสักแต่ว่ากิน อย่าไปยินดียินร้ายในสิ่งที่กิน
ข้อสี่ สัตว์ทั้งหลายที่เราบริโภคเข้าไป เลือดและเนื้อของสัตว์เหล่านั้น ย่อมเป็นส่วนหนึ่งในกายเราไปด้วย อย่าลืมแผ่เมตตาให้แก่สัตว์เหล่านั้นที่เป็นเจ้ากรรมนายเวร
ทำอย่างนี้แล้วจะใช้ได้หรือไม่ ก็ลองนำไปพินิจพิจารณากันดูครับ

 

เวร ใครต้นคิดเรื่องชั่วๆแบบนี้ได้

 

สาธุ อนุโมทนาครับ

<center></center>พระพุทธศาสนาสรุปอย่างไรเกี่ยวกับมังสวิรัติ
:


พระพุทธพจน์นี้ทำให้สรุปได้ว่า การเกิดมาในโลกในระดับโลกิยะ มีปัญหาติดตัวมามาก สัตว์บางตนเกิดมาอยู่ในฐานะเป็นอาหารของสัตว์อื่น เช่น หมู ปลา ไก่ สัตว์บางตนเกิดมาอยู่ในฐานะต้องกินสัตว์เป็นอาหารอย่างเดียว โดยที่ตัวเองมีเนื้อเป็นพิษสำหรับสัตว์อื่น แม้แต่มนุษย์ที่ชอบกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร เนื้อของมนุษย์เองก็เป็นอาหารของสัตว์อื่นบางจำพวก นี่คือสังสารวัฏ

ชาวประมงมีพาอาชีพหาปลาขาย ฆ่าปลาเป็นจำนวนมากในแต่ละวัน พวกเขาไม่ได้ทำผิดกฎหมาย แต่พวกเขาทำผิดหลักธรรมข้อสุจริต ล่วงละเมิดศีลข้อปาณาติบาต และวิถีชีวิตของพวกเขาไม่ยุติธรรมสำหรับปลา แม้กระนั้นชาวประมงก็ยังต้องดำรงชีพโดยการจับปลาขายต่อไป เกษตรกรเลี้ยงไก่ เลี้ยงปลาก็อยู่ในฐานะเดียวกัน คนที่มีอาชีพฆ่าหมูเพื่อชำแหละเนื้อออกขายในท้องตลาดก็อยู่ในฐานะเดียวกัน นี่คือข้อจำกัดหรือโทษของสังสารวัฏ

ในระดับโลกุตตระ วิถีชีวิตบริสุทธิ์จากข้อจำกัดเหล่านี้ สัมมาอาชีวะหรือสัมมาอาชีพซึ่งเป็นองค์หนึ่งในมรรคมีองค์ ๘ จึงหมายถึง การดำรงชีพที่ชอบเว้นจากอาชีพที่เป็นการเบียดเบียนชีวิต เช่น การค้าอาวุธแม้จะถูกต้องตามกฎหมาย การค้าแรงงานมนุษย์ การค้ายาพิษ การค้าน้ำเมา

ประเด็นเกี่ยวกับมังสวิรัติก็เช่นเดียวกัน การกินหรือไม่กินเนื้อสัตว์เป็นเรื่องของแต่ละบุคคล ประเด็นสำคัญคืออย่าฆ่าสัตว์ เมื่อพระเทวทัตต์เข้าไปเฝ้ากราบทูลขออนุญาตวัตถุ ๕ ประการ วัตถุข้ออื่น ๆ พระพุทธเจ้าตรัสกับพระเทวทัตต์ "อย่าเลยเทวทัตต์ ภิกษุใดปรารถนาก็จงทำไปเถิด เช่น ภิกษุใดปรารถนาก็จงอยู่ป่า" ส่วนข้อที่เกี่ยวกับการฉันปลาและเนื้อ พระพุทธเจ้าตรัสตอบพระเทวทัตต์ว่า "เราอนุญาตปลาและเนื้อที่บริสุทธิ์ด้วยอาการ ๓ อย่าง คือ (๑) ไม่ได้เห็น (๒) ไม่ได้ยิน (๓) ไม่ได้รังเกียจ" จะเห็นว่า พระพุทธเจ้าไม่ทรงใช้คำว่า "ผู้ใดปรารถนาก็จงฉันปลาและเนื้อ" พระพุทธดำรัสนี้มีนัยสำคัญอย่างยิ่ง ถามว่า "อะไรคือนัยสำคัญแห่งพระพุทธดำรัสนี้ ?"

พระพุทธดำรัสว่า "เราอนุญาตและเนื้อที่บริสุทธิ์ด้วยอาการ ๓ อย่าง ..." หมายถึง ไม่ได้ตั้งข้อกำหนดไว้ วางไว้เป็นกลาง ๆ ไม่ได้กำหนดแม้แต่จะบอกว่า "ผู้ใดปรารถนาก็จง ..." เพราะฉะนั้น เรื่องที่พระพุทธเจ้าทรงวางไว้เป็นกลาง ๆ อย่างนี้ ในทางปฏิบัติ จะเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม จะถูกหรือผิด พระภิกษุต้องเทียบเคียงกับหลักที่เรียกว่า "มหาปเทศ" ๒ ข้อ คือ
(๑) สิ่งใดที่ไม่ได้ห้ามไว้ว่า "สิ่งนี้ไม่ควร" ถ้ามีแนวโน้มหรือจัดอยู่ในกลุ่มสิ่งที่ไม่ควร แย้งกับสิ่งที่ควร สิ่งนั้นไม่ควร
(๒) สิ่งใดที่ไม่ได้ห้ามไว้ว่า "สิ่งนี้ไม่ควร" ถ้ามีแนวโน้มหรือจัดอยู่ในกลุ่มสิ่งที่ควร แย้งกับสิ่งที่ไม่ควร สิ่งนั้นควร

เมื่อพระภิกษุเทียบเคียงถือปฏิบัติอย่างนี้ ย่อมไม่ผิดพระวินัย แต่อย่างที่กล่าวมาแล้วว่า วิถีชีวิตระดับโลกิยะ มีโทษมาก มีข้อบกพร่องมาก เช่นกรณีการกินเนื้อสัตว์ แม้จะเป็นเนื้อที่ไม่ต้องห้าม ต้องพิจารณาก่อนฉัน ถ้าไม่พิจารณาย่อมผิดพระวินัย ซึ่งต้องการให้พระภิกษุหรือแม้แต่คนที่ไม่ใช่พระภิกษุสำนึกอยู่เสมอว่า การกินเนื้อสัตว์แม้จะไม่ได้ฆ่าสัตว์ก็ถือว่มีส่วนทำให้ชีวิตถูกทำลาย ถ้าไม่กินจะดีกว่าหรือไม่ ? ส่วนวิถีชีวิตระดับโลกุตตระนั้น ย่อมบริสุทธิ์จากอกุศลเจตนาทุกประการ พระพุทธศาสนาสรุปชัดเจนในประเด็นว่า ฆ่าสัตว์ผิดศีลผิดวินัย บางกรณีผิดกฎหมายบ้านเมือง กินเนื้อสัตว์ ถ้าเป็นคฤหัสถ์ไม่ผิด ถ้าเป็นพระภิกษุฉันผิดเงื่อนไข ผิดพระวินัย ถ้าไม่ผิดเงื่อนไข ไม่ผิดพระวินัย นั่นเป็นเรื่องของศีลของคฤหัสถ์และพระวินัยของพระภิกษุ แต่อย่าลืมว่า ฆ่าสัตว์กับกินเนื้อสัตว์เป็นคนและประเด็น กินเนื้อสัตว์ในกรณีที่แม้จะไม่ผิดศีลหรือพระวินัย แต่ส่งผลต่อคน/สัตว์รอบข้างและอุปนิสัยจิตใจของผู้กินแน่นอน ในลังกาวตารสูตรแสดงเหตุผลที่ไม่ควรกินเนื้อสัตว์ สรุปได้ว่า "ในสังสารวัฏ คนที่ไม่เคยเป็นบิดามารดา ไม่เคยเป็นพี่น้องกัน ไม่มี สัตว์ทุกตัวตนมีความสัมพันธ์ทั้งสิ้นไม่ชาติใดก็ชาติหนึ่ง" เพราะฉะนั้น กินเนื้อสัตว์วันนี้ เราอาจกำลังกินเนื้อของสัตว์ที่เคยเป็นบิดามารดาของเราในชาติที่แล้วมาหรือ ในอีก ๕ ชาติข้างหน้าก็ได้ นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงผลเสียของการกินเนื้อสัตว์ไว้ เช่น ทำให้เป็นที่หวาดกลัวของสัตว์ ต่าง ๆ ทำให้กลิ่นตัวเหม็น ทำให้ชื่อเสียงไม่ดีกระจายไป...



โดย...พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ (วันจันทร์)
ป.ธ.๙, ศษ.บ.,พธ.ม.(พระพุทธศาสนา), Ph.D. (Buddhist Studies)
คณบดีบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

 

จริงๆเรื่องนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรนะครับ
เพราะพุทธพจน์บทพระบาลีมีอยู่แล้ว

โดยส่วนตัวผมก็ดูง่ายๆ คือไปดูเรื่องศีลก่อน
เราไปสั่งอาหารปรุงสำเร็จ ไม่เคยสั่งฆ่า...
ก็จบไป

เรื่องบุญละ ไปดูบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ และ ทาน ศีล ภาวนา
ก็ไม่มีเรื่องกิน ก็จบไปอีกเรื่องหนึ่ง

ไปดูที่สังโยชน์ ก็ไม่มีเรื่องกินอีก ก็จบไปอีกเรื่องหนึ่ง
(แต่น่าสนใจตรงข้อสีลพตปรามาสนะ ซึ่งการงมงายศีลพรตปฏิบัตินี่น่าสนใจ)

แล้วไปดูวิธีการเกษตรปลูกพืช ไม่ฆ่าสัตว์เลยหรือ...?
เพียบ
ใช้ยาเยอะมั้ย เพียบ...

เราไม่กินเนื้อสัตว์ หมูก็โดนฆ่า ไก่ก็โดนฆ่าเหมือนเดิม
เพราะการที่เขาฆ่าไม่ได้อยู่ที่เรากินหรือไม่กิน เขาฆ่าของเขาทุกวันอยู่แล้ว

แล้วดูไปดูมาเหมือนเราพยายามจะเปลี่ยนโลก
อันนี้มันน่าจะยิ่งห่างไกลจากการปฏิบัติไปใหญ่

และคิดง่ายอย่างนี้
สมัยพุทธกาล พืชผักหากินง่ายมาก
ถ้าการกินพืชผัก มันไม่ลำบากอะไร(ออกไปหน้าบ้านก็ได้แล้ว)
แล้วได้บุญ ได้สำเร็จมรรคผล
พระพุทธเจ้าไม่ทรงบัญญัติไว้เป็นวินัยข้อแรกเลยหรือ

แต่ตรงข้ามกลับทรงอธิบายว่าอย่างไหนกินได้ อย่างไหนกินไม่ได้
(ซึ่งมันจะไปลงกับเรื่องศีลและกรรมนั้นแล)

ถ้าจิตมีเมตตาก็ละเว้นเสียเพื่อให้สบายใจ

 

กลิ่นศีลหอมทวนลมนะจ๊ะ

พระอินทร์ยังยกหม้อพระบังคนขององค์สมเด็จฯไปเททิ้งโดยมิรังเกียจเลย

ตรงนี้ผมมองว่า ถึงกินเนื้อ แต่ถ้ารักษาศีล เล่นสมถะบ้าง ควบวิปัสสนา บ้างยังดีกว่า พวกกินเจหรือมังฯแล้วอวดตัวแล้วดีกว่าคนอื่นนะ

ส่วนคนที่กินเจ แล้วรักษาจิตด้วย ผมก็ขอโมทนาด้วยครับ

 

ผมว่าอาหารเจที่ทำจากพืช อันตรายจากสารเคเมี เช่นยาฆ่าแมลง ฮอร์โมนเร่ง ปุ่๋ยเคมีนานาชนิด เกษตรกรฉีดยาจนแมลงยังอยู่ไม่ได้ แล้วคนเราจะอยู่ได้หรือ คนปลูกไม่ได้กิน คนกินไม่ได้ปลูก เคยเห็นมะ ฉีดยาฆ่าผักอยู่ดีๆ พ่อค้ามาขอซื้อเหมายกสวน ให้ราคาดี พวกทิ้งเครื่องพ่นยา ถอนผักขายเฉยเลย คงถือคติ กูไม่ได้กินนี้หว่า และอีกคำถาม สมมุติว่าสัตว์นั้นตายเองเช่น แก่ตายหรือถูกฟ้าผ่าตาย เราจะกินได้หรือไม่

 

ไม่บาปหรอกครับ ใครใคร่กินกิน ใคนใคร่ละก็ละ ไม่มีการบังคับกัน

 

ฉันเฉพาะสัตว์ตายเอง ไม่มีในพระวินัย