เรื่องเด่น เมตตาพิศดาร ของ สมเด็จโต

เจ้าประคุณสมเด็จฯ ท่านมีคุณธรรมยอดเยี่ยมอย่างหนึ่<WBR>งในอัธยาศัยของท่านคือ มักน้อยสันโดษ ยินดีในปัจจัยตามมีตามได้ ไม่สะสมทรัพย์สมบัติ ได้ลาภสักการะมาทางใดๆ ก็เอาไปใช้จ่ายในงานการกุศล<WBR>ต่างๆ ทั้งสร้างวัด สร้างพระพุทธรูป และช่วยเหลือเกื้อกูลสงเครา<WBR>ะห์แก่คนทุกชั้นไม่เลือกหน้<WBR>า แม้กระทั่งโจรมาลักของ ท่านก็ยังอำนวยความสะดวกให้<WBR>แก่โจร

...ครั้งหนึ่ง ท่านจำวัดหลับอยู่ มีโจรขึ้นกุฏิ ล้วงมือไปทางกรงหน้าต่างเพื่อหยิบเอาตะเกีย<WBR>งลาน แต่สุดมือเอื้อมแล้วก็ยังไม<WBR>่ถึง ท่านได้ยินเสียงกุกกักก็รู้<WBR>สึกตัว รู้ว่าโจรจะลักของแต่เอาไม่<WBR>ถึง จึงช่วยเอาเท้าเขี่ยตะเกียง<WBR>ส่งให้โจร โจรคว้าได้ก็เอาไปเลย

ท่านว่ามันคงอยากจะได้ ก็ให้มันไป

ท่านไปเทศน์ต่างจังหวัดโดยท<WBR>างเรือ ได้เครื่องกัณฑ์เทศน์หลายอย<WBR>่าง ทั้งผลไม้ของสด ของแห้ง ทั้งเสื่อหมอน ขากลับมาพักแรมกลางทาง ตกดึกมีโจรพายเรือเข้าเทียบ<WBR>เรือของท่าน ลักเอาข้าวของไป พอดีโจรล้วงหยิบเอาเสื่อไปไ<WBR>ด้แล้ว เผอิญท่านตื่นขึ้น จึงร้องบอกว่า "เอาหมอนไปด้วยซิจ๊ะ" โจรได้ยินเสียง ก็ตกใจกลัว รีบพายเรือหนี ท่านจึงเอาหมอนโยนตามไปให้ โจรเห็นว่าท่านยินดีให้จึงพ<WBR>ายเรือกลับมาเก็บหมอนนั้นไป<WBR>

ลีลาวาทะสมเด็จโตฯ
โดย ร้อยเอกประชุม สุขสำราญ

 

อนุโมทนา ด้วยครับ

ที่ท่านนำมาเผยแพร่

เมตตาอันหาที่สุดไม่ได้

 

เมตตา คุณณัง อะระหัง เมตตา

 

พึ่งเคยได้ยิน

 

ตลกดีเคยได้ยินเรื่องแนวๆนี้มาเหมือนกันว่านิสัยของท่านจะออกแนวขำขันนิดหน่อยไม่รู้จริงเท็จประการใดแต่ก็อ่านแล้วอมยิ้มดี^_^

 

นี่เป็นเมตตาอันไม่มีประมาณของพระสุปัฎฎิบันโน ข้าพเจ้าขอน้อมกราบสมเด็จโต ค่ะ

กราบครั้งที่หนึ่ง กราบครั้งที่สอง กราบครั้งที่สาม

สาธุ่่.......

 

ขอบคุณมากครับกับเรื่องเล่านี้ครับ

 

ความเมตตาของหลวงปู่ท่าน มีมากเหลือเกินครับ

 

ลูกน้อมกราบ หลวงปู่โต
อนุโมทนาสาธุค่ะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

ขอบคุณเจ้าของกะทู้ที่นำสิ่งดีๆมาฝาก

 

เคยได้ชมภาพยนตร์ที่สร้างเป็นซีดีเรื่องประวัติของสมเด็จโต ดูแล้วซึ้งมากเลย ท่านเกิดมาเพื่อเป็นพระอรหันต์จริง ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมจนป่านนี้ตั้งแต่เด็กเล็กยันผู้เฒ่าผู้แก่ไม่มีใครเลยที่ไม่รู้จักสมเด็จโต บารมีท่านเปรียบเสมือนพระพุทธเจ้ามาเกิดจริง ๆ

จากบันทึกของสมเด็จพระสังฆราชสุก ไก่เถื่อน เป็นการยืนยันอย่างชัดแจ้งว่า สมเด็จ
พระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี ได้บรรพชาเป็นสามเณร เมื่อพระชนมายุ ๕ พรรษา และที่วัดระฆังโฆสิตาราม ด้วย แสดงว่า สามเณร โต เป็นผู้มีบุญญาธิการมาประสูติ ดุจเดียวกันกับเจ้าชายสิทธัตถะ เมื่อประสูติ ก็สามารถย่างพระบาทได้ ๗ ก้าว และ อีกพระองค์หนึ่งคือ พระราหุล ซึ่งเป็นพระราชโอรส ของ เจ้าชายสิทธัตถะ ก็ได้บรรพชา ตอนพระชนมายุ ๕ พรรษา เช่นเดียวกัน (เมื่อพระสารีบุตรจรดมีดโกนลงบนพระเศียร เพื่อปลงพระเกศาก็บรรลุพระโสดาบัน และปลงต่อไปจนหมดทั้งพระเศียรก็ทรงบรรลุพระสกิทาคา พระอนาคา และพระอรหันตา ตามลำดับเป็นที่สุด) จากความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกย่อมแสดงให้เห็นโดยชัดแจ้งว่า สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี ได้สั่งสมกุศลบารมีมาเป็นอเนกอนันตชาติดุจเดียวกัน และไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพระราหุล และเจ้าชายสิทธัตถะ
สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี มีอัธยาศัยมักน้อยเป็นปกติ ลาภสักการะที่ได้มาในทางเทศนาก็นำไปสร้างสิ่งเกี่ยวเนื่องด้วยพระศาสนา จึงมีผู้นับถือศรัทธามาก บางคนเรียกท่านว่า “ขรัวโต” เพราะท่านจะทำอย่างไรก็ทำตามความพอใจไม่ถือตามความนิยมของผู้อื่นเป็นใหญ่
ด้วยความที่พระองค์ท่านเป็นปูชนียบุคคลที่พระพุทธศาสนิกชนกล่าวขวัญถึง ในชื่อ “สมเด็จฯโตเจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม และเป็นสมเด็จพระพุฒาจารย์ ที่มีความรอบรู้แตกฉานใน พระธรรมวินัย และธรรมปฏิบัติ ความเป็นเลิศในการเทศนา ได้รับการยกย่องสรรเสริญในสติปัญญาและ ปฏิญาณโวหารที่ฉลาดหลักแหลม เปี่ยมด้วย
เมตตากรุณาแก่ผู้ตกยากมีอัธยาศัยมักน้อยสันโดษท่านถือปฏิบัติในข้อธุดงควัตรทุกประการ คือ ฉันในบาตร ถือผ้าสามผืนออกธุดงค์ เยี่ยมป่าช้า นั่งภาวนา เดินจงกรม จนวาระสุดท้ายท่านมรณภาพเมื่อวันอาทิตย์ เวลา ๐๖.๐๐ น. ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๗ ปีมะเมีย ซึ่งตรงกับวันที่ ๑๙ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๔๑๕ สิริพระชนมายุนับรวมได้ ๘๔ ปี กับ ๒ เดือนเศษ

 

ขอขอบพระคุณท่านผู้ถ่ายทอดข้อมูลดีๆทุกท่านค่ะ สาธุ ขอให้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเถิดค่ะ

 

ผมได้องค์สมเด็จมาจากพ่อผมครับ ใส่มาตั้งแต่มัธยม ตอนนี้ก็ยังใส่อยู่ครับ
ระลึกในใจเสมอครับ

 

ขออนุโมทนาในธรรมทานครั้งนี้ด้วยค่ะ ท่านเป็นพระอริยสงฆ์ที่มีมหาเมตตามากเลยค่ะ ขอขอบคุณที่นำเรื่องดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง

 

ขอขอบพระคุณท่านที่นำมาเผยแพร่ ขอกราบอนุโมทนา สาธุ....
สมเด็จโตท่านเปี่ยมด้วยเมตตาจิงๆ จากใจค่ะ

 

เหมือน อาจารย์ เซน ตามหนังสือที่ท่าน ว. เขียน
ท่านกำลังอ่านหนังสือ มีโจรเข้ามาขโมยของ ท่านเลยด่าให้
ว่าทำอะไรให้เงียบๆ หน่อยรบกวนคนอ่านหนังสือ
ได้ของแล้วก็ต้องขอบคุณคนให้ด้วย แล้วท่านก็อ่านหนังสือต่อไป

สุดท้ายโจร ถูกจับได้ และรับโทษ พอพ้นโทษก็มาขอบวชเป็นศิษย์ท่านนั่นเอง

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

ขอบคุณครับที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่าน

 

ช่วยผมดูพระสมเด็จองค์นี้ด้วยครับว่าใช่สมเด็จท่านทำรึป่าว

ช่วยดูด้วยครับว่าใช่สมเด็จโตท่านสร้างรึป่าวขอบคุณครับ

 

จากข้อความที่ว่า "แม้กระทั่งโจรมาลักของ ท่านก็ยังอำนวยความสะดวกให้แก่โจร"

อยากถามว่ามาตรฐานแห่งความดีคืออะไรครับ คือการสนับสนุนโจร หรือหยุดยั้งโจรไม่ให้ทำผิด

เราทำให้โจรขโมยได้สำเร็จ จะเรียกว่าเป็นความเมตตาได้อย่างไรครับ