กรรมใดที่ทำให้รู้สึก ทำดีแล้วไม่ได้ดี รู้สึกเหมือนปิดทองหลังพระอยู่ร่ำไป

ศึกษาธรรมมะอยู่บ้างค่ะ รู้ดีว่าต้องคิดดี ทำดี พูดดี และมีหิริ โอตัปปะ อยู่เสมอ

แต่มันอดคิดไม่ได้ค่ะ ถ้าให้พูดตรงๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ

"ทำดีแทบตาย ไม่ได้หน้า ทำบาปงูๆ ปลาๆ ได้ทั้งหน้า ได้ทั้งงาน"

ใช่แล้วค่ะ บรรยากาศที่ทำให้ดิฉันรู้สึกอย่างนี้ คือ บรรยากาศในที่ทำงาน ซึ่งทำให้ดิฉ้นรู้สึกไม่มีความสุขเลย
ทุกคนในที่ทำงานก็รู้ว่าดิฉันเป็นคนดี แล้วไง ก็ไม่เห็นเด่นไม่เห็นดังเลย เหมือนทำงานไปวันๆ

แต่ความรู้สึกแบบนี้มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นทุกครั้งหรอกค่ะ ไม่งั้นดิฉันคงทำงานอยู่ไม่ได้ มันก็มีดีบ้าง ไม่ดีบ้างผสมกันไป

ทีนี้ก็เลยอยากรู้ว่ากรรมอะไรหนอที่ทำให้เราไม่เป็นคนเด่นคนดังกะเขาบ้าง ที่ทำอะไรใครๆ ก็ยอมรับ

แล้วจะมีัวิธีแก้กรรมนี้ และเสริมทางด้านนี้อย่างไร

วอนผู้รู้ช่วยชี้แนะหน่อยค่ะ

 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคม กับสัตว์ จำพวกที่มีอัธยาศัยดี แม้ในอดีตกาล ... แม้ในอนาคตกาล ... แม้ในปัจจุบันกาล สัตว์ ทั้งหลายก็ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มี อัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน กับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย น้ำนมสดกับน้ำนมสดย่อมเข้ากันได้ ร่วม กันได้ น้ำมันกับน้ำมันย่อมเข้ากันได้ ร่วมกันได้ เนยใสกับเนยใสย่อมเข้ากันได้ ร่วมกันได้ น้ำผึ้งกับน้ำผึ้งย่อมเข้ากันได้ ร่วมกันได้ น้ำอ้อยกับน้ำอ้อยย่อมเข้ากัน ได้ ร่วมกันได้ แม้ฉันใด สัตว์ทั้งหลายก็ฉันนั้นแล ย่อมคบค้ากัน ย่อม สมาคมกัน โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อม สมาคมกัน กับสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี แม้ในอดีตกาล ... แม้ในอนาคตกาล ... แม้ในปัจจุบันกาล สัตว์ทั้งหลายก็ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน โดยธาตุเทียว คือสัตว์จำพวกที่มีอัธยาศัยดี ย่อมคบค้ากัน ย่อมสมาคมกัน กับสัตว์จำพวก ที่มีอัธยาศัยดี ฯ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค
</pre>

 

มันเป็นสิ่งที่คุณหรือใครๆต้องเจอในชีวิตเพื่อสร้างความเข้าใจและหาคำตอบจนถึงการได้จุดยืน ผมเคยเจอครับแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราผิดเราโง่ที่เข้ากับเขาไม่ได้หรอก บางทีก็ชวนให้ผมคิดว่าที่ดีๆมีคนดีๆทำงานด้วยกันมันคือที่ไหนอะไรยังไงแบบใดฯลฯ
สุดท้ายได้เห็นมาผ่านตาร่วมสิบเกือบยี่สิบปี จนเข้าใจว่านี่แหละโลก ถ้าไม่ชอบใจยังไงก็หมั่นทำบุญก็ได้ สร้างอาสนะพระฐานพระป้ายชื่อวัด
คุณจะดวงดีด้านความเด่น ชื่อถูกหนุนมีค่าดีขึ้น ขัดส้วมวัดอฐิษฐานล้างสิ่งบดบังความไม่มีหน้ามีตาในสังคมทำงานก็ได้ เปลี่ยนคนในสังคมคงไม่ได้
เปลี่ยนเราง่ายกว่าโดยอาศัยบุญนี่แหละ

 

ขอบคุณค่ะ ได้ความกระจ่างขึ้นเยอะค่ะ

 

ชีวิตคุณช่างเหมือนผมมากในเรื่องการทำงาน

ขอให้เข้าใจว่า การทำงานและชีวิตเราเป็นสิ่งที่เกี่ยวพันธ์กันอยู่ด้วยกรรม เรามีกรรมผูกพันร่วมกันกับเพื่อร่วมงาน ด้วยความดีของเรา เมื่อถึงเวลากรรมก็จะผลักดันให้คุณไปยังที่ดีๆได้ในที่สุดเหมือนผม

ผมเจอปัญหาแบบคุณ ทำงานพัตนางานหลายอย่างแต่ก็เจ้านายไม่เคยเห็น เพื่อนร่วมงานก็เอาเปรียบ ลูกน้องก็เอาผลงานไป ทิ้งอะไรไม่ดีให้ผมโทษแต่ผม ผมเวลาจะอธิบายเหตุผลเจ้านายก็ไม่ฟังบอกไม่ต้องพูด

จนสุดท้ายคิดว่าเราไม่เหมาะกับที่นี้ จึงได้ตัดสินใจหางานใหม่ย้ายงาน ด้วยความสามารถเพราะเราทำงานจริง เราย่อมสามารถบอกการทำงานตั้งแต่รากหญ้าจนปลายทางได้แล้รูว่าการทำงานต้องควบคุมดูแลอะไรบ้าง จนเราไปสัมมภาษณ์ก็รับผมเข้าทำงาน ผมได้งานใหม่และย้ายงานอีเพราะเจอสังคมที่ไม่ดี จนกระทั่งวันนี้ผมได้งานที่ดี เจอสังคมที่ดี เจ้านายที่ดี จึงขอให้คุณอดทนและเชื่อมั่นในทัศนคติที่ดีของตน

จะลองทำตามที่ผมบอกก็ได้นะครับ อีกนิดคือสังคมที่ไม่ดีก็ปล่อยให้คนไม่ดีเขาชักพากันไปกันเอง เดี่ยวเขาก็ทำร้ายกันเอง สุดท้ายเขาเองก็ไม่มีความสุขครับ มันเป็นเรื่องของเขา
เราอย่าเอาเราไปยุ้งเกี่ยวหนีออกมาได้จึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

ในยุคปัจจุบัน ยังมีหลายบริษัทที่เริ่มใช้หลักธรรมาภิบาลแล้วคงไม่ยากเกินไปสำหรับการหางานใหม่ที่ดีจริงๆ อนึ่งขอให้ตั้งเงินเดือนให้สูงขึ้น ต่ำแหน่งที่สูงขึ้นด้วย อย่าดูถูกความสามารถของตนเอง เรื่องงานเรียนรู้ได้ไม่ยากสอนกันได้ไม่ยาก
แต่เรื่องทัศนคติที่ดีสอนกันยากหาได้ยากครับ สาธุ

 

สาธุกับคุณ TPC ความคิดเห็นที่ #5 ค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกขนลุก น้ำตาจะไหล รู้สึกมันกินเข้าไปถึงใจยังไงไม่รู้ พร้อมกันนั้นก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

จริงๆ แล้วก่อนที่จะมาอ่านความเห็นของคุณ ดิฉันคิดกลับไปกลับมาว่าคงเป็นเพราะดิฉันเองที่คิดอิจฉาริษยาคนอื่น ที่ได้ดีกว่า แม้จะลงทุนลงแรงน้อย

แต่พอได้อ่านความเห็นของคุณก็ทำให้มีกำลังใจและคิดว่าคนที่รู้สึกอย่างเราไม่ได้มีคนเดียว มีคนเคยผ่านมาแล้ว และสามารถพิชิตปัญหาและความรู้สึกไม่ดีต่างๆ ได้แล้ว

ขอบคุณมากค่ะ

 

คุณpinkwebคิดมากไปไหมค่ะฮ่าๆๆๆ
แค่ไม่เด่นไม่ดังเราก็มีความสุขได้นะ
:z2

 

เราไม่มีความรู้ทางธรรมะมากพอนะคะ...แต่เราไม่สนใจเรื่องใครมองไม่เห็นความดีแล้วคะ

เพราะเคยคิด คิดแล้วทุกข์ เลยไม่สนแล้ว เพียรทำความดีเท่าที่กำลังและสติปัญญาเราจะทำได้ต่อไปคะ อย่างน้อย...เราก็จะได้ความรู้สึกดีๆคะ

ลองดูนะคะ...หากไม่คิดถึงผล ใจเราจะสบายมากเลยคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ที่ทำงานเก่าผมไงครับ พวกปากหวานงานไม่เดินเยอะมาก เป็นทั้งเจ้านายก็บ้า ยอ อีก
ผมทำงานในตำแหน่ง ผจก.แผนก ผมก็จะชอบลงไปดูรายละเอียดกับลูกน้องเลย ประมาณว่าทำงานร่วมกันไปเลย จะเบิกจะอนุมัติอะไรผมอยู่ไกล้ตลอด เจ้านายก็กลับว่าผม
ไปทำร่วมไปช่วยลูกน้องทำไม ทำไมไม่นั่งบริหาร ผมก็บอกไม่ใช่สไตล์ผม ผมชอบดูลูกน้องทุกขั้นตอน มีปัญหาอะไรก็แก้กันตรงนั้นเลย แต่เจ้านายกลับบอก ผมทำไม่
ถูก ลูกน้องมีปัญหาอะไรก็เขียนรายงานมา แล้วก็จะให้ผมเขียนเขียนแนวทางส่งกลับไป
พอดีกัน กว่าจะส่งกันไปส่งกันมา กลายเป็นดินพอกหางหมูพอดี ผมเลยลาออกมาทำกิจการส่วนตัว ส่วนบริษัทฯเก่า ก็อยู่แบบนั้น ไม่ก้าวหน้าอะไร ยอดขายก็ตามมีตามเกิด คอยพึ่งแต่หมอดูทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง

 

หากไม่มีใครอยากปิดทองหลังพระ พระท่านจะงดงามได้อย่างไร ปิดทองหลังพระก็มีความสุขได้ สุขมากกว่าปิดทองหน้าพระด้วยซ้ำ เจอมากเหมือนกันในที่ทำงานอยู่ในระบบราชการเห็นอะไรมากมาย แต่ไม่มาเอามาเป็นประเด็นปัญหา อย่าพยามคิดมากนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

การทำงานหรือการอยู่ร่วมกันในสังคม ถึงแม้ว่าเราจะคิดบวก มองโลกในแง่ดีมีทัศนะคติที่ดีแต่ อย่าลืมว่าธุระกิจคือการแข่งขัน ธุระกิจแบบเสรีนิยม ย่อมมีทางเลือกและการแข่งขันที่สูง ผู้บริหารต้องมีวิสัยทัศที่เอื้อำนวยต่อการบริหารทั้งงาน และบริหารคน ส่วนพนักงานเองต้องปรับตัวให้ได้ทั้งในการทำงานและการอยู่ร่วมกัน การทำงานต้องเป็นทีมเวิร์ค

ดังนั้นหากสังคมขาดธรรมาภิบาล ดนดีๆที่คิดบวกและทัศนะคติดีมากๆ อาจจะถูเอาเปรียบและทำงานลำบาก หากผู้บริหารขากความยุติธรรมขาดธรรมาภิบาล เห็นแต่พวกพ้องและประโยชน์ส่วนตน แต่ผมเชื่อว่าคนดีๆเจ้านายดีๆ บริษัทดีๆก็ยังมีอีกมากครับอย่าท้อครับ
วันี้เราอาจไม่ใช่ตัวเลือก แต่เราต้องรู้วิธีที่จะผันตัวเองให้เป็นผู้ที่มีสิทธิเลือกได้ครับ ขอให้มั่นใจในความดี ความสามารถ ประสพการณ์ที่เรามีครับ

 

ตอบตามแนวของผมนะ คือ บางครั้งเราว่าเราดีนะ เป็นคนดี แต่เราเคยดูตัวเอง เวลาพลั้งเผลอบ้างหรือเปล่า เราร่วมวงนินทา คนอื่นหรือเปล่า(ซึ่งส่วนใหญ่ไม่รู้ตัว) เราเคยใส่ร้ายคนอื่น โดยที่เราไม่รู้ความจริงหรือเปล่า ซึ่งก็แน่ล่ะ ต้องเคยแน่ แต่ไม่ได้คิดว่ามันผิด หรือรู้สึกผิด มันถึงไม่ระวังตัว กรรมที่ได้บางทีมันมาจากในช่วงที่เวลาเราทำงานนั่นแหละ

ผมโดนแรงกว่าคุณมากครับ ทั้งถูกแจ้งความ ตั้งข้อกล่าวหาเท็จ ทำดีแทบได้ เวลาได้ประเมิณก็ได้อันดับสุดท้ายตลอด จนทำให้กำลังใจฝ่อไปเยอะ แต่ผมก็มาคิดนะ เมื่องานถึงเราทำดีแค่ไหนก็ไม่ได้ดี เราก็ทำให้มันเต็มที่ไปล่ะกัน แต่ไม่หวังผลออะไรล่ะ มาหวังเก็บเงิน ทำธุรกิจ ลงทุน ศึกษาอะไรที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จโดยมีปัจจัยที่ตนเองมากกว่า จะดีกว่านะครับ ซึ่งตอนนี้ผมก็กำลังทำอยู่ จนรู้สึกว่า มีกำลังใจกลับมาอีกครั้ง

 

สมัยนี้ความดีหายาก อยากได้ต้องทำเอาเองครับ อีกอย่างความดีนั้นไม่มีวันตาย หากโลกปราศจากความดีเสียแล้ว จะตั้งอยู่ได้อย่างไร ถ้าไม่เริ่มจากตัวเราแล้วความดีจะบังเกิดได้อย่างไร

เปรียบเสมือนพระมหาชนกว่ายน้ำฝ่าท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ถึงแม้จะเจอคลื่นลมโหมซัดสักเท่าไหร่ท่านก็ไม่ย่อท้อ ฟันฝ่าอุปสรรคปัญหาออกไปด้วยวิริยะบารมี จนท้ายที่สุดสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านก็ไม่ทอดทิ้งคนดี

เอาใจช่วยทุกท่านครับให้มีกำลังใจสู้ฝ่าฟันไป หากยามท้อแท้ขอให้คิดถึงสุภาษิตบทหนึ่งกล่าวว่า

หากแม้นเราไม่ลงนรกแล้ว จะมีผู้ใดยอมลงนรกเท่า

อนุโมทนา สาธุ ในบุญกุศลและความดีงาม

 

บริษัทเก่ีาของคุณคล้ายกับบริษัทของดิฉันเลยค่ะ

 

ขอบคุณทุกความเห็นมากๆ เลยค่ะ ได้กำลังใจมากๆเลย ตอนนี้กำลังคิดจะออกมาทำอะไรเองอยู่เหมือนกันค่ะ

 

เข้มแข็งเอาไว้ เราจะได้เป็นที่พึ่งของคนอื่นได้ค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หากว่าเรา วางใจได้ดีแล้วว่า เราทำงานด้วยดีด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
เราจะรู้สึกอิ่มใจค่ะ
แม้ว่า
เราจะได้ตังค์ไม่เท่าคนอื่น
ยศเราก็ไม่เท่าคนที่ปากหวาน นำเสนอเก่งก็ตาม

แม้จะมีคนมาพุดเสี้ยม ว่าเราทำไมต๊อกต่อยทั้งที่ก็ทำงานดี ทำไมไม่ได้ดีเท่าเขาอื่น
ก็ไม่ต้องหวั่นไหวหัวใจนะคะ (หวั่นไหวได้แต่อย่านาน)

หากเราดีจริงแท้แล้วก็จะภูมิใจอิ่มใจ
ว่าเรานี้ สู้รักษาใจไม่ไห้ตกต่ำ ซื่อสัตย์ ไม่มักได้ จนเติบใหญ่ขนาดนี้ได้ นับว่าเรามีหัวใจที่ยิ่งใหญ่สุดเท่ ละ

ใครไม่เห็นก็ไม่เป็นไร

ความลับไม่มีในโลก

คนไม่รู้

ผีรู้ค่ะ


สู้ๆๆ ต่อไปนะคะ




อ่านของหลายท่านแล้ว

ย้อนมานึกถึงวงเวียนชีวิตตนเอง

ที่พึ่งลางาน+ขาดงาน(ยอมถูกหักเงินเดือน)ไปฝึกสติปัฎฐาน ๔
(อย่าได้ถามว่าผลเป็นอย่างใด เรื่องมันยาวค่ะ สรุปว่า ดิชั้นแยก ขวากะซ้ายพอได้แล้ว)

กลับมาปุ๊บถุกนายเรียกไปด่า เอ้ยอบรม แต่เช้า
มนุษย์ผู้ทำงาน อยู่ ๑๐ อย่าง
พลาดไป ๑
นายท่านก็เมตตา
ขยายพรรณนา ความผิดพลาด จุดด้อยต่างๆ ของเราและงาน ได้อย่างวิจิตร พิศดาร ปานหนังแขก

จะโมโห ก็ไม่ได้ (ก็พึ่งปฎิบัติธรรมมา)
เลยต้องยิ้มค่ะ แล้วปลอบนายท่านไปว่า ไม่เป็นไร หนุไม่โกรธหรอกค่ะ

นายท่านเลย ให้โอวาทสำทับมาอีกว่า
ก็เอ็งมัน !@#$^^**)_)*%$# ฯลฯ

ขี้ข้าน้อยๆผู้น่าสงสาร ก็เผ่นออกประตู ด้วยความองอาจสง่างาม

พอถึงประตูก็ถาม นายเล็กน้อยว่า
นายคะ งานที่ทำสำเร็จเรียบร้อยดีแล้ว นี่เราไม่นับหรือเก็บมาคิดรึคะ

เจ้านายตอบอย่างน่าคิดว่า

เรื่องเก่าจะเก็บมาคิดทำไมเรื่องมันแล้วไปแล้ว ก็ต้องอยู่กะปัจจุบัน



(วงเวียนชีวิต ถูกหวยแจ๊คพอตเมื่อไรใครอย่ามาห้ามเดี๊ยน)

 

เราเคยไหม ที่มองข้ามความดีของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
เคยไหมที่คิด พูด หรือทำกรรมปรามาสความดีของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
ทบทวนให้ดีในชีวิต เราทำกับพระอรหันต์ในบ้านไว้อย่างไร
กี่ครั้งที่เราสรรเสริญยกย่องความดีของท่าน
กี่ครั้งที่เราพูดจาลบหลู่ความดีของท่าน พูดทำให้ท่านเสียใจ

ถ้าเคย ท่านเหล่านี้มีพระคุณใหญ่ต่อเรา
กรรมที่สะท้อนกลับมาหาเรา มันก็ต้องใหญ่ ต้องเร็ว
คือเราก็จะถูกสังคมมองข้ามความดีของเราเช่นกัน
การได้เป็นที่รักของวงสังคมที่เราอยู่ มันเป็นไปได้ยากมาก
ผลงานเราจะเข้าตากรรมการ เข้าตาเจ้านาย ก็ยากมาก
เพราะกรรมใหญ่ที่เราไปมองข้ามความดีของผู้มีพระคุณใหญ่
มันก็ย่อมขวางชีวิตเรา ไม่ให้ใครมองเห็นความดีเราเช่นกัน

การแก้ไขเราก็ต้องกราบขอขมากรรมปรามาสต่อพ่อแม่ ต่อครูบาอาจารย์
จัดหาดอกไม้ ของหอมที่สมควร ไปกราบขอขมาท่าน
ขออโหสิกรรมต่อท่าน ขอโทษท่านถ้าเราเคยมีกายวาจาใจที่ล่วงเกินต่อท่านไว้ตั้งแต่ต้นถึงปัจจุบัน ขอให้ท่านเมตตาอดโทษให้เราด้วย นับแต่นี้เป็นต้นไป

ทำแล้วตั้งใจรับพรที่ท่านให้

แล้วก็แก้ไขตัวเอง อย่าให้ไปพลาดพลั้งล่วงเกินท่านอีก

ชีวิตจะดีขึ้น จะเป็นที่รักต่อวงสังคมมากขึ้น

 

สาธุค่ะ
อ่านแล้วขนลุก เตือนสติดีมาก