หนูพูดกับแม่แบบนี้ หนูบาปมากมั้ยคะ??

เช้าวันที่ 7 ธ.ค. 2555 หนูได้กราบขอขมา ล้างเท้าแม่ และขออโหสิกรรมจากคุณแม่แล้วค่ะ
ไม่ได้มีพิธีรีตองอะไรมากค่ะ ตั้งนะโม 3 จบ แล้วก็กราบขอขมา ตั้งจิต และเปล่งวาจาขออโหสิกรรม ที่ลูกดื้อ ลูกเกเร ลูกนิสัยไม่ดี ทั้งกายกรรม มโนกรรม วจีกรรม ทำให้แม่่เสียใจ ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันวันนี้ ลูกขออโหสิกรรมทั้งหมด หนูก็ตัดเล็บมือเล็บเท้า ล้างเท้าให้แม่ แล้วขอให้แม่วางเท้าบนหัว แม่ก็พูดอโหสิกรรมและอวยพรให้ หลังจากนั้นก็ปลอดโปร่งโล่งสบายมากค่ะ เอาน้ำล้างเท้าแม่ไปล้างหน้าอาบน้ำเพื่อความเป็นสิริมงคล ^^

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


เช้าวันนี้ แม่พูดขึ้นมาว่า "คนเป็นพ่อเป็นแม่ ก็อยากให้ลูกได้ดี มีงานการดีๆทำ"

หนูก็เลยตอบกลับว่า "แม่รู้ไหม การที่พ่อแม่อยากให้ลูกได้ดี มีงานทำ เป็นความอยาก ความเห็นแก่ตัวของพ่อแม่ อยากให้เป็นอย่างนั้น อยากให้เป็นอย่างนี้ ทำให้ลูกกดดัน เครียด พ่อแม่เคยถามลูกสักคำมั้ยว่า ลูกต้องการสิ่งที่พ่อแม่อยากให้ได้หรือเปล่า"

เหตุผลที่ตอบแบบนี้ เพราะมันมีเหตุปัจจัยค่ะ คือตอนนี้ที่บ้านมีัปัญหาเรื่องการเงิน เนื่องมาจากแม่อยากให้ลูกเรียนสูง อยากให้ลูกใช้ของดีๆมีแบรนด์ อยากให้ลูกกินดีอยู่ดี แต่เงินเดือนของแม่มันช่างน้อยนิด แม่จึงต้องดิ้นรนไปขอหยิบยืม กู้เงิน จนเป็นหนี้เป็นสินมากมาย เพื่อมาเลี้ยงลูก

จนตอนนี้ หนูเรียนจบทางโลก เข้ามาศึกษาทางธรรม เห็นชัดกระจ่างแจ้งว่าสิ่งที่แม่ทำนั้น มันทำให้เกิดปัญหารัดตัวเข้าแน่นขึ้นเรื่อยๆ ต้นเหตุคือความอยากของแม่นั่นเอง ตอนนี้หนูเรียนจบ ก็ตั้งใจทำงานหาเงินเพื่อปลดหนี้ให้แม่ แต่ระหว่างที่ทำงานไปก็คิดนะคะ ว่าหนี้ตรงนี้มันมาจากไหน

มันมาจากเราจริงๆ ตามที่แม่บอกว่า "หนี้ส่วนตรงนี้ เกิดจากค่าศึกษาเล่าเรียน ค่ากินค่าใช้ของลูกทั้งนั้น" จริงหรือ?

หนูบอกแม่ไปอีกว่า "สิ่งที่แม่ทำ มันเกินตัว มันไม่ใช่คำว่า กินใช้ตามอัตภาพ มันทำให้หนูเครียด หนูไม่ได้ต้องการของใช้แพงๆ มันไม่ได้ทำให้หนูมีความสุข สิ่งที่แม่ทำ แม่มีความสุขอยู่คนเดียว แต่หนูทุกข์ เพราะเงินที่ใช้เป็นเงินหนี้ นั่นหมายความว่า หนูมีของใช้ดีๆ ได้เรียนสูงๆ มาจากการเป็นหนี้ หนี้ที่หนูไม่ได้อยากให้เป็นเลย"

แม่ก็บอกว่า "คนเรามันไม่เหมือนกัน แม่ทุกคนก็มีหน้าที่ต้องเลี้ยงลูกให้ได้ดี อยากให้ลูกสบาย ไม่มีใครอยากให้ลูกลำบาก หรือมีความเป็นอยู่ที่น่าอับอาย หรือน้อยหน้าเพื่อนๆหรอก"

หมดประโยคนี้ปุ๊บ หนูไม่ต่อความยาวสาวความยืดละค่ะ ที่หนูพูดกับแม่ไปนี้ หนูบาปแน่ๆ เพราะเหมือนด่าว่าบุพการีที่ตั้งใจเลี้ยงดู เงินที่แม่เป็นหนี้ เป็นเพราะเลี้ยงดูหนู ให้เงินหนูใช้ แต่ที่หนูพูด เพราะไม่อยากให้แม่เป็นหนี้เพิ่ม หนูไม่อยากได้อะไรแล้ว อะไรที่มันเป็นหนี้เป็นสิน หนูไม่อยากได้เลย แต่จะทำอย่างไร ที่พูดให้แม่ฟังแ้ล้ว หนูไม่บาป แล้วแม่เลิกกู้ืยืมแล้วอ้างว่าเพื่อหนู

หนูเลยอยากถามว่า "หนูบาปมากมั้ยคะ" T^T

:''''''''''''''(

 

ผมว่ามันอยู่ที่เจตนานะครับ ถ้าคุณตั้งใจพูดเพื่อเตือนสติแม่ก็จัดว่าดี คำพูดที่คุณพูดออกไปลองมองเป็น2มุม
1 พูดด้วยความห่วงใย ด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ
2 พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดี ตะคอก
ซึ่งคำพูดเหมือนกันแต่ต่างกันที่เจตนาและน้ำเสียง เจตนาดี คือบุญ เจตนาร้าย คือบาป
แต่สิ่งที่ท่านทำไปทั้งหมดก็เพื่อเรา ถ้าเรามองในมุมนี้ก็จะเข้าใจท่าน ที่แ้ล้วมาก็ปล่อยไป
ปัจจุบันเราเป็นคนดีเลี้ยงดูท่านก็พอแล้ว หมั่นเตือนสติท่านเสมอๆ

 

คุณว่าแม่คุณฟังแล้วมีความสุขมั้ยละครับ
บางทีการที่เราจะสื่ออะไรออกไป ก็ต้องมีลีลา มีหนักมีเบา
โอนอ่อนผ่อนปรน และต้องดูด้วยว่าผู้รับฟังรับได้แค่ไหน

ความจริง เป็นสิ่งไม่ตาย แต่การจะบอกความจริงแก่ใคร ต้องรู้กาลเทศะ
ต้องรู้เหตุรู้ผล รู้ควรรู้ประโยชน์
บางครั้งไม่บอกก็อาจจะมีประโยชน์กว่าบอก ดังนั้น ต้องดูกาลดูสมัยด้วย

จริงๆแล้วแม่หนูเข้าใจธรรมะอย่างหนึ่งนะ
คือ คนเราไม่เหมือนกัน
หวังว่าหนูจะเข้าใจตรงนี้ด้วย

 

1. หนูรักคุณแม่หรือเปล่า
2. หนูเคยคิดถึงหัวอกของคนที่เป็นแม่บ้างไหม
3. ที่หนูบอกว่าหนูมาศึกษาทางธรรม หนูศึกษาถึงแก่นของธรรม หรือศึกษาเพียงกระพี้

หนูบอกว่า"หนูเรียนจบทางโลก เข้ามาศึกษาทางธรรม" ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง
หนูจะตอบในสิ่งที่หนูสงสัยได้เองค่ะ

 

หนูเป็นผู้มีธาตุแห่งความมีปัญญาจึงคิดเห็นในสิ่งที่ดีมีเหตุผลได้เช่นนี้ ส่วนการที่พูดเช่นนั้น น่าจะมาจากความกดดันที่เกิดในใจ หนูพึงไปกราบขอขามาคุณแม่เสีย และกล่าวแก่ท่านว่า..

หนูกราบขอโทษที่พูดเช่นนั้นกับคุณแม่ หนูทราบดีในความรักเมตตาปรารถนาดีอย่างยิ่งของคุณพ่อคุณแม่ที่มีต่อลูกเสมอ หนูเองก็มีความรักและต้องการให้คุณพ่อคุณแม่มีความสุข และไม่ต้องทุกข์มากเพราะการเป็นหนี้สินใครๆเพราะเมื่อเป็นหนี้แล้ว ความเดือดร้อนย่อมเกิดขึ้นเสมอ เวลานี้หนูสามารถทำงานได้แล้ว คุณแม่ไม่จำเป็นต้องกู้หนี้ใครๆมาเพื่อซื้อหาอะไรๆมาให้หนูอีก อันจะเป็นบาปกรรมหนักแก่ตัวหนูเพราะเป็นภาระให้เกิดหนี้..หากหนูทำบาปด้วยอาการนี้อยู่ ต่อไปหนูคงต้องติดหนี้ใครๆอันเป็นผลจากบาปนี้ตลอดไป คุณแม่ต้องการให้หนูต้องมีชีวิตเพราะมีหนี้ไม่รู้จบเช่นนั้นหรือคะ.?..

หนูซาบซึ้งในพระคุณของคุณพ่อคุณแม่ตลอดมา และคิดจะตอบแทนพระคุณคุณพ่อคุณแม่เสมอ...หนูกราบขออโหสิกรรมในความพลั้งพลาดใช้คำพูดไม่เหมาะสม ขอคุณแม่โปรดอภัยให้หนูด้วยเถิดค่ะ ต่อไปหนูจะระมัดระวังไม่ใช้คำพูดที่ไม่สมควรเช่นนั้นอีก..เป็นต้น


อาจชวนคุณแม่ไปฟังธรรมหรือทำบุญที่ใดที่หนึ่งที่สะดวกหรือศรัทธาเมื่อมีโอกาส นะครับ

 

ผมคิดว่าอาจจะได้ทั้งบุญทั้งบาปครับ
ได้บุญถ้าพูดด้วยเจนาให้คุณแม่ได้รู้ความจริงตามธรรมะ มีผลบุญคือทำให้มีสติปัญญาดี
แต่เป็นบาปถ้าพูดด้วยเจตนาจะให้แม่เจ็บช้ำน้ำใจครับ มีผลกรรมคือมีแต่คนทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจครับ
ถ้าปนๆกันไปก็ได้ทั้งบุญทั้งบาปขอรับ

 

แม่ทำเพราะรัก ไม่ว่าการกระทำนั้น จะถูกใจคุณหรือไม่
หากปรับความเข้าใจ กับแม่อีกครั้ง

น่าจะพูดทำนองว่า ที่เรามีอยู่ ก็ไม่ต้องการอะไรอีก นอกจากได้อยู่กับพ่อแม่ ได้เห็นพ่อแม่ มีสุขภาพดี มีความสุข ของแพงๆ แม่ไม่ต้องเสียเงินซื้ออีกนะ เราเก็บตังค์ ใช้หนี้หมด เราจะได้ มีเงินเก็บ เอาไว้ ทำโน้นนี้ นั่น เป็นต้นคะ

ใช้ไม้อ่อน ค่อยๆ คุย แม่น่าจะเข้าใจคุณคะ

หาโอกาส ขอขมา พ่อแม่ อย่างเช่น ช่วงวันสงกรานต์ รดน้ำดำหัว เอ่ย ขออโหสิกรรม ขอโทษท่าน กรรมใดที่ล่วงเกินท่านไป ขออภัยให้ลูกด้วย แบบนี้อะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

บาปอยู่ที่เจตนาค่ะ คุณอาจจะพูดเพื่อเตือนสติแม่ไม่ให้หลงไปกับความเป็นอยู่เท่าที่ตัวเองมี เตือนสติแต่พอประมาณนะคะว่าขอให้ครอบครัวเราอยู่อย่างพอเพียงเหมือนอย่างพระราชดำรัสของในหลวงท่าน อย่าไปฟุ้งเฟ้อกับความอยากมีอยากได้ให้ทัดเทียมผู้อื่น

แต่แม่ก็คือพระอรหันต์ของลูกที่มีจิตใจที่ประเสริฐอยากให้ลูกมีความรู้สูง ๆ อยากให้ลูกไม่ต้องอับอายคนอื่นเขา ดีกว่าแม่บางคนที่มีความอยากเพียงแค่ตัวเองจนต้องส่งลูกไปขายตัวเพื่อความสุขของตัวเอง

ถ้ามาคิดกลับกัน แม่ยอมเหนื่อย ยอมอับอาย ยอมเป็นหนี้เพื่อลูกในวันก่อน แต่คุณต้องมาชดใช้ในวันนี้ก็ถือว่าเป็นการตอบแทนพระคุณท่านที่เลี้ยงคุณมาจนได้มีความรู้ถึงขนาดนี้ เติบโตมาจนขนาดนี้ ถ้าคุณไม่สบายใจ ใกล้ปีใหม่แล้วคุณก็กราบขอขมาท่านด้วยการล้างเท้าให้ท่านนะคะ และขอให้ท่านยกโทษในจิตอันไม่ได้เจตนาของคุณ และหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้แม่คุณ 1 ชุด ขอขมาแม่เถอะค่ะแล้วชีวิตคุณจะดีขึ้นอย่างแน่นอน คุณจะได้ไม่ต้องมีความรู้สึกว่าเป็นบาปติดอยู่ในใจตลอดไป ถ้าวันหนึ่งคุณไม่มีแม่แล้วคุณจะนึกถึงท่านว่าทำไมไม่มีโอกาสได้ตอบแทนท่านในวันนี้ อย่ามัวแต่รอจนสายเกินไปนะคะ

 

ขอบคุณมากค่ะ หนูจะปฎิบัติตาม บางทีบางครั้ง อารมณ์เศร้าหรือหดหู่ ที่เกิดจากการปากไวใจคะนอง มันก่อให้เกิดบาปที่ไม่รู้ตัว ตอนนี้หนูอาจจะศึกษาแค่กระพี้ แต่จะพยายามเข้าหาถึงแก่นธรรมค่ะ

ขอบคุณผู้มีจิตเมตตาที่ให้ธรรมะเป็นธรรมทานค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ สบายใจขึ้นมากเลยค่ะ

 

ทุกวันนี้ผมเป็นพ่อคน ต้องล้างขี้ เช็ดเยี่ยว อุ้ม กล่อม ป้อน หาอาหาร ดูแลไม่ให้สัตว์มากัด
คอยเล่น ปลอบ ฯลฯ ผมถึงเข้าใจว่า พ่อแม่รักเรามากขนาดไหน ถึงแม้ว่าท่านอาจเลี้ยงเรามาแบบผิดๆ แต่ลึกๆแล้วพ่อแม่ตายแทนลูกได้ ผมก็รู้สึกเช่นนั้น ยิ่งคุณตอบโต้แม่มากเท่าไหร่ คุณจะยิ่งตกอับมากเท่านั้น ลองไปดูกรรมคนที่เขาเคยประพฤติไม่ดีกับพ่อแม่ทั้งกาย วาจา ใจดูครับ ที่แม่ชีทศพร วัดพิชัยญาติ กรุงเทพ

 

บาปไหม หรือ บาปมากน้อยแค่ไหน ผมไม่รู้หรอกนะครับ แต่ถ้าผมเป็นพ่อคน แล้วลูกมาพูดแบบนี้ ผมคงเสียใจมากอ่ะครับ อุปมาให้เข้าใจง่ายๆ ก็เหมือนกับเวลามีใครเดินมาด่าเราว่า "หน้าปลวก" แล้วใช้เหตุผลมาอ้างเพื่อไม่ให้ตัวเองดูผิด แต่คนที่โดนด่าน่ะ เขาจะรู้สึกยังไง? เอาเหอะครับ เอาเป็นว่าไปขอขมาท่านซะ แล้วค่อยๆพูดกับท่านด้วยเหตุ ด้วยผล อย่าใช้อารมณ์เลยครับ ที่ท่านพูดมาน่ะถูกแล้ว พ่อแม่ทุกคนต่างก็อยากให้ลูกได้ดีทั้งนั้น แต่วิธีการอาจต่างกันออกไป เพราะพ่อแม่อยู่เลี้ยงดูเราไปตลอดชีวิตไม่ได้ สิ่งเดียวที่ท่านทำได้คือ การที่ให้ลูกสามารถยืนได้ด้วยตัวเอง เพื่อที่จะได้ไม่ลำบากในวันที่ท่านลาโลกไป

เอาไว้คุณเป็นแม่คนเมื่อไหร่ คุณจะเข้าใจในจุดนี้เองครับ ผมเองไม่เคยเป็นพ่อคน แต่ก็ได้รับรู้จากการที่รุ่นพี่ในที่ทำงาน เขามาเล่าสู่กันฟัง เขาก็มีความเครียดเรื่องลูกครับ บางคนเครียดหนัก เล่าให้ฟังไปก็ร้องไห้ไป คุณยังดีนะครับที่ยังเรียนจนจบ อย่างน้อยก็มีงานมีการดีๆทำได้ ไม่ลำบาก แต่กับบางคนลูกเรียนไม่จบ ป.6 , ม.3 ยังมีเลย

 

เช้าวันนี้ ได้กราบขอขมา และล้างเท้าขอพร ขออโหสิกรรมจากคุณแม่แล้วค่ะ

เกิดความปลอดโปร่งโล่งสบายใจ แม่เองก็คงเขินๆและดีใจเช่นกันค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ
คุณได้ทำในสิ่งที่ประเสริฐแล้ว
คุณแม่ ท่านคงมีความสุขที่สุด...จากการกระทำของคุณในวันนี้
วันใดที่คุณได้มีโอกาสเป็นแม่คน
คุณจะเข้าใจได้ว่า
ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่แม่ให้ลูกไม่ได้...แม้แต่ชีวิตของแม่เอง...

และเมื่อเรารักใคร
เราจะแคร์คนคนนั้นมากที่สุด
การกระทำแม้เล็กน้อยสักเพียงไร ที่มาจากคนที่เรารัก
จะส่งผลกระทบที่รุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ...
เจริญในธรรมนะคะ.

 

อานิสงค์แห่งกุศลที่เราทำต่อมารดาบิดาย่อมมีกำลังมาก สามารถส่งผลให้เกิดได้แม้ในปัจจุบันชาตินั่นเทียว...ขออนุโมทนาในบุญที่หนูกระทำแล้วด้วยดีครับ และขอแสดงความชื่นชมยินดีอย่างยิ่งในความมีบุญของพ่อแม่ที่มีลูกเช่นหนูนะครับ..