เเก้วิธีติดเพ่งอย่างไรคับ

ฝึกอานาปานสติ รู้สึกตรึงตรงหัวคิ้ว ไม่ได้ตั้งใจจะเพ่งเลย มันเพ่งเองตรึงเลย
กำหนดหายใจเข้า พุธ หายใจออก โธ พอเอาจิตไปรู้มันก็คลายบ้าง หรือคิดเรื่องอื่นมันก็คลาย เเต่สักพักมันก็กลับมาตรึงมาอีกเเล้ว ช่วยด้วยคับ

 

ฟังธรรม เราต้อง ฟังให้เข้าใจ

การติดเพ่ง หมายถึง จมไปกับการเพ่ง การจมไปกับการเพ่ง คือ
ไปให้ความสำคัญกับการเพ่ง จนลืมกุศลอย่างอื่น หากจมมากๆแล้ว
ประกอบด้วยอกุศลมูล จิตจะซึม กระทบโลกไม่เป็น กระทบโลกเมื่อ
ไหร่ศีลขาด

แต่ถ้า อาการเพ่งปรากฏ แต่เราไม่จม แต่ ใช้ปิติอย่างอื่นสับหว่าง
ให้เป็นอุบายเห็นการเกิดการดับ อันนี้ เขาให้ทำให้มากๆ เสพให้
มากๆ ไม่ต้องแก้

เพียงแต่ต้องยกมาเห็น การเกิดดับ อนิจจัง อนัตตา แทน

พอเสพมากๆ จิตมันจะไม่เลือกที่ตั้ง เพราะ จิตจะเริ่มประจักษ์
ความจริงว่า ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้น ก็ล้วนเกิดที่ ขันธ์ ไม่ใช่ที่จิต
และ หากมันเกิดที่ขันธ์ มันจะต้องปรากฏไตรลักษณ์ให้เห็น

หากเราพิจารณาไตรลักษณ์ได้ และ เล็งเห็นได้ว่า มันเกิดที่ขันธ์

แค่นี้ เราก็จะเห็น หนทางภาวนา ควรดำเนินไปอย่างไร จะต้อง
ไปนั่งกังวลกับปัญหาที่ขันธ์มันมาขยับหรอกอีกหรือไม่

 

ท่านเล่าปังตอบไว้ครบถ้วนแล้ว แต่ถ้าท่านเจ้าของกระทู้ยังไม่ค่อยเข้าใจก็ถามเพิ่มเติมไว้ แล้วจะขยายความให้ครับ

 

เคยเดินถอยหลังไหมครับ
ความรู้สึกเพ่ง
ระลึก
ระตื้น..........นี้

ขยับได้
ลองถอยหลังดู

ก็ไม่เพ่ง
หรือไม่อย่างไร

หากจะข้ามถนน ไปกลางถนนแล้ว
เดินหน้าหนึ่งก้าวมีรถ
เดินถอยหลังหนึ่งก้าวมีรถ
เราควรยืนนิ่งๆกลางถนนถูกต้องหรือไม่อย่างไร

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

:'(เนี่ย แสดงธรรมแบบเฮีย เฮีย ของเล่าปังคนนี้ นี่มันถึงไม่ได้ไปผุดไปเกิดสักที ต้องวนเวียนอยู่ในบอร์ดจนตายยยย ไอ้เสือกะดาษ อิอิ
การฝึกสมถะสมาธิ ไม่เพ่งในอารมณ์เดียว จิตจะเกิดสมาธิรึ เป็นไปได้ไหมครับต้องตั้งจิตให้จดจ่อมั่นคงที่วงกาย(ลมหายใจก็กาย) ไม่เพ่งแล้วจะเกิดสมาธิรึครับ..วิตกวิจารณ์ยังไม่ผ่าน..ทะลึ่งไปเอาปิติจากไหนมาสลับ..หือ เล่าปัง..สมีเล่าปัง.
.จิตคุณไม่วิจารณ์ ไม่มีวิจารณ์ลม จิตคุณจึงจ่ออยู่เฉพาะที่ ที่ไหนครับ..จึงบอกว่าเพ่ง จึงรู้ว่าเพ่ง..จิตหากผ่าน วิตก วิจารณ์ จนถึงอยู่ในเอกคตาแล้ว การเพ่งจะหายไปเอง..ไม่มีหรอกครับวลีนี้ สมีสอนดูจิตชลบุรีมันคิดเอง เออเอง ครับ
การถอนการเพ่งในอาณาปาณสติ ก็แค่ย้ายจิตจากการจดจ่อที่กาย ให้มาวิจารณ์ ในลมหายใจ ตรงทีเพ่งให้สลับ สั้น-ยาว กะจายไปทั้ง ละเอียด-หยาบ รู้ แต่อยู่ในวงกาย-ลมก็หายแล้วครับการเพ่ง

 

มีสองวิธี
1.ย้ายฐานรู้ไปไว้ฐานอื่น รู้เฉพาะลมเข้าออกเช่น ปลายจมูก ลมกระทบ3จุด จะไม่ปวดหัว
2.เพ่งตรงหน้าผากนั้นแหละ ดูสิจะเพ่งไปถึงไหน ความตึงนี้มันเที่ยงไหม จะปวดหัวหน่อย
ที่หลวงพ่อโตท่านสอนว่ารวมพลังที่ท้ายทอยยิงทะลุออกมาทางหน้าผากอะครับ

เพราะเราไม่ได้กำหนดจะเพ่ง แต่มันเกิดเพ่งขึ้นมาเอง ถูกไหมครับ
มันก็เป็นไปตามธรรมชาติเหมือนดอกไม้บานเมื่อปัจจัยพร้อมถึงเวลาของมัน

 

เลิกกำหนดลมหายใจไปก่อนครับ หัดเดินจงกรม ทำความรู้สึกตัว พอใจไหลออกจากกาย มีสติรู้ทันก็มารู้กายใหม่ เบาๆหลวมๆ ไม่กำหนดให้รู้ไม่คลาดสายตา ความจงใจที่จะรู้ให้ไม่คลาดสายตานี่หล่ะทำให้ ติดอาการตึงมาได้ เอากายเป็นเครื่องอยู่อาศัยเป็นที่หมายกำหนดรู้ แต่ไม่ใช่คุกขังจิต พอเข้าใจตรงนี้แล้วจะไปรู้ลมหายใจเพราะชอบมากกว่าก็แล้วแต่ครับ
ฝากถึงคนที่ไม่เข้าใจแล้วพาเขว อยากให้ยั้งๆแล้วทบทวนว่าตนเองเข้าใจอาการจริงหรือเปล่าครับ บาปนะครับ กับการทำไปโดยไม่รู้ ปีใหม่แล้ว

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=uCTrGaen8_g]หลวงตามหาบัว-เริ่มต้นจนถึงนิพพาน - YouTube[/ame]

การปฏิบัติเริ่มต้นจนเข้าถึงพระนิพพาน

พระธรรมเทศนาหลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
ณ.วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
วันที่ ๒๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖


กาเลนะ ธัมมัสสะวะนัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง
การฟังธรรมตามกาล เป็นอุดมมงคล


การฟังธรรม นี้ดี มีอานิสงส์
ให้เห็นตรง เห็นชัด ตัดสงสัย
จึงควรที่ จะได้ฟัง อย่างตั้งใจ
ก็จะได้ ความดี มีแก่ตน
สิ่งใด ไม่เคยฟัง จะได้ฟัง
ขอให้นั่ง ตั้งใจรับ อย่าสับสน
จิตผ่องใส ได้ปัญญา มิมืดมน
ทำให้พ้น จากความทุกข์ ถึงสุขเอย

อานิสงส์ของการฟังธรรม ๕ ประการ คือ

๑. ได้ฟังเรื่องที่ยังไม่เคยฟัง
๒. ทำให้เรื่องที่เคยฟังแล้ว ชัดเจนยิ่งขึ้น
๓. ทำให้หมดความสงสัย
๔. ทำความเห็นให้ถูกต้อง
๕. จิตย่อมผ่องใส​