อยากศึกษาพุทธให้แตกฉาน...ทำอย่างไร : คุณดังตฤณ

อยากศึกษาพุทธให้แตกฉาน
จ ะ ทำ อ ย่ า ง ไ ร?
คุ ณ ดั ง ต ฤ ณ

ถาม – ผมชักเริ่มสนใจพระพุทธศาสนา
เพราะเห็นว่ามีเรื่องน่ารู้และตอบคำถามที่ผมสงสัยมานานได้มากกว่าที่คิด

แต่บอกตามตรงว่าพอจะเอาตัวเข้าไปศึกษาให้แตกฉานแล้วสับสน
แล้วก็มีความท้อใจเหลือเกิน

เนื่องจากหลักการเกี่ยวกับพุทธศาสนาในปัจจุบันมีอยู่มาก

อยากทราบว่าหากอยากเป็นผู้เข้าใจพระศาสนาได้อย่างผู้รู้เขาบ้าง
ควรเริ่มต้นอย่างไรถึงจะไม่ต้องผ่านด่านความสับสนและความท้อใจครับ?

ก่อนอื่นต้องจับจุดให้ถูกครับว่า

พุทธเราบอกวิธีการว่า

ทำอย่างไรจะรู้ตามจริงได้อย่างมีเหตุผล
นับตั้งแต่ความจริงเบื้องต้นเช่นการดำเนินชีวิตอย่างไรไม่ให้มีเวรภัย
ตลอดไปจนกระทั่งความจริงอันเป็นยอดแห่งประโยชน์สูงสุด
คือความพ้นทุกข์ทางใจชนิดไม่กลับกำเริบอีก

และ คล้ายกับนักศึกษาปริญญาเอก
ก่อนเป็นดอกเตอร์ได้ก็ต้องเอาชีวิตทั้งหมดทุ่มลงไป
บางศาสตร์บางสาขานั้นต้องเข้าป่าเสี่ยงชีวิตก็มี
ฝ่าเปลวแดดในทะเลทรายก็มี ลุยน้ำแข็งขั้วโลกที่อุณหภูมิติดลบก็มี
เพื่อให้เป็นมือแรกที่ได้ข้อมูลสำคัญมา
ไม่ใช่แบมือรับข้อมูลจากคนอื่นที่เขาทุ่มเทชีวิตจิตใจมาก่อนหน้านั้น

การได้ดอกเตอร์ทางพุทธก็คือ
การหลุดจากทุกข์ชนิดลาแล้วลาลับไม่กลับคืนมา
ถ้าคุณมองเห็นยอดสุดนี้ได้จึงจะถือว่าเป็นผู้แตกฉานที่แท้จริง

และด้วยเหตุเช่นนั้น

การศึกษาพุทธให้แตกฉานจึงมิใช่การอ่านมาก คิดมาก
หรือทำข้อสอบบาลีจนได้ยศถาบรรดาศักดิ์มามาก
แต่ เป็นการลงมือปฏิบัติตนอยู่ในวิถีทางที่จะเป็นอิสระจากทุกข์แบบเดิม ๆ
เป็นอิสระจากกิเลสแบบเดิม ๆ
ตลอดจนเป็นอิสระจากความไม่รู้และอุปาทานแบบเดิม ๆ

คนในโลกมีค่านิยมยกย่องผู้จดจำศัพท์ ได้มาก
พูดอธิบายได้คล่องแคล่วมาก แก้ข้อสงสัยให้ตกไปได้มาก
แม้เมื่อหันมามองผู้เชี่ยวชาญทางพุทธศาสนา
ก็จะหาก่อนว่าใครมีคุณสมบัติเข้าข่ายดังกล่าวมา

แท้ที่จริงแล้วคุณสมบัติเหล่านั้น
เป็นเพียงบันไดขั้นต้นหรือของแถมล่อใจ
ซึ่งอาจทำให้หลงตัวว่ารู้มาก อธิบายได้มาก แก้ปัญหาได้มากเท่านั้น
หาใช่ผู้แตกฉานแก่นสารของพุทธที่แท้จริงไม่

ความ จริงอันน่าอัศจรรย์ในพุทธศาสนาก็คือ

เมื่อศึกษาไปอย่างไม่หลงทาง วันละนิด วันละหน่อย
คุณจะพบว่าตัวเองไม่ได้ศึกษาศาสตร์ธรรมดา
แต่เป็นศาสตร์แห่งความเข้าใจทุกสิ่ง
และคุณจะได้คำตอบที่ต้องการทั้งหมด
อย่างน้อยก็เท่าที่คุณเองจะอยากรู้อยากเห็น
ตรงนั้นน่าจะถือเป็นความแตกฉานที่คุณเองพอใจได้

สรุปคำตอบคือจับจุดให้ถูกในขั้นแรก
แล้วค่อย ๆ ก้าวเดินไปหาจุดนั้นเรื่อย ๆ ทีละนิดทีละหน่อย
ทุกอย่างจะกระจ่างเองในวันหนึ่ง

แต่หากจับจุดผิดพลาดในชั้นต้น
ยิ่งออกเดินคุณจะยิ่งรู้สึกเหมือนเป้าหมายเป็นเพียงภาพลวงตา
เห็นเหมือนมี หรือปักใจเชื่อว่ามี แต่ไปไม่ถึง คว้าไม่ได้เสียที

(ที่มา : เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว เล่ม ๒, โดย ดังตฤณ,
พิมพ์ครั้งที่ ๙ โดยสำนักพิมพ์ดีเอ็มจี, หน้า ๘๗-๘๙)
http://www.dungtrin.com/

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=35460&sid=20da6af687e3c657f7e6396649de4493