พรายน้ำ ผีน้ำ

เคยได้ยินเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ และได้พบเห็นกับสิ่งเล้นลับนี้ แต่ตอนแรกไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร ภายหลังจึงได้รู้ ว่านี่คือ อสูรกาย ประเภทหนึ่ง ที่เกิดขึ้นแบบโอปาติกะ คือเกิดขึ้นมาเอง อาศัยอยู่ในน้ำ กินดินเลนเป็นอาหาร เคยพบครั้งแรกที่คลองภาษีเจริญ บางครั้งก็เห็นมานั่งอยู่ริมคลอง บางครั้งก็มาหวีผม พอเรา้เดิเินเข้าไปใกล้ ๆ ก็กระโดดลงน้ำหายไป มีลักษณะคล้ายกับชะนี ตัวสูงเท่ากับเด็ก 7 ขวบ ตอนนั้นเรานึกว่าเป็นลิงที่มาอาศัยอยู่แถวนั้น แต่พอเราโดขึ้น ถึงเพิ่งมาคิดได้ว่า ลิงที่ไหนจะมากระโดดน้ำแล้วดำน้ำหายไปเลย แล้วพรายน้ำพวกนี้ จะชอบฉุดเด็กที่เล่นน้ำลงไป ทำให้เด็กว่ายน้ำอยู่ดี ๆ จมน้ำตายบ่อย ๆ

เคยอ่านหนังสือ เกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อหลายสิบปีมาก่อน มีเด็กจมน้ำตายหลายคน ชาวบ้านริมคลองแถววัดม่วง เพชรเกษม 63 เคยนิมนต์หลวงพ่อทวีศักดิ์ วัดศรีนวล ไปจับพรายน้ำ โดยให้หลวงพ่อนั่งบนแพ แล้วเอาเรือลากไป หลวงพ่อได้ใช้ก้อนดินผูกสายสิญจ์หย่อนลงไปในน้ำ มีชาวบ้านมุงดูกันแน่นทั้งสองฝั่ง ประมาณ 1 ชม. สายสิญจ์ก็ตึง พอดึงขึ้นมา ก็พบกับพรายน้ำติดขึ้นมา มีตำรวจที่นั่งอยู่บนแพ ที่ลูกตัวเองจมน้ำตาย ได้กระทืบพรายน้ำตัวเละ
เรื่องนี้ผมได้เคยไปสอบถามหลวงพ่อด้วยตัวเอง หลวงพ่อท่านก็ยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง และเคยไปสอบถามกับตำรวจที่กระทืบพรายน้ำ ก็ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง ส่วนซากพรายน้ำก็ทิ้งไป



ภาพประกอบจาก http://headhuntershorrorhouse.wikia.com/wiki/File:Underwater_zombie.jpg

 

น่ากลัวมากแต่ก็อยากอ่านนะ:boo:

 

ผมเคยโดนจับขา สมัยเด็กๆๆตอนเล่นน้ำ เเต่พอสลัดหลุดออกมาได้
ขึ้นจากน้ำ ขาผมนี้ เเดงเลือดออก เเละมีรอยมือจับข้อเท้าเเดงเลยละ
เกิบตาย

 

ตอนเด็ก ๆ ผมว่ายน้ำก็เคยถูกจับขาเหมือนกัน แต่พอจับแล้วก็ปล่อย ตอนผมโตเป็นหนุ่มแล้ว ไปว่ายน้ำในคลอง ก็เคยถูกเหมือนโดนอะไรบางอย่างกัดขา ตอนแรกนึกว่าถูกปลาอะไรกัด หรือถูกปลาดูกยัก แต่มาพิจารณาแล้วไม่น่าเป็นไปได้ เป็นรอยฟัน ทายาอะไรก็ไม่ยอมหาย ก็เลยไปตำหนักทรง ร่างทรงบอกว่าถูกพรายน้ำกัด แล้วร่างทรงก็เป่าที่แผลให้ แผลก็เลยหาย

 

พรายน้ำจากที่ศึกษาพบว่าเรื่องนี้อยู่ทั่วโลกแต่มีชื่อเรียกแตกต่างกันทั้งที่รัสเซีย ที่จีน ที่ญี่ปุ่นที่ญี่ปุ่นเรียกมันว่ากับปะ มีลักษณะกึ่งลิงกึ่งคนกึ่งตะพาบ ฟันคม ชอบกดน้ำเด็ก ส่วนในระเเวกบ้านเราก็มีหมด จึงสรุปได้ว่ามันเป็นโอปาติกะประเภทนึงบางคนจัดหมวดมันอยู่ในพวกคนธรรพ์ ที่เกิดจากดินเลน โครนในแม่น้ำ นิสัยบางพวกหาตัวตายตัวเเทน บางพวกเป็นบริวารเทวดาประจำแม่น้ำ บางพวกไปอาศัยอยู่ตามบึงตามบ่อ ช่วงพระจันทร์ข้างขึ้น ในอดีต พวกมันมักขึ้นมาจากน้ำเพื่อตากเเสงจันทร์หวีผม คนที่มีวิชาจะรู้ว่าบางพวกของพรายน้ำมีสมบัติอยู่ ก็มักไปดักจับเค้นคอจากพวกมัน แต่เมื่อโลกเจริญขึ้นก็พบเห็นได้น้อยมากต้องไปตามแม่น้ำที่ยังบริสุทธิ์อยู่ หรือตามป่าเขา แต่นิสัยพวกพรายน้ำต้องระวัง เพราะดุร้ายนัก

 

นึกว่า มีแต่ผีทะเลซะอีก ................ ตอนเด็กแถวบ้านจมน้ำตายกันบ่อยๆ หลวงพ่อที่วัดให้คาถาเด็กๆ ตั้งนะโม3จบ แล้วว่า นะโม นะมัต ขจัดออกไป อย่าเข้ามาใกล้ เสนา มนฑณ ออกไปให้พ้นวินาศสันติ ...กวักน้ำ 3 ทิศ ก่อนลงเล่น เรื่องจมน้ำเลยเงียบ ไม่มีใครตายอีกเลย เรื่องพรายน่าจะจริง ...... นึกว่านิทานหลอกเด็กสะอีกเพิ่งจะรู้ ... ลืมให้ เอาไป 8 กะโหลก

 

เรื่องนี้ผมก็เคยพบเมื่อครั้งไปเที่ยว ชะอำ ตอนกลางคืนนอนอยู่ อยู่ ๆ ดี ๆ ก็ตื่นเหมือนถูกสะกดให้เดินตาม เห็นผู้หญิงใส่ชุดนอน เดินนำหน้าแล้วเดินลงไปในทะเล พอน้ำทะเลแตะเท้าผม ก็มีเสียงผู้ชายทัก ว่า กลางคืนจะลงไปเล่นน้ำหรือ ผมก็ได้สติ หันไปมองก็เป็นตำรวจคนหนึ่งยืนอยู่ ผมเข้าใจว่าจะต้องเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์แปลงร่างมาเรียกผมแน่นอน

เคยไปสอบถามร่างทรงสมเด็จโต ท่านบอกว่า เป็น ผีทะเล

 

อูย!น่ากลัวจริง

 

ยิ่งมาอ่านยิ่งหลอนอ่ะ คราวหน้าเวลาลงน้ำคงจะหลอนน่าดูเลยเรา:'(

 

ในน้ำมันมีตั้งหลายอย่าง ไม่ใช่พรายไปหมดหรอก
แตไม่ใช่คนธรรพ์แน่นอน ๕๕๕๕๕

 

เหตุใดหลวงพ่อไม่ห้ามพ่อเด็กไม่ให้กระทืบพลายน้ำละคะ เวรระงับด้วยการไม่จองเวร และไม่มีบุญใดยิ่งใหญ่กว่าการห้อภัยไม่ใช่หรือ อีกอย่างพลายตนนั้นถ้าเลือกได้คงไม่อยากไปเกิดเป็นภูติน้ำและสร้างบาปกรรมเป็นแน่ เรื่องนี้ฟังดูแปลกๆนะคะ ยิ่งพลายนั้นที่จขคกล่าวถึงมีกายหยาบเช่นคน และพระท่านปล่อยให้กระทืบต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร พระพุทธเจ้าท่านยังโปรดพญาช้างตกมันด้วยเมตตาเลย

 

เรื่องจริงมิได้เติมแต่ง เป็นผีทะเล ไม่ใช่ พรายทะเล บังกะโลก็อยู่ใกล้ ๆ ชายทะเล ตอนที่นอนอยู่ ก็มีเพื่อน ๆหลายคนที่ยังนั่งเล่นนั่งคุย เขาเห็นเราลุกขึ้นเดินออกไป แต่ไม่มีใครสนใจ บางคนอาจคิดว่าเดินละเมอ แต่สิ่งที่เราเห็นคือผู้หญิงใส่ชุดนอน มายืน เหมือนกึ่งหลับกึ่งฝัน แล้วเราก็เดินตามออกไป เหมือนถูกสะกด

 

สงสัย คงจะด้วยเหตุการณ์ทันทีทันใด มิทันตั้งตัว ห้ามปรามกันไม่ทัน และอาจจะเป็นคราวถึงฆาติชะตาขาดของพรายน้ำด้วย แล้วก็เป็นอารมณ์โกรธโมโหของพ่อเด็ก ที่ลูกตัวเองจมน้ำตาย ซึ่งผมยังเสียดายน่าจะจับเอาไปสต๊าฟให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา

 

บ้านอยู่ริมน้ำเจ้าพระยา

เลยได้รู้ได้ยินเรื่องเหล่านี้มามากจากปากของคุณแม่
และพี่ๆที่เคยเจอเรื่องแบบนี้
พรายน้ำส่วนมากจ้องทำร้ายเด็ก (เพราะเด็กคงไม่มีวัตถุมงคลไว้ป้องกันตัว)
ไม่เคยเจอ แต่น่าจะจริงเพราะผู้ใหญ่แถวบ้านเล่าให้ฟังหลายคน

การแก้อาถรรพ์ง่ายๆก็คือ เอาผงตะไบเหล็กหรือเศษเหล็กฝอยจากโรงกลึง
ไปโรยแถวที่เจอพรายน้ำ เพราะเป็นของที่แพ้กัน
ถ้ามีตัวอยู่แถวนั้นก็จะย้ายหนีไป (แต่คงโกรธจัด) อิอิอิอิ

เอาวิธีง่ายๆได้บุญดีกว่า คือ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่า ครับ

 

ผมแปลกใจเรื่องพรายน้ำโดนกระทืบตายนี่ล่ะครับ ตกลงพรายน้ำเป็นผี หรือสิ่งมีชีวิตกันแน่ ถึงมีกายหยาบให้กระทืืบ

 

พรายน้ำ อยู่ในภพภูมิของอสูรกาย ที่เกิดขึ้นเอง แบบโอปาติกะ อาศัยอยู่ในแม่น้ำ้ ลำคลอง ห้วยหนอง บึง เป็นอสูรกาย ที่มีกายหยาบ หาตัวได้ยากมาก

ก็คงประเภท ผีกองกอย ทีเ่วลากลางคืนจะะอกมาหากิน เป็นกายหยาบ กินเครื่องในสัตว์ โดยล้วงทางก้น ลักษณะคล้ายลิงตัวใหญ่ ตาแดง พอใกล้สางจะหลบเข้าไปในถ้ำ แล้วทำให้กายเป็นกายละเอียด สิงอยู่ในก้อนหิน จะเห็นได้เฉพาะเวลากลางคืนเท่านั้น

 

แม่เคยเล่าสมัยก่อนอยู่ริมคลองประเวศ กำลังซักผ้าและตอนยืนบีบผ้าถุง
มีตัวเหมือนลิงกระโดดขึ้นมาจะคว้าตัวแม่ ดีที่กระโดดหลบทัน แถวนั้นเรียก
"ผีน้ำ"

 

น่ากลัวมากคะ

 

มีอาม่าท่านหนึ่ง อยู่แถวดำเนินสะดวก เล่าให้ฟังว่า กำลังอาบน้ำอยู่ริมคลอง
เห็นมือมีขน คล้ายลิง เอื้อมมือขึ้นมาจากใต้น้ำ เลยต้องรีบขึ้นจากตลิ่ง ไม่กล้าอาบน้ำริมคลองตั้งนาน