ต้นไม้พูดได้

ต้นไม้พูดได้ และแสดงธรรมอยู่เสมอ
แต่คนไม่ได้ยินเอง มันพูด เรื่องหน้าที่
เรื่องไตรลักษณ์ เรื่องความสงบ
และพูดว่า พวกมนุษย์ อย่าบ้ากันเกินไปนักโว้ย
แต่มนุษย์ก็ไม่ได้ยินเอาเสียเลย.


มรดกของพุทธทาส

 

มนุษย์ไม่ได้ยิน เพราะมัวแต่เมาโลก หลงมายาอยู่ไงล่ะครับท่าน..โมทนา..

 

ใช้ตาเห็นรูป รูปสวยก็พอใจ รูปไม่สวยก็ไม่พอใจ
ใช้หูฟังเสียง เสียงไพเราะก็พอใจ เสียงไม่ไพเราะก็ไม่พอใจ
ใช้จมูกดมกลิ่น กลิ่นหอมก็พอใจ กลิ่นไม่หอมก็ไม่พอใจ
ใช้ลิ้นลิ้มรส รสอร่อยก็พอใจ รสไม่อร่อยก็ไม่พอใจ
ใช้กายสัมผัส อากาศดีก็พอใจ อากาศร้อนไปเย็นไปก็ไม่พอใจ
ใช้ใจสัมผัส มีทรัพย์สมบัติบ้านเรือนใหญ่โตก็พอใจ ยากจนบ้านหลังเล็กก็ไม่พอใจ
อยากได้บ้านหลังใหญ่ ที่ดินที่นา ทรัพย์สมบัติแก้วแหวนเงินทอง
อยากได้มันมาทั้งโลก บ้านของฉัน ที่นาของฉัน รถของฉัน
เงินของฉัน ลูกของฉัน สมบัติของฉัน เป็นของฉันทั้งโลก
ได้มากเท่าไหร่ก็ไม่พอ ได้มาก็พอใจ ไม่ได้มาก็ไม่พอใจ

 

ถ้าต้นไม้พูดได้ป่านี้คงทะเลาะกับมนุษย์ใหญ่โต เลย ทีเดียว

 

ถ้ามองตามความเป็นจริงมันฟังดูเพ้อเจ้อเลอะเทอะ นะครับ

ต้นไม้มันก็อยู่เฉยๆ เป็นไปตามธรรมชาติ ตามสภาพของมัน มันอยู่ที่เราจะไปสังเกตความเป็นไปของมัน ไม้ว่าจะหน้าที่การทำงานของต้นไม้ (ดูด Co2 แปลงเป็น O2 หน้าที่ของราก ลำต้น กิ่ง ใบ บลาๆๆๆ) ประโยชน์จากส่วนของต้นไม้ ทำนี่นู้นนั้น เป็นที่พึ่งที่พักพิง ของคนและ สัตว์ บลาๆๆๆๆ
ส่วนเรื่องความสงบนะ เมื่อเราสงบ เราก็สามารถที่จะพิจารณา ความเป็นไป ของสิ่งต่างๆ (ไม่จำเป็นต้องเป็นต้นไม้ แต่ก็นะต้นไม้มันมีเยอะเกือบทุกสถานที่ แค่ใบไม้ร่วงมาก็อาจจะ เห็นความเป็นจริงใน ไตรลักษณ์ แล้ว ) แล้วก็คิดให้ตัวเองดูเหมือนฉลาด ว่ามันสอนอะไรเรา มันยังประโยชน์อะไรมั้ง บลาๆๆๆสุดแล้วแต่จะจินตนา แล้วก็เอามันมาเปรียบเทียบกับตัวเรา หรือคนอื่น

 

ต้นไม้ที่ไร้ประโยชน์

๏ ฮุ่ยจื๊อพูดกับจางจื๊อว่า
ข้าพเจ้ามีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง
ชนิดที่เขาเรียกกันว่าต้นไม้ที่ใช้การอะไรไม่ได้
ลำต้นคดงอ
เป็นปุ่มเป็นป่ำ
จะเลื่อยออกเป็นกระดานตรงๆ สักแผ่นหนึ่งก็ไม่ได้
กิ่งก็บูดเบี้ยว
จะตัดมาทำอะไร
ดูไม่ได้เรื่องทั้งสิ้น

๏ มันขึ้นอยู่ข้างถนนนั่นแน่ะ
ไม่มีช่างไม้คนไหนสนใจมันเลย ฯ

๏ ต้นไม้นี้ฉันใด คำสอนของท่านก็ฉันนั้น
ช่างยิ่งใหญ่และไร้ประโยชน์

๏ จางจื๊อตอบว่า
ท่านเคยเฝ้าดูแมวป่าบ้างหรือไม่
มันหมอบคอยหาอาหาร
แล้วกระโดดไปทางโน้นที ทางนี้ที
เดี๋ยวกระโดดสูง เดี๋ยวกระโดดต่ำ
แต่ในที่สุดตัวเองก็ติดบ่วงพราน ฯ

๏ แล้วท่านเคยเห็นตัวจามรีบ้างไหม
ว่ายิ่งใหญ่ยังกับพายุเมฆ
ยืนแสดงอำนาจ ฯ
ทั้งใหญ่และมั่นใจ
แต่ก็จับหนูไม่ได้ ฯ

๏ สำหรับต้นไม้ใหญ่ของท่าน อันหาประโยชน์มิได้นั้นน่ะหรือ
ปลูกไว้ในที่ว่างสิ
ปลูกไว้ในความว่างเปล่า
ไว้เดินเล่นรอบ ๆ
ไว้พักใต้ร่มเงา ฯ
จะไม่มีใครใช้ขวานหรืออะไรไปบั่นทอนมัน
จะไม่มีอะไรไปโค่นล้มมันลง ฯ

๏ นี่ล่ะหรือคือไร้ประโยชน์ อันท่านควรวิตก

มนุษย์ที่แท้ : มรรควิถีของจางจื๊อ,
ส. ศิวรักษ์ แปลและเรียบเรียง
ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๖, หน้า ๓๘ -๓๙

http://www.khonnaruk.com