พระพุทธศาสนาเพิงผ่านไปแค่ 2600 ปี ยังสับสนขนาดนี้

คุณสาเบอ เรื่องจากกูเกิ้ลเห็นมานานแล้ว แต่ไม่สน ยังคงฝักใฝ่ไปวัดตามปกติ

ส่วนเรื่องที่คุณมาโพสนี่ก็ ควรหาคำตอบด้วยตัวเอง จะได้สว่างด้วยตัวเอง เช่น ส่งคำถามไปที่บอร์ดของวัด ถามเลยว่า ทำไมวัดถึงมีวัตรที่แตกต่างออกไป ต่างยังไง ต่างแค่ไหน ต่างจริงไหม ? แนวๆ นี้

รึจะไปพบพระอาจารย์ท่านเลยก็ได้ เพราะก็ดีกว่า มานั่งเดาสุ่ม พิมพ์อะไรต่ออะไรไปเรื่อยเปื่อยตามกระแส

 

ต่างออกไป ก็เป็น นานาสังวาส ไงละครับ

 

อืมม..งั้นรึ น่าสนใจๆ

 

นานาสังวาส

http://www.84000.org/tipitaka/pitak...B9%D2%B9%D2%CA%D1%A7%C7%D2%CA&book=1&bookZ=44

 

.................งั้นมา สมานสังวาสกันดีกว่า... ไม่ยากครับ เจียมเนื้อเจียมตัว เล่าเรียนไป...โยนิโสมนสิการไป...

 

จากข้อความของคุณ Tusinqiqu ไม่เห็นสับสนเลยครับทางให้บรรลุมรรคผลก็มีแค่ มรรคมีองค์ 8
หรือพูดแบบสรุปๆ คือ "ละเว้นความชั่ว ทำความดีให้ถึงพร้อม และทำจิตให้ผ่องใส"
ละเว้นความชั่วกับทำความดีให้ถึงพร้อม สำนักไหนก็สอนเหมือนกัน ไม่มีความต่าง
ส่วนชำระจิตให้ผ่องใสโดยหลักก็เหมือนกัน แต่เทคนิคของแต่ละท่านเท่านั้นที่ต่างกันบ้าง
ขอให้เจริญในธรรม
มรรคมีองค์ 8(5 ข้อ ก็พอเข้าใจ) แต่ 3 ข้อที่เหลือ คือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ไม่เข้าใจเลยครับความหมายที่อ่านเจอก็ทำความเข้าใจได้แต่แบบโลก ๆ รู้ได้ตามตัวอักขระอักษรที่เขาเขียนไว้ ส่วนความหมายของสามอย่างนี้จริง ๆ มันหมายถึงอะไรจิตใจไม่สามารถเข้าถึงได้เลย คือรู้ความหมายที่เค้าเขียนไว้แล้วก็ไม่รู้ว่ายังไงต่อ และไม่รู้วิธีที่จะได้มาซึ่งสัมมาทิฏฐิ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ขอความกรุณาคุณ Tusinqiqu ช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยครับ

 

ผมเองก็เป็นแค่คนโง่คนหนึ่งครับ
ไม่มีความรู้ความสามารถจะอธิบายได้เช่นกัน

แต่ถ้า จขกท. ตั้งตนอยู่ในมรรค์มีองค์แปดอย่างต่อเนื่อง
(เข้าใจแค่5 ก็ทำแค่ 5 อย่างก่อนก็ได้)

ผมรับรองว่าวันหนึ่ง จขกท. จะต้องเข้าใจธรรมที่ยังคาใจอย่างกระจ่างแจ้งแน่นอน

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ต้องถามว่า จริงๆเเล้วใครกำลังเพิกถอนสิกขาบทที่บัญญัติไว้กันเเน่ ที่ออกมาโย่งๆอย่างนั่นนะ เค้าพูดเเต่วินัยปิฏกเล่ม1 อยู่นะ ที่เหลืออีก6เล่มเค้าไม่สนใจ. เค้าสนใจเเต่อาจารย์เค้า พระธรรมคำสอนสิกขาบทอะไร ต่างๆ ที่บัญญัติไว้ อ้างอรรถกถาลูกเดียว หรือว่า อาจารย์บอกว่าไม่ต้องสน ก็เชื่อตามๆกัน มีก็มีไป ไม่เกียวกัน ซึ่งตรงเนี่ยมันเป็นการเพิกเฉย เเล้วอีกหน่อยก็เพิกถอนสิกขาบทอีก6 เล่มโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่มีข้อบัญญัติและข้อพฤติปฏิบัติได้วางโทษเอาไว้เกินกว่า227ที่ต้องสวดเเละต้องนำไปปฏิบัติด้วยกัน กลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อ้างเเต่วินัยปิฏกอยู่เล่มเดียวอย่างนั้น เเละสิกขาบทที่เค้าเอามาอ้างนั้นนะ เราก็ยังเห็นว่า มีพระจำนวนไม่น้อยพอเวลาไปปฏิบัติจริงๆกับกลายเป็นเรื่องธรรมดาปกติ ที่จะสามารถกระทำผิดจากที่บัญญัติได้. เรียกว่าอาบัติ กันอย่างเฉยๆ อย่างพระห้ามรับเงินก็รับ พระฉันอาหารมื้อเดียวก็2มื้อ. พระติดอาบัติห้ามลงอุโบสถก็ลง เเทนที่เค้าจะมาค้านเรื่องนี้กลับสนับสนุนพระให้ทำอาบัติ เพราะเค้าไม่รู้เรื่อง เเค่เรื่องสิกขา227ที่เค้าออกมาพูดนั่น ก็ไม่เห็นปัญหาที่มันเกิดอยู่ ว่าจริงๆเเล้วต้องสนตรงไหน เเต่ดันไปสร้างประเดนว่าศาสนาพุทธใครสวดเยอะกว่ากันดีกว่าขึ้นมา ส่วนสิกขาบทที่ต้องสนก็กลับทำเป็นเมินเฉยไปเเทน

 

พระวจนะ" ปัญจสิขะ พรห์มจรรย์ของเรานี้ เป็นไปเพื่อ นิพพิทาโดยส่วนเดียว เพื่อ วิราคะ เพื่อนิโรธะ เพื่ออุปสมะ เพื่ออภิญญา เพื่อสัมโพธะ ....ปัญจสิขะ พรห์มจรรย์ ที่เป็นไปเพื่อนิพพิทาโดยส่วนเดียว เพื่อ วิราคะ เพื่อนิโรธะ เพื่ออุปสมะ เพื่ออภิญญา เพื่อสัมโพธะ เพื่อนิพพาน นั้นเป็นอย่างไรเล่า พรห์มจรรย์นั้นคือ อริยะอัฎฐังคิกมรรคนี้เอง ได้แก่ สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ...................ปัญจสิขะ นี้แล คือ พรห์มจรรย์นั้น ที่เป็นไปเพื่อ นิพพิทาโดยส่วนเดียว เพื่อ วิราคะ เพื่อ นิโรธะ เพื่ออุปสมะ เพื่ออภิญญา เพื่อสัมโพธะ เพื่อนิพพาน.....ปัญจสิขะ สาวกเหล่าใด รู้ทั่วถึงคำสั่งสอนของเราทั้งปวงโดยครบถ้วนแล้ว สาวกเหล่านั้น ย่อมทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะไม่ได้ เพราะความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในทิฎฐิธรรมนี้ เข้าถึงแล้วแลอยู่.........................สาวกเหล่าใด รู้ทั่วถึงคำสอนของเราทั้งปวงโดยไม่ครบถ้วน สาวกเหล่านั้น เพราะความสิ้นไปแห่งสังโยชน์ มีส่วนในเบื้องต่ำห้าประการ ย่อมเป็น โอปาติกะ(อนาคามี) มีการปรินิพพานในภพนั้น ไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา................สาวกเหล่าใด รู้ทั่วถึง คำสอนของเราทั้งปวง โดยไม่ครบถ้วน สาวกเหล่านั้น บางพวก เพราะความสิ้นไปแห่งสังโยชน์ สาม เพราะความเบาบางแห่ง ราคะ โทสะ โมหะ ย่อมเป็นสกทาคามี มาสู่โลกนี้ เพียงครั้งเดียว ก็จักกระทำที่สุดแห่งทุกขืได้.................สาวกเหล่าใด รู้ทั่วถึงคำสอนของเราทั้งปวงโดยไม่ครบถ้วน สาวกเหล่านั้น บางพวก เพราะความสิ้นไปแห่งสังโยชน์สาม ย่อมเป้นโสดาบัน มีอันไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เที่ยงแท้ มีการตรัสรู้พร้อมในเบื้องหน้า............ปัญจสิขะ ด้วยอาการอย่างนี้แล กาบรรพชา(ในธรรมวินัยนี้) ไม่มีโทษ แต่มีผล กำไรแล---มหา.ที.10/285/234...(อริยสัจจากพระโอษฐ์ท่านพุทธทาส)

 

พระวจนะ ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนเรือนรับรองแขก มีอยู่ ณ เรือนนั้น มีแขกมาจากทิศตะวันออก พักอาศัยอยู่บ้าง มาจากทิศตะวันตกพักอาศัยอยู่บ้าง มาจากทิศเหนือพักอาศัยอยู่บ้าง มาจากทิศใต้พักอาศัยอยู่บ้าง มีแขกวรรณะกษัตริยืมาพักอยู่ก็มี มีแขกวรรณะพราห์มมาอาศัยอยู่ก็ดี มีแขกวณณะแพสย์มาอาศัยอยู่ก้ดี มีแขกวรรณะศูทรมาพักอยู่ก็มี นี้ฉันใด................ภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้ก็ฉันนั้น กล่าวคือ ภิกษุเมื่อเจริญกระทำให้มากอยู่ซึ่งอริยอัฎฐังคิกมรรค(มรรค8)---ย่อมกำหนดรู้ ซึ่งธรรมอันพึงกำหนดรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งได้------------------ย่อมละซึ่งธรรมอันพึงละด้วยปัญญาอันยิ่งเองได้---------ย่อมทำให้แจ้งซึ่งธรรมอันพึงทำให้แจ้งด้วยปัยญาอันยิ่งได้---------ย่อมทำให้เจริญ ซึ่งธรรมอันพึงทำให้เจริญด้วยปัญญาอันยิ่งเองได้....(หมายความว่า ในการเจริญอริยมรรคอย่างเดียวนั้น ย่อมมีการกระทำ และผลแห่งการกระทำ รวมอยู่ถึงสี่อย่าง เช่นเดียวกับเรือนหลังเดียวมีคนพักอยู่4พวก ฉันใดก็ฉันนั้น)...ภิกษุทั้งหลายธรรมเหล่าใด เป้นธรรมอันพึงกำหนดรู้ด้วยปัญญา อันยิ่ง คำตอบพึงมีว่า ปัญจุปาทานักขันธิ์ กล่าวคือ ขันธิ์อันเป้นที่ยึดมั่นถือมั่นคือ รูป ขันธิ์ที่เป็นที่ยึดมั่นถือมั่น คือ เวทนา ขันธิ์ที่เป็นที่ยึดมั่นถือมั่น คือ สัญญา ขันธิ์เป็นที่ยึดมั่นถือมั่นคือ สังขาร ขันธิ์ที่เป็นที่ยึดมั่นถือมั่นคือ วิญญาน--------------ภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่าใหนเล่า เป็นธรรมอันพึงละด้วยปัญญาอัยิ่ง คำตอบพึงมีว่า อวิชชาและ ภวตัณหา-------------ภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่าใหนเล่า เป็นธรรมอันพึงทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่ง คำตอบพึงมีว่า วิชชา และ วิมุติ---------------ภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่าใหนเล่า เป้นธรรมอันพึงทำให้เจริญด้วยปัญญาอันยิ่ง คำตอบพึงมีว่า สมถะและ วิปัสนา....ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุ เจริญทำให้มากซึ่งอริยะอัฎฐังคิกมรรคอยู่ อย่างไรเล่า(จึงจะมีผล4ประการนั้น)....ภิกษุทั้งหลาย ในกรณีนี้ ภิกษุย่อมเจริญ สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ชนิดที่มี วิเวกแล้ว มีวิราคะอาศัยแล้ว มีนิโรธอาศัยแล้ว มีปรกติน้อมไปเพื่อการสลัดลง ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุเจริญทำให้มากซึ่งอริยะอัฎฐังคิกมรรคอยู่อย่างนี้แล(จึงมีผล4ประการนั้น)--มหาวาร.สํ.19/77-78/290-295...(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

ผ่านไปแล้ว 2600 ปี ไปทางไหนเมืองไหนก็เห็นวัดวาอารามสวยงาม พระสงฆ์บิณฑบาตรยามเช้าตรู่ ผู้คนใฝ่บุญสุนทานกันมากมาย บุญกุศลตลบอบอวลไปทั่วทุกแห่ง พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้ายังอยู่ครบถ้วนบริบูรณ์พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองขนาดนี้แล้ว พระอริยเจ้าจะว่างจากปัจจุบันนี้ได้อย่างไร ที่ว่าสับสนคงไม่ลองทำจริงกระมัง ธรรมแท้รอการพิสูจน์จากคนจริงอยู่เสมอและพร้อมจะให้รางวัลอยู่ตลอด แล้วพวกเราล่ะพร้อมจะลุยกันรึยังล่ะ

 

"พระพุทธองค์กล่าวไว้ว่าทางสู่การดับทุกข์มีสายเดียวเท่านั้น"
ทางสายเดียวที่พระพุทธองค์กล่าวคือ เป็นทางสายใจภายในตน ดับทุกข์ที่ตัวเราหาใช่ภายนอก ท่านทรงแนะนำให้เฝ้ามองใจตนเอง..
ในนามแห่งการเกิดดับภายในจิต จนจิตเข้าใจในขันธ์5อัตตานี้
แล้วสละจิตคืนสู่ธรรมชาติ ยกระดับภาวะตนขึ้นสู่ความบริสุทธิ์..
จนเข้าสู่สภาวะแห่งพุทธะที่อยู่ในใจและดำรงอยู่ในสภาวะแห่งธรรมบริสุทธิ์
ได้อย่างถาวร อยู่เหนือ ตัวอวิชา อันเป็นเหตุแห่งทุกข์ทั้งปวง อย่างนี้เป็นต้น
(ผู้ศึกษาธรรมย่อมมีความเห็นอันแตกต่างหลากหลายเป็นธรรมของจิตที่ยังคงปรุงแต่งกันอยู่
แต่เมื่อเข้าถึงสวาวะธรรมอันถูกต้องแล้วล้วนเดินไปตามทางสายเดียวกันคือ
ทางแห่งพ้นทุกข์มีสุขโดยแท้จริงนั่นเอง)
โมทนาธรรม....
<<อินทรปัญญาสกุล>>​

 

สงสัยไม่รู้จัก ไม่เคยเจอ พระป่าของจริง หึๆ

 

คุณสาเบอ อย่ามัวมาเป็นนักเลงคีย์บอร์ดอยู่ยังงี้เลย มันไม่มีอะไรงอกงามขึ้นมาหรอก ลองไปหาข้อมูลของจริงที่วัดดูสักครั้ง คาดว่าจะดีกว่า มานั่งค่อนแคะแกะเกา เปิดประเด็นให้เป็นการหาเรื่องชาวบ้านเขา

 

ปากก็พูดว่า ไม่ให้ ยึดติดสาวก

แต่ทำไป ถึงไปหาแต่ สาวกองค์นี้

พระอื่นๆ ก็มีเยอะไปหมด ไม่ไปหา

นี่นะของจริง หึๆ

 

ให้ยึดตามหลักพุทธองค์ครับ อย่าสงสัย
พอปฏิบัติถึงก็จะรู้เองว่าแบบไหนถูกแบบไหนผิด ^_______^

 

ถ้าคุณสาเบอ ว่างจากการเรียน การทำการบ้านส่งคุณครูแล้ว ลองขุดคุ้ยกระทู้เก่า มาอ่านดูดีไหม ว่านอกจากพระอาจารย์คึกฤทธิ์ โสตถิผโล วัดนาป่าพง รังสิต คลองสิบ แล้ว ยังมีพระที่อ้างอิงความรู้จากท่านอีกหลายรูป

เช่น ท่านพุทธทาส , ท่าน ว. วขิรเมธี , พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล รวมถึงทุกรูป ที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบให้สติ ให้ปัญญา ไม่มอมเมาญาติโยมด้วยของขลัง รึไม่เป็นจอมขมังเวทย์

การที่คุณสาเบอ มารีบสรุปแบบนี้ มันเป็นนิสัยของเด็กน้อย ด้อยปัญญานะจ๊ะหนู

 

ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ และ อัปปนาสมาธิ
ธรรมยุต, มหานิกาย
คำถวายข้าวพระพุทธ
ทำวัตรเช้า-เย็น
เดินจงกรม แบบ ยก ย่าง เหยียบ
บัวสี่เหล่า
วิญญาณเวียนว่ายตาย-เกิด
กรวดน้ำ
84,000 พระธรรมขันธ์
ศิล 227 ข้อ
ทำน้ำมนต์
สายสินจณ์
ท่องคำบริกรรม
ปลุกเสกพระเครื่อง พระบูชา
เวียนเทียน
พระให้พรเวลาบิณฑบาตร
พิธีสวดศพ
5,000 ปีพุทธศาสนา

สิ่งเหล่านี้ได้ยิน ได้ฟัง ได้เห็น อยู่ในชีวิตประจำวัน แต่ถามหน่อยว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้ออกจากพระโอษฐ์ (ปาก) พระพุทธเจ้าจริงหรือไม่ และชาวพุทธควรยึดถือตามสิ่งเหล่านี้หรือไม่

 

โมทนา ที่คุณ Enjjoy มาหนุนเสริม เติมข้อมูลที่ควรรู้ ที่จริงอยากเอาโปรแกรมค้นสิ่งต่างๆ จากพระไตรปิฎก ที่พระอาจารย์ท่านไรท์เป็น ซีดี.แจกให้โยม มาลงที่นี่ แต่ทำไม่เป็นเอาเสียเลย เรื่องเทคนิคคอมพิวเตอร์

อย่างที่คุณสาเบอ อ้างเวป แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ อะไรนั่น พอค้นจากโปรแกรมนี้ ก็พบว่า คำว่า แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ พระพุทธองค์ไม่ได้ทรงตรัสไว้

 

พระพุทธองค์ไม่ได้ทรงตรัสไว้

สงสัยจะเป็นหนัก