เด็กหญิงลัดดา อินทรวิจิตร อายุ 14 ปี ท่องนรก

( จากหนังสือ วิจัยกำเนิด ๔ โดยพระมหาคล้อย กตสาโร ป.ธ.๙ วัดมหา
ธาตุยุวราชรังสฤษฎ์ พิมพ์ในปี พ.ศ.2537 )
- เรื่องเล่าโดย พระครูประกาศสมาธิคุณ อธิปฺปตฺโต ภิกขุ วัดมหาธาตุ

เด็กหญิง ลัดดา อิทรวิจิตร อายุ 14 ปี ( บางแหล่งว่า 12 ปี ) บ้านเลขที่
34 ตรอกพระยาไม้ ติดกับวัดประยุรวงศ์ ธนบุรี อยู่กับคุณปู่คุณย่าของเธอ
ปกติคุณย่าของเธอ ( นางวงศ์ จูงใจ ) เป็นคนใจบุญ ทำบุญใส่บาตรเป็นประ
จำตอนเช้า ตอนเพลก็จัดการปรุงอาหารพระตามกุฏิต่างๆ โดยให้เด็กหญิง
ลัดดาผู้นี้บ้าง คนในบ้านบ้าง ตนเองบ้างนำไปถวาย และมิเพียงแต่พระสงฆ์
เท่านั้น ยังได้เผื่อแผ่ไปถึงสัตว์นานาชนิด เช่น แมว สุนัข ไก่ นก(นกกระจอก)
กา ทั้งในบ้านและที่วัดอีกด้วย โดยเฉพาะรอบกุฏิของผู้เขียน แมว สุนัข และ
นกกระจอก อุดมสมบูรณ์ ผู้ที่ได้นำมาเลี้ยงก็คือ เด็กหญิงลัดดาผู้นี้ พระ
เณรมักสัพยอกเธอว่า " เทพีข้าวแมว " บ้าง " กี๋ " บ้าง ซึ่งเธอก็ไม่โกรธ

นอกจากนี้ยังปรากฎว่า คุณย่ามีความเข้มงวดกวดขันในเรื่องจรรยา
มารยาทของเธอมาก อบรมให้นอบน้อมพระเจ้า พระสงฆ์ และผู้หลักผู้ใหญ่
ขยันขันแข็งในกิจการบ้านการครัว อย่างเกีอบจะผิดวิสัยเด็กวัยนี้ เธอต้อง
ตื่นแต่เช้ามืดเข้าครัวหุงต้ม และรีบไปจ่ายตลาด เพื่อกลับมาจัดปรุงอาหาร
ให้ทันใส่บาตรพระ เสร็จจากงานครัวและใส่บาตรแล้ว ก็นำหนังสือพิมพ์ไป
ถวายให้พระเณร ในวัดประยุรวงศ์ ได้อ่านหลายกุฏิ ขุนสุนัข เลี้ยงแมว
เอาข้าวสารไปหว่านโปรยเลี้ยงนก ตามที่ต่างๆ จากนั้นก็ไปประกอบการงาน
อาชีพ โดยคุณย่าได้จัดปรับปรุงบ้านในด้านติดถนนเป็นบริการเสริมสวย
ฝึกปรือเธอให้รู้จักศิลปเสริมความงาม เมื่อคิดถึงอายุของเธอแล้ว ก็นับว่ามี
ฝีมือน่าชมทีเดียว ลูกค้าของเธอจึงมีมากเหมือนกัน

มาเมื่อวันทึ่ 24 เมษายน 2510 เช้ามืดเธอนอนไม่ตื่น ถึงคุณย่าจะปลุก
เธอด้วยวิธีรุนแรงเธอก็นอนเงียบ คุณย่าแปลกใจ เพราะปกติ เด็กหญิงลัดดา
ไม่เคยดื้อและเกรงกลัวอยู่ เมื่อสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวดู ก็เย็นชืดอ่อนปวก
เปียก คุณย่าตกใจจึงปลุกสามี ( ส.ต.อ. ผาด จูงใจ ) ให้ลุกขึ้นแล้วช่วยกัน
แก้ไขพยาบาล คลำชีพจรไม่เต้น เอาสำลีรอจมูกก็ไม่มีลมผ่าน ตกลงนำส่ง
โรงพยาบาล ศิริราช เมื่อแพทย์รับไว้และทำการแก้ไขพยาบาล ส.ต.อ. ผาด
กับเพื่อนคนหนึึ่งก็อยู่เฝ้าไข้หลาน จนเวลาผ่านไปประมาณ 9.30 น. จึงฟื้น

อาการแรกที่เธอฟื้น เธอได้ร้องว่า " หนูกลัวแล้วอย่าทำหนูเลย " สองสาม
ครั้ง มีอาการสั่นด้วยความหวาดกลัว

ส.ต.อ. ผาด เห็นดังนั้นจึงพูดปลอบว่า " ปู่อยู่กับหนูที่นี่หนูไม่ต้องกลัวอะไร"

เธอหยุดร้อง ลืมตาแล้วหลับไป หายใจเหมือนหอบ ตัวสั่นเทา

คุณปู่จึงถามหลานว่า " หนูกลัวอะไรหรือ? ที่นี่ไม่มีใครมาทำหนูได้หรอก "

เธอพูดทั้งๆยังหอบว่า " หนูเห็นคนรูปร่างใหญ่โต ถือไม้กระบอง หัวมีเขา
2 เขา และมีอีก 4-5 คนหัวโพกผ้าแดง เข้ามาทางหน้าต่าง เข้ามาบีบคอหนู
แล้วอุ้มหนูไป หนูเรียกให้ปู่ช่วย ปู่ก็ไม่ช่วย "

เนื่องจากหลานยังเหนื่อยและตื่นเต้น คุณปู่จึงยังไม่รบกวนซักถามอีก
ปล่อยให้นอนพักผ่อน และแพทย์ให้นำ้เกลือในเวลาต่อมา จนเวลาล่วงไป
ถึง 15.00 น. จึงตรวจอาการอีกครั้ง เห็นว่าปลอดภัย จึงอนุญาตให้นำกลับ
บ้านได้ เมื่อถึงบ้านมีอากา่รหิว รับประทานอาหารแล้วหลับไปพักใหญ่
ครั้นตื่นขึ้น คุณปู่คุณย่าจึงช่วยกันสอบถามความทรงจำอันประหลาดของ
เธออีกครั้ง

ต่อไปนี้ จะได้เรียบเรียงเรื่องราวในความทรงจำของเธอ โดยอาศัยบันทึก
ของ ส.ต.อ. ผาด จูงใจ คุณปู่ของเธอ และข้าพเจ้าได้สอบถามด้วยตนเอง
บ้าง ขอเรียบเรียงแต่ย่อๆ...

เมื่อเธอถูกอุ้มออกทางหน้าต่างไปแล้ว ถูกบังคับให้เดินไปในที่ไม่เคยผ่าน
เธอเห็นเป็นต้นไม้ประหลาดขึ้นอยู่มากมายเป็นป่าพึดไปทีเดียว ต้นไม้นั้นมี
หนามแหลมคมเต็มไปหมด มีคนทั้งผู้หญิงผู้ชาย ล้วนแต่เปลือยกาย พากัน
ปีนป่ายขึ้นไป ถูกหนามแหลมแทงเลือดโชกกาย

คนไหนกลัวเจ็บไม่ยอมขึ้น ก็จะมีคนข้างล่างคอยเอาหอกแทงก้น ต้อง
ปีนขึ้นไปให้หนามเกี่ยวแทงเจ็บปวดร้องลั่น พอขึ้นไปสูงๆ ก็มีนกตัวใหญ่ปาก
เหล็ก บินมาจิกฉีกเนื้อออกมาเป็นชิ้นๆ เธอทนดูไม่ได้ต้องหลับตาเพราะเสียว
สยอง

เดินต่อไปแล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง พบผู้ชายผู้หญิงหลายคน ถูกมัดมืออยู่
บนหัวมีกงจักรพัด คมจักรบาดกระจุยกระจาย เลือดเนื้อสาดกระเซ็นเป็นวง
เธอแข็งใจถามเขาว่า ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ เขาบอกเธอว่า เมื่อเป็นมนุษย์เขา
เนรคุณ ทารุณพ่อแม่อย่างสาหัส

จากนั้น ก็ถึงศาลาหลังหนึ่ง มีผู้หญิงแก้ผ้าอยู่บนนั้น กำลังใช้มือกำผ้าอ้อม
ทุบอกตนเอง แล้วร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เธอถามเขาว่าทุบอก
ทำไม? นางบอกว่าเมื่อเป็นคน นางทารุณเฆี่ยนตีลูกตนเองและลูกเลี้ยงด้วย
ความเกลียดชัง

ต่อไปพบปู่ของเธอเอง ( มิใช่ ส.ต.อ. ผาด ) ถูกผูกมัดไว้ไม่มีผ้านุ่ง มีแต่นำ้
เหลืองไหลเฟะเยิ้มทั้งตัว ปู่บอกเธอว่า เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ได้เบียดเบียนรังแก
ทั้งคนและสัตว์ไว้มาก ปู่ร้องว่า " หนูช่วยปู่ด้วย " แต่เธอช่วยปู่ไม่ได้ ถูกบังคับ
ให้ผ่านปู่ไป

ได้พบเจ๊กขายปลาที่ตลาดกระจอก ( ตลาดสดข้างบ้าน ) เธอจำได้ เห็น
กำลังถูกมัดให้นอนอยู่ ที่หัวถูกผ่าออกเป็น 2 ซีก ผอมมีแต่หนังหุ้มกระดูก
ได้พบกระทะใบใหญ่มีนำ้เดือดพล่าน และมีหัวกะโหลกถูกต้มเคี่ยวแต่ไม่มีไฟ
มีคนถูกเฆี่ยนตีอยู่หลายคน เสียงร้องน่าหวาดเสียวขนลุกขนพอง

( ยังมีต่อ )


" นิพพานชาตินี้กันเถอะ "

 

( มีต่อครับ )

พอพ้นจากภาพอันน่าหวาดเสียวไปแล้ว ก็ถึงที่แห่งหนึ่ง มีสำรับจัดอย่างสวยงาม
ทั้งถาดและถ้วยชามซึ่งมีฝาปิด ล้วนเป็นทองคำทั้งสิ้น ตั้งอยู่เรียงรายทั้งสองฟากทาง
มองสุดสายตา ผู้นำพาเธอเดินไปถามว่า " หนูอยากกินไหม ? " เธอบอกว่าอยากกิน
เขาบอกว่าของเหล่านี้เป็นของแกทั้งนั้น หนูจำไม่ได้ หรือว่าได้ทำร่วมกับผู้ใจบุญคน
หนึ่ง? เธอนึกถึงคุณย่า เขาบอกว่านั่นแหละเป็นของหนูด้วย กินได้ทุกอย่าง เธอจึงเข้าไป
เปิดฝาถ้วยชาม อาหารแต่ละอย่างกำลังร้อนๆ มีควันฉุยหอมน่ากิน เธอก็เลยกินเสียอิ่ม
มีที่ไม่ร้อนอยู่อย่างเดียว คือนำ้ส้มคั้น ดื่มแล้วหวานชื่นใจ จากนั้นก็พบข้าวสารในตุ่มแก้ว
เม็ดโตๆ งามๆ ตั้งเรียงไว้หลายสิบตุ่ม พบขนมฝรั่ง พบหัวเป็ดหัวไก่ จำได้ว่าเคยเอามา
ต้มเป็นอาหารเลี้ยงสุนัข แต่ที่นี่อยู่ในอ่างทองคำ พบข้าวสุกคลุกเนื้อปลาใส่อ่างทองไว้
หลายสิบอ่าง ทำให้นึกถึงข้าวแมว พบหนังสือพิมพ์วางไว้เป็นตั้งๆด้วย

จากสิ่งเหล่านี้เขาก็พาเธอเดินไปจนกระทั่งเกือบจะถึงกำแพงใหญ่ และเห็นเป็นภูเขา
อยู่ลึกเลยเข้าไป ก็พบพระองค์หนึ่ง รูปร่างเหมือนพระพุทธรูปที่เคยบูชากราบไหว้ที่บ้าน
พระถามคนนำทางมาว่า " โยมจะพาเด็กคนนี้ไปไหน? ...นำเขากลับไปบ้านเสียเถิด เอา
มาผิด เป็นคนละคนน่ะ ชื่อเดียวกัน "

คนนำนิ่ง พระพูดต่อไปอีกว่า " ไหนๆก็พามาแล้ว ให้ดูข้างในเสียหน่อยซิ "

คนนำยังนิ่ง พระองค์นั้นก็เลยเปลี่ยนความคิดว่า " อย่าเลยไม่ต้องให้ดูหรอก เท่านี้
ก็พอแล้ว อยู่นานนักไม่ได้ เขามีงานรออยู่ทางบ้าน พาเขาไปส่งเถอะ " แล้วหันมาพูด
กับเธอว่า " จำไว้นะหนู ต่อไปนี้ความชั่วความบาป อย่าทำ..."

คนนำพูดสอดขึ้นด้วยเสียงขู่ตะคอกว่า " โดดนำ้ไปซิ " ขณะนั้นเธอเห็นแม่นำ้กว้าง
เกิดขึ้นขวางหน้า จนปัญญาเห็นว่าหมดทางกลับเสียแล้ว ก็บังเอิญได้ยินพระพูดว่า
" ไม่ได้ ทำอย่างนั้นไม่ได้ เอาเขามาอย่างไร ก็เอาไปอย่างนั้นซี "

อย่างฉับพลันทันทีที่พระพูดจบ ก็มีนกใหญ่ตัวหนึ่งขนสีทอง มีขาสองขา มาหมอบ
ให้เธอนั่งบนหลัง แล้วก็บินพากลับ ผ่านผู้หญิงรูปร่างสวยๆ ลอยอยู่กลางอากาศ ( นาง
ฟ้ากระมัง? ) ร้องทักเซ็งแซ่ไปหมด มีคนหนึ่งร้องว่า " หนูแล้วมาเที่ยวใหม่นะจ๊ะ " เมื่อ
พ้นจากกลุ่มผู้หญิงสวยๆ เธอเสียดายอยากจะเหลียวไปดูอีก ก็ถูกคนนำพา ที่ลอยมา
เร็วพอกันกับนกบิน ขู่สำทับว่า " อย่าเหลียวกลับไปดูนะ ขืนเหลียวจะแทงให้ตาย "

จากนั้นก็ถึงบ้าน เขาว่า " เอ้าถึงแล้ว " เธอลงจากหลังนกด้วยความกลัว รีบวิ่งเข้าบ้าน
ปากก็ร้องว่า " หนูกลัวแล้ว อย่าทำหนูเลย " ต่อแต่นั้นเธอก็ฟื้น เหตุการณ์ก็เป็นดังกล่าว
มาแต่ต้น...

ก่อนจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เด็กหญิงผู้นี้มิได้ป่วยไข้แต่อย่างใด ไม่เคยอ่านหนังสือ
มาลัยสูตร หรือเนมิราชชาดก หรือฟังเทศน์ฟังธรรมเกี่ยวกับเรื่องนี้ จึงจะได้มีความรู้เป็น
พื้นฐาน จนสามารถผูกนิยายเลียนแบบคัมภีร์ศาสนา ราวกับนักเทศน์ผู้เชี่ยวชาญอย่างนี้
ถ้าเช่นนั้น ประสบการณ์จากสัญญาประหลาดนี้ จะเกิดจากอุปาทานได้อย่างไร? ทั้งวัย
ของเธอก็เรียกได้ว่า เริ่มจะเดียงสาเท่านั้น

______________จบแล้วครับ_______________

โปรดใช้วิจารณญาณนะครับ

" นิพพานชาตินี้กันเถอะ "

 

หุหุ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว

แล้วถ้าไม่ได้ลุกขึ้นมาหุงข้าวหรือทำกับข้าวเอง
แต่ฝากเงินไว้ให้พี่สาวซื้อข้าวกับข้าวใส่บาตรให้ทุกเช้าล่ะ
(ส่วนตัวเองเสาร์ อาทิตย์บางทีก็ไปถวายเพลที่วัด )

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

สาธุ สาธุ ทั้งเจ้าของเรื่องและเจ้าของกระทู้ ขอให้เจริญๆ

 

โมทนาสาธุ อ่านแล้ว
มิลังเลในการเพียรทำความดีต่อไป....

 

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ






,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ขอเชิญร่วมบุญสั่งจองรูปหล่ออุดผงพุทธคุณและผงสรีระหลวงปู่สี วัดเขาถ้ำบุญนาค
รายได้ทั้งหมดทางคณะผู้สร้างไม่ขอหักค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้นขอถวายสร้างสมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องจักรพรรดิทั้งหมด

http://palungjit.org/threads/ขอเชิญ...ุณและผงสรีระหลวงปู่สี-วัดเขาถ้ำบุญนาค.418960/

 

ผู้มีส่วนในเหตุ ย่อมมีส่วนในผลเช่นกันครับ


" นิพพานชาตินี้กันเภอะ "

 

อนุโมทนาค่ะ ก่อนนอนอย่าลืมนึกถึงพระพุทธเจ้านะคะ นิพพานังสุขขัง ท่องไว้ค่ะแล้วหลับไปเลย

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ...
เรื่องบุญก็ชอบทำแต่ว่ายังชอบเรื่องเลขเรื่องหวยอยู่ง่ะ!!! นานๆจะซื้อหวยเอง เพราะความอยากรวยอยากให้พ่อแม่สบายด้วย แต่ชอบบอกความฝันกับเลขให้แม่ซื้อบ่อยๆโดยเฉพาะหวยใต้ดิน เฮ้อ! ไม่รู้ว่าจะได้รับกรรมยังไงน้อ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ.....

 

สนุกมากๆ

 

สาธุในธรรมที่นำมาเผยแพร่ ทำให้ได้ข้อคิดเตือนตนและเตือนใจมิให้ประมาท ในกรรมเล็กๆน้อยๆๆ

 

ขนลุกเลย

 

อนุโมทนา สาธุ กับท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ

คงต้องเตือนตัวเองให้รีบปฏิบัติ ธรรม พระกรรมฐาน ซะแล้ว