พระพุทธศาสนาเพิงผ่านไปแค่ 2600 ปี ยังสับสนขนาดนี้

มีเส้นทางเดียว

การจะทำสิ่งใดย่อมรู้กว่าสิ่งที่ทำหลายเท่าตัวเพราะในโลกนี้มีต้นไม้หลายชนิด คนก็ชอบใช้งานหลายอย่างเช่นกัน บางคนชอบต้นมะขามเทศ บางคนชอบต้นมะม่วง บางตนชอบต้นมะค่า บางคนชอบต้นมะขาม ธรรมะก็มีแก่นเหมือนต้นไม้นี้เอง

*-2500--กึ่งพุทธกาล--2600-*

28/ธ.ค./2549

การดำรงอยู่ของสิ่งที่มีชีวิต และสิ่งที่ไม่มีชีวิต ย่อมดำรงอยู่ได้ด้วยเหตุปัจจัยหลายๆอย่างมารวมกัน จึงไม่เว้นแม้แต่บุคคลตัวตนเราท่าน ด้วยการดำรงอยู่ได้ ของเหตุปัจจัยหลายๆอย่างมารวมกัน เป็นสังคมบ้าง เป็นบุคคลบ้าง ในแต่ละสังคม หรือในแต่ละบุคคล ต่างก็ย่อมมีเหตุปัจจัยอันทำให้ดำรงอยู่ได้ ตามสมควรแก่เหตุปัจจัยนั้น แต่เหตุปัจจัยนั้นย่อมมีจิตเป็นที่ยึดเหนี่ยว จิตของบุคคลในสังคมนั้นแล อันเป็นเหตุทำให้ สังคมแต่ละสังคมมีความหลากหลายจึงไม่เหมือนกันแม้แต่สังคมเดียว เหมือนบุคคลในโลกที่มีลักษณะแตกต่างกันออกไป จึงสรุปใจความว่าแต่ละบุคคล จะดำรงอยู่ได้ หรือไม่ได้ก็ด้วยจิตของตนเป็นเหตุ บุคคลคนหนึ่งๆตลอดชีวิต ย่อม ได้เห็น, ได้ยิน, ได้ฟัง, มีความเห็นเพื่อเลี้ยงชีพตนให้คงอยู่ได้ แต่สิ่งที่อยู่นอกเหนือไปกว่านั้นย่อมหนีไม่พ้นโลกธรรม8ประการ ผู้ที่เข้าถึงโลกธรรมทั้ง8ในเวลาเดียว ย่อมเห็นปัญหาทั้งหมด พร้อมทั้งทางแก้ไข เหมือนได้นั่งดูภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ซึ่งในภาพยนตร์นั้นย่อมมีตัวละคร แสดงบทบาดที่แตกต่างกันออกไป คนหนึ่งเล่นเป็นอย่างหนึ่ง และอีกคนหนึ่งก็เล่นเป็นอีกอย่างหนึ่ง หากแม้ตัวละครคนหนึ่งเล่นนอกบทเสีย ละครนั้นก็ไม่เป็นละคร หรือไม่เป็นไปตามบท

------+------
อนึ่งศีลอริยะเวทไตร หรือการตั้งใจของมนุษย์ที่ทำให้เป็นศีลอริยะเวทไตรนั้น ตั้งใจพร้อมกัน3ประการ คือ 1 ตั้งใจทำ 2 ตั้งใจเกิด 3 ตั้งใจศีล ศีลนั้นมีโครงสร้างลักษณะที่แตกต่างกันออกไปด้วยเหตุประการทั้งปวง ศีล227เหมือนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ศีลขาด, ศีลต่อ, ศีลรับ, ศีลลา, ศีล8, ศีล5, หรือศีลอริยะเวทไตร, แต่ละศีลย่อมไม่เหมือนกันสักอันเดียว ถึงเหมือนกันแต่ก็เหมือนคู่แฝดที่เกิดมาคล้ายกัน แต่ต่างกันที่เป็นคนละคน ด้วยเหตุว่าโลกธรรมมีเส้นทางธรรมน้อยใหญ่ หลายเส้นสายที่นำให้ถึงโลกธรรมทั้ง8ในเวลาเดียวกันนั้น มีลักษณะต่างๆกัน มีเส้นทางธรรมอันหนึ่งที่เห็นได้ชัด คือลักษณะสุดปลายเส้นทางธรรมก่อนถึงศีลอริยะเวทไตร ซึ่งมีลักษณะเหมือนภาพหลายๆภาพเรียงตามลำดับวิ่งผ่านแสงความเร็วพอเหมาะ ทำให้เห็นเสมือนจริงแต่เป็นเพียงภาพยนตร์ สุดปลายเส้นทางธรรมก่อนถึงศีลอริยะเวทไตร ก็เช่นกัน โลกธรรมทั้ง8จะเรียงตามลำดับวิ่งผ่านเวทไตรความเร็วพอเหมาะ ทำให้เห็นเสมือนจริงดั่งได้นั่งดูภาพยนตร์ฉะนั้น ผู้ต้องประสงค์พึงถึงได้ แต่ต้องมีคุณธรรม5ประการ คือ 1 มีศรัทธาเคารพรักต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า 2มีใจตั้งอยู่ในศีลห้าเป็นอย่างน้อย หรือตั้งอยู่ในศีลแปดเป็นอย่างมาก 3 มีจิตเป็นสมาธิรอบรู้ในรูปฌานหนึ่งถึงสี่ 4 มีความรู้รอบด้านในโลกธรรมด้วยโลกธรรมเป็นทุกข์หลุดพ้นได้โดยไม่ยึดมั่นในท่ามกลางของเวทไตร 5 เอาพระคุณของเวทไตรรื้อถอนโลกธรรมทีละสามๆๆพร้อมสามถึงเก้าครั้ง และสามในคุณอันอื่น แล้วรวมความรู้สึกนึกคิดครั้งสุดท้ายเข้าถึงรูปฌานอันดับที่สี่ คุณธรรม 5 ประการนี้แลที่ทำให้เกิดศีลอริยะเวทไตร

 

ไม่ใช่สายมโนมยิทธิ เป็นสายอื่นที่ไม่ค่อยได้ยินว่ามีคนฝึก

 

อ้อ เช่นนั้นเองหรือครับ

เช่นนั้นก็ขออภัยที่เข้าใจผิดครับ

 

และไม่ใช่สายสัญญาด้วย

 

ความสับสนจะบรรเทาด้วยการศึกษาและปฏิบัติ ได้จากผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบคอยชี้แนะแต่อย่าลืมศึกษาทำความเข้าใจกับพระธรรมวินัย พระไตรปิฎก เป้าหมายคืออะไร ทางเดินไปสู่เป้าหมายด้วยวิธีใดซึ่งก็หลากหลายวิธีการที่เรียกว่า แล้วแต่จริตของแต่ละคนเปรียบเหมือนพระสาวกหรือพระดัง พระเกจิต่างๆ( ไม่รวมพระปลอมนุ่งห่มผ้าเหลืองเพื่อยังชีพเท่านั้น )หลายท่านเด่นคนละด้านแต่ถึงเป้าหมายเดียวกันคือพระนิพพาน เป็นปัตจัตตังเวทิตะโพวิญญูหิ บุคคลพึ่งรู้ได้ด้วยตนเอง พระธรรมคำสั่งสอนนั้นชัดเจนอยู่แล้ว บุญบารมียังน้อย ปัญญายังน้อย แต่ไม่ได้แปลว่าจะนิพพานไม่ได้ หากเพียรและพยายามต่อเนื่อง อาจเริ่มจากที่ตัวเราก่อน ศึกษาในใจตัวเองก่อน และความเกี่ยวข้องกับสิ่งทั้งปวงด้วยปัญญาโดยน้อมนำคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปรับใช้ คนธรรมดาก็ ศีล 5 คุณทำได้ครบถ้วนหรือยัง จากที่ศึกษามาการประพฤติปฏิบัติทุกอย่างจะเกี่ยวเนื่องกัน ทาน ง่ายสุด ศีลยากมาอีกนิด สมาธิภาวนายากต่อมา ปัญญายากสุด จะเกิดได้ต้องเริ่มจากเรื่องที่ทำง่ายก่อนคราวนี้เราก็มาดูว่าคุณภาพจิตและพฤติกรรมเราอยู่ระดับไหนหมายถึงทำได้อย่างสม่ำเสมอจนเป็นปกตินิสัย จนเป็นเรื่องที่ทำแล้วไม่รู้สึกว่า ฝืน ทน ลำบาก แล้วสติปัญญาจะงอกงามขึ้นเรื่อยๆแล้วจะไม่มีคำว่าสับสน ไม่งั้นพระพุทธศาสนาไม่อยู่มาจนทุกวันนี้และชั่วกาลนานตราบเท่าที่มี วัฏสงสาร จงมั่นใจในคำตถาคต

 

ทุกท่านจะต้องทราบที่เหตุก่อน นั่นคือ เหตุแห่งการแตกแยกมาจาก พระเทวทัต เพราะฉะนั้น เมื่อทราบแล้ว ก็อย่าทำให้เกิดการแตกแยกอีกเลย พึงระวังเรื่องดังกล่าว ขอให้ทุกท่านเข้าใจเพียงว่าทุกสายทุกนิกายคือชาวพุทธ ครอบครัวเดียวกัน เป็นเบื้องต้น แล้วค่อย ๆ หาทางแก้ไขในรายละเอียดทีหลัง ทั้งนี้จะต้องระวังพวกที่เข้ามาทำลาย หรือเข้ามาเป็นมหาโจร ขโมยพระธรรม หรือเข้ามาเพื่อปรุงแต่ง แต่ถ้าจะกล่าวถึงเรื่องการใช้คำในปัจจุบัน บางทีเราก็ต้องพิจารณาไปตามสภาพว่า คำในภาษาที่ใช้ในแต่ละถิ่นแต่ละสถานที่เป็นอย่างไร ? เพื่อมิให้เข้าใจเจตนาดี ๆ ของผู้ที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนาจริง ๆ แต่อาจใช้คำที่เป็นปัจจุบันจนมองเป็นว่าผิดไป

 

ทราบมาว่าพระไตรปิฏก เว็บ ๘๔๐๐๐ เอามาจากพระไตรปิฏก ฉบับ ธรรมทาน .....พระไตรปิฏกฉบับธรรมทาน ลอกมาจากพระไตรปิฏกไทย สยามรัฐ นะครับ.....

ส่วนตัวผมเห็นว่าคุณอาจกล่าวหนักไปหน่อยนะครับ....ถ้าจะยกว่าของวัดนาป่าพง ทำต้นฉบับถูก เพราะศรัทธา แต่กล่าวว่าของที่อื่นทำผิด ผมว่าเป็นอะไรที่รู้สึกว่าน่าเสียใจแทนคนพูดนะ ว่าท่านทำไม มีอคติเพราะศรัทธาได้มากขนาดนี้...

อีกหน่อยคณะศิษย์หลวงพ่อวัดนาป่าพง จะมีทิฏฐิตัวร้ายอยู่ตัวหนึ่งคือ พระสงฆ์ท่านอื่นพูดนอกจากหลวงพ่อวัดนาป่าพง เขาเหล่านั้นจะไม่ยึดถือ เพราะคิดว่าเป็นคำสาวก จะเชื่อแต่หลวงพ่อวัดนาป่าพงเท่านั้น ที่ไม่ใช่คำสาวก เอาไปเอามาพูดอะไรก็เป็นคำศาสดาหมด น่าแปลกทั้งๆที่หลวงพ่อท่านพูดเอง ท่านก็เป็นสาวกเช่นกัน อีกหน่อยพระไตรปิฏกที่ใหนก็เชื่อถือไม่ได้ เชื่อได้แต่พระไตรฉบับนาป่าพงนั่นหละ....น่าเศร้าใจนะ ...ทั้งๆที่คุณวุฒิ หลวงพ่อท่าน ไม่ได้จบเปรียญธรรมเลย...

จริงๆถ้าพูดกันตรงๆ หลวงพ่อวัดนาป่าพง เองท่านก็ไม่ได้มีความรู้ทางบาลีศึกษา ตัวท่านเองก็แปลบาลีไม่ออก ท่านก็อ่านเอาจากไทยสยามรัฐนั่นหละครับ....และไทยสยามรัฐนี่ท่าน ป.อ. ประยุตโต บอกชัดว่ามีข้อผิดพลาดอยู่ เพราะว่าคนแปลเขาใช้หลายคน คนแปลแบบพิศดารก็มี คนแปลแบบความเข้าใจก็มี ใหนจะคนอ่านตีความตามพื้นฐานความคิดของตัวเองอีก

พระไตรปิฏกฉบับ แปลออกมาเป็นไทยทั้งหลาย ใช้เป็นคู่มือในการศึกษาได้ แต่ถ้าจะยึดเอาเป็นหลัก ต้องเอาบาลีสยามรัฐ แต่แล้วความสามารถมีจำกัดเพราะไม่ได้เรียนเอกบาลีมา อ่านไม่ออก แปลไม่ได้ ก็หลีกไม่พ้นที่จะต้องพึงฉบับแปลไทย หลวงพ่อวัดนาป่าพงก็เป็นอย่างนี้เหมือนกันหละครับ....

ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับหลวงพ่อวัดนาป่าพงที่พยายามรักษาพุทธพจน์นะ แต่ท่านยึดสุดโต่งว่าไม่เอาคำอรรกถาจารย์ ถ้าเป็นไปได้อยากถามท่านนะว่า ที่แน่ๆอรรถกถาจารย์เกิดก่อนท่าน ใกล้พระพุทธเจ้ามากกว่าท่านเป็นพันปี ถ้าท่านจะเพี้ยนมันก็ย่อมเพี้ยนอยู่ได้น้อยมากกว่าหลวงพ่อวัดนาป่าพงท่านแน่ๆ ลำพังท่านเองถ้าไม่มีอรรกถาจารย์อธิบายพระไตรปิฏกอยู่ก่อนแล้ว ท่านหลวงพ่อวัดนาป่าพงเองก็ยากที่จะเข้าใจเช่นกัน......อันนี้พูดกันตามตรงนะ......

 

ผมก็เห็นด้วยกับคุณ Phanudet ด้วยเช่นกันครับ เพราะฉะนั้นชาวพุทธทั้งมวลอย่าสร้างความแตกแยกเลยครับ มิฉะนั้นจะเป็นช่องทางให้เสื่อมหรือถูกทำลายล้างได้ ทุกวันนี้ก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไรแล้วครับ ผมเน้นว่า เป็นชาวพุทธ ของพระตถาคต (พระพุทธเจ้า) ทุกคนครับ

 

หัดละให้เป็น ละความขัดแย้ง. ละสิ่งที่ทำให้ขัดแย้ง ก็ไม่ขัดแย้ง

 

รับทราบและรับฟังทั้งหมด โดยส่วนตัวยังคงคิดว่า วิธีคลี่คลายความไม่ไว้วางใจ รึไม่เชื่อถือของญาติโยม ที่สงสัยในพระไตรปิฎกฉบับที่วัดนาป่าพงเอามาเผยแผ่ ควรจะใช้วิธีไปตั้งคำถาม ให้พระอาจารย์ท่านตอบ ให้กระจ่างแจ้งกันที่วัดเลย

ดูแล้ว น่าจะดีกว่า การเขียนแสดงความเคลือบแคลงใจตามบอร์ด เพราะคนที่มาตอบ มาชี้แจง ก็ไม่ใช่พระอาจารย์ ซึ่งท่านน่าจะเป็นผู้ที่ให้คำตอบ ได้ตรงที่สุด มากกว่าคนอื่น