แอบรักเธอเข้าแล้ว (แต่รู้ว่าต้องอกหักแน่นอน)

แอบรักเธอตอนที่เราเจอกันเมื่อวาน(22 กุมภาพันธุ์ 2556) ตอนแรกผมไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอเลยเพราะเธอดูเหมือนคนคิดลึกมีลับลมคมใน แววตาแมร่งน่ากลัวยังกะผีปอป 5555 (ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก) แต่ว่าผิวขาว สวย ลักษณะดูดี คนอื่นมองว่าสวยหมด ผมมองว่าไม่เห็นจะสวยเลย แค่ขาวเท่านั้น และผมก็มองออกว่าเธอเป็นประเภทชอบให้ความหวังคน จนขนาดคนจะชกต่อยกันมาแล้วก็หลายรายแต่มาวันนี้เธอทำผมใจเต้น และรู้สึกชอบมาก ทำไมก็ไม่รู้แต่ก่อนผมไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้เลย ออกจะเหม็นหน้าเธอด้วยซ้ำ คือเธอไม่ตรงตามสเปกผมซักอย่าง ทั้งความฟุ่มเฟือย ความเจ้าชู้ของเธอ ความถือตัว บ้าของแบรดเนม ตามกระแส บ้าแต่งตัว ฯลฯ และสิ่งแวดล้อมระหว่างผมกับเธอ แหม๋มันช่างตรงกันข้ามลิบลับ
แต่มาวันนี้เธอมาที่ร้านผม มาตอนเย็น ผมก็หลับอยู่ได้ยินเสียงคนเรียกออกมาดูผมจำแม่เธอไม่ได้ จำเธอไม่ได้ แม่เธอพูดอยู่นานผมจึง อ๋อ และผมมองไปหาผู้หญิงในชุดมหาลัยข้างหลังผมรู้ทันทีว่าเป็นเธอ เธอก็ดูจะเซอร์ไพรซ์เหมือนกันที่รู้ว่าเป็นผม เพราะเธอไม่รู้มาก่อนว่าผมอยู่ที่ร้านนี้ และผมก็เคยมีวีรกรรมที่เคยไปทำไว้กับเธอก่อนหน้านั้นเพราะความคึกคะนองของตัวเอง แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พอหลังจากนั้นผมก็ทำงานของผมไป เธอก็คุยไรไม่รู้ จุ้กจิ้กๆ พูดทำเสียงเป็นคุณหนูเชียว ผมคิดเอาเองว่าเธอกะจะหลอกผมให้ติดกับดัก เพราะผู้ชายหลายคนติดไปแล้ว ซึ่งทีแรกผมก็รู้อยู่เต็มอกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เธอนั่งห่างจากผมแค่ไม่ถึงเมตร ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก และผมก็แกล้งไม่สนใจต่อไปเพราะแม่เธอก็มาด้วย เธอก็พูดไปเรื่อยว่าจะมาอีกพรุ่งนี้ ทั้งที่เรื่องที่จะมามันไม่จำเป็นต้องมาเลย ให้ใครทำให้ก็ได้และไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน (ออกแนวให้ความหวังผม เหมือนโยนผ้าเช็ดหน้าทิ้งไว้อะไรงี้ ซึ่งผมก็เข้าใจ) ซึ่งพอเธอกลับไปเชื่อไหม จากคนที่ผมเคยไม่ชอบนิสัย ไม่ชอบอะไรเลยในตัวเธอ มาวันนี้ผมจากที่เคยมาทำงาน 10 โมง ผมมาทำงานตั้งแต่ 6 โมงเช้าเพื่อรอเธอ พูดไปก็อายเคยว่าคนอื่นว่าชอบไปได้ไง วันนี้มาโดนตัวเอง รักโดยไม่รู้ตัว กรรมแท้ๆ ตอนนี้รู้ซึ้งในใจว่าเป็นไปไม่ได้แน่นอนสมองซีกซ้ายบอกอย่างนี้ แต่ซีกขวาบอกว่าเธอคือสิ่งที่ต้องคว้ามาให้ได้ ทุกสิ่งย่อมเกิดขึ้นได้ ผมเถียงกับตัวเองในความคิด ตอนนี้ความรักซึ่งมากกว่าชอบเกิดขึ้นแล้ว ต่อไปจะมองหน้าเธอยังไง จะกล้าไปที่บ้านเธอตอนเธออยู่ไหม(ไปทำงาน) โอย ยยยย กลุ้ม คิดทั้งคืนจนเกือบเช้า เห็นขาเรียวๆ หน้าขา่วๆ ผมดำยาวก็ไม่เท่าไร แต่ในใจเห็นถึงบางสิ่งที่ตาไม่อาจมองเห็น ไม่รู้ทำไม ถ้าคิดตามเหตุตามผลเธอแค่ยั่วผมให้ผมรัก ปั้ดโธ่ ผมด่าตัวเองในใจว่า "มึงก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขายั่ว แล้วมึงจะรักเขาทำไมไอ้ฟายเอ้ย" ซึ่งถ้าพอผมหลงรักเธอขึ้นมาเเละไปจีบปัญหาจะเกิดทันที เนื่องจากเคยเจอเคสตัวอย่างนับไม่ถ้วนที่โดนเธอหักอก มีคนที่ผมรู้จักโดนเธอหักอก 2 คน คนอื่นอีกเยอะ นี่แหละทุกข์ใจสุดๆรักแล้วไม่สมหวัง ผมรู้ชะตาผมมันกุดในเรื่องความรักหมดแล้ว นี่แหละหนา คนธรรมะ ย่อมอยู่คู่กับ คนกิเลสหลงโลกไม่ได้ไม่ได้ ตั้งแต่มีธรรมะมาเป็นเสมือนตัวผลักผมให้ออกห่างจากความรักออกไปเรื่อยๆ นักดูดวงที่ว่าแม่นเจอดวงผมเข้าไปแมร่งถึงกับเซอร์เลยล่ะ ธรรมะเปลี่ยนชะตาผม เปลี่ยนชีวิตผมให้เข้าไปสู่ความละัเอียดยิ่งขึ้น คำว่าพุทธภูมิสร้างผมให้แข็งแกร่ง ให้มีความรับผิดชอบ เสียสละ ความรักต่อเพื่อนมนุษย์ และมีเมตตากรุณาต่อทุกชีวิต ทุกอย่างเกิดได้เพราะธรรมะ แต่มันก็ต้องแลกกับการลงทุนทั้งหมดในชีวิตของผม บางคนอาจจะไม่รู้ว่าผมทำอะไรกับชีวิตตัวเองบ้าง แต่ก่อนผมเข้าธรรมะแบบผิดวิธี สุดโต่ง มั่วซั่ว ใจร้อน ผลลัพธ์เป็นไปอย่างไม่คาดคิดในทางที่แย่ สิ่งที่เคยสวยงามกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าไว้ใจ ................ โอยแค่นี้ก่อนเล่ายาวนอกเรื่องไปแล้ว แต่ว่าถึงยังไงก็รักเธอนะ ถึงแม้เธอจะเจ้าชู้ เสียซิงมาแล้ว หรือว่าจะเอาแต่ใจ ฟุ่มเฟือยแต่ก็หยุดรักจากฉันไม่ได้เลยกลุ้มจริงๆ

รู้ไหมครับทุกคน วันนี้(23 กุมภาพันธุ์ 2556) ผมรอเธอมาตามสัญญาทั้งวัน รอจนแล้วจนรอดไม่มีแม้ใครจะมาแม้แต่คนเดียว ผมนั่งเสียใจกับชีวิตที่อกหักมาโดยตลอด ผมอยากเป็นคนชั่วให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย คนชั่วกล้าทำในสิ่งที่ผมไม่กล้าคิด คนชั่วบางคนทำให้ผู้หญิงบางคนรักได้หมดหัวใจ แต่ผมไม่เคยทำได้แบบนั้นบ้างเลย คนที่รักผมก็มีก็คือพ่อ-แม่ ผมไม่เถียง แต่ชีวิตมนุษย์ก็ต้องการการมีคู่ครอง ต้องการการปลอบโดยนซึ่งบางทีครอบครัวอาจจะทำได้ไม่ครบ ผมไม่อยากอกหักอีกแล้ว ผมว่าผมแข็งแกร่งพอแล้ว ไม่อยากเป็นพระอีกแล้ว อยากเป็นคนๆหนึ่งที่สมหวังกับคนที่ตนรัก ผมไม่โทษฟ้า ไม่โทษดิน ไม่โทษตัวเอง(เท่าไร) ไม่มีอะไรเป็นความผิดกับใครเลย แค่อยากระบายว่าหน๋อชีวิตตูทำไมรุ่มๆดอนๆกันอย่างนี้ ทำไมผมกระจอกอย่างนี้ บางทีก็อยากรวยจะได้กล้าเข้าไปหา กล้าเข้าไปทำกิจกรรมต่างๆด้วย ซึ่งผมรู้ดีวันนั้นคงจะไม่มาถึงเร็วๆนี้แน่ ยอมรับว่าท้อกับทุกอย่างในชีวิต แต่ทำไมต้องถอย ทุกข์หลีกเลี่ยงไม่ได้ ความทุกข์ผมมีมากมายกว่าที่เล่าไว้มากนัก ความอกหักหลายครั้งจึงไม่มีผลกับผมถึงขั้นทำร้ายตัวเอง แต่บางทีก็แค่ต้องการคนปลอบใจ ต้องการกำลังใจที่ไม่มีใครมีให้ผมนอกจากตัวผมเอง สาบานได้ ไม่มีเลย ซึ่งก็ไม่เป็นไรชีวิตนี้แมร่งเหี้ยอยู่แล้ว ผมคิดเสมอว่าผมคงเป็นเหี้ยมาเกิด หรือสัตว์นรกอะไรซักอย่างมาเกิด กรรมชั่วคงทำมาดีพอสมควรจึงได้รับเช่นนี้ ก็บางทีรู้สึกภูมิใจน้อยคนนักที่จะมีประสบการณ์อกหักติดต่อกัน 5-6 คน และไม่มีใครคบมากว่า 4 ปี ทำงานฟรี หนี้ท่วมหัว แต่ยังไม่ตา่ย เจ้ากรรมนายเวรคงอยากให้ผมตายแล้ว แต่ผมหน้าด้านอยู่ หรือบางท่านคงจะยังเอาผมไม่สะใจคงจะเอาให้รากเลือดก่อนค่อยเอาตายก็ได้ ก็ถ้าทำได้ก็เชิญ ทุกวันนี้สิ่งเดียวที่หวังคืออกจากชีวิตมืดมนนี้ หาแฟนซักคน ไม่เอาคนอื่น จะเอาคนนี้คนเดียว สวยกว่าเธอผมไม่ชอบ ดีกว่าเธอผมก็ไม่ชอบ ผมชอบของผมคนนี้คนเดียว นี่แหละทุกข์ของผมอาจจะไม่หนักหนาเท่าที่ควรแต่ก็หนักใจเยอะอยู่ อิอิอิอิอิ

 

จะพิมพ์ยาวไปไหนวะเนี่ย 5555

 

ยาวค่ะ อ่านไม่ไหว55 สู้ๆนะค่ะ

 

อ่านเรื่องของท่านจขกทแล้วข้าพเจ้าเข้าใจว่าคนเช่นท่านไม่รู้จักทุกข์หรอก...ดูสภาพการณ์แล้วท่านมีจิตแบบว่า"หรรษา" มาก...เรื่องที่เล่ามา ดูจิ๊บๆครับ ..

ขอให้ผ่านครับ

 

ที่ใดมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์ ​

 

ยังหลงยึดในภาพวันเวลาดีๆ ที่มีกับผู้หญิงคนนั้น เวลาที่คิดถึงเขามันจะมีแต่ภาพที่เคยเคยพูดดี ทำดีด้วย ภาพเหล่านี้ถ้าไม่อุเบกขา ก็จะเกิดการปรุงแต่ง มันจะไปสร้างตัวตนที่เป็นตัวรักผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา และถ้าตัวรักนี้ไม่สมหวัง มันก็จะไปเสริมตัวทุกข์ ตัวน้อยใจ ที่มีอยู่เดิมอยู่แล้วให้มากขึ้นไปอีก ต้องแก้ด้วยการรู้ทันความคิดของเราให้มาก และลองพิจารณาความไม่เที่ยง คุณก็เห็นแล้วว่าเวลาที่เราทุกข์ ไม่สมหวัง เราก็ทุกข์อยู่คนเดียว ไม่มีใครจะมาทุกข์กับเราได้เลย เราเกิดคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว ตายคนเดียว คนอื่นที่อยู่กับเราก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น พบกันเมื่อไหร่ ก็จากกันเมื่อนั้น มีแต่ชั่วคราวที่จะคงอยู่ตลอดไปมันไม่มีเลย

 

ความรักมักมีแต่เรื่องเศร้า

 

โธ่ น่าสงสาร
แล้วไปรู้เขาได้ไงล่ะว่าเขาเสียซิงมาแล้ว

 

เวลารักใครแล้วก็จะมีความหวัง ความปรารถนา การรอคอย ผิดหวัง แล้วก็เศร้า ทุกข์

สุข ทุกข์ สลับกันไป เช่นนี้แหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ เหมือนโดนตาข่ายของความคิด

ครอบไว้หาทางออกไม่ได้

พบกันแล้วก็ต้องจาก ยิ่งถ้าตอนพบกันมีความสุขมากเท่าไหร่ ตอนจากกันก็ทุกข์มากเท่านั้น

แค่คิดก็ทุกข์แล้วล่ะ

ทางที่ดีก็คือ ไม่ยินดียินร้าย รู้เฉยๆ กับความดีใจเสียใจ

 

เขียนปี พ.ศ. ผิดไม่รู้มีใครสังเกตุเปล่านะ แก้ก่อน อิอิอิอิ

 

ก็เป็นความทุกข์ผสมผสานกับชีวิตเน่าๆ แต่ไม่เคล้าน้ำตา ทุกข์ขนาดหนักแต่ยังไม่เคยร้องไห้ลย ทุกข์กับปัญหาทางบ้านหนักกว่า แต่ไม่เกี่ยวกับลาพุทธภูมิมันคนละเรื่องกัน ผมไม่ลาหรอกครับ ผมปางตายเพราะอ่านธรรมะมากไปก็ส่วนนึง อ่านแล้วพิจารณาผิดรูปแบบ ธรรมะในธรรมะอ่านหมดแล้วทำตามทั้งหมดไม่ได้ เอาบางส่วนให้ติดตราตรึงใจไว้เป็นคติประจำใจดีกว่า ตอนฃพิมพ์อยู่นี่ก็ใจหนักๆไม่เคยเบา เป็นทุกวัน อยู่้กับผมตลอดยิ่งกว่าเห็นผี ตามมาหลอกหลอนตลอดเวลา ปัญหาคือแฟน ความทุกข์คือเพื่อนตายของผม ซาบซึ้งจริงๆอยู่ด้วยกันตลอด คอยกระซิบเรื่องร้ายๆมุมมองแย่ๆ และหาเรื่องให้เราเองไม่เว้นแต่ละวัน ชาตินี้คงไม่ท้งกันไปไหน เหอะๆๆๆๆ

 

จึงได้กล่าวว่าคุณมี"จิตหรรษา"ไงครับ.....

คุณรู้จักทุกข์และไม่กอดทุกข์ไว้นานหรอก เพราะจิตหรรษาของคุณนั่นเเหละ

 

อิอิอิอิ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ZSw-aKCgyoo]คืนลับฟ้า ไหมไทย ใจตะวัน - YouTube[/ame]

ชะนำมุน บองบานจูบเนียงโอนมะนอง
เจริญแคกันลอง บองบานจูบแต่เซรยเปรา
ตรึผะเนกโศการำปึ่งอีนาเฮยเลา
บองจำเมอเพลา บัดโซระโดเปียดสัญญา
คืนหนึ่ง ม่วงบานตระการย้อยกิ่ง
คิดถึงจริงจริง อยากอิงหนุนตักคนงาม
คำรับรักพี่ ไม่มีไกลจากความจำ
ไฉนใยเธอไม่จำ ลืมคำที่บอกรักกัน
ยบเอย ยบยวน บองครวญเมอแต่เพลาเซรย
กะนงกำเปรียเรียไตร บองแสนอาลัยเสน่หา
ยบเอ๊ย ยบบั๊ดสงัดซองซา ออยขยมรำพึงนอหนา
เปรียจันทราเปรียชะงัย
เดือนดับ ลับลงพี่คงคอยเก้อ
คอยหาเพียงเธอ อยากเจอล้นเอ่อดวงใจ
จะร้ายก็ช่าง ไม่ชังแม้นสิ่งเดนใคร
พี่รัก รักเธอกว่าใคร ต้องตายถ้าไม่มีเธอ
ยบเอย ยบยวน บองครวญเมอแต่เพลาเซรย
กะนงกำเปรียเรียไตร บองแสนอาลัยเสน่หา
ยบเอ๊ย ยบบั๊ดสงัดซองซา ออยขยมรำพึงนอหนา
เปรียจันทราเปรียชะงัย
เดือนดับ ลับลงพี่คงคอยเก้อ
คอยหาเพียงเธอ อยากเจอล้นเอ่อดวงใจ
จะร้ายก็ช่าง ไม่ชังแม้นสิ่งเดนใคร
พี่รัก รักเธอกว่าใคร ต้องตายถ้าไม่มีเธอ

รักเธอตามนั้น อิอิอิอิ

 

ประสบการณ์แอบรักก็เคยมีนะ แต่ส่วนมากจะทำให้คนอื่นผิดหวังมากกว่า5555... สมัยเรียนก็มีคนมาชอบหลายคนแต่เราหยิ่งมาก...รู้สึกกลายเป็นความเบื่อหน่ายขึ้นมาเลย เวลามองดูใครถูกใจคนไหนเป็นได้เรื่องทุกที มีแต่หลอกให้ความหวังเขาแล้วก็จากไปเพื่อเป็นกันชนมิให้ผู้หญิงอื่นเข้ามาวุ่นวาย(มีโลกส่วนตัวสูง) จนเพื่อนๆมองว่าเราเป็นตุ๊ดเป็นแต๊วไปก็มี ให้ฉายาเรียกกันไปต่างๆ (แต่ไม่เคยล่วงเกินใคร ทางบ้านถือคติว่าต้องบวชก่อนเบียด)

ไม่รู้เวลามองดูสาวๆคนไหนเธอต้องมองตอบทุกที จนเราต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาทุกครั้ง พวกตุ๊ดพวกกระเทยก็มี คิดแล้วขนลุก(ดูดวงก็บอกว่าเราทำบุญมาดี มีคู่ครองให้เลือกหลายคน...เลข11ตกคู่ครองกับการงาน) ก็แปลกนะสมัยเรียนเพื่อนชวนไปเที่ยวแถวสะพานควาย จิตปลงสลดสังเวชใจมากกว่าไม่นึกว่าผู้หญิงเขาจะหากินกันแบบนี้

ทุกวันนี้ชอบใช้ชีวิตอิสระมากกว่า เพราะเรามีสิ่งหนึ่งที่เป็นเสมือนหน้าที่เชื่อมสัญญาในจิตให้ระลึกอยู่เสมอว่า "ชาตินี้เราต้องมาละวาสนาเดิม หาไม่แล้วปณิธานจะไม่มั่นคง" เราก็ยังมีกิเลสเหมือนๆกับคนธรรมดาทั่วๆไปนั้นแหละไม่ได้วิเศษมาจากไหน...เพียงแต่ชอบคิดในแง่มุมที่คนอื่นเขาไม่คิดกัน เช่นความเมตตาคิดว่ามีไม่แพ้ใครเหมือนกัน

"หากเลือกคนนี้ อีกคนหนึ่งก็เสียใจ...หากเลือกคนนั้น คนนี้ก็เสียใจ" เมื่อเป็นเช่นนี้ก็อย่าเลือกใครเลยดีกว่า จะได้ไม่มีคนเสียใจ...55555

เห็นว่าคุณน้องเจ้าของกระทู้ปรารถนาพุทธภูมิหรอกนะ จึงโม้ให้ฟังพอเป็นกำลังใจ อย่าหลงไปตามกระแสโลกหากท่านปราถนาโพธิญาณมั่นคงแล้ว สัญชาตญาณ(โฮโมนเพศ)หรือจักมีอานุภาพมากกว่า "บารมีธรรม"

ฉนั้น "แอบรักเธอเข้าแล้ว (แต่รู้ว่าต้องอกหักแน่นอน)" เรื่องขี้หมา!

 

ปารถนามาก ก็ทุกข์มาก
ปารถนากลางๆ ก็ทุกข์กลางๆ
ไม่ปารถนาเลย ก็ไม่ทุกข์เลย
พระพุทธเจ้าจึงตรัสไว้ดังนี้ว่า ยิมปิจฉังนะละภะติตัมปิทุกขัง ปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์
สิ่งใดๆบนโลกนี้ไม่มีที่เป็นเรา ไม่ใช่ของเรา อย่าไปปารถนาในสิ่งที่ไม่ใช่เรา และ ไม่ใช่ของเรา มันมีแต่ทุกข์
เมื่อรู้แจ้งด้วยใจว่าเขาไม่ใช่เราและไม่ใช่ของเราแล้วความปารถนาย่อมหยั่งไม่ถึงจิตเรา

ให้ภาวนาเสมอด้วยธาตุ๕ คือ ดิน น้ำ ลม ไป อากาศ ซึ่งธาตุทั้ง๕นี้ไม่ว่าจะเป็นขี้ เยี่ยว ขน ผล หนัง ฟัน เล็ก ตะกวด คางคง ลิง จิ้งเหลน ช้าง ม้า ของบูดเน่า ของสะอาด น้ำหนอง น้ำเลือด ธาตุทั้งหลายเหล่านี้ก็หารังเกลียดไรๆในสิ่งเหล่านั้นไม่ ไม่มีทั้ง ความชอบใจ และ ไม่ชอบใจ ใดๆเลย เราก็เจริญจิตเสมอธาตุทั้ง๕ นั้นแล้วความพอใจยินดีและไม่พอใจยินดีก็จะไม่เกิดขึ้นแก่เรา

ที่มาเรื่อง ภาวนาเสมอด้วยธาตุ๕ จาก
ภาวนาเสมอด้วยธาตุ ๕
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕
มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์
๒. มหาราหุโลวาทสูตร
เรื่องพระราหุล
พระพุทธเจ้าตรัสสอนพระราหุลให้ภาวนาเสมอด้วยธาตุ๕

 

๕๕๕ อ่านมาถึงตอนนี้ ไม่ทราบว่าท่านแมวเหมียวเคยอ่านกระทู้ในห้องภัยพิบัติเรื่องขี้หมาหรือเปล่าคะ

เรื่องขี้หมาไม่ใช่เรื่องจิ๊บๆ นะคะ

 

คุณหกเล่าเรื่องสนุกมากค่ะ
อ่านแล้วขำๆ มีมุมน่ารักๆ ๕๕๕๕
เรื่องนี้ยังไม่ถึงขั้นของความรักค่ะ
ยิ่งอกหักยิ่งไกล....
เรื่องของเด็กๆค่ะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

เชื่อเถอะน่า มันยังไม่ใช่อารมณ์ความทุกข์เพราะอกหักรักคุดเลย

 

คุณหกไม่สนใจติงติงบ้างหรือ