ถึงเวลาที่สยบข่าวภัยพิบัติ  ทางสายเอก

สายฝนโปรยลงมา   จากฝากฟ้าเย็นชื่นฉ่ำ
สายฝนปนสายธรรม  มีสุขล้ำให้นำไป
สายธารและสายใจ  หยิบยื่นให้ได้เข้ามา
สายธรรมบนกระทู้  รีบหาดูสายปัญญา
สายใยให้ใฝ่หา ใช้ปัญญาใคร่ควรดู

 

<iframe width="320" height="215" src="http://www.youtube.com/embed/bXPNnqZ7Hjc" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe width="320" height="215" src="http://www.youtube.com/embed/JqXDs5SCS6s" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>​

 

วันมาฆะบูชาเวียนมาถึงเป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งในพระพุทธศาสนา

แต่ที่สำคัญก็คือชาวพุทธจะต้องสนใจและน้อมนำเอาพระธรรมคำสั่งสอนของ

องค์สัมมาสัมพระพุทธเจ้านั้นนำมาปฏิบัติ  จึงชื่อว่าเป็นการแสดงความเครพใน

องค์พระศาสดาของพระพุทธศาสนาและเป็นผู้นับถือพระพุทธศาสนาโดยแท้จริงครับ

 

กระทู้ธรรม ล้ำหน้า ก็ครานี้
หลายท่านที่ ศึกษา หาแก่นสาร
นำมาลง ก็จงเพียร เรียนตำนาน
ประกอบการ สมสร้าง ทางเจริญ

รู้ผิดถูก ชั่วดี ที่แน่ชัด
ไม่ทำขัด สิ่งนั้น คนสรรเสริญ
อุปสรรค มารร้าย ไม่เผชิญ
ใช่บังเอิญ เพราะบุญกรรม ที่ทำมา

 

...เมื่่อคืนฝนตกหนัก......น้ำในปลักเต็มทุกที่
ชื่นใจกระไรมี..............สมกับที่ตั้งตาคอย
...ไม่ตกมานมนาน........จนชาวบ้านนั่งเหงาหงอย
รอท่านั่งตาลอย............ถึงเล็กน้อยก็ชื่นใจ.

 

น่าหนักใจกับคนที่ไม่เข้าใจ เหตุที่ไม่เข้าใจเพราะไม่ใฝ่ศึกษา หาความจริงในข้อนั้นๆให้กระจ่าง เมื่อไม่ทำในที่ว่านี้ก็จะถูกหลอกได้ง่ายๆ่

ปัญหามาจากผู้ที่มาสอนมาชี้แจง เมื่อผู้ที่สอนให้ละวางนั้น กลับเป็นผู้ที่ละโมภเสียเิอง คำสอนก็หามีประโยชน์อันใดไม่

ติดตามเรื่องที่น่าวิบัติ มากกว่าภัยพิบัติ ได้ที่ลิงค์นี้นะครับ

Daily News - Manager Online - พระครูปลัด(ขิ.....ก) ศาสนาพา(ย่อย)ยัพ

 

ใครคิดอย่างนี้ บอกเขาได้เลยว่าผิดนะครับ อาจารย์ท่านสอนให้ใช้เวลาสิบนาที ยี่สิบนาที ถ้าไม่มีเลยก็ก่อนนอน ทำกำลังใจตัดสักกายทิฐิ การเกิดเป็นทุกข์ ตั้งใจไปนิพพาน ท่านให้ทำจนเป็นอาจิณทุกวัน จิตจะมีสภาพจำ เป็นสุดยอดกุศโลบายที่สั้นที่สุด ง่ายที่สุด ไอ้ที่คุยว่าทำถึงไหนๆ ไม่ทำแบบนี้ รับรองได้ว่ามี อกุศลมาตัดช่วงนาทีสุดท้าย แน่นอน อย่างดีก็รอดอบายภูมิ แต่ไม่แคล้วเกิดใหม่ อย่างหนักก็พุ่งหลาวลงนรกไปเลย ทุกข์แห่งการเกิดเรื่องสุดท้ายคือ ขันธ์ 5 แตกทำลายนี่ล่ะครับ มันเบียด เสียด อึดอัด ร้อนในกาย หายใจไม่ทัน ฯลฯ ถ้าไม่ซ้อมไว้ เรียบร้อยแน่นอน ชักคะเย่อกะมันมาหลายรอบแล้ว ตั้งใจจะไปทุกครั้ง มันเสือกหายทุกที หนอยแน่ะ

 

โดยท่าน ก เกียรติ..
...เมื่่อคืนฝนตกหนัก......น้ำในปลักเต็มทุกที่
ชื่นใจกระไรมี..............สมกับที่ตั้งตาคอย
...ไม่ตกมานมนาน........จนชาวบ้านนั่งเหงาหงอย
รอท่านั่งตาลอย............ถึงเล็กน้อยก็ชื่นใจ.
......
ห่อโคลง

ฝนหลั่งมาสั่งฟ้า.........เมื่อคืน
สดชื่นในใจชื้น...........ชื่นด้วย
ไร้ฝนอยู่นานฝืน..........ยืนนั่ง
รอท่าข้าฯแทบม้วย.......เช่นนี้..ชื่นใจ


(กาพย์ ห่อ โคลง..แบบที่1 )


ยินดีด้วยขอรับ..แล้วจะกรีดยางอีกเมื่อไร?

 

ขอบคุณมากค่ะ ที่กรุณาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ซึ่งหาอ่านได้ยากมาก
ติงเคยมีทุกขเวทนาสูงสุดในชีวิตคือการเวียนหัวและอาเจียนค่ะ
ไม่ชอบที่สุดเลยค่ะ
เวทนาอย่างอื่นๆพอทนได้
คิดเหมือนกันว่าเวลาธาตุขันธ์จะแตก เวทนาคงหนักที่สุด ไม่งั้นเราคงไม่ตายนะคะท่าน

 

(เปลว สีเงิน 25 February 2556 - 00:00)

วันนี้ วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ กลางเดือน ๓ ปีมะโรง ตรงกับจันทร์ที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๖ เป็น "วันมาฆบูชา"

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ตรัสรู้เองโดยชอบว่าเป็นที่พึ่ง

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์ ซึ่งยังผู้ปฏิบัติตามให้พ้นทุกข์ได้จริงว่าเป็นที่พึ่ง

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติดี-ปฏิบัติชอบตามคำสั่งสอนของพระองค์และเป็นผู้สืบต่อพระพุทธศาสนาว่าเป็นที่พึ่ง

ครับ พวกเราคนไทยเป็นผู้มีปัญญา เพราะได้เกิด-ได้อยู่-ได้อาศัยในแผ่นดินใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา อันได้ชื่อว่า "เป็นศาสนาของผู้มีปัญญา" ด้วยหลักกาลามสูตร ชัดเจนว่า พุทธศาสนาไม่กระหายได้ศิษย์มากๆ ไม่ต้องการมนุษย์โง่เขลา งมงาย ไร้เหตุ-ไร้ผล ไร้สติ-ปัญญามาเป็น "ปริมาณ" เสริมจำนวนพุทธบริษัทในลักษณะ "ตัวถ่วง-ตัวแทะ-ตัวทำลาย"

ฉะนั้น คนมีปัญญา คนมีสติ-สัมปชัญญะ คนมีเหตุ-มีผล ย่อมไม่หวั่นไหวกับความเป็นไปของเปลือกหุ้มแก่นที่พวกด้วง, พวกหนอน, พวกแมลง เกลือกอาศัยชอนไชหากิน ด้วยสามารถแยกแยะด้วยยกจิตเหนือกระพี้พุทธที่หมู่หนอนไชชอนอยู่ และด้วยจิตนั้น ย่อมทะลุถึงแก่นแกน "แดนพุทธภูมิ" อันสะอาด-สว่าง-สงบ ปลอดจากสัตว์ประเภทกินมูตร-คูถทั้งปวง

ด้วยเหตุนั้น พุทธะ-พุทธแท้ ย่อมเข้าใจว่าพุทธศาสนานั้น แท้จริงแล้วไม่ได้อยู่ที่ทำบุญมาก หรืออยู่ที่กราบไหว้รูปเคารพ หรืออยู่ที่ทะเบียนสำมะโนครัวพุทธ

นี่ตะหากที่เป็น "แก่น" ของความเป็น "พุทธะ-พุทธแท้"

สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง การไม่ทำความชั่วทั้งปวง, กุสะลัสสูปะสัมปะทา การทำกุศลให้ถึงพร้อม ทำแต่ความดี, สะจิตตะปะริโยทะปะนัง การชำระจิตของตนให้บริสุทธิ์ผ่องใส, เอตัง พุทธานะ สาสะนัง ธรรมนี้ เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

แก่นธรรมของสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแต่ละพระองค์ไม่เคยเสื่อม ไม่เคยหายไปจากโลกนี้ มีแต่กิมิชาติ คือมนุษย์เท่านั้น ที่เสื่อมไป-หายไปจากพุทธะ "ด้วยโง่เขลา" เอง

 

ท่านอาจารย์ครูน้อยตาแดง...ขอรับ..ข้าน้อยตั้งใจ..อยู่.. ก็ตอนฝ่ายนู้นเขา..รุกข้าน้อยจนตั้งตัวไม่ค่อยติด..ดีที่พบท่าน..ช่วยเดินเบี้ยสูงป้องกันให้..ไม่งั้น..ก็..มัวแต่ตื่นเต้นกะใบตองแห้ง..กะลูกตาลหล่นอยู่..ไม่เป็นสับปะรด..พาย..อะไร..ตอนนี้..ท่านครูใหญ่ท่านก็ให้ดูลมอยู่..ตอนขับรถก็ดูอยู่ขอรับ..ดีกว่าตอนอยู่บ้านซะอีก..เวลาท่านครูน้อยอบรมนะ..มันสะเทือนทีเดียวขอรับ..
"แต่อุปนิสัยทางธรรม จะตรงข้าม กันเลยหนา.....จะมีตัวสอด รู้รู้เข้า มาแทนที่
เข้าประชิด ขบสันดาน ในทันที.......................สติมี สมาธิเกิด ปัญญาตาม"

 

โอ้โห สุดยอด

เมื่อ 2 คืนก่อน กรีดไม่ทันเสร็จ ฝนตกลงมาแม้ไม่หนักก็กรีดต่อไม่ได้ ขี่รถกลับบ้านมาโดนฝนกลางทาง เปียกหมดยังกะลูกหมาตกน้ำ

วันนี้ตกอยู่ตั้งแต่นครศรีฯลงไป ที่สุราษฎร์ฯวันนี้ยังไม่ตก ดูท่าน่าจะกรีดได้ แต่ก็กลัวที่สุดคือจะตกอย่างคืนก่อนนั้น ถ้าน้ำลงในถ้วยรับไม่มากก็ขายน้ำยางได้อยู่ แต่เปอร์เซนต์น้ำยางจะลด จะมากน้อยก็แล้วแต่น้ำฝนที่ลง แต่ถ้าหนักมากจริงๆ ก็ไม่เก็บได้เลย มีแต่ไปเทน้ำทิ้งไว้กรีดคืนต่อไป

ถ้าท่านชุบดีรู้เรื่องนี้ก็ขออภัยด้วยนะ เล่ามาเผื่อคนทีไม่รู้ก็แล้วกัน

 

ลองดูเวปนี้..ขอรับเกิดจะช่วยอะไรได้บ้างhttp://www.songkhla.tmd.go.th/satellite/satellite.html
ท่านอาจารย์ขอรับ..เป็นส่วนหนึ่งของการดูลม..หรือเป่า..

 

ยามเมื่อฝนตกหนักควรพักผ่อน
จะเปียกปอนถ้ามาฝ่าสายฝน
เข้ากระทู้ไม่เหงาหงอยคอยหลายคน
มาฝึกฝนสู้กิเลสเป็นเศษเกิน

ขนข้อธรรมฝากผู้คนชนกิเลส
ช่วยกันเกตช่วยกันไถออกไปบ้าง
ช่วยกันพามาผู้คนที่หลงทาง
แม้นช้าบ้างเราก็รออย่าท้อใจ

 

จะเป็นนักดูลมรู้ลม หากยังตื่นกระแสโลก ขณะนั้นถือว่าเราได้ตายไปแล้ว
เพราะหากขาดสติระลึกรู้ในกองลม เป็นความประมาทในกองสังขาร
เราตื่นกระแสโลก แต่หลับไหลไปด้วยโมหะ กับกระแสธรรมภายใน
เพราะความตายมีอยู่ทุกขณะ

ทั้งๆที่ในพระไตรปิฏกเป็นธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้า บอกไว้ว่า :

"ปุถุชน ผู้ไม่มีการสดับ ไม่เห็นพระอริยเจ้า
ไม่ฉลาดในธรรมของพระอริยเจ้า ไม่ได้รับการแนะนำในธรรมของพระอริยเจ้า
ไม่เห็นสัปบุรุษ ไม่ฉลาดในธรรมของสัปบุรุษ ไม่ได้รับการแนะนำ ในธรรมของ
สัปบุรุษ"

ไม่แน่ว่าคุณชูบดี แต่ก่อน เป็นผู้เข้าวัดนั้นออกวัดนี้ เป็นนักแสวงหา เพื่อไปกราบทำบุญฟังธรรมจากพระผู้รู้ พระไตรปิฏกอ่านมาก็มาก
ฟังธรรมก็บ่อย แต่ทำไม หรือเพียงประดับไว้เพียงเพื่อ การได้เห็นสมณะ เป็นมงคล เพียงด้วยตานอก

ก็ต้องถามตนเองแล้วล่ะว่า ธรรมะที่อ่านฟังมามาก แต่ทำไม ทำไมเรายังหลับ สิ่งที่ควรตื่นกลับไม่ตื่น

ดูลมรู้ลม แต่ทำไมจิตใจไม่หยั่งลงถึง ใดๆในโลกล้วน อนิจจตา ทุกขตา อนัตตา
ถ้าหยั่งลงถึง ก็คงจะไม่ตื่นในสิ่งที่ไม่ควรตื่น เนาะ ^^

 

สาธุ สาธุ สาธุ
นั่นคือปฏิบัติ..มาน้อย..ขอรับ
เอาโน่นก็ไม่ดี เอานี่ก็ไม่ได้..
โดนท่านอาจารย์ครูน้อยตาแดงเอ็ด..แล้ว.แหมมันสมควร..

 

ก็แน่อยู่แล้วว่าอาจจะอ้างว่า เรานี่เป็นคนดีมากเลย

เข้าวัดทำบุญ เพียรรักษาศีลเพื่อไม่ให้ด่างพร้อย เจริญภาวนา อยู่เป็นนิตย์

แต่ความที่เราเป็นคนดี เป็นคนดีมากเลย แต่ทำไมเรายังตื่น ในสิ่งที่ไม่ควรตื่น
ทำไมเรายังไม่สามารถ หงายของที่คว่ำอยู่ กับในสิ่งที่ควรหงาย

กลับไปหงายรับ ในสิ่งที่ไม่ควรรับ เพื่อพอกพูนสักกายะทิฏฐิ ให้ยิ่งขึ้นไป อย่างนั้นหรือ
ความที่เราเป็นคนดี แต่ทำไมอุปานขันธ์ไม่ลดน้อยลงหรือถูกสำรอก ตามทางแห่งมรรค ได้เลย

กลับไปโน้น มนุษย์ต่างด้าว มะนาวโห่ ช่วยอะไรได้ ช่วยเสริมอุปทานขันธ์ก็ไม่ว่า

เพราะสิ่งเหล่านั้นก็ขันธ์ภายนอก จะมีจริงหรือไม่จริงก็ตาม เป็นสมมุติสัจจะ ไม่เหนือกฏไตรลักษณ์ไปได้หรอก

หากรู้ลมจริง สติจะต้องไม่นอกไปในกายสังขาร มีอุปนิสัย พิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไม่ว่าสิ่งภายนอกจะเข้ามากระทบให้ผันผวนอย่างไร สติจะน้อมเข้ามาระลึกอยู่เนืองๆ สิ่งใดไม่ใช่สาระ
จะต้องสลัดทิ้งๆ สำรอกคายอุปธิ เพราะสิ่งนั้นมี สิ่งนี้จึงมี เห็นเหตุของการเกิด และดับไป

 

สาธุ
ขอรับท่านอาจารย์

 

จะเป็นเพียงแค่คนดีก็ไม่ได้นะ คนชั่วก็ไม่ดี

หรือถ้างั้นก็เป็นทั้งคนดีคนชั่ว ซะเลย นี่ก็ไม่ได้และไม่ดี

คือไม่เป็นอะไรๆเลย นั่นแหละทาง

แต่ตอนนี้ให้เป็นเขียงล่ะพอได้เนาะ ^^

 

สรุปตอนท้ายเป็นคำสอนดังนี้

หากรู้ลมได้จริงทุกสิ่งคล่อง..........สติจะต้องไม่นอกไปในกายสังขาร
จะมีอุปนิสัย พิจารณาตามอาการ....เห็นในงานอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไม่ว่าสิ่งภายนอกใดใดจะเข้ามากระทบ...ให้ผันพบผวนอย่างไร ไม่กังขา
สติจะน้อมเข้ามาระลึกอยู่เนืองๆว่า........ สิ่งใดหนาไม่ใช่สาระสำคัญมี
จะต้องสลัดทิ้งๆ สำรอกคายอุปธิ........ใช่แล้วซิพิจารณาไม่ถอยหนี..
เพราะสิ่งนั้นมี สิ่งนี้จึงต้องมี ...........เห็นเหตุที่ของการเกิด และดับไป..