สงสัย เรื่องการปล่อยปลา

เมื่อช่วงวัยรุ่นของผม ผมจะไปเที่ยวหาปลามากิน รวมไปถึงที่นาของผมก็จะขุดสระเอาไว้ ก็ทั้งฆ่าด้วย ขาย ด้วย ทำอยู่หลายปีครับ ตอนนี้ไม่ได้ทำนาเกือบ 20 ปีแล้ว

เมื่อ 4 - 5 วันที่ผ่านมา ผมฝันเห็นปลาช่อนตัวใหญ่มาก มันมองผม ตื่นมาผมก็เลยคิดว่าเขามาทวงอะไรหรือเปล่า เมื่อเช้านี้ก็เลยไปซื้อปลาช่อนแล้วเอาไปปล่อย และจะตั้งใจซื้อปล่อยบ่อยๆ อุทิศบุญให้เขาไป

โดยปกติ ผมปล่อยปลาดุกเป็นประจำ ซื้อจากแม่ค้าในตลาด แล้วผมก็ไม่ได้กินปลาดุกมา 2 - 3 ปีแล้ว เมื่อก่อนปล่อยปลาดุก แต่ก็ยังกินอยู่ครับ แต่เป็นที่เขาทำเป็นอาหารสำเร็จรูปแล้วนะ ไม่ได้ฆ่า ถ้าไปเจอตัวที่เราปล่อยไปเราจะบาปใหมครับ

พอดีผมเคยอ่านหนังสือกฎแห่งกรรมของหลวงพ่อจรัญ จำได้เลาๆว่า มีครอบครับนึง ปล่อยปลาดุกแล้วไปกินปลาดุกที่ปล่อยเอาไว้เข้า ทำให้ชีวิตตกต่ำแบบหากินไม่ขึ้นไปเลย (ข้อมูลหนังสือถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยครับเพราะอ่านหลายปีแล้ว)

 

“อุปฆาตกรรม”

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง​

ผู้ถาม : “หลวงพ่อคะ อุปฆาตกรรมหมายความว่าอย่างไรคะ...?”
หลวงพ่อ : “คำว่า อุปฆาตกรรม หมายถึงว่า กรรมที่มาตัดรอนระหว่างชีวิต
คือ มันยังไม่หมดอายุขัยก็ตายเสียก่อน แทนที่จะมีอายุครบ ๖๐ ปี
ตามอายุขัย แต่อายุ ๓๐-๔๐ ปีกรรมที่เป็นอกุศลกรรม คือ เราทำบาปไว้
แต่ชาติก่อน ด้วยจาก ปาณาติบาตมาตัดชีวิตเสียก่อน”
ผู้ถาม : “มีวิธีที่จะพ้นกรรมประเภทนี้ไหมคะ อย่างเช่นถ้าเราปล่อยปลา
หรือ สะเดาะเคราะห์ อะไรพวกนี้แหละค่ะ...?”
หลวงพ่อ : “ปล่อยปลานี่เขาถือว่าตัดอุปฆาตกรรมได้ เราปล่อยสัตว์ให้
รอดนี่มันจะกันได้ แต่ที่ให้หมอดูไปสะเดาะเคราะห์ หมอบอกว่าต้องเสีย
เท่านั้นเท่านี้ พอสะเดาะห์เสร็จ หมอหมดเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น
คนที่สะเดาะเคราะห์เพิ่มเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น เป็นไง...เราเอาแบบของเรา
นั่นแหละ ได้ผลแน่นอนกว่า”

ผู้ถาม : “ปล่อยปลาอะไรดีคะ...?”
หลวงพ่อ : “เขาไม่จำกัดว่าปลาอะไร แต่ว่าปลานั้นมันจะต้องตาย ต้องเป็นปลาที่มีชีวิต”
ผู้ถาม : “บางคนเขาก็บอกว่า ปลาที่เราปล่อยแล้วจะทานไม่ได้ใช่ไหมคะ...? ”
หลวงพ่อ : “ถ้าปลานั้นมันจะต้องตาย เราก็เอาไปปล่อยเพื่อเป็นการช่วยชีวิต จะเป็น
ปลาอะไรก็ตาม สัตว์อะไรก็ตาม เราปล่อยให้มันรอดชีวิตเป็นเมตตาจิตใช่ไหม จะต้อง
ไปนั่งเลือกทำไม บางคนเลือกปล่อยปลานั่น ปลานี่ บางทีไอ้ปลาไม่ค่อยจะตายก็ปล่อย”
ผู้ถาม : “แล้วเราจะปล่อยแทนคนอื่นได้ไหม...?”
หลวงพ่อ : “ได้...แต่ว่าเขาไม่มีผลนะ”
ผู้ถาม : “ถ้าเราปล่อยแล้ว เราอุทิศส่วนกุศลได้ไหมคะ...?”
หลวงพ่อ : “ถ้าเขายังไม่ตายไปอุทิศส่วนกุศลเขาจะได้รับยังไงล่ะ เราเอาแบบนี้ซิ เราก็เอา
ปลาไปให้เขาซิ บอกว่าตั้งใจปล่อยปลานะ ฉันหาปลามาให้ปล่อย ให้ปลามันรอดชีวิต
เท่านั้นแหล่ะ ถ้าเขาอนุโมทนา คือ ยินดีด้วยความเต็มใจ เป็นอันว่าเราปล่อยสัตว์ด้วยจิต
เมตตา คิดจะช่วยให้รอดพ้นจากการถูกขังก็ดี เห็นว่ามันจะต้องตายก็ดี อันนี้เป็นของดี
เป็นการช่วยชีวิตเขา และเราก็รอดพ้นจากอุปฆาตกรรมด้วย”

----------------------------
พิมพ์คัดลอกมาจากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๑
ของพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง หน้า ๙๘-๙๙

 

ปล่อยปลาไปแล้ว ภายหลังกลับมากินมัน ก็ให้ถือว่า มันมาชดใช้หนี้กรรมให้เรา ก็ถือว่า ต่างคนต่างหมดเวรกันไปจิตใจจะได้สบายขึ้น

 

เมื่อคุณปล่อยไปแล้วให้คิดแต่ความเป็นกุศลคือคุณปล่อยสัตว์ไปแล้ว แค่นั้นพอครับ.....อย่าไปตามคิดว่าเขาจะจับมาให้คุณกินอีกในสัตว์ตัวนั้นหรือย่างไร ให้ใจมันหม่อนหมอง ถ้าอย่างนั้นคงหมดโอกาสทำดีเพราะกลัวอยู่นั่นหละครับ....

ปล่อยคือปล่อย กินคือกิน ฆ่าคือฆ่า มันคนละกรณีกันครับ.....

 

อนุโมทนาบุญในการปล่อยปลาด้วยนะครับ

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะครับ

คนแก้กรรมมีลักษณะคล้ายๆผม เมื่อสมัยยังที่ตอนเป็นวัยรุ่น ชอบหาปลามาให้ครอบครัว โดยนิสัยส่วนตัว สัตว์ที่ผมชอบมากที่สุดคือ "ปลา" เห็นแล้วก็มีความสุขทุกที ช่วงว่างๆไม่มีอะไรทำก็ออกไปหาปลากัน อยากได้แต่ปลาเป็นๆเอามาปล่อยไว้ดูเล่นในบ่อของตัวเอง ไม่อยากให้มันตายเลยสักตัว ไม่มีการฆ่าปลาให้ตายตอนไปหาหรือทำปลาเพื่อกิน เช่น เผา ย่าง ไม่เคย จะเอาปลาพวกนี้กลับบ้านมาทุกครั้งให้ตายน้อยที่สุด สำหรับปลาช่อนแล้วเป็นปลาที่นิยมเอามาทำเป็นอาหารมากที่สุด แล้วด้วยกรรมอะไรก็ไม่รู้มีพรสวรรค์ทางด้านนี้จริงๆ ใช่แค่มืออย่างเดียวก็สามารถหาปลาได้แล้ว โดยที่ไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ใดๆทั้งนั้น ปลาโดนมือเป็นนิ่งให้จับง่ายๆทุกที หรือจะเรียกว่าทำบาปขึ้นก็ได้ ผมก็จับปลาเรื่อยๆในช่วงวัยเรียน เรียนจบมีงานทำก็ไม่ค่อยได้หาแล้ว เพราะไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง กฎแห่งกรรมที่ได้รับที่เห็นชัดๆเลยก็คือ
๑.อาการปวดหัว บางทีก็ซ้ายบ้าง ขวาบ้างสลับกันไป หรือไม่ก็สองข้างพร้อมกันเลย
๒.ชอบกัดริมฝีปากตัวเอง เป็นบ่อยมาก
อาการปวดหัวก็คงเกิดจากการทุบหัวปลา เวลาแม่จะเอาปลามาทำอาหาร ซึ่งแม่จะให้ผมทุบหัวปลาและให้ทำปลาจนเสร็จพร้อมเอามาทำอาหาร แต่ก่อนที่ผมจะทุบทุกครั้งผมจะขออโหสิกรรมก่อนทุกครั้ง ไม่มีเจตนาเพื่อความสนุกเลยสักครั้ง ทุบแต่ละทีไม่เคยมีความสบายใจเลย พอเข้าธรรมมะครั้งแรกนึกถึงเจ้ากรรมที่เป็นปลาพวกนี้ขนลุกไม่หาย น้ำตาไหลไม่หยุด แค่ครั้งแรกครั้งเดียวอาการที่เคยปวดหัวก็หายเป็ฯปลิดทิ้งจนกระทั่งถึงปัจจุบัน
อาการกัดริมฝีปาก น่าจะเกิดจากการใช้เบ็ดตกปลา เหมือนที่เคยบอกเอาไว้ว่า ทำบาปขึ้น จึงไม่แปลกเลยเวลาตกปลาหรือปักปลาจึงได้เยอะมาก หลายท่านก็คงนึกภาพออก เวลาตกปลาเบ็ดมันต้องเกี่ยวที่ปาก นี่แหละคือสาเหตุที่ต้องกัดริมฝีปากตัวเองบ่อยๆทั้งด้านนอกและด้านใน หลังจากเข้าธรรมมะได้ไม่นานอาการนี้ก็หายไปเอง แต่หายช้ากว่าปวดหัว เพราะบอกแล้วว่าทำบาปขึ้น

สำหรับผมในเรื่องของการปล่อยปลากับการกินปลาที่ปล่อยนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกัน การปล่อยปลา คือ
๑.ลดความตระหนี่ (ทาน)
๒.เกิดความสงสาร
๓.ความละอายต่อบาปที่เคยทำเอาไว้
๔.ปล่อยเพื่อช่วยเหลือให้เค้าพ้นทุกข์ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับปลาที่เราเคยทำกับเค้าไว้ ในอดีต ซึ่งคนละชีวิตกัน ยังไงเราก็ต้องชดใช้
๕.ปล่อยเพื่อมีวัตถุประสงค์ในการช่วยเหลือบุคคลอื่น เช่น บุคคลที่ทำกุศลกรรมอย่างต่อเนื่อง จะมีผู้ที่ตกอยู่ในวิบากกรรมมาขอส่วนบุญอย่างต่อเนื่องเช่นกัน เค้าก็อาจจะปล่อยปลาเพื่อเป็นการปลดปล่อยให้ผู้ที่ตกอยู่ในวิบากรรมนั้นได้หลุดพ้น

การปล่อยปลา เพื่อสะเดาะห์เคราะห์ ได้บุญกุศลก็จริงแต่ก็ไม่มากนัก สาเหตุเพราะจิตคิดถึงตัวเองทำเพื่อให้ตัวเองได้พ้นเคราะห์ เรียกง่ายๆว่าเห็นแก่ตัว แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำ ถ้าอยากปล่อยปลาแบบได้กุศลเยอะๆ แนะนำให้ "แบ่งบุญให้กับปลาที่จะปล่อยและผู้ที่คอยรอรับบุญที่มีอยู่มากมายแบบนับไม่ถ้วน แล้วบุญนั้นก็จะเป็นบุญที่บริสุทธิ์"

อานิสงฆ์ของการปล่อยปลาแบบถูกต้อง ผลที่จะได้รับคือ
๑.จิตเบิกบาน
๒.เคราะห์เบาบาง เพราะได้ปลดปล่อยชีวิต

อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ต่ออีกนิดนะครับ กับการปล่อยปลาที่ประทับตรึงจิตมากๆ

ผมจะชอบปล่อยปลาในวันพระ อย่างน้อยเดือนนึงต้องได้ปล่อยหนึ่งครั้ง ห้ามลืมเลย ถ้าปล่อยมากกว่านั้นไม่เป็นอะไร โดยปลาที่ปล่อยก็จะไปหาซื้อในตลาด สลับเปลี่ยนปลาทุกชนิดที่เห็นว่ายังมีชีวิตอยู่ เมื่อไปถึงที่วัดสิ่งแรกต้องนำปลาไปปล่อยก่อน แล้วค่อยไปทำบุญใส่บาตร เพราะถ้าทำบุญใส่บาตรก่อน มีหวังได้ทำบาปก่อนได้บุญ


วันพระนี้ก็เช่นกัน ผมได้พาลูกสาวไปทำบุญ เจ้าหล่อนก็อายุประมาณ ๗ ขวบ นิสัยเดียวกันชอบปล่อยปลา เพราะฝึกมาแต่เล็ก เมื่อเดินมาถึงตลาดก็จะมุ่งหน้าไปดูที่ปลาก่อน ว่ามีปลาที่ยังไม่ตายเหลืออยู่ไหม เห็นแล้วมีอยู่พอสมควรแต่ก็ไม่เยอะ และสะดุดตาที่ปลาช่อนซึ่งเห็นตัวแล้วตกใจ คิดว่าเป็นปลาชะโด ไม่เคยเห็นปลาช่อนตัวใหญ่ขนาดนี้มานานแระ สำหรับน้ำหนักตัวเค้าก็ประมาณ ๓ กิโลกรัม ก็เลยบอกกับลูกสาวว่า เราไปซื้อกับข้าวและขนมใส่บาตรก่อน แล้วค่อยกลับมาซื้อปลาไปปล่อย ในใจก็ภาวนาว่า ขอให้กลับมาเจ้าปลาตัวนี้ยังอยู่ เมื่อซื้อทุกอย่างเสร็จก็ดิ่งมาที่ปลา เหมือนชะตาต้องกัน ปลาที่เราเห็นตอนแรกหมดแล้ว เหลือเจ้าช่อนยักษ์อยู่ตัวเดียว พ่อค้าถามผมว่าจะซื้อปลาหรือครับ ผมก็บอกว่า "ใช่ครับ จะเอาไปปล่อย" เท่านั้นแหละพ่อค้ารีบกระวีกระวาดหาถุงใส่ปลาเพื่อเตรียมชั่งน้ำหนัก ไอ้เราก็แปลกใจว่า "จะรีบทำไมนักหนาน๊อ" เหมือนพ่อค้าจะได้ยินความคิดเรา พ่อค้าบอกว่า"ก่อนหน้านี้มีคนมาขอซื้อไว้แล้วบอกว่า เดี๋ยวกลับมาเอา แต่ผมเห็นพี่บอกจะปล่อยผมขายให้พี่เลย พี่นี่ได้บุญมากจริงๆนะครับ" เราก็งงได้บุญมากยังไง พ่อค้าพูดต่อ"ปลานี้ท้องแก่ไข่เต็มท้องเลย" เอาแล้วไง ถึงว่าดิ หน้าตางี้ดุตั้งแต่ตอนมาเดินดูครั้งแรกแระ ที่ไหนได้แม่ปลานี่เอง ใส่ถุงนี่ดิ้นไม่เลิกเลย ลูกสาวนี้กลัวมั่กๆ เพราะปลาตัวมันใหญ่ บอกให้ดูยังกลัวเลย บอกว่ามันดิ้นแรงมาก ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ ราคาจำไม่ได้แน่นอน จำได้ว่าประมาณ ๓๘o บาท อ้อ ซื้อปลาห้ามต่อนะครับ ปลาหยิบเกินมาห้ามเอาออกนะ เสียเท่าไหร่ก็เสียเท่านั้น แม่ค้าทอนผิดก็อย่าคิดให้เปลืองสมอง (อย่าให้แบ๊งค์ใหญ่บ่อยนะครับ) เวลาเดินหิ้วขึ้นรถ ก็อธิบายให้ลูกสาวฟังเกี่ยวกับเรื่องของแม่ปลาที่จะเอาไปปล่อย
เมื่อถึงวัดก็มุ่งไปที่คลองก่อนเลย ก่อนปล่อยเอาบุญไปฝากแม่ของลูกสาวก่อน ถ่ายรูปและส่งให้ จากนั้นก็ตั้งจิตเผื่อแผ่บุญให้กับผู้ที่ตามเรามา เรียกมาทั้งตลาด และตอนสวดมนต์เมื่อวาน พอให้อุทิศบุญให้เสร็จก็เตรียมปล่อย พอเอาลงน้ำแม่ปลานอนนิ่งไม่ยอมไป สังเกตุดูว่าเกิดอะไรขึ้น โอ้ คุณแม่ปลากัดถุงไม่ปล่อยเลย ไม่ดิ้นไม่อะไรทั้งสิ้น ทำยังไงดีล่ะ ก็ต้องตั้งจิตบอกกล่าวกันละนะ "ปลอดภัยแล้ว แม่ปลาไปได้แล้ว ขอให้พ้นจากวิบากกรรมต่างๆทั้งแม่ปลาและลูกๆ" เท่านั้นแหละแม่ปลาคลายฟันออกจากถุง แล้วค่อยๆถอยหลังออก ดูจากแววตาแล้ว คงจะมีความสุขไม่เหมือนกับตอนที่เห็นครั้งแรกเลย


อนุโมทนาบุญกับผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ กับการปล่อยปลาครั้งนี้ด้วยครับ

 

ปล่อยก็ส่วนปล่อย ปล่อยปลาได้บุญจ้า

ส่วนการไปซื้อแกงปลามากิน ไม่บาปจ้า

 

บอกบุญต่อนิดนะครับ ข่าวช่อง3 วันนี้26 กพ. 2556
ช่วยค่าอาหารสุนัข เห็นบอกอาหารพอใช้แค่ 20วัน สุนัข 700กว่าตัว
มูลนิธิสัตวแพทย์ ธ.กรุงศรี สาขาราชเทวี
เลขบัญชีขึ้นต้น 044 ลงท้าย 82
ลองหาใน google นะครับ ^^

 

ซื้อปลาไปปล่อย เน้อ

คุณจะต่อรอง ซื้อขาย ชีวิต คุณไหม
จะซื้อขายอะไร ของมันก็มีราคาให้รู้อยู่แล้ว


ถ้าจะซื้อไปต้มยำทำกิน ดูเล่น อยากต่อราคาก็ต่อไปตามสดวก ไม่มีใครห้ามอยู่ละงับ

 

ถ้ากลัวกินโดนตัวที่ปล่อย เวลากินเสร็จก็ไปปล่อยเพิ่ม
จะได้อาศัยตัวใหม่ไปเลย

 

อย่าคิดมาก

 

=======

เราก็อย่าไปต่อราคาสิ แต่ให้ฉลาดพูดหน่อยว่า นี่แม่ค้า ฉันซื้อไปปล่อย นะ ให้ทานชีวิตสัตว์ จะร่วมอนุโมทนา ร่วมบุญกันหรือเปล่า ช่วยลดราคาให้หน่อย เธอจะได้บุญด้วย ที่ผ่านมาทุกรายพอทราบว่าเราซื้อไปปล่อยทำบุญให้ทานชีวิตสัตว์ เขาจะอนุโมทนาและลดราคาให้แบบอยากร่วมบุญเหมือนกัน แต่หากไปเจอแม่ค้าที่เขาไม่เห็นด้วย ก็แล้วแต่แม่ค้าก็แล้วกันราคาเท่าไหร่ก็เท่านั้นครับ อย่าไปคิดมากครับ

จริงๆแล้วทำอะไรทุกอย่างอยู่ที่วิธีคิด วิธีการ อันควรรู้จักฉลาดพูด ฉลาดทำ ตั้งอยู่ด้วยความดี ด้วยบุญกุศล หากเราคิดดี ทำดี พูดดี แล้วบาบกรรมมันจะเกิดมาจากไหน มันไม่มีหรอกไม่ต้องไปกังวลครับ

สุดท้ายผมก็ชอบปล่อยปลา และต้องเป็นปลาในตลาดที่มันต้องโดนฆ่าแน่ๆ ซื้อนำมาปล่อย อย่างนี้จึงได้บุญเต็มที่ครับ ส่วนปลาที่เขานำมาขายเพื่อให้เราปล่อย ก็ได้บุญแต่น้อยลงมาครับ เพราะเขาต้องเลี้ยงไว้ขายให้เราปล่อยยังไงมันก็ไม่ได้ถูกฆ่า แค่ช่วยให้มันหลุดจากการถูกกังขังหรือให้เป็นอิสระครับ
อีกนิดเวลาไปปล่อยควรไปปล่อยในแหล่งน้ำที่สะอาดกว้างใหญ่น่าอยู่ของปลา และหากเป็นเขตอนุรักษ์ หรือห้ามจับหรือเขตวัดได้ก็ดีมากครับ

ก็ขออนุโมทนาด้วยครับสาธุครับ

 

การปล่อยชีวิตผู้อื่นก็เหมือนเราต่อชีวิตให้เขา เป็นการสร้างบุญที่มีอานิสงส์อันยิ่งใหญ่ค่ะ ยิ่งซื้อปลาหรือสัตว์ชนิดใดในตลาดที่กำลังจะถูกเขาฆ่ายิ่งเป็นกุศลมาก ปล่อยปลาในเดือนเกิดหรือวันเกิดของตัวเองให้ครบเท่าอายุก็จะยิ่งดี เดือนอื่น ๆ ก็ซื้อปลาไปปล่อยเรื่อย ๆ ตามศรัทธาและปัจจัยก็ยิ่งเพิ่มผลบุญและธรรมทานได้มากยิ่งขึ้น ถ้าปล่อยปลาใดแล้วไม่รับประทานปลาที่เราปล่อยนั้นก็จะยิ่งดีค่ะ ควรปล่อยในที่ที่เขาคิดว่าปลอดภัยต่อชีวิตของเขา เช่นแม่น้ำใหญ่หรือเขตอภัยทาน หรือในวัดที่มีบ่อน้ำใหญ่ ๆ นะคะ ขออนุโมทนาบุญกับผู้สร้างชีวิตใหม่ให้กับสัตว์ทุกชนิดด้วยค่ะ