มีคำถามครับว่า "ทำไม"

รบกวนกรุณาแนะนำด้วยครับ ในปัจจุบันนี้ ผมพยายามศึกษาเรื่องกฎแห่งกรรม พยายามมีหิริและโอตตัปปะ กินมังสวิรัติและจะพยายามกินตลอดชีวิต เกิดความคิดมาว่า ทำไม คนถึงยังสนุกสนานอยู่กับการกินเหล้า หลงอยู่กับผับ บาร์ แหล่งบริการอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่การกินเหล้า ผิดศีล ตกนรก นรกไม่ได้สนุกเลย แสนจะทรมานและไม่รู้ว่าจะต้องทุกข์ ทรมาน อีกนานเท่าไร กับการกระทำที่จะนำไปสู่นรก สู่ความทุกข์ทรมานอย่างนั้น ทั้งที่พยายามอธิบายให้ฟัง กลับกลายเป็นเรื่องตลก ผมไปสวดมนต์ นั่งสมาธิ เท่าที่มีเวลา กลับโดนบอกว่า "เพี้ยนหรือเปล่า" "บ้าหรือเปล่า" ทั้งที่การสวดมนต์ นั่งสมาธิ คือการทำความดี ขัดเกลาจิตใจ ขจัดกิเลสทั้งหลาย สิ่งที่ดี ๆ เหล่านี้ กลับกลายเป็นการเพี้ยน การบ้า ทำไม ถึงคิดอย่างนี้ เวลาที่ผ่านไป เป็นสิ่งที่มีค่า เราไม่รู้จะตายในวันไหน ช่วงเวลาที่มีอยู่ ก็ทำความดี ละเว้นความชั่ว ให้ได้มากที่สุด เท่าที่เรายังมีโอกาสได้ทำ เรายังมีโอกาสมีชีวิตอยู่ อยากจะอธิบายให้คนนั้น ๆ ได้เข้าใจ เรื่องกฎแห่งกรรม ถือศีล 5 กลับโดนหัวเราะ เพี้ยน กินมังก็ถูกมองว่าเพี้ยน
ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวให้กับสิ่งรอบข้างนี้อย่างไร รบกวนแนะนำด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

การปฏิบัตธรรมนั้น หากยังปฏิบัติไม่ถึงจุด ก็จะยังไม่ซึ้งใจในเรื่อง ใครทำใครได้

พอยังไม่ซึ้งใจ ปฏิบัติไม่ถึงจุด สันติ คนๆนั้น ก็จะยังเป็นการปฏิบัติ เพื่อเอาไป
เปรียบเทียบโลก เอาโลกเข้ามาสุมขอน เกิดการเสียดสี ไปชักนำโลกเข้ามา
เสียดสีด้วยตัวเอง ทั้งๆที่ โลกเขาก็เป็นของเขาแบบนั้น โลก จริงๆ เขาก็ไม่
ได้ต้องการมายุ่งวุ่นวายกับนักปฏิบัติ

แต่ จนแล้วจนรอด นักปฏิบัติที่ลงมือปฏิบัตไม่ถึงจุด ก็จะ โกยขยะใส่ตัวเอง

แล้วไปโทษ โลกว่า มาทำร้ายตัว

ทั้งๆที่ คนที่ฟังธรรมะ ปฏิบัติเป็น มันต้องรู้อยู่แก่ใจว่า ตนปฏิบัติเพื่อพบสันติสุข

และที่สำคัญ จะต้องเป็น จุดที่ให้ สันติสุข ให้กับโลกเขา

ไม่ใช่ไปทวงเอาจากเขา

เหมือน เราไปปล้นทรัพย์คนจน นักปฏิบัติจึงต้องอดทน มีขันติ ฟังธรรม
ให้เข้าใจ ปฏิบัติให้ถึงจุด จึงจะเลิก ปล้นทรัพย์เอาจากโลกที่เขาพร่อง ได้

*********************

พุทธานุสติ :

พระพุทธองค์ ทรงเสด็จไปในหมู่บ้านต่างๆ ไปอย่างคนที่มองเห็นได้ว่า "อดโซ"
ไม่มีข้าวตกถึงท้อง หากหมู่บ้านใดยังไม่มีผู้ให้ทาน แก่ผู้หิวโหย พระพุทธองค์
ก็จะไม่จาริกไปยังหมู่บ้านอื่น แต่ จะยืน นิ่ง ไม่ร้องป่าวประกาศขอ ไม่ร้อง
กล่าวพรรณาถึงโทษ ไม่ทวงถามความเคารพ ไม่ทวงถามการรู้จักบุญรู้จักบาป
จากชาวบ้านเด็ดขาด

พระพุทธองค์จะทรงนิ่ง และ ไปยืนที่เดิม เพื่อ ขอเขากิน

อดทน รอ จนกว่า จะมีคนเห็นคุณค่าของการให้ทาน เน้นนะว่า เห็นคุณค่าของ
การให้ทาน แค่ ไม่ต้องการให้ใครมาอดตายที่หน้าบ้าน ยังไม่เกี่ยวอะไรกับ
การเห็นบุญเห็นบาป ยังไม่เกี่ยวกับธรรมะ

พอมีคนสงสาร ให้ข้าว ให้ทาน ก็ต้องอดทน มาขออีก รอจนกว่า คนที่ให้
ทานจะเกิดความสงสัย ว่า สมณะท่าน ทำไมเพียรอยู่ ทั้งๆที่ อัตขัต ก็อาจจะ
เดินทางไปยังที่พัก เพื่อเจรจาต่อรอง หรือ ไต่ถาม

เมื่อนั้น ก็จะค่อยเป็นโอกาส บรรยายอานิสงค์ กล่าวปุพิกถา หากเขาฟังแล้ว
ชื่นอีกชื่นใจ จิตใจควรแก่การฟังธรรม จึงค่อยแสดงธรรม

แต่ เราๆ ท่านๆ ลงมือปฏิบัตินิดหน่อย ก็สำคัญว่า คนอื่น จะต้องเห็นคุณค่า
ให้ความสำคัญ มุ่งปล้่นทรัพย์จากผู้ไม่มี

 

อยู่กับโลก แต่ไม่ติดโลก

ทางโลกขัดทางธรรม แต่ทางธรรมไม่ขัดทางโลก

ใครจะเป็นอย่างไร อย่าไปขัดเขา เพราะเขาอยู่ในวงจรกรรมวิบากของเขา ที่ยังไม่พ้น เราปฏิบัติของเราไป แต่ไม่ต้องเอาการปฏิบัติของเรา ไปแย้งกับเขา ทำตัวให้เฉยๆ เป็นมนุษย์ปกติไป อยู่ในสังคมให้ได้ ให้เป็นปกติ แต่ใจเราสะอาดแล้วจากความอยากทั้งหลาย ทำตัวไปตามสมควรเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม

ปฏิบัติกันที่ใจ หลุดพ้นกันที่ใจ ไม่ใช่ที่ข้อวัตรปฏิบัติ หรือการไปแสดงตัวว่าเป็นผู้ทรงศีล

ผู้ที่ดูเหมือนทรงศีล แต่ใจทุศีล นั้นมีให้เห็นกันได้ทั่วไป
ผู้ที่ดูเหมือนคนธรรมดา แต่ใจนั้นสะอาดแล้วจากกิเลส ก็มีอยู่ในสังคม

 

เวลานักปฏิบัติ โทษโลก ว่า มาทำร้ายตน ก็มักจะ

1. เปิดโลก แสกนกรรม

2. แก้กรรม

3. โอนบุญ เบิกบุญ

4. บนบาน

5. ขอ เอาดื้อๆ ก็มี

แต่ถ้า ปฏิบัติจนเข้าใจว่า ไม่ใช่โลกทำตน แต่ ตนนั่นแหละก่อเอาไว้
และ ไอ้ที่ก่อไว้นั้น มีมหาศาล ทั้งขาว และ ดำ ล้วนแต่ จะคอยชักนำ
ให้เข้าไปข้องกับโลก แล้วถูกปิดทับด้วย โลกเข้ามากระทำ ก็จะเกิด
การดำริบางประการ ที่พ้นจากทุกข์ ที่ถูกต้องตรงทาง แต่ ปรุงแต่ง
เอาไม่ได้ เพราะมันจะจบไม่จริง แถม มืดบอดกว่าเก่า หากสำคัญว่า
"วิธีแก้" แบบฉาบฉวยนั้นสุดยอด ก็จะ พลัดออกจาก เอกายนมรรค
การพิจารณา กายในกาย ไปอย่างน่าเสียดาย

 

ทำไม...?
เพราะเป็นเรื่องของปัญญา ปัญญาในที่นี้คือ รู้

เอาง่ายๆนะครับ คุณว่าประกันขายง่ายมั้ยในประเทศนี้
โคตรยาก...
ดีมั้ย? ให้ฟรีทุกคนเอาครับ
แต่จ่ายตังค์ไม่เอา
แล้วเวลาที่มีปัญหา เข้าโรงพยาบาล ไฟไหม้บ้าน หรือผู้ปกครองเสียชีวิต
ถามหาประกัน... ทำไมไม่ทำ...

รู้ไม่เท่ากันครับ อธิบายไปก็ไลฟ์บอย เสียเวลาครับ
อย่าไปเสียเวลากับคนเหล่านั้น
ให้เสียเวลากับคนที่ศรัทธาเท่านั้นครับ

 

สิ่งที่หาได้ยากในโลก มีอยู่ 4 อย่าง

หนึ่งในนั้นคือ คนรู้คุณคน หรือ คนที่มีความกตัญญู

โลก เขาอาจจะยังไม่ฉลาดในธรรม และ ยังเกี่ยวข้องกับ สิ่งที่วิจิตร(ขันธ์5) อยู่
มาก แต่ เขาเหล่านั้น ก็ล้วนแต่หาทาง สร้าง สันติ ในแบบที่เขาจะพึงมีเวลา
คิดได้

บางคนเขียนกฏหมาย

บางคนทำนา เลี้ยงควาย

บางคนสร้างภาพลักษณ์ สร้างบ้าน แปลงเมือง

แต่ โดยหลักการ เขาย่อมมุ่งประโยชน์ต่อ สังคม ที่มีเอกภาพ สันติภาพ ใน
แบบที่เขาจะพึงดิ้นรนคิดค้นออกมา

สังคม ที่โลกเขาปั้นแต่ง สร้างความสุข ความสบาย สร้างระบบ การหมุนเวียน
ก็เพื่อให้เกิดการ " เกิด "

เกิดมาเป็น คน เพราะ สังคมของคน มันก็เป็นเรื่อง เอื้อให้เกิดมาเป็น คน มี
ภพความเป็น คน ให้เราได้อาศัยเกิด

คนที่ปฏิบัติถึงจุด รู้คุณค่าของความเป็นคน จะ คิดอะไร กล่าวอะไร
สำแดงถึงความ "อกตัญญู" เต็มหัวใจชัดๆ ไม่ดีเลย

 

ขอบคุณทุกท่านครับ ความปรารถนาของผมอยากช่วยทุกคนที่อยู่รอบข้างให้รู้ถึงกฎแห่งกรรม และเปลี่ยนแนวทางให้มาปฏิบัติธรรม มาเป็นกองทัพธรรมเพื่อทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้สืบต่อไปครับ ซึ่งในความเป็นจริงนั้น เป็นสิ่งที่ยากมาก คงต้องวางลง และปฏิบัติเกี่ยวกับตัวเราให้เข้าใจธรรม ให้มากยิ่งขึ้นครับ

 

ช่วยผู้ที่ถึงเวลาก่อน ผู้ยังไม่ถึงเวลานั้น เอาวางไว้ก่อน

ผู้ที่ถึงเวลาแล้ว ที่ต้องช่วย อันดับแรกสุด คือ ตัวเอง

เดินในเส้นทางสายนี้ ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้ช่วยผู้อื่น

ตัวเองผ่านเมื่อไหร่ ผู้ที่มีบุญสัมพันธ์กับเรา จะเดินเข้ามาหาเราเอง

 

เห็นภาพเลยครับ ขอบคุณมากครับ

 

การช่วยคนอื่น คืออะไร

ก็คือ การช่วยให้ผู้อื่นฟังธรรมเป็น พอเขาฟังธรรมเป็น เดี๋ยวอย่าง
อื่นมันเกิดขึ้นเอง ตามเหตุปัจจัย

แต่ ก่อนจะช่วยให้คนอื่น ฟังธรรมเป็น ตัวเราต้อง ฟังธรรมเอง ให้เป็นก่อน

คนที่ไม่ได้ตั้งจิตไว้ในทางการค้นหาทางเอง(จินตมัยปัญญา) ล้วนต้องอาศัย
การฟังธรรมจากผู้อื่น เพื่อเข้าไปเห็นตาม แต่ การเห็นตาม ก็ยังไม่จัดว่าเป็นการฟัง
ธรรมเป็น เพราะยังเป็นการฟังตามผู้อื่นอยู่(สุตตมัยปัญญา)

ลองสังเกตุ

คำถามของคุณ ดูแบบโลกๆ ใช้ตาธรรมดาๆ พิจารณา ก็เหมือนการปรารภ
การเรียน การสอน การสั่ง การเผยแผ่ แต่ ถ้า คุณพิจารณาดีๆ ตรงนี้
เขาเรียกว่า "เข้าไปส่วนสุด" พอเข้าไปส่วนสุด ก็ทำให้เกิดการ
"บัญญัติโลก" กล่าวลักษณะโลก(มีที่สุด / ไม่มีที่สุด )

เมื่อ คนใดคนหนึ่ง เผลอเข้าไปในส่วนสุดของโลก แล้วทำการบัญญัติ

ก็อาจจะมี คนมาย้อนแย้ง ย้อนแย้งในส่วนสุดอีกข้างหนึ่ง

พูดง่ายๆ คือ คุณเข้าไปส่วนขวา คนอื่นเขาก็ต้องมาพูดซ้าย

แต่ถ้า ฟังธรรมยังไม่เป็น คุณก็จะย้ายข้างมาทาง ซ้าย ตามเขา ซึ่ง
จะเรียกว่า ฟังธรรมไม่เป็นทันที

การฟังธรรมให้เป็น จะต้องไม่เกิดการเคลื่อน เดี๋ยวไปขวา เดี๋ยวไปซ้าย
อาศัยผู้อื่น

กายในกาย เอกายนมรรค ทางของคนเดินเพียงคนเดียว เกิดขึ้นอยู่
ตลอดเวลา แต่มันอยู่ที่ คนๆเดียว จะพึงฟังตรงส่วนนั้นๆ ให้เข้าใจ
เข้าถึง ชำนาญในการฟัง ตรงนั้น ที่ไม่มีใครกำลังแสดงคำสอน
นอกจาก ธรรมเขาสอนอยู่ตลอดเวลา แต่ เราย้ายซ้าย ย้ายขวา บนๆ
ล่างๆ "select start ( เลือกข้างแล้ว พุ่งไป ) " อยู่นั่น

 

เมื่อก่อนผมก็เป็นอย่างนี่แหละ แค่เฉียดได้รู้จักธรรม ก็อยากให้คนอื่น รู้บ้างเที่ยวไปสอนคนโน้น คนนี้ครับ เขาไม่เชื่อหรอกครับ เพราะธรรมของพระพุทธเจ้านั้นเป็นธรรมที่รู้ได้ด้วยตน หาใช่บังคับใครให้รู้ได้ เมื่อครั้งที่พระพูทธเจ้าไปโปรด(ผมจำชื่อไม่ได้) แต่จำได้ว่าเป็นผู้หญิง นางไม่ฟังใครไม่เชื่อใคร พระองค์ทรงปรากฎกายเบื้อหน้านาง นางก็กันหน้าหนีทำเป็นไม่เห็นพระองค์ท่าน พระองค์จึงแสดงฤทธิ์หันไปทางไหน ซ้าย ขวา หน้า หลัง ด้านบน ด้านล่าง เพื่อให้นางได้เห็น นางทำอย่างไรรู้ไม๊ นางก้มมองเครื่องเพศของตนเอง พระพุทธเจ้าไม่สามารถที่โปรดได้ (เขาเรียกว่าอะไรน้า หากเป็นเราเรียกว่าได้รู้ว่า) ไม่ควรโปรดคนที่ไม่ยินยอมให้เราโปรด เพราะบางคนกรรมหนักมากแม้พระพูทธเจ้าก็ทรงไม่โปรด เอาตัวเราให้รอดก่อน ให้รู้แจ้งก่อน แล้วคนที่เราสมควรช่วยเหลือจะมาให้เราช่วยเอง ขออนุโมทนาด้วยเศียรเกล้า ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ สาธุ สาธุ สาธุ

 

เราหลอกตัวเองหรือเปล่า
เขากำลังหลอกเราหรือเปล่า
เขากำลังหลอกตัวเองหรือเปล่า

หากเราไม่หลอกตัวเอง
เราศรัทธาแล้ว วิริยะ สติ สมาธิปัญญา
ไปตามทางของพุทธเจ้า
ของเรา
เพื่อความสงบ ของเรา และสิ่งรอบข้าง


สุขตามมาแน่นอนหรือไม่อย่างไรขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

กราบโมทนาในกุศลจิตของ จขกท.ครับคนเราทำบุญมาไม่เหมือนกันครับ
ที่เขาบอกว่าบัว 4 เหล่าครับ
แต่คิดอย่างคุณนี้ไกล้แล้ว...

 

ปัจจัตตัง
ธรรมของพระศาสดา คือรู้ได้เฉพาะตน
รู้ให้ถึงที่สุดของกาย-ใจ ของเรานี้ก็เพียงพอแล้ว
นั่นคือหน้าที่ ที่เราควรทำ

และเมื่อถึงที่สุดแล้ว อะไรที่เราไม่อยาก ไม่ควรรู้
เมื่อถึงเวลาแล้วเราจะรู้เอง

 

มันก็เจอกันทุกคนละครับ โดนหัวเราะ

ผมจะคุยเรื่องแบบนี้ก็คนชอบด้วยกัน ระวังศิลห้าไม่ให้ขาด แบบไม่ต้องบอกใคร

ระลึกรู้ให้ได้บ่อยๆเท่าที่ทำได้ จะเตือนเฉพาะคนที่ ใกล้ชิดมากๆ แต่จะไม่ลึกมาก

จะคอยบอก ตอนที่เขากลัว สังเกตดูนะครับคนเราเวลากลัวอะไรก็ช่าง แค่ฝันร้ายก็ไปหาพระแล้ว

โอกาศแบบนั้น เราจะพอเตือนเขาได้บ้าง

อนุโมทนาครับ

 

สัพเพธรรมาอนัตตา

 

ที่คุณทำอยู่ยินดีด้วย :VO

ส่วนพวกเขาๆ น่าจะไม่รู้หรือลืมอะไรไปบางอย่าง dannce_