ทำอย่างไรดีครับเหยียบแมงมุมทำเขาพิการ(ทุกข์มาก)??

หัวเรื่องมันดูแปลกๆครับแต่มันทุกข์ไม่รู้จะทำอย่างไรดีครับ

ผมจะวิ่งออกกำลังกาย ใส่รองเท้าโดยที่ไม่ได้ดูครับ พอใส่เสร็จ เหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้นึกถึงแมงต่างๆที่จะเข้าไปอยู่ในรองเท้าพอถอดออกมา เจอแมงมุม ตัวนึงในนั้น ผมรีบเทมันออกมาเลยครับ ไม่ทันรู้ว่ามันอยู่ในนัน มันออกมาสังเกตุได้เลยครับ ขาพิการไปหมดเลย มันแทบจะเดินไม่ได้อยู่แล้ว ในใจนึกอย่างเดียวเลยครับ แผ่เมตตา อะไรก็ได้ที่ทำให้เขาหายทุกข์ ผมนั่งร้องไห้เลยครับ ว่าไม่น่าเลยน่าจะดูให้มันดีเสียก่อนจะใส่รองเท้า ผมนั่งแผ่บุญกุศล แผ่ไปนานมาก เขาก็ดูไม่คลายทุกข์ลงเลย ผมก็เลยไปเปิดเพลงธรรมะ ให้เขาฟัง คิดว่าถ้าเขาจะไป คงจะเกาะพระธรรมได้ไปอยู่ภพที่ดีกว่านี้ ตอนนี้เขาก็ยังไปเสียที ผมคิดว่ายังไงๆเขาก็ใช้ชีวิตต่อไม่ได้แล้ว จะฆ่าก็ทำไม่ลง จะปล่อยไปอย่างนั้น มันก็คงต้องอดตายอยู่ดี ผมนั่งคิดแล้วคิดอีกจะทำอย่างไรดี ก็คิดไม่ออก จะฆ่าไม่ได้กลัวบาปครับอยากให้เขาสบายแต่กลัวว่าถ้าเราฆ่าเขาแล้วเขาจะ อาฆาตจองเวรเราไหม เขาก็ทุกข์อีก ฆ่าแล้วก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะได้ไปภพที่ดีกว่าไหม ทำไม่ลงเลยครับคิดมากสับสนไปหมด ตอนนี้เขายังอยู่ครับ ผมควรทำอย่างไรกับเขาดี

 

ถ้าเราไม่ได้เจตนา ไม่เป็นอะไรครับ

 

ครับ ทราบครับ แต่ว่าตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่เลยครับควรทำอย่างไรดี

เขาพิการครับ คงใช้ชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แน่ ควรทำอย่างไรกับเขาดี
ปล่อยไว้เขาก็ตายอย่างทรมานเพราะอดอาหาร หรือ ฆ่าให้ตายเพื่อเขาจะได้ไม่ทรมาน

 

น้องเป็นคนจิตใจเมตตาละเอียดอ่อนมาก. ถ้าเป็นพี่จะไม่ฆ่า มันจะเป็นการสร้างกรรมใหม่กับเขา แต่จะสวดมนต์ชินปัญชร นั่งสมาธิ. อธิษฐานให้เขาไปสู่สุคติ อย่าได้ทรมานเลย. สัตว์เขาก็มีกรรมของเขา พี่กำลังหัดอุเบกขาอยู่. เพราะเราไม่อาจช่วยชีวิตใดได้หมดหรอก. บารมีเราก็เท่านี้. อย่าให้ใจเศร้าเสียใจไปเลย เพราะน้องก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย

 

พาเขาไปวางไว้ในที่ที่มีต้นไม้ หรือสวน...เขาจะปรับตัวได้เอง...

หากความไม่สบายใจยังมีอยู่ ก็สวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาก่อนนอน...

ทุกชีวิตต่างก็มีทางของตัวเอง...ไม่ต้องกังวลให้มาก เดี๋ยวจะป่วยไป...

 

ทุกข์เพราะกำลังรับผล(กรรม) ของเหตุที่ได้ทำ วางได้ ก็ไม่มีทุกข์ ครับผม

 

สวดมนต์ พระคาถาชินปัญชรยิ่งดี อธิษฐานให้เขาบ่อยๆ เป็นการใช้หนี้ให้เขา เพราะเราไม่ได้ตั้งใจ

 

ผมแนะนำนะครับ ฆ่าให้ตายเลย ดีกว่าให้เค้าทรมาน แบบนี้ยิ่งกรรมนานไปใหญ่ สู้ให้เค้าตายจะได้ไม่ต้องทรมานดีกว่า

 

แมลงมันอาจมีวิธีรักษาตัวเองได้ครับ ดังนั้นเอาไปวางในที่ปลอดภัยก็สมแก่เหตุแล้วครับ

 

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของ จขกท.

เมื่อสองวันที่แล้ว เดินไปหลังบ้าน เห็นงู (ลูกงูเห่า) มันหันมาแผ่แม่เบี้ย และก็ขู่ใส่เรา เลยเรียกให้สามีมาดู เค้าเอายาฉีดกันยุงฉีดไล่มัน แล้วก็ตาม รปภ. มาช่วยจับไป เราก็ไม่สบายใจเพราะเป็นสาเหตุให้เค้าโดนยาฉีด แล้วก็ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เย็นวันนั้นก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ แผ่กุศลผลบุญ ให้เค้าไป ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า .......

 

ไม่ยินดีและไม่แนะนำให้ฆ่า เจตนาในการฆ่าเป็นการจงใจล่วงละเมิดศีลยิ่งทำให้จิตเศร้าหมองเข้าไปใหญ่ ทำตามความเห็นของคุณอจิตตะ จะเหมาะสมที่สุด เหตุการณ์แบบนี้ต้องใช้อุเบกขามาเป็นหลักในการพิจารณานะครับ ทำสิ่งที่ควรทำ ทำเท่าที่เราทำได้ และทำให้ดีที่สุด น่าจะดีกว่า นอกเหนือไปจากนั้นก็เป็นสิ่งที่เกินการควบคุมของเราแล้ว ให้ทำใจยอมรับเสีย ให้ผิดเป็นครูจะได้ไม่ประมาทอีก

 

วางใจให้เป็นอุเบกขาครับ
เราไม่ได้ตั้งใจทำเขา ขาดเจตนา ผมเข้าใจ(เอง)ว่าไม่น่าจะเป็นกรรม
นำเขาไปวางไว้ในที่ควร เช่นใต้ต้นไม้ ดูว่ามีมดใหม?
เด๋วเขาคงไปได้เองครับ เรียนรู้จากสิ่งที่เกิด ทำอะไรระมัดระวังให้มากขึ้น
ท่านจะได้ไม่ต้องไปเบียดเบียนท่านอื่น ถ้าให้สบายใจไปนั่งสมาธิ สวดมนต์ให้เขาทำกุศลให้เขาจะได้ได้ ไปเกิดในภพภูมิที่ดีกว่าเดิม ครับ
เราเป็นผู้รับผลแห่งกรรมที่เราทำ ไม่มีใครรับได้ หากขาดเจตนา กรรมย่อมไม่มีผลครับท่าน ขอให้สบายใจครับ

 

เตรียมตัวเตรียมใจ ชดใช้กฏแห่งกรรม ครับ จขกท. อิอิ


ไม่ได้ตั้งใจ ไปกินยาฆ่าแมลง เพราะอ้างว่าไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจ ตายหรือไม่ตาย อิอิ


.

 

เหตุการณ์ทำนองนี้เป็นสิ่งที่นักปฏิบัติต้องเจอเข้าซักวันหนึ่ง ทุกๆคำตอบทุกๆโพสต์ล้วน
แล้วแต่ถูกวิธีทั้งหมด สิ่งที่ท่านทั้งหลายแนะนำก็เป็นแนวทางแห่งตัวเอง บ่งบอกว่าท่าน
ปฏิบัติธรรมมาถึงจุดไหนแล้ว เพราะการตัดสินใจในการแก้ปัญหาแบบนี้มันขึ้นอยู่กับว่า
เดินมาถึงจุดไหน บุญบารมีสั่งสมมาขนาดไหน
การตัดสินใจแก้ปัญหาทั้งหมด มีส่วนที่เหมือนกันเพียงหนึ่งเดียวคือ "การรักษาระดับ
จิต" เพื่อไม่ให้จิตของตัวเองตกลงสู่อบายภูมิ น้องจงรู้ถึงแก่นข้อนี้
แม้การตัดสินใจว่า ฆ่ามันซะ ก็ไม่ผิด เพราะเจ้าของการตัดสินใจแบบนั้นก็จะคิดว่า
เราไม่ลงนรกใครจะลง กล่าวคือไม่อยากให้เค้าทรมาณไปมากกว่านั้น อยู่แบบพิการสู้
ตายไปซะดีกว่า แต่การฆ่าตัวตายย่อมไม่มีในสัญชาติญาณของสัตว์ชั้นต่ำ คนที่ตัดสินใจ
ฆ่าซะจึงอาจจะมีจิตพระโพธิสัตว์ ยอมรับผลกรรมในการฆ่า เพื่อให้เค้าไปเกิดใหม่โดยตน
ยอมรับกรรมในการพรากชีวิตแมลงนั้นเป็นต้น แต่ไม่ใช่ขี้โกงฆ่าวัวฆ่าหมูขายแล้วบอกว่า
อยากให้เค้าไปเกิดใหม่นะครับ ดูที่ความละอายใจเป็นหลักด้วย
ซึ่งเป็นคนละแนวทางในการวางอุเบกขา
ต้องยอมรับว่าผู้ที่วางอุเบกขาได้แล้วก็จะตัดสินใจในแบบที่หยุดแค่นั้น คือแมลงพิการ
ก็พอ วันไหนเดินมาที่เดิม เห็นแมลงพิการตัวนี้นอนตรงนั้นก็อาจจะวางเฉยได้โดยจิตไม่ตก
โดยเค้าจะสรรหาข้อธรรมมะมาประโลมใจเป็นต้น

ไม่มีคำตอบใดผิดหรือถูก ขึ้นอยู่กับตัวผู้อยู่ในเหตุกาณ์ว่าตัดสินใจแบบที่จิตตัวเองไม่ตก
ลงสู่อบายก็ตามระดับจิตที่คิดได้ครับว่าจะทำแบบไหน

 

ก็เลี้ยงเขาไปเลย ศึกษาการเลี้ยงแมงมุมได้จาก google เลย เลี้ยงต้องเป็นด้วย รู้ว่าเขาต้องการอาหารแบบไหน ต้องเข้าใจแมงมุมด้วย ไม่งั้นเลี้ยงไปก็ตาย

 

ระวังมันเป็นผีกลับมาแก้แค้น ลองไปบวชดูซะผมโดนมาแล้ว หลังจากทำความสะอาดห้องยกใหญ่(ห้องเดิมสกปรกมาก) อาการเหมือนโดนของ ไม่รู้กรรมนี้จะใช้หมดมั้ยเนี่ย
ทางที่ดีคุยกับเขาด้วยจิตดูซะ ไม่ก็จัดการเขาให้ไปที่ชอบๆ ยอมรับกรรมปวดคอละกัน(เขามาขี่คอ) ผมก็ไม่รู้จะแก้ยังไงแล้ว

 

.
ลองใช้มนตราของนักรบแสงดูมั้ยครับ
ส่งมันไปเกิดใหม่เลย ให้ไปเกิดเป็นคนไทด้วย
บาปนิดหน่อย ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เล็กน้อย เล็กน้อย
จัดการมันแล้ว ก็สวดมนต์ส่งวิญญานให้เขาหน่อย
ทำบุญให้อีกนิด แค่นี้เขาก็ขอบคุณเราแย่แล้วล่ะครับ

จากกระทู้นักรบแสง หน้า 14 กระทู้ที่ 268
ลองดูนะครับ เราใช้หลายครั้งแล้ว ได้ผลแน่ๆ
ในใจไร้ทุกข์ แม้มิเปื่อมสุข แต่ทุกข์มลาย
.