อาโปกสิน

ฝึกกสินด้วยตัวเองไม่มีใครสอนจะเป็นอะไรไหมคับ ฝึกอาโปกสินต้องเอาน้ำใส่อะไร ขัน หรือ ว่าแก้ว

 

การทำกสิณคือการทำสมถ การเพ่งน้ำนี้ท่านั่งต้องสบายก่อน ว่างภาชนะใส่น้ำ หรือ ห้วย หนองคลอง บึง ก็ได้ ให้อยู่ในลักษณะดูแล้วสบาย ไม่ก้มไปหรือเงยไป มองดูน้ำด้วยตาเนื้อ จำลักษณะของน้ำ หลับตา ใช้ใจเพ่งน้ำในใจว่ามีลักษณะอย่างไร จำไม่ได้ก็ลืมตาดูน้ำ ทำไปเรื่อยๆ อารมณ์จะจับอยู่ที่น้ำ นิมิตน้ำจะเกิดเอง ทำบ่อยเข้าชำนาญเข้าจะชัดเจน การทำอาโปกสิณคือการเอาน้ำมาเป็นตัวล่อให้เกิดเอกัคคตา คือให้เกิดความสงบระงับ เป็นความหมายของสมถ ส่วนจะได้หรือไม่ได้อะไร อาตมาอธิบายไม่ได้เพราะเป็น อุตริมนุษยธรรม เป็นปาราชิก การทำกรรมฐานทุกกองควรมี ครูบาอาจารย์คอยสอบอารมณ์เสมอ

 

อืมๆ.โทษนะครับ..คุณ รักพระพุทธ ถ้าสนใจอาโปกสิณจริงๆ คุณลองไปอ่าน
กระทู้นี้ดูครับ
การฝึกจิตให้เกิดฤิทธิ์
..ถึงแนวทาง ขั้นตอน การปฏิบัติต่างๆ เพิ่มเติมความเข้าใจใน
เบื้องต้น ณ ตอนนี้..ท่านปัญญาวโร ตอนนี้เป็นนักบวช อาจไม่สดวกหากจะ
กล่าวในรายละเอียดปลีกย่อยต่างๆที่เกิดขึ้นในช่วงขณะฝึก..ลองอ่าน
ข้อความในกระทู้ที่ #Rep ๑ และ #Rep ๒
ที่แนะนำดูก่อนประกอบความเข้าใจ..ลองดูนะครับ..​

 

ฝึกเองได้คะ ของดิฉันฝึกเอง แต่ไปรับ ไกด์ไลน์ จาก อาจารย์ ที่เขาสำเร็จแล้ว..... แต่ระวัง กสิณน้ำ ถ้าถึงจุดที่สำเร็จในกสิณกองนั้นๆแล้ว อย่าเพ่งเกิน1 ชั่วโมง จะโดนกสิณน้ำตี จนได้รับบาทเจ็บได้ แต่สำหรับกสิณสีไม่มีโทษเพ่งนานเท่าไรก็ได้ ิฉันตอนนี้เพ่งกสิณสีแดงอยู่ จึงทราบว่ากสิณนี้เรื่องอารมย์นี้สำคัญมาก ถ้าฝึกทุกวัน อยู่คนเดียวไม่ไปพบปะคุยกะครจะพัฒนาเร็วเชียว แต่ถ้าคุยกับคนอื่นแล้วเราไม่สบายจิตตกเมื่อไร ถ้ายังอยู่ระหว่างฝึก ยังไม่สำเร็จ ฌาณจะตกหวบทันที

 

ให้ฝึกสติเพิ่มเติม.....

 

โมทนาด้วยคับ.ได้คำแนะนำจาก อ.ที่สำเร็จแล้ว..ขออนุญาตเล่าให้
คุณ DuchessFidgette ฟังแบบการถามตอบ เล่นๆขำๆดังนี้นะครับ

ข้อที่ ๑ ถาม คนที่สำเร็จในกสินกองนั้นๆแล้ว..ต้องมานั่งเพ่งกสิณเป็นชั่วโมงอีกหรือ.?
ตอบ.ถ้าสำเร็จในที่นี้หมายถึงสามารถอฐิษฐานให้เกิดผลตามที่ตั้งใจไว้ได้
ร้อยเปอร์เซ็นต์ หรือเรียกว่าคล่องตัว เช่น ทำวัตถุบางอย่างให้อ่อนได้ ต้องมาเพ่งเป็นชั่วโมงไหม.??? คนที่เรียกได้ว่าสำเร็จแล้วต้องใช้ภาพต้อง
ใช้อุปกรณ์ต่างสำหรับกสิณอีกหรือ..ถ้างั้นคนที่สำเร็จกสิณน้ำและกสิณไฟ
หากต้องการอฐิษฐาน ต้องพกน้ำพกพกเทียนติดตัวไปตลอดอย่างนั้นหรือ.

ข้อที่ ๒ ถาม กสิณเนี่ยให้ฝึกแบบเพ่งเป็นชั่วโมงจริงหรือ.?..
ตอบ ยิ่งเป็นกสิณน้ำหรือกสิณอะไรก็แล้วแต่ในกรณีที่สามารถพอ
ที่อฐิษฐานได้บ้างแต่ผลไม่ร้อยเปอร์เซนต์และเกิดผลน้อย
หรือทางปฏิบัติเรียกว่าไม่คล่องตัว จะเพ่งได้ก็ต่อเมื่อ
.หลับตาแล้วสามารถถึง อุคหนิมิตรขึ้นไปเป็นอย่างน้อย.
แล้วลืมตามาเพ่งฝึกต่อ.เพื่อบังคับนิมิตรกสิณ.เพื่อสร้างกำลังจิต สร้างความละเอียดให้กับจิต..สำหรับสะสมไว้สำหรับการอฐิษฐาน
ให้เกิดผลดังที่ใจตั้งไว้..เพื่อไปยังจุดที่ เรียก ว่าคล่องตัว..
หรือจะเพ่งก็ต่อเมื่อ.ต้องการใช้กำลังจิตสะสมที่ได้จากการที่ถึงจุดอฐิษฐาน
มาบ้างแล้วแต่ยังไม่ถึงกับคล่องตัวเพื่อสำหรับทดสอบการใช้งาน.หรือพอมีกำลังจิตมาบ้างแล้วจากการฝึกสมาธิแบบต่างๆมา.
เพราะถ้าลืมตามาเพ่งก่อนถึงอุคคนิมิตรกสิณกองนั้นจะโดนอุคคนิมิตร กสิณอื่นๆมาแทรกได้.ในกรณีกสินน้ำ อาจโดนอุคคนิมิตรกสิณลม กสิณไฟ มาแทรกได้
หรือ ฝึกกสิณแสงสว่างและกสิณไฟแบบเพ่งหรือลืมตาฝึก ถ้ายังไม่เกิดอุคคนิมิตร ก็จะโดนอุคคนิมิตรกสิณลมมาแทรกได้ เป็นต้น
...เป็นเหตุให้ขวางในเรื่องการสะสมกำลังจิต.การสร้างความละเอียดให้กับจิต
สำหรับไว้อฐิษฐานในกองกสิณที่กำลังฝึกกองนั้นๆ.
ข้อที่ ๓ ถาม กสิณเนี่ยให้ฝึกแบบเพ่งเป็นชั่วโมงหรือให้เพ่งแล้วหลับตาเพื่อให้จำภาพติดตาติดใจสำหรับผู้ฝึกในขั้นต้น.?
ตอบ..คงไม่ต้องอธิบายนะครับจุดนี้..:d

ข้อที่ ๔.ถาม กสิณน้ำลืมตาเพ่งได้เป็นชั่วโมงหรือครับ.
ตอบ อธิบายไปแล้วในข้อที่ ๒ (kiss)
ข้อที่ ๕ ถาม กสิณน้ำ ถ้าถึงจุดที่สำเร็จในกสิณกองนั้นๆแล้ว อย่าเพ่งเกิน1 ชั่วโมง จะโดนกสิณน้ำตี จนได้รับบาทเจ็บได้
ตอบ ลองอ่านๆข้อที่ ๑ ข้อที่ ๒ อีกรอบ....

อันนี้ส่วนตัวนะครับขำๆนะ...ถ้าคนฝึกตั้งใจอฐิษฐานให้น้ำในภาชนะแข็งตัว..ถ้าน้ำแข็งได้ก็แข็งอย่างนั้น.
หรือไม่ถ้าน้ำเกือบจะแข็งน้ำก็จะเกิดเสียงระเบิดดังได้.
นึกภาพน้ำในแม่น้ำกำลังละลายออกเนาะ..
.หรือคนฝึกตั้งใจให้เกิดเป็นเม็ดฝนตกรอบๆตัว.
คิดว่าผู้มาระดับนี้คงไม่ต้องแนะนำเรื่องแนวทางการอฐิษฐานเนาะ
.เพราะอย่างน้อยผลต้องเกิดในขณะที่หลับตาก่อนเป็นอย่างน้อยก่อนที่จะเกิดหลังจากการลืมตา

หรือถ้านั่งในห้องพระน้ำก็จะตกบนหลังคาผลไม่เกิดในห้องพระ.
หรือคุณนั่งที่ห้องอื่นๆที่ไม่ใช่ห้องพระ.น้ำก็จะปรากฏและตกลงรอบๆตัวได้..
ไม่ทราบว่า..การที่จะโดนกสิณน้ำตีจนได้รับบาดเจ็บไปได้ยินมา หรือ ว่าประสบเหตุการณ์ด้วยตัวเองครับ.
อืมแต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้นะครับ..น่าจะเป็น ปู้จิ้งอวิ้น.ผู้สำเร็จฝ่ามือเมฆาล่องลอย หัวหน้าหอเมฆา ในเรื่องขึ่พายุทะลุฟ้า มั่งครับ.ที่มาอาจจะเคยโดนน้ำตีจนได้รับ
บาดเจ็บมาแล้ว..ในช่วงระหว่างกำลังฝึก ฝ่ามือเมฆาล่องลอยก็เป็นได้นะครับ.อะละ!! ล้อเล่น(smile)..(||)
.​

 

ที่ว่า อาจารย์สำเร็จแล้ว คุณลองถามเค้าซิว่า ปิติ-อารมณ์ของกสิณน้ำเป็นอย่างไร ...ผมว่าเค้าตอบไม่ได้หรือตอบไม่ตรงประเด็น

 

อ้อ อาจารย์ที่่ว่านี้ก็ คุณลุงคนที่เล่าให้หลายๆท่านในเวปฟังว่า ลุงคนนี้ท่านฝึกได้ครบทุกกองแล้วนะคะ ซึ่งเรื่องนี้ดูเหมือนหลวงพ่อฤษีลิงดำเคยกล่าวไว้ในวีดีโอว่า ถ้าเพงจนถึงอุปจาระฯ น้ำ หรือไฟ สามารถขยายตัวใหญ่เกิจริงไดทั่วฟ้าทั่วห้องจน คนฝึกบางคนถึงกับกลัวว่ามันจะเข้ามาท่วมหรือมาทำอันตรายได้

สำหรับดิฉันเองเคยฝึกมโณยิทธิ และได้ฌาณสี่มาในครั้งนั้น ปัจจุบันเวลามาฝึกกสิน ถ้า น้ำกับไฟ จะไม่ได้ทำแบบแปลนดูใดๆทั้งสิ้น สร้างเอาเองเลยแบบมโณยิทธิ นอกจากกสิณสี เท่านั้นที่ใช้แบบในการเพ่ง

ส่วนประสบการณ์การเพ่งกสิณน้ำ ดิฉันจะเริ่มจากอานาปานสติก่อนสักไม่กี่นาทีให้จิตว่างพอที่จะสร้างภาพกสิณชัด ส่วนประสบการณ์ว่าเห็นหรือเจออะไรบ้างหลังจากเพ่งกสิณน้ำไปสักพัก เป็นความรู้สึกที่ดีมาก สามารถไปเที่ยวยังสถานที่ที่สวยงามเกินบรรยาย และขอเน้นว่าภาพที่เห็นนั้นชัดมาก เป็นปราสาทแบบยุคกลางของฝรั่ง ปลายแหลมๆตั้งอยู่ริมหน้าผาหินทรายแบบทางใต้ยุโรปติดทะเล ยังจำหน้าต่างและเถาวัลย์ต้นไม้ และความงามของสถานที่ได้เป็นอย่างดี ชนิดไม่อยากกลับมาอยู่ที่เดิมที่เรานั่งอยู่เลย พูดไปก็เหมือนเว้อร์ แต่ถ้าใครเข้าฌาณสี่ได้จะรู้ว่า มันดีขนาดไหน แต่ปัญหาของดิฉันคือ เข้าฌาณสี่ยังไม่คล่อง และต้องอุ่นเครื่องด้วยการอานปานสติ และ จับภาพกสิณก่อนจะเขาถึงฌาณ แต่ถ้ามีอาจารย์นำแบบมโณยิทธิจะเร็วมาก ละง่ายกว่ามาเข้าเองด้วยกสิณ

 

ถ้าฝึกกสิณตามพระที่ชื่อฤาษีลิงดำก็ผิดแล้วครับ ตัวแกเองตายไปถึงได้รู้ว่ามาผิดทาง มองกสิณน้ำแล้วซักพักมองเห็นเป็นอย่างอื่นแค่นี้ก็ผิดแล้วครับ เอาอย่างนี้ผมถามว่าอารมณ์ของน้ำเป็นอย่างไร มโนคือสิ่งลวงไม่มีจริงครับ ฝึกได้ถึงฌาน 4 แล้ว ทำอะไรได้มั้งครับ แค่ฌานก็เข้าใจกันผิดแล้วครับ ผมยังไม่ถึง ฌาน 1 ผมสามารถปลุกเสกเครื่องรางต่างๆได้ เชิญญาณทุกญาณได้ ตั้งศาลได้ ฯลฯ

 

.......................................................

 

พระชื่อแบบนั้นไม่ถูกรึ เรามีปัญหาอะไร

 

อืมๆ..ต้องขอประธานอภัยอย่างสูงนะครับ.
.ขอแสดงความคิดเห็นร่วมด้วยและพลาดพิงบางท่านเล็กน้อย.
อย่าถือสาหาความกันเลยเนาะกลัวว่าจะไปไกลเกินกว่านี้.
ถ้าคิดๆได้ตอนนี้.ยังคงพอเปลี่ยนระบบความคิดได้อยู่..

ก็เห็นด้วยกับคำพูดของ คุณ กสิณ นะตรงประโยคนี้''มองกสิณน้ำแล้วซักพักมองเห็นเป็นอย่างอื่นแค่นี้ก็ผิดแล้วครับ''
พูดอย่างนี้ทำให้พอคาดคะเนได้ว่าพอทำได้จริงและฝึกมาจริง...


แต่ๆๆ.คุณ DuchessFidgette นอกจากตอบไม่ตรงประเด็น.ยังนำเสนอในสิ่งที่ตน
ยังเข้าใจคาดเคลื่อน.และเป็นสิ่งที่ไม่สมควรมาพูด.ยังไงลองอ่านดูนะครับ..

อ้างอิงจาก...03.สมาบัติ 8 ปฏิสัมภิทาญาณ ม้วน 2 หน้า A ประมาณนาที 13 ขึ้นไป

ประโยคต่อไปนี้เป็นการถอดคำพูดมานะครับ..เพื่อว่าไม่มีเวลาไปฟัง..

''อาการที่มันจะปรากฏกับจิต.นั่นก็คือภาพแสงสีต่างๆในขณะที่เจริญกสิณ.
ถ้ามีภาพแสงสีใดๆที่ปรากฏมานอกเหนือจากกสิณที่เราต้องการ
หรือกสิณอะไรก็ช่างเราต้องการกสิณอะไรอยู่
ภาพอื่นปรากฏขึ้นมาเราจะปฏิเสธทันที
ไม่ยอมรับนับถือภาพนั้นๆ
..ถ้าไปยอมรับถือเข้าก็แสดงว่า..
กำลังใจของท่านไม่ทรงตัว..
ท่านไร้สัจจะในการทรงกำลังใจ.
.เพราะว่าภาพที่ปรากฏท่านเรียกว่า กสิณโทษ ถือว่าเป็นกสิณที่เป็นปรากฏการณ์หลอกหลอน.
นี่อย่างหนึ่งจงจำไว้.ในประการต่อไปภาพอีกอันหนึ่ง.
ก็คือภาพที่มีความสวยสดงดงาม
จะเป็นภาพคน จะเป็นภาพสัตว์
จะเป็นภาพวัตถุก็ตาม ถ้าปรากฏขึ้นจงอย่าสนใจ..
นี้รวมความว่าไม่สนใจอะไรทั้งหมด
มีอาการอันหนึ่งบางท่านพบ.
.ได้แก่แสดงอาการโหดร้ายของคนที่มาแสดงตนให้ปรากฏ
มามากคนบ้าง มาน้อยคนบ้าง
ทำท่าจะบีบคอบ้าง
ทำท่าจะฆ่าบ้างแสดงอาการหลอกบ้าง
.ท่านก็เฉยเสีย ถือว่าร่างกายมันไม่ใช่เรา มันไม่ใช่ของเรา''..​

.

 

คุณ DuchessFidgette เวลาคุณเล่าประสบการณ์ทางสมาธิ
อะไรเนี่ยประเด็นนี้ถือว่า เป็นปัจจัตตัง.ซึ่งไม่ใช่ประเด็นปัญหาอะไรนะครับ
ถึงผมถามว่า''การที่จะโดนกสิณน้ำตีจนได้รับบาดเจ็บไปได้ยินมา หรือ ว่าประสบเหตุการณ์ด้วยตัวเองครับ'' คุณไม่ตอบก็ไม่เป็นไร.เพราะคาดคะเนได้

และที่ คุณ กสิณ ถามว่า ที่ว่า ''อาจารย์สำเร็จแล้ว คุณลองถามเค้าซิว่า ปิติ-อารมณ์ของกสิณน้ำเป็นอย่างไร'' คุณตอบไม่ตรงประเด็นก็ไม่ซีเรียส..

แต่การที่คุณ ไปอ้างอิงบุคคลที่ ๓ ที่ ๔ บุคคลบางท่าน
เป็นระดับครูบาร์อาจารย์มาเพื่อประกอบคำตอบของ คุณ กสิณ แล้วพอคุณมาเล่าประสบการณ์คุณ ซึ่งนอกเหนือประเด็นที่ท่านได้สอนมา.
ซึ่งผมก็เคยฟังมาบ้าง.ท่านไม่ได้กล่าวแบบที่คุณเล่า..
และให้ฝึกอย่างที่คุณกำลังเล่าให้มันดูพิศดาร
อลังการ ดูแบบน่าอัศจรรย์มากๆแน่นอน.

คุณ อ่านและฟังดีๆ.ให้เข้าใจ.ก่อนที่คุณจะเอา
สิ่งที่หลวงพ่อท่านพูด.ท่านบอก.แล้วว่าเป็น กสิณโทษ มาพูดมาบรรยายซะให้ดูเป็นประสบการณ์เลิศหรู.
.เป็นเหตุให้คนที่..ไม่เคยฟังจะไปปรามาสท่านได้.โดยไม่รู้ตัว.

ซึ่งจริงฝึกกสิณเค้าก็เริ่มด้วยอาปาฯหรือลมสามฐาน เป็นฐานอยู่แล้ว..คุณยังเล่าให้ดูยิ่งใหญ่ได้นะ.ถือว่ามีพรสวรรค์ไปอีกแบบ
และทำให้คนเข้าใจว่า การฝึกกสิณ สามารถไป
ไปเห็นอะไรที่พิศดาร ชัดเจนมาก อย่างโน่นอย่างนี้
เป็นเพราะคุณชอบ.เล่าชอบอ้างในสิ่งที่ยังไม่เคลียร์จริง.
ยังเข้าไม่ถึงพื้นฐานจริงๆที่จะไปยังปลายทางที่ถูกต้องและ
คุณก็ไม่สร้างสติให้ต่อเนื่อง.และวิปัสสนาตามที่หลวงพ่อท่านได้สอน
เลยเป็นคนที่มีแต่จะเอาแต่ประสบการณ์.พิศดารแบบหาสาระไม่ได้ มาพูดให้ดูอัศจรรย์แบบนี้หละ.
มันเลยส่งผลให้การปฏิบัติที่คุณทำอยู่ทุกวันนี้มันหาจุดลงตัวไม่
ได้ซักที.เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างนี้ หรือที่นักปฏิบัติเค้าเรียก ว่ากำลังใจไม่ทรงตัว.จากการที่คุณทำให้คนไปปรามาสบุคคลที่
อ้างอิงโดยที่คุณไม่รู้ตัวนั่นหละครับ..

เห็นชอบพูดจังถ้าใครเคยเข้าถึงฌาน ๔ จะรู้ว่ามันดีอย่างไร..บอกอย่างนี้.อย่างนั้น.พอมีคน
ถามว่าอารมย์เป็นอย่างไรก็ตอบไม่ตรงประเด็น อ่านแล้วยังขำ
คนที่ถามคุณนะ เค้าไม่ต้องฝึก กสิณ แบบคุณ ก็ทำได้มากกว่าคุณตอนนี้อีก.
ส่วนกำลังฌาน ๔ ถ้าคุณ ไปที่ไหนก็ตาม
แล้วคุณสามารถมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ได้
หรือว่าไปแล้ว สนทนา เดินไปเดินมา หรือมีกิจกรรมอย่างอื่นๆได้แบบทางโลกนั่นนะถึงจะใช่

แต่แบบแค่ไปดูไปเห็นเฉยๆเค้าเรียกว่า กำลังอุปจารสมาธิ.หรือ เรียกว่าครึ่งกำลัง.
ถ้าคุณไปแบบเต็มกำลังหรือกำลังฌาน ๔ ได้ก็โมทนา.แต่ปกติคนที่ทำได้จริงๆ
ระบบความคิดผมไม่ค่อยเห็นจะเป็นแบบนี้เท่าไร.
นอกจากคนที่ทำได้แล้วไม่ฝึกเจริญสติหรือมาวิปัสสนาต่อ..

เพราะอย่างน้อยกสิณซักกอง.ความเข้าใจเบื้องต้นไม่น่าจะคลาดเคลื่อนไปไกลซะขนาดนี้
.ควรจะต้องพออฐิษฐานแบบได้ผลน้อยหรือยังไม่คล่องตัวได้บ้าง...
ถ้าเป็นระดับประสบการณ์อย่างที่คุณ นำเสนอตัวคุณมาก่อนหน้านั้นนะ..
พูดไว้ประมาณนี้นะครับ..ยังไงลองพิจารณาดูแล้วกันเนาะอีกซักรอบ
​

 

หลวงพ่อฤษีลิงดำท่านก็บอกไว้คะ ว่าฝึกกสิณกองไหนก็ห้ามเห็นอย่างอื่นเพราะจะเป็นกสิณโทษแต่ท่านก็บอกว่าพอเข้าถึงฌาณสี่ เราเห็นภาพกสิณชัดแล้วสามารถอธิฐานขอเห็นสถานที่อื่นเช่นนรกสวรรค์ หรือวิมาน ที่เราตายไปแล้วจะต้องไปอยู่ที่นั้น ส่วนของคุณลุงคนที่ว่า แกสายวัดยานนาวา แต่การบอกเล่าก็เหมือนกันกับของหลวงพ่อฤษีลิงดำ คือ เรื่องที่ กสิณธาตุสามารถทำอันตรายผู้ปฏิบัติได้ถ้าเพ่งนานจนมันใหญ่โตเยอะแยะไปหมด ถ้าถาม ตัวดิฉันเองไม่อิงคนอื่น จากบรรทัดฐานตัวเองว่าฌาณสี่คือ อะไร? รู้สึกอย่างไร? ก็ขอตอบว่า เป็นการเข้าสมาธิและเห็นนิมิตชัดเจนเหมือนมองด้วยตาเปล่า และคงได้นาน ถ้าครั้งแรกจะมีอาการปิติ ตัวลอย หรือตัวพองใหญ่โต หรือ เห็นแสงสว่างพุ่งชน ถ้าถามว่าตอนเพ่งกสินน้ำแล้วรู้สึกยังไงก็ รู้สึกว่าภาพชัด มองได้ลึกเห็นภาพเหมือนเราอยู่ในที่ที่นั้น

 

เขาก็บอกว่าอารมย์ปิติไงคะ ส่วนเห็นภาพอื่นหลวงพ่อฤษีท่านก็บอกอเราเพ่งถึจุดนึงเราออกจากกสิณไม่ดูแล้ว ขอเห็นสถานที่อื่นได้ มันผิดตรงไหน จุดประสงค์ในการเพ่งกสิณ ก็เพื่อ ให้ได้ ทิพยจักุฌาณ จะเดินย่ำตอกกับที่ทำไม มโณก็เหมือนกันคุณเห็นดวงแก้วเสร็จจะดูต่อหรอขอไปจุฬามณี

ดิฉันไม่เคยเพ่งกสิณน้ำนานจน กสิณตี เอาแค่เห็นชัดแบบมองด้วยตาเปล่าก็ขอไปดูที่อื่น เพราะรู้ว่ามองนานๆมันน่ากลัวเห็นเหมือนน้ำทะเลลึกสีเขียวอื๋อ เหมือนมันจะดูดลงไป ก็อธิฐานขอไปดูที่อื่น แต่เรื่องกสิณน้ำตี ก็อาจารย์ดิฉันเขาสอนว่าอย่าเพ่งเกินหนึ่งชั่วโมงเพราะเขาเคยโดนตี ดิฉันจึงจึงทำตามไม่เพ่เกินชั่วโมง เพราะขนาดไม่ถึงชัวโมงน้ำมันก็ดูน่ากลัวเป็นสีเขียวๆวังวน เพราะดิฉันเพ่งจากน้ำทะเลไม่ใช่น้ำในขันหรือในแก้ว

 

ท่าน DuchessFidgette ตั้งใจแน่นอนแล้วว่าชาตินี้จะยังไม่ไปนิพพาน ใช่ไหมครับ?

 

ใจดิฉันอยากจะไปนิพพานอยู่คะ แต่จะได้ไปหรือไม่นั้นก็คงต้องพึ่่งบุญวาสนาที่จะทำให้โอกาสนั้นเกิดด้วย

 

หากจะไปนิพพานนั้น ต้องเลือกทางเดิน
ทางเดินเส้นหนึ่ง ตรงลัด แต่ดูแห้งแล้ง ดูผิวเผินนั้นไม่น่าเลือกเลย แต่ปลายทางนั้น ไม่ได้มีแค่เส้นชัยที่แห้งแล้วเพียงสิ่งเดียว แต่มีทุกอย่างที่ท่านต้องการ

ทางเดินเส้นอื่นๆ อีกหลายเส้น คดเคี้ยวไปมา มองเผินๆ เต็มไปด้วยสิ่งที่ท่านต้องการ ดูน่าศึกษา น่าค้นหา หลายๆ คน เดินทางบนเส้นทางคดเคี้ยว หลงดูสิ่งที่น่าค้นหา ศึกษา ค้นคว้าไปกับสิ่งเหล่านี้... จนกระทั่งหมดเวลาที่เขากำหนดให้เรามา... ไปไม่ถึงที่หมาย ก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่

ปัจจุบันนี้ เป็นเวลาที่เหมาะสม ที่ท่าน DuchessFidgette จะหยุดเดินสักนิดหนึ่ง เพื่อพิจารณาเส้นทางต่างๆ ที่ท่านสามารถเลือกได้ เสียก่อน ก่อนที่จะตั้งหน้าเดินต่อครับ

 

เริ่มที่ภาชนะอะไรก็ได้ค่ะ น้ำำไม่ควรมีสี แดง เขียว เหลือง ขาว
เริ่มแรกก็ควรมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๑๑ นิ้ว
ใส่น้ำสะอาด อย่าให้มีเศษขี้ผงตกไปเท่าัินั้นค่ะ
แล้วก์มองสักพัก(เพ่ง) กระพริบตาได้นะ
แล้วหลับตา ภาพนิมิตเป็นน้ำใส เป็นอันใช้ได้

ทำเช่นนี้เรื่อยไปค่ะ จิตจะสงบ

 

http://palungjit.org/threads/จริต-๖-เพื่อฝึกกรรมฐานที่เหมาะสม.310598/page-52