เรียนถามเรื่องการปฏิบัติธรรมครับ

นายกำลังหลงผิดรู้ไหม ธรรมะเป็นทั้งภาคปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวช ไปศึกษาดู...

 

การทำใจให้เป็นกลางที่แท้จริงคือการปราศจากเล็ง...

 

ถามจริงๆนะ อ้างว่า ปฏิบัติ แต่ผล ของการปฏิบัติ ไม่ตรงกับ ปริยัติ

แถม ปฏิบัติ ผลของการ ปฏิบัติ ก็ไม่ตรงกับ ปฏิบัติ อีก

จะเอาธรรมอะไรมาอ้าง ครับ


แนะนำว่า ปฏิบัติ เยอะๆ ให้ได้ สมาธิ ฌาน ก่อนนะครับ

.


.

 

ปราศจากการเล็ง นี่ต้องวางจิตไว้ข้างหน้า นอกตัว ไม่ย้อน
เข้ามาพิจารณา ลมหายใจเข้า ออก ด้วยรึเปล่า

หรือว่า ย้อนเข้ามารู้กาย รู้ใจ อย่างคนที่มี จิตตั้งมั่น รู้เนื้อ รู้ตัว

 

นาย Saber นายหายใจเข้าลึกๆให้ทั่วท้อง ในท้องนายน่ะมันเน่าเหม็น เรอออก อาเจียรออกก็เหม็น ไอ้ลมที่ท้องน่ะถ้าพี่จำไม่ผิดท่านเรียกสังขาร(ใช่ป่าวคุณโอ๊ท ช่วยน้องแซ่บเวอร์ด่วง...*_*...)ทีนี้สังขารนี้มันเป็นปกตินะ คือของเหม็นของคาวในร่างกายนายน่ะ น้ำอสุจิเงี๊ยะ เหม็นคาว ก็ธรรมดา น้ำลาย น้ำเหงื่อ น้ำตา ก็เป็นไปตามปรกติ ทีนี้ดูที่ว่าสังขารรูปร่างกายนายน่ะ เกิดมา แก่ไป เจ็บ ตายไปเป็นธรรมดา ถ้านายพิจรณาว่าความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา ปล่อย ธรรมนะน้องมี 2 ประเภท สัมมาทิฏฐิ๑ มิจฉาทิฏฐิ๑ นายต้องเป็นสัมมาทิฏฐิ นะครับ ใจให้ปรกติ ไม่มีวักกัง ดูลมหายใจปล่อยว่างสบายๆ จิตเป็นพุทธะที่มีสภาพรู้ผ่านทางอายตนะเนื่องจากผัสสะ จิตเดิมใสสว่างสดใส อาศัยกิเลสที่จรมาทำให้จิตเศร้าหมอง จิตจึงเป็นอนัตตา อ่านมาถึงตรงนี้นายได้อนาคา อรหันต์นายทำจิตให้เป็นพุทธะ จิต! บริสุทธิ์นะ ผ่องใส ไม่กำหนัด ความไม่กำหนัดไม่ได้จัดที่องคชาติ จัดที่จิต จิตสงบและมีปัญญารู้รูปนามเป็นไตรลักษณ์ รูปคือดิน น้ำ ไฟ ลม และสิ่งที่มองเห็น มันเกิดมาแล้วเปลี่ยนแปลง บีบคั้นในตัวมันเองไม่คงตัว และมีอันสลายในที่สุดแตกกระจัดกระจายไป นามคือเสียง ไม่เที่ยงเช่นดัง เบา เป็นทุกข์ในตัวเองคือเป็นพลังงานที่มีแรงผลักแรงดูด(วิศวะ) และไม่ใช่ตัวตน แค่นี้นายก็เป็นพระอรหันต์ตัวน้อยๆขึ้นมาแล้ว เราอนาคา...

 

อ๋อ ไม่ได้วางจิตอะไรอย่างนั้นหรอกครับ จิตว่างสบายๆ ไม่มีความขัดใจ ราคะเกิดเราก้ดับ โทสะเกิดเราก้ดับ โมหะเกิดเราก็แก้ ลมหายใจเข้าออกเราตามดูเป้นปรกติอยู่แล้วครับ อานาปานสติ...

 

อ๋อ ฮับ ฮับ

ในลมหายใจเข้า ในลมหายใจออก ในลมหายใจที่แสดง
ความแตกต่าง มีเข้า มีออก มีไป มีมา เหล่านี้ มีราคะ
เจืออยู่ในลมอะเป่าฮับ

เช่น หายใจออกแล้วสบายใจ เกิดความเบาใจ เสร็จแล้ว เกิด
ความรู้สึกพอใจ ราคะแทรกเข้ามา ทำให้ เอาสบายจากการ
หายใจ

อย่างคนบางคน พอใจกับการอัดลมหายใจเข้า ราคะแทรก ก็ไปสูบบุหรี่

บางคน พอหายใจออก ราคะแทรก ก็เกิดอาการ ถอนหายใจ กระเดิดขึ้นมา

บางคน ลมหายใจเข้าออก ไปเห็นเป็นภาระ โทษะแทรก ก็อึดอัดกลืนไม้เข้า
คายไม่ออก

บางคน หายใจอยู่ดีๆ โมหะแทรก ก็ ตาลอย ใจลอย มองฟ้า มองนก
มองอะไรนอกๆกาย ไม่ย้อนมามองตน

อะไรแบบนี้ ใช้วิธีดู โลภะ โทษะ โมหะ รึเป่า ฮับ

 

การแก้ราคะ โทสะ โมหะ เป็นการชำระจิตให้ขาวรอบ ในเบื้องต้นถ้ายังไม่รู้ว่าจิตคืออะไรก็ยกไว้ก่อน ให้ทำสมาธิดูลมหายใจเข้าออก เพดานบินสูงแล้วทิ้งคำบริกรรม ให้ลมหายใจบางเบา สบายกายสบายใจ ไม่ต้องฝืน อย่ากลั้นหายใจ หายใจแรงๆเข้าออกได้เป้นบางครั้งเพื่อผ่อนธาตุขันธ์ในร่างกาย การที่กาม ความขัดใจ ความโง่ จะถูกขจัดออกจากใจก้ด้วยสมาธิชอบ ตามที่กล่าว ฝึกให้ชิน เอาเดี๋ยวนี้เลยก้ได้ไม่ต้องรอเวลานั่นนี่ ทำดุซัก 15 นาทีให้มันบางเบาจิตมันจะคลายกาม ความขัดใจ และความโง่ออกไปเอง เพราะสมาธิเป็นเครื่องกำจัดอนัตตาจากใจ...ที่ว่าอนัตตาคือธรรมชาติเดิมจิตเป็นพลังงานสว่างสดใส อยู่ที่จิตใจแต่ละคน อาศัยกิเลสที่จรมาทำให้จิตมีมลทินเศร้าหมอง ตัวนนี้เป็นกิเลสมาร ทำให้เราโกรธ เงี่ยน กำหนัด บ้า เพ้อเจ้อ คุ้มคลั่ง นี้แหละเรียกว่าอนัตตา ความจริงเราไม่ได้โกรธไม่ได้กำหนัด เอาออกด้วยสมาธิเป็นลำดับขั้นสูงขึ้นไป เช่น อัปปนาสมาธิ รูปฌาณสี่ นิโรธสมาบัติ จะทำให้จิตเราบริสุทธิ์ขาวรอบหรือดีขึ้นตามลำดับ ทำได้ตามนี้อย่างน้อยคืนนี้นายอนาคามีแน่นอน...ฟางว่าน.

 

ถ้าใช่ แล้วมันจะรู้เอง
และถึงแม้ว่า จะไม่มีกฎที่ไหนมาห้าม
ตัวเองก็ไม่อยากจะบอก ไม่อยากจะพูดเอง
เพราะพูดไปก็มีแต่ยิ่งทำให้ตัวเองหนัก รู้แล้วสักแต่ว่ารู้แค่นั้น

 

จิตคือผู้รู้ จิตคือความเป็นกลาง จิตเป็นอนัตตา ใจคือความรู้สึกของใจ จิตใจทำให้ปรกติ...