อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

ดูกรอานนท์ เธอทั้งหลายจะพึงประพฤติตาม
กัลยาณวัตรที่เราตั้งไว้แล้วนี้ได้ด้วยประการใด เรากล่าวอย่างนี้กะเธอทั้งหลาย ด้วยประการนั้น
เธอทั้งหลายอย่าเป็นบุรุษคนสุดท้ายของเราเลย เมื่อยุคบุรุษใดเป็นไปอยู่ กัลยาณวัตรเห็นปานนี้
ขาดสูญไป ยุคบุรุษนั้นชื่อว่าเป็นบุรุษคนสุดท้ายของบุรุษเหล่านั้น เธอทั้งหลายจะพึงประพฤติ
ตามกัลยาณวัตรที่เราตั้งไว้แล้วนี้ได้ด้วยประการใด เรากล่าวอย่างนี้กะเธอทั้งหลายด้วยประการนั้น
เธอทั้งหลายอย่าได้ชื่อว่าเป็นบุรุษคนสุดท้ายของเราเลย. ผมไม่ได้เป็นคนสุดทายแล้วนะ ผมส่งให้ท่านแล้วนะจ๊ะ

 

มองดูใบไม้แค่ในกำมือก็มีประโยชน์มากมาย ไม่อยากหลงทางในป่าใหญ่

 

..................ม่ายช่าย เจ้.....ส่วนใหญ่พวกเราก็ไม่ไปแตะพระสูตรอยู่แล้ว พระสูตรที่เป็นภาษาเดิมนั้น ยังอยู่ แน่นอน.....เพราะฉนั้นคงไม่มีใคร ไปเปลี่ยนแปลงพระสูตรได้ ส่วน การหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด ที่หลวงพ่อหลวงตาท่านเทศน์ ก็ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงพระสูตร สบายใจได้....ส่วนคนฟังธรรม ก็ ศึกษาและตรวจสอบเป็นธรรมดา...

 

ใบไมในกำมือนันแหล่ะคือพระสูตรทังหมดที่พระองค์กล่าวไว้ตรลอด45พรรษาจ๊ะ แต่จะเลือกเอาสักชิ้นสองชิ้น พระองค์ก็กล่าวเพียงพอแล้ว แกความสุขที่จะได้รับตลอดการ แตกเนาะพระองค์ยังกล่าวต่อไปว่า สะสมสุตตะมากจะเป็นไปเพื่อการสะสมอาวุธไว้มากเมื่อยามออกศึก เลือกเอานะจ๊ะตามสบายเลย,,,

 

พระรัตนตรัย นั้นไม่สามารถแยกออกจากกันได้
สรณะที่พระพุทธเจ้าประกาศไว้แล้วว่าควรน้อมมาเป็นที่ตั้งที่ควรระลึกคือ
พระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์ สามสิ่งนี้เป็นสรณะอันประเสริฐ

หลังจากที่พระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว พระธรรม พระพุทธวัจนะ ถูกนำมาถ่ายทอดสืบทอดต่อเนื่องมาก ก็ด้วยพระสงฆ์สาวกนี่แหละเป็นผู้นำมาถ่ายทอดแสดงธรรม
อันพระสาวกผู้เจริญรอยตามพระพุทธเจ้าด้วยอาศัยพระธรรมเป็นเครื่องนำทางแก่ตนเองและผู้อื่น ดังนี้ จึงควรเคารพในพระรัตนตรัยอย่างไม่มีข้อสงสัยใดๆ

พระธรรมของพระพุทธเจ้ามีมากมาย พระพุทธวัจนะ ก็จัดว่าเป็นพระธรรมส่วนหนึ่ง พระธรรมของพระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่ว่าจะส่วนใดล้วนมีความสำคัญเสมอกัน เราไม่ควรกล่าวว่าดีเฉพาะตรงนี้ก็ไม่ถูก แม้พระวินัยก็เช่นกัน พระสุตันตปิฏกก็เช่นกัน

ใดๆจากพระพุทธองค์ล้วนคือพระสัทธรรม ประเสริฐยิ่ง นักแล
ควรแก่สรรพสัตย์ทั้งหลายไซร้ น้อมนำปฏิบัติบูชา
วิจิกิจฉาใดๆควรทำลายสิ้นด้วยศรัทธาปัญญา
น้อมจิตนำพาก้าวล่วงบรรลุธรรม

จงหยุดที่จะขัดแย้งในทางธรรม แต่หากจะโต้แย้งแสดงเหตุก็ไม่ว่า พระสัทธรรมลำเลิศเกินพรรณา จิตใดหน้าเสพธรรมล้ำเลิศคุณ

 

ดูเหมือนเคยฟังเทศน์ของท่านเสถียรโพธินันทะ ก็ให้ยึดพระไตรปิฏกบาลีฝ่ายเถรวาท (ไม่ยืนยัน เพราะฟังเทปเรื่องเถรวาทกับมหายานเมื่อนานมาแล้ว)

..
พระไตรปิฎกมีจุดเริ่มต้นมาจากการจัดรวบรวมคำสอนของพระพุทธเจ้า ออกเป็นหมวดหมู่ และซักซ้อมทบทวนกันจนลงตัว ในระยะแรก พระไตรปิฎกถ่ายต่อกันมาโดยการท่องจำปากเปล่า จนกระทั่งราว พ.ศ. 460 จึงมีการจารึกลงเป็นลายลักษณ์อักษร กล่าวได้ว่าพระพุทธศาสนาสืบทอดมาพร้อมกับพระไตรปิฎก จากสมัยพุทธกาลจนถึงวันนี้เป็นเวลากว่า 2,500 ปี พระไตรปิฎกบาลีของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท เป็นที่ยอมรับกันว่า เป็นบันทึกคำสอนของพระพุทธเจ้าที่เก่าแก่ที่สุด ดั้งเดิมที่สุด สมบูรณ์ที่สุด และถูกต้องแม่นยำที่สุด ที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน

พระไตรปิฎก - วิกิพีเดีย

 

โดย เสถียรพงษ์ วรรณปก
..
แต่ละนิกายนับการทำสังคายนาไม่ตรงกัน เพราะต่างฝ่ายก็ไม่ยอมรับการทำสังคายนาของอีกฝ่ายหนึ่ง ในที่นี้จะขอยกการทำสังคายนาของสายเถรวาทเป็นหลัก

สังคายนาครั้งที่ 1 จัดทำหลังจากพุทธปรินิพพาน 3 เดือน สาเหตุเนื่องมาจากพระภิกษุบวชเมื่อแก่รูปหนึ่งชื่อ สุภัททะ กล่าวดูหมิ่นพระธรรมวินัย พระมหากัสสปะเกรงว่า พระธรรมวินัยจะเสื่อมสูญ จึงเรียกประชุมสงฆ์อรหันต์ 500 รูป ทำสังคายนา ณ ถ้ำสัตตบรรณคูหา ข้างเวภารพบรรพต ใกล้กรุงราชคฤห์ พระมหากัสสปะเป็นประธานซักถามพระธรรมวินัย พระอานนท์เป็นผู้วิสัชนาพระธรรม พระอุบาลี เป็นผู้วิสัชนาพระวินัย ในการนี้พระเจ้าอชาตศัตรูทรงเป็นผู้อุปถัมภ์กระทำอยู่ 7 เดือนจึงสำเร็จ

สังคายนาครั้งที่ 2 เกิดขึ้นหลังจากพุทธปรินิพพาน 100 ปี สาเหตุเนื่องมาจากพระภิกษุวัชชี บุตรกลุ่มหนึ่งได้ปฏิบัติย่อหย่อนทางพระวินัย 10 ประการ เช่น เก็บเกลือไว้ในเขาสัตว์เพื่อนำมาผสมอาหารไว้สำหรับฉันได้ตลอดไป เมื่อตะวันชายเกินเที่ยงวันไปแล้วประมาณสององคุลีฉันอาหารได้ รับเงินและทองได้ ฉันสุราอ่อนๆ ได้ เป็นต้น พระเถระผู้ใหญ่ร่วมมือกันกระทำการครั้งนี้ 8 รูป คือ พระสัพพกามี พระสาฬหะ พระขุชชโสภิตะ พระวาสภคามิกะ พระเรวตะ พระสัมภูต สาณวาสี พระยศกากัณฑบุตร และพระสุมนะ ในการนี้พระเรวตะเป็นผู้ซักถาม พระสัพพกามีเป็นผู้ตอบ วินิจฉัยเรื่องทั้ง 10 ประการท่ามกลางประชุมสงฆ์ 700 รูป การสังคายนาครั้งนี้กระทำที่ วาลุการาม เมืองไพศาลี มีพระเจ้ากาฬาโสก เป็นผู้อุปถัมภ์ กระทำอยู่ 8 เดือนจึงสำเร็จ

สังคายนาครั้งที่ 3 กระทำเมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานได้ 235 ปี (บางแห่งว่า 234 ปี) สาเหตุเนื่องมาจากเดียรถีย์ปลอมบวชในพระพุทธศาสนามากขึ้น แสดงธรรมวินัยผิดแผกไปจากหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ ด้วยความร่วมมือจาก พระเจ้าอโศกมหาราช เรียกประชุมสงฆ์จำนวน 1,000 รูป สอบสวนชำระสะสางพระธรรมวินัย กำจัดเดียรถีย์เหล่านั้น การสังคายนาครั้งนี้กระทำที่อโศการาม เมืองปาตลีบุตร ทำอยู่ 9 เดือนจึงสำเร็จ
มีข้อน่าสังเกตคือ พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ ได้แต่งคัมภีร์กถาวัตถุ ซึ่งเป็นคัมภีร์หนึ่งในจำนวนพระอภิธรรมเจ็ดคัมภีร์ และมีการส่งคณะสมณทูตไปประกาศพระพุทธศาสนายังต่างประเทศด้วย ว่ากันว่าประเทศไทยได้รับสืบทอดพระพุทธศาสนามาจาก พระโสณะ และ พระอุตตระ ที่ถูกส่งมาเผยแผ่ศาสนา ณ ภูมิภาคแถบนี้ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

สังคายนาครั้งที่ 4 ทำเมื่อพุทธศักราช 238 พระมหินทเถระ ได้ประดิษฐานพระพุทธศาสนา ที่ประเทศศรีลังกา มีพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ เป็นผู้อุปถัมภ์

สังคายนาครั้งที่ 5 ทำเมื่อพุทธศักราช 450 (บางแห่งว่า 433) เพื่อต้องการจารึกพระพุทธวจนะ เป็นลายลักษณ์อักษร ด้วยเกรงว่าการถ่ายทอดโดยระบบท่องจำอาจวิปริตคลาดเคลื่อน สังคายนาครั้งนี้ทำที่อาโลกเลณสถานมตเลชนบท ซึ่งชาวไทยเรียกว่า มลัยชนบทประเทศศรีลังกา พระรักขิตมหาเถระ เป็นประธาน ทำอยู่นานเท่าใดไม่ปรากฏหลักฐาน

::

...
หรืออ่านจากวิกิพิเดีย..

การสังคายนาครั้งที่ห้า
การทำสังคายนาครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 460 ที่อาโลกเลณสถาน มตเลชนบท ประเทศศรีลังกา โดยมีพระรักขิตมหาเถระเป็นประธาน การทำสังคายนาครั้งนี้เพื่อต้องการจารึกพระพุทธวจนะเป็นลายลักษณ์อักษร หลังจากที่มีการพัฒนาด้านภาษาเขียน จากตัวอักษร อนักษระ (ภาษารูปภาพ)มาเป็นอักษระ(ภาษาเขียนเลียนแบบเสียงพูด) ซึ่งภาษาอนักษระพระอรหันต์ในอดีตเห็นถึงความไม่เหมาะสมในการบันทึกไว้เพราะจะให้พระพุทธคลาดเคลื่อนเสื่อมสูญได้ ถึงจัดหมวดหมู่แบ่งกันรับผิดชอบท่องจำทรงกันเอาไว้ เมื่อภายหลังมีภาษาเขียนแบบอักษระจึงเห็นควรให้จารึกเป็นลายลักอักษร

พระไตรปิฎก - วิกิพีเดีย

 

เห็นมีกระทู้ พระไตรปิฏกซื้อฉบับไหนดี

http://palungjit.org/threads/พระไตรปิฎกซื้อฉบับไหนดี.307332/page-2

 

ภิกษุ ท ! เหตุ ๘ ประการ ปัจจัย ๘ ประการ เหล่านี้ มีอยู่เพื่อการได้เฉพาะซึ่ง
ปัญญาอันเป็นอาทิพรหมจริยิกา (ปัญญาที่ต้องมีในเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์) ที่ยังไม่เคยได้,
เป็นไปพร้อมเพื่อความงอกงามยิ่งขึ้น ความไพบูลย์ ความทำให้เจริญ ความเต็มรอบ
แห่งปัญญาอันเป็นอาทิพรหมจริยิกาที่ได้แล้ว,แปดประการ อย่างไรเล่า? แปด
ประการคือ :-

๑. ภิกษุ ท ! ภิกษุในกรณีนี้ เข้าไปอาศัยซึ่งพระศาสดา หรือ เพื่อนส
พรหมจารีผู้เป็นที่ตั้งแห่งความเคารพ รูปใดรูปหนึ่ง อันเป็นที่ซึ่งหิริและโอตัปปะ
ความรักและความเคารพ ของภิกษุนั้นจะตั้งอยู่อย่างแรงกล้า : ภิกษุ ท ! นี้ เป็นเหตุ
ปัจจัยประการที่หนึ่ง.

๒. ภิกษุ นั้น ครั้นเข้าไปอาศัยซึ่งพระศาสดา หรือเพื่อนส พรหมจารีผู้เป็น
ที่ตั้งแห่งความเคารพรูปใดรูปหนึ่ง จนกระทั่งหิริและโอตตัปปะ ความรักและความ
เคารพของภิกษุนั้น ตั้งอยู่อย่างแรงกล้าแล้ว เธอนั้น ก็เข้าไปซักไซ้ สอบถามปัญหา
ตามกาละอันควรว่า "ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ! ข้อนี้ เป็นอย่างไร?ความหมายแห่งข้อนี้
เป็นอย่างไร? ดังนี้ ท่านผู้มีอายุเหล่านั้น ย่อมเปิดเผยสิ่งที่ยังไม่เปิดเผย ย่อมทำให้ตื้น
สิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้ตื้น ย่อมบรรเทาความสงสัยในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัย
มีอย่างต่างๆ แก่ภิกษุนั้น : ภิกษุ ท ! นี้เป็นเหตุปัจจัยประการที่สอง.
(ข้อ๒นี้ เอาไปเทียบเคียงกับสูตรบริษัทที่ดื้อได้ )
๓. ภิกษุนั้น ครั้งฟังธรรมนั้นแล้ว ย่อมทำตนให้ถึงพร้อมด้วยการ หลีกออก ๒
อย่าง คือหลีกออกทางกาย และหลีกออกทางจิต : ภิกษุ ท ! นี้ เป็นเหตุปัจจัยประการ
ที่สาม.

๔. ภิกษุนั้น เป็นผู้มีศีล สำรวมด้วยปาติโมกขสังวร ถึงพร้อมด้วย มรรยาท
และโคจร มีปกติเห็นเป็นภัยในโทษทั้งหลาย แม้ที่ถือว่าเป็นโทษเล็กน้อย สมาทาน
ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย : ภิกษุ ท ! นี้เป็นเหตุปัจจัยประการที่สี่.

๕.ภิกษุนั้น เป็นพหูสูต ทรงจำธรรมที่ฟังแล้ว สั่งสมธรรมที่ฟังแล้ว : ธรรม
เหล่าใด มีความงามในเบื้องต้น มีความงามในท่ามกลาง มีความงามในที่สุด แสดง
พรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถะพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์ บริบูรณ์สิ้นเชิง, ธรรม
เหล่านั้น อันเธอนั้นดั้งมามากแล้ว จำได้ ว่าได้คล่องแคล่วด้วยวาจา มองเห็นตามด้วย
ใจ เจาะแทงตลอดอย่างดีด้วยความเห็น : ภิกษุ ท ! นี้เป็นเหตุปัจจัยประการที่ห้า.
พหูสูต ทรงธรรมที่งามในเบื้องต้น
๖.ภิกษุนั้น เป็นผู้ปรารภความเพียร เพื่อละอกุศลธรรมทั้งหลาย เพื่อความถึง
พร้อมแห่งกุศลธรรมทั้งหลาย เป็นผู้มีกำลัง (จิต) มีความบากบั่นมั่นคง ไม่ทอดทิ้ง
ธุระในกุศลธรรมทั้งหลายอยู่ : ภิกษุ ท ! นี้เป็นเหตุปัจจัยประการที่หก.

๗.ภิกษุนั้น ไปสู่หมู่สงฆ์แล้ว ไม่พูดเรื่องนอกเรื่อง ไม่กล่าว ดิรัจฉานกถา
กล่าวธรรมเองบ้าง เชื้อเชิญผู้อื่นให้กล่าวบ้าง ไมดู่หมิ่นความนิ่งอย่างพระอริยเจ้า๑ :
ภิกษุ ท ! นี้เป็นเหตุปัจจัยประการที่เจ็ด

๘.ภิกษุนั้น มีปกติตามความเห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมไป ในอุปทาน
ขันธ์ทั้งห้า อยู่ว่า "รูป เป็นอย่างนี้, เหตุให้เกิดรูปเป็นอย่างนี้, ความตั้งอยู่ไม่ได้แห่ง
รูป เป็นอย่างนี้ ; เวทนา เป็นอย่างนี้, เหตุให้เกิดเวทนา เป็นอย่างนี้,ความตั้งอยู่
ไม่ได้แห่งเวทนา เป็นอย่างนี้ สัญญา เป็นอย่างนี้, เหตุให้เกิดสัญญาเป็นอย่างนี้,
ความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งสัญญาเป็นอย่างนี้ สังขาร เป็นอย่างนี้, เหตุให้เกิดสังขารเป็น
อย่างนี้, ความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งสังขาร เป็นอย่างนี้ วิญญาณ เป็นอย่างนี้, เหตุให้เกิด
วิญญาณเป็นอย่างนี้, ความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งวิญญาณ เป็นอย่างนี้ ดังนี้: ภิกษุ ท ! นี้
เป็นเหตุปัจจัยประการที่แปด.

.....ภิกษุ ท ! เหตุ ๘ ประการ ปัจจัยแปดประการ เหล่านี้แลมี อยู่ เพื่อการได้
เฉพาะซึ่งปัญญาอันเป็นอาทิพรหมจริยิกา (ปัญญาที่ต้องมีในเบื้องต้นแห่ง
พรหมจรรย์) ที่ยังไม่เคยได้, เป็นไปพร้อมเพื่อความงอกงามยิ่งขึ้น ความไพบูลย์
ความทำให้เจริญ ความเต็มรอบ แห่งปัญญาอันเป็นอาทิพรหมจริยิกาที่ได้แล้ว.

 

น้ำทะเล ตักมาตรงไหน ลองชิมดู มันต้องเค็ม ไม่มีเป้นอื่นไปได้

ขึ้นซื่อว่าพระสัทธรรมที่พระพุทธเจ้าประกาศไว้ดีแล้ว ใครจะนำมาประกาศต่อ หรือใครจะไปปฏิบัติจนพบพระสัทธรรมเหล่านั้นได้เอง ก็ย่อมเกิดขึ้นได้ สุดท้ายก็เป็นสิ่งอันเดียวกัน

สติ สมาธิ ภาวนา ปัญญาเท่านั้นที่ต้องฝึกกันให้มาก อย่าไปกังวลในสิ่งอื่น ทำตรงนี้ให้ดีที่สุดเพียรพยายามสุดๆ ผลปรากฏที่ดีย่อมเกิดแก่ท่านครับ สาธุ

 

1ในรัตน5ที่หาได้ยากในโลก คือผู้้ประกาศคำตถาคต พุทธวจน เธอจงอย่าเป็นบุรุษคนสุดท้ายของเราเลย

 

พุทธวจน เรากล่าวว่าเจตนานั้นเป็นกรรม คนที่มีความตั้งใจประกาศคำตถาคตนั้นเขามีเจตนาตั้งใจทำความดี ผู้ที่มีความเห็นคัดค้า่นนั้นท่านมีอะไรเป็นพื้นฐาน นอกจากความไม่พอใจในการกระทำนั้นซึ่งหมายถึงโทษะเป็นมูลฐาน เรากล่าวซึ่งเจตนาเป็นกรรม

 

ผมว่า เอาแบบชัดๆไปเลยว่า
"สำนักนาป่าพง สนับสนุน พระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ เท่านั้น"
หาใช่ "สำนักนาป่าพง สนับสนุน พุทธวจนฉบับต้นกำเนิดด้วยภาษาบาลี"

ในเมื่อท่านก็ยอมรับเองว่า ๒๒๗ หรือ ๑๕๐ ยังไม่ยุติ
ไฉนจะมาซ้ำเติม สร้างความแตกแยกที่ขยับใกล้เข้าสู่สังฆเภทอีกเล่า??

 

ท่านมีสิทธิ์คิด คิดไปเลย จะคิดอะไรก็ได้แต่อย่าพยายามคิดในแง่ลบ โดยเฉพาะกับพระสงฆ์ เพราะท่านอาจคิดร้ายกับพระอริยเจ้าก็ได้ ขอเตือน

 

ก็น่าเป็นห่วง คนไม่ยึดสรณะสาม
พวกไม่เอาคำครูบาอาจารย์ ทั้งในระดับเป็นผู้สังคายนาพระไตรปิฎก
และมีคำสอนในพระไตรปิฏก รวมถึงพระอรหันต์พระอริยะในกาลปัจจุบัน
แต่เอาบริษัทสี่โดยอ้างพระวจนะ ซึ่งไม่รู้จะถึงระดับชั้นจะเข้าใจตีความพระวจนะได้ถ่องแท้ตลอดไหม.. มาอรรถกถาหรือตีความแทน

 

..............ผมว่า เจ๊ อย่า ไปเต้นตามเขาเลย...พวกยุให้รำ....เดี๋ยวเขาว่า เจ๊ได้ว่า ภาวนา ยังไง อกุศลธรรม ยังไม่รู้จัก..

 

อันนี้เป็นห่วงจริงๆ
เขาเรียกว่า ปรามาสพระอริยะ กันโดยไม่รู้ตัว
มันจะปิดมรรคผล ได้ โดยไม่รู้ตัว

ก็ดูเถอะ ฉลาดๆ กันทั้งนั้น ..

 

.........................มันอยู่ที่ โยนิโสมนสิการ กับ กัลญาธรรม.....สำหรับเรื่องปัญหาขัดแย้งต่างต่างถ้า โยนิโสมนสิการให้ดี...มันก็ จบ เพราะมันเป็นเรื่องภายนอกล้วนล้วน ภาวนา เราไม่ได้เอาเรื่องภายนอกเหล่านั้น...เอาธรรมที่รู้ได้เฉพาะตน ดีกว่า....

 

ห่วงอะไรจ๊ะ ห่วงคนศึกษาพุทธวจนเหรอ

 

พวกยุให้รำเปนอย่างไรเหรอ