งง

เมื่อก่อนตอนงง

 

อุปทานมีทั้งที่เป็นจริงและเป็นไม่จริงจึงอุปทานหรือไม่อย่างไรขอรับ
ลองถามท่านที่มีฤทธิดูว่าเขาเคยใช้ฤทธิได้
เอามาใช้ก็เหมือนล้วงกระเป๋า
ทำสมดุลย์รายรับรายจ่ายไหมขอรับ
ไม่มีเรื่องมีราวเอาขวานไปไล่ฟันมด
หมดกระเป๋าเลย

 

ก็ตอนเราเป็นเด็ก มันน่ารัก นี่ครับ ใครๆเขาก็รักเด็กครับ รักไม่พอ ชอบตามใจเด็กด้วยครับ
เมื่อเด็กขออะไร ผู้ใหญ่มักชอบตามใจครับ เพราะสิ่งที่เด็กขอ มัน บริสุทธิ์ครับ
ธรรมชาติก็เลย ตามใจเด็กครับ

จะเห็นว่า ตอนเราเป็นเด็ก อะไรๆ ก็ ดูสวยงาม ไปหมด

 

เดี่ยวนี้สิบกว่ามีลูกแล้วขอรับ
สุทธิตรงไหน

 

เหล่านี้ ที่ทำกันมา มองแล้ว ไม่ได้ ฝืนธรรมชาติ
แต่มองแล้ว เห็นความเป็นไป ในธรรมชาติ

แต่เป็นธรรมชาติที่มิใช่ฝ่ายสูง

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

หยุดพายุ ยังได้เลยครับหากท่านที่ดูแลด้านนั้นอยู่ทั้งหลายเมตตา
คิดเพื่อตัวเอง รึ คิดเพื่อส่วนรวม จิตตั้งมั่น แล้วลองดูใหม่นะครับ ^_^

 

นั่นดิ catt1

 

เคยมีประสบการณ์สมัยบวช แค่นึกให้ฝนตกก็ตก ขอใ้ห้หยุดก็หยุดดังใจนึก ไอ้เราก็หลงนึกว่าตัวเองเก่ง แต่พระอาจารย์เทศน์ให้ฟังว่า ถ้าใครถือศีลดีๆ เทวดาจะกรุณา เห็นเราลำบากก็อนุเคราะห์ให้ตามที่เราคิด ปั๊ดโธ่ที่นึกว่าตัวเองเก่งที่แท้เทวดาสงสารที่เอง

 

ถ้ามีแค่ตามที่เล่า ก็สามารถยก ข้อธรรมชี้เปรี้ยงสอนตัวเราได้ว่า

"ขาดเหตุ ขาดผล"

ต้องดูดีๆนะ หากดูเผินๆ จะเหมือนว่า มันมีผล ผลวิเศษเสียด้วย

แต่ถ้าเรา พิจารณาในเชิงของ ธรรมะ คือ " การตรัสรู้ได้ด้วยตนเอง "
เป็นหลัก เป็นหัวใจ เอาธรรมเป็นใหญ่ จะเห็นเลยว่า "ขาดเหตุ ขาดผล"

กล่าวคือ ไม่รู้สาเหตุ ไม่รู้วิธีการ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้จะภาวนาเจริญ
ขึ้นมาได้อย่างไร ไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์อะไร ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง นิ่ง
ว่าง หมดกริยาของจิต เน่าในนิ่งสนิทตั้งแต่เมื่อวาน

ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่ ตัวก็ใหญ่ กินก็มาก ตักตวงประโยชน์จากโลกไปค่อน
ชีวิตแล้ว ก็ยัง นิ่ง ว่าง หมดกริยาของจิต ไม่มีสิกขาบทใดให้ชื่นใจ นับ
แต่เพลานี้ได้ตลอดเวลา

แล้วถ้า ตายไปก่อนหละ หากตายไปก่อน ที่จะรู้ เหตุของการบังคับฝนตก
หรือ บังคับให้หยุดไม่ได้ ตายไปก่อนที่จะทราบเหต ทราบผล โอกาสจะ
ก้าวข้าม "ความเหนือเหตุ เหนือผล" ซึ่งเป็น สิกขาบท ที่รอยกจากความ
พ้นทางเจโตสมาธิไปสู่การพ้นด้วยปัญญา มันก็จะ ตายเปล่าไป ร่างกาย
อุดมสมบูรณ์เท่าไหร่ ก็เอากายสมบูรณ์ไปยันหว่อหยุ่นไม่ได้

ดังนั้น

พิจารณาลงไปตรงๆเลยว่า ขณะนี้จิต " ขาดเหตุ ขาดผล " พิจารณา
ลงปัจจุบันไปเนืองๆ จิตจะผลิกกลับกลายเป็น " รู้เห็นตาความเป็นจริง เนืองๆ"
ใน ทุกขสัจจ เห็น อริยสัจจ ได้ทันที เหมือนกัน หากมีปฏิภาณพอ

ที่นี้ เดี๋ยวนี้ ทุกลมหายใจเข้าออก ก็ หวังนิพพาน ได้เลย

 

เคยคุยกะน้องคนนึงนะค่ะ เขาก็สั่งลมสั่งฝนได้ (เขาไม่รู้ เล่าแบบเด็ก) มีมโนไปเที่ยวตอนนอนหลับได้ด้วย ออกแบบการ์ตูนๆ สนุกๆ คืนนี้อยากไปไหน ก็ไป เขาจะเห็นสัมพเวสีด้วยตาเปล่า (ไม่ได้เห็นด้วยจิต) มีเจโต

ปัจจุบันที่สั่งไม่ได้ เพราะกำลังจิตตกหรือเปล่าคะ (เราสั่งไม่ได้นะคะ อย่าเข้าใจผิดค่ะ พอดีเคยเอาเรื่องน้องคนนี้ไปเล่าให้ฟังพระนะค่ะ)

 

งั้นผมขอร้องนะครับ ใครที่ขอฝน ขอลมได้ ขอความกรุณาขอให้ฝนตกทั่วๆทุกจังหวัดด้วยครับ วัว ควาย สัตว์ป่า ก็ขาดแคลนอาหารและน้ำกันแล้วครับ ไม่ได้เสียดสี ประชดใครนะครับ ขอแบบจริงจังและจริงใจ

 

ท่านลืม
ท่านไม่พิจ
ท่านข้าม
ท่านอยู่สุงกว่า

ฝนหลวง
สัมมา

 

จิตเขาเกิดรา
ราคะ
ราคาอยู่เล็กน้อยมีค่ามาก
ราคาอยู่มากมีค่าน้อย

สิ่งที่เขามีเขาเอามายิงเล่นหมด
หาใหม่อีก
รู้จักทางเก่าไหม

วสี

หากมาทางนี้หลับตาเดินสามก้าวเลี้ยวตรงนั้นก้มหัวลง
เพราะไม่ก้มโดนกับอะไรสักอย่างแล้วเจ็บ
มายืนตรงนี้คลานสามที
ลุกขึ้นยืน
ก้าวขึ้นข้างบน

ดำดินไปทั้งนั้น
หากท่านวสี
หมดแล้วกลับที่เก่า

หลับตาเดินไปที่เดิมท่านก็พบความเดิม
เติมน้ำมันแล้วเดินต่อหรือเอามาจุดเล่นเป็นปัจจะยะตา

แต่เทียนไขไหม้เผาตัวเองไปทุกวัน
บางท่านเร่งตัวเอง
ใส้เทียนไม่สัมมากับไข
ลุกพรึบน้ำตาเทียนไหลยิ่งโหม
แล้วก็จบก่อนเวลาอันควร

เหลืออะไรในโลก

อย่าเกิดโมหะโทสะเพิ่มละ
ฤทธิยิ่งเหมือน ปรัมพิธี
มิใช่ปรมัตถ

เผาเลยลูก
เอาไขตัวเองไปเผาเลย
จะได้รีบมาใหม่
เผื่อจะมีเขาเพิ่มขึ้น

 

ผู้ใหญ่หนะจมไปกับโลกแล้ว

จะรู้ได้ยังไงว่าจบไปหรือยังลองนึกดูเล่นๆขำๆ
อุปมาว่ามีเด็กตัวเล็กมาชี้หน้าด่าท่านแรงๆ เล่นช่าไอ้..... ท่านจะรู้สึกยังไง
แต่ถ้าเป็นเด็กนะรู้สึกเฉยๆ เพราะเขายังไม่ถูกโลกครอบงำจิต จิตจึงคงสภาวะ ไร้รูปแบบ


แต่เมื่อ ยิ่งโต ยิ่งรู้ ยิ่งมีรูป มีแบบ มีความชอบ มีความไม่ชอบ ก่อเกิดได้ซึ่งความ โกรด ความอยาก ความรัก สิ่งเหล่านี้เราเรียกว่าจิตมาร คือ กิเลสหากเดินบนวิถีทางแห่งโลก ย่อมยากที่จะพ้นจากแรงกิเลศของเพื่อนมนุษย์
พระพุทธองคจึงทรงให้กำเนิดเพศสมนะ เพื่อเป็นหนทางสายตรงก่ผู้มุ่งหมายสู่ความดับทุกข์

 

ถ้าตอนเป็นเด็ก ที่กล่าวมาอย่างว่า เมื่อกำเนิดมาใหม่ๆ บารมีเก่าย่อมมีอยู่เป็นธรรมดา แต่เมื่อใช้ๆ ไปมันก็ต้องหมดเป็นธรรมดา อย่างผมก็ทำได้ พึ่งจะหมดฤทธิ์เมื่อไม่นานมานี้หากยากได้กลับคืนมา ก็ทำสมาธิเข้าฌาณบ่อยๆ เ้ดี่ยวมันก็กลับคืนมาเอง คุณคงใช้บ่ิอยละสิ พอมันทำได้ขึ้นมาก็ตกใจ แต่ก็ทำตัวนิ่งไว้ใช่มั้ยล่ะ พอรู้ร้อนขึ้นมาก็ คิดอีกก็เกิดขึ้นอีกใช่มั้ยล่ะ ทำไปทำมา มันก็ต้องเสื่อมลงไปบ้างก็เล่นใช้บ่อยๆซะขนาดนั้น
แต่เรื่องแบบนี้เก็บไว้เก็บตัวดีกว่า อย่าไปกล่าวให้ใึครฟังเลย

 

บางทีอากาศก็ทำให้....คนที่กำลังสลึมสลือ

ปรุงคิดปรุงแต่งได้เหมือนกัน.

 

อันนี้ไม่ใช่เป็นการเรียกลมเรียกฝน มันเป็นการยั่งรู้เหตุการข้างหน้าว่ามันจะเกิดแล้วมันจะแวปเข้ามาทำให้เราคิดว่าเราเป็นคนเรียก เหมือนเดจาวู ถ้าฝึกตั้งแต่เด็กสามารถทำนายอนาคตได้แต่ แต่พอโตขึ้นมาเรียนรู้เยอะทำให้เราขาดญาณ อันนี้ไปเพราะเราคิดได้โดยที่ไม่ให้ญาณเราเกิด ผมก็เคยเป็น ผมคาดว่าน่าจะเป็นเช่นนี้นะครับ

 

คุณ frozennj มีเหตุผลครับ