ผิดไหมครับ เวลาเครียด กลุ้มใจ หันหาศาสนา

ปกติผมก็ทำบุญครับ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำทุกวันเป็นประจำครับ
แต่มาสังเกตตนเอง เวลากลุ้มใจ อย่างวันนี้ แฟนที่คบก็ไปมีชู้ทิ้งเรา
แต่หลอกเอาเงิน ก่อนหน้าซื้อบีบี พร้อมโปรให้ ไม่ทันถึงเดือน
ทำสันดานใส่แล้วครับ

เหมือนเราหนีปัญหาไหมครับ ไม่ได้ตามไปราวีไร
ก็คือปล่อยไปเลย หันหน้าทางธรรมแทนคับ

ไม่รู้คิดแบบนี้ผิดไหม อีกมุมเหมือนหนีปัญหาอะคับ

 

ผมว่าไม่ผิดนะคับ เวลาที่เรารู้สึกกลุ้มมาหันมาพึ่งพระพุทธศาสนา ผมก็เป้นเช่นเดียวกันเวลาที่เราไม่สบายใจ หรือกำลังใจตก ก็จะนึกถึงรูปพระสักรูป ก็จะรู้สึกดีขึ้น ผมว่าดีแล้วคุณจะได้ไปเจอคนที่ดีกว่าเขา คิดซะว่าเราไม่ได้เป็นคู่กัน

 

การกระทำของคุณไม่ได้เรียกว่าการหนีปัญหา ถือว่าเป็นการปล่อยวาง ปล่อยวางในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการละทิ้งไม่ไยดี หรือไม่รับผิดชอบ หากหมายถึงการมีจิตใจเป็นอิสระจากสิ่งเหล่านั้นแม้ยังเกี่ยวข้องอยู่แต่ก็ไม่สยบมัวเมาในสิ่งเหล่านั้น ปล่อยวางให้หลุดพ้นจากสิ่งอันทำให้จิตใจต้องเป็นทุกข์ เศร้าหมอง อาลัยอาวรณ์กับสิ่งที่ต้องสูญเสีย เมื่อถึงเวลาพลัดพรากจากกันก็ไม่หวงแหนติดยึดหรือเศร้าโศกเสียใจ

ปุถุชนโดยทั่วไปยากที่จะมีปัญญาถึงขั้นปล่อยวางสิ่งทั้งปวงได้อย่างแท้จริง แต่การดำเนินชีวิตโดยหมั่นให้ทาน รักษาศีล และบำเพ็ญภาวนาอยู่เสมอ ย่อมช่วยให้จิตใจปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นได้มากขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาก็คือความสุขเพิ่มขึ้น เป็นความสุขจากจิตที่สงบ เย็น และจากความสัมพันธ์ที่ร่มรื่นกับผู้อื่น ช่วยให้ชีวิตโปร่งโล่งเบาสบายอย่างแท้จริง และเมื่อถึงคราวละจากโลกนี้ไป ก็สามารถจากไปได้อย่างสงบ เพราะไม่หวงแหนอะไร และไม่คิดจะเอาอะไรอีกแล้ว

ขออนุโมทนาบุญให้เจ้าของกระทู้พบกับแสงแห่งธรรมในพุทธศาสนาอย่างแท้จริงด้วยนะคะ

 

หันเข้าหาศาสนาที่ตนนับถือ ไม่เสียสุขภาพ น่าจะดีกว่าหันหายาเสพติด หาเหล้า หาบาร์คลับละครโขน สิ่งเหล่านี้ทำให้เสียสุขภาพ เสียเงิน ฯลฯ

 

ขอบคุณมากครับ ตอนนี้ก็มีบ้างที่หวั่นไหว ยังคิดถึง ยังอาลัยอาวรณ์นิดหน่อย
จากเคยเจอแฟนที่รักมากทิ้ง ก็โดนมาแล้ว เลยหันหน้าทำบุญ แต่เหมือนฝังใจกับคนนี้

พอมีคนใหม่ ก็ทำแนวนี้หลายครั้ง ผมก็ปลงขึ้นเรื่อยๆ

ที่่ถามเพราะเราไม่ได้พูดคุยกันครับ ผมก็เงียบ เขาก็เงียบ
ส่วนผมหันหน้าหาพระแทน และคิดว่า เงินที่ให้ไป จากนี้ไป เอามาแบ่งเก็บไว้
และส่วนหนึ่งทำบุญ อาจจะีดีกว่้าครับ

คบต่อไป เดี๋ยวก็นิสัยเดิม แต่ก็แอบเสียดายที่ยังไม่ได้คุยเคลียร์คับ

 

สั้นๆน่ะครับ เขาเรียกว่าถ้ายังไม่เจอคู่แท้ ก็จะเป็นเช่นนี้แหละครับ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป..





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

ความโกรธ ความเครียด เราต้องรู้เท่าทัน เมื่อใดปล่อยให้ความโกรธ ความเครียด เข้ามาขี่คอเรา เมื่อนั้นมารก็จะเข้ามาขี่คอเรา เพราะความโกรธ ความเครียด เป็นประตูมิติให้มารเข้ามาครอบงำจิตใจ ของเราได้ รู้เท่าทันโกรธ โดยไม่โกรธ รู้เท่าทันเครียด โดยไม่เครียด มารทำอะไรเราไม่ได้้

เธอทำให้เราช้ำใจ เพราะเราเคยกระทำเช่นนั้นกับเธอมาก่อน ขอให้รู้เท่าทัน ขออโหสิกรรมต่อกัน แล้วเราจะได้พบคู่บารมีที่แท้จริง ถือเสียว่า แยกกันตอนนี้ ดีกว่าไปแยกกันกลางทางในอีก 10 ปี ข้างหน้า ปัญหามันเยอะกว่านี้ สำหรับเธอถ้ายังไม่เลิกนิสสัยแบบเก่า และยังสร้างกรรมต่อ เธอจะได้รับกรรมนั้นสนอง และอาจจะเจ็บกว่าเราเสียอีก

การหนีกรรม หรือหนีปัญหา นั้น ไม่บังอาจหนีได้ ปัญหามาจากกรรม กรรมทำให้เกิดปัญหา ไม่ว่าท่านจะหนีไปอยู่ในประเทศไหน ท่านก็จะเจอคู่เวร คู่กรรม ไม่มีสิ้นสุด จนกว่าจะหมดกรรม จงก้มหน้าและยอมรับกรรม ที่ได้กระทำต่อเรา โดยยอมรับว่าขอให้ปัญหา ทุกอย่างเป็นไปตามกฏของกรรม เราขอมรับกรรมนั้น ในขณะเดียวกันเราเองก็พยายามสร้างสม บุญกุศล ให้กับตัวเราเองให้มาก ๆ กรรมก็จะเบาบางลงไปด้วยอำนาจ แห่งบุญกุศล

 

สิ่งที่ผ่านมาถือเป็นบทเรียนเพื่อพิจารณาว่า ไม่ควรมั่นหมายในใครๆเพราะจิตคนนั้นแปรผันเปลี่ยนแปรได้ตลอดเวลา การคบหากับใครๆต้องเผื่อใจ ไม่คาดหวังเพื่อผิดหวังเพราะคาดผิด..

การแสดงความรักใคร่ด้วยการลงทุนซื้อสิ่งของแพงเพื่อผูกใจใครๆนั้น หากคิดว่าในภายหน้า ตนจะรักษาเจตนาในทานนั้นไว้ไม่ได้ เพราะเขาเปลี่ยนไป ก็ไม่พึงลงทุนเพื่อหวังผลแบบเดิม...ควรให้ในสิ่งควรเมื่อถึงเวลาที่จริงจังกันถึงขั้นแต่งงานกันเป็นเรื่องราวแล้ว จะได้ไม่นึกเสียดายเสียใจในภายหลัง..แม้ในการให้เช่นนี้ก็เป็นข้อปฏิบัติที่สามีพึงมีต่อภริยาตามพระธรรมเพื่อผู้ครองเรือนที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้..

แต่หากท่านจขกท มีฐานะร่ำรวยดี การให้ทานเพื่อสงเคราะห์ชนผู้อื่นย่อมเป็นบุญกุศลติดตัว เมื่อปรารภความที่ตนเชื่อว่ากรรมมีผล อันเป็นสัมมาทิฏฐิ ทานเช่นนั้นย่อมมีปัญญาประกอบ มีอานิสงค์มาก..ครั้นให้แล้วก็ไม่เสียดาย ไม่คิดว่าคนรับจะมาตอบแทนด้วยอาการไรๆ ก็ยิ่งเป็นทานที่บริบูรณ์เพราะปราศจากกิเลสติดยึดหวงแหน ยิ่งเพิ่มอานิสงค์ขึ้นไปอีก ดังนั้น สิ่งใดล่วงไปแล้วก็ไม่คิดถึงด้วยโทมนัสอีก...

ถ้าจะคิดก็คิดว่า...ทานที่ให้นั้นดีแล้วหนอ เป็นอันตนได้โอนทรัพย์ในปัจจุบันเพื่อจะได้บริโภคของดีๆในสัมปรายภพแน่แท้ ยังใจให้โสมนัสในบุญนั้นเนืองๆ ทรัพย์ที่เสียไปก็ไม่สูญเปล่าเลย.....

ขออนุโมทนาที่หันหน้าเข้าหาศาสนา..เข้าหาพระธรรมนั้นจะดีประเสริฐที่สุด..พระธรรมจะสั่งสมเป็นอุปนิสสัยคุ้มครองตนไปในภพต่อๆไปอีกมากชาติ...

สัตว์สังขารใดที่ตนติดยึดข้องอยู่..ต่างมาด้วยบุญของเขา เราก็จะไปด้วยบุญของเรานั่นแหละ..บุญคือที่พึ่งอันประเสริฐที่จะตามไปอุปถัมภ์ค้ำชูเราในวัฏฏะ แต่สัตว์สังขารในโลก ไม่อาจตามรักษาใครๆได้จริง อย่างมากเจอกันในเวลานี้ไม่เกิน๑๐๐ ปีก็ต้องแยกจากกันไปตามกรรมของตนๆ...แล้วจะมีประโยชน์อันใดกับการหวนคำนึงถึงใครๆที่เปลี่ยนใจไม่อยากคบหาเราเล่าครับ.?

 

...................................................................................
ถือว่าโชคดี ดีกว่าครับ สูญเสียไปแค่นี้ ถ้าผูกพันกันมากกว่านี้ จะช้ำหนัก

 

ผมว่าคนที่ไม่หันหน้าเข้าหาศาสนา(พุทธ) นี่แหละที่หนีปัญหา
เพราะปัญหาอยู่ที่จิตของเรา

แฟนทิ้งมีชู้แล้วตามไปราวี เป็นวิธีที่จบปัญหาหรือสร้างปัญหามากขึ้น?

คำว่าหนีปัญหา น่าจะแปลว่าไม่ยอมแก้ปัญหามากกว่า
ส่วนคนที่เผชิญหน้ากับปัญหามีสองแบบ
แบบแรก เผชิญหน้าแบบสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น
แบบที่สอง เผชิญหน้าแบบยอมรับปัญหาแก้ไขมัน แล้วก็จบมัน

ธรรมะสอนให้คนเรายอมรับความจริง
ความจริงข้อหนึ่งก็คือ... ปุถุชนคนทั่วไป เลว...
คนเลวมักจะทำสิ่งเลวๆ

 

ไม่เข้าหาพระศาสนา แล้วจะไปหาอะไรคะ เพื่อนที่ดื่มเหล้า ใช้ยาเสพติด เที่ยวผู้หญิงเหรอคะ

เคยได้ยินไหมคะไม่เห็นทุกข์ก็ไม่เห็นธรรม เพราะมัวเมาหลงอยู่กับสุขที่เกิดจากกามทั้ง 5 ได้แก่รูปสวยๆ เสียงไพเราะ เพลงที่ชอบใจ กลิ่นหอมที่ชอบ รสอาหารที่อร่อย และสัมผัสที่อ่อนนุ่มรวมถึงกาม

มาถูกทางแล้วคะ คนที่หลงในวังวนของโลกไหลไปตามกิเลสกามทั้ง 5 นั้นมีมากต่อมาก อย่าตามเขาไปเลย

 

การมองเห็นพระธรรมเป็นที่พึ่งเิมื่อยามทุกข์ถือว่าคิดถูก พระพุทธศาสนาคือ การทำสิ่งที่มนุษย์ควรทำ ชาวพุทธจึงมีความภูิมิใจว่า ชั่วชีวิตนี้เป็นชีวิตที่ถูกต้อง เพราะธรรมะคือ ความถูกต้อง ฉะนั้น ขอให้เราจงเป็นผู้ทีีทำกาย วาจา ใจ ของเราให้มีความถูกต้องให้มากที่สุด

 

ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ตถาคตเจ้า

 

เราคิดว่า ท่านข้างบนโน้น ทดสอบท่านและต้องการให้ท่านเข้ามาปฏบัติธรรมน่ะ แล้วท่านคงจะรู้เหมือนเราว่า โลกนี้ช่างวุ่นวายจริงหนอ น่าเบื่อหน่ายมากด้วย ร่างกายเราด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ท้าทายเราอยู่คือว่า เราสามารถอยู่กับมันได้หรือเปล่า ถ้าได้--อยู่แบบไหนล่ะ มีทางเลือก พันแปดล้านทางเลือก แต่เราขอเลือกทางที่เราสุขกาย สุขใจ ตายไปสิ่งที่ค้างอยู่บนโลกนี้ ก็แค่ ความดีกับความชั่ว เท่านั้น
เราว่า หนีคุก หนีตะราง หนึคน ก็หนีได้ แต่หนีวงเวียนของกรรม ไปไม่ได้

เราอยากให้กำลังใจน่ะ มีเวลาเรียนรู้ธรรมะทั้งชีวิต ถ้าชอบเรียนภาษา นี่แหละภาษาธรรมเป็นภาษาอีกหนึ่งภาษาล่ะ

แล้วท่านจะได้ประสบการณ์เหมือนเรา ได้หลายอารมณ์จากร่างกายเราเอง ทั้งสุข ทุกข์ โมโห เบื่อ เซ็ง สนุก เยอะแยะ หลงก็มี หลงว่าเบื่อ หลงว่าดี อะไรประมาณดีนะ
สาธุนะ

 

ขอบคุณทุกความเห็นครับ
ตอนนี้คือยังสบายๆ มีัคิดถึง อาลัยอาวรณ์บ้างนิดหน่อย

ไม่มีความโศกเศร้า หรือ เสียใจใดๆครับ
งง เหมือนกัน ทำไมชิวๆมากครับ

ตอนนี้ก็หันหน้าสวดมนต์ ทำบุญครับ

แต่เมื่อวานนี้เครียดมาก เพื่้อนรุ่นพี่ที่ทำงานอกหัก เราก็หวังดีพาไปวัด
แต่ชะรอยเราคงโดนหลอก ซ้ำพาคนพาลไปหาหลวงพอ่แหงๆ เพราะไปกับเขา
ยังมีการจะมาขอเงินผมไปซื้อของบริจาคพระ

ว่าจะไปขอโทษหลวงพ่อ วันสองวันนี้แหละครับ:'(

 

เคยได้ยินคำกล่าวว่า
"ศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ"
ดังนั้น เมื่อเราเป็นทุกข์ เราหันมาหาศาสนา เอาศาสนาเป็นที่พึ่งนั้นจึงถูกต้องแล้ว
เพราะอย่างน้อย เราก็ไม่ไปทำอะไร ที่ผิดทั้งต่อตนเอง และผิดต่อผู้อื่น
จะเรียกว่าพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสก็ย่อมได้ค่ะ