เวรกรรมจากเอาของส่วนรวมไปเเลกผลประโยชน์ส่วนตัวบาปเปล่า

ยกตัวอย่างเช่นเรามีอำนาจดูเเลของส่วนรวม เเต่เราเอาของส่วนรวมเอาไปเเลกผลประโยชน์ส่วนตัวนี่บาปหนักเปล่าครับ เเละมีวิธีการเเก้กรรมเเบบนี้อย่างไรเช่น เรามีอำนาจดูเเลป่าไม้ เเต่ให้คนไปตั้งพื้นที่ ไปตัดไม้ เพื่อเเลกกับผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นต้น

 

มนุษย์รวมตัวกันเป็นสัตว์สังคม แล้วตั้งกฏว่าเป็นของส่วนรวม จิตทุกดวงก็ส่งผูกพันธ์ให้อยู่ดี ให้ผู้ดูแลรักษาให้ดี
เมื่อไปฝืนกฏสังคม ก็ต้องถูกผูกใจเจ็บอาฆาตพยาบาท เพราะจิตทุกดวงมีโมหะปกป้องของรัก มีโทสะเมื่อของรักถูกเบียดบังไป โบราณเรียก ฉ้อราษฎ์ บังหลวง ต้องทั้งอาญาและกฏแห่งกรรม แม้ไม่มีผู้รู้ แต่จิตรู้ของตนเองจะเป็นบาปติดใจไปในภพภูมินี้ หรือภพภูมิหน้าต่อไป(จะโดนกรรมเล่นงาน ถูกเบียดบังพรากของรักไปจากตนแน่นอน)

 

บาปหนักมากเหมือนกัน
เพราะอันนี้เขามีขุมนรกเฉพาะทางรอรับไว้เลย

แก้กรรมยังไง ก็เลิกทำเสีย
แล้วก็เจริญ ศีล สมาธิ ปัญญาให้ถึงพร้อม
อย่างน้อยก็ให้เข้าถึงไตรสรณาคมน์ให้ได้ ต่ออีกนิดเข้าถึงกระแสอริยมรรค
ทำอีกหน่อยให้ถึงอริยมรรคผล ถ้าได้แบบนี้รับรองว่าไม่ลงนรก

 

เป็นบาปแน่นอนครับ วิธีแก้กรรมแบบนี้มีครับ คือว่าเราจะต้องเอาผลประโยชน์ที่เราเคยเรียกรับเท่าไร เป็นจำนวนเิงินเท่าไร ก็ต้องชดใช้คืนให้หลวงเท่านั้น

ขออนุโมทนา สาธุ กับความคิดที่คุณสำนึกผิดได้ในบาปกรรมที่เคยกระทำ

 

ขอถามนะคะ เมื่อเช้านี้ดิฉันไปทำบุญที่วัดมา (ซื้ออาหารไปถวายเพลพระ ) แล้วบังเอิญไปเห็น


มีคนกำลังเลือกอาหารที่เหล่าผู้มีจิตศรัทธา นำไปถวาย แบบว่าเลือกแต่ของดีๆเอาไปนั่งทานกัน บางคน


ก็นำกลับไปบ้าน




อย่างนี้เขาจะบาปมั้ยค่ะ.... คือขนกันแบบว่าเยอะอ่ะคะ ( คือว่าดิฉันไม่ได้เสียดายของที่นำไป

ทำบุญนะคะ ) คือสงสัยค่ะว่าแบบนี้จะติดหนี้สงฆ์มั้ย

 

เกือบถูกแล้วท่านเจ้าคุณ
ต้องถวายคืนให้ในหลวงนะ
เอาไปเท่าไหร่ตีเป็นราคาปัจจุบันแล้วโอนเข้ามูลนิธิชัยพัฒนา
ไม่ครบก็ไปนรก เพราะฉะนั้นให้มันเกินไว้หน่อยเพื่อความชัวร์

 

ถ้าพระฉันแล้วท่านให้มาก็ฟาดกันได้ตามสบาย
แต่ถ้าขนกลับบ้านไปนรก

 

บางทีพระใจดีก็ให้ข้าวสารกลับบ้านมาหุงกินด้วย กลัวอด ให้หม้อหุงข้าว กระติกน้ำร้อน พัดลมก็มีครับที่เห็น เป็นสังฆทานหรือเปล่าไม่รู้ ผมเคยเอาถังสังฆทานมาใบหนึ่ง สีเหลืองๆ อายจัง แต่หลวงตาบอกว่าให้เอาไปมันเยอะ หมดอายุก็แตก ท่านอนุญาตแล้วเอาไปได้ ผมจำใจต้องเอามา และมาได้อีกสองใบบ้านเพื่อนสาว สามีหล่อนไปบวชเป็นพระหลายปีแล้ว แต่โยมแม่ด้องให้ลูกสะใภ้ดูแล เลยต้องมาคอยดูโยมแม่ ผมไปในไร่ขอเข้าไปเข้าห้องน้ำเจอพระมาพอดี ของกินของใช้เต็มรถเลยครับ ยังช่วยขนลงเลย ถวายเพลพอดีเลยได้กับข้าวตั้งมากมาย ขนมเยอะแยะ ผมก็เอาไปฝากเพื่อนคนอื่น ของที่เอามาก็เลือกที่เป็นกระทิก่อน เพราะจะบูดได้ นอกนั้นเพื่อนสาวก็เก็บไว้กินกับคนงาน และเลี้ยงแมวหมาที่บ้านหมด แต่สังฆทานหลายถังท่านก็ไม่เอากลับไปด้วย ทิ้งไว้ที่บ้านให้โยมแม่ใช้ พระพุทธรูปมีเป็นยี่สิบกว่าองค์ได้มั้งที่เห็นบนหิ้งกลางบ้าน ผมถึงได้ถังมาใช้งานเพราะบ้านเขาเยอะมาก ผมก็เลยแบ่งถังให้เพื่อนอีกคนไว้ใช้หนึ่งใบ แต่ของผมแตกแล้วแต่ยังใช้หิ้วน้ำรดต้นไม้ได้อยู่ ผมไม่รู้ว่าอย่างนี้ผมบาปไหมทั้งสองกรณี แต่ผมไปอ่านเจอว่าต้องถามพระอีกสองหรือสามรูปถึงจะเอาของให้โยมได้ เพราะมีสังฆทานด้วย ไอ้เรื่องเลือกเอาน่ะ เลือกตั้งกะขนของใส่รถแล้ว พระบางองค์ของเยอะต้องมีคนขับรถสามล้อหรือรถกะบะไปส่งให้ เพราะถือไม่ไหว มาวัดก็มาเลือกอีกรอบ มันมากมายจริงๆ คนที่ไปเลือกเอาของส่วนใหญ่คุ้นเคยกับพระหรือไม่ก็ญาติกัน ข้าวสุกเอามาเป็นกระป๋องๆ เอามาให้หมู หมา กา ไก่ ที่เลี้ยงไว้กิน ขอบอกทุกวัน แต่ผมอายครับ ยกเว้นไปทำบุญที่วัด กินข้าวเสร็จก็เอากลับมากินบ้าง ฝากเขาบ้างนิดหน่อย บางคนรวยมากขนกับข้าววัดกลับบ้านเป็นเข่งก็มี บอกเอาไปทำแกงเปรอะกิน

 

คุณตั้งคำถามแบบนี้ ถ้าคุณคาดหวังคำตอบที่จะทำให้สบายใจขึ้นเช่นว่า ไม่บาป ไม่ผิด ผมว่ามาผิดที่แล้วล่ะครับ คุณรู้อยู่แล้วว่าการกระทำนั้นมันเลวแน่นอน และถ้าจะมองที่เจตนาตอนที่ทำ ก็มองไม่ออกเช่นกันว่ามันจะเป็นเจตนาดีไปได้อย่างไรกับการนำผลประโยชน์ส่วนรวมไปแลกผลประโยชน์ส่วนตน

เมื่อคุณไม่คิดก่อนทำ ผลของกระทำย่อมมาไม่ว่าดีหรือเลวและไม่สามารถลบล้างความเลวด้วยการทำดีทดแทนได้ครับ