ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เสนอแนะด้วยความเกรงใจว่า...
ลองดำน้ำดูมั้ยคะ
เพราะติงนี่ดำน้ำประจำค่ะ
โดยเฉพาะช่วงหลังๆ ภาระงานที่มากมาย ทำให้ไม่สามารถแต่งกลอนได้เลยค่ะ

 

วันอาทิตย์
ได้เวลาสามโมงเช้า เก้านาฬิกา
ติงก็จะจรลีไปเมืองฟ้าอมรค่ะ
คราวนี้ไม่ค่อยโวยวาย
เพราะมีเพื่อนร่วมชะตากรรมไปด้วย ๑ คน
เขาว่าสองหัวดีกว่าหัวเดียว
อย่างน้อย ถ้าตายก็ยังมีเพื่อน ๕๕๕
ไม่เป็นผีขี้เหงา

 

ไม่เข้าใจเล้ย! ว่าทำไมคนถึงคลั่งคุณชายท่านนี้นักหนา
๕๕๕
แม้กระทั่งเด็กๆ ที่โรงเรียน
(สงสัยไม่เว้นคนบางคน ^^)
ไม่ชอบใจนิดเดียว ที่ตอนแรกๆนางเอกไม่ค่อยฉลาดสักเท่าไร
ระยะหลังดูจะเริ่มฉลาดบ้างแล้ว
๕๕๕๕
ขนาดนี้ก็ยังทนดู "ดูไปบ่นไป" (ต่อว่าผู้กินกับ กับคนเขียนบท)
(ตกลงข้าพเจ้านี่แหละที่ฉลาดน้อยที่สุด ^^)

 

เมื่อสายน้ำรินไหลได้คลายร้อน
บรรเทาทุกข์คลายผ่อนร้อนทั้งหลาย
ทุกข์ที่ใจทุกข์ที่กายคลายออกไป
สายน้ำไหลสู่ใจของปวงชน

คือน้ำใจใสสะอาดปราศมัวหมอง
น้ำหนึ่งครองน้ำจิตใสให้ได้เห็น
น้ำแห่งธรรมหลั่งไหลลงสู่ดิน
หมดทั้งสิ้นดินธรรมฉ่ำชื่นใจ

 

สองวันมานี้ อากาศร้อนได้สุดๆ
พอฝนตก ก็สามารถหนาวสุดๆได้เช่นกัน
อากาศแปรปรวนได้
แต่ใจคนควรหนักแน่น
ไม่แปรปรวนไปตามสิ่งที่มากระทบ

 

ฝนตก พร่างพราวฟ้า
รินรดมา แสนชุ่มเย็น
ธรรมะ ดุจดั่งเป็น
แสงเทียนฉาย คลายทุกข์เข็ญ.

 

วันนี้ไปวัดค่ะ
เอาขนุน สับปะรด มะเขือ ขนมนางเล็ด ขนมตาล และขนมอะไรอีกสักอย่างไปถวายพระค่ะ อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ

 

สายฝนฉ่ำยามเช้าพราวพร่างจิต
ฉ่ำด้วยมิตรฉ่ำฝนปนความเหงา...(555)
เหลียวซ้ายขวายามนี้มีเพียงเรา
เพื่อนๆ เขาหายไปที่ไหนกัน

ล่วงคืนวันอันระอุพายุฝน
สู่สายชลมหาสมุทรหยุดทุกข์เข็น
หลั่งเป็นฝนโปรยปรายไม่ลำเข็ญ
อยากมองเห็นรุ้งงามอร่่ามตา

พักที่นี่ ตรงนี้ ที่เคยก่อน
ไม่อาทรร้อนใจเท่าไหร่หนา
ล้วนมากมิตรสะกิดใจให้ได้มา
ร้อนอุราพาใจให้ร่มเย็น

แวะบ้านกลอนผ่อนคลายสบายแล้ว
ขอเจื้อยแจ้วบทกลอนก่อนนอนฝัน
ขอบคุณนะวันนี้ที่มีกัน
ควรคู่ฝันของใครหลาย หลายคน

 

เข้ามาดำน้ำ ยามดึก
สำลัก สะอึก เปียกปอน
ให้ได้หวลคิด คำกลอน
ก่อนนอนต้องผลุบโผล่ ให้ถึงฝั่ง...

.... สัจจะ วาจา ลั่นไว้
ต้องให้ได้ดั่งคำ ที่ลั่นบอก
แม้กลอนนี้ไม่เข้าสัมผัส ใน -นอก
แต่ก็ต้องแวะมาบอก ดั่งคำสัญญา
...

ไอดอลของเราเคยกล่าว
สัจจะ คือ การกระทำ "เที่ยง"
พูดแล้ว อย่าเลี่ยงหนีหาย

ปลดกิเลสนิสัยให้ค่อยๆละลาย
ให้เดินด้วยโลกุตระธรรม...


"สูงสุดของการปฏิบ้ติ โลกุตตระ ย่อเหลือเป็น สัจจะ .... "
(หนุมาน ผู้นำสาร)

คุรครูขา ไม่ไหวแล้วค่ะ ถ้าไม่พกห่วงยางมาด้วย ไม่ถึงฝั่งแน่ๆ (กว่าจะรอด :''()

ขออภัยเพื่อนๆในนี้ด้วยนะคะ ทนๆอ่านเอาหน่อยเน้ออ หัวไม่ไปเลยค่ะ แต่ต้องทำตามสัญญาก่อนที่จะถึงวันพระใหญ่นี้ มีงานใหญ่รอค่ะ ปล่อยไว้นานคงไม่ดีแน่ๆ ขอโทษเน้อออทุกคน...

 

คิดถึงคำ กล่าวขาน หวานเสนาะ
บทกลอนเพราะ เหมาะชม พรมคำหวาน
แม้อ้อนชม หมู่ภมร กลอนวันวาน
ก็ยังซ่าน ซึ้งทรวง ปวงมิตรปอง

 

ห่วงยางของคุณrungdao
ทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมค่ะ
กลอนที่แต่งมา เต็มไปด้วยสาระในทางธรรม
คุณrungdao ช่างมีความสามารถในการดำน้ำนัก
กราบอนุโมทนาค่ะ

 

กลอนวันนี้ ไม่หวาน ปานวันก่อน
หรือโลกร้อน กร่อนใจ ไม่อาจฝัน
กิจการงาน ภารกิจ ที่ติดพัน
แม้ความฝัน ยังตรมเศร้า เคล้าน้ำตา

 

แว๊กกก ... คุณครูคะ ชมอย่างอื่นเหอะค่ะ "ความสามารถในการดำน้ำ" ฟังแล้ว ไม่อยากมีหน้าโผล่มาเลย ..
แต่ขอบคุณนะคะ ที่ให้โอกาสแก้ตัว

 

แม้นบทกลอนไม่หวานปานน้ำผึ้ง
แต่หวานซึ้งตรึงใจใฝ่ฝันหา
อันบทกลอนกล่อมไปครั้งใดมา
มีเสน่หาอาลัยในบทกลอน

 

เสียงกลอนแว่ว แผ่วมา พาคิดถึง
เฝ้าคำนึง ถึงคนเขียน เวียนมาอ่าน
อยู่หนใด ไม่เห็นหน้า มาช้านาน
ฟ้าประทาน แต่ในฝัน หวั่นไม่จริง

 

เห็นดอกไม้ คิดถึงบ้าน ไม่นานกลับ
อบรมนับ วันมา พาใจหาย
มวลดอกไม้ คงเหี่ยวเฉา เหงาเหมือนนาย
ฝนโปรยปราย พอได้ชม สมใจปอง

 

ท่านได้โอกาสนั้นตลอดกาลค่ะ

 

กดปุ่มไม่ลงค่ะ งั้นเข้ามาขอบคุณ คุณครูใจดีนะคะ

ขอให้ทุกๆคนมีความสุขมากๆนะคะ บุญรักษา ธรรมคุ้มครองทุกๆคนเลยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

คงเพราะได้พรจากคุณรุ้งดาว ขนาดนอนบนรถ ก็ยังนอนหลับฝันดีค่ะ

 

วิสาข บูชา มาบรรจบ
ได้น้อมนบ กราบกราน ผ่านสาละ
ขอขมา พาใจชื่น รื่นสุขนะ
ครบวาระ กราบงามงาม สักสามที

แล้วขอพร ตอนเช้า เราเฝ้าไว้
ต้นโพธิ์ใหญ่ บรรลุธรรม ตามวิถี
ขอให้ได้ ธรรมะ สักวิธี
หนทางดี เห็นแจ้ง แหล่งพระธรรม

เสร็จสรรพไป กราบกราน ผ่านพระบรมสารีริกธาตุ
ขออนุญาติ อธิษฐาน ตามสมัย
ให้ตัวเรา ตัวเขา เฝ้าสุขใจ
พ้นเพทภัย เจริญสุข ทุกข์คืนวัน