ตามล่าหาพระพุทโธน้อย วัดอาวุธ

สวัสดีครับ ขอเล่าต่อนะครับ...ต่อจากตอนที่แล้วในเรื่องหลวงพ่อสุวรรณพบคุณแม่บุญเรือน
...
ตอนนั้นเรายังไม่ค่อยรู้สึกกลัวท่านเท่าไร วันแรกหรอกนะ ถามว่าคุณแม่ไปปฏิบัติธรรมกี่มากน้อยครับ?..บอกว่า 3 เดือน..แล้วคุณแม่คิดยังไงคุณแม่ถึงได้ไปปฏิบัติ ท่านบอกว่ามันก็คิดขึ้นมาว่าอยากจะลองปฏิบัติดู ปฏิบัติสัก 3 เดือน ท่านเล่าว่าไปได้ยินพระท่านเทศน์เรื่องขันติปรมังตะโพตีขาตีติ ความอดทนเป็นเดชของผู้มีตบะ ท่านว่าเออ เราก็ยังอดทนเอาทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ทำสัก 3 เดือนก็เลยไปทำ..เราก็ถามท่านที่คุณแม่ไปทำนะ คิดถึงบ้านไหม คิดถึงที่อยู่ไหม? ..บอกว่าคิดเหมือนกัน ท่านเล่าว่าตอนนั้นมีทองคำอยู่ 40 บาท ว่าจะเก็บไว้กินเมื่อแก่ ก็เอาฝากคุณผู้ชายไว้ สามีท่านเป็นสิบเอกตำรวจจ้อย ท่านว่าท่านไปสำเร็จเอาวันครบ 3 เดือนพอดี ท่านว่าเมื่อ 90 วันพอดี วันที่ 89 ยังไม่ได้เลย ท่านอธิษฐานจิตไว้ 90 วัน ท่านว่าอยู่วัดสัมพันธวงศ์ไม่ได้ ท่านว่าท่านกลับบ้านมาจากวัดวันนั้น กะว่าพรุ่งนี้จะไปรักษาอุโบสถอีกวัน พอครบ 90 วัน ถ้าไม่สำเร็จอะไรก็จะสึกออกจากชี ท่านว่าพอมาที่บ้านยังมีกำหนดอีกคืนหนึ่ง วันนั้นแม่ท่านก็มานอนที่บ้านด้วย แล้วก็มีหลานๆมานอน 2 คน มากับแม่ พอมืดสักพักท่านก็ไปทำพระกรรมฐาน พอในราวสัก 3-4 ทุ่มได้ยินเสียงแม่นอนหลับก็กรนละเมอยังไงก็ไม่รู้ เสียงพวกหลานก็ละเมอกัน แม่ไม่สบายก็คราง ท่านว่ามันเบื่อ ไอ้สังขารนี่มันเบื่อหน่าย ยิ่งนอนหลับเวทนายังเข้าไปเสวยอีก อะไรต่ออะไร...เบื่อ ท่านว่าท่านก็ไปทำพระกรรมฐาน พอตีหนึ่งท่านว่ามันเกือบๆตี2 มีอาการคล้ายๆจะตาย ท่านว่าอยู่ทำพระกรรมฐานนี่ตาย ท่านเบื่อๆชีวิต ที่แม่ครางๆอยู่นั้นมันเบื่อขันธ์ ท่านว่าเอาตายก็ตาย ก็ไม่เคยตาย ดูซิตายยังไง ท่านว่าทนเอา ตายก็ตาย ท่านว่ามันถึงขีดยังไงก็ไม่รู้ มันเกิดสำเร็จขึ้นมาเลย ท่านบอกว่าสำเร็จนี้ คนไม่เคยสำเร็จเล่าให้ฟังไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าสำเร็จก็แล้วกัน พอสำเร็จก็พระธรรมก็บันดาลว่าได้สำเร็จอภิญญา 5 พร้อมทั้งอิทธิปาฏิหาริย์ด้วย ท่านว่าไม่ได้ 6 ท่านว่าหู ท่านหูไม่เป็นทิพย์ ท่านว่าประสาทมันไม่ดีตั้งแต่เป็นสาวแล้ว มันต่อธรรมอภิญญาณไม่ติด ประสาทมันเสีย ท่านอธิษฐานถามพระธรรมว่าการทำอิทธิฤทธิ์นี่ทำอย่างไร พระธรรมก็อธิบายให้ฟัง เมื่อฟังแล้ว ท่านนึกว่าไม่เอาแล้ว ไม่อยู่แล้วบ้านนี้ ไม่อยู่วัดสัมพันธวงศ์ดีกว่า ท่านว่าพออธิษฐานว่าขอให้ไปอยู่ที่วัดสัมพันธวงศ์ตามเดิม ท่านว่ามันวิ๊บ มันกลับเอาหัวลงยังกับดำน้ำวิ๊บ.. เอ๊ะ อะไร ท่านก็ลืมตาขึ้นมอง มันก็ไปนั่งอยู่ที่เก่า ไปนั่งอยู่ที่ศาลาวัดสัมพันธวงศ์ นั่งอยู่ที่เคยนั่งด้วย ท่านว่ามาแล้ว อ้อ มันอย่างนี้เอง เราถามว่า..คุณแม่พอมีความรู้สึกเล่าให้ฟังได้บ้างไหมว่ามันเดินไป วิ่งไป เหาะไปหรือเหินไป ท่านว่าไม่รู้หรอก พออธิษฐานเสร็จแล้วก็รู้สึกคล้ายๆกับดำน้ำมันก็ไป พอลืมตาขึ้นมามันก็ไปอยู่ที่โน้น ที่นี่ถึงเช้าคนเขาก็ไปเห็นเข้า ชีไปเห็นก็เล่าให้เขาฟัง เขาก็เชื่อกันบ้างไม่เชื่อกันบ้าง พอสายก็เล่าให้เจ้าคุณรัชมงคลฟัง ท่านเจ้าคุณรัชมงคลก็เรียกไปถามว่า ที่เขาเล่านะไปได้จริงๆหรือ ท่านว่าไปได้จริงๆ ท่านเจ้าคุณรัชมงคลว่าลองอีกได้ไหม ท่านว่าลองมันลองได้หรอก เรื่องอนาคตมันจะไปได้หรือไม่ไม่รู้ แต่ว่าลองมันลองได้ อาจจะไปอย่างแบบเก่าหรือไม่ไปไม่รู้นะ ก็ลองกันอีกที สามีท่านก็ลองดูเหมือนกัน เชื่อก็เชื่อแล้วทีนี้อยากรู้ว่าไปยังไง เขาก็ตกลงนัดกับทางโน้น มีคนเฝ้าศาลากันเต็มหมด ในศาลาก็เฝ้าที่ขึ้นก็เฝ้าข้างล่างก็เฝ้า เอ้าดูซิดูกันให้ตลอด ดูซิจะมายังไง ท่านบอกว่าตี 4 ท่านก็อธิษฐานจิต ขอให้ไปอยู่ในศาลาวัดสัมพันธวงศ์ตามเดิม ท่านว่าพออธิษฐานแล้ว อาการที่เหมือนดำน้ำไม่มี เฉยๆ ไม่มีความรู้สึกเหมือนดำน้ำ พออธิษฐานเสร็จก็ลืมตาขึ้นดูมันก็ไปนั่งอยู่ที่ในนั้นอีก ท่านว่าได้ยินเสียงคนข้างนอกเขาพูด - ตี 4 แล้วโว้ย ยังไม่เห็นมาอีก แล้วมีคนพูดอีก เออ ถ้าไม่มาก็ดีแล้ว เราจะได้ไม่ต้องเป็นลูกศิษย์เขา ถ้าเขามาก็ต้องเป็นลูกศิษย์เขา ท่านก็บอกว่าใครสนใจอยากเป็นลูกศิษย์ก็ขึ้นมาซิ มาแล้ว..อ้าว นั่นขึ้นไปยังไงละ..

 

ท่านเข้าไปในนั้นแล้ว ท่านบอกว่ามันเหมือนกัน อธิษฐานไม่มีใกล้ไกล ท่านเล่าถึงเขาวงพระจันทร์มากรุงเทพนะ ชั่วขณะจิตเหมือนกัน มันคล้ายๆกับว่า ที่อธิษฐานกับที่จะไปนะที่เดียวกัน พออธิษฐานเสร็จแล้ว มันไม่มีอาการกิริยาใดๆ ลืมตาขึ้นมามันก็เปลี่ยนเป็นที่ใหม่
(หลวงพ่อสุวรรณท่านว่า.. จะเหาะไปจะเดินไป จะอะไรไปก็ไม่รู้ว่าไปได้อย่างไร ปกติคนเรานี่แว๊บเดียวถึงนี่ตัวไหม้หมด มันเสียดสีกับอากาศ มันเหลือวิสัยที่เราจะไปคิดนะ เขาถึงได้ตั้งว่าเป็นอิทธิปาฏิหาริย์ไง อย่างพระพุทธเจ้าท่านจะแสดงพระยมกนั้น ครูทั้งหกมาแข่งขัน พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าจะไปแสดงพระยมกที่จังหวัดสมุทร ครูทั้งหกลูกศิษย์เยอะ ไปซื้อต้นมะม่วงที่จังหวัดสมุทรโค่นทั้งหมด ไม่มีต้นมะม่วงอธิษฐานจะทำอย่างไร ท่านก็ยังทรงยืนยันว่าท่านจะไปอธิษฐานกับต้นมะม่วง พอไปถึงที่โน่น ต้นมะม่วงถูกโค่นหมด มีต้นมะม่วงอยู่ในสวนของพระเจ้าแผ่นดิน พระพุทธเจ้าท่านกะไปแสดงตรงที่นั่งอยู่ มะม่วงก็ไม่มี มันมีลูกมะม่วงสุกก่อนฤดู 1 ลูก มดแดงไปทำรังคลุมไว้ กาไปตึเอาลูกมะม่วงหล่นลงมา คนทำสวนก็ไปเก็บได้ ว่าจะเอาไปถวายพระเจ้าแผ่นดินดีหรือถวายพระพุทธเจ้าดี ถวายพระพุทธเจ้าดีกว่า ก็เลยถวายพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านทรงฉันเสร็จแล้ว ท่านก็เอาเม็ดแหย่ลงดิน อธิษฐานเสร็จก็เอาน้ำล้างมือรดที่เม็ด อิทธิปาฏิหาริย์มันขึ้นมาเดี๋ยวนั้น พอขึ้นได้จังหวะก็ออกกิ่งตามต้น 7 ชั้น พอออกกิ่ง กิ่งออกช่อ ออกลูกหล่นเลย แล้วออกใหม่ คนเก็บกินก็กินไม่หมด เอาชนะท่านไม่ได้ พระพุทธเจ้าทรงแสดงชั้นบนโน้นเลย ขุมขนท่านทั้งน้ำและไฟพ่นออกมาพร้อมๆกัน น้ำก็ไหลนอก ไฟก็พุ่งขึ้นอากาศ เรื่องอิทธิปาฏิหาริย์มันก็เป็นเรื่องของจิต คิดว่ามีอะไร มันก็อย่างนั้นขึ้น คิดว่ามันเป็นอะไร มันก็เป็นอย่างนั้นขึ้น มันเรื่องจิต..)
ทีนี้พอหาท่านเสร็จก็จะกลับ ตั้งแต่คราวนั้นก็เคารพนับถือท่านเรื่อยมา ท่านบอกว่าจะช่วย ท่านหยิบบัญชีมาเขียนชื่อในบัญชีครอบครัวมีกี่คน ก็เขียนไปจะช่วยทุกคน ก็เขียนลงไป แล้วันหลังมาหาท่านเรื่อยๆอยู่นานเหมือนกัน ที่บวชนี่(วัดอาวุธ) ตอนหลังท่านย้ายบ้านไปแล้ว ไปอยู่ที่บ้านพระโขนงโน่น..
(ยังมีต่อ... ขอเล่าต่อวันจันทร์ครับ)

 

ผมได้รับคำตอบจากคุณปรัตถกรและคุณชยพลเรียบร้อยแล้วครับ
วันนี้ขอเล่าต่อนะครับ...
...
ท่านถาม (มีคนเยอะเลย) ท่านเรียกดังๆ สุวรรณ.. สุวรรณ ...ครับ... ท่านถามว่าจะกลับบ้านหรือยัง อะไรทำนองนี้แหละ บอกว่าผมไม่กลับหรอกครับบ้าน..ยังไม่กลับว่างั้น ไม่กลับครับ ที่จริงเราจะยังไม่กลับ จะค้างในกรุงเทพนี่ก่อน..ไม่กลับครับ ก็ได้ยินเสียงแม่ท่านว่า.. เออ ไม่กลับเข้าบ้านนี่ก็ดีนะลูกนะ อะราธิโก พะโหสีติ แม่โมทนาด้วย...เอ๊ะ เราฟังแม่โมทนานี่ เอแล้วกันนี่ ทำไม่เราพูดอย่างนั้น ไปพูดกับท่านยังไงก็ไม่รู้ ดันไปบอกท่านว่าเราไม่กลับ แม่ท่านก็โมทนาขึ้นมาว่าเราไม่กลับก็ดี เอ้า..ไหนๆพูดกับท่านแล้ว เราก็เคารพนับถือท่านแล้ว เราก็ไม่เข้าไปในบ้านอีกเลย บ้านฉันอยู่ท่าลาน ครอบครัวอยู่ที่ท่าลาน ตั้งแน่นั้นฉันก็ไม่ไป ก็เลยไปอยู่ที่สามชุกกับลูกสาว ไปอยู่กับลูกสาว ไปอยู่สัก 3 ปีได้ หลวงพ่อชอบ ท่านขึ้นไปที่อาจารย์สังวาลย์ไปหา พอได้ข่าวก็ขึ้นไปหาท่านที่นั่น หลวงพ่อชอบถามว่า สุวรรณ เดี๋ยวนี้ทำอะไร ตอบว่าค้าข้าวครับ ...ไม่ต้องไปค้าข้าวปลาหรอก รวยก็แค่นั้น ไม่รวยก็แค่นั้น ไปบวชดีกว่า เราก็เลยตกลง เอ้าบวชก็บวช ก็เลยมาบวช บวชที่นี่แหละ
...........


เทปบรรยาย วันที่ 4 ก.ย.32..
หลวงพ่อสุวรรณสอนเรื่องสัมมาสติ...
..
สองคำนี่แหละ มันคล้ายๆกัน ธรรมเดียวกัน ผู้รู้ผู้ตื่นก็ธรรม "พุทธะ" พุทธะที่จะเป็นผู้รู้ก็สัมมาสตินี่ไง ต้องเป็นผู้ตื่นอีก สัมมาสตินี่พระพุทธเจ้าท่านยกย่องของท่านว่า ถ้าเทียบกับสัตว์นี่ สัมมาสตินี่รอยช้าง แล้วพระธรรมอีก 84,000 พระธรรมขันธ์นี่เอาใส่ในรอยเท้าช้างนี่หมด84,000 เอามารวมลงที่สติตัวเดียวเท่านั้น ถ้าไม่มีสติ 84,000 ที่ไหนก็ไม่รู้ นั่งอยู่นี่ ถ้ามีสติ เราระลึกแป๊ปเดียวก็รู้ว่าเดี๋ยวนี้เรามีทุกข์อะไร ถ้ามีสติก็ตอบออกมาได้ทุกคน พอระลึกเข้าไปเท่านั้น ว่าไม่มีเท่านั้น เป็นไง.. เฉยๆ นรกก็ไม่มี สวรรค์ก็ไม่มี เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานขณะนี้ว่าไม่มีทั้งนั้น แล้วนี่ใช่ไหมที่เรียกว่า นิโรโธ นิพพานัง ขณะมีสติรู้อยู่นั่นแหละ ชาติอวิชชามันดับ ไปโผล่หน้าขึ้นใหม่ เป็นสติขึ้นมา ไม่มีทางไปปรุงสัตว์ ปรุงบุคคลอะไรแล้ว สติมันตื่นอยู่ ไม่มีโอกาสไปปรุงอะไรทั้งนั้น พอเผลอเมื่อไร อวิชชาทำเรื่องขึ้นมา ถ้าเรารู้เห็นจริงๆ อวิชชาดับ สติเกิด เบิกบานเกิดไม่ดับ ความเป็นจริงถ้าไม่มีสติ ออกจากบ้านเราเอารถมานี่ไม่ได้ ที่มาได้ก็มีสติตัวเดียวเราใช้อยู่ แต่เราไม่เห็นสติ พอเห็นสติแว๊บเดียว เรื่องทำอะไรๆก็หมดปัญหาแค่นั้น สติเป็นตัวสั่งงานใหญ่ทั้งหมด สั่งกายก็ได้ สั่งใจก็ได้ มันสั่งได้ทุกอย่าง สมมติว่าใจคิดปรุงแต่ง สติอยู่นั่นไปปรุงไม่ได้ มันก็ไม่ปรุง อย่าไปเที่ยว ไปด่า ฯลฯ สติคอยควบคุม ธรรมที่เป็นอกุศลโผล่มายังไง สติจะควบคุมไว้หมด อย่างขับรถมาสติก็ควบคุม ต้องไปทางนั้น ทางนี้ เป็นอัตโนมัติ พอสั่ง มือไม้ก็เป็นไปตามสติสั่งหมด ไปซ้ายไปขวา..เป็นเรื่องสติอันเดียว สติเป็นที่ปราถนาทั้งนั้น ไม่ว่าจะทำอะไร แต่เราต้องให้มันเห็น เห็นว่าลักษณะสติเป็นอย่างนี้เอง คนที่ชอบรถไปชนก็เป็นพวกขาดสติ เผลอแว๊ปไป..

(ยังมีต่อครับ)..

 

...เทปบรรยาย เมื่อวันที่ 20/2/2532
...
การอธิษฐานศิลาน้ำ..
ข้าพเจ้า.......เป็นผู้อธิษฐานธรรมะของพระพุทธเจ้า ขอธรรมะของพระพุทธเจ้า จงบันดาลให้น้ำนี้เป็นยาทิพย์ แล้วให้รักษาโรค แก้โรคได้ทุกชนิด ให้แนวชีวิตรุ่งโรจน์.. ให้แนวชีวิตในครอบครัวรุ่งโรจน์ อายุยืนยาวนาน.. คือแนวชีวิตของเรามันเรื่องโลกีย์ ถ้าแนวชีวิตรุ่งโรจน์มันก็ดี ถ้าแนวชีวิตมันไม่รุ่งโรจน์มันไม่ดี ขอให้แนวชีวิตในครอบครัวมันรุ่งโรจน์ อายุยืนยาวนาน แม่นี้ทำของอธิษฐานศิลาน้ำนี่มีเจตน์จำนงมาก ต้องการให้ใช้เป็นยาอายุวัฒนะ เป็นแนวชีวิต เป็นอะไรๆไปรวมไว้ที่ศิลาน้ำเหนือนี่ เรียกศิลาเหนือ เช่นเราใส่วันนี้ พอรุ่งขึ้นก็เป็นน้ำอธิษฐานไปตลอด พอถึงวันเสาร์เราก็เติมลงไปอีกก็อธิษฐานไปอีก เป็นน้ำอธิษฐานตลอด ให้ครอบครัวใช้ร่วมกันได้ทั้งหมด

ศิลาน้ำนี้ ถ้าของคุณแม่บุญเรือนอธิษฐานจริงๆ ล้ำค่า คือของคุณแม่อธิษฐานมีความศักดิ์สิทธิ์เท่ากันหมด พระพุทโธเล็ก พระพุทโธใหญ่ ทางขาวและศิลาน้ำ ไฟก็ไม่ไหม้บ้านนะ เมื่อแรกมีเศรษฐีอยู่ท่าช้าง มากรุงเทพ ไม่รู้จักคุณแม่บุญเรือน พอเห็นคนมาหาคุณแม่บุญเรือน ก็ถามว่าไปไหนกันมา แกชื่อนายกวย บอกว่าไปบ้านคุณแม่บุญเรือน.. ได้อะไรบ้าง.. ได้ศิลาน้ำ เอ่ยปากขอ เขาให้มา 1 ก้อน ถามว่าคุ้มกันอะไรบ้าง.. ดี เอาไว้แช่น้ำอยู่บ้าน แกมียุ้งข้าวมาก ก็เอาไปตั้งที่ยุ้งข้าวเขา เขาไม่ได้กิน เอาไปใส่โหล มันอัศจรรย์จริงๆ
ไฟไหม้ที่ท่าช้าง ร้านถ่ายรูปเขาเอาเงินประกันที่จอมพลสฤษฎิ์ ไปยิงคนเมา มันไหม้หมด ไม่ไหม้แต่บ้านนายกวย ยุ้งนายกวย ฉันอยู่ที่ท่าลาน คนหนึ่งมาขอ ฉันให้มันไป มันเอาไปใส่ไว้ในโหลตั้งไว้กับบ้าน ไปทำไร่ทุ่งเสือเต้น ไฟไหม้ดงหญ้าแห้งพอมาข้างบ้านมันดับหมด ไม่มีใครไปดับมันหรอก มันดับยังกับเชือกขึง พอคนนั้นมาบอก คนที่ทำไร่ในป่าดงหญ้า ก็ถึงคราวเดือน 6 เดือน 4 ไฟป่ามันไหม้ มาขอกันทั้งนั้น

คราวหนึ่งเมื่อก่อนเขมร แม่ท่านแก้ ท่านว่าเมืองไทยไม่ต้องรบต้องรากัน ดุมีแต่ความสนุกสนานอยู่กันด้วยความเพลิดเพลินเหมือนดูละคร ก็เอาละครขึ้นไปเล่นบนบ้านท่านเลย ทีนี้ละครมันเล่นตัวพระเอกของละครมันมีอภินิหาริย์ เวลามันจะไปสู้รบกับใคร มันไปรบกับยักษ์ ยักษ์มันล้อมเข้ามา มันก็อธิษฐานจิตเข้าไปอยู่ในแก้ว ยักษ์มาก็ทำอะไรมันไม่ได้ เรียกว่าแก้วกันไฟ แม่ท่านว่า แก้วกันไฟของกู มึงเอาไหมละ ของกุก็มี แม่เยื้อนเป็นเจ้าโผอยู่เมืองเพชร..เอาเจ้าค่ะ แม่ก็ให้ไปลูก บอกว่าของกูนี่กันไฟ ก็ถามท่านว่าต้องทำไง ท่านว่าไม่ต้องทำอะไร เอาไปเก็บไว้แล้วกัน กันไฟได้ แกก็เอาไปตั้งบนหิ้งพระ สัก 2 ปีได้ วันหนึ่งไม่รู้เรื่องอะไร กำลังนั่งคุยๆอยู่ แก้วนี้มันโดดออกมาจากที่บูชา หล่นลงไปกับพื้นแตกละเอียดหมด แม่เยื้อนเขาก็ว่า ที่ตลาดเมืองเพชรนี่ไฟจะไหม้นะ ทางโน้นเขาว่ายายเยื้อนนี่บ้า ไฟที่ไหนจะมาไหม้ คนโน้นว่าบ้า คนนี้ว่าบ้า คนไหนที่เชื่อยายเยื้อนก็ขนของของเขา พออีก 2 วันเท่านั้น ไฟนี้ไหม้ขนาดหนักเลย บ้านยายเยื้อนนี่ไม่ไหม้หรอก พวกที่เชื่อยายเยื้อนขนของของหนีนี่บ้านไหม้แต่ว่าของไม่ได้เสียหาย มันขนหนีออกหมด นี่แก้วกันไฟ แม่ท่านมีอะไรของท่าน..สำคัญ.. แปลกแต่ว่าจริง

ศิลาน้ำนี่มีอยู่ว่าต้องกินต้องใช้น้ำที่ไหลจากกระแสศิลาน้ำนี่ คุณอธิษฐานเท่านั้น ถ้ามันมีที่รับแขกเราใส่น้ำไว้สักที่ เป็นคูเลอร์ก็ได้ อธิษฐานใครมากินน้ำกินท่า ขอให้ได้รับประโยชน์ในการแก้โรค แก้อะไร ใครกินเข้าไปที่มีผลประโยชน์แก่เรา ก็ขอให้เขามีเมตตาปรานีเราทุกๆคนแหละ
.... (ยังมีต่อครับ..)

ผมขอเสริมเรื่องศิลาน้ำนะครับ ศิลาน้ำนี่หลวงพ่อท่านเคยเล่าว่าถ้านำติดตัวไปสามารถคุ้มป้องกันภัยได้ เคยมีช่างไฟนำศิลาน้ำติดตัวไป ถูกไฟดูด แต่ไม่เป็นอะไรเลย ศิษย์สายคุณแม่บางท่านก็นิยมเอามาเลี่ยมทำเป็นหัวแหวน มีอยู่ท่านหนึ่งนำไปเจียรให้เป็นทรงสวยงามเพื่อเป็นหัวแหวนแล้วนำไปให้คุณแม่ดู คุณแม่เอาปาทิ้งไปบอกใช้ไม่ได้แล้ว ศิลาน้ำนี่ห้ามนำไปเจียรขัดแต่ง ให้คงสภาพเดิมไว้อยู่
ศิลาน้ำเป็นของหายากและดูยากครับ มีคนนำเอาศิลาน้ำไปให้หลวงพ่อสุวรรณดู ท่านเอาโยนทิ้งแม่น้ำหมด บอกว่าเป็นของปลอม ศิลาน้ำนี้ก็คือก้อนหินที่คุณแม่อธิษฐานให้ ถ้าดูภายนอกก็เหมือนกับก้อนหินก้อนกรวดทั่วๆไป จึงเป็นช่องทางของคนบางกลุ่มแอบอ้างว่าเป็นของแท้ ตามศูนย์พระขายกันก้อนละ 300 บาทเอง แต่ราคาล่าสุดที่ผมทราบ เมื่อไม่นานนี้ สัก 1-2 ปีลูกศิษย์คุณแม่ที่เกิดทันคุณแม่ ตั้งให้คนบูชาเพื่อหาเงินเข้ากองกฐินของวัดต่างจังหวัด 1 ก้อนมีพระธาตุขึ้นด้วย ในหลักแสนบาทก็มีคนทำบุญบูชาไปแล้ว ส่วนราคาที่บูชากันในกลุ่มลูกศิษย์คุณแม่ขนาดประมาณปลายนิ้ว หัวแหวนก็หมื่นเศษครับ

 

สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลวัตถุมงคลและของอธิษฐานของคุณแม่บุญเรือนครับ คอยติดตามอ่านตลอดครับ

 

.....ขอเล่าต่อนะครับ...
...
แม่ท่านพูดว่าเหมือนกันนี่ เหมือนกันนะ เมื่อครั้งท่านอยู่เชียงใหม่ คุณหลวงมาพบคุณแม่ ขอให้ทำน้ำมันแก้โรคให้สักครั้ง แม่ท่านก็รีบจะทำให้ ถามว่าน้ำมันยานี้ต้องใช้อะไรบ้าง แม่ท่านบอกว่า พวกเครื่องเทศ กานพลู ลูกจันทรร์ ดอกจันทร์ ฯลฯ ถึงวันทำก็เอาน้ำมันมะพร้าวมา 1 ปี๊บ เครื่องเทศมาห่อใหญ่ มีผู้หญิงคนหนึ่งมาถามว่าคุณแม่เจ้าคะ ทำอะไรเจ้าคะ.. จะกวนน้ำมันให้คุณหลวงเขา.. น้ำมันอะไรเจ้าคะ.. น้ำมันยา.. หนูไม่รู้นะ ถ้าหนูรู้ หนูก็อยากได้เหมือนกัน .. ท่านว่านี่ก็รู้แล้วไงละ เอาซี .. ที่นั่นมันไกลตลาดไม่รู้จะหาน้ำมันมะพร้าวที่ไหน ก็เอามะพร้าวตามบ้าน 4 ลูก เอามาปอกขูดทำกระทิเคี่ยว ได้น้ำมันสักถ้วยแกงได้ ถ้วยแกงเล็กๆ แม่ก็เอากระทะมาตั้ง 2 ลูก ของคุณหลวงใส่น้ำมันไปปี๊บ เครื่องยาเอามาก็ใส่ลงในกระทะของคุณหลวง ทางนี้ก็ตั้งกระทะเท่านั้น น้ำมันถ้วยแกงหนึ่ง คนนี้เห็นยาก็ว่าหนูเสียดายไม่ได้หาเครื่องยามา คุณแม่ว่าเหมือนกัน พอเอาน้ำมันใส่จุดไฟเสร็จ แม่ก็กวน พอกวนเสร็จเท่านั้น น้ำมันก็เท่ากัน 2 กระทะ น้ำมันถ้วยแกงกับน้ำมันปี๊บเครื่องยาที่ไม่มีก็มีเท่ากัน คนนั้นก็ถาม.. คุณแม่เจ้าคะ เครื่องยานี้มาได้ยังไง แม่ท่านก็ว่าที่แม่ว่าเหมือนกันไง ถ้าพูดว่าเหมือนกัน เกิดไม่เท่ากันแม่ก็พูดผิดนะซิ..

เราใช้พวกศิลาน้ำของแม่ ไปใช้ในครอบครัวนี่ เรื่องไม่ดีอย่าไปพูด เรื่องอัปมงคล เรื่องจน เรื่องไม่มีจะกิน อย่าพูดเป็นอันขาด ท่านว่าไม่ได้ อย่าไปพูดว่าหมู่นี้ฉันจนจริง มันจะมีใช้น้อยใช้มากเราก็ไม่พูดหรอก พูดแต่ว่ามีใช้ มีใช้สอยถมไป ท่านว่า คำว่าจนนี้หรือขายข้าวของไม่ดีนี้อย่าไปพูด มันเจาะของไม่ดี มันเป็นเสนียด ท่านอยู่นี่ใครไปบ้านไปบอกกับท่านว่าจนนี่ กระโถนมีขว้างหัวเลยนะ ท่านก็ว่าไม่แก้ก็ไม่ได้ มันไปพูดให้ท่านฟัง ท่านว่าไม่แก้นี่จนหนักกว่าเก่าอีก ต้องไล่ตัวจนออกอีก ท่านกระโถนไล่ตัวจน เช่นคนไปถามว่าขายของดีไหม.. ดีครับ ดีเจ้าค่ะคุณแม่ ท่านว่าไม่ต้องไปทำอะไรหรอก ไปพูดให้ท่านฟังแค่นั้น พอไปนึกว่ามันขายดี มันดีเรื่อย ถ้าไปพูดว่าไม่ดีเลย หมู่นี้ขายข้าวของไม่ดี ท่านมีอะไรต่ออะไร มีกระโถนท่านเหวี่ยงเลย แต่ว่าแม่มีเรื่องอัศจรรย์อย่าง... ท่านทำอะไรใครนี่ไม่เจ็บ เมื่อแรก คุณหลวงท่านั่งขัดตะหมาดตรงข้างๆกระไดขึ้น คุณหลวงอะไรก็ไม่รู้ คุณหลวงนอกราชการ พอโผล่ขึ้นไปกระไดก็ว่า คุณแม่ครับ ช่วยผมทีเถอะครับ ผมจนแท้...
ว่างั้น แม่ว่ามันมาเหมาะกับลูกแป ปังเข้าหน้านี่กลิ้งลงกระได ตึ๊ก ๆ ๆ ๆ แม่ว่า ตำรวจ ๆ อยู่ที่ไหน จับคุณหลวงนี่ที บุกรุกคนแก่..ว่างั้น คุณหลวงพอลุกได้วิ่ง พออีกสัก 2 วันมันมาอีก แม่ถามว่า ไง วันนั้นเจ็บไหมละ.. ไม่เจ็บหรอกครับ.. มันเหมือนกลิ้งไปบนฟูก ขั้นกระไดนิ่มๆ..ท่านบอกว่า แม่ทำอะไรนี่ ถ้าแม่นึกว่าไม่เจ็บ..ไม่เจ็บหรอก ท่านบอกว่า ถ้าไปนึกว่าเจ็บละก็.. เจ็บเจียนตายทีเดียว นี่ท่านเล่าให้ฟังเมื่อตอนท่านจะไปบ้านนาซา ตอนนั้นขโมยกับโจรก็เริ่มมีมั่ง ท่านเจ้าคุณรัชมงคลบอกว่าให้ตำรวจเขาไปส่ง แม่ท่านบอกว่าไม่ต้องไปส่งหรอก ไปได้ ฉันก็นักเลงโตเหมือนกัน ใครปล้นรถปล้นอะไร ฉันก็ไปของฉัน แต่ตำรวจไปส่งไม่ได้ ฉันจะไปของฉันเอง แม่ท่านบอกว่ามันทำแม่ไม่ได้ แม่ไม่ต้องไปชก พอไปนึกว่ามันเจ็บมันก็แย่แล้ว ไม่ต้องไปทำอะไรมัน...
(ยังมีต่อครับ.....)

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลทุกอย่างครับ รออ่านต่อครับ

 

ผมได้รับคำตอบของคุณมนตรี,คุณอนุสร,คุณณัฐโชคแล้วครับ ขอบคุณครับ
........

ขอเล่าต่อนะครับ....

เสี่ยท้งที่เป็นเจ้าของโรงสี สะพานปฐมโพธิ์แก้วที่ข้ามไปนครปฐม โรงสีอยู่เหนือสะพาน มาพูดทะลึ่งอะไรก็ไม่รู้ แม่นี่เอาเสียมพุ่งเลย โดนเสียมแต่ว่าไม่เข้าหรอก หนหลังมันมา วันนั้นวันจ่ายพระพุทโธ ไอ้ท้งก็มาด้วย แม่ถามว่า ว่าไงเสี่ยท้ง ปีนี้ค้าขายร่ำรวยไหม..บอกว่าเรื่องนั้นเรื่องนั้นผมไม่สนหรอก เรื่องค้าขายนี่ผมไม่สนหรอก..แล้วมึงสนส้นตีนอะไร..ไอ้ท้งเป็นนักเล่นหวย..สนหวยครับคุณแม่.. นี่มึงอย่ามาทำทะลึ่งนะ วันนั้นกูพุ่งด้วยเสียมทีแล้วมึงไม่เข็ดอีก.. ไอ้ท้งบอกว่าไม่เข็ดหรอกครับ ถ้าคุณแม่จะให้ผมตาย คุณแม่พุ่งที่นี่ ผมอยู่นครชัยศรีก็ตาย ถ้าคุณแม่ไม่ให้ตาย พุ่งผมอยู่ ผมก็ไม่เข็ด.. มึงระวังนะ มึงจะโดนดี ท่านสวดมนต์ พอสักตี3 ได้เห็นแม่ลุกไปนั่งที่กระได ยังไงไม่รู้ ได้ยินเสียงคุณแม่ตะโกนว่า เก้า..เก้า ตะโกนสุดเสียงแล้วก็เงียบ วันนั้นหวยมันออก 769

เราควรจะพูดแต่เรื่องที่ดีไว้ อธิษฐานว่าให้แนวชีวิตมันรุ่งโรจน์ มันจะรุ่งโรจน์ไปทางไหนก็แล้วแต่แนวของเรา ดีทั้งนั้น พูดอะไรในบ้านช่อง ลูกเต้าพูดกันดีๆ อย่าไปด่า อย่าไปว่ากัน สั่งสอนลูกเต้าก็พูดกันดีๆ ของของแม่ไม่มีข้อห้ามอะไร

มีครั้งหนึ่ง แม่ของพระองค์หนึ่ง เขานิมนต์ไปฉลอง แม่นั่งห่างๆ แม่ก็หยิบหมอนมาอธิษฐานว่าให้ศาสนาพุทธลอยเด่นกว่าทุกๆศาสนา พออธิษฐานเสร็จก็โยนหมอนให้ลอยขึ้นไปตกที่หน้าพระ ไอ้คนหนึ่งมาเห็น ยังไงก็ไม่รู้มันไม่ชอบ มันกลับไปว่า คนนี้ใครนับถือ มันไม่นับถือ มีอย่างหรือ มรรยาทมันเต็มที มันโยนหมอนถวายพระ ใครนับถือก็นับถือ กูไม่นับถือคนพรรค์อย่างนี้ มันเป็นคนค่อนข้างมีอันจะกิน ทีหลังใครไปพูดว่าแม่ดี มันว่าไม่ดีหรอก มันด่าให้สังเวชอีก แถวนั้นเขาปลูกแห้วกัน เมื่อตอนนั้นเศรษกิจยังไม่เฟื่องเหมือนเดี๋ยวนี้
ตามธรรมดาแห้วปลูกมากไม่ได้ สัก 2-3 งานหรือ 1 ไร่เป็นอย่างมาก ไอ้หมุดนี่ปลูกแห้ว 5 ไร่ ลงทุนรอนไปสมควร ปลูกแห้วนี้งามมือชูนี่ไม่สุดยอดแห้วนี่ ไอ้หมุดก็บอกพวกมึงนับถืออีบุญเรือน แห้วยังไม่ค่อยพ้นหางหมา กูไม่นับถือ พวกมึงนับถือไม่เห็นเข้าท่า แห้วกูสูงเลยหัวยื่นมือก็ไม่ตลอด แห้วงาม..ด่าเรื่อยไป เวลาไปขุดแห้ว คนอื่นๆเขาทำกันไร่หนึ่งได้สัก 3-4 หมื่น คนปลูกงานหนึ่งได้หมื่นหนึ่ง 2 งานได้ 2 หมื่น ของไอ้หมุดนี่ 5 ไร่นี่แหละ เอาหัวแห้วจริงๆสักถังก็ไม่ได้ แห้วมันกลายเป็นหัวแห้วหมูหมด หัวติดกับปลายรากนิดๆ ใช้กินใช้อะไรไม่ได้ คนเตือนมันบอกว่า ไอ้หมุด มึงนี่ไม่ดีหรอกนะ มึงด่าแม่บุญเรือน แห้วมึงถึงได้อัปลักษณ์ไปหมด ไอ้หมุดนี่ชักกลัว ชักเห็นจริง ไปรับเหมาปลูกโรงเรียนหลังหนึ่ง ออกทุนออกรอนทำเอง พอปลูกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไปขอเบิกเงิน บอกว่าไม่ให้หรอก มึงนี่กูไม่ฟ้องฉิบหายก็ดีแล้ว ก็มึงทำผิดสัญญานี่ ไม้นี่กูหาไม้ยาวๆมา มึงเอาไม้กูไปตัดเสีย ต้องไปซื้อมาใหม่ ช่างเขาคำนวนมาแล้ว มึงอยากผิดสัญญา กูไม่ให้ มึงอยากฟ้องก็ไปฟ้อง หรือมึงจะให้กูฟ้องมึง ไอ้หมุดก็หมดท่า ฉิบหายเข้าไปอีกแล้ว ไอ้พวกที่เขาชอบๆสงสารมัน บอกว่าให้ไปไหว้แม่ขอขมาซะ มันก็มา มาขอขมาแม่ท่าน แม่ท่านมาแจกก็เข้าแถวพอไปถึงไปหมุด ก็ไม่รับ ไหว้แม่ท่าน แม่ท่านว่ารับของ..ยังครับ ผมไหว้แม่ก่อน.. มึงต้องไหว้กูทำไม บอกว่าผมจะขอโทษคุณแม่.. กูไม่มีโทษให้ กูมีแต่คุณให้ ถ้าเอาคุณนะได้ เอาโทษไม่มี เรื่องอะไรมึงต้องมาขอโทษกูละ.. ผมด่าแม่.. อ้าว มึงมาด่ากูทำไมนะ.. ผมเมาครับ ผมก็ด่า.. ดีไหมด่ากูนะ.. ไม่ดีครับ ฉิบหายวอดวายหมด .. เออ ถ้าด่าไม่ดีก็อย่าไปด่านะ หยุดด่าซะ.. ไอ้หมุดยังไม่หมดซวย เอาลูกมาไว้กรุงเทพ 2 คน ซื้อรถแท๊กซี่ให้คนหนึ่งขับ
อีกคนหนึ่งทำงานโรงเหล้าบางยี่ขัน ห้องมันติดๆกันไงไม่รู้ คนหนึ่งเมามาผลักประตูห้องลูกไอ้หมุด ไปกระทุ้งประตู ผลักประตู.. เปิดรับด้วย ๆ เรียกคนในห้อง มันชักลิ่มประตูออก พอโผล่เข้าเอามีดเสียบไอ้นั่นนอนตายอยู่ที่ประตู ฉิบหายใหญ่เลย พออยู่ได้อีกหน่อย ไอ้ใครก็ไม่รู้ว่าให้ลูกชายไปส่งโคราช เอาไปฆ่า เอารถไปเลย ไอ้หมุดนี่มันกลัวขึ้นสมองเลย .. ไม่ได้.. ของพวกนึ้ไม่ได้ ไปประทุษร้าย ไปด่าไปว่าท่านนี่ เสื่อมโทรมเห็นๆเลย..


บันทึกที่ถอดจากเทปนี้ขอจบลงแค่นี้นะครับ ที่จริงยังมีอีกบางเรื่องแต่ยังไม่เจอต้นฉบับที่บันทึกไว้ ถ้าเจอแล้วจะหาโอกาสครั้งหน้าจะนำมาลงให้อ่านกันต่อ และมีบทความเรื่องจากนักเขียนเรื่องพระเครื่องที่เขียนเกี่ยวกับพระพุทโธน้อยซึ่งลงรายละเอียดไว้มากพอควร คงต้องอีกสักระยะนะครับ ช่วงนี้งานที่ทำอยู่รัดตัวมาก
ขอขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านและหวังว่าเรื่องที่ลงนี้คงเป็นประโยชน์แก่ทุกท่านบ้างนะครับ

 

ขอขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ

 

สวัสดีครับพี่รักษ์พระ ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องราว ข้อมูลดีดีและเป็นประโยชน์แก่ลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม รุ่นหลังทุกท่านได้อ่านเป็นความรู้และรู้จักคุณแม่ฯมากขึ้นครับ

 

อ่านจนจบแล้ว อนุโมทนาบุญกับผู้นำมาเผยแพร่นะคะ ศิษยานุศิษย์ของคุณแม่อ่านแล้วมีความสุขค่ะ

 

มีกับเค้า อยู่องค์เดียว

 

ขออนุโมทนาบุญกับผู้นำมาเผยแพร่ด้วยครับ อ่านแล้วเกิดปิติเเละศรัทธายิ่งๆขึ้นไปครับ

 

เยี่ยมเลยครับ รออ่านต่อครับ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ

 

สุดยอดมากครับ ข้อมูลที่ได้อ่าน รอ ติดตามอยู่ตลอดครับ

 

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

 

ขอสอบถามหน่อยครับ ในส่วนของพระพุทโธน้อยที่สร้างในปี2511 หรือจะเป็นของหลวงพ่อสังวาลย์ก็ตาม มีส่วนผสมของพระพุทโธน้อยที่คุณแม่อธิษฐานจิตหรือไม่ครับ แล้วมีของปลอมบ้างรึยัง และพระพุทโธน้อยพิมพ์กลางหลังยันต์นะอะระหังที่ให้เช่าอยู่ข้างบนศาลาคุณแม่แท้หรือป่าวครับ พอดีวันก่อนไปที่วัดเห็นมีให้บูชาอยู่3-4องค์ได้

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ

 

เข้ามารอข้อมูลของคุณแม่ด้วยคนครับ

ปล. ส่งคำตอบไปแล้วนะครับผม ขอบคุณครับผม

 

ผมได้รับรายชื่อเพิ่มเติมที่ตอบคำถามมา 4 ท่านนะครับ คือคุณศิระ,คุณศิษฐ์ณพิชญ์,คุณธีระศักดิ์และคุณอุดมครับ ทุกท่านผมจะจัดส่งชุดสำเนาที่ถอดเทปไปให้นะครับ ถ้าท่านใดต้องการร่วมตอบกรุณารีบหน่อยนะครับเพราะผมกำลังจะไปสั่งทำชุดสำเนาแล้ว จะได้ยอดพอกับทุกๆท่านที่ตอบมาครับ
คุณ Jessio ครับ พระพุทโธน้อยปี 2511 ผมไม่มีข้อมูลเลยต้องขอโทษด้วยครับ ส่วนพระพุทโธน้อยของหลวงพ่อสังวาลย์ที่หลวงพ่อสุวรรณท่านสร้างให้ ดีแน่นอนครับเพราะเจตนาการสร้างบริสุทธิ์และผู้อธิษฐานคือหลวงพ่อสังวาลย์ ซึ่งเป็นพระอริยะเจ้าแล้ว เท่าที่ทราบหลวงพ่อสุวรรณท่านจะนำเอามวลสารคือผงพระพุทโธน้อยของคุณแม่ที่แตกหักมาผสมในองค์พระด้วยครับ พระพุทโธน้อยของหลวงพ่อสังวาลย์ในสมัยนั้นทางวัดออกให้ทำบุญเพื่อนำมาซื้อที่ดินหรือสร้างโบสถ์ (ผมจำไม่ได้แน่นอน) ในราคาองค์ละ 500 บาท พระของท่านต่อไปจะหายากครับ เรื่องพระปลอมผมยังไม่เคยเห็นนะครับ
พระของหลวงพ่อสังวาลย์ท่านดังเงียบๆ แต่คนที่รู้คุณค่าจะตามเก็บกัน ราคาพุ่งสูงมากครับ อย่างพระกริ่งรุ่นพระพุทโธคลัง ราคาเช่าตอนนี้องค์ละไม่ต่ำกว่า 20,000 -40,000 บาท
ขึ้นกับว่าเป็นรุ่นอุดผงหรือเปล่า
สมัยท่านยังอยู่ที่วัดทุ่งสามัคคีธรรม มีญาติโยมมากราบท่าน มีคนหนึ่งห้อยพระมาเต็มคอ ท่านถามว่ามั่นใจองค์ไหน คนนั้นก็ตอบไม่ได้ ท่านยื่นพระของท่านไปให้ 1 องค์บอกว่าห้อยองค์นี้องค์เดียวก็พอ คนนั้นก็เชื่อ เอาพระของท่านมาห้อยคอองค์เดียว ต่อมาถูกพวกนักเลงเอาปืนไล่ยิง ก็ไม่เป็นอะไรเลย เลยมาเล่าให้หลวงพ่อท่านฟัง
สำหรับพระของคุณแม่บุญเรือน ให้ระวังการแอบอ้างเอาพระอื่นมาเป็นของคุณแม่อธิษฐานจิต เรื่องนี้มีมานานแล้วและยังคงมีให้เห็นกันอยู่ ผู้ที่แอบอ้างนอกจากจะเป็นการหลอกลวงเอาทรัพย์ของผู้อื่นแล้วยังเป็นการให้ร้ายคุณแม่ด้วย เวลาคนที่เช่าบูชาพระเหล่านี้ไปไม่เห็นผลก็จะกล่าวโทษคุณแม่ว่าทำไมถึงไม่เห็นผลแล้ว ที่ร้ายกว่านั้นคือเป็นการปรามาสคุณแม่ว่าเป็นผู้ไม่มีสัจจะ เพราะคุณแม่เคยให้สัจจะเมื่อครั้งอธิษฐานพระให้วัดอาวุธคือพระพุทโธน้อยแล้วว่าจะอธิษฐานพระให้เพียงครั้งเดียว คนที่กระทำเช่นนี้ย่อมได้รับผลคือความวิบัติอย่างแน่นอน
ผมขอจบกระทู้แต่เพียงเท่านี้นะครับ ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามครับ