เลี้ยงปลาแล้วตาย บาปหรือไม่ครับ?

สาเหตุก็เนื่องจากผมไปต่างจังหวัดหลายวัน แล้วลืมให้อาหารทำให้ปลาทองที่เลี้ยงอยู่ 2 ตัวตายทั้งคู่เลย แบบนี้เหมือนกับเราเป็นต้นเหตุให้มันตาย แบบนี้จะบาปหรือไม่ครับ แต่ก็รู้สึกผิดมากเลยครับ

 

บาปครับ ... ถ้ารู้ว่าไปต่างจังหวัดหลายวัน ต้องหาคนที่ให้อาหารปลาแทนเรา


สำคัญที่เจตนา ... รู้ว่าต้องให้อาหารปลาเมื่อไปต่างหวัดแล้ว ก็ไม่สนใจดูแล ไม่พยายามติดต่อให้ใครมาให้อาหารปลา ก็บาปมาก


แต่ถ้าสนใจหาทางให้ปลาเขาได้กินอาหาร พยายามหาคนช่วยให้อาหารปลาแล้ว แต่หาไม่ได้ ... ก็บาปน้อย


ตอนนี้ทำได้แค่ ไปทำบุญตักบาตร หรือถวายสังฆทาน อุทิศส่วนกุศลให้ปลาคู่นั้นครับ


.

 

การเลี้ยงสัตว์มีความเสี่ยงมากในการทำบาป
เพราะโดยมากเราจะต้องกักขังมัน...

คุณไม่ได้ฆ่าปลา ไม่ได้มีเจตนาให้ปลาตาย
แต่ละเลยสะเพราะและชุ่ย ตอบลำบากเหมือนกัน ว่าบาปมั้ย

 

บาปตั้งแต่เอามาเลี้ยงแล้ว

 

ลอง Search ดูหา เวมานิกเปรต คำตอบอยู่ในนั้น

 

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่ให้ความรู้ ต่อไปไม่กล้าเลี้ยงแล้วครับ :'(

 

บาปหรือกรรม

ต้องถามใจก่อนว่ามีเจตนาทำให้มันตายหรือไม่ ศีลอยู่ที่เจตนา หากไม่เจตนาก็ไม่บาปไม่ผิดศีล 5 (องค์ประกอบศีล 5 ข้อที่ 1. คือ 1. สัตว์มีชีวิต 2. รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต 3.มีจิตคิดจะฆ่าสัตว์นั้นให้ตาย 4.ลงมือฆ่าด้วยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง 5.สัตว์นั้นตาย

ยกตัวอย่างเรื่องพระจักขุปาลเถระ ท่านตาบอด เดินจงกรม เหยียบสัตว์ตายอันมาก มีพระภิกษุกล่าวฟ้องพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระภิกษุเหล่านั้นโดยสรุปว่าพระจักขุปาลเถระไม่มีเจตนา

เรื่องวิบากกรรมที่ทำร่วมกับมันมาระหว่างคุณกับปลาทอง เริ่มตั้งแต่เอาเขามาเลี้ยงมาขังไว้ในตู้แล้ว คุณลืมให้อาหารเขาจนอดตายอีก ปลาทองกับคุณมันไม่ได้บังเอิญมาเจอกันชาตินี้ครับ สร้างเวรกรรมด้วยกันมาจึงต้องมาชดใช้กรรมกัน ทุกอย่างในพระพุทธศาสนาไม่มีความบังเอิญ ล้วนกำหนดด้วยกรรมดีกรรมชั่วไว้หมดแล้ว

สิ่งที่ควรกระทำคืออุทิศส่วนบุญกุศลให้ปลาทอง ตั้งจิตอธิษฐานต่อหน้าพระพุทธรูป เลิกผูกเวรกับปลาทองหรือจะให้ดีเอาโดยรวมก็ได้ "ด้วยอานุภาพคุณพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ หากแม้นข้าพเจ้าเคยผูกเวรผูกอาฆาตพยาบาทกับผู้ใดก็ดีทั้งในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ ข้าพเจ้าขอเลิกการผูกเวรผูกอาฆาตพยาบาท นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปด้วยเทอญ..." มันจะจบที่ตัวเราจะไม่ผูกเวรตามชดใช้กรรมไปหลายๆ ชาติ นี่ไม่ให้การตัดกรรมนะครับ กรรมแก้ไขไม่ได้ หากแม้เราจะโดนเวรกรรมเข้าเล่นงาน เพราะกรรมที่เคยทำมา ก็ให้คิดเสียว่าได้ชดใช้กันไป แต่คุณสบายใจได้เลยครับหากเราเลิกอาฆาตพยาบาทแล้ว มันจะไม่ถูกเวรกรรมชดใช้กันไปมานับหลายสิบหลายร้อยชาติ

และสิ่งสำคัญที่สุดอีกเรื่อง คือต้องอย่าทำใจให้เศร้าหมอง คิดเสียว่ามันเป็นกรรมที่ทำร่วมกันมา ชาตินี้อาจเป้นชาติสุดท้ายที่เขาเกิดเป็นปลาทองชาติหน้าคงไปสู่สุคติภพ คิดแต่สิ่งดีๆ เป็นมงคลไว้ครับ จะให้ดีมากที่สุดต้องหมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา จิตใจเราจะผ่องใส

สาธุๆ

 

คิดว่าอยู่ที่เจตนานะคะว่าเจตนาจะทำให้น้องปลาตายรึเปล่า ในกรณีของคุณjittasuk ไม่ได้เจตนา ไม่น่าบาปนะคะ แต่ถ้าคุณjittasukต้องการจะเลี้ยงปลาอีกแล้วก็มีธุระต้องไปไหนหลายๆวันอีก เราคิดว่าคุณjittasuk น่าจะหาอุปกรณ์เสริมแบบที่คุณrinchang แนะนำก็ดีนะคะ เพราะเราก็เลี้ยงปลาเหมือนกัน ด้วยความที่อยู่คนเดียวเลยต้องหาตัวช่วยหน่อย เผื่อไม่อยู่เผื่อลืม น้องปลาจะได้ไม่อดอยากค่ะ เราจะเติมซากุระทิ้งไว้ ประมาณอาทิตย์นึงเราจะเติมทีนึง ลองศึกษาดูนะคะ smilepetshop.com

 

ขอแย้งสักนิด ถ้าไม่เจตนา ไม่บาป

แต่มันจะเกิดกรรมต่อกัน ... ให้พึงระวัง ชาติถัดไปอาจจะสลับกัน

เจ้าของกระทู้ ไปเกิดเป็นปลาตู้โชว์ เจ้าของปลาไปต่างจังหวัดลืมให้อาหารปลา :'(


.

 

เรื่องของบาปและกรรมหรือกฎแห่งกรรม เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ลึกซึ้งและทั้งยิ่งใหญ่ ยากที่ปุถุชนอย่างเราจะเข้าใจหรือตีความได้อย่างถูกต้อง จึงต้องหมั่นพิจารณาเรื่องของกรรมและทำความเข้าใจให้ถ่องแท้ถูกต้องเสีย จะทำให้ไม่ติดกรรมโดยที่เราเองก็ไม่รู้ตัว..

 

ปลาทองที่คุณเลี้ยง หมดอายุถึงฆาติพอดี ครับ ก้เลยเป็นเหตุดลบันดาลใจ ให้คุณลืมให้อาหารปลาเหล่านี้


ปกติปลาทองพวกนี้ ไม่ต้องให้อาหาร 7 วันก็ยังไม่ตายเลยครับ ปลาพวกนี้ส่วนมากแล้วกินอิ่มเกินไปจะตาย

เมื่อตอนน้ำท่วมปี 2554 ผมเอาปลาทองในตู้ใส่บ่อปลาเอาไว้ แล้วย้ายไปอยู่ที่อื่น กลับมาน้ำท่วมบ่อปลา ปลาทองออกมาว่ายในบริเวณบ้าน ไม่ได้ให้อาหาร ไม่มีออกซิเยน แถมน้ำที่ท่วมก็มีกลิ่นเหม็นอีกต่างหาก ก็ยังไม่เห็นตายเลย

 

บาปครับ เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องไปต่างจังหวัดทำไมไม่หาอาหารปลาให้มันก่อน หรือตั้งเครื่องให้อาหารอัตโนมัติก็ได้

 

แว่วมาว่า เลี้ยงด้วยความรัก สงสาร ดูแลอย่างดี ถ้าเราตายไปจะเป็นเทวดา แต่ออกนอกวิมานไม่ได้ มีกงจักรไฟกรด ล้อมวิมานไว้ ออกไปไหนไม่ได้นะ

 

สงสัย ชีวิตปลา จะเห็นเป็นของเล็กๆ ไป

ลองเป็น ชีวิต ลูก หรือ พ่อ แม่ ดูบ้าง ช่วยเหลือตัวเอง หาอาหารเองไม่ได้

แล้วก็ลืมหาอาหารให้ 2 วัน

ผลปรากฏ ....

อยากรู้ว่า ถ้าไม่เจตนา ไม่บาป เนี้ย จริงหรอ ?

เค้าตายเอง เพราะเป็นกฏแห่งกรรม ถึงเวลา ตายของเค้า จริงหรอ ?

คนที่ลืม ไม่ต้องมีความผิดใดๆ ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ จริงหรอ ?
.
.

 

กรรมของภิกษุถูกขังในถ้ำ

ภิกษุ ๗ รูปเดินทางไปเฝ้าพระพุทธเจ้าที่วิหารเชตวัน กล่าวคือระหว่างทางได้แวะไปพักที่วิหารแห่งหนึ่งในเวลาเย็น พระภิกษุที่อยู่ประจำที่วัดก็จัดที่นอนให้นอนในถ้ำแห่งหนึ่ง ตอนกลางคืนมีก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งกลิ้งมาปิดปากถ้ำไว้ เช้าวันรุ่งขึ้นพระภิกษุเจ้าของถิ่นก็มาดูภิกษุอาคันตุกะ ๗ รูปนั้น เห็นก้อนหินปิดปากถ้ำอยู่ จะระดมคนช่วยกันอย่างไรก็ยกก้อนหินนั้นไม่ได้ แม้พระภิกษุที่อยู่ภายในถ้ำจะช่วยก็ไม่สำเร็จ

จนถึงวันที่ ๗ ก้อนหินนั้นก็กลิ้งออกจากปากถ้ำได้เองเป็นที่อัศจรรย์ ภิกษุที่มาพักและติดอยู่ในถ้ำพากันอิดโรยอดอาหารอยู่ถึง ๗ วัน เมื่อออกจากถ้ำแล้วก็คิดว่าจะไปกราบทูลถามถึงกรรมของตน ครั้นเดินทางไปถึงวัดเชตวันแล้วก็กราบทูลเล่าเรื่องนี้ให้ทรงทราบ พร้อมทั้งขอทราบกรรมที่ภิกษุทั้ง๗ได้กระทำไว้

พระผู้มีพระภาคตรัสเล่าว่า ในอดีตกาลภิกษุทั้ง ๗ รูปนี้ได้เกิดเป็นเด็กเลี้ยงโค ๗ คนในเมืองพาราณสี ได้ต้อนโคไปเลี้ยงยังที่ต่างๆ วันหนึ่งพบตัวเงินตัวทองตัวใหญ่ตัวหนึ่งจึงติดตามไป ตัวเงินตัวทองก็หนีเข้าไปในจอมปลวก จอมปลวกนั้นมีช่องอยู่ ๗ ช่อง เด็กทั้ง ๗ คนก็พาไปหากิ่งไม้ใบไม้มาปิดช่องนั้นคนละช่อง คิดว่าพรุ่งนี้จะมาจับเอาไป แต่แล้วก็ลืมเสียได้พาโคไปเลี้ยงยังที่อื่น พอถึงวันที่ ๗ กลับมาที่เก่าพบจอมปลวกนึกขึ้นได้ จึงได้ไปเปิดกิ่งออก ตัวเงินตัวทองนั้นอดอาหารอยู่ ๗ วันซูบผอมแทบสิ้นชีวิต เด็กๆ ก็สงสารบอกกันว่าเราอย่าฆ่ามันเลยปล่อยไปเสียเถอะแล้วก็ปล่อยมันไป

เด็กทั้ง ๗ นั้นไม่ได้ไปตกนรกเพราะว่าตัวเงินตัวทองนั้นไม่ตาย แต่ก็อดอาหารถึง ๗ วันถึง ๑๔ ชาติด้วยกัน นี่เป็นอดีตชาติของภิกษุ ๗ รูปนั้น

ใครทำกรรมอย่างไรย่อมได้รับผลอย่างนั้น ไม่มีใครหนีกรรมที่ตนทำได้พ้น ผลที่ได้รับเกิดจากการกระทำของตนเองทั้งสิ้น สิ่งอื่นๆ และคนอื่นเป็นเพียงเครื่องมือช่วยสนับสนุนให้ผลของกรรมนั้นเกิดขึ้นเท่านั้น ถ้าเราไม่ได้ทำกรรมไว้เหตุต่างๆ ที่จะเป็นเครื่องสนับสนุนให้วิบากคือ ผลของกรรมเกิดขึ้นก็ไม่มี

Google

 

ที่แน่ๆถ้าทำให้ใจเศร้าหมองก็เป็นบาปครับ

 

ตอนเด็กๆ เคยซื้อปลาตัวเล็กๆ หลากสี แล้วซื้อโถแก้วอย่างดี อุปกรณ์สร้างวิมานในน้ำครบเซ็ท น้ำใสกิ๊ง ไม่ขุ่นมัว ถ้าขุ่นเมื่อไหร่ เปลี่ยนน้ำทันที คือให้ออกมาดูดี ประมาณนี่ถือโถเลี้ยงปลาของฉันนะ ปรากฏว่า ปลาอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียวง่ะ ตอนเป็นเด็กยังไม่เข้าถึงธรรมะ เหมือนปัจจุบัน ปลาตายก็เอาไปทิ้งเฉยๆ แต่ก็รู้สึกเสียใจ ทำไมเราเลี้ยงเค้าไม่ดียังไง เลี้ยงก็ออกแนวปลาเทวดา อาหาร 3 มื้ออัพ.....แต่ก็มารู้ว่าเป็นเพราะ เราทำน้ำให้สะอาดในแบบของเรา แต่ปลาเค้าอยู่ไม่ได้ เค้าเป็นสัตว์ไม่ได้เป็นมนุษย์ หลังๆ มา ก็เลี้ยงไว้ในอ่างดินเผาใบโตๆ ในสวน ใส่วิมานเป็นวัสดุธรรมชาติ เช่น ดิน, ดอกบัว, น้ำเปลี่ยนก็ต่อเมื่อขุ่นจนเกือบเขียวจริงๆ, อาหารให้มั่งไม่ให้มั่ง เลี้ยงแบบปล่อยๆ ไม่ต้องไปสนใจไรมาก...ปรากฎว่า เค้าออกลูกออกหลานเต็มอ่างไปหมดเลย ก็เลยคิดว่า ตอนนี้มาระลึกได้ แล้วสวดแผ่เมตตาให้ก็น่าจะยังทันนะ

 

สัตว์ถ้าไม่จำเป็น เขาไม่ได้มาเองก็อย่าไปเลี้ยงเลยเป็นดีที่สุดคะ