ฆ่าตัวตายบาปมากไหมคะ

จะบาปหรือไม่บาป ผมก็ไม่รู้นะคับ แต่ผมมีข้อคิดมาให้นะคับ เพราะ ผมเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายมาแล้วเกือบสำเร็จแล้วด้วย เรื่องไม่เป็นเรื่องก็เรื่องความรักนั่นแหละ คับ ตอนนั้นเค้าเพิ่งมาบอกกับผมว่าเค้าคบทีเดียวสองคนแต่ตอนคบกันเค้าไม่ได้บอกให้ผมหรือแฟนอีกคนรู้ คือคล้ายๆกับนางวันทอง ที่เลือกใครไม่ได้อีกคนก็ดีอีกคนก็ดี ดีคนละอย่าง แล้วเพิ่งมาบอกกับผมเมื่อไม่นานว่า เลือกเค้าไปแล้ว มันทำให้จิตใจผมไม่ได้สับ เต้นไม่เป็นจังหวะเคว้งคว้าง ตอนนั้นคิดว่า ตัวเองหายไปจากโลกใบนี้เสียจะดีกว่า เหลือบไปเป็นมีดปลายแหลม เอามือจับมันขึ้นมา หันปลายแหลม มาทางหัวใจ (ถ้าเป็นคนอื่นจะตามไปฆ่าหญิงโฉดชายชั่ว )แต่ไม่มีอยุ่ในความคิดผมเลย ตอนนั้นผมอยู่กับตัวเอง ถ้าหากเราหายไปจากโลกใบนี้เสียมันก็คงดี เธอจะได้สนใจบ้าง เธอจะได้เสียใจที่ทิ้งฉันไปบ้าง เราไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ตอนนั้นคิดแบบนี้นะคับ มีดก็ใกล้หัวใจไปทุกที มือก็สั่นระรัว ที่สั่นไม่ใช่เพราะกลัวความกลัวในตอนนั้นไม่มีความกลัวเลย มีแต่ความโกรธแค้น(ตัวเอง) แค้นมาก รักมาก ที่สั่นเพราะ มันมีเหมือนแรงต้านทานกับแรงดึงดูดในเวลาเดียวกัน ใกล้จะถึงหัวใจ ผมหลับตา แต่ในขณะที่มีดจิ้มไปที่หัวใจ ผมได้เห้น คนๆ นึง ยืนอยู่ข้างหน้าทั้งๆที่ผมหันหน้าใกล้กำแพง คนๆนั้นก็คือ แฟนผมเอง นึกในใจว่า มาหัวเรอะเราล่ะมั้งแต่ไม่ใช่ หรือว่าเราทำยังนี้เค้าดีใจเหรอ เราทำอย่างนี้เค้าจะมาสนใจเหรอ จริงอยู่เค้าเสียใจ และสนใจ แต่ไม่นานเค้าก็ลืมเราไป เราทำให้เค้ามาสนใจแค่นั้นเหรอ ไม่ลองคิดดูว่า ตอนนี้เราไม่มีค่าสำหรับเค้าแต่เรามีค่าสำหรับคนที่รักเราเสมอ และ เราเกิดมาทั้งที ยังไม่ได้ทำอะไรที่มันยิ่งใหญ่ ถึงมันจะเป็นจุดเล็กๆแต่เราก็ได้ทำในสิ่งที่เราตั้งใจและได้ทำมันขึ้นมา เราทำให้ตัวเองมีค่าไม่ดีกว่าเหรอ แทนที่จะหายไปและก็เลือนจางหายไป ก็ตายเหมือนคนทั่วไป ที่ไม่นานพวกเค้าก็ลืมเรา เราทำอะไรอะไรให้มันดีขึ้น ไม่ดีกว่าเหรอ ตอนนั้นคิดได้แล้วล่ะคับ ว่า ตัวเองไม่รักตัวเองแล้วใครจะมารักตัวเรา ล่ะ จริงไหม เรื่อง ของผมมันก็ไม่มีอะไรมาก เหมือนๆคนทั่วไป แต่ อนาคตผมต้องทำให้ดีขึ้นกว่าเดิม ให้ได้ ผมคิดแบบนี้นะ
ก็ผมอยากจะมาเล่าให้ฟังว่า ผมเองครั้งนึงก็เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่ เป็นเพราะ ผมยังไม่ได้ทำในสิ่งที่ต้องทำหลายๆอย่าง อานาคตยังอีกยาวไกลคับ สู้ต่อไปนะคับจะเป็นกำลังใจให้ อย่างน้อยๆเราก็ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกใบนี้

 

โธ่ น้องแข พี่พอจะเดาออกแล้วว่าทำไมเราถึงเข้าเว็บพุทธศาสนา
พี่เข้าใจความรู้สึกเราดี เพราะพี่ก็เข้าเพราะสาเหตุคล้ายๆกัน เวลาที่เรา
ทุกข์ คนเรารู้จักแสวงหาหนทางดับทุกข์ ซึ่งน้องแขก็มาถูกทางแล้ว

พี่ไม่รู้หรอกว่าจะบาปแค่ไหน แต่ที่เคยได้ยินได้ฟังก็พอรู้ว่าบาป
แต่เมื่อถึงจุดที่เราอยากหนีไปให้พ้นๆจากโลกนี้ เรามักไม่สนใจหรอกว่ามันจะ
บาปหรือไม่บาป เพราะฉะนั้น พี่ไม่ออกความเห็นว่าบาปไม่บาป
แต่พี่อยากให้เรามองสิ่งหนึ่งที่พี่เคยมองมาก่อน พี่เคยดูวีดีโอคนที่คลอดลูก
พี่เห็นความเจ็บปวดของคนเป็นแม่ พี่รู้ว่าต้องเจ็บปวดและทรมานอย่างแสนสาหัส
ทำให้พี่เข้าใจคำสอนหนึ่งที่ว่าไม่ง่ายเลยที่คนคนนึงจะได้เกิดมาเป็นคน
แล้วพี่ก็เข้าใจในความรักของแม่ พี่คิดถึงแม่
และทำให้พี่เปลี่ยนความคิดเรื่องอยากทำร้ายตัวเอง ตั้งแต่ตอนนั้น แม่พี่เสียไปนานแล้ว
ถ้าพี่ทำ พี่จะรู้สึกละอายใจและไม่กล้าจะเจอท่านถึงพี่อยากจะเจอท่านขนาดไหน
พี่ก็เลยอยากให้เราลองคิดถึงแม่ดูบ้าง อาจช่วยเรียกสติเรากลับมาได้บ้าง

อีกอย่างที่พี่อยากให้เรามอง เคยเห็นคนป่วยใกล้ตายไหม ดูสิ เค้าดิ้นรน
ขนาดไหนเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ทำทุกอย่างเสียเงินทองมากมาย แล้วเราล่ะ
ในเมื่อมีโอกาสอยู่ ก็จงอยู่เถอะจ๊ะ การอ่านหรือดูเรื่องราวคนที่แย่กว่า
ก็ช่วยได้ พี่ก็ใช้วิธีนี้อยู่บ่อยๆ

และสิ่งสุดท้ายที่พี่ใช้ประจำ เมื่อมันทุกข์นัก บางครั้งเราก็แกล้งไม่สนใจมันบ้าง
ปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ ก็ปล่อยๆมันไปบ้าง แกล้งลืมมันบ้าง ช่วงเวลานั้นเราก็ไม่ทุกข์
ก็คล้ายๆกับการมีสติ หรือการทำสมาธินั่นแหล่ะ ไม่คิดก็ไม่ทุกข์

เขียนซะยืดยาว ไม่รู้พอจะช่วยปลอบใจน้องแขได้บ้างรึเปล่า หรือเป็นการเพิ่ม
ภาระในการอ่าน ก็ไม่รู้เนอะ ยังไงอ่านแล้วก็ยิ้มให้คำตอบพี่หน่อยละกัน
อย่างน้อยเมื่อยิ้มออกมา ก็ช่วยให้สบายใจสักชั่วขณะหนึ่ง เป็นกำลังใจให้น๊ะจ๊ะ

 

อนุโมทนาสาธุ ขอบคุณพี่นกมาก ๆ ค่ะที่ได้เตือนสตินู๋เรื่องแม่ค่ะ

บางทีที่ทุกข์มาก ๆ ก็ลืมนึกถึงท่านไปนะคะ

 

บางคนไม่มีขา..<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O>บางคนไม่มีแขน.. หูหนวก.. ตาบอด.. เป็นใบ้... แต่เขาก็ยังมีชีวิต</O>
<O>ต่อสู้...และอยู่ได้</O> เหมือนคำหลวงพ่อชาที่ว่า<O></O>

 

ขอบคุณค่ะคุณลีลาวดี....

เรารู้ตัวเองดีว่ากรรมที่เรากำลังเผชิญอยู่นี้หนักมากค่ะ
หนักกว่าครั้งเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก ตอนนั้น ป่วยไม่มีทางรักษาให้หายได้
หมอบอกว่าตายแน่นอนค่ะ แต่ก็ยังได้มีโอกาสไปปฏิบัติถือศีล 8 อยู่ที่วัด
ได้เป็นเดือน และทำไปปฏิบัติธรรมอยู่ที่อยู่ทุก ๆ ปิดเทอมค่ะ

แต่นะตอนนี้จะไปก็ยังไม่ได้เลยค่ะเจ้ากรรมนายเวรรั้งไว้ไม่ให้ไป แม้แต่จะสงบจิตสงบใจอยู่ที่บ้านขณะที่เรานั่งทำงานไปด้วยก็ยังไม่มีโอกาสเลยค่ะ ทำดีเค้าก็มองไม่เห็น ถูกทำร้ายทั้งกายและใจ เป็นทุกข์มากค่ะ

ควรจะคิดเช่นไรถึงจะพ้นทุกข์ได้คะ

ไม่อยากจะหนีไปเพราะกลัวว่ากรรมจะไม่หมดในชาตินี้ค่ะ
จะฆ่าตัวตายก็ไม่ได้เพราะเป็นกรรมอีก
ชีวิตเหมือนตกนรกทั้งเป็นค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ ค่อยๆคิดนะครับ นึกถึงพระรัตนตรัยเข้าไว้ ทำใจวางอุเบกขาแบบสัมมาทิฏฐิ ทุกๆคนล้วนมีกรรมเป็นของๆตน ทุกคนไม่ได้เกิดมาเพื่อชดใช้กรรมชั่วเสมอไป แต่เกิดมาเพื่อสร้างกรรมดี และละกรรมชั่ว กรรมเก่าที่ไม่ดีจะได้เบาบาง จนถึงอโหสิกรรม นั่นล่ะหมดกรรมนั้น ทำกุศลอะไรก็ต้องพยายามอุทิศบุญ ให้เจ้ากรรมนายเวร เทวดารักษาตัว เชื้อโรคที่มากวน ญาติผู้ล่วงลับ หรือใครก็ได้ที่คิดไม่ดีต่อเรา จนเมตตาจิตเกิดขึ้นแก่ใจเรา



เมื่อทุกข์มีอยู่ ขึ้นชื่อว่าสุขก็ต้องมีฉันใด
เมื่อภพมีอยู่ แม้สภาพที่ปราศจากภพ ก็ควรปรารถนาฉันนั้น.
เมื่อความร้อนมีอยู่ ความเย็นอีกอย่างก็ต้องมีฉันใด
ไฟสามอย่างมีอยู่ พระนิพพานก็ควรปรารถนาฉันนั้น.

เมื่อสิ่งชั่วมีอยู่ แม้ความดีงามก็ต้องมีฉันใด
ความเกิดมีอยู่ แม้ความไม่เกิดก็ควรปรารถนาฉันนั้น ดังนี้.

 

แน่นอนล่ะครับถ้าชาตินี้บรรลุเป็นพระอรหันต์นั่นแหละ จึงจะหมดกรรม กรรมก็จะตามไปทุกภพทุกชาติ จนถึงชาติสุดท้ายล่ะครับ แล้วจะอะไรกับปถุชนอย่างเราๆท่านๆ ถ้าอยากหมดกรรมก็พยามสร้างความดีไว้เถอะทุกลมหายใจเข้าออก กำหนดรู้ก็เป็นกุศล แล้ว....

ถือว่าเป็นการแนะนำในสิ่งที่ดี ล่ะกันนะครับ

เกือบทุกคนเป็นผู้รู้ธรรม แต่ยังไม่เข้าถึงธรรม ผมเองก็เช่นกัน ครับ

 

เวรกรรม ฆ่าตัวตายทำไมกัน ฆ่าตัวตายเพื่ออะไร จะเร่งวันตายทำไมนะ ในเมื่อวันนึงก็ต้องตายกันอยู่ดี ที่สำคัญตอนนี้เราเกิดมาอย่างนี้เป็นอยู่อย่างนี้ ใช้ชีวิตคุ้มหรือยัง อย่าทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่องหรือให้บุคคลอื่นมีอำนาจเหนือจิตใจเรา ที่สำคัญอย่าให้คนที่ไม่หวังดี มาทำให้ใจเราอ่อนแอ อยู่ต่อไปเพื่อทำกรรมดีแล้ววันนึงความตายจะมาเยือนคุณเอง และอีกอย่างนึง ฆ่าคนอื่นดีกว่าฆ่าตัวเองนะคะ

 

บาปมาก ๆ สู่เราตายตามกฏธรรมชาติดีกว่า

 

อจฺเจนฺติ กาลา ตรยนฺติ รตฺติโย
วโยคุณา อนุปุพฺพํ ชหนฺติ
เอตํ ภยํ มรเณ เปกฺขมาโน
ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานิ.
กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้

เร่งทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา มากขึ้น
อกุศลกรรมที่ทำมาก็จะอ่อนกำลังลง
ส่วนกุศลกรรมใหม่ก็จะส่งผลให้มีความสุขมากขึ้นนะครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

ขออนุญาตินำคำสอนของ พระมหาสมปอง ตาลปุตโตท่านสอนไว้ว่า หากชีวิตเหมือนตุ่มใบหนึ่ง บาปหรือกรรมก็เหมือนเกลือ ความดีหรือบุญก็เปรียบเหมือนน้ำ เวลาผ่านไปนานเท่าใดเกลือก็ยังอยู่อย่างนั้น ต่อมาขยันทำบุญทำความดีก็เหมือนกับเติมน้ำลงไปในตุ่ม ยิ่งเติมน้ำลงไปมากๆแม้เกลือจะไม่หายไปไหนแต่น้ำก็ทำให้ความเค็มลดลง พอเราไม่ได้ก่อกรรมทำชั่วเพิ่มขึ้นแต่เราทำแต่บุญ รักษาศิลก็เหมือนราเติมน้ำลงไปในตุ่มเรื่อยๆน้ำเยอะขึ้นทำให้ในตุ่มไม่มีรสชาติความเค็มเลยถึงแม้ยังคงมีเกลืออยู่ก็ตาม บางครั้งช่วงหนึ่งของชีวิตก็ต้องเจอกับมรสุมที่เลวร้ายหนักหนาและสาหัส ขอให้เข้มแข็งและมีสติ เราก็จะฝ่าฟันมรสุมต่างๆได้อย่างแน่นอนนะคะ

 

ใช่ค่ะ เกือบทุกคนเป็นผู้รู้ธรรม แต่ยังไม่เข้าถึงธรรม เราเองก็เหมือนกันค่ะ

แต่ในการถามของเราในครั้งนี้เราคิดว่ามีประโยชน์มากค่ะทั้งกับตัวของเราเองและผู้อื่น...
*ทำให้เรามองเห็นถึงความไม่เที่ยงในความเป็นเราและเขาเพราะความทุกข์เกิดดับอยู่ตลอดเวลาค่ะ
*ทำให้เรารู้ธรรมในเรื่องบาป"ของคนที่ฆ่าตัวตาย"ค่ะซึ่งเราไม่รู้สึกอายที่จะถามปัญหาข้อนี้ เพราะเราเขาและท่าน ๆ ทั้งหลายที่ประสบปัญหาชีวิต และเคยคิดสั้น หรือกำลังคิดอยู่ จะได้เห็นโทษของการฆ่าตัวตายค่ะ
*ทำให้เรารู้ว่าโลกใบนี้ยังมี"กัลยาณมิตร"ที่ดีคอยให้กำลังใจและให้ธรรมทานแก่เราและคนอื่น ๆ อีกมากมายค่ะ

 

แต่นะตอนนี้จะไปก็ยังไม่ได้เลยค่ะเจ้ากรรมนายเวรรั้งไว้ไม่ให้ไป แม้แต่จะสงบจิตสงบใจอยู่ที่บ้านขณะที่เรานั่งทำงานไปด้วยก็ยังไม่มีโอกาสเลยค่ะ ทำดีเค้าก็มองไม่เห็น ถูกทำร้ายทั้งกายและใจ เป็นทุกข์มากค่ะ


ถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นปัญหาครอบครัว.....:'(

แต่บอกได้เลยว่าปัญหาประเภทนี้เป็นธรรมดาไปแล้วในสังคมยุ่งๆทุกวันนี้ ซึ่งมีกันมานานแล้ว

เชื่อเถอะว่ามีคนที่ทุกข์อย่างคุณและบ้างคนมากกว่าคุณด้วยซ้ำ
"แต่เขายังมีชีวิตอยู่ได้"

นี่คงเป็นเพราะกรรมเก่าที่ติดค้างผูกพันกันมา จึงมาเสวยวิบากในชาตินี้
คงจะต้องหาทางหลีกเลี่ยงแล้วล่ะ ครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ค่อยๆคิดค่อยพิจารณาไปน่ะ ครับ


"มีปัญหา ปรึกษาได้ทุกเรื่อง"